Deipnosophistarum libri quindecim;

231쪽

p. ior. IN LIB. III. CAP. LX adis

su duret ignis. . Scilicet ex Musicorum scriptis probabile facere conatus est vir doctus, et Tec Locridem fere valerea Tn bibet Tre ranc si cstac vel seti Teto sive docuitque, Musicis eth c λὴetnetae dici consistitiam in eodem vocis tono itaque, sicut modo dixerat coquiis , ἐπ Myo To Vr p, sic nunc eum iubere ait, in illo gradu Tits ἐν-ασεta consistere. Quae quamquam non plane nobis persuasit, tam me me rationes viri docti commoverunt, ut tenendam vocem si geti censerem. Tum vero paulo commodiorem prodire sententiam existimavi, si s μαλι s ' σοι σταχ scri scriberema ut hoc dicat homo noster, aequabilem servandum esse ignem: quod cum proxime sequentibus verbis aptius convenire videbatur. Nec vero praetereunda emendatio huius loci a SCALIGERO tentata; quRe etiam adlata nonnulla mutatione, in contextum ortasse adoptanda erat Scilicet caliger, referente Grotio, ita se Arme et Toic eraeae hic legebat 'sae e puto voluerat;

nam mentinini generis esse nomen σκαλic, σκαλiAc ipsa terminatio indicabat Tum vero metri caussa μαλι x et o Cye κὰλiet oportebat: quod ipsum , oi λαλι T'αo, ad vestigia etiam veteris scripturae proxime accedit. Vox autem et Ria hieti percommode hic locum habere videtur. Est enim, καλὲ statim quidem infrumentum sicum , et culum, quo fodicaturin scalpitur terra, ut seges ab her

quem, Ubi vocem hanc per caere*ic interpretatur, non devas Potorio ex Athen. IV. I a. d. cogitare debebant interpretes sese a verbo σκαπτ deductum vocabulum accipere debuerant, ut apud Poll. X. ias. At quemadmo

pto Pythagorico : Laert VIII I .in Plutarch. de Educiat.

ὴpo Henr Stephanus .Pollucis Interpretes ad VII. a.

monuerunt, dictum fuerit etiam culinarium insertimentum, quo prunas es ignem fodicamus , si a cineribus repurgam do, etenovamu ardorem, aut lucidiorem flammam excitam i S.

Ibid. Ante v seta uva necessario cum Grotio artic

232쪽

,o. ANIMADV. IN ATHENAEUM I. ro 3.

Ius sonendus videbatur, quid ob literarum in D si- finititudinem intercitare racile potuerat, Indicari videbatur in s. A. per pracpsλχυστικο praecedenti voce adiectum. Vetti tamen is error erat: nam .in s. v. licet desint re voce praecedentes, proxime praecedant illa, vis sipo To 'bp, tamen nude pia Tn Ao'rec absqtie

artic scribit tir vitiose et ruet ni legebatur in ed. Ven. Bas etc Tn ex asstis restituit Casau b. Veris si sq. a Tisic et aliis bH συμ vpta . Vulgo, actim o u scriberetur, comma ponebatur post sy, iungebanturque ista verba Tob; -s in Coti συμ βωrta vos Ic. Coa distinctione orationis utcumque, sed male tamen utique Ussimulabatur error Mendosum Tola tenet ms A. qui nescio an comma habeat post ei. Propius a vero abest , Ep. sic scribens, s c isi Coύ συμ*ώνωέ. Sequentia autem Usque T. Lyn , omisit Epitomator. Versu et nonnisi hoc modo distincta erant verba,

Heus tu, ait, prima Olla non fervet aequaliter caeteris Cp nta, segnius aut vehementiuS. Iam tenes formam meorum dii imperiorum S artis totius. A πολλop est admirantis .asien-ntantis pronunciatur a mulier: sequentia sunt coqui. re

