Deipnosophistarum libri quindecim;

251쪽

p. ros IN LIB. III CAP. LXVI. as

ei Athenaeo restituendum sit , ipsi Aristoteli prope

terram venientia cons eumdem Aristot ibid. cap. I . sub finem. Mox, yTαννα συere Epae net, restitui ex ed Ven. cum qua faciunt mss. A. SER. Nec enim OPUS erat, ut ex Aristot in libri, et aeri mutaretur cum ed Bas kCas. Tiνονται θ ο μεν κα pre o &c. Haec sunt ex Hist. Anim. V. T. Tipopetet autem hic non tam debebat Gignuntur verti, quam Sunt, morantia , versantur.

meti rei res A C ip Κὰpusc. Hoes chelianae Epitomae se istam emendationem debere professus est CASAUR. cum reoAhaei pro Wὴλι; legeretur in ed. Ven. IasAn non solum si perperam, verum etiam ridicule propter illa quae subniiciuntur ex Ephoro Caeterum Candas oppidum illudi, tantum Stephanus agnoscit, quod in Phrygia ait fuisse. .c

Veram scripturam tenuere etiam nostrae membr. A. e in s. D. Mox DμεTα ἀκαpo scripsimus ex mem-Mbranis cum Asacare , vel potius Macare duce Vulgon nempe re ven. AEas J,ρτα μακα pet , quod inter-3, pretes fecit ineptire. α - Rursus uterque noster codex

verum tenet.

In ARCHESTRATI ves. I. l. 'ασον α ων ἷλιν. An- tepenacute Iασο scribitur, in edd. .in s. Ep. puto in A. Alias 'Ist iret dic scribitur id nomen, acute, induplici, litera, quam simplicem hic postulabat metrum. Vers et Asi A quod erat editu in , dedit Epitome. si siems A. Ibid. σπανία recepi ex s. h. σπανια m. quod ferri possit deducto accenturi et mees ita , in nominZt.

sing. distinctione paulo maiore post Asi is posita, .nudo

Commate post 'pιασθαι σηπανιψ d. Ven CBas quod in o πανια mutavit Cas. Veri . . p. EI Isten SopietaydακεPoplex s. o. quemadmodum legitime vulgo scribitur sed longam vocalena , quam desiderabat metrum, tenet s. A. cum editis. Eamdem scripturam habes apud

Dionys in Descript Orbis s. as . ubi vide Eustathium. ARAROTIs versiculi paulo auctiores ab initio leguntur supra, pag. 6. e. Habet istos, .nonnullos ex his qui paulo post adferuntur, Eustathius ad L. f. pag. IJOI extri sq. ex Epitoma, ubi omissum est primum Anaxandri dis testimonium.

252쪽

,, ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. ros.

EURULI versus, si recte scriptus fuerit iambicus senarius, cui postrema desit stillaba Titulum fabulae Upθα- νγ scripsi cum Casa ub., sic hoc loco ni falloro etiam

ms A. 'Ophaei pis d. Ven. AEas sic alibi etiam s. A. veluti mox p. Io8. d. caeterum nihil interest. ANAXANDRIDAE duo versus ex Lycurgo, sunt anapaestici tetrametri. Itaque vers. I. intellii eitur, syllabam i Reepiore pio; longam usurpari quia duae syllabaereres spondeum debent efficere. Habet enim vox Loepic etiam primam syllabam longam , ut haud multo ante monui, quod ex duobus Eubuli versibus pag. 3o6. h. liquido adparet. Libro VII pag. 32s citantur eiusdem Anaxandridae ver

(quod hic legituro esse corruptum, adparet ex scripturacodicis A. qui μ arp.ια ριr habet: at pro re pist et pio , quod hic habemus, haud dubie ibi opακινι pio icscriptum quod ferebat quidem pariter metrum . sed hic quidem non ferebat institutum Athenaei. Pro B pιTTitim, quod hoc loco s. A. cum edd. tenet, recte ibi 2 re et et Oiω legitur, quod hic quoque reponendum monuit Gesner pag. OT8. Veris et Pro vulgato FITTαIi sic, O TTecyisis scribendum monuit Casau b. De dii Tetre pisce, cuius hoc est diminutivum , latine passer . ombus vocatur vide Nostrum lib. II pag. 32 sq. Ibid. Cum vulgo legeretur μετα κωβι strepita p, Wdeinde in eodem versu sitit, κω si pira scriberetur, facile adparebat alterutrUm mendosum esse. Atqui, setae 1 ιpita cum ad sensium, tum adversum, bene habet estque diminutivum c κα ιoc , cuius saepe alias, rex profere lib. VII. p. 3os meminit Athenaeus. Contra, ETα κωβιstrepita metro prorsus non conveniebat itaque e tabes vita correxi, Uod

