Deipnosophistarum libri quindecim;

261쪽

p. ro IN LIB. III. CAP. LXVIII. 33

βομ; lin ult. Itaque cum in Notulis ex nostro codice exiscerptis nullam discrepantiam a vulgata scriptura adnotatam vidissem quaesissemque per literas ex adolescente qui illum excusserat librum, annon . πικαλύψα in eo scriptum extaret, respondit ille mihi videri esse . νι-xcita aetas', sed posse perinde pro vix ex Aυ re accipi eamdemque rationem esse eiusdem ocis paulo pos tertim occumrentis Pariter vero a CORAvo nostro ex coniectura ad

hunc locum adnotatum dein vidi: fortasse . πικαλυψαciis his paulo pos legendum re Scilicet, quod Casau.

bon immorabatur, erat error errori altero isto loco p. a Io . a. cumulatus, quum ibi nude T ἐπικαμ-l et legeretur; quo indicari utique videbatur monere ibi velle Athenaeum de singulari quodam, rariori usu verbi ἐπικαμ ια . ItaqUe utrobique etiam verbum illud ἐπικά . recconsulto tenendum sibi putavit Gallicus interpres, Cinmedia etiam Gallica versione adnotandum licet in codice B., quo ille usus est, posteriori loco non seπικαM- .et , sed ut Branckius adnotavit . πικα aer legatur; qua quidem scriptura nihil utique promovebatur. At eodem loco non et .etrix sed et e reiπλω νικ. quemadmodum edidimus perspicue dedere nostrae membr. A., adeoque omnem praeciderunt dubitationem Epitoma, nimis hic concitata nil adferre adiumenti poterat. CaeterUm moverat etiam Casa ubonum , quod libro IV pag. I o. d. sed T.

iectaverat significationem O ἐντυλietetsi ipsi visum e se habere quod quale sit, ubi eo pervenerimus, disquiremus. Porro vero hoc loco istud quoque imprudenti exciderat magno Casau bono, quod IONIS Chii 'Exionitatae pro scenica sabula acceperit. Nec enim quamvis alioquin dramaticus poeta fuerit Ion fuit illud scriptum dramatica poesis sed soluta oratione scriptus liber de Asientibus elarorum mirorum in Chium insulam, sive de Claris viris qui in insula Chio morati sunt . ut docuit BENTLEI in Epist ad

Millium Chronico Ioannis Malalae subiecta pag. 66.

quod hin Latina nostra versione supra ad III s3. a. indicavimus. Ex eo libro fragmentum satis latum ipse Athenaeus noster exhibe lib. XIII pag. 6oc seq. Redeo paulisper ad superiora verba ex EPICHARMIBacchis Cpag. of fis velim que doceri, vera- ne sit ea scriptura, quae nescio cuius sive ex ingenio sive errore

262쪽

edita legitur , eth si gπικαλύψα ἐπιπλίω, Panem a omento operuit an aliud quid lateat in sipae op quod sic absque accentu scriptum vetustae nostrae membranae exhibent. Nam ipsum quidem paeos, quod intesmum rectum vel anum sonat, Aristot Hist. Anim II l . .saepe apud Hippocr. malen. vix teneri potuisse videtur. Notemus interim istam permutationem literarum pari quippe ratione supra in mendosa scriptura ipTα. TipnTae, III. o. d. literam et ex cortam suspicati eramus. Sequitur alterius fabulae EPICHARMI titulus, Θεαpotc. Nempe sic scripsi, ultima syllaba circumflexa, Wanalogiam secutus, WΚOENII auctoritatem, qui ad Corinthum de

Dial pag. 6. monuit, commune vocabul Um 2 Etapoc, a

Doriensibus inrasae 3 mutari. Nec vero dissimulare de-heo, non erepose, sed laeepol non hic modo vulgo scriptuni esse, consentienteri quod sciam nostro s. A. verum etiam IX. 36 a. h. .X. do8. d. Quam scripturae

formam, retracto accenturi trium locorum consensu firmatam, tenere adeo fortasse debueram.

