장음표시 사용
91쪽
s persuadebit fortasse Hipparchi ille versiculus III IOI A
n oblectamenta iuventutis tuerunt .conchyliorum en nra quaedam, ex quibus varia sibi ludicra pueri conia-nciebant Aristophanes prora redic emendabat OAυ; si. ale te itido: credo , quia ad illa quae diximus puerilia nobiectamenta parum aptas existimabat esse marina pontectas. Quantum huic emendationi tribuendum sit, amisensis Alcaei poematis, aestimare hodie non licet nobis. D Videtur tamen primus eius da versu , non Obscuren alteri lectioni favere, reget dic rei me iste detλασσnc T. ii pop: nam quid aliud has , nisi rupis O maris progenies pis
Quem DICAEARCHUM mox dicit Athenaeus Messenius fuit, Aristotelis auditor, saepius Nostro citatus: Grammaticus, sicut Aristophanes. Ibi cum is ins sitas pravvulgo legeretur, mireris illum errorem non animadvertili Casau bonum. Haud dubie ae si reμapor oportuit, Ut monuit Valchen ad Phoen. p. 16s cons. X. q)o. c. II. f. b. ibique not. ΣώπαT O .sλυακον α*oc. Cum adnotasset Da-lech pro Uigato et Actiae eo premo, legere quosdam(nempe legendum existimare thetiae o)petes CASAUBONUS contra: Errant, inquit, qui O PATRUM appellariai non ferunt Astet eo pet*ον. Super membranas .Epit D me Eustathius iidem iacit huic lectioni. λοιπxs ini Magna Graecia dicebantur histriones O mi Eustath.
Mad Iliad. c. p. 83b, d . mimorum poetae, Rem ab et rumor, dii vel etiam c*Abet g aut et Acidi es limpliciter. Stephanus
nqui in hoc Stephani loco Aure aliter accipit, fallitur.5, Huiusna odi poesis proprio nomine clarotragoedia appel-nlabatur, vel phlyaeo iaphia Suidas eius auctorem tacit
n. phaia c. Idem Suidas alibi in rurat iis pes de
92쪽
N ANIMADU IN ATHEt AEUAL p. s.
velles, 'A Jυμ .pnc σκυταλnc erat scribendum. Quod au etem coniectaveram forsan oportuisse , similiter a CORAT h. l. adnotatum video: DAN . νυμέ- Dine i In eamdemque sententiam olim MEURSIUS in Bibl. Graec. Thes Antiq. Graec Vol. VIII. p. et ivi titulum commentarii ARISTOPHANI ab Athenaeo citati, de fracta scutula, interpretatus erat. At in vulgatam seripturam consentiunt alii auctores, qui magno numero ver-hum illud e μυα ἐν σκυταλn, quo proverbialiter olim usus erat ARCHILOCHUS poeta, conamem Crarunt vide
Brunckii Fragmenta Archilochi num. 3s T. I. Analeci. p. 6. confer quae ad illud Fragment tim, ex Ammonio de Diff. Vocab. . . ducto, docte Cut solet Ladnotavit Iacob T. I. P. I. p. et . Et quam vi ex hoc ipso, quod
Aristophanes Grammaticus commentarium us, 'ire .X νυ-
μέ a re EDTαλnc scripserit, intelligi videatur, ne inter veteres quidem satis constitisse, quid illo verbo voluerit Arctailochus , tamen usu obtinuit, ut es Uυμέν σκυTAAntamquam in proverbio de trissi nuncio diceretur, ut docent Paroemiographi, Diogenianus III. s. 'postolius v. b. ItaqUe Epi Tn α νυμ. κυT. latine de Tristi tala reddi debebat. Cons. Erasm. Adag. Tri is se tale. In duobus ALCAEI versibus, qui mox adponuntur, nil smutat noster codex, nisi quod in priori versu pro Bαλ α et iis , quod erat edittim , doricam formam S αλατ-