diminutivum intellexi του κωθο . Et faciunt quidem Out docet ipse Athenaeus VII. 3os. c. κωθo nonnulli eumdem piscem cum os, sed quum praesertim varia sint gobiorum generata de quibus es nerum vide p. y seqq. potuerat facile poeta inter aetasse ire rarusinoe nescio quid discriminis statuere ac pro ipsius instituto satis etiam erat, esse nomina nonnihil diversa. Ibid. κὰ σκιν- Saepίοι . Et trachuridus in lat. versione posuit DALECAMPIUS, adnotavitque ii Ita iugi Natalis, d recte, ut ar-

253쪽

p. rota IN LIB. III CAP. LXVI. ars

subitror Ridetur hic aliquis, dimistititiis eiusnodi vocibus D ut solitus. c. Inde AsAURONUM: Nescio quid sitii dii, Ipyexplore. Interprete unde suain lectionem exscubnpserint nescio nullum enim illius vestigium, neque inii edita scriptura, neque in manu exaratis. Nostra conien eiura propius accedebat ad vulgatum, καὶ κι*υβ αν,,, de sciphydriis dixinias ad pag. 8 s. d. vel etiam, si

bagibus. Meliora Casaubonum docere GESNERUS potuerat, de Aquatit. p. 83 sub n. pag. io a med atque etiam ipse socer Heliricus Stephanus in Thes. III. O .

Scilicet mnbra piscis, quae plerumqtie σκιαι α. vocat Ur ,

Athen. VII. ra. f. etiam, iri dicebatur, ut diserte docet Galenus de Facult. Alim. III. o. Inde igitur dini nutivum σκινιJa pior Cper syncopenu qua non modo poetae uti licebat, sed cui eidem etiam in vulgari sermone locum esse potuisse analogia suadeto formatum cκι-

δαμιον. In eiusdem ANAXANDRIDAE , ex fabula Pandaro, vers. g. cum Ouc viae saepti hinc vitiose vulgo consentiente etiam s. A. legeretur, ἐπικεκυφω corrigendum monula Casaub quod iam Dalecam pius etiam expresserat, Si te curves. Veri 2 αδ Tn J καριδο - σωμα. Adduxit ista verba Eustathius ad Il. 2 p. 13os, Us cum docere vellet, a nomine ee i formari verbum nupιδίω. Et hoc

ipso quidem loco verba ista poetae frustra quaeras in Athenae Epitomata qua usus Eustathius est sed paulo

inferius ea adposuit Epitomator, post verba pnetri καὶ τευθα ' quae leguntur pag. Io 6. c. Vers et q. - πύAMT E κυρα, ἐστιν. Commode repetitam particulam coniunctivam dedit s. A. quam nonnisi os si Rupes ponebant edd. post,-πύλ vero solummodo s. D. .E . E P Κε κιω. Nusquam alibi, quod sciam, titulus huius fabulae occurrit hic vero nihil variant libri Nais talis Comes tamen in Cercide posuit quem secutus est Da- Iecam pius, nulla certa ratione, ac ne probabili qui dei n. Fabricius Bibl. r. T. I. pag. o. rectum casum spκιοσstatuit nescio an viri nomen intelligens In versu, qui ex hac fabula adsertum, subpia Tapo scripsi cum ed.Ven Bas .ms A. Perperam pupp etspo ed Casaub cum ms. it., Eustath ad Od. . pag. IJor, . quod nouferebat metri ratio, quia sic uuyllaba longa foret, quae Animasi Vol. II. P

254쪽

uic ANIMADU IN ATHENAEUM p. ioc

hrevis hoc loco esse debet. Ibid. In et et in cum edd. a consentit s. A. Ubi CASAU B. 3, Fortasserim Tnc leg etsinferri potesta res p. Nempe intelligendo in partici p. ένω πτωρ g. Atia, et iis, quod in versione iam expresserat alecam pius, commode dedit s. Ep., Eustath.

