Deipnosophistarum libri quindecim;

391쪽

c tota. Ibid. gT αλ ων cσθέντα. Vitiose setti l λων editi omnes. sTre. AAMpms A. Equidem ex coniect praeeunte Dalecam pio lagete re Ata corrigendum iudicaveram equod ipsum nunc peripicue sic scriptum in mi Ep. reperio. Quid sit vero quod fati exstincta et g et 8s petet dicit pi Num ova, velim doceri. Suo arbitratu Dalecainis pius cum aere posita scripsit quod verbum suo more graece reddens URSANUS, TOTELpT corrigendum censuit adiecit tamen, v. ἐπιπασθένTα, i. e. conspersa. Ego constantem librorum scripturam, quamqUam vim e hi minus percipiam, tamen solicitare non ausim vide an

idem fere dixerit hic Diphilus, quod PLATINA apud Gesner. pag. sis cum ait Ova cephali piscis de mugilum genere

fati trito consperges. - tam a falitura inter duas ta-lulas per diam O noctem opprimes CSc. Suavissimum l. Ium cibum esse testatur ibidem idem Platina Latidat etiam mugilum ova salita .exsiccata Ron delet apud eumdem Ges nerum pag. sto. Usipetet Ia pii Tob; Toc . Sic ed Ven. Bas cum

ms A. Pro xyn, casum ne nescio, an consilio, verbum. substitutum est red Bas. Posuit quidem . l. ve hum Jay Epitomator, multa subinde pro suo vel iudicio vel lubitu mutans nihil vero opus erat, ut id Allienaeo obtruderetur. Sic idem continuo deinde ita scripsit, procerat . λυκυ , pro Au uripo . Pro Expi cep, quod ex s. A. restitui, et L pus a suo arbitratu posuerat primus editor, puto ob equentem vocalem Dat sequente etiam vocali optimos scriptores, Dum, non ex it& μ λ usurpasse, diserte monent vetere Grammatici vide Thomam Mag. pag. 3s q. aliosque qui ibi ab

Interpp. laudantur. Paulo post pro Aυκoi, habet . . olms. p. minus recte. Saepius id vocabulum supra occurrebat, II det. a. c. III. f. b. c. d. Mox , Uetret meti invκοιλία idem s. p. pro Tlic nos Alaec sed paulo post in aerei Tocc κοιλια; coiisentit cum edd. s. A. O . . o Tpυgro Tac ex tergi iis x o et . Cum deesset iam olim verbum, quod .vetustae nostrae membr. cum edd. ignorant, mendolum locum praetermisit suo more Epitomator perspecte vero Dalecam pHIS, acerbas vero exiserationes sistere. Inde CASA UBINUS: Lego cum virisu doctis, o P στρυ*po Tu Epi sι i Uaυσι. Acerbos

usuccos adstringere adeo verum est, ut a Uv*ν γ quasi

392쪽

3s, ANIMADV. IN ATHENAEUM IEI.

Mστυ:ph constet appellatum a verbo στύψω. α - Debo dcab. στρυ*pta consule quae ad Timaei Lexic Plat collegit Ruhnken pag. 23 sq. d. sec. URSANUS , non minus commode, et Tέχουσι supplevit, respiciens quae leguntur p. Eo d. et I μέλαν ΚαθERTI R. ἐστιν κ-κpiirsorum. Subierat vero nobis suspicari, sic fortasse olim scriptum fuisse. DIE Tγυ*pol mori Tpυeprecure; expi Ic. Sic quidem obpet crTputyre monente Foesio in Oecon Hipp. p. d a. dixerat Hippocrate urinas acertas quae plurimam crudi humoris copiam continent. Sed de

hoc penes doctos Medicos iudicium esto. Continuo deinde, ubi laudatur XENOPHONTIS Hieronta perperam Oιαβαλλει legitur in Una d. Cas. 3. Superiores omnes recte I x AAAta cum Sstis. Ipsa Xenophontis verba leguntur pag. id ed Leunci Bas. Is 6s. Ibi in Xenophontis editionibus commode re Taeps pbne et e in sing. legitur, quod inde apud Athenaeum in ed. Bas. Cas. receptum est. At potuerat etiam plurali numero utentemst L Hieronem inducere Xenophon, quod talibi