σα dedit, quamquam, ibi superscripta litera n simul
communis forma indicatur. Invoceriora vers. quod in Ed Cas. r. θαλασσία scribitur pro . Σαλασσire error est illi editioni proprius caeterum nil variant libri vulgatam, quam tenuinatis, lectionem , sic interpretatus erat DALECH. In I adibtis animum recree d marina lepas ubi intelligi poterat, animum nobis recreet. monileratqUeriri Ora iocum esse ex ambiguo vocis' 'lic significatu CASAUBONUS vero et Quidquid nonnulli muginentur, in-nquit, fatendum est, ita scripta haec Te AsmαJων potan*pgνα; c. sensum nullum habere Legitatus nos, Ex dii AUoesico S istius GCephee; α αλ Asmeccet vel istipol odii 2αA. Ag r. Optat iucunda omnia amiculae in his, ut ni ad marina animum oblectit, ut solent pueri fissulas viden sequentia Athenaei. c. - Equidem nihil definiam. An Aυνώω penultima longata pro A.επαPων , ferat metri ratio, penes artis perito iudicium esto. Tenendum vulgatum
93쪽
p. 86. IN LIB. III CAP. XXXI. s
i persuadebit fortasse Hipparchi ille versiculus III IOI. I.
. Aovet i , ευ*nmps e&c. In verbo Uxspo Utique vel terminatio vel accentus certe fuerit mutandus sed, ipsum verbum cum alio mutare , minus necesse esse videtur. J' pi Top. psith ει α νT ,ου λεπα Asson Intern oblectamenta iuventutis fuerunt .conchyliorum en Dra Ude lain, ex quibus varia sibi ludicra pueri confi- Dciebant Aristophanes pro Agmlic emendabat OAυ i. ale testudo: credo , quia ad illa quae diximus puerilia nobiectamenta parum aptas existimabat esse marina pa-ntellas. Quantuin huic emendationi tribuendum sit, amisensis Alcaei poematis, aestimare hodie non licet nobis.
Quem DICAEARCHUM mox dicit Athenaeus Messenius fuit, Aristotelis auditor, saepius Nol ro citatus:
Grammaticus, sicut Aristophanes. Ibi cum g κλεξαμ p vvulgo legeretur, mireris illum errorem non animadvertisse Casau bonum. Haud dubie . Rogeh μ po oportuit, Ut monuit Valcken ad Phoen. p. 16s cons. X., Jo. c. II 66. b. ibique not. Σώ TαTpoc ora A et eo I si os Cum adnotasset Da-lech pro vulgato potari eo vec*o, legere quosdam(nempe legendum existimare t*λυαpoypsito UCASA IBONUS contra: Errant, inquit, qui O PATRUM appellari Mnon ferunt phoset eo pαφον. Super membranasi Epiton men Eustathius fidem facit huic lectioni. λοιακs in D Magna Graecia dicebantur histriones, mimi Eustath.
i, qui in hoc Stephani loco Abste aliter accipit, fallitur. M Huius ira odi poesis proprio nomine hilarotragoedia appel-nlabatur, vel phidiacographia Suidas eius auctorem facit
M scribendum g λυακον α*iet. Nihil interest inter hoste
94쪽
j6 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. s.