. I. 2sq. d. Eυβιυλoc, rna re p. Infra lib. VII pag. 3i . d. vulgo Tis dei scribitur, sed tibi. y ibi s. A. ii omnes scri

bunt XV. 68 s. e. De quorum vocabulorum partim di ferentia, partim confusione, multa monUere vetere Grammatici S ad eos viri docti Thyrei oportebat, Ut T. T- rei . Vide Ammonium pag. 3s, 38. In EUBULiversu repi et Cetari sic scriptum volueram , non Xαρί- ,δα g. repssae Ced Ven CBas. Sed plura in dedit

Us. A. nescio an circumflextim accentum. et pira Tasenacute edidit Casaub quod adversatur instituto Ath naei, qui verba ista in eorum numero exemplorum posuit, quae syllabam i in illo vocabulo longam faciunt. Quaenam quidem insit his verbis metri ratio, haud satis

ne perspicere fateor. In fine, κύψω, vulgo scriptum Erat quod in Ru*ων Utavi. ta 'D*EAiω Καλλαισχpω i, Sic scripsimus ex librorum si auctoritate, a quibus testimonium dicit Suidas. c. CASAUB. - Nempe et g Καλλαiσχρω erat in ed. Ven &Bas omisso poetae nomine Casau boni scripturam firmato noster s. A. Suidas in Utελίωμ, qu Καλλαι opi fabularum numero Ophelionis ponens, ipsum Athenaeum testem invocat videtur autem Ephomator in suo Athenae codice Ophesionis nomen h. l. non reperisse is enim , praeteranisso quidem testimonio, quod ex huius poetae fabula Callaeschro adfertur, alterum istud qtio deinde ex eiusdem citatur alimo, non OPHELIONI auctori tribuit, sed EUBULO, quem proxime ante Ophelionem nominavit Athenaeus. Sed fortasse idem Epitomator, mi-

. Di me quidem caeteroquin indoctus, verba ista rei sits-λίων καλλαίσχρη non pro propriis nominibus, sed pro communibus, quae pars essent testimonii ex Eubtili Nutricil us prolati, acceperat; quae verba quum non intel lexisset, pro corruptisque habuisset, suo more praetermisi tritaque testimonium proxime sequens ex Ialimo ad eumdem

auctorem Eubulum retulit. Quum vero in ed. Ven. ias.

255쪽

p. ros IN LIB. III CAP. LXVI. a1

a pariter desideraretur Ophelionis nomen inde actum est, ut a Dalecam pio, cum in Latina versione, tum in Indice Scriptorum , duae istae fabulae, Καλλκι χpι - ἀ- Poc eidem Eubulo auctori sint adscriptae qui error inde etiam in Fabrici Bibliothecam Graec. T. I. pag. 6o. irrepsit, diligentiam etia in doctissimi nuper Instauratoris . ntinuatoris eiusdem Bibliothecae effugit. Verba ex OPHELIONIS Ialimo citata, sic scripta erant in ed.Ven .Bas. ubi rocte nae pyos penultima circumflexa correxit Casauh. Nam .versus longam illa in syllabam desiderabat,

Win eorum uinero testimoniorum etiam hic versus adfertur, quae syllabam istam productam habent ex quo ipso intelligi par est, ne illam qui dena scripturam posse ab

Athenaei manu esse, quam uterque quidem noster codex A. CD. praefert, 'Lipae obpeto a cetra Nam qui hanc scripturam primus invexit, is si modo ad metrum utcum que advertit animum L apios penultima brevi legerat: quamquam noster s. D. Iustati ad Iliad. ω . p. 13 offextr. et i S c scribtant, parum hactenus constantes sibi Emendatio illa 'Ω pχobreto P ωc, utrum ipsius Veneti editoris ingenio, an docti alicuius ante eum librarii industriae debeatur, non liquet sed undecumque ducta fuerit, aspernari eam non debui. EUPOLIDIs verba, e fabula Capris, sic erant edita,

ms A. Sic Etymologus in ecpse ubi citat ussc versum, in eum quidem Cratino auctori tribuit: at Cratini fabulam aὴμouc nemo novit, Eupolidis A si vero cum ab aliis Grammaticis citantur, tum saepius a Nostro. Apud

n ad colorem referenti nam i , σ3Alii aiunt veteres etiam

n calce phoenicei genus. Sic autem paulo post Epicharmus,

256쪽

uis ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. Io6. AD GA P. a XVII.

