Deipnosophistarum libri quindecim;

341쪽

p. 16 IN LIB. III CAP. LXXXIV. noct

a maxilsis pannos piscatores; regerunt. Js Quanto erat tutius tacere quam adeo absurda loqui di, Nos verba auctoris praestare non possumus: mentemn possumus o loci totius sententiam. Loquitur enim den confectione salsamentorum pendetque hic versus a vorace Ti sic o opTse, initio quarti. Illo igitur continebanturi, necessario piscium taetorum partes, ex quibus salsan menta constabant: puta, caput, κλε ε , rapo vel nTpio , 3, υ πο ασTpiop, Momnia intestina. Fuere etiam partes quasn vocarent pre Onλου ψωμουέ, etsi proprie neque col- , tum neque armos habent pisces. Ita interpretor quae so-vla supersunt recte scripta, αμ*ακρc,Tλμα , de ore commistri aut thunni utrinque acuto Cetera non possum emen, dare. Ex iis quae diximus, facile qui erunt acutioressi emendabunt. Ita vice cotis fuerimus uneti. α CASAU B. Qui emendare tentabunt, meminerint in vetustis membranis posterius hemistichium sic scribi, κανκpιTαια. etae hoc quidem absque accentu bes. 2ιὴnp. 33 In versis Mysi expeto pro h positae peto placebat scrin bi sed hoc quam universae sententiae conveniat, non b, video. re ipsi ei, et scripsi, monente Pierson ad Moer pag. i. ii In tertio legendum , o o Trepiae et Astacii vico Boetvopo .ci Recepi repιχόπAstac, ut certam emendationem, pro vitioso Tαμπόλεωc. Non mutavi vulgatum

ocis, quia sic multi codices apud Homerum: .Hesychius, Asta, pssa inde spiritu diserte Eustathius monet ad Iliad. f. pag. y3s 8 sqq. perinde ratem adhiberi posse a verbo si sis, quod valet sepέσκειν , inasperum, a

verbo nJει i. q. P sipaei. J, Piscatores, ratarios Pontis, eos intelligit Pleraque salsamenta e Ponto afferebanturn in Graeciam ideo Bosporum vocat et ramo Asta , plenium falsamentorum. Res claran nec opus testimoniis,

is quae in his libris multa. cons Polyb. IV. 8 d.

M phrastum dicebamus. Sic malecam pius scribit, sedi, aliter interpretatur: nempe, ventri obsequentes: quod

342쪽

sio ANIMADU IN ATHENAEUM p. II 6

M samenta certum cilli vero optime quadrat 3 gTpsi ta bs, rae: sic enim millia propter quadratam figuram a cubo sunt, denominata. Sed abit longe haec emendatio ab edita scris, plura etiam eo nomine Uspecta, quod et si in ea voce D semper auctores corripiunt. Scribo set et ωνα α ιχ n

op et, dedit s. A. quod non debui aspernari. Inde du-

σω statuunt alii sed praesens tempus . Tμis ovet habet Homerus Iliad. et . 3 so. Reliqua eiusdem verius verba in membranis sic scribuntur, TE Tpωα ονψTα pιet Omnia ista absque accentu AgκταipapTαι. In illi Trexnripi suspicatus sum, sed minime urgebo, nihil aliud latere nisi

et re et ut T ire, post sipsi Myre positum , live pietae mitasse oportuit idem valeat ac prator illa, i e. frustra triangularia, quae dein rursu vers. penuit comis

