Deipnosophistarum libri quindecim;

111쪽

p. IN LIB. III. CAP. XXXIV. 'i

d to dis pro et oportuisse, nisi aut excidisse aliud nomen adiectivum ante Jυσφθὰ peto statuas, aut prorsus deletam particulam malis T cps ipscrbaei tua de cibi vel bet repetor dicuntur, vel Jύσιθα τοι ad concoctionem ciborum referri a veteribus medicis iam alibi adnotavimus vide Anim- ad M. VII. s. d. Celsus, alterari, aut verbum de verbo reddens, corrumpi cibos in ventriculo, solet surpare Caeterum cum similiter, atque hic legimus, apud Xenocratem loco paulo ante citato conchylia quaedam carnis durioris commoda perhibentur eis, quibus est entrictatis

debilior monuit ibi CORAT p. I i. LM Quomodo dura, ,, Cconcoeti dissicilia, debili ventriculo prosint, docet

di, optime ex medica observatione Athenaeus pag. 8 . nsi ex tr. Wya. h. cc Mihi vero haec talia minime explorata esse profiteor ac vereor, ne in versione Graecis subiectari quamquam in hac parte presso fere pede

Dalecam pium medicum sum secutus parum adcurate sententiam auctoris expresserim, in illis praesertim verbis,

sicut alibi plerumque haec distinguuntur, sic hoc loco perspicue Tὴμα oc de κοιλία eadem ratione inter se diminis gui videntur, ac Tίμα oc de re Tn pag. I. f. Ut idem hic valeat si othiae atque noctetetnp, dicatque MedicUS noster, Purpurarum vavera qUae mecones Graecis dicuntur minus quidem commoda esse eis, quibus sit veni riculis robustior titilia vero his , quibus si alvus imbecillior, id est , quibus ni intest in tormiora.

T o*ιμώτ εγαι δὲ τούTων κα απολαυσTικωTEpαι. TO, vs-λαυο Tisto p Ummalech pro eo quod delicatum est acceperam. Docuit vero COR AT ad Xenocr. pag. Is sq.intelligendum eo vocabulo , , nti tritivae facultatis limum acri Praecipuum aflam, i. e. per Universas corporis partes

Dipsarum particulas aequam cibi coetii confecti, sivenchyli, diit ibutionem : ita ut quasi synonymum sit Toυ nTpώδιμον, quocUm hic iungitur, Ut Toυ ρυα poneto , quod imposuit Noster IlI. si . f. pro eo quod in eadem' ἀπο-nλαυστικo dixit Xenocr. ecl. 23. cc sect. 22. ed FranZ. Quo loco apud Xenocr. pro vulgato PiAocyων απoλαυ-

112쪽

b ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. r.

Fetixo , perspecte idem vir doctus μαλλον ἀπολαυστικο de egendum monuit. Eanadem vim verbi 'Aπολαύει iam observaverat Foesius in Oecon Hippocr pag. T.

συpων c. Praeteriit haec Epitomator usque eo, ubi finem capitis fecimus Satis erat, aeq'ἐαυτι , absque Thri sed ferendus etiam videtur articulus, pleonastice adiectus. Ad

ista verba, o Tpαχηλοι ων Top*υpων , haec notavit fCASAUB. n potes accipere de genere purpurarum , OStranchelos vocabant Hesychius: pet jλου , α op*s et . M Sed addit idem, 'Epio Toυ σπονδύλουσθω Ro UuA- , M tirdam interpretantur de ertebras conchoeliorum. Sane in hoc nauctore locos invenias, ubi trachesi nominantur con-nchoeliorum proprium genus ut statim in P aera versu,