X ex pistac sta paeχέωψ. Commodius videri possit Tae-bpstet , Iio habet s. D. scit. λε ουσι. Sedi istud probum: nam, sic loquuntur Grammatici. Vitiosum rex o , pro paχέω; ex ed Bas in ed. Cas. propaga

nsire. In Etymologico sic: repli 3 καρω, καpic' γγ παγ et issipet, aere ic. Sed longe diversi generis sunt fra-M rides sive cari, a caridi us .c sat scarus piscis nusquam

κα -pic. Id est . aepi hactenus a maerebra derivari potest, ut api dici intestigatur pro cκα ιβ. Quod ipsum alibi noster etiam Athenaeus adnotavit, VII. 32 . d. ubi in edd.quidem sic legitur: σκα οφ . . Exorio me pM , α σκα-pic in SStis vero albae pic, quod eades ratione intelligendum, qua scriptum oportuisse Casau bonus ibi censuit scilicet, perinde ac si dixisset, stibae ix, lipo ovic. I Deinceps auctor caussam explicat, cur Attici si scriptores in vocereae pios; mediam corripuerint. Est au- sitem ratio quam affert, quam assecuti non sunt intersi pretes, haec: Apud Atticos, quanta est dissyllaborum mi is desinentium prior, tanta est in illorum obliquisn media syllaba ullgohic, ohinc' precpi , pre piri , caecontra, dir* n*ιJoc' pnmis , pisui I x. In re is si priorem corripiebant Attici unde quid sequatur cla-nrum est. At illi poetae qui priorem in ea voce produisncebant, mediam quoque in obliquis necessario longami, statuebant. α CASAU BONUS. -- Imperite utique obis servationem Athenaei interpretatus erat DALECAMPIUS,

cum ait: verba sic auctoris intellige: Extensa veros, penultima syllaba καpissio; nempe, i producta est n& ultima. in nominandi casu, pir, in repla. , At nec dissicultate caret Casauboni interpretatio nec id vero tam ipsius, quam Athenaei, culpa Primum enim, quod ait, Articos brevem facere pi Fllabam in rep)r, x- pistoc cum plura adtulisset exempla , quibus producta erat ea syllaba duo tantum adtulit eaque ex uno Eupolide quibus brevis est. Deinde vero, si valeret ea, quam dicit, analogia oportebat ut in eisdem Eupolidis

verbis syllaba si brevis esset atqui in illis non minus,

257쪽

p. rois IN LIB. III. CAP. LXVII. Ho

c quam in superioribus exemplis, longa est illa syllaba a

que etiam manifestiore ratione nec enim patitur ibi metri ratio, ut aliter accipiatur. Denique vero omnino, si a xa et vestasi is, quae constanter ae syllabam brarim habent, derivatur repic haud adparet cur longam penultimam hoc nomen habeat qui tamen constans omnium poemiarum usus est quemadmodum etiam GESNERU observavit pag. si med. Quare, primo, ipsa illa derivatio videtur merunt esse Grammaticorum inveniunt: nam priamam in Raepi longam facientes Graeci, si quam originem spectarunt, de Caria regione potius cogitaverint, in cuius nomine, syllaba longa est quo etiam Archestratus inversibus supra adlatis pag. Ios e spectasse videtur, ut monuit, Steph in Indice Thesauri, voce aepse Dei de regula illa, quam de quantitate ultimae syllabae nominum in re desinentium, ex Grammaticorum praescripto tradit Athenaeus , quod vocalem ivro diversa quantitate syllabae penultimae vel producant via corripiant ea igitur re-gtila iii hoc ipso nomine reple, quando genitivus casus Rupiri syllabas brevi pronunciatur, exceptionem pat