n Sotade ei pet g λύν καc. Tot Lipes inti c. De hoc Sopa antro plura cap. XXXII. - scit ad III iis a. CASAU B. In vitisattim thoire eo p. consentiunt quidem'. l. mssii A. de Ep. quae scriptura ex prava confusione vocalium si unata est. Sed veram scripturam perra infra XIV. at ficum editi tenet s. A. atque etiam s. o. in quo quidem o ibi stiperscript tam , quod e suo Epitomes exemplo Eustathius i. c. in suos Commentarios transtulit. Eam porro scripturam per i non solum locis citatis Suidas Stephanus telaent; sed rursus idem Suidas in serie literarum, Oca b. λύακεs, .Hesychius in *λύαξ, quod per
g λοιαο Tnc ille interpretatUr Deinde, eamdem originem habere hoc vocabulum cum verbo c*λυαppsi, quod nussquam per i scribitur docet idem Helyclitus , cum *λυχα- σει interpretat Ursλυνps , t*λυρι Eustathius ad Dionysii Perleges. s. s 6. cum ait 'Piνθων ο επικαλούμενοσ
In SO PATRI vers. I. quod pro, Tic, in s. p. est με να , id quidem ex Epitomatoris emendatione esse videtur, partim utique illa necessaria Monuit h. l. CASAU B. , Elegantia est Homerica, sic sit ore cui bic:
ni fallit animus, apud Tragicos reperiuntur. Quod vero
adiecit idem C Asa UB. , Membranae tamen, repito me, a)μ. α , non, Tic'. ta si praeter Epitomen aliae mem-hranae lac et habent, sunt illae ex Epitoma adulteratae; nostrae quidem vetustissimae membranae, Tic tenent.
Sed est nimirum hoc eiusdem generis, de quo iam saepe monui viri alicuius docti coniecturam, in ora libri no
dii in m Sstis, nescio; nam ad superiora pertinere non vindetur. Caetera sic lego, vi docpμο in aere sympo
D nbs . Epicharmum hoc nomine fabulam docuisse, testantur Pollux lib. X. c. et 3 secit. r. Promethei fabulam n per partes poetae varii docuerunt, incognominibus sua
95쪽
p. g. IN LIB. III CAP. XXXI. et
an dramata distinxerunt. In Aeschyleartim tragoediarum
nsivam habet significationem Lab Aeschylo compositati est, ut a stirmat conceptis verbis Iulius Pollux lib. IX. iii sect is 6. Quare augeatur, me auctore, antiquus il-nte catalogus, fabulae is ius nomine. Restituatur etiam in
neodem albo corrUptum notanen alterius dramatis, aut
ncerte praetermissum nam in literam prima censeri dei, buit fabula Θαλαμοποιοὶ, auctore eodem Polluce lib. VII. 3ic. 26. c. sect iret. - At nihil huc facit Aeschyli H ο-μiiθευ πυρκαρύ . Epicharmi fabula, cui iuxta Athenaeum titulus erat Hoppα κα Προμn hoc , apud Pollucem X. a. ex veterum librorum praescripto sp ae impolv. Jθευ inscripta erat, exigua differentia. Vide Meurs ad Hellad. p. 6 . Pollucis interpretes ac praesertim Henasterii ad Poll. X. 8a. Eidem fabulae apud Nostrum X da d. d. solus
titulus Us pa tribuitur Absurdum et O ex perperam accepto scripturae compendio natum erat Perspicue optimus noster codex, si Aii dedit. Monstrosae rationi, qua scriptus vulgo legebatur verasus ex illa Epicharmi fabula citatus, I se Tis Tλλ ita et opecpJ CT α θασα Phresti set Cotyetre, nil medentur nostrae membranae. Quae verba cum latine sic reddidisset Dalech. Si quis autem Graecorum lepas quanta sit contemplitur CASAU BONUM , Nae bono fuerunt stomacho, inquit, qui dii haec concoxerunt. Nos foede omnia inquinata assirma-umus cinita emendamus, ipsa corruptae eetionis vestigia
nosmet cri vel streLI 'Loetae Tellinam, anaratam hunc spe- Dura, ac patestam marinam, qua magnitudine sint. Considelira superiores eiusdem poetae locos .favisse hic nobisn Musas non dubitabis 2sio de valet cerner extat apud Theon critum Sophronem, eiusdem dialecti poetas. c. - Cuius emendationes in praecipuis quidem verbis adoptare non dubitavi. Initio vero tenui quod si bene habet, significaverit modo , tamen, solummodos tradi bres re idem fere valeat, ac bασαι μαν infra apud Ophronem, III. Ios. a. sed et pro et malebam.Hαμα Σω*popi P o κὴ Exspectabam et i o Z. cum
alias meminino genere utatur, &praesertim cum . l.