B πιννα , pα λου , μύaec item alios , Ubi pars ce cisi aut purpurae aliusve conchylii ita nominatur, non κυptacn quidem, sed repαλὴ ωc. Has partes fuisse ad cibum ex-n petitas scribit Hesychius in reprepeti paei Petronius et Moxn cibis alidioribus pastis , id es , bulbis, cochliarumque ne

nere hic accipi possunt, quam ei iuc ropctopoc μάκων , quae pallio ante Ominatae sunt, aut o Tων κημύκων' ἀ- USAci, paulo superius memorati In buccinis, purpuris, aliisque id genus conchyliis, duae distinguebantur partes , quae seorsim vel coquebantur vel super prunis torrebantur altera pars, anterior sive superior, sapore quidem gratam carnem, sed paulo duriorem concoctu dissiciliorem habens quam partem Graeci Tpαχηλον (.nonnumquam WὴpJυAorum vocabant, Romani ceruicem, aut spondylum, ut Plin. XXXII. 6, i. Altera pars interior inferior, . ear bc Toy πυθμέσιν, in fundo, vel in imo, III. y I. f. mollior, tenerior, .concoctu facilior Graece μὴ κων , interdum etiam Obsim, ut apud Xenocr. seel. 23. latine papaver dicta Nec vero in POSIDIPPI versiculis, qui continuo adponuntiar, ipse dia Ao pro peculiari conchyliorum genere accipi debent; non magis quam n κώ-

pie ibidem nominata, quae nil aliud sunt nisi μήκωνε ,

113쪽

p. 88. IN LIB. LII. CAP. XXXV. 3

s quas dixi diminutiva nominis forma adpellatae Perspe-

ei vero SALMASIUS , Exercit Plin pag. sa postquam Posidippi verba adposuit , In his versibus, inquit,'pet X, DAου μηκώνια, quae parte sunt conchyliorum, interi, ostrearum .piscium genera veluti proprium genu poemnia recensuit. Non tamen sunt. Sed quia per se coque-nbantur, ideo seorsim nominavit. α - Poetae nomen non Hoc sistim voc , ut editum est, sed Uα σιξ ιν π oc, cum hic , tum alibi fere constanter scribit noster cod. A quam scripturam etiam Suidas tenuit, ut non modo ex vulgata

ibi scriptura, sed, ex literarum serie intelligitur, cum praecedat HoσMI pioc sequatur Hoetinet Toc. f. infra .s . c. Fabulae nomen, nulli alii auctori, quod sciam memoratum, ex eiusdem nostri codici praetcripto A Wκ μι-J. x fuit, id est Locrae non Aoaepol, ut perhiberi solet ex editorum librorum scriptura, quae mendum suum vel ipsa Ionica formarao, poteta fatebatur Perspicue pio ae

scriptum in n)embranis, cum acuto accentu in penultima, ne pute consuetam esse vocalium o hi confusionem. Ibus Vers. I. Pro Upec, perperam, rei ed ven. Bas. f. . pro Wippae habet ripae e s. A. sic fere constanter implici literas utitur in eodem vocabulo. Quod paulo ante legitur, Wphc Tec TM GToμαχαν ια- ,etsi C. meminerit lector, vocabulum g ιαθρσu, absolute positum apud Medicos, in malam partem solere accipi, pro morbosa adfectione, vel infirmitate. Cons. Lexic Polyb in

a re Aio λέων κακρίσθαι θ spo tiris. Hinc Emenudabis ista Hesychii, O , 'At ostietis o αλιεῖ 'o Tyρὴν ιnoύTω καλουσι. Imo vero si ioAsia: nam ieetionem nos, stram tuetur Eustath ad lysseae 'ec p. pag. 63 3, naa. . CASAU B. - Ex Epitome istud habuit Eustath. consentit etiam noster s. D. cum s. A. Desiderabit fortasse . l. lector verbum pileti, quod omitti potuit librarii negligentia; vide ad pag. s. a. sed saepe etiam ab

ipsis Grammaticis consulto praetermissum est in citandis auctorum testimoniis. βρωμώθει . .. Frequens huius vocabuli apud Nostrum usus, de odore paveolento binoso Possis olidum la-

114쪽

; ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 8.

tine reddere Plinius interpretatur, virus fiunt. Cum aspoμωVnc brevi vocali in prima syllaba, editum esset III. leto d. insubinde alibi apud Nostrum ubique pωμώ- Iiis vocali longa oportuisse contendit Bochartus HieroZoic. P. II. lib. IV. c. d. Falso immo vero, h. l. po μά-J sic, mox poμώPn rescribi debet, utriusque codicis nosti auctoritate Eam scripturam constanter servant iidem,SSti, pariterque apud Xenocratem libri omnes, nec aliter apud Dioscoridem, Aretaeum. Eodem perti

ms. D. Aurem marinam, de qua modo dictum, Aristoteles, piarum Aset; ra vocat, ut docuere Rondeleta Bellonius apud Gesta pag. 68 sq.