Existimasse Casau bonum, cum muliere institui hunc sermonem, iam aliquoties vidimus: quod vero de me- schesianire Epitomes adiumento dicit, id non nisi ad priora verba sy etae cri*siti pertinere puto, in quibus illa cum

nostro s. p. consensisse videt Ur vocabulum op bis reo non solicitem equidem, quod recte Calaubonus interpretari videtur de artis aut imperii forma Sic apud Longin de Sublim sect. 3. Thrum et betro oti si possi, de fomia atqtie more scribendi Platonis commode accepit ToUPin Notis p. 83 collato hoc loco, itemque alio ex Syne- si Epist. 6 . pag. rri. d. Petav. A PETITUS , etiam hic vocabulum e Musicorum scholi quaerenS, Topria et ora legi voluit; tiam esse vocem musicam ex Aristoxeno probarii in ivit: Tὴνoc enim est D ιστάμαTα κα 3 wωιναι κινουνται , inquit Aristoxenus Musicus jam *ω-n νη καTανόπον βα=υetuo ii eoTepopsacus Mare iis ipseto sicc

233쪽

p. ro 3. IN LIB. III. CAP. L . dios

a, Eamdem vocem breo in et ob mutatam voluerat SCALIGER, referentes rotio, sed merito improbarite Diae vox τέχνη in s. A. a praecedente et ivsTαι interposito puncto sit in g, turiir: quod commode factum mihi vitum erat, quo indicaretur, ad alterius Personae partes pertinere eam vocem.

Vers. 3. Cum sic legeretur in editis,

Ela'ουθά glici maestae et i . . et oi συμπSTαι φ, notavit hunc versum HERMANNUS, loco iam stipra advs. q. citato ob quatuor breves syllabas in verbo να-pαTi Vasti concurrentes. Nec vero vel eam ob caussam

damnem equidem istam scripturam, quam ne ipse quidem vir doctissimus , quamvis illo concursu offensus. damnare ausus est; vel per se praecis improbem nam in medio genere, atque etiam in ipso passivori activa

notione usurpatur illud verbum. Sic repetet. EiTαι , adposuit exemplum III. T. e. Et Tapae TibEμα h. l. tuetur s. D. non male Attamen de cibis vel mensa usurpatum hoc

verbum in medio genere, de eo magis dicitur qui bi ibo, adponi iubet, veluti de Pausania, apud Thucyd. I. 3 o. ipsems et Ug σικην παpseti8geto item de Hasdrubale apud

AUTghsse. Quare cum perspicue vrepet Tisiim dederint mss. A. de B accipiendum hoc iudicavi. Dein vero in eo. Ambersu, unde istud Toyc συμπίTαι; arripuerit primus Editor, quod tenuere posterioreS, aut quid eum commovere potuerit, ut adeo temere desereret scriptam lectionem, non reperio Certe, et pθανε percommode h. l. dederunt mssii A. de D. Quo receptori metri etiam ratio postulabat, ut direpti Tiθημι pariter acciperemuS. Epitomator illud verbum, ut ad sententiam connexionemque orationis minus necessarium, omisit. s. in f q. ω ἐστιν αἰτοί . etsi pro o M acceperam, hoc sensu, prout fert cui que ratio. Sic Dalecam pius, tit illis contienit. Sed rectius verba ista Grotius cum Casaub alteri personae tribuisse videtur ii cum audisset, sit nai CASAUR. J fieri mixtionem κατα συμc2tapiet in pa-nratu ciborum, quaerit usi s. Uώ; σT αυToli Quaen harmonia es in cibis aut quis concentus ' Respondet ma-ngister: Quae habent inter se harmoniamsi TECφαοω , aut

nparibus intervallis. α- Post verba Oια πασων, sic per-

234쪽

,os ANIMADV. IN ATHENAEUM p. Io 3.