uua voce aliasis Athenaeus utitur, inali Grammatici et suspicatusque eram, eadem hoc loco pariter usum esse eumdem Nostrum; sed ex s. . nullus ab edita scriptura dissensus adnotatus est. Vocem creepeeTελευTee o Steph nus in Thes non adnotavit mraepατέλευτο usurpat Scholiastes Aristophanis, penti umuolo dicens systematis me trici, ad Plut sy8. .ad Eq. 3y.LIE, Tων στρακoyέγμων τούτων &c. Subtilius si spectes, os etpακὴPspitae sigillatim dicuntur testacearum Acea vemro, μαλακὴ τρακα. Sic quidem distinguit Aristoteles, cum alibi, tum Hist Nat. I. . Sic item Noster, III 8 s. c. te-saeea graece etTpακὴ yssia dicit emJacea vero μα- ί-σTpακα, III. Io s. c. Potuit vero Diphilus, cuius verbis nunc utitur Athenaeus, Graecum nomen a Tpetebis3μrege neraliori sensu usurpare, quo crustacea complecteretur. In verbis DIPHILI, Rupκypoc bi cum circumflexo a centu scribitur in editis omnibus, puto Cin s. A. Inm. D. vero xαpni poc penacute, quemadmodum paulo

258쪽

post omnes scribunt in Mnesthii verbis. Utrumque in usu

clamandi particula, poni solet genitivus rei quam admiramur; quid impedit quo minus idem fiat cum verbosos, quod habet eamdem vim exclamandi cum admiratione Sane, licet proprie imperativus verbi sit Og, nil tamen

opus est ut accusativum regat nam etiam cum nominativo construitur, ut apud Epictetum, ps κυνικα σαμαὲ,

id genus alia. Vide Epicteti Dufert. III. ar, II. II. II, 3. ibique notata. Apud Hesychium, in verbis a Casau bono citatis, pro bidetur ii ob legendum, scili

xit III 86. a. Confit oen ad Corinthum, pag. Io I. Ibid. o EIOT M. Id est, Astac pi clos stra quod GES NERUssag SI J. merpretat Ur, leviter hirsutae nimirum propterii multit Udinem pedum , qui latren ut in alii quibusdam dii testaceis asperi non sunt. restiae interpretatio an faciat satis, videant docii Gallicus interpres, Orant un velaute I se: bonare quidem hoc Graeca verba videntur rem vero nec observare me memini in squillis qua vidi, nec ab alio auctore commemoratam legCre. Ei J As ω και . odii peg. Cti in victo trum et vulgo hic legeretur, haec statim adnotaverat CASAU BONUS s, In titulo fabulae Epichormi AE oc era o ipes, postre-nma vox mendosa est. Fortasse scripserat, Abdioc celoo-M Iaere Vel p. o licet vel mitasse Ao iera ex Hosychio. c.

Quo respicit opingi adnotatio ad Hesych voce Ao iret, in Albertina editione. At idem dei iide CASAURONUM, in Addendis, istam Notam sic refingi iussit , In titulo fa-:ibillae Epicharmi AE er et 'virili, etsi postremam

259쪽

p. ros IN LIB. III CAP. LXVIII. 33

en vocem non intelligo, suspicor tamen non multo aliter poetam scripsisse. Nimis enim manifesta eius scripturae vestigia exstant omnibus aliis in locis, ubi sit eius fa-,ibulae mentio ut, cum scribit Noster libro VIII. pag. n 33S. d. Toιαυτα. P. aei Tνίχα-oc dixi s , et sp pDAE ta et Ao opsi peti Hephaestion in Enchiridio, pag. nas. d. au N. 'Apιστοξένι κα αυeto Tu remos μνη- nμονεύρι ἐν δ O, και ο poc in quem locum extat hoci, scholiolum nescio citius, parum ut videtur integren scriptum, ibid. pag. y3. orieti repμoc Coiκεῖον θρα-