pio Toeta Anc O . et etspi Zώων. Cum ab Athenaeo dii vel 'A ιστοτάλη . et WEpi Zώων, vel Theoplirastus praetra et spi DTω laudantur, sic accipi verba illa debent, Mut si diceret . Tn pirancta vel oυTων πpα μαTsset: quali appellatione continentur quaecUmque alter eorum variisn operibus scripsit de Natura Animalium, alter de Planta.- rivum Solet autem AthenaeUS, quicquid de eadem re va-nriis locis disperse scriptum invenit apud illos in unum

,ide ostreis philosophus dixerat non in iis solum libris quis, hodie extant, sed quaedam etiam in iis quos hodie non ,, habemus. Nam Histor. Animal. lib. IV. c. q. στρα-DκοJέ μω diversa non parum instituitur divisio qui ta-,, men locus cum isto est conferendus. α CASAU B. O Tpset' iis i , c. Vocabulum illud adparet generali bsensu h. l. accipi, ut idem valeat ac re et et aiani vel o Tων στpέων έpoc, quod latius patet, Walia conchylia praeter sertam strictius sic dictum comprehendit. Verbaninc nonnulla citavit Eustath ad Od p . Is 3, 2 sq. Mox,

in rippia recte consentit s. D. virumn vero s. . ut iam dictum C sic deinde.

pop κῶ λσιὴστ ακop. Recte doctiss. Ges erus, quo loco, scriptum est etiam in membranis, etiam in Epitoma,

115쪽

p. 88. IN LIB. III. CAP. XXXV. s

bu Asme Cp .piθυγον καὶ σιὴσTpreeop, legendum censuit,onvoθυpo QTpα υὴστρακον. Nam si haberet patella duasn2υpuc, id est, resas, haerere saxis non posset, quodn huic ostreo proprium atque i. ιαίτατον est. Ipsius Ari- stotelis verba sunt, De part lib. IV. c. s. Toli I. μονο-

- yiθυpo quidem de lepade dictum, in Lopίθυpo mutandum monentem GESNERUM ideo de Aquatit pag. 68s,3 . sed in Macetpaeaeo nihil mutat. Et est quidem riata patella, sed non lain aspera quam os reum proprie dictum; nec spinis horrens, ut multa ex ostreis quare respectu ostreorum haud incommode videtur laevis dici posse. Video tamen alio loco quein respexit Casaubonus eumdem Gessierum de Agil et stilo h. l. in TpαχυοσTp. mutando cogitasse, scit pag. 2IS, 28. συμφυ Og μύ; μονοφυ; p. c. Tria priora verba desunt s. o. qui in reliquis cum edd. xms A. consentit.,, Ostreorum distributio, quae ex Aristotele adfertur, Min duo genera, συμφυων &,opo*υωρ. longe clarius inu Philosophi Historiis explicatur. Συμ-υβ , ait AthenaeUS,

ncohaerentibus testis constat musculus mundisia, eque laevI,

, soli O glans. Quanto clariora & dilucidiora verba, quaen adscribemus Lex Hist. Anim IV. q. sta Jιθυpta Tre

ii ut stines. Quibus verbis contradicere vides Philosophumi, Deipnosophistae; nam hic solities facit,opotus c, illen συμφυει; quod discidium etsi non negem posse componii, tamen an istas prepetio*aergioc in suis scriptis reliqueis

urit philosophus accuratissimus, iure dubites. α CASAU B. At, quemadmodum de ipso vocabulo os ipso modo vidimus, atque in sexcentis aliis pariter videmus, alias notione magis generali, alias strictior usurpari sic nihil impedit, quo minus credamus, Aristotelem promiscue omnia conchylia duabus partibus constantia, συμπεφυκέ-pa dixisse generali verbo tum vero in *υη, strictiori

116쪽

s ANIMADV. IN ATHENAEUM p. 88.