cibos, in mensam inferre ; III sq. c. hs s. c. hsaepe alias sic πι: opes c ii coquus videtur dicere, bos qui post alias

inseruntur sine qtii cum aliis , quos entremeta vocamus Poli: πλέκω mori puncto dissiliesam volueram orationem. Pertinet autem hoc verbum ad concinnam lancium in mensa di-fributionem, ut apte altercata respondeat de quo mox

plura verba facit. U. s A. TE ε απτρι; intelligo cura et spωμα vel ιυTec bipeti inde pendet, unde apta es haec lanx id est, Ad quamnam aliam refertur ' cui alii respondet ' Scilicet ne

trali notione verbum X τυι accipiendum videtur; quemadmodum compositum et remetes apud philosophos pro comymereri quadrare, corisentaneum esse Usurpatur; de quo post Budaeum, Stephanus monuit Thes. I. oo. h. c. Valere autem simplex,uTa nonnunquam idem ac TipsiWTEi,

discite etiam Hesychius adnotavit. Cum hoc convenit id quod sequitur, i Tob et M μι νύριν μέλλsis; ubi probo et tarum, quod erat editum, recte siet dedit s. A. Veris i. VA*ωνον λψιC υχta mos et σοψίν. Post bures sus a nulla d inctio in ed. ven. Ias . Nudum tinctum mittis in ed. Cas. Dalecampi US vertit: Quae nora congruunt, tu coniungis modum hunc ne transgreditor sapiatis. Nihil adnotavit Casau bonus Gallicus interpres sic reddidit Tutires, a ne piece qui ne 'accordera pastaces asse debes ebieri s Mihi visae erant dictiones istae rursus, ut superiores, ex musicorUm ratione petitae de quarum vi tamen mininae mihi liquet. Nescio an ta si hic ponatur notione morandi in laneum trahendi; vide Lexic Polyb in

persona, quod sane non fert ulus sermonis tant lanasse

235쪽

p. ios. IN LIB. III. CAP. LX. ad

h ita accepit, ac si esset et oti . etsps φκλέα is d*ὴc tu, sapiens es, non transgredisris.

i, qua figura unus omnium Thucydides plurimum utitur. cc Haec CASAU BONUS; tiae iii lcm partam conferunt ad illustrandum hunc locum verbo καταπυκνου (e Musi- cortina ratione desumto, in docuit MEI EO M. ad Laert. X. Ida T. I. pag. 66 . d. Menag. ipse EPICURU uitis erat, de voluptate loquens in υpivi; δόξαιc num. IX. EiκαTεπυκν To sic hyo p., c. ad quae verba consule

quae post Meihomium monuit Ioach. ΚuHNIUS, in Notis ad Laert T. II pag. ed Menag. Eodem respexit Alciphron, lib. III. Epist. s. pag. Ia cum Tu καTαπύκνωσιν του δομένου dixit, scit condensationem, timulatio nem, persectionem Andique absolutam complitumqtie volvtatis.

Confer apud euindem Laertium proxime sequentem Epicuri sententiam, X. I et num ita quam eamdem latine expressit Cicero de Finib. I. T. Vers. 66. οἰκούν oues 'υσι. Sic percommode mss. A. &B. ύκοῖν ψούκ εχ. edd. cum s. o. quod tenens Crotius divisim scripsit , et oti . . Ut referretur ad redipooυσilat, quod sequebatur in ed. Cas. ne id quidem incommode. At in ed. Ven. Bassi prorsus aberat post si robbim particula coniunctiva mssti vero A., p. α νοούσis dabant si pocῖσί g tacite correxerat Casaub sive suo ex ingenio sive ex notis suis Italicis exms. s. quidem nihil hic adnotavit Brunck, ut videatur ille codex in et consentire cum ed Cas. Verf. 8. Cum iunctim vulgo et Aoi T Inhre in legeretur, versum istum sic reddiderat Dalech. Caelina videlicet missa iamiam faciamus Monuit deinde CASAU BONUS: Ita

nmus, inquit hic magister, alia omnia studia, o philos , phiae Epicuri nos dedamus. -- Illud Pi A . . adoptans GROTIUS, totum versum simul cum posteriori hemisti-

236쪽

ae8 ANIMADV. IN ATHENAEUM p. io 3.