Potuit, quem alii ivpυ do vocant piscem, quocumqtie ille de genere fuerit, de quo haud satis video conis stare eumdem metri caussa iυὴpυγχο adpellare ille versificator Sed cur non innocuum humano genera, AdeoqU NO-nium, diceret piscem, quem hoc no consilio commemorat, ut &integrum .in frusta concisum vi condiri solare doceat Nempe melioris veraeque lectionis vestigium haud dubium in membranarum nostrarum scriptura invenisse mihi visus sum. Sic illae habent, o κακα ἐφ pnToi . Cogita TXAΚAEΣ nee fere dubitabis, latere hic TNAXAEES. Mog, vers. 6. αAs etpnχει; fere Ut editi, omis sol modo accentu habent membr. A. Piscatores vertit Da-lech. In eamdemque sententiam CASAU BONUM: Scribo, ninquit, Met in se piscatoreset,AVTpυχεμρνοι. αL GES-NERUS de A quatilib. pag. 6s6. maiuscula litera scribens AI GTpηχεὶ , nescio quem optilum dici existimaverat. Mihi nil aliud nisi duas voces, hac pnae sic in unam hic copulatas videre licuit. In fine versus fidenter ex viceretpcorrexi

343쪽

μH6 IN LIB. III. CAP. LXXXIV. it

ntem: quod probarem, nihil succiniebat. Plus animi fuitn Dalecam pio, qui de rata hic agi divinavit eam, puto, i, intelligens, quae Graecis aιξ reeto: Sed ratae isti quisn locus inter salsamenta aut quomodo ύχopeto dicetur u λσιὴ eceto CASAU B. - De Agio sietra vide Nostrum VII. ia. b. .Rondelet apud Gesner de Aquat p. y H. Quo ex pisce, si praesertim ad ultior sit, cur non fara famenta confieri possint aut quid vetet, quo minus Eb- opeto dicatur, nihil magnopere video; sive ea notionctaccipias hoc vocabulum, qua Dalecam pius, bene passus vertenS i. q. ύχὴ3Tα Toc; sive active, quasi ori opTα- ω , bene fatians , quod vel de grato sapore , vel de vi nubium nutriendi interpretari possis. Sed nihil equidem defintro ausim Ges erus pag. 83. ex hoc ipso Athenaei loco, vulgatam tenens scripturam, bibatten piscis nomen statuit. Sed in verbis tibi Muris, eodem versu, vitium inmesse videtur. Certe, si gubitis sit adiectivum ad κα σκεμ-ppων pertinens, quam in partem a lecam pius in profundo latentium vertit perincommode hic locata et particula fuerit, quam tamen metri ratio hoc ipso loco desiderabat. Itaque nisi fortasse ita pro et debuit librarius, utreius Is valeat vere etiam, vel O porro vide ne piscis nomem nescio cuius in ipsa voces tibita lateat.

Vers. s. Cum sAtta penacute editum esset, monuit CASAUB. κολιω scribendum cum Dalech qui colitam inversione posuit nκoAiaec enim, inquit non Shio dici-ntur. α Et κολιω recte scriptum in s. p. f. pag. III. a. triendose κωλιων s. c. idque absque accentu Colias Pariantis laudatur apud Plin. XXXII. II, 3. Scomber ex Pario apud Xenocr de Alim ex Aquatit sed . s.(olim d.

Ibid. κυδ pri cum edd. tenet s. A. Fortasse recipiendum erat aevo pri ex s. p. quae est forma paulo rarior Vers Io pti titi recte edd. quod poscebat versus. φεύ- ω ms A. Veri . a. pi rupes sunt j et a trian Ilarias cum

plerumque alias fierent quadrata vide supra s. d. Qibi

notatd. piTομα vocat Xenocrate loco modo citato ubi

vide Notas editoris Neapolitani pag. ira Corayi Anim

ι γοm ms A. missa voculatarum, de neglectis accentibus.

344쪽

si, ANIMADV. IN ATHENAEUM p. II 6.

