Deipnosophistarum libri quindecim;

211쪽

eniam inscriptam cetopiodi sito Dalecam pius Amphicliniae scio clii tribuit, perturbatis Athenaei verbis, quaen non hiat obscura .pros clivulo legit glige rei ta p, n quod interpretatur Iliaeetraei top instillans O illudens Isi emendatio pravata interpretatio falsa Sic lego:

3 Irrupit fervorticum Amphicles , O mens sodali eulaam findi, Mulvis duabus quas gestabat, Ill/ιm quem nosti , ait, mitten ad me libideris. Dcκναι ι est, si iam facere per ali-nqilem locum. Dcκπαισασθαι κc Bopae apud Dionysium M Halicarnasseu in Frequens verbum historicis, alibi non bis expositii m. p-αμρνα; pars versus est, cuiu caeten ra verba, ut ad sententiam non necessaria, licto suon more praetermissit. Simillimum est in Characteribus Theo. M phrasti, capite de Rusticitate , κομίσασθαι ανδ ου pα-n toro Toυc Trepi ob; quae ibi scripsimus, vocem pe-3, μαμ. pree nobis hoc loco explicant. α - Sic ille. At perspecte vos sius, de Historicis Graec. lib. III pag. 3sq. monitit, non esse iambicos versus, quod nescio quo pacto sibi persuaserat Casau bonus sed duos integros iustosque trochaicos, eo modo, quo a nobis editi sunt, digerendOS.

- συν p ἀσιν - . Plurimus olim laserpitii cusii fuit in paratura ciborum inter condimenta. Testimonion sunt innumeri veterum scriptorum loci, ubi σιλ*io timentitio, που. Tanta enim plantae huius aestimatio fuit, Mut generalem vocem Whc quemlibet succum significani, tem propriam sibi fecerit ob singularem praestantiam. MAc licet multis Graeciae, Syriae, Mediaeque locis sit nphitim nasceretur, unde succus exprimebatur in usus mendi, sarum: omnibus tamen praestabat succus ille qui e regno, C renaico in Graeciam deferebatur. Hic igitur, ut omniumn optimus, praestantissimus, vos Graecis scriptoribus,, dictus. α CASAUR. petrepupis . aυσέγωσι. ANTIPHANI fabula, nisi

212쪽

,86 ANIMADU IN ATHENAEUM p. oo.

ptum iudicavi vocalem, cum o in vetustis libris subinde confundi, saepe ad Polybium monuimus vide ibi Ad- Dot ad I. 3 s. T. V. pag. 32 . ad X. Id, is T. VI. pag. Si ad XVIII. , . . VII pag. 3 3. Et in nostris membr. A. in figura literae re persaepe a dextra parte ita circumdueia et extrema cauda, ut simillima sit species vocalium o . invicem iunctarum. Quod si cui parum perspicuum est quod dico, inspiciat in Mont fauconi Calli-

graphia Graeca illud scripturae exemplum pag. 282. n Um. 6. cui maxime similem scripturam nostrar Um membranarum in Praetatione pag. LXXXVIII sq. dixi videatque ibilin et figuram literae e in voce Wὴa Tohoc , tum lin. . infi*α si AαTo, rursusque ibidem in itια,, deinde saepius in eodem exemplo. Sonat autem yιαπλεω, navi tria mitis. Totum istitium uitis cap. praetermisit Epitomator, usque ad Sopatri testimonium. I πποι , σιλφίω c. Haec aliquis loquebatur, item ii vi maior Cyrenen detulerat, unde pedem referens et navigationem in patriam instituens, Ego, ait illic na-nvigio contendo hinc abiens, unde sumus divulsi longum valeii dicens Omnetbus equis , O caeteris rebus universis quibus abun-n dat regio Cyrenaica. In enumeratione mercium Cyrenaica-iirtim re diversissimas poeta coniungit, coniunctistimasn separat. Nam Tremor, συνωpiss ec, RE A nTE , eiusdem ge-Dneris sunt, pertinentque ad rem equestrem ac curialem.