chio versus praecedentis alteri personae tribuit, sensu lon hge diverso accipiens. Sic enim vertit: B. Haec tua est fententia pMittamus ergo resigaea quae pridem patent. Monuitque in Notis: Discipulus, pertaesus ineptiarum iii ait, caetera iam satis se intelligere. α - Ego, in eamdem fere sententiam, superiora verba ad ei iisdem coqui partes referri posse putavi, ut is primum dicat, Annon tibi ita videtur ' deinde, non exspellato responsio , aut postquam alter nutu significavit se nihil opponere , sic pergat Miciamus ergo resiqva. Cui respondet alter a m etaiyi παλαι. Nam recte fortasse una voce Inhaeon scriptum erat, hoc sensu, niihethyn παλαι et sipae ini. Vitalae iam pridem, quae tu nugaris, omitti poterant. Sane, iam pridem satis erat l- Quod ipsum verbum iam dudum ego vereor ne in me Lector detorqueat, tam diu hisce nugis immorantem. Epitomator istum sermonem finiens in verbis .et y Join

torum genere, de quibus subinde ita duobus prioribus libris dictum est scilicet, quae cum statim neglexisset Epitomator, deinde tamen, in Italo consilio, non prorsu praetermittenda censuit; itaque sive ad oram libri sui adscripsit, sive proximo quoque loco, qui commodus ipsi videbatur, inseruit. Eiusdem generis illa sunt Fragmenta ex libro secundo, quae suis locis praetermissa, longo deinde ex intervallo post Epitomen libri III demum adposita sunt quorum nonnulla suis locis in medio libro II. alia ad calcem eiusdem libri reiecta exhibuimus.

Κήι Πλατων sp Συνσξαπατωpeti Libro XV pag. 6 8. f. in ea parte libri, quae, cum in editt. veti deesset, primum a Canter edita est, citatur et TM ε Συνσξα- παTωνTι, quain scripturam ibi etiam Natalis Comes in Latina versione pag. et s. stiis e msstis expressit. Ibidem cum CANTERUS in ora, pro Wαpα ΚώTωνι, παpli H λα-Tωνι correxisset, CASAU BONUS contra, videns apud Sui-

237쪽

νατωρ, censuit non modo ibi apud Athen 'rupli BreTTωpe

legendum , sed ,hoc loco , inlibro VII pag. et s. a. ubi eosdem eiusdem Comici versus, qui hic leguntur, repetiit Athenaeus Isi metae pro Aetita scriptum oportuisse. Iam nos docere possumus lectorem, libro XV pag. 6 8.

f. vetustas nostras membranas et Usdem poetae, quem voluerat Casauhonus, nomen exhibere, rupe Bατωνι sic enim ibi scribitur implici T litera et--μ αβ ιο τοι ἐμΣυνσξαπαTαντι. Ac potuerat Casau bonus, si ei succurrisos et memoria, maiorem etiam aliquam veri speciem suae sententiae inde conciliare, quod lib. V pag. 63. b. ex eiusdem Batonis fabula pipo*bi/ duo adferuntur versiis simillimi eis, qui in fragmento hae inpag. et s. citato leguntUr, Ima sq. et Topspὴ ιμον nTocpicci c. Nec

tamen sidcirco equidem temere accedendum docti viri sententiae statuerim Nam idem Suidas in Iλώτων δn-γαλ κωμικὴs Platomni pariter auctorem facit fabulaeΣυνε απατῶν Potuit igitur Bato comicus quod a multis veteriim poetarum factum vidimus in Animadu ad Athen. I. i . d. Platoni comico non modo versus nonnullos subripere, sed .fabularum titulo suos facere, earumque argumentis suam in rem uti Et quidem, libris consentientibus si fides est, insignis plagiarius Bato ille fuit qui erulam alterius illius, quam modo dixi, fabulae titulum p-Jpotopον, eidem platoni subripuit; nisi forte melius Platone eadem argumenta tractare se posse ille confisus est. Certe, sicut consentientibus libris dii po*brac fabula lib. IV. p. 16 3. b. Batoni tribuitur, sic Platoni VII. et p. c. Eanidemque scripturam utrobique in Athenaei libris iam Suidae aetate obtinuisse certum est: neque ii idquam ullibi reperitur, quod in contrarium adferri possit. Quare nihil uti.