notione, ea nominasse quae ab tina tantum parte cohaerent, but aperiri, claudi possint; μονοφυγ vero, quae ab utraqtae parte connata sunt cohaerentque , ut recludi aperirique non

possint, quo solenas refert; aut quae, si pluribus partibus constant, Ut glandes, Omne parte undique cohaerentes habent. Sed , qua ratione dicat, commianis ex ambobus naturae

eone ham esse, κοινο P . αμ*oy , κὴ γχn, id difficiliorem habuerit explicationem, ac mihi quidem minime liquet. Cupide quaesii veram quid super his verbis commentatus esset docti stimus CAMUS, Ubi, quae de conchis Aristoteles praecepit vel praecepisse traditur, collegit pag. et et, a d. sed diligentiam viri incomparabilis ipsi haec Athenaei verba effugisse dolui. Ges erus quidem citavit eadein, de quibus quaerimus, verba pag. aiy, i. sed

nullam eorum interpretationem aut explicationem tentavit. In eodem vero loco dubium etiam haesiisse CASAUBONUM videor, Quae sequuntur, inquit, obscura sunt, κοινὴν,, ἐξ ἀμφοn κόγχη. Dalec Ambobus id commune generibusnest, quod operiuntur testa frigida plane sententia: nam is cum de solis testaceis sit sermo, quid erat opus hac ad- , monitione ij quare dicit αμ*ola potius, quam vασιν , Enimvero quae philosophi mens fuerit non divino et ver-

vAit, concias, qUae peculiaris est species testaceorum ,

di, naturam utriusque generis parric tam OrUm quae claudi, duntur quam eorum quae ab uno tantum extremo re

Iam vero, quod olenum valvas Aristoteles trimque cohaerentes ait, connatasque id quidem ut iam a Ronde, leto monitum est, apud Gesin pag. Io 3 s. manifeste repugnare videtur ei, quod in illo genere conchyliorum, satis .in maribus omnibus .in curiosorum collectionibus frequenti, observate cuivis licet est enim solen ut ibidem Ron delet ait altera tantum parte colligatus nigro vinculo altera parte solutuS, neque in ea aut vinculi aut articulationis ullum vestigium. Quae pugnantia Graeci philosophi cum eo quod in re minime visu rara suus quemque sensus docere posse videtur, quam-nani habeat rationem, explicent nobis Viri harum rerum periti. Illud certum est: primum, quos hod ne folines vocamus, eosdeni

esse, quos olim Aristoteles Walii veterum eodem nomine adpestarunt: altarum, vocem reo qui ea, qua diximus,

117쪽

p. 88 IN LIB. III. CAP. XXXV. s

h notione apud Aristotelem esse accipienda, nam ita ipse pili losophus disertis sint alibi eam interpretatur, de Part.

Animal. IV, T. cuius verba h. l. adponere operae preti Vinvidetur: Tων ἐθυpti pri inquit Tre sp ανα ψυχTia, si

ω συμπεφυκsp, haec sunt tiae superiori loco μονοφυὴ dixerat o sp Toτω σωλόγω p .porum. Quibus ex verbis simul illud adparet, non de una quadam ac singillari solenti specie, sed de toto genere, id quod dixi-rnus, adfirmare philosophum et qui id spectasse videtur,

Uilo revera numquam valvas testae suae recludat aperiatque animalculum, sed exserto per alteram extremitatum apertura in capite cibum quaerat. 'Ei δὲ πέμπτω Zώων pietTOTEAne. . . . πέμψω ζώων et Topire Ced ven. -Bassi CP πεμ η Tω

ώων, opita Petropiae Ced Cas. sed partim in Animadu partim in Addendis monuit CASAU BONUM: Scripsimusne I divi Tetti, ζώων, opitarum, nam voci Topiet; quaeri in nuper editione remansit, furcillis hinc extrudi ubet: ut locis aliis quam plurimis, ubi ita semper omnes Mnassii, inqui Romae servantur aut in aliis Italici biblio-,ithecis .is etiam quem Hurai di beneficio penes nosn habemus etsi non sunt allata verba ex eo opere, sed ne His oriis. c. - Vocabulum Ietet opsic ignorant, Ut codices quos Casaubonus dixit sicin nostri ambo, .. . .