96쪽
sequatur hemininum phaeri sc Caeterum, hoc ne dicat a Athenaeus, quaslibet conchas, nullo discrimine, bcEAaegri etidictas esse a Sophrone an peculiare aliquod genus, haud satis adparet. In ipsi SOPHRONIS urbis, pricco vi sic distinctis vocibus erat editum. Ibi CASAU B. Scribo ieteto et t
Xo ad Corinthum de Dial. p. in . monuit, latis esse si una voce neto p i scribatur, Ut sit dorica torma turari pro retooci, a ita, ri cae, O, Venio violentiorem medicinam IACOB adhibendam censuit, Emendation pag.
una voce habet noster s. . sed absque accentu De Sophronis oratione, per cola quidem distributa, apto numero decurrentia, nec vero metri gibus adstricta, in Indice Auctorum dicetUr. 'nset et irru Dicit laevae J iri et ipet petitaret r. COTTUpte edd. E T ARIEυTi tarior et pii Tetr. Ubi primum particulas carere non potuit oratio nisi aliud quid turbatum statuas Titulus mimi Sophrone rectius editus legitur VII. ESS. a.' ιευc tu, Tet r. Primam autem vocem commodius etiam, prorsus ex veroco At in exhibuit s. .ri quod poterat etiam si histic scribi id est , i dic In si Diti etae consentit h. l. idem codex bene, ut apud Homer Sapph. supra in Sapphus versiculis , I et t. c. ubi vide Notas. Notarum Supplem. Ad ista erba se histic Tor oetae adparet intelligendum esse nescio Uod verbum vel participium puta a cis Egi et Ric eaei , Ut aliud quodcumque Idem fortasse mimus est, qui alibi uno verbo sic citatur. Σω: tapri prata A peιωτι,. VII. 3os C. Quidquid sit, cum . l. nulla interposita distinctione sic editum legeretur, TE E pireretrycn ex cro; si gi:, deinde, ae 'Apoho usi et ea n c μἐμxnretiet meliorum codicum praesidio fere destitutus CASAURONUS , sic praeceterat et Lege drnet pii et aer petietae vel Uipsere et circμα ει QUA UAsit et 1 et 'pES: μέμν/Tret. Sensus et . Alios in mans culino genere istud nomen extulisse a Tn re in , vel, nut scribunt membranae , C ipse regno alios in hemini-nno re, pete vel urpet . , Ut Arei et . - Nostrae membranae priori loco aeris, ita in accUs plur posteriori loco rip ἀμ in in gen sing. dedere sic omnia mihi plana visa erant, ea sententiarium in versione expressi.
97쪽
καλ-s ais os pes trire ae Ipse Tres . αναοetae dictus videtur seres sospes Tec Meti, id est , re se ira re Tetri νε-Tpetic, Ut mox ait: cum quo videri potest tignare id quod de derivatione vocabuli sipaepiet cra o nai Tnc impra Casaub observatum vidimus ad pag. s. c. Sed potest repet irns primum a nai Tnc fuisse formatum deinde vero rursus ex respirnc ob soni vicinitatem potuit,psipetii; vel rere petet formari cum respectu ad et Iraepetασθαι. κο χἀ Oge Is Saepe quidem confunduntur e 3 her. ο ν χοι; proprie vero γὲ o sunt i Ualve , o Isti
univalves. Quare probabilius mihi visum erat quod apud Hesychium scribitur 'Arespiret Erat κογλιώJ se. i. militer apud tymologum: rnpiras , ε τι κοχλinex.
,, sed, ut ex subiecto choli ambo adparet. Iamborum scri-riptor, HERODES , qui patronymica moribus propriam forma IJ ώνPaec dicitiar quod bene vidit Salmasiusn Exercit plin. p. III. Illam nominis formam illustraruntn Hemi erhusius ad Callim Frae m. p. no M alchenariusna Schol in Eurip Phoen. p. 6 . Denique Herodems, Iambographum cum Herode Atticori gravissimo erroren confundiint Interpretes Plinii iunioris, ad Epist. 3. lib. MIV. .Fabricius Bibl. Gr. Vol. VIII. p. io. RUHN-RENIUS in Hisi Crit. Oratorum Graecorum, p. i a sq. Oin Reishii Orat Graec Vol. III. ubi plura etiam de eodem Herondat vel Herode erudite adnotata reperies. In Herondae versu, pro ionico, dorico cicω . quod cum editis tenet s. . , commune etsis postlit Epitomator. Air ,hoc Vet Impet c. MI AESCHYLI Persis non in D venio verba , quae ex ea fabula profer Untur. α CASAU B. Neque quisquam alius ea adhuc ibi reperit. An UsE- petis ops oportebat, pro se metu An potius optimis
or, pro Ala , λο Nam e fabula Persis ductum esse versiculum, qui sequitur, probabile facit vastatarum infulartim mentio. In ipso versi lo perperam Te Cp, σουβpro Tres habet s. . Unde vero prec3ITοTpSgoti arripti rit Venellis editor, quod inrupeteITOT38-ου; mutavere d-quentes editores, eicio. Nostrae Uidem membranae pv-pi To et pὴ σου; absque et habent, quod in contextu poni debebat. In Epit haec non leguinur.
98쪽
sequatur memininum g Are pipsc Caeterum, hoc ne dicat a Athenaeus, quaslibet conchas, nullo duis crimine, μελαιpirat dictas esse a Sophrone, an peculiare aliquod genus, haud satis adparet. In ipsi SOPHRONIS verbis, piscos ubi sic di- f inctis vocibus erat editum. Ibi CASAU B., Scribo picetor Tret
XoEN ad Corinthum de Dial. p. id . monuit, satis esse si
una voce habet noster s. A. sed absque accentu De Sophronis oratione, per cola quidem distributa, apto numero decurrentia, nec vero metri legibus adstricta, in Indice Auetorum dicetur.
Ubi primum particula P carere non potuit oratio nisi aliud quid turbatum statuas Titulus mimi Sophrone rectius editus legitur VII. 88. a. Ahisbc o si pιώTeer. Primam autem vocem commodius etiam & prorsus ex veroci exhibuit s. A. quod poterat etiam 'LE istic scribi id est αλι ρυ c. In re polomaei consentit h. l. idem codex bene, ut apud Homer Sapph. supra in Sapphus versiculis, I. i. c. ubi vide Notas. Notarum Supplem. Ad ista verba 'his ac Top, p. Oetaei adparet intelliis gendum esse nescio quod verbum vel participium putaαλία κσι , Aiσκων, Ut aliud quodcumque Idem fortasse mimus est, qui alibi uno verbo sic citatur, Σώ*μων ν ω'A pοιωτικώ. VII. Os c. Quidquid sit, cum . l. nulla interposita distinctione sic editum legeretur, o et pιώTeest opoμα ρι , deinde , και 'Apoho bus'. et ne b
ri loco' np,μ in gen sing. dedere sic omnia mihi plana visa erant, ea sententia quam in versione expressi.
99쪽
quod de derivatione vocabuli sipaepiet crabri lapiTis supra a Casa ub observatum vidi miis ad pag. s. c. Sed potesto prepleti Cprimum acti pietnc fuisse formatum deinde verortirsus ex seret inc ob soni vicinitatem potuit siphetis; vel Arsipetae formari cum respectu ad T ανα τασθαι. κο γχω ps Is Saepe quidem confunduntur κοχλιαιακὴ γλοι; proprie vero . 1χo sunt bivalves , o Aio uni valves. Quare probabilius mihi visum erat quod apud Hesychium scribitur, 'Apti phaec' ras preo S. Osc. i.
militer apud tymologum pnpiras , . o Tι κοχλιθιον. Ηγων α δ' ἐν Συν sp et cαρναι; D HERONDAM comicum,n cuius Ursp αζομενα; auctor hic laudat , non invenionalibi. c. CASAU B. - Verum, non Comiciis lati datur,nsed, ut ex subiecto choli ambo adparet Iamborum scri-nptor, HERODES , qui patronymica moribus propriam forma pra dicitur; quod bene vidit Salmasius,, Exercit Plin. p. III. Illam nominis formam illustrarunt Hems erhustriis ad Callim Fragm. p. no si alckenariusna Schol in Eurip Phoen. p. 6 d. Denique Herodems, ambographum inim Herode Atticori gravissimo erroren confundunt Interpretes Pliniit iunioris, ad Epist. 3. lib. MIv. Fabricius Bibl. Gr. Vol. Id. p. Tio. α RUHN-RENIUS in Hise Crit. Oratorum Graecorium, p. 1 a sq. Oia Reishii Orat Graec Vol. III. Lubi plura etiam de eodem Heranda vel Herode erudite adnotata reperies. In Herondae versu, pro ionico, dorico aetas , quod cum editis tenet s. . , commune 3 παic postlit Epitomator. σκύhoc Hέ et diis , In AESCHYLI Persis non in i, venio verba , quae ex ea tabida proferuntur. α CASAU B.
Neque quisquam alius ea adhuc ibi reperit. An Hs - ραιβοὶ oportebat, pro Epetreta An potius ops piis Tor, pro Ai;χύhoc Nam e fabula Persis ductum esse versiculum , qui seqttitur, probabile facit aseatarum insularum mentio. In ipso versia io perperam roue pro eis habet s. . Unde vero prepp-oTpὴgoti arripudiri Venetus editor, quod in AprepιTOTpὴ-ου Utavere sequentes editores, nescio. Nostrae quidem membranae pv-pi Toτρόφου; absque et habent, quod in contextu poni debebat. In Epit haec non leguntur.
100쪽
Verba ex ARCHIPPI Piscibus hic citata, repetuntur p. cso. f. nulla disserentia, nisi quod ibi,Tipseti T pro RTE-νsci et scribitur. Ibi ut metro adstricta, hic ut solutari scripta edebantur. Qua . et sipet dicit poeta, sint- ne conch liorum aliqUod genus, an iidem tam et da pοι , qui in piscium latorum numero referuntur VII. 33 o. a. haud liquet. Rondeletus apud Ges n. p. 36y. suspicatus erat, set spee h. l. mari orarum quoddam genus debere intelligi ADJβλὴ pee tamen, quae dein nominantur, i. e. acus haud dubie piscibus adscribuntur. Vide VII. 3I'. d.
Mox in altero Archippi versu, qua rationerati bi id est buccinum, focisop si et dicatur , i. e. purpurae mitis, haud adparet. Emendationem a Rondeleto propositam , cum is in tac mutatum vellet, ferri non posse ob metri rationem, perspecte Ges neru observavit pag. 33 confiibid. p. 13 i. Quod si ut Plinius docere videtur IX. 36, ci. buccinum pariter atque murex ptirpureum colorem largitur; pater potius, quam Flius purpurae, dicendus fuisses spiae videtur. Σοφοκλii; ἐν Καμι, y c. Κ, Λ, iori emendavit He.ringa, suffragante Val clienario ad Herodot. VII. 16s ut nomen habuisse intelligeretur dram illud a Choro, qui e Camiciis , ex Camico Siciliae oppido fuisset compositus. Quam rationem unice probans Brunckius, adoptavit in Sophoclis fragmentis. Me ne a Ulgata scriptura auderem discedere, retinuit codicum consensus tanam innosterms. A. cum hic, tum IX. 388. f. Καμικοι tenet, reamdem scripturam ex Etymol. Paris. sto laudavit Ruhnkenius in Audiario Emendationum ad Ona. II. p. do , s. Hesychii Albertini denique ex eadem inanifeste natum est mendosum Κωμικο c, quod habet Suid itemque Phot in