que mutandum.

e In PLATONI ver et sic vulgo hic legebatur, voλά-

λεκα μου μει Quod cum non ferret metri ratio, μου ops correxit GROTIUS , in Excerpi pag. 8s. Sed recterili sipα ιὴν, o dabant libri omnes apud eumdem Nostrum 3II. et s. a. ubi totum hoc fragmentum ut paulo ante monui repetitum legitur. Eodem vers. pro πα- γαλre 1 perperam h l. παμα καλ- habet s. D. Vers. 3.NAAOT 1o αυTo commode dedit s. A. inhie

238쪽

aio ANIMADU IN ATHENAEUM p. Io 3.

To valet solυTm utrobique s. D. υTo recentiorum est cinventum Vers. q. ει ι Epo h. l. bene tenent libri omnes, ad si reeio referendum. Altero loco , ι ἐνoc consentiunt, quod .ipsum ferri poterat; ut confructio adsensum,

ut aiunt Granimatici, non ad literam. Veri s. IT si aesta in Es. Minus commode ibi cis

μώθ. h. l. edd. .mssti. UT' si perspecte correxit GRoetius sed quod idem in Notis ait: Recte sic Casa ubonus,, prosi s. c. fortasse caligerum Cloco assuboni nominare voluerat. Certe vulgatum tenet d. Cassi nec exstat

ulla ad hunc locum Casa uboni animadversio. Sed Eiet si communi consensu dabant libri omnes, VII et s. a. Vers. 6. A Zal et go et Torio orii ' B. n. Ac rem oloog ol. Vulgo omnia ista verba eidem Paedagogo tribuunt, ea sententia, quam rotius in versione, contextui notastro subiecta, expressit. Commodius vero, ut mihi vide-hatur, prius hemistichium pro Patris verbis accipitur Hoccine visere es Cui respondeat alter, Si quidem aiunt Philosophi Porro, quoniam in Tot ob et op .hic pag. et s. consentiunt,ssii A. . . . lubens id accipiam; tac particulam, quae percommode omitti poterat, e veterefcholio adiectam putem. Quare sic legi malim e A. Zip ta et To Toι υ op B. Ac ουσιν σοβοί. Veris raso. Poterat vox Isimcubra cum superioribus

iungi, post eam interpungi oratio quod .hici p.

et s. cum in editis factum, tum in Sstis. In editt. vett. hic quidem Jureo a vitiose scriptum sed altero loco verum tenent omnes. Mihi vero paulo commodius visum erat, si ad proxime sequentes Patris partes traheretur illa particula ut is diceret Ita sane nempe, scio utique Epicurum hoc dixisse atque ego ipse etiam Bonum in V luptate ponendum arbitror; sed ea honesά, homine digna. Itaque pergit dicere esse hanc aliunde non licet adipisci,

nisi ex honeste vivendo, ex vita honesta Nam To κα-

Aop, - καλω non aliter acceperunt philosophi, nisi de ho sto. Sic certe non modo alii omnes Philosophi: verum ipse etiam Epicurus, init pietis oόξαι ι , num . . apud Diog. Laert. X. 1 o. dixerat: υκ εστιν

Cuius leti admonere hunc hominem vult senex. Inta d a Tου CP καλωs vf. s. cum editis commode hic consentit s. A qui cum eisdem editis altero loco et u κα-