Veis titi. Sic edebatur, αμ*αλλα ' βρέννοισιν δνnoch Ubi adnotavit CASAUB MIn hac una deest μακα ων α pSpων,s, aut alicuius saliamenti nomen, vel aliud quid simile

M Sensiis Est, falsamenta ex oronis Obetvlis thunnis e Gadidi, huc freto Herculeo desere in Graeciam ab Italis memn catoribus, Bruttis, Campanis aut Tarentinis. Salsamentan multa nomen a figura habebant ut melandrya cybia, dii tetragona. trigona, Uae hic nominantur. Prositae*αλ-,ihele nescio quid legerit Dalec. qui vertit hilares quasi Messet ab αλαλαζω. Non est dubium, etsθέντα ἀμφα MAese dici frusta salsamentorum in arcis collocata, aliud M ver aliud. ἀμφαλλαξ valet ἐναλλαξ α -- Immo vero, sicut ἐναλλὰξ acute scribitur, sic Niα φαλλα erectius acute scribetur. Caeterum explendae lacunae cauias non opus fuit nobis ad coniecturam confugere duae voces ut repώτοισι eo loco, quo posuimus, peropportune dedere optimae nostrae membranae. Toci Tetri e n. Recte et, cum deesset impressis, de

Cum hμων esset in ed. Bas Cas. i. monuit CASAU Bo- FUS: Reel υμῶ, legit Dalec. Nam criticus fuit Leont- vides, quem alloquebatur Dionysiocles professione medi-MCUS, quemadmodum cap. XVIII. dictum est. c. vide Casau boni notata ad III. y6. d. Animadu pag. Idy qui si enetam inspexisset editionem, visurus fuerat nonnisi operarum errore illud iμω in editionem Bas irrepsisse vera scriptura restituta in ed. Cas. r. Proverbium,

NUS: Musarum fidem inquit. Unde haec inauditan lectio ad cuius interpretationem tot verba necessata a. MOmnes libri, etiam Eclogarii, etiam Natalis 2υppiet, vel ridvppes avidυνναία. Cur mutavit Eadem verba iterum

345쪽

p. tis IN LIB. III CAP. LXXXV. It 3

en recitantur pag. Iro. f. Lubi constat sibi Dalec. neglecton librorum omnium consensu quod eo magis mirum, quia nillo in loco post ista verba statii subiicit auctor expli-ucationem vocis 2υννια. et Audacior utique Dalecam-

Pius , qui consentientem tamque saepe recurrentem librorum scripturam tam fidenter mutaverit. Caussa vero mutationis per se haud ita improbabilis, quam visa CasaUbono erat L sententia haud ita male fortasse ab illo interprete expressa Scilicet, quum, et re quae vocantur salsamenta , quae pinguedine carere diserte hoc loco docet Icesius, de pinguibus opponit, rectius stipessi a cauda nominar

pei suasum habuisset Dalecam pius, ut paulo ante ad hancipiam pag. II 6. a. vidimus ri in quo nec Athenaei destitutus erat auctoritate, VIII 3o3. f. 32 . e. VII. et T. b. de ras . ., praeeuntem Ilinium habuit, in XXII. Ii, Lexir insum agantem GES NERUM de Aquat pag. 8i .riis de s 3 cui adsentitur CORAT ad Xenocr pag. IIc sq. consequens erat ut suspicaretur, quae illi opponuntur Di amenta pinguia, ab alia corporis parte nomen debuiis sortiri eaque caussa subpriae pro h spri legendum coniectaverat. At plurimum sane aberat, ut satis idonea ea caussa esset, cur a librorum scriptura discederetur. Poteram falsamenta ex thynni minus pingula, obpαιet vocari, quia e frusti parata erant caudae proximis poterZnt petrix nominari, ut vere veliniri aestatis salita, quo tempore minus pinguis totus piscis esset tum potuerunt

ex ad ultioribus pinguioribusque thynnis vel ex pinguioribu thynnorum partibus parata salsamenta, sigillatim

2υννια, υννεια. vel 2υrere e vocari, usu sermonis sic volente: nam, ipsum piscem ex thynnorum genere, cum adultior esset, anno natu maior, tum demum proprie signate Boppo vocari solitum reperimus. Omnino vero mirum nobis accidere non debet, sit in his vocabulis, in aliis salsamentorum nominibus, quae vel mox apud Nostrum, vel apud alios scriptores Graecos Latinosque

occurrunt, quae e sermone inter piscatores mercatoresque trito desumta sunt, multum subinde vel confusionis aut dissensionis vel obscuritatis deprehendimus; quibus explicandis non vacat nobis immorari. Consule quae huc

spectantia, post Ges nerum in cap. de Salsamentis, i in cap. de Thunnis, docte collegit, siquam fieri potuit apti sime digessit, breviterque discussit CAMUs in Notis ad Ari.