phaest pag. II L . Auditis rei odii legendum censuit; λε ιο disertum intelligens Scholiatiae Hephaestionis scripturam probavit eursius, ad Helladii Chresto math pag. 62. Ao os nicto laeti, titulum fabulae statuit Fabric Bibl.Gr. T. I. pag. 6 AE ocreet Ao ικα , Hermann de Metris pag. as8. Equidem, donec certius aliquid proferatur, vestigiis librorum, quoad fieri potuit, insistendum putavi. In nostro s. . . . o irae absque accentu scribitur; deinde XIII. 338. d. odio si peti, cum eisdem accentibus, ut in edd. Utrobique tota in fine adiectum, pro more illius codicis, valet subscriptum. Caeterum cum c . susque deque habeat eius dena codicis scriba Utrum Ao sipet, an Ao iret debuerit, quove accentu notanda fuerit ea vox, definire non ausim Scriptura apud Hephaestionem, collata cum codicis nostri scriptura, o iure suadere visa erat. Jια mori, ipuae sp Quod vulgo hic legebatur ii Tob. των , haud raro quidem ea formula utitur Athenaeus, ubi in eo est ut testimonium auctoris alicuius, quod praesertim pluribus quibusdam verbis continetur, adponat. At nunc non erat ei formulae locus inhaud dubie stu To a fuit corrigendum, de quo monuitioEN ad Corinth. p. o . Pariter II. s. d. ait, Jια Toco dis p-- μένον. Rursus III sq. e. o P. II To υ στοι σίου κ*έ-popvsc. Et VII. 318. f. ωμεὶ δ' αυτὶ δια του, καλῶ-

Miantur Frixorum in faetami facit hic Athenaeus menti, amnem talos orum in cinere meminit aliquoties Hippocra-

260쪽

,s, ANIMADV. IN ATHENAEUM p. to 6.

s,tes, ut in lib. II. De Morbis Muliebribus , να τ' ἐν , Totii meto rei hc ii oὴc. Et de Natura Muliebri nu

λουμEpta Eetri Asy Potera res pigιλουμspe suspicari sed non selicitandum videtur vulgatum. Top e prorum et DR λυ- , α ἐπιπλόω. Cum gπικαμ α fvulgo legeretur, sic in hunc locum commentatus est CA-sAURONUS: , Nove dixit EPICHARMUS, TE si Top ε -

M posuit pro petυhi: aec sicut mox dicitur. ἐνιπλ- γTυ- si sic. Hunc insolentem vocis illius ulum obiter illus, strare voluit Athenaeus, cui subiungit, re o ioc et M')ων ἐν α c rei Pκμ ioci *n Tosνικὰμ res: UOruindi, verborum sententia est, Oce ἐπικαμ dic similiter vim, Epicharmus usurpavit Ion Chius in fabula ut fingis., -- At non modo nove verum inepte prorsus dictum foret vivi illa aec pro petu Atiae s. Quo magis mireris in mentem non venisse doctissimo Viro , ἐπικαλυψα c corrigere; cum non solum apud Homerum nihil frequentius sit illa dictione eriori P μω vel uet a καλύπTειγ Ut κατακαλύ-etet sit , Ut Il. HO. T. 23. Od. di T. p. t. c. verum etiam in hac eadem disputatione apud Nostrum pag. op et consentientibus libris legeretur πατιον ἐνκg-καλυμμένον, Clit. e. ocri geti Ata gyi Erep(ύπτρσθαι T il WαTια. Quo accedit, tio in vetustis codicibus haud raro literae . eo nexu scriptae conspiciuntur, quem a liter ara vix ac ne vix quidem discernas e quo genere scripturae factum etiam erat, ut vocem Καλυψο , Uae

haud multo ante hunc locum pag. s. b. Occurrebat, pro tela o acceperint editores aut sequiores librarii; quod ibi quidem non effugerat Casau boni observationem. Dixi ad illum locum , eodem de genere esse scriptUram nostrarum membranarum A. Quod si quis, quale sit, minus perceperit adeat is illud scripturae exemplum ex decimo seculo apud Mont fauc in Palaeogr. Graec pag. 282. num VI cui exemplo iam saepius dixi maxime similem esie scripturam nosti codicis videat ibi figuram literae A

gitetque illi literne connexam literam, iam se ipse docebit, prodire figuram aegre dignoscendam a figura literae, in voce I υναμ ει ibid. lin. q. a fine, aut in voce Aac-