rUm etiam s. D. in quo alias fere constanter omi: sunt librorum tituli. De constanti isto Athenaei more, quin tum Ilibrum de Par tib tis Animalium pro quinto Historiae Ammalium nominandi, iam supra diximus ad II 63. b. Ibi a Veneto editore deletum nomen Mophili vidimus h. l. pro Mopita vocem crete su substituit idem, quod Calibi passim ab eodem iactum. Non utamquam, ubi venetus editor scripturam codicum non mutatam repraesent Iverat, veluti VII. 286. c. Basileensis editor Io Topiaec pro opita substituit quod quamvis, si rei veritatem spectemuS, recte factum professus sit AsAUBONUs ad VII. 286. c. thmen peccata veterum scriptorum isto modo emendare.

n& ipsorum scripta pro nostra libidine corrigere c. id

vero temerarIum , audax aecors esse facinus pronunclavita

confusionis alitem illius ab Athenaeo admissae hanc fuisse Animasi Vol. II. G

118쪽

s ANIMADU IN ATHENAEUM p. g.

eatissam statuit idem AsAUB. Vt, Quia codex Aristotelis ad en manum Athenaeo non fuisset, referenti in literas hosn Deipnosophistarum sermones Excerpta sua inquit sonium habuit atque ea, ut videtur, confusai perturba-i,ta, titulis perversis. Hinc illius manavit error. α - Nostatique, quaecumque fuerit illius confusionis origo, librorum scripturam , tam pertinaciter constantem, ubique tenendam putavimUS. Locus, quem hic respexit Athenaeus, exstat hodie in Histi Anim lib. V. c. r. Tangitur vero rursus ex parte idem argumentum lib. IV. de Par tib Anii n. c. s. T. I. p. II p. d. Laemari in Suo. In verbis ex Aristote citatis vulgatum regi et sGσχύ, υ- a tenet uterqUe codex una edd. At primum citat malis Ies, ut I. respondea prZecedenti particulae ita ep, aut siAh lic etc. Apud Aristot ei oύ np, α λα και αε . co iniri. Ex quo porro apud Nostrum pro iσχύουm , pariter *χουσι(scit. Oce oportuisse colligas Laut certe i γουσι , quemadmodum passim apud eumdem Aristot variationis caussa modo verbum g μιν, modo et i Usurpatur. Sed in eadem re idem Aristot de Part. Anim IV. s. postquam g υσι scit sili dixerat, etiam verbo tib :otai utitur, quod idem ac iσχύουσι valet. Quare hoc posterius ver-hum apud Nostrum fortasse nil opus fuerat solicitare; certe mutari a nobis contra librorum fidem non debuisse intelligo erepostitim etχύουσι velim. Eamdem fere in

sententiam Io χου in inci legitur III. d. c. ubi pariter, atque hoc loco, vigoris echinorum marinorum temporeptinitanti fit mentio vide ad eum locum notata. e et Eupix Tω Hυ prei p. Sic bene edd. ut apud

Arist. His . An V. a. pet Huppaei Eύpietr editur apud eumdem Arist de Part. Anim IV. s. ita Hυppέω hahent h. l. s. A. de p. minus recte. Intelligendum Euripum ad Pyrrham, Lesbi insulae oppidum, moniti palmer. Exercit pag. qua H. ex Strab. lib. XIII pag. 6i . πλήγει δε αν. tata cum iota subscripto sive rectius dui dicam, ad latus scripto, ut solet exhibet s. A. Sic idem paulo ante et, non nude si Did resipetac

AD CAPI XXXVI.

119쪽

p. v. IN LIB. III. CAP. XXXVI. sy

drientiam necessaria, cum deessent ed Vera itemque msstis A. ex Aristotelis libris adiecit editor Basil. Wrecte tenuit Casauh. Deerat vero etiam siλλ' particula post λα-σtipsi, ab eodem editore Bas adiecta. Ibid. . Ag πυρωρεγε λθω λευκαν. Magis placet ip; ip a Asti ob quod habet s. h. in sing. Sed pluralem tenent libri Aristotelis;

at in his perperam ii . stippae p. Ibid. συα via. Ein. συμπλα- sit apud Aris Mox, vocabulum sporum rursus ex Ari

haud dubie quam quod apud Arist. vulgatum est Ibid.

f. M P etcυτο συνιουσαι. Abest palliclita apud Aristot ubi pro his ita habes, hic praereor evreei. Non satis planus locus quem traictavit Gestieru pag. i. Pro sic st