346쪽

ANIMADU IN ATHENAEUM p. II 6.

stotelis Histor Animal voce Thon. Ad vocabuli scriptu e ram tio adtinet, de quo hic agebatur, poterat a substantivo 'doppoc adiectivum perinde in durum psio indurpeti orformari fortasse . 2ύννιο . quamquam non tam consentaneum analogiae hoc quidem esse videtur; nam, si penultimam syllabam brevem velles, Appi 'oc potius fuerat dicendum. Quam medio loco posui formam, tuentur ambo nostri codices inim editis in Diphili verbis p. Iro. LHoc loco, cui in Dioclis verbis, tum mox in Icesii, postrema in formam 2υ ια, 2υppita tenet S. . cum editis. Sed in Di OCLis verbis, labrumpat dedit,s. D. quod recipiendum putavi cum praesertimin Aristophanes in eo vocabulo diphthongo si usus sit, penultimam longam faciens, Equit. 3sq. ubi quidem duras et cum circumflexo accentu scribi solet, quod minus rectum iudicavi. Eadem formarasprgio rursus usus est idem s. H. pag. Iro f. hi iterato occurrit illud vocabulum Thi αύχενα, id est, emidem, unde suum reti pio deduxit Da- lecam pius, diserte quidem in litannorum partibus Uactsale condiuntur numerat Xenocr. seel. 36. olim s. sed falsamentum inde paratum carere pingui ait.

Jere, quod erat editum , iidem mssii πηλαμύOre dedere et de cuius vocabuli varia scriptura vide Ges nerum de Aquati pag. s6d ubi de ipso etiam nomine, ex veterum testim riis, docet, Pelam di dem vocari hunnum, qui x men

sibus natu maior sit , Nec vero annuum excesserat tempus. Dissi

Epitomator: ubi scripturam luppita tenui, quam dabant quos habui libri Rectius tamen, hic fuerit tarpsiων, nisi ad substantivum et duppiop, diminutivo To Mium , pos sit referri. De re ac de sententia huius loci, quam mihi non satis esse perspicuam profiteor, confer pag. IIS. b. pag. Illo. b. praeter auctore iam supra laudatos, consille Salmasti Exercit plin pag. y I. κύβια, quasi cubulas dicas, proprie quaelibet sunt frusta quibus tiadrata aes re cubida est figura; s e sigillatim sic vocantur pelam dum fresa sale eondita Graecum nomen tenuere Romani sic Plinius, cum saepe alibi, tum XXXII. II, si ubi ait: bitim ita vocatur concisa pelamis, quae post XL dies a Ponto in Maeotin revertitur: quibu gemina habes apud Xenocr.

347쪽

p. ri IN LIB. III. CAP. LXXXV. gry

de Alim ex Aquatit. c. si ex docta Coravi emendatione.

Noster codex Epitomes, haud secus atque is quo usus

scio vero an rectius Dalecam pius, diu Top pri quam in fansam aquam abeat quod ego sic acceperam , priusquam litora linquens, vasta maria petat. Viliebrianius vero: avant quil se fonde tout en aumure. Sic mora ad Xenocr. p. 18o. Verset. μσαμ 3 p. vide infra ad p. II s. a. Ves.s..h pro Wαλιν ἐστι ναμ, in s. Ep. est Wαν eL E TI .

n laudant Paroemiographi in proverbio, 'Iuve lipsi eteor Tan Te μείονα κύκλ' miβαλλε .Pollux lib. VII. cap. Id. Quae de elephantino falsamento affer Lintur, griphi habentii speciem . Ag*αντινον αpi se interpretari licet, durum xi instar corii elephantini cuius durities vel ex ioco Plautin nota Mil. Glor. II. G o. Herus meus Hephanti corio

