Deipnosophistarum libri quindecim;

381쪽

c, Solebant autem in veterum conviviis appositae ances ii cir mserra, ut Ugulis convivarum carpendi fieret pote-nstas Epictetus in Enchiridio: cap. s. oli in XI.

i, iuetudinem. Intra libro IV. p. et 8 d. Γαλλα, arbigi p

In μω ασια θη μου; apud Medicos sigillatim vocarios ventriculi ab humorum acrimonia D malignitate morsus, docuit oesius in Oecon Hippocr hac voce Ibid. Oiop- Tec stet Tres Taebetet illae R. κακοσTἷμα et Abundare diceres ac fortasse deletam malles rei particulam quae tantum abest ut redundet, ut potius emphasin addat sermoni, hancque fere vim habeat, non modo non coriducem, Verum etiam incommodare omacho Mox, quatuor verba sύλύτου ἐκ τω aprepetio, cum deessent veteribus editionibus, adiicienda ex suo cod Epit monuerat Hoeschelius, Cadiecit Cas suffragantibus nostris codicibus. ἐν οἷ εστι καi obicrepo Sc. Cum prava dis inctione laboraret hic locus, quae ne in ipsa quidem ed Cas. correcta erat, cum post 'Adi taetripis nude ait TCκα 2αλατ- legeretur, haec monuit in Animadversionibus AsAU- BONUS: Obscuratum prava distinctione locum illustra,

n institutus , rerum quae simul laxant .stomachum ius, vant Dioclis auctoritas pertinet ad fer, non ad sequetv-,, tia Eumdem locum Dioclis habuit ante oculos Plinius, nscribens lib. XX. cap. s. Osee . I . Siser erraticum fatiυσnsimile est O effectu: stomachum excitat, a sidium absterget.

nix aceto laserpitiato sumtum, aut ex pipere is mus , elii ex gam, uriΠam ciet, ut Ophion credit, o Veneram. In e

ndem sententia est, Diocles. De stitio Fere vide eumdemn libro XIX. cap. s. seet a8. I EPICHARMI Agro linum

382쪽

s.. ANIMADU IN ATHENAEUM p. Iam

nlaudat Hesychius in Xὴλα*oc Syracusanae dialecti est d

script consentiunt codd. A., p. n Quid appellatur sepiae re et Asto και μn spoαώyns ii Salsamenta perfecta interpretor probe macerata, indurata Onsiccata Talia evadunt quae rite salita sunt contra quaen non satis diu in muria servaveris, virosa fiunt facilen corrUmpuntur. poMώIn scriptum in membranis prosp-nia Inc sic alibi et poμoc . pro si pωμοc quam scriptu-Mram etiam in libris Dioscoridis invenias. c. CASAU B.

cta pag. ii . a. Iis a. Uod, laipnγον ψακγονα- Top seps coc vocabatur cons. Animadu ad pag. IIS LCIis a. In scripturam poμώInc per o breve in prima syllaba consentiunt h. l. editi cum Sstis, qui constanter eamdem scripturam, Crecte quidem, tenent de qua scriptura vide notata ad III 88. a. Animadu pag. y IIox, ubi in edd. scribitur e porreepetetiθεσθαι . ' E Tipta ibi accentus in s. h. sic ponitur et i Tιν. Tni AE νομένn συλλισα. ,αυAAiore quid appellet dixin mus libro superiore cap. XXV. α CASAU B. - Vide ad II 66. d. Animadv. T. I. pag. re Corrupta suntii quae subiiciuntur, et i; etsi praeo , cla lis opμα; sic

n his sententiam ullis fidiculis elicias. Sine dubio deest di, aliquid Attende diligenter Auctoris menti videbis, non

dii aliud eum velle quam hoc : utile esse si coenae principium M Acatur a parum nutrientibus, qualia sunt quae modori enumeravit ut priis edendi impetu per ista sedato , caere-

dii Affinitas vocum αποπαύgιν απολαύριν audi fuit lorico isti, ut aliis Opios Coeto c. u. IDEM. Ingeniosa saneernendatio cui tamen ad plenam sui fidem faciendam nescio quid lucis revidentiae deesse videtur. In eamdem fere sententiam Dalecampius istum locum sic interpreta-

383쪽

d tUS erat nec , cum urget ciborum appetentia iis assatim sese, quae multum nutriunt , implire. Inde PURSANUS , qui persuasum habuisse videtur, meliorem aliquem codicem mstum in conticienda latina versione secutum esse Damlecampium, Graeca ita constituenda censuit mi nT χαTet

VILLEBRUNI Us perspicua omnia esse ait, si modo , Tapro sic legas adiicit tamen, commode deinde omωrTetc

pro opμec legisse ADAMUM, qui Gallicam Athenaei versionem manuscriptam reliquit, qua usus ipse Villebrunius est. Quibus iunctis duabus emendationibus, sic fortasse refingi minima molitione locus iste poterit Iet et g ,-

Sed certiorem rationem adhuc desidero Corruptum l cum pro suo more, praetermisit Epitomator. Jυσκ Tοι sic Tnν πλεiopa Tta L ptapripo *opsi .

Jύσκλητο erat in edd. aberat si articulus. Itaque CASAU BONUS O, Negotium, ait ista facessunt, OsirκAn- ον ct p c. Quid enim est IscκAnetorum mihi plane hien aqua haeret Assentiebar doctis, legentibus Is rae iiστον ὴ πλείονα. T. 2. p. Sed Excerpta assensum meumn sussiaminant, in quibus scriptum Jυσκ Anetor sis nempe

io in nominat plur uterque nobis dedit cod. A. .Ep. quam scripturam cur non fidenter amplecteretur Casau- bonus, non satis fuisse caussae videtur. Quamquam enim

phis non sit adnotata nihil tamen ea habet quod analogiae repugnat .perspicue idem sonare videri debet ac

δυσκλεὴ aut Igi conμos, male aridians, inauspicatus, infamis. Apud Hesychium legimus aύσκλυTos intolos , ETI-μοφ quod vocabulum quum, ipsum nusquam alibi oc-cUrrat, vide ne ex .Pύο κλis Toc sit corruptum , quod ibidem pariter admittebat literarum series. Posses vero etiam, si satis caussae esset cur suspectam hoc loco vocem Icc - κλbo haberemus, coniectare, esse hanc ex Jύσκλυτοι μtam Equidem in sequentibus verbis haerebam , haud aisti percipiens, quam nam hic auctor dixerit πλείονα ωμυ ρωμ possi*opsip. Parum promovebat Dalecampius, licentius vertens Humorem enim qui copiosior es , natura vix to-

Arat. Praepositio sis, ex Graeci sermonis usu, inservit

385쪽

p. raris

386쪽

3 6 ANIMADV. IN ATHENAEUM ram

indicandae ei rei cuius caussX δυο κλίτου ζ esse et e reppὴoti derooegi dicat auctor. Sic si Iiα κω λω Λωμένου , IlI.s A. f. sexcenta id genus alia cons Lexic Polyb pag. 383 col. 2. Itaque quum ipsi illi verbis, sis ethb Acso- να ων ό p p pos *sprepta tri siem aliqtrem essectum largioris potationis indicari iudicasse, de nimia humorem sub tite eollectione, , ut verbo dicam, de hydrope cogitaveram. Sed lubens nunc meliorem certioremqUe rationem an plector, qua doctissimus noster C ORAT in Notulis nassiis hunc locum expedivit qui, probans nobiscum scripturam JυσκAimet, Uam ex Epit Ome Hoes cheliana protulerat Casau bonus : Sensus, inquit, huius loci est Largior dii postis in Prurcitu sumtus, impedit quo minus deinceps bibere, po s. c. Rectissime nec enim de molesto es Dei agitur, quem habeat in Universum nitata potarios sed de eo quem habeat mitis in convivii initio potus ranam T tapo obc p miragi dicit , vocabulum poet*opae, sicut verabum et oc*ρpεσθαι , cum de cibo, Vm deps tu sumendo usurpat tam iam alias adnotavimus rivi de ad II. s. f. Animadv. T. I. pag. 32 . cons lib. I. p. d. b. III. s. f. denique ad ipsam illam essiciendam sententiam percommodus est et carticulus, quem codice nostri nobis obtulerunt. Post haec vix opus fuerit, Ut rationis a VILLE BRU-Nio initae faciam mentionem. I S, quam quana ipse docuerit, eo dicem Parisiensem Hermola Barbari manu conscriptumo Jυσκ Atreo dare, sicut nostri, alium vero eodicem minoris auctoritatis vulgatum Coo κλn Tra tenere, tamen neutram harum lectionum secutus est; sed in hune modum refingenda verba censuit , I betae pneto Ovel Jυσκρατο li sipet Tia ethsior et Tων υ ρων θοα-o- αν qtio sensus exsisteret, quem his verbis expressit, ear tropiae bo Uson lapsos Lia cocliton des alimens.

phi Jυνασθαι των σιτίων ἀπολαύσιμ. postas consueto significatu verbiim απολαυσιν accipere, ut cibo frui non offrit nec opus videtur, Ut maiorem aliquam vim h. t.

in illo verbo quaeramus, de qua vi dictum est ad III 8 . e. Animadv. p. vi cons. VIII 3i8. a.

387쪽

modius cum s. o. sic distingue, accentum pone di r MErre. AT ιν λι . Ad rem, verba quod adtinet confis pag. ritae ibique notata item pag. IIS. b. In Tre. 2υν- να h. l. consenti Unt SS. cum edd. Mox vero, pro et ora prata p, est os in s. D. Paulo ante, pro κρείσσο iis , a psietet scribit idem s. D. In opyυλn consentiunt omnes Corol. Plinio X, Is i8. .XXXII. II, 3. σκοpoθύλn Aristoteli, His . Anim VI l . Sunt autem Cordylae, thynni minores; qui, ubi maiores evaserunt, Pelamydes ad extremum Thynni proprio nomine adpel-hintum itemque orcyni, inan rcaei confimes erum pag.

cordyla autem diversus est o Spiti hoc amphibitam animal, cuius memini Noster VII. o. Scripturam uno et-μo Ire per , ut supra, sic illic constanter tenent nostri codices, pro nActitat et, quod erat editum. Mox, pro sepytic, perperam sep et habet s. p. vide Xenocri

n Scribendum ex Epitomam membranis σκιλλωδ' ἐσT npor, ut ex coniectura olim emendabat doctiss. Conr.n Ges erus Antiqui medici Graeci appellare solent σκι-n Ason , quae volunt intelligi palato esse ingrata, aut flo-nmacho partim conducibilia Sic dicebat Hicesius, III 8 r.

c. J quosdam esse, sex; σκιλλώ 'ει , κακοχύλου καὶ nupta Tam sυσι απρι θεώ. Scilla non omnis est edtilis, ut nait Theophrastus .illius quae editur, acrimonia pa-nrUm grata, saepe etiam noxia .ic Cons. Animadu ad III 8 . c. I σκιλλα ἐστεpoc cum Epito me Hoes cheliana noster s. h. consentitet quod vero pio eadem scriptura aliarum etiam membranarum auctoritatena invocat Casa u-

honus fuerint illae nisi plane fucum sibi fieri passus est vir doctiis .coniecturam aliquam pro codicis scriptura accepit iuniores nostris membraniS; nam nostrae quidem mmbr. A. cum editis monstrum illud vocis o Aλω - σκιλλω Pg;TEpoc tenent, ita tamen ut in secunda syllaba dii magnum ponant, non o breve, quod erat in edi.

388쪽

s. ANIMADU IN ATHENAEUM p. 22.

ti S. eoAAMIOTgpo corrigendum censuerat Ron delet a apud Gela pag. et fi lin. a. GES NERUS vero : Ego, Minquit, vel σκιλλω ἐσTεpoc tantum , vel ROAλώInc aut M κολλω setTgooc y και σκιλλωI. TEpoc pariter legerim mutn collas exitano non solum mordacior amariorque sit, sed Metiam glutinosior. c. Lege ibi reliqua, quae cum ad tuendum utrumque simul vocabulum κολλώ σκιλλωβέ-σTspoc, tum omnino ad illustrandum hunc locum valent. Eam rationem equidem certissimam ratus, quam ale- campius quoque inierat, κολλα ync, σκιλλωδ g Tgpoc scripsi Mox pro InκτικωT. perperam est OsieTικ. in una

ed ven. Deinde, post eamdem vocem iniit poterat, rei particula cum Epit. Deniqtie, pro μύκλανoc malueram μυοαsic, ut est apud Steph. ByE. sed legitur etiam apud Plinium Am clarius sinus, T. I. pag. Tii , a. d.

Hard. .apud Tacit Annal. IV. s. ubi quidem non de Laconicis Amyclis agitur, sed de Italicis.

Paulo post vero s. A. quidem cum editis in se Tα-pi ex consentit ted s. p. 'Aet Tia piae habet, prima

quidem vocis itera deficiente, sed servata, vocali in prima syllaba. Apud STRABONEM lib. III. p. Is f. legiturn TM TEσανων πίλιψ, nec ibi diversa scriptura ex Italicis codicibus in nuper Siebenkeest editione adsertur. Apud Melam nude Ex nominatur idem oppidum, lib. II cap. 6. apud Ptolemaeum se. Apud Plinium Sexti Firmum vel

5exis tim, III. I, 3. tum vero apud eumdem memoratur cosias Sextianus XXXII. ii, 3. sed ibi in aliis libris Saxhantis scribitur. Caeterum alia ibidem apud Plinium reperiet lector ad illustrandum hunc Athenaei locum speeiantia. Similiter apud Martialem Saxetantis lacertus , lib. I l. epigr. Pariter apud Galenum de Alim Facult. lib. III subin vae et est ereTipae, nempe reptin Ubi Σαξιτα- να debuisse videtur librarius Denique in Antonini Itineis rario pag. dos plane Saxetanum oppidum scribitur consentientibus libris Quae cum reperiatur in illo nomine

varietas, tenendam utrobique vetustiorum nostrarum membranarum scripturam iudicavi, priori loco 'Σαereaepor, in DIPHILI verbis posteriori loco, ubi STRABONI invocatur auctoritas, Esci Trepiαν. Potuit apud Strabonem

iam olim prima vocis liter intercidisse : potuit etiam suo

389쪽

p. gr. IN LIB. III. CAP. XCII. cly

a arbitratu eam adiicere Athenaeus fortasse vero etiam Σαξιrreptet scripserit, qua ex voce vocalis re in prima syllaba supereste videtur in nostro s. O. Strabonis testimonium non ad verbum recitatum esse ab Athenaeo, iam CASAU AON Us ad hunc locum monuit simulque ea tetigit quae ex Martiale Galeno a nobis citata sunt.

bitur apti Strabonem , lib. III pag. Is p. quem locum hic respexit Deipnosophista. o J λε ομένοι ασλανθ υ . Possis intelligere ei P a HAE . ZEA. hoc sensuri Sunt autem alii, melans a dicit. At cum toto hoc capite vires quaedam cuiusque generis salissamentorum recenseantur, videtur h. l. aliquid excidisse ,

quod ad significandam vim aliquam, quae inesset mesanis is, pertinebat aut aliud quidlibet, quod ad declarandam etiar

maiore thynno , vel malore thrini genere qui pisci , ut mox ex amphilo docet noster , μέλανJpuc vocabatur. Alias quidem maximis thynnis, vel maximo thynnorum generi, e quo confiebant clandrya salsamenta, nomen erat opκυpoc, or nusu ut docet Noster VII pag. 3o3. h. coli. cum pag. 3IS. d. e. Melandrya autem vel melandryae nomen invenerant, ut quidem Xenocrates i. c. ait, D τὴν μ*hειαν πεισθα μελαινούσαcrine puc si re id est . ob similitudinem quam cum nigricanitibus quercus radicibus hahente sive, ut apertius Plinius, IX. i. 38. melandrya vocantur, caesis quercvs Oal quernis assulis simillima. Cons. Hesych in μελανJpυq . In EPICHARMI versu, cum duabus vocibus ποτι δει-

μον esset scriptum in editis, in s. A. plane desunt hic

quod erat editum, commode Doricum iis obtulere membr.

390쪽

A. In Epit vero desideratur hic versus Diae Articulum beth, quem ignorant libri omnes, desiderare videbat tir cum grana matica ratiori tum metrica Subiectum quod dicunt i

THI M oras priae p. o P ωμοTsipi urans. D. Et MμοTά piae o dixit etiam Xenocr. cap. 36. sed ita ut nescias. neutrius-ne, an masculini generis faciat id nomen In masculino vero μοτα ιγὴ Tirae ex Alexide adtulit noster Id. ii . et Vide ibi not. hcoris Gesin pag. y 3 lin. et 1 sqq. Mox, κὴ Usμα τινὲ scripsi cum editis omni-huset videndum vero an satis emendata illa scriptura sit, nam s. . quidem vetεμετιpsc iis habet; Epitomator

no scribendum censui; non o si ro, ut est in edd. .ms. A. Cons. VII. ov. a. 12. a QVIII 3σ. a. Strab. XVII. 8ag. b. c. De corrigenda huius loci scriptura nobiscum consentientem in Nomiis msstis doctissimum DU-THEIL reperio qui de Nilotico O lexandroto coracino etiam Iosephum laudavit, Beli. Iud lib. III cap. s. T. II pag. 238 ed. Hav c. s. iis ed. Huds. Attamen Epitomator quoque in suo Athenaei codice ou reperisse videtur; nam sic ille scribit G δε ποT ιο κορακDoc, Cog

;DωCnμipii op. Fluviatilem autem coracinum dicit auctor, ut distinguat a marino, de quo VII. 3o8. d. De nomine ὴμipripo cons pag. II 8. f. IIO A. Tων αpi v ωα παντα , Scio fuisse viros doctissimos cdi, qui scriberent 1 Trepi is tapock παντα. Sed placet nidis mi edita scriptura d παντα , quam Epitoma tuetur dii omnes mssti. Horaea mesum nusquam legi sed pili di solum ecpiX n. α CASAU B. In coli consentiunt etiam nostri codices: Cin s. . quidem, ut constanter alias sic

inhic a vel ωια seribitur, subiecto vel ad latus posito

라틴어 텍스트