Quod paulo post legitur, i ii ii ποτε ἐντυλι . sic

ex Epit corrigendum iam olim monuerat Hoeschel cui partiit Casa ub consentientibus nostris s. Ep. Mendose iii pii ova ed. V Bassi Mox, in T Te,st p-vυpto consentit s. . In Eprit ea verba praetermissa. Ferendaque ea particula. Dixerat Amrtuus: A πεχsic TopέπιπAσυ , i. e. Hales igitur . edidimus tibi, persolvimus tibi, cf. XIV. 6 s. a. illum etiπλουν, quem po ulaveras : nunc

cillam et i, quae deerat editis, commode adiectam dedit

dixeris vide supra pag. s. a. Potuerat utcumque ferri

retur illud participium; sed ii esset nominativus abso- Iute positus Verum eam ipsam ob caussam, quia ambiguus foret hoc loco nominativus, qui ad repetύpio referendus videri posset, commodior erat genitivus absolute positus, quem dabat s. A. cuna d. Ven. Nam id, quod iam pridem praedictum ab tapiatio ala, non est ipsum testimonium, sed verba illa pag. s s. a. Petro I ων β καὶ ωTirup, Di Is υ cv vλεξι; p parguet sapμακοπώAa dcc nempe

263쪽

p. to IN LIB. III. CAP. LXIX. 33

a μέμνηTαι quorum verborum partem nunc repetit Myrti-ltis, ita quidem ut pro μέμνηται , quod ibi e superioribus intelligebatur, si is x dicat inpro eo, quod ibi Ulpianus

haec postrema verba ita accipienda videntur, ut simul respiciat Maertitas ad illa superiora verba Vlpiani, simul ut suo nomine eadem dicat Miro alitem modo haec ipsa postrema verba Dalecam pius interpretatus erat otiivis fane delictus ad multa prodest. Quo spectat CASAU BONI

n Ast,inc sed ita multis locis S Athenaeum & Aelianum M loqui potest facile aniniadverti. α - Nominativum paristicipii vel substantivi nominis cum participio absolute positum, ubi vel genitivum vel alium casum exspectas ies, passim etiam apud optimos auctores observare licet; vellit apud Thucyd. II. 3. ubi vide quae Hudsonus adnotavit quo in genere vulgatissimus quidem est usus participiorum impersonali tim sedi similem orationis, pec- κολουθία in aliis participiis .multa talia , quae mira videri possint, subinde sibi indulgent Graeci scriptores. Quod ni ita esset, posses laboranti orationi succlirrere

Titulum fabulae Alexidis, qui pag. si a corruptu erat, recte scriptum . . exhibent libri.

In ALEXI DIS vers. r. aepet Nirps Tipi. Iocose poeta senem quemdam piscatoren Nereum vocat. Veri . . recte συκίοισι Cedd *υκίοισ s. A. Uatuor priore versus cum dimidio quinto desunt s. D. Ibid. μφιεσμένα. D Lemnge ira et M tapis, nempe GTpcet Ostrea algis cooperta n quemadmodum hodienum venum eunt Ubiqile. αCORAT. Vers. s. i υβίων. Rursus, ut iam alibi vidimus, praeter rationem, i qui pira scriptum voluit Dawesius Misc Crit. p. at Vers. p. Vulgo dappsis RiAsύσα ενεκ