subinde in eodem scripto fecit quare, et Trevspon Ret TE ex s. A. .ed Ven restituendum putavi. Ex eisdem libris, rubpώπω revocavi. Paulo post, Um n μ μαλα eri praeeunte ed Bas temere edidisset CASAU BONUM, monuit idem in Animadv. n Legunt veteres, at xxxis et sis 3MSane quidem et itali afuerit melius. - At non, et ii

dabat d. ven. .ms A. sed ni, δια κακA quo satis perspicue vera scriptura n ph ία κακὴ indicabatur; quae non modo Athenaeo a nobis restitui debuit, sed Xenophonti restituenda videtur. Denique de et opTgr, quod cum ed Ven idem s. A. dedit, nil opus erat ut in ioprie ab editore Bas mutaretur, quamvis vulgo apud Xenophontem sic scriptum legeretur. Totum istum locum haud sane inscite in hunc modum contraxit Epit

393쪽

p. ira. IN LIB. III CAP. XCIV. 3ss

e sic sci ibitur Romanis, decocta. Vide Sueton Neron. C. S. .Plin. XXXI. V, 23 ibique Harduin not. Ibid.

exemplo Athenaei, quod olim Ludolfimus eri fuerat, asnotavit h. l. ΚuSTERUM , Alludit ad illud Platonis, mo-DTίμω λὴ ω αλμυγα ακοὴν αποκλυ .Epoc., Eadem Platonis verba H. Stephanus protulit in Thes T. III. p. 3O3. d. quae quanam ex parte scriptorum Philosophi ducta sint, iam non in promtu habeo docere. Ad manus sunt ex Timaeo verba, aliquatenus huc facientia : et H

scheliana Epitoma laudavit Calatib.

sibus Graecis usurpata multa Eustathius ad Odyssi et . ,, pag. 68o sub fin J de barbaris hisce vocabulis. CA

edd. ambo codd. A. .D. Ex duabiis vocibus tem re imperite contractam esse intelliget, quisquis, quae habet Hesychius, aut alii Glos graphi, in 'Acisi: In hin A - etcs; consideraverit ad quas voces videsis quae adnotarunt Hesychi Interpretes Iuvabit adposuisse dumtaxat, quae apud Suidam huc facientia leguntur 'Airet ipsti si

ssa opομαTam peti et Probabile admodum in illi visum erat, utramque vocem ab Athenaeo fuisse adpositam, vetusti rem vero librarium, cuius ex exemplo nostri derivati sunt codices, a prioris initio ad extremitatem alterius fugitivo oculo aberrasse. Itaque tutissimum putavi, utramque integram adponere. Animasi Vol. II.

394쪽

ss. ANIMADU IN ATHENAEUM p. 22.

sus Aristophanis ex Equit. 8 sq. apud ipsum Comicum

se sonanteS

conL extremam hanc pag. 22. .consule BRUNCRIUM in Fragm. ex Sophoclis Aegeo num a. Totum hunc locum omisit Epitomator. παγ μὲν =χιλόχω, o, ταμ α νβ' ἀποσκολύπDirum bet, Iure merito CEPHISODORUS , Isocratis discipulus, inter si veterum dicta improba, ARCHILOCHI istud ponit, παντα nαppo et Toci oris)Tειν. Est enim illi Neronis simile, quod di, refert Suetonius: c. s. Ex nonnullis, inquit, comperin persuasissimum habuisse eum, neminem homInem tidicum aut

cum edd. verbum istud, quod proprie decorticare, pestiGracta nudare denotat, sigillatim obscoeno sensu de eo qui glandem penis nudat dicitur, adeoque de omni ina puritatis .impudicitiae genere usurpatur. Praeter Helychii

que Casauhonus, Archilochi ista verba accepit IACOBs in Animadu in Anthol vol. I. pari. I. pag. 6s ubi ἀποσκολύπTs legendum suspicatur, confertque illud Catulli, ex Carm. LVIII. Nunc in quadriviis O angiporiis

Glabit magnanimos Remi nepotes.