239쪽

s, io s. - LIB. III CAP. LXI. ari

d λωψ tenet. Utrobique si ita n ἐκ του - καλω scripsit Epitomator; inisso scilicet sequente versu, cuius depravatio eum deterruerat. - n Versus o. ita scribitur hic: i, U Σωσια παντ τυ γ Jώφsι ἐμοί. i, depravate quidem et libro tamen VII. pag. et s. adhuc D depravatius: nEυ, σω απανTeth, i in pys iars, elaeor. n Scias pridem factum cum insedit vitium huic versui unam Eclogarius illum praeteranisit quod loci iam tumii corrupti certum indicium est. Lego autem: DU Σωφiae, arsipet risi ' Oωσει ἐμοί. ns Sosia, omnino futurum est, ut cito mantis mihi des, muta , id sententisi. Sic loquitur Senex, nihil habiturum Sosiam ,, existimans quod hisceret adversu argumentum quo il-.nlius sententiam refellit. Dixerat servus ex sententia Epian curi, positam esse felicitatem in voluptatis perceptione et,trefutat herus isto argumento: U. ID. Si voluptas nesset bonum , omnes eam sectarentur philosophi atqui,, hoc falsum nam omnes illam oderunt sapientes. Ergo,, .prius illud falsiim. α CASAU BONUS. - Pro,sipet et p. DALEC AMPIUS sipetii κακορ legerat, in hanc sententiam Mali prostis es iam rhi conflaturus es, Sosia.

Doctissimus CORA tali quodam modo legendum suspicabat Ur:

Ω Σωriae resipet ( vel xseret&c x re Piamc ἐμοί. At, de Sosia, servuli nomine, non debuisse hoc Ioco cogitari, probabile faciebat scriptura, quae VII. et v. b. cum in editis tum in sutis obtinebat cuius loci scripturam meritore contra quam existimaverat Casa ubonus propius abesse a vero iudicans GROTIUS sic constituit hunc veris sum, ut deleto puncto , quo pos reAM; distinguebatur oratio, sequentia verba cum superioribus iuncta intelligeret in hunc modum

lam caussam vidi sed quod ii ille cum circ(amstexo a centu scripsit, in hoc eumdem velim secutus essem re

240쪽

aia ANIMADU IN ATHENAEUM p. ro 3.

Tuo Iώσει εμοί; Hoc profecto, hoc erte fortasse dmihi dabis. Quod autem in versione idem GROTI Us posuit namque qui vivunt bene, hi recte itiunt id mihi plane invertendum videtur, in hunc modum , namque qui vivunt recte, Oproprie, qui vivunt honeste hi beneti e beate vivunt bene beateque vivere Os nemo potest, nisi honeste καλω vivat ex ita honesia sicitur vita beata Quam sententiam usui loquendi philosophoriam omnium convenientem, prorsus invertit Grotius; scilicet, quoniam verba ista non, ut nos, Seni tribilit, sed Paedagogo. Ad ipsa verba ut redeam paulisper llodati rus ocreae et ac scripsi , iam penacul Um απανTE ex operarum errore est lubens pro simplici resipet ac, quod posuit Grotius, ex pag. 2 s. compositam voci Sformam adscivi, cum praesertim, hoc loco etiam in mendoso iacia latere prima liter vocis,παντεc visa, set tum vero ne opus quidem fuisse intelligo, ut inq; et elideretur extrema vocalis certe patiebatur pariter metrum, Ut sic scriberetur, Eoζωσιν sev cpTE . At, vel sic vereor ne multo etiam longius, quam necesse erat, ab eo recesserim, quod perspicue, optime(ut nunc quidem videturo dederant libri. Nempe eamdem , quam supra exposui, sententiam percommoderint fallor exhibet ea ipsa scriptura, quam pag. et s. libri omnes tuentur, nisi quod ibi perperam postri commate interserto distinguatit vulgo oratio. Illa igitur scriptura restituenda fuerit auctori hoc modo:

beatos Hesychius: Eti dorso *αλω ' σωζίμενοι. quo loco ipsum hunc Platonis comici versum laudavit oping. Rursus idem FG σου; ο διρυτυ p. Inde s σω vel f eis est accusativus pluralis de quo diserte Thomas Mag. p. 8 sola monuit Atticos sic usurpare. Σωc, inquit, eaei

Maittaire de Dialect pag. do Pendent autem illi accusativi sive a praecedente verbo ec rip ut intelligatur, se

profecto fortasse , videtur esse familiaris sermonis formula,

라틴어 텍스트