264쪽

commode obtulerit. Et facile patiar, si quis hoc praetulerit sed inferendum vulgatum putavi, vel hoc ipso, quod, quamquam rarior est illa constructio coniunctionisgeti cum infinitivo, tamen minime caret exempliS, praesertim ubi plura quaedam verba inter ipsam illam partiaeulavi infinitivum interiecta sunt. Vide loca in Lexico nostro Polybiano sub voce meti citata, praesertim N tata nostra ad Polyb. I. i. Tom. V pag. 38 sqq. Ad rem quod spectat, quae hic agitur e meminerit lector, glaucum piscem spinis in dorso esse horridum, non item

torpedinem. τούτων, scit. Trar prepκων : nihil enim impedie-hat, quo minus plurali nunc uteretur poeta, licet si aen pin sing dixerit. Veris a. Tvi oboedii pop. Nil opus erat maiuscula litera pendent enim accusativi, qui sequuntur, etiamnum a verbo Aeest v s. s. Placet autem quod in s. D. reperioget T TE Tα nportanam apta ad sententiam est particula coniunctiva, quam nec respuit metrum, quia admittit in sede secunda anapaestum versus iambicus apud Comicos. Ibid. Pro e uetieec, perperam TnTTet; est in s. h. notanda permutatione literarum T , . Sic mox rursus in eod. s.cTTETα pro O sTαι. Vers. 3. In expilae consentiunt libri. Sed, epystae erat scribendum, penultima circum-fexa quia longam syllabam . . necessario postulabat metrum. De varia eiusdem syllabae quantitate, haud uiato ante copiose dictum est. Veris Id. Woinc si αυτε-oIMAώTvor T . Perperam exiclopsed cum s. A. Recte

265쪽

p. ior IN LIB. III. CAP. LXIX. et fr

aebeth s. D. scit et Toranus . Dicitur autem etsi vilitos non

modo fartago in qua friguntur pisces, sed .ipsi pisces in

sartagine frixi, aut fixa quaecumque, ut monuit Eustath. ad Od. et . p. 6s extr. Cf. Animadu ad . s. c. T. I p. 6T. Veri . 6. Non ferebat metrum . κεκαλυμμένον, quod consentiente quidem utroque nostro cod. A., p. hic vulgo legebatUr Aut περικεκαλυμμ. oportebat, quo verbo paulo post utitur Noster , aut em κεκαλυμμ. quod supra pag. Io6. f. .p. IOZ. a. Occurrebat. Veris A α σχύνεTO ecp, vehi Spor I αυ. Cum abesset vulgo participium op sic succurrendum metro censuerat CASAUB αισχύνεTαι πsAioph sbαι ΠώμαTi.

At servata rei particula, repetitori ex ultima syllaba Toυ πελ/ppo restituendum versum esse perspecte vidit Pie don ad Moerin pag. 32s suffraganteioen ad Corinth. sag. 33. Utrique praeiverat Bergier ad Alciphr. p. 6.psam autem illam voculam E adiectam dedit s. u. Vers. 18. μα sipo vp, stet . In ed. ven. Bas. corruptissime, o πρόσα ue i graei. Itaque Casaub. ad oram libri, quo usus ipse olim erat, adnotaverate myce ex getexta sed recte dei ou πεδοιο ' edidit, nempe praesens v ὴσεισι pro futuro,poσελεύαρται de qua scriptura monuerat Hoeschelius eamdemque Cnoari,ssii A. . . agnoscunt. Veris is p ar, ἀλλ vos o tar. Perperamis ita A, ω σαφω; editt. veti cum s. A. νὴ δι' ἀλλ' γνω σα*ωx ex suo cod Epit corrigi iussit Hoesch. sic edidit Casa ub Proetu*ω; perspecte BRUNCR ex coniec . in ora sui libri co .c scribendum monuit pariter CORAT in Notis msstis. Simillima ratione II 68. a. dixerat coquus aliquis, dita si sipo ApTύσω σο*ωc. Hoc loco mendos scriptura . ua alteri errori orae p&c originem dederat. Ipsum veros N c perspicue habet noster s. D.

ntae eiusdem testimonio, qui in alia fabula hunc versumn sequentem totidem paene literis usurpavit more Hon merico Sic enim in Asesepioclida capud Nostrum, MIV. 36s. d. J

266쪽

M Quod igitur ibi dixti su βαταν ια, hic est sic Aoetsi a. re Epito me hic nihil adiuvit, quae in versurio finem tacit huius eclogae. Sed nil cunctari debui, quin Casa uboni

usignificat, sed frustum pulmonis ut ps rapiet, uria fru-nsa cartillam. Sic explicandum, o πατια. α CASAU B. - T, Ysa, ipsa prae caeteris. Perperam,υTit edd. Vocem hanc praetermisit Epitomator. Ibid.Nugae predis . Potest hoc ferri, quod cum editis tenet s. A. Attamen praeceden accusativuS, AIετάνεipet Tis p Tαiprem, Utique infinitivum si paκ α γενα. desiderare videtur; quem adeo in contextu positum, raro minori puncto pos Thresspeomma positum malim Possis e re pre corrigere: sed qui psκ ανέναι in epi predis decurtavit librarius, is videlicet non meminerat in praeteiit medio ecpέκ8α. et pro repetκEi pet et bene graece dici quare, clim ad constructionem orationis, quae infinitivum desiderabat, non Adverteret animum, rerum epes. g oportuisse (aoris umsecundum sibi persuaserat Epitomator, clim initio periodi alia usus esset orationis structura, recte ἀνέκεα Erscribere potuit. Quod vero taέκρανεν ἀστείω idem scripsit, posteriorem vocem, quam cum sto A. ignorant veteres editiones , de suo it mihi videtur adiecit quam,

a Casa ubono tacite in contextum receptam, satis ego putavi si in ora adnotarem. Ibid. x ωλα, πέvλων μ' MAgσαν πρplπTinae res nVerma, sus a Melanira usurpatus ingeniosissime, pronuntiaba- Diu apUd poetam, unde sumtus est ab Agamemnone, at noto Uxori scelere Oriente. Non multo aliter apud

D Aeschylum Agamemn. 13s . exclamat idem Oiμ:i,

267쪽

e si vors it aesti pώ υλοψ c. Isto loco, licet meliora iam in s chedis meis notata habuissem, imprudenti milii excidit, ut Win interpungenda oratione graeca vulgatam rationem tenerem. in latina versione partim adcuratam Dalecampi sequerer interpretationem Posi netre non Furactum, sed comma erat ponendum in versione vero sic scribendum : Fortasse vero etiam Crobius, quemadmodiam Al xl , verecundum iecti dixit, quod esset tale, cum in

Pseud Robolimaeo se ait. Qua de re iam perspecte ipse

Mmaeus, Crobli, non Alexidis fuit drama vide lib. VIII nstib n. p. 36 . . , lib. X. p. 38 . Alexis 'Tποβολιμ o docuerat Crobylus 1υδυπο ολιμαών. LI sequenti versu, reλ κτανn collective, dirahi tint vel brmchia pol portim cons. II. s. d. VII rit . d. VIII 3 o. d. here ocri Hrehreio et et D ALCAEUS, cuius laudatur hic n fibula Palaesta, non ille nobilis fuit Lyricus sed alius,n Comicus. Utrumque saepe laudat Noster sed Lyricum B quidem sine ulla carminis inscriptione aut simpliciter, si Alcaeus in Odis, Comicum semper cum indice fabulae,

M unde quidque ab eo sumitur. Tertiuna Alcaetim notan minat Suidas, antiquissimiim Tragicum huius non meis D minit, opinor, Athenaeus. α CASAU BONUS.aα υνTio Osos opetrec ideira valet a Jατυνσιν p. - ονTotc. Si cui mira videtur ista constructio, adeat quae notavimus ad Polyh. IV. E , 8 ubi plura eiusdem generis exempla reperiet. χρυσDc νατο καλeύμgro c. χθύc re circumflexo

accentu vulgo scribebatur, qtiod teneri poterat: nihil enim interest Hepati piscis Aelianus meminit, de Nat. Anim. IX. 38. .ex eo Suidas, apud quein vitiose maevo scribitur, sub ipso vocab. Teterasti. De quo monuit Oup,

Emend in Suid pag. 13. ed Lips. Confer Nostrum VII.

Io I. c. d.

268쪽

debuit librarius. Sic tamen .alibi subinde veluti mox

ntis acie a girum, latere in illis,2Η verba haec ii Asiorenenio dubitabat, qui alia Athenaei loca cum hoc contulerit, scilicet VII. 33 o. c. IX. M. f. XI. si. e. - n Versusa, ex EUBULI Laconibus, Tω μελαμπύ Myngeti, non recte vulgo accipitur falluntur enim qui heri patos pisces dici putant μελαμ νυνου . Sensus est Egon vero non solum bilem habeo, quod commune es omnibus ho- si minibus e sed hoc amplius, ex validissimis sum, O robustig Ammis Translatilium est, mollis homillas Graecis fuisse di-

. et pior Cedd h et passiora dedit m A. Codicis Epit. scriba nonnisi quatuor primore literas a T expressit; ut, quid debuerit volueritve, nescias vertit Dalech lapillos estos, splendore ac colore conchyliis perquam raniles, rhombi Hura. Eodem fere modo ante hunc Natalis Gallicus interpres sique 'hepatera dans lasse Aiax certas qui, pari titi gelate leur eouleur, ressemblent beaucoli'aux Ourpre stas, O que a forme en est rhombordeci suae quibus placent, his equidem non invideo De Urea margaritisera hic agi, perspicue CAMUs vidit, in Notis ad Aristo t. Hist. Anim. pag. IE. Ubi ait ii Actene remasque, qui a dans lasgredi, detix piarres mblabies a de ara ac re. α - At lapilli quo

pacto cum Ureis possunt conferri Dices, res eta coloria o splendoris. At respectu figurae etiam confert hic auctor cum Tolita Tptioic a quibus eo differre ait hos lapides, quod habeant tam bi figuram. Quid multa Haud dubie To, στείοιc vel hetet stoic a stive accipi debuit, os coetet aliis Aiθοic intelligi ut lapillos dicat qui in ostreis repe-H tur, id est, margaritas Lapides, ait, in capit hepati piscis reperiundi, smitis sunt marsaruis colore Mosendores sed

269쪽

p. ios. IN LIB. III. CAP. LXXI. et c

a gura disserant, quam illae rotundam, ii rhombon .r habent. Margariti feras conchas ad O praetr ἐω genus relata sa-pra vidimus pag. y s. a. b. saepius ibi tota pagina ibidemque margaritas, lapides a Graecis vocari, non semel,

sed iterum iterumque vidimus Nilii huc spectare videtur ille lapis, quem auctor poematis de Lapidibus, quod sub Orphei nomine circumfertur, et et tetra At o dixit; pag. 322. d. Ges n. quem eumdem esse cum eo, qui tiraeires Plinio dicitur, probabiliter coniectavit, Stephanus in Indice Thesauri.

AD CAP. a XXI.

MVidetur descripsi e talennitatem aliquam, cui interfue-n rint formosissimae quaeque totius albis foeminae, in quan-ntum erat dotiscentulorum mollium, feminatorum. Pronsciret, potest legi etiam et nosi, exultat &salit, ut in sexton versu Luxuriosi adolescentes dicuntur Tn ἀνω συν Ποῖοι , n qui inter sartagines, alia culinae instrumenta vitam densere ament. Priorem vocem tertii versus syllaba una au- , stiorem fecimus: nam scriptum ubique rapi αλλο αρθ-ndpεπToc, quod interpretari non possit inus. Nostra lectio,, idem est ferme ac ωμικὴ χο . Duo exprobrantur hac vo-n ce studium ganeae, killiberalis ac idrdidus victus nam, Triballos ac Illyrios vocabant illiberaliter educatos . cn sordide viventes. CASAURINUS. - Nihil ab editis, vel hic, vel libro sexto discedunt nos rae membranae Equidem, cum in tota hac ecloga mula sint, de quorum verissima sententia nihil certi constituere mecuin potui, nihil

Animiam Vol. II. Q

라틴어 텍스트