N Cyrenenses equitandi, aurigandi peritia olim nobilita.

aibat. Ideo Pindarus bi metro Cyrenen vocat, in olla dii Arcesilaum Cyrenaeum. Pyth. Od. IV. ipso initio.

illi teris celebrati, ut Sophoclis in Electra, vs. et . J

nnophon sexto Paediae, OVI. I, 1 . .Lucianus in Emai conato Demosthenis cap. 23. T. IX. p. I a. d. ip ii Quin adeo frequens in illa gente curruum usus, Ut et-niam inua urbis pomoeria curru veherentur, sicut Ro-

213쪽

p. oo IN LIB. III. Ap. LVIII. 38

seu mani rheda aut carrucis Alexisse apud Athen lib. X init.J

n Similiter, iA*ιον, κὰυhoc, Detsi, item si 'πgTorii veri cognata sunt. Flυpset oti in hoc albo ponit iocose, dii aerem eiu tractus insalubrem esie significans, in quo pluri-nm Uin homines ebricitent vocem, re Toyc qua inversnq. ei ebant edd. cum Ss. loco movenda in suadet men trica lex, scribendum,mυps Toy , μασs o si vola.MSed quid appellat ae setos Nimis enim ridiculum, in ladii terculo nobilium mercium mammas ponere. An μασθ-i, Aeet, scribendunc ut coria intelligantura quorum hodie-nque magna copia in Italiam atque Hispaniam importa-3itur ab iis mercatoribus, qui cum Afris in regno eZ si Marocho rationem commerciorum ineunt. Idem factitati tum iam oli in docebat Heranippus libro primo: Athen. 3 I. T. e. ER μὲν Κυpuria; καυῶο κιώ δέρμα βίριον. Anii potius sine ulla vocum transpositione scribi debet, ae- et si Toic, πυ=ETOD, 'roili Quid sit ma spetum declarant, in historia laserpitii Theophrastus, Dioscorides Ilinius. D Minus placet quod probavimus aliquando, μαστου ,sian quo vocabant Cyrenenses scupos . Ager illorum in tressi partes erat divisus , eam quae ad mare, βουνου , .m Onii es. βουνου; appellabant regionem mediam inter reliquas ii duas, in qua plurimi erant colles, vel, ut loquitur Hir-ntius, de Bello Hispan. c. 8. grami natura excessentcs. ii Herodotus O IV. ys J Tουτέων ε δ αυ κρκομισμένων,

, Quos illi sotidistic, Attici vocabant ae etco . HesychiuS,

,, debent haec scribi videm Pollucena. c. CASAU BONUS. Voca b. μαστὶν , de tumulo usurpatum vidimus apud Polyb. I. 6 6. At id, quamquam tenent etiam vetustae nostrae membranae, non erat huius loci nam, ut alia taceam, ne transpositam quidem it suaserat Casa u- bonus eam vocem cum πυρετου , ferebat metrum obprimam in rυpsToti brevem. Nec magi μασθλαι convenit. Quo minus dubitandum duxi, quin, re et T. To Ieadoptarem, quod perspecte iam pridem in versione ex-

214쪽

is ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. Io I. presserat alecam pius Maspetum dicuntur folia silphii,

ut docet Plinius XIX. 3, is aliique auetores, quorUm verba ibi adposuit Harduinus T. II pag. 6O. Ot. 6. In ire illius versus, pro vola, perperam viet habent

membranae.

Tnc I Aretopaec Tnc 'spi Tn o II re ni vera a me haec lectio, cκ ολαψ vulva quae in sequentibus ver-nsibus nominatur J, ἐκτομic idem sunt quod equidemn vix possum in animum inducere. Eie iam vitiam portancariae longe anteponit Plinius O XI. 3 , Ex eon divinabam huiusmodi lectionem Iggiae et opsic etsi ἐκ-

nuerat iam de hoc loco H. STEPHANUS in Thes III. I vidi. E. f. eamdem tilaam, quam Plinius et Viriam dicit, apud Athenaeum C. κτιμ ira ἐκ θλώ D. vocari. Sed videntur convenientiUS ait, ETOμίβα. μὴTpet interpretari ex- dii sectitiam usiam, se OA reo autem eiectitiam. α - Nil uistat noster codexet quare, donec aut melior liber fuerit repertus, aut certius aliquid ex alio vetere auctore, quod huc faciat, fuerit prolatum , ferendum tuto erit, quod ERTOμiJ α μὴTpet eamdem atque i soλαύα dixerit Athenaeus. Quas vero hoc loco turbas civit Gallicus interpreS, eae quidem morari nos non debent. Ad HIPPARCHI Hrsus mireris ne verbum quidem a Ca-DUbono adnotatum, qui tamen in priore versu haud parum a consentiente veterunt editionum, msstorum scriptura recesut Suspicatus eram olim, ex Epitome Hoes cheliana ab eo correctos aliorum librorum erroreS: Unc, cum