EgoJά γ c. Possis e superioribus supplere reiph GgοIώγω possis etiam nude in dativo casu sipnμενα goo p., probetro Eoi M'ου, intelligere ii Quod ex THEODORO ii nescio qUo affertur, πλεον μεν χριν, ἐπαινεό I. Thri op, i, ante illum dixerat Hesiodus 'Epy 6 i. DNn' Aidiv re ipsi p μά γα Ans' api popTD. 2έσθαι. M Qui versiculus a Plutarcho exponitur in libello De a Ddiendis Poetis. CASAU B. Eupleti Pyrae. Terminationem vocis Opivit non eo pressit scriba codicis D. Haud dubie vero in tertio casu poni debuit id nomen, quemadmodum supra ;οβώγω 'ApUAo V., rursusque infra Σοσοκλs . Oμnpra Perperam

mox dein lai ii perspicue tenet idem s. o. cum A. &

395쪽

Primum illum versummi sit Epitomator, a verbis et extra dic incipiens quare QEustathius praecedentia verba proferre non potuit, ad Iliad. i. pag. si do ubi in Sophoclis illud dictum kalia quae hic adferuntur, ex Ath Nae Epirotna, qtia sola usus est, recitavit; monuitque, henigniorem interpretationem nonnulla certe ex his ad-Gaittere. Posteriora et iisdem SOPHOCLIS verba, nn suopnμα συν κέpJει κακον , sunt ex Electr. s. r. Vocabu- tu in pnμet cum deesset editt. Ven. adiiciendum ex Epitoma monuerat Hoeschelius, recepitque Casaub co ientientibus nociis SStis.

TIMOTAEi lepidi versiculi, ni prorsus fallor, anapaestici dimetri sunt Qqui lem primus, sit voculam lip suppleas,

quartus, sunt catalecti; et sus . . . brachycatal osi; feeundus, catalecticu in syllabam In s. a. pro Mirum serperam ili et habet S. A. Recte Retipae s. o. cum edd. In eo s.c. particula, μα abest sto O. unde fit m nometer sed recte eam voculam agnoscit s. A. cum edd In constituendis duobus priorabus ANTIPUAN IS versibus,

obsecutus sum CASAUBONU, monenti, vel quod cum edd. habet etiam noster s. A. in vim mutandum , inpost .aes poc interpungendam orationemn hac adiecta interpretatione: n ibi nova inventa placent Etiam illi: qtii iademne persuasus c., Maiori molimine, quo usus Gro lius est, in Excerptis ex Trag. Comoed Graec pia . Lot. supersederi posse iudicavi. Epitomator, omissis duό-bus prioribus versibus ista tantum verba ECκκινὶ ἐνγ. Sc adposuit. In vers. d. mrohA- π α λαιων ἐστι &c. recte primus Editor seriem verborum mutavit, ut desiderabat metri ratio. Nam inconciri ne uterque noster cod.

396쪽

co etiamnum suo nomine pronunciata adponebantur; ut e PHERECRATIS versus non nisi duo essent, ab illis verbis 'E, ec incipientes. At eadem ista Ei οι τι &c pro

primo Pherecratis versu accepit Dalecam pius o Grotius in Exc pag. Is quo ego secutus sum. Id ipsum vero malefactum iudicavit IERSON ad Moerid pag. 6. casti fomitii, iambum facere illa verba censens at hoc quidem cum ipsum per se persuadere mihi aegre potui, tum, ne assentire viro docto, plane vetuit vox haud dubie poetica Jooicipsi iων. Illud vocab Grotius vertit, docti quifamam obtinet mihi rectius videbatur, doctus qui bibidetur, qui docti famam adsectat in eamdem certe sententiam Hesy

da orationis distinctione obscuratus olim esset hic locus, perspecte CASAU BONUS monuit: Restitue prava dii in-nctione depravatum locum, ac scribe, AR mpo Tiνω σοι