σα Sylbui g. adorti ot. l. c. D. Ei gIop. Perperam i- ei omnis A. Mox AέRTo pena cute edidit Cas. in quo necio an consentiat s. A. Acut AgκTh edd. Veii., Bacinis. V. Est promontorium Mysiae, ex adverso Lesbi. In accentu variant scriptores, editore certe Vide Cellari in Asia Antiq. pag. 6. en acutae scripturae favere vid tur analogi , quae in nominibu propriis retra istum plerumque accentum, d diversum atque in adpellativis desiderat. Ibiae prim Ffύμπω. Euripus, et aioχni dictus, alias Chalcidicus intellii itur hic vero nescio an sit idem intelligendus, qui patito ante, cirrhaeus. Post opiret in ed. Ven. reas statim sequebantur ve ba και ανθoc exi μὲν πλείσTeti c. omissis mediis ubi , rei et i cr8oc scribendum, Winserenda ista, και νά Καγίαν

Epit docuit oeschelius, quae eadem habet noster m O. Nonnihil diversa, qualia nos edidimus, tacite inseruit Casa ubonus e codicibus Italicis, quae eodem modo exhibeta noster s. A. Ibid. o ci oc est color. Vide Hesych in Arbi, ibi Interpp. Ibid ερυθρὴν μικpta Sic codex noster uterque: ac sane commodius hoc videtur, quam μικρὴν, quod ex vulgatis Aristotelis libris in Athenae editiones adscitum. Ibid. Reti μναι αἰαι. Sic edd. cum muEp. Nec aliunde, quam ex eadem Epito me habet Eustathius, quod, cum alias repasi . μναα os diceretur de pon-

120쪽

ANIMADU IN ATIIENAEUM.

p. s.

dere pre i. e. libram aequante, Aristotelem ait, graviori aparagoge usum, μναιαio dixisse. Comment in Od. et . pag. Tis , C. &re . id, IJ. At s sileti, sive 3χνα α ι, ut apud ipsum Aristotelem editur, sic apud Athenaeum exhibent optimae nostrae membr. A. Quod adeo adoptari debuisse videtur. Ibid. . Tola et isthola re refio Tree ακτα. c. Retu non suo vis Attis dicitur, sed sigillatim litus saxosum inomnino , locus saxosus in mari. Vide Ammonium de Differ. Vocab. p. s. Schol ad Iliad. 1. 3ss. Ibid. o Cupocris p ὴφ o c. Sic bene s. A. Nec male , c Ed Ven. AEas cum s. p. oi opsioic ex vulgatis Aristotelis libris adscivit Casaub praeter necessitatem id cum ita in ed. Cas. i. H. esset vulgatum, dein in ed.CZs. 3. Urius Una Tolla reps siὴ οι; permutatum est. Ne quid tamen dissimulem, non To sed reis etpoc sop-polari sic scriptum in s. A. Apud Aristotelein Tpοσλο--ios; ex SSti recepit CamUS.

nuit Casauh in Animadv. Recte vero Urpobgi dedit s. A. Verba Ai I. et metop*. adparet Sophronis esse, ideoque Dorica dialecto expressa, ad quae deinde commentatus est Apollodorus. Malles hi , et pocri in sing. vae vop--υpsiu, quemadmodum in Epito me est sed non possumus eam . . testem invocareo quoniam alia simul mutavit Abbreviator, qui inde ab initio huius capitis nil aliud nisi haec habet: N J ναγοιμi h Aέ ουσα λιχμὴT pos vo3- ψύγαι , bc μέν ινε &c. At potuit, pro connexione orationis apud Sophronem, ita, ut vulgo scribitur, expresos esse dictio nisi tamen fortasse Ai poet pet in sing foem. oportuit, non Aιχνίτε et in neutro plurali quamquam haud raro alias in nostris membr. eamdem vocalem et pro syllaba os perperam positam vidimus. Sed illud certe non bene factum a Casau bono, quod Toc, irasT. edidit, quanaquam ni fallor eodem modo in nostris membranis scriptum atque ita etiam in Excerptis Aegianis ex Romano codice adnotatum video: repetiitque eamdem

scripturam idem Casaub in Animadv. Si tenere a vel-

라틴어 텍스트