D circumlectus est. Ut siccum exsuccum qire salsamentum in-ntellexit eburnum vocans, quia splenderet ut cornua la-M ternarum. Favet huic interpretationi vox λαμπph in

D subiecto Aristophanis loco. Potest etiam ita esse dictum

Dassequimur immo fortasse assequi obpreetor amisia Crantetis fabula. α CASAU BONUS. - ΚωμωDomo ita, pro edito A. FPo Tosta, recte rursiis, ut alibi, dedit s. A. In

348쪽

sis ANIMADV. IN ATHENAEUM p. IIT.

CRATETIS verbis non riphus latere, sed merus inesse Iu bdus mihi videbatur verba illa iambicis senariis comprehensi statuit BRUNCRIUM, in Notis ad Fragm. Aristoph. pag. 66. quorum duos priores ex metri lege sic lar hendos ille censuit:

Nempe in voce Agere peti pom penultimam voluerat esse longam , statuens Elephantinum falsamentum Cratetem , di, inpost eum Aristophanem appellasse, quod ex urbe Ae-ngypti Elephantine adportaretur aut cuius conficiendi ra-Mtio primum illic inventa fuisset, unde nomen ei indi-ntum. . At, qui totus ludicrus est reliquarum omnium dictionum in his versibus color, suadere is omnino videtur , ut, hic non usu sermonis receptum aliquod nomen posuisse poetam existimemus, sed ludicram quamdam vocabulorum copulationem esse secutum utque ad-E EAE*ανTινον α ιχo , vel elephantinum vel Orectius motasse eburneum intelligamus falsamentum. Tum vero lubrica mihi ratio videtur, qua usus est Vir doctissimus, cum ex praescripto versuum Aristophanis, qui mox adponuntur, metrum constituere voluit, quod his Cratetis versi-hus inesset. Nam de mensura versuum Aristophanis etiam atque etiam dubitari potest: quinque autem Cratetis verissus, licet uno aut altero loco leviter laborantes, tales tamen mihi esse videntur, ut, qui illos libera mente nec-dUm praeoccupata perlegerit, non possit non trochaicum in oriam Unoquoque metrum agnoscere. Illud ipsum vero metrum postulare videtur, utriquemadmodum in notulis sub contextu proposueram' prima syllaba vocis .ha-

σαντινον producatur, sive si As*ανT. sive AAsc*αν T. legendo tum ut vers. q. popεσσιμ pro repops legamuS. Eadem vero metri ratio vers. a. tuetur scripturam πρυκινοι , quam reterque s. Ep. tenet cum editis. Caeterum nec sententiam ludicris his versibus comprehensam enucleare equidem praesumam; nec verbis non- Nulli S, quae verss. q. O . corrupta sunt, tentare mediciis nam nunc vacat Epitomator c. a. pro reopTices suo a hitratu tropTire scripsit, tres vero posteriores versus silentio praeteriit Codex A. ab editis nil discedit, nisi quod vers. h. pro Wαὶ ἐκρ νον , quod in edd legebatur, arrei Eκε νον scripsit, licet plerumque alias exserte adponere

349쪽

p. ii IN LIB. III CAP. LXXXVI. 3i

consueverit vocales metri caussa elidendas, tum quod . καιωτι; sic dedit, pro di res T c, quod erat editum. Ad ARISTOPHANIS verba, quae subiiciuntur, nil aliud nisi haec pauca notavit CASAU B. In vers. a. Ar oph. DF istinet scribo, non is, &ἐκόμι(gp, opinor melius quam ii νόμι(Ep. v In Epit praetermissa omnia. Membranarum A. scripturam in contextu expressam dedita cuius veritatem minime equidem praestabo BRUNCRIUM videin Fragm. Aristoph. p. et 8 .in Notis ad eadem Fragm. pag. 66. .confer quae de vocabulo eAccprepetivis paulo ante dicta sunt. Cur vero de illis verbi , α πονα παγα ε- βλημένον & quae sequuntur, dubitemus cum eodem docto viro, Aristophanis ne an Athenaei sint, non video. Nam quod inetri ratio haud satis adparet poterat quidem idcirco disceptari, satis, ne integra aut emendata verba sint; at non idonea ea caussa, cur ex Aristophane omnino desumta esse illa verba neget aliquis. Et ista quidem, et Toptas repαβε λημένον, manifeste cum superioribus cohaerent. v αβαλ Ei est deponere, reponere aliquid, ut phratum sit cum usus luserit: cf. Lexic Polyb in Iespae aeλλειν, num. I. Hic vero eadem potissimum notione usu

patur, qua vocabulum Hecpα θεσι; apud eumdem Polyh de quo vide Lexic Polyb in voc Hαpsi Eo is num. q. .s.

AD CAP. a XXXVI.

-pi o ait Xenocr. seel. 36. Unde suspicari aliquis possit,

non ab a 3 , crudus, Ut viligo statuunt, sed ab cu)μο , humerus, derivatum esse illud nomen Vide Ges n. pag. ST3, 21. 'Aλstic a 'Aπε γλαυκωμένω. Dram Alexidis non se-n me ab Athenaeo citatum sub nomine 'Amsυ λαυκωμέ- nro , in cuiusdam contumeliam editum videtur, quemn poeta fingebat mutatum in λαυκον, id est , piscem glauncum, vel marinum Deum, Ut erat Glaucus et Ut in λαυ-Mκα, ofluam. Hoc Graeci dicunt una voce remo Aαυκ ἀ-nσθαι. Titulum igitur fabulae scribe cum Dalecampi ubi- iique 'A τε λαυκωMsboc mu απε λυμμένοc, similiari den quibus lib. II cap. Xv. ad pag. n. f. Sic legit, in-nterpretatur Galenus apud Hippocratem . Acυκισμέ,oc, M pro quo est hodie scriptum in VII. Epidem . s λρυ-

350쪽

si ANI MADU IN ATHENAEUM p. II . hic paulo post iterum tenet cum editis s. A. Sed c

I. rad. f. . II. o I. a. sin veram scripturam consentiunt omnes. Caerulatum commodissime interpretatus est

Grotius in Excerpt. p. 38. Vide Velleium Paterculum II 8s inibi Interpp.

J'αυToc moneth; umor ripae. Sic ,hic halibi Vconsentiente, puto , Sto A. editur titulus huius fabulae , saepe nostro citatae i. e. in Laborante, ut interpretatur Grotius, vel in Aerumnosa, ut Casaubonus Existimaverat tamen idem Casa ub posse etiam si IIopia et legi, i. e. in proba, ut reddidit Dalecam pius. Ver . a. Duo verba d

ex coniectura, sive sua , sive praeeuntis alicuius librarii inseruit editor ven. Commodius hvo Ced Cas Ves

MVidit acute Dalec. nullum hic esse locum voci b Asp. di, Scripsit igitur μαλακόν. Quae mutatio si cui alieniornvideatur , statuat ille de nostra, ων νοet' c cchorniosi opQ coctum, exactumque in patinam conisci. πυελον M Grammatici interpretantur Agκαpin.: patinam grandiuscuniam intelligo. Sed, ut ne dissimulem , parum mihi hicnliquet. c. CASAU B. - Dalecam piuS, verten cotur, que mollitum, non idcirco statim putandus est graecum μυσλo i μαλακον mutatum voluisse Licuerat interpreti, istis latinis verbis sententiam Graecorum, quae OptimUS noster codex A. cum edd. tiret Ur, exprimere. E M μυε- Aorum, intellige, E, μυρAo vel MCMυscop, quo genere et lipseos nihil usitati usu coquens in medullam , i. e. coquendo redigens in medulla, coquens ut sit molle, tenerum veluti meaetilia. Id si cui parum videtur commodum, legat cum