nrtis *ιλοτησία (JιN re AE tap reaep 'AAgis yoc Are=Ops, ἐκ Πυθα opi obsit . De se dixit Cynulcus λαβών non des, Ulpiano, Ut male arbitratur Dalecam pius Sensus est: i, Quandoquidem tenet te, non vini , sed verborum sita, propino, tibi in testimoniti amicitiae locum hunc sexidis, in quos, decoctae sit mentio quod cavebas scire. Ita accipiturn verbum sipetiet o Tipes initio libri IV, i pag. 28. a. I, Festive vero mixta sunt verba ex loquendi formula propria miranslata immo pleraque ex propria loquendi formula ducta, sed translato sensu accepta Propria

λὴ ociso dicta, scilicet dictio illa Jω ei Ta*θον, quae idem valet ac s)κbaeetae Totum hunc iocum omisit Epitomator. ALEXIDIS Nυθα opi ob et rursus laudatur IV. 16 i. c. Aulus Gellius IV. I. ait Alexis in comoedia quae Paethagorae ita inscribitur. In Veri . . sic olim scribebatur, O χh et in Pro quo GROTIUS in Excerpt. pag. 8s et in scripsit, citra necessitatem activam verbi formam invehens, cum medio genere in hoc verbo uti ament Attici. Haud dubie verum erat et in cum subscripto tota secunda persona oristi sec. coniunctivi medii.mbii, quod mi A. dabat, non ferebat metri ratio, ob

397쪽

p. iam IN LIB. III CAP. XCV. 3s

f primam syllabam longam De re haec insuper adnotavit

CASAU BONUM: Decoctam vetustis temporibus fuisse co-i gnitam, probat Deipnosophista testimonio ALEXI DIS , ubin sunt haec, OαTο; πέφθου κύ os: aquae decoctae Fathus , Recte hoc quidem Athenaeus: caeterum decoctam Nem-nmanam, cuius erat illis temporibus promiscuu usus, amntiquioribus Graecis fuisse incognitam non dubitamus. 33 ut aris decoctae meminit Hippocrates, Popularium libro dii I. TSupra*c in gi et a μὲν ω δέ nTeti Ny silet They Dμη σπλεον ιναι καὶ πi χειν. α Σο*οκλἀ . At si . Ad propositam quaestionem,

nis sipn Tis 'Tόεσσα καλώιται. Tolle laceri codicis indicium, si, scribe, cu Aidis . Eius fabulae argumentum divinare ,, licet ex Plutarchi Theseo .c Fuit enim Aegetis, parvo Hoecentorum oppido oriundus, pater Thesei L, Coniectu-Dram autem fecimus ex verbis Hesychii, cuius locum tur-npissime deformatum adscribam ut emendem. Vulgo edim

n Tpo, iret, meep ω κα κpsius 'Tόεσσα. Absque dubio ex Deodem fonte suos rivos derivarunt Athenaeus Mesynthius. Itaque eadem ambiguitas sententiae apud utrum-n que maec enim vel ad Sophoclem potest referri in monfabulis etiam moeis fons nominatur di vel ad Taurum flu-n vium; prope quem fons etiam est, oeis, sive moessa Tontidem literis haec leges apud Eustathitim EAisti . f., CASAU BONUS. - Eustathius Lut ab hoc incipiam ad Iliad.

adparet, illud Trep non ad Sopho lem retulisse Eustathluna, sed ad Taurum motum. Desumsit autem ista doctus Praesul ex Athenae Epitoma; in qua proxime post Antiphanis versus supra relatos, omissis aliis, haec leguntur: OT Tαύγιον Π psnci . ο*οκλἀ Erro To WEpispos n-

Tipa videS, Epitomatorem pariter abso ue ambiguitate il-

398쪽

s: ANIMADV. IN ATHENAEUM si re p.

liud et ad Taurum fluvium referre. Quae verba in . sne adiecit idem Abbreviator, Toιούτων *cop p c. non leguntur qui dena ea hoc loco in pleniore opere, ac ne inciperioribus quidem eