장음표시 사용
81쪽
p. s. IN LIB. III CAP. XXIX. 6s
ala, lic in Epistola ad Pompeium. cap. 6. T. VI. d. ReiSk.i, p. 8 sq. ubi plura in illius scriptoris laudem J Deani
dii re veritatis non desunt qui obstrepant Athenaeus ipse in bro vi. Iuc Ergoileto appellat, parum constans sibi.n Allienae locum ex lib. l. non habeo in promtu seddi, vide interim Polyb. VIII. ii - 13. Cornel Nep. in D Alcib. c. i. Sed quia ingenue vitia hominum Theon pompia carpserat, multorum odia veritas illi paraverat: nitaque sic Est popin aliorum virtutibus invidentem multin pronunciarunt, quos refellit Dionysius Lucianus den Conscribenda Historia, cap. s. Tu αυTn T Θεο-
n Tω πλρίστων. Hinc Theopompinum scribendi genus nomis, nat Cicero, cum de omnibus omnia libere palam dicun-s,tur, ad Atticum lib. II. ep. 6. Jα CASAU BONUS.
scribendum, recte monuit Casau b. De Clearcho illo confer Suidam in ΚλέαρχοC Hοντικὴ : apud quem quae de eo narrantur, omnia ex eodem Theopompo desumta videntur. Apud Antigonum Carystium , eamdem rem UmAthenaeo ex Theopompo narrantem OHistoriar Mirab. cap. 13 i. perperam Agatharchus pro Darcho nominatur. Alios auctores, qui eiusdem meminere, citavit Bechmanna Antigon. l. c. pag. 82. To C πλείστοι; IiA κώνει ν πιED Sec. κώμιον-s. M. suo more si in permutans in κώνειον vero consentit ms. D. Pro eo vero quod hic sparo dicitur, quod proprie cicutam sonat, mox deinde sinopi Top ponitur, irconisum, quae Wipsa quidem est venenata planta, sed generis plurinium diversi, cuius descriptionem apud Plinium
habes XXVII. 3, et Aconito autem, non cicuta, in suos saevisse Clearchum cum ex his, quae mox subiiciuntur, adparet, tum alii confirmant auctores. Quare κώνειο h. l. librariorum vitio irrepsisse, In ἀκόνι To mutat id tim, olim docti viri in nuperrime etiam SCHNEIDER Us ad Nicandri Alexiph. p. a. censuit. Eamdem vero cum olim sententiam dixisset Hieron. MERCURIALIS, Nar Lect III. adiecerat si Nisi malumus Athenaeo κώνειον, κὴ-nνι Topicium perperam exstitisse, quemadmodum Stephanusnde Urbi hus eum citans, in 'Aeb dii, attestari videtur in
i, quo etiam subinde ab alii auctoribus peccatum. c. At Animasi Vol. II. E
82쪽
commode CASAURONUM: Quia in multis Graeciae op-bi, pidis insitiit, legitimus, ut ita dicam in usu plurimon cogi ait US veneni modus, cicutae propinatio fuit; si Mops, simpliciter pro venenato poculo surparunt: sicut 'xis, dic quae proprie buxea est, reicitur etiam ex auro de arrigento χαλκεα poetis etiam ferre .chal bea sex-,, centa his similia. Ita debuerant accipere interpretes, cum
di ait noster, Tola et Agismo .IlIo κώνειον πιε non deri potia cicutae, Ut verterunt nam sequit Ur statim, viro p- nTet To κόνι Top, de eodem veneno, ut clarum est,
ii admonuerunt ante nos viri doctissimi quibus assentirin non debes, Athenaei codices emendantibus. Stephanus
,, feste hic scriptor imitatione Athenaei opsio pro vene-3inata potiones Ata usurpavit. Ita autem hic legunt D membranae innes, oes cheliana Epito me. c. Et
Athenaeo quidem ipse etiam Theopompus in illo vocis
usu praeivisse videtur.' Ap poc E et si ecpop, quin rutam comedissent. De rutae usu contra venenum consulendus BECRMANN ad Antig num Caryst. p. 6 sq. Ibid. o κα κλκὴ reti itincri particulam rei, quam ignorabant editi, commode dedit uterque eoae A. .Ep.,, Finito sermone de Citro, ait Trebet di spetoc o Amnμοκpietου. Ubi scribendum aliquando putavi ob et iiν,, ioυ. Democritus enim Romani hominis nomen non est: nillum autem qui super citrio malo modo disputavit, i, Romanum fuisse, de e primori biis, colligitur ex praece
, Aegypti alii fuisse creditam, quam Romano civi, pudii tandum non est. Sed patuit late per ea tempora ius,invitatis Romanae Verum de isto Democrito incaeteris
moc tim haec dicentem fecit Athenaeus inde a pag. a. c. Casau boni Protegomena in Athenaeum numquam lucem vidisse, iam alibi monuimus. Nos de Convivis, quos finxit Athenaeiis, disputavimius in Animadversionibus ad auctoris prooemium.
83쪽
p. s. IN LIB. III. CAP. XXX. 6
c Aetiis dior Sic recte h. l. edd. απτίσθιον s. A. Vae mendosa verbi forma passim alibi in ed tos quoque libros I epsit Asom, pro RιTporum, uterque codex noster perpe ram vieto habet.
Totum hoc caput, cum dimidia parte capitis sequentis, praetermisit Epitomator. EPICHARMI tres priores Perset sic concepti distributique lagebantur in editis:
Quos partim mutilos partim corrupto esse adparet nec vero emendare eos nobis licuit Debuisse trochaicos esse tetrametros catalecticos, ut sunt plerique Epicharmi ve sus, monuit valckenarius ad Theocr. p. 223. adparebatque e posterioribus versibus, qui tali integi ad nos pervenerunt. Vers. I. A. g. O. est in s. A. quod recte in Adia P mutasse videtur primus editor, Ut a pede tribrachy legitime inciperet versus. Quod Mers. E. epet o- ἰου .c polli si Ao in iunxi, non recte a me farium esse intelligo malterum in contextu, alterum in nota poni debebat. pre s(ου quidem quid sit, quod ex nostro s. A. adnotatum est nescio nec ulli bi aliaS, nec apud veterum nec recentiorum quemquam , vestigium illitis nominis reperire mihi contigit. Quae ipsa vocis illius insolentia induxisse primum editorem videtur , Ut tu loco istam o Tpαβ λιυc ex coniectura substitueret, ex pag. 6. c. .f. desum tam . Quod pro et viata v , CASAU BONUS ait:
reor, ne illud iroesTου; ut passumalia, quae in marginibus librorum impressorum clam codd. SSris collatorum scripta Casa ubonus repererat non ex codice insto, sed ex alicuius docti viri coniectura ductum fuerit. Noster certems A. ipsum o me Pου agnoscit quod quidem quid sit, non magis quam Casaubotria Scompertum habeo, alit quam
Gesinertis, qui in libro de Aquatit voce Dedos nil aliud adnotavit, nisi esse conchylii genus apud Epicharmum. Pergit adnotare CASAUB D'pNTARous emendar pro si ari
84쪽
M ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. s.
, Due non probi etsi enim et priστρακοβὲ μω sunt asta-3,ci, non tamen degenere conchyliorum Strabeii ex Athennaeoin Hesychio noti tamen in exaratis manu constanis dii ter press(ου . De cecibalis amplius quaeramus: Onus ,, quam enim alibi id nomen Occilrrit: et 3θυνα κια, sunt di, parva Tὴ θυα, de quibus multa in sequentibus. α Sicut postrema verba vers. 3. o T iEα συμμεμυκὴ T legi iti mani posterioris hemistychii trochaici mensuram habent. sic sequentibus versibus ad eumdem modulum aut parum aut nihil deerat. In singulis maxime vocibus nonnulla monenda sunt. Et quidem eoae Veri . . pro vo p*υθα. Copor tebat et optopaec, idque in contextu corrigi debebat. Dein pro συμ αρμυκὴTα, scribit Ur συμ. TE*υκὴT p. 2. f. Veri M. Pro vulgati stis Agyr, emi, bes Trec*α- gyrum, cum Valchenario l. c. dorica formas epis A p, .s Ti, deae et Trebi' et imposui; de quibus vide Maitta ire, Diales . p. 23 sq. .pag. 2O6. UamqUZm non negaverim, istis formis substitui ab Athenaeo vulgatas potuisse: ac sane nihil hic mutabat noster s. A. At doricas foris mas peti linet re sp paulo post U. . servatas in libris videm US. Caeterum , sicut o strea aperire, di cile dicis Epia
verbio de re facili usurpabatur, de quo infra pag. p. a.
Quintus estis probUS erat, nisi quod pro repexpetet; peris peram reprepivetet erat in ed. Ven sicuti in s. . quod correxit editor Basileensis. Ibi CASAU B. et 'Arrepraeei, siven, pnpi rei, iidem cum iis Vos pnpietes c alii vocant. Inn multis dictionibus et re impune adest aut abest sic stra. Dbeli istrahet iidem . . De anarite cons pag. 86. b. De strabeio, astrabeio habes pag. 6. f. Did. σκι δ' ια Epicharmo sunt quae aliis ei sopiae.
D σκί*oc prodito c. Maittaire Dialec . p. i s. Et piscesn quoque sciphiae non alii a xiphiis, sed ab istis Epichar-,, mi conchyliis diversi longe. Sciphydrium, latine gladio.
85쪽
p. s. IN LIB. III. CAP. XXX. 6s
d netia pυω; vel pro Eμπα γ paei, quod ita accipiendum , 33M T ἐμπυηναε ιν αυTola uita rura facile aliquis traiicii, ab illis sinit. Vel hic locus interpretum commenta de Metymo vocis σκι*sippi satis refellit. c. CASAU B. - Scilicet a ricti*oc derivabat Dalech cum Ron deleto Caelem
rum sciphaesu vel xiphaedri nomen diligentissimus in hoc genere krer tam lominum scrutator Gesne rusade Aqua l. p. 23 extr.3sq. non nisi ex hoc Athenaei loco ex Hesychio cognitum habuerat Xenocrates c. o. O3i fi*ύ-Jpiet eadem dicere conchylia videtur ac TEA λίνα , de quibus mox lit . e. d. At testina nec perfodere anil potest, nec ullam cum glirdio habet similitudinem. Pro vulgato etέ- θριγ commode , ἐσ2s scribendum proposuit Cas. quae forma in praesente quidem infinitivi frequentior fuisse videtur; sed quemadmodum etiam taei 1 ro petr i ex Theocris XIV. I. MXV. 26 adnotavit Maii tui re p. 23o sic r et aph. l. scribendum putaveram , ut sti praestis Aiph καTαψα γ p. At apud Theocritum tinc video a plerisque Icipi in sporis edita absque tota subscripto a valckenario vero etiam in Theocriti Adonia E. v s. 26. vulgarem formam h mirum video restitutam, diserte commendatam ut meliorem quam spvnp quctre, cum idem vir doctus ad Theocr. p. ars hunc Epicharmi versum sic scribendum praecepit, TL λυκέα .isset' res 2gιν , εμ et e 2 ἀμαι 'oicet: videtur pari ratione reic lagi consulto scripsisse, quod equidem nolenti ei excidisse putaveram, quoniam paulo ante Sighi &baeetae tu i i dorica forma scripserat. Denique έμπα. σε , in activo, de quo primum coseitaverat Casau bonus, nec fert metri ratio, nec sententia, quae passivum έμ vetvniae sp pro communicita et pii rei, cf. Malit. pag. 32. desiderabat, hac sententia: tiae iucunda quidem sunt si comedas, sed actita ut eis perfodiaris. Ad ista nascripturam accedit etiam noster codex, in quo pure ii, μεν : Ubi notandum, saepius in vetustis codicibiis teneri pliteram in vocibus compositis, ubi ex pronunciationi legeo sequentem labialem in . mutari illa debebat. Versus sic scriptus erat in editis :
ubi noster 's. A. recte & μακρο ιν υ= ου; simplici A liter dedit, doricam formam, cui quidem p in codice superscripta est. - Emendabat doctissimus Ges erus deii Aquatit pag. o 36. μακpono χυλου Sed cur editam
86쪽
sequi etiam dicti sunt di ii, scietκρc, ψαύλοι, quare si non possunt 3λακρο νὴ )υAdi appellari Sic de alia con-Mchyliorum, ut videtur, specie, aestim nomen Io 3υ-DAoc uero C, id est , Hesychi interprete, o P Ao EUv
modius fortasse poneretur maior distinctio nam ab illis verbis, si res Astii et incipit novum genus constructionis: praecesserant accusativi nunc sequuntur nominativi, ubi intelligendum verbum repἐστω, adsit, vel tan, WE Tta, ut II dis .f. Sic subinde faciunt poetae, ut in media oratione mutent constrlictionemet simile exemplum haud procul abest, in lailylli versibus p. 86. e. Desperatum versum, qui sequitur, sic scripsi ut edi
Ibi CASAU BONUS ait: Scripta manu leetio nihilo,
Blior, ocvs Ro Hosnpαν πασιν ἐc priφωκα. Auctor Epiro-Mmae, Vae sanare non poterat, praetermisit Udenter. α Ab Epitomatore totum hoc caput praetermisium esse, iam supra monui. In pισώνια. Oster s. . nihil, quod sciam, mutat sed in o χεθnpee vel o Tobripet cum Italicis Casau boni codicibus consentit quod itique nihilo melius videtur vulgato. Illud quidem minime dubium esse
dehet, de pinna, quae dicitur , concha agi cui ex vulgata apud veteres opinione cancellus praesto est, vulgo rippo Thainc vel re prosi pec dictus, de quo infra pag. s. e. qui pinnae ethum venatur illum cancellum cum hic a venandoaeo; ossi et dicat poeta , suspicatus stina voluisse eum alio vocabulo alterum nomen exprimere Uod a verbo Tn- p, id est , ab odiendo indiligenter observando ductum est, exprimere , eamque sententiam vocabulum p σώ ioch. l. positum a poeta coniectaveram , quod idem valeret ac
'o AUM'isTieo si tiliam curam gerens , diligenter observans. Id
si non placet, cum praeterqtiam quod nulli bi alias reperitur istud vocabulum, illud etiam obiici possit, ex analogia sermonis, sicut Ai sipo dicitur qui exiguam curam habet, sic psytapoc, non picopio fuisse dicenduin videan magis adrideat, quod VILLEBRUNIO propositum promptus abest a libroriam scriptura. Is igitur et M pix, Vae proprie sunt quaecumque res venales , sigillatim de alimem
87쪽
p. 8s. IN LIB. III. CAP. XXX. i
d ti, vel ibariis accipi posse statuens, legere se gerTὶν νια, ait voluerat, puto, aptiti ad sententiam in propius etiam ad literam, et et sic puta dicere; itaque versum hunc gallice sic reddidit qui onctoutes une senimetti danshur coquuti, Potir trotive a patire.
Reliqui tres versus M II in hunc modum editi leg
Sic quidem in ed. Ven expressi sunt a qua non discedunt posteriores editione , nisi quod per operarum errorem Pro κακοβόκιαοι, ef κακοβόκο- ο in ed. a Wκακοβ εκ μοι in ed. Cas. I. tum pro rum Spol est,nνυ ἀνοι in ed. Cas. 2. . denique quod pro sotaec est eueli in ed. Cas. 3. Ibi haec adnotavit CASAUR. 1ego is orol. , D fortasse etiam h ἀόκιμοι alterae, sive alterius generisn conctae sunt fabulosae, O male audiunt, ceu generaritonis ini-
nchas putat dictas ab Amacho, Veneri sacra: Amathuntem, upilio, voluit dicere. Atque huius sententiae alictor illin Conradus Gel nerus: de Aquati lib. p. 18 s. qui Venetiri concha esse putat, qua Uaspiret inporcelianas ub,,go appellant. Ne assentiar doei iis viro facit analogiae: n qua enim proportione siμ rei ab 'Aμ ουc possit dedunci Quin potius cornanune hoc epitheton esse censem iis
di, humanae sapientiae pater Aristot Hist. Anim. V. s. Jn in fosso ossa quidem limo ostrea, i h ώIsi vero con- chas nascin quod huc facit inprimis. αμαθὶ enim, octaremis doc ut docent grammatici, o αμμώθη ἀπο ut mi-Brum non sit, Epicharmo appellari co Ux αμαθiTιJaec, di, quas ait philosophus generari in locis αμ ωJρσιν, aut quod idem est αμμώJgσι. Si probarem a loco istud non me inditum, non ab Amathunt Cypri, sed ab Amantha oppido Siciliae deducerem, servata analogia. - me n dat deinde Dalecam pius καλοJοκιμοι & pypoc*υTιῖα . Overtens scilicet, ari nominis, ad conceptus o partus lati
88쪽
ndatae. o caussam non videmus, cur edita lectio re-en pudietur Homeruin imitatur Epicharmus in litis, mμsedi, P Acυκlic Tot rigo is separat dial Eitim deorum ab timana di, qua de re in Cratylo Plato. c. In eamdem cum Casau b. sententiam αμ -ιJα; κὴ χου Henr Stephanus in
Indice Thes . interpretatus erat conchas gaudentes arena littorea Versiutina mensuram non attigit doctus Ani in adversor. VALCRENARIUS , omissis duobus qui ultimum praecedunt: Ultimus inquit, Trochaicus legitimus erit, una si tantum liter elisa:
Et sic o quoque editum volueramus, nisi Uod pro-μEC BRUNCRI αμρc accepimus, quod ille, sic inms. Par. . repertum , magis esse doricum iudicaverat. Et id quidem diserte Eustathius a veteribu praeceptiam testatur: ad Iliad. p . pag. II ita, Id. o Crethmo φασι μκm et octas sic hi editum, in Bas quidem edit. Ac- ουσιν atapi sic, αμμs Og ei Aιολsse. Cons. Maittaire Dialec . pag. Is 3 Ex nostro quidem s. . nihil . l. adnotatum sed facillime effugere talia potuerunt vel diligentissimi exploratoris aciem. Quod vero iraso in nostro exemplo expressum est, id temere factum pro quo et oi go velim restitutum. Asbκαc en acute scriptum(ut iam dixi in editionibus omnibus excepta tertia Casauhoniana nec in nasstis adnotatus dissensus caeterum facile patiar nostiaest mutari. Constituto versu postremo, facile ad suos numeros redigi posse duo praecedentes mihi visi erant in quo adiuvit nonnihil,s A. qui proxo oi ei habet RE Ui et g ei, UO in OCTE, Tetiris mutavi in illo et rei vero, quod praecedebat, itemque ineta post Atares leti sc haud dubie idem articultis re latebat. In constituenda singulorum vocabulorum vel scriptura vel significatione maior dissicultas inest nec ego quidquam definire ausim Dalecampiti pro re eoJoκιμοι videtur,ae sυβόκιμοι vel a nυδόκιμοι legisse, dein, popo--υTιχαc, pro crypoc*υκetissae cet scilicet Plinii verba puto respiciens, XXX. 2, 3. Cochliae in cibo sumtae accel
rarat partum item concepitim, Impositae cum croco. GESNERUS, de Aquat pag. a o. androphoe das tenenS ait: DHae conchae fortassis, contraria quam reliquae facultari te, venerem non promovent, sed inhibent aut etiam, sterilitatem inducunt, ut inde κακοJόκιμοι κηυαίνοι, hoc
89쪽
p. 8h IN LIB. III CAP. XXXI. 3
n est , mali probatae ad secunditatem , WAndrophae des,n forte a virorum .concubitus taedio ac iuga, dicantur. α Ad Dalecampi sententiam accedens VALCRENARIUS:(ad Theocr pag. 23. n Si lectum fuit, inquit, sυJὴ- 3 κιμοι, si spol vox et opo O quae scilicet inerat inn ri opos, idem valente ac re re opoιJ hic forsan ab in-
Quae ex eiusdem EPICHARMI Musis corrupte sic edita legebantur 'ApTινου κονλο ἀντέλλn καλέομε . laeti V ecnστον
in hunc modum emendans Casau bonus, Epetibo Ut A TUAM p καλέομs recte haud dubie priora constituit verba, nisi quod metri ratio verbum peti ad superiorem versum pertinere ostendebat de voce etέλλn vero non cogitaverat vir doctus, dorice Tέλλαν , non etέλλ , fuisse dicendum. At noster cod. A. TE si exhibens, pro solita sua vocalium gi&ι confusione, haud dubie et Ahi indicabat, quod adeo adoptavi scit a recto casu n et Ahic , qui idem sonasse videtur ac risAAipii vel gλλίνα καλέομε dorica forma Est pro καλέομεν. Dei in posteriore hemistychio ferri non debuit vulgatum is eti sed desiderabatur doricum p- i, sive accentu retracto siet malueris certe absque ps*ελκυσTικω, Uod hic quidem respuebat metrum.1AUPωμαλι, opoααζουσι. Um, in mora esset editum , monuit PALMERIUM OExercit. p. sa. , Lege ii μίτλον. Nam si fuit Romana vox, non potuit habere Tonti ea litera non Utebantur Romani, nisi in vocibus Grae-,, cis .Plinius hulos semper scribit, non muttilos cc Vide Plin. IX. 3 , i. . i. d. .XXXII. s. 3 i. Mitulum etiam in versione scripserat Dalech. Nobis vero istis virorum doctorum auctoritatibus nil erat opus ipse codex noster mi hora offerebat.
Anc maiuscula litera scriberemus si maiusculam utique
90쪽
velles, 'A νυμένnc σκυταλnc erat scribendum. Quod au etem coniectaveram . α νυμενnc fori an oportui sieta 1- militer a CORAT h. l. adnotatum video: An, pUμέ-3ipnc u In eamdemque sententiam olim MEURSI Us in Bibl. Graec. Thes Antiq. Graec Vol. II l. p. ias . titulum commentarii ARISTOPHAM S ab Athenaeo citati, de fracta scutiati, interpretatus erat. At in vulgatam seripturam consentiunt alii auctores, Ut magno Umero verbum illud re 'υαρνη σκυTaeAn, quo proverbialiter olim Elius erat ARCHILOCHUS poeta, Oinmemorarunt. Vide
Brunckii Fraginem Archilochi num. 3s T. I. Analeci. p. d6. confer quae ad illud Fragmentum, ex Ammonio de Diis. Vocab. . . ducto, do et Out solet Ladnotavit Iacob T. I. P. I. p. et . Et quamvis ex hoc ipso , quod
Aristophanes Grammaticus com mcntarium WEpiri F, χνυ-μEpii σκυταλnc scripserit, intelligi videatur, ne inter veteres quidem satis constitisse, quid ille, verbo voluerit Archilochus tamen usu obtinuit, Ut αγνυμένη σκ-αAntamquam in pro erbio de in i nuncio diceretur, Ut docent Paroemiographi, Diogenianus III dis .i Apostolius v. 2P. ItaqUe rumpi Tn α νυμ. κυT. latine de Tristi s tala reddi debebat. Cons. Erasm Adag. Tristis se tale. In duobus ALCAEI versibus, qui mox adponuntur, nil smutat noster codex, nisi quod in priori veri pro dαλαασnc, quod erat editum , doricam formam S αλαο - σα dedit, quamquam, ibi superscripta litera n simul communis forma indicatur. In poseriori vers. quod in
Ed Cas. 2. αθὰ λα φ te scribitur pro h αλασαι error est illi editioni proprius : caeterum nil veriant libri. Ulgatam, quam tenuimus, lectionem , sic interpretatus erat DALECH. In lepadibus animum recree d marinas ac sibi intelligi poterat, animum nobis recreet. monueratqUe in Ora iocum esse ex ambiguo vocis Asmk significatu CASAUBONUS vero : , Quidquid nonnulli muginentur, in-nquit, fatendum est, ita scripta haec Te Asm Io I ros Det grac c. sensum nullum habere Legiuius nos, Ex dii Aυπαων β' imbui Cepiret si et L. Agmsic et vel istipo, dii 2αλ. λεν. Optat iucunda omnia amiculae in his, ut ni ade marina animum obsectit, ut olent pueri si uti videm sequentia Athenaei. c. - Equidem nihil definiam. Ana me sila penUltima longata pro Agetsi ta p, ferat metri ratio,