videam omissa ab Epitomatore esse haec omnia, intelligo non nisi suo arbitratu sic elim edidisse, quemadmodum nos, nihil certius habentes, in nostro exemplo repeti pas si sumus:

Rectius vero ut dicam , non suo ex ingenio hoc ita posuit Casau bonus, sed ex Dalecam pii versione adoptavit, qtiae sic habebat In lancibus me delectat vulvae pulcra facies. Quae dictio similitudinem aliquam habet cum illa , III. s. f. ἐκ λεναδω Udispoic pspre; c. Vide vero, ne pressius etiain aliquanto insistendo vestigiis vetetis scripturae quae sic habet, AA Ao racti, ut pulpis, in

215쪽

p. ror IN LIB. III. CAP. LVIII 18;

hunc modum fortasse constitui prior versus debuerit:

ici est, sed an sive patina' me de flat sive pre ita si malueris, me desectat. Unde vero nata sit illa talitera in Ao re b, ito habent libri, alit quid sub ea lateat, non dixerim Nam si orere et statuas, prim Um metro non constabit ratio, nam uno pede abundabit versus dein

SO PATRI versus ex Hippolyto sic scriptus in ed. Cas lingebatur:

Et Tυpc et quidem non nisi ex editionis Basileensis errore in editionem Casa ub irrepserat recte Tυpo T. ed. en cum s. A. .P. Nec aliud debuit s. p. in quo quidem non expressa verbi terminatio. Ad sententiam conferri potest id quod Iu sf. c. ait Antiphanes, *sccbυ-poc e goopρι πολύ c. Sed lig*θα quid sit, non licluet. idebatur desiderari adiectivum ornen, ad c p .aeso Arec referendum. At oram n Oisebo , non ii Sic*sii dicit tir, ac multo minus etiam ii pig* re verumtamen imprudenti mihi excidisse intelligori ut corrigerem. Tametsi enim haud raro in nostris libri permutantur inter se vocalis ae syllaba octa de quo haud multo etiam ante monui ad vocem, eth iure III ff. c. tamen hoc loco vocem tig*boc, ob spondeum in secunda senarii sede, non ferebat metri ratio nisi in proxima voce mendum inesse statuamus, inpro suis repta si ces , quod habent editi, fortasse si .eubgyete aut gκκαυθg αα ardens, bene fervenso legendum suspicemur. Sed in primoribus quidem literis vocis cuκαν sic re nil dissentiunt ab editis, sti interminatione suo more erravit scriba eodicis A. Agυκανθισα. scribens absque accentu, puto in s. D. vero est Agυ-καili ουσα. An pro aduerbio accipi possit Sisgbre, quod in mentem alicui venire poterat, etiam atque etiam dubito

h Alterum versum ex OPATRI Ph filologo, etsi Inξιθυ-μo Epic hiαAtan rae sp latine sic reddiderat Dalecampius, inustumo quod cum acri thoemo intus acidam tirtam habeat. Quo spectans AsAURONU scribit: n Thymo ad-niecto fieri de xalme thymoxalnaen, ex Dioscoride sci-

216쪽

xso ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. or.

D mus sed non concedemus proptereari recte fecisse in-bnterpretem, qui Sopatri versum de thymox alme inter-Mpretatus est. Sine ulla controversia 'nii uitae sp ζαλμην di, appellat Ibιμgistrum, acrem Archestratus in eadem rei pau-nlo post lit. e. κα μὴ τραν ε*θὴ υoc . Te ae ip- έν,,τ' dici I ιμ; . Eustathius 'Ojυiret. pag. 83, 3. J

nκ ἐθυμο . legas apud eumdem paulo ante, vin ur

O μέντοι αp etsi &c. Quod sequitur de non follibi, olim in Gustationibus apponi vultiis, O lactucis, O caeteris idii genus, exposuimus iam ante libro superiore. De lactu-ncis idem dicit Martialis:

n laudere quae coenas lactuca solebat avorum,n dic mihi cur nostis inchoet illa dapes. c. CASAUR.

*ιλoetnetiae; vide Polluc. VI. o. In ARCHESTRATI vers. i. 'Aal P. Rectius Avis P equod adnotavit Brunck, ex s. B. Ut videtur. Ex s. A. quidem nil enotatum A s. p. vero etsi tenet Veri . recte ecpθὴ dedere f. q. .Ep. Perperam etνθε edd. Vers. 3. o Tec Toἷσι μυpore, liquidis unguentis interpretatur Bro cdaeus, Misceli. V. . in Gruteri Thes Crit. II. 3 sq.Confer vero . Is . b. es. q. καὶ σμύρναν. Vitiose, σμυpi rei ed Cas. 2.3 3. Ibia. λιβανόν, πυρὶ μαλακὴν επι TE*pαν. Igni μαλακο , senis, tintus ignis est, II. d. in A TE *pet,et Areaeri parum commode dici videtur. cinis certe, super quo adolere thura volueris, ardens esse debet, .candidis prunis mixtus Quo na agi placet μα- Aspis p. quod ad exemplum aliquod editionis Basileensis, in Parisiens Bibliotheca servatum, adnotavit vir doctus. Suidas Mee Aspὴν λαμπρ cit, voJὴρ , et up p . eo. 3μα Asphii 'υp et , croci I 8 p. Paria habet Hesychius. Notulae marginibus illius exempli Athenaei inscriptae, quarum partem Schw hae erus meus mecum communi-

217쪽

p. ror. IN LIB. III. Ap. LIX. si

ccavit in Catalogo Bibliothecae Parisiensis auctori tribuuntur Emeria Leoto videra tim vero, ne ad FLORENTEM CHRISTIANUM fuerint referendae, qui Ut dominus olim libri, stium nomen in extrema ora paginae, quae titulum exhibet, hoc modo inscripsit, ire rob. Nonntillae certe ex istis notulis haud dubie hunc ait est 3- rem habent verbi caussa illa, quae ibi pag. 8 ed Bassi ad in as adscripta est ed Cas. III si. e. n Amphitruo ii JευTspos, Tra goedia Archippi Puto tinc alidiorem desiit, gnari apud Hesychium vocabulo 'Eπργω σεν. α Eudem

coniecturari in Iotentis Chri liani notulis ad exemptu naina pressit in Hesychii adscriptis, reperta su FLORENT Is nomine laudatur in Albertina Hesychii editione l. c. Confer Alberti Praefat. ad Hesych pag. r. sect s.

Veri . . 'EO o Tri Jheros Ilitellige de Wίτω μετα-Jopreio, quem dicit Pollux VI. o. Corrupte μπiπTον--Tαms. D. Veris T. Verba si gremium integra servavit Epis Inms. A. desideratur syllaba κυ, spatio nonnullo relicto Veri . s. Caep παγχn pn ii Scribo, et potius D quam euec. cc CASAU B. - laceret utique tam sed vulgatum tuetur s. A. quod intelligi poterit ut latinum mund Quatuor is a verba desunt Epitomae. Vers. II. Pap. bos et g c. CASAU BONO obsecutus sum, monentita, Scrin heri opus , ut in Epitonae, scheliana pro Gipetsc.n Nam QEustathius sic legit, ubi disputat de obtaleto

dii verbo θω - Tenet eamdem scripturam noster s. D. quam quidem non ob Eustathii auctoritatem , qui Athenaeum non nisi ex eadem Epito me cognitum habuit praetuli vetustarum nostrarum membranarum scripturae; sed quod ubique Homerum, qui illo uti verbo adsueverat, imitari solitus est Archestratus. Verf. a. AA G μn maiθου. Sic recte s. p. cum edd. Corrupte λλα συμ-

Versus id sic vulgo scribebatur:

xis hunc in suo exemplo non legisse nec in vilioribus

218쪽

ipet ANIMADV. IN ATHENAEUM P. Io 2. cibis habita olim lenticula Placuit scpho et a Casa ub.

propositum : sed et Alic non ferendum putavi quod si quis pertinacius defenderit, intelligendum fuerit sicut cum latine apsendidam miseriam sicimus. At, tam saepenumero in quibuslibet libris permutata inter se voces reaeoc κὰλic vidi, ut nullius etiam libri auctoritate κακόc corrigere non dubitaverim Homo de Archestrati seeta nullum malum eius tristiusque novit paupertate. Vers i. estpapibμου; recte edd. ἀναγι μὴTob; mss. . . . colura metri rationem.

Γνωμικωc exi in p. Recte m ms A. cum ed Ven fPerperam υμι ed Bas .inde ed Cas. Sed tis particula non habet Uo referatur. Itaque aut adverbium quoddam intercidisse videtur, v. c. α σεμptas a Ut καιαύτos legendum . O ipse, scit haud secus ac Hesiodus, Ascraeus poeta omisit ista verba cum aliis nonnullis Epitomator, qui .mox deinde in Damoxeni versibus a sim partim versus aliquot integros, partim verba nonnulla stio arbitratu praetermisit. vecph aαμοξένω - - ἐν Συντ Schoic. Hinc Suidas in are-

DAMOXENI versus Excerptis suis inseruit GROTIUS p. ady sqq. cuius versionem latinam Opaucis quidem in versibus nostrae lectioni a nobis adcommodata, contextui nostro subiecimus. De ea versione ipse GROTIUS in Notis

loquens dii Sunt in hoc Fragmento, inquit, multa voca-,ibula physicae artis ex Epicuro Democrito, quae nosa, Lucretianis interpretati sumus. α - Eosdem versus ex professo pertractavit Samuel PETITUS, Misceli lib. V. cap. q. pag. 3-so. Vers. q. κα ρ υ, ωσα verbum est Epicuro frequentatum, de quo vide pag. io r. b. quo minus solicitari debuit, nisi gravis in primis caussa adesset. Nec vero opus

esse videtur ut cum Grotio recti. T. ear e legamuS.

Potuit is qui loquitii C, olim coquus fuisse Epicuri inmultum pecuniae corrasisse cumulasseque potuerat vero idem simul doetrina Epicuri aliquatenus imbili, eatenu certe,

ut lictionem in Epicuri schola usitatam imitari,in prae-

219쪽

a cepta nonnulla ex eadem cliola petita in sermonibus suis iactare sciret. es. s. Cum in fine senarii iambici non esset locus

Grotius, di nos cum eo. Cui emendationi favet nonnihil noster s. A. in quo non re si i crota, sed et si ii retrquamquam deinde super prima litera vocabuli si ei oead pictum est nescio quid, quod ad hanc vocem refere dum videri poterat, sed tamen alio pertinere videtur. Tres versus sequentes , quos omisit Epitomatoro sic olim editi legebantur:

- αρχέ ops T AIThpsee. Ubi de corrupta voce his re nullum aliud dubium subortum erat AsAUBONo, nisi quod accentum male positum, κλιτnpiae scribendum existimaret; tiod pro vocativo meminini generis ille accepit. Quo spectat, quod de argumento istorum DAMOXENI versuum inde ab initio ait: Continetur iis sermo a coquo habitas cum nescio quai, mulsere cui narrabat ille, artein suam edoctum se fuisses, ab Epicuro Cum exclamasset mulier, similis non cre-Mdenti id cocus aegre ferens, Scelesta, inquit, nescis .

M Naturam, cultis interpres Epictim , omnium aratum esse traii trem , atque omnium implinarum principis in se continere is

Dei tres istos versus sic scribendos interpungendosque censuit:

nbas obe stelii, mulieris erunt verba Hoc ego nescivi ha- ri tinus. α - DALECAMPIUS logi, quod erat editum, in tertia persona acceperat; a vero in prima ncoquus eram, Mne illi selibat. GROTIUS υκ nyει; adopta it, Calaub propositum eaque verba cum sequentibus coquo tribuit postremum vero versum ita mutavit, ut sub contextu nostro indicavi. - BRUNCRius ad oram sui libri notavit ii cod. Reg. nostro s. v. sic scribendum: Animasi Vol. II. N

라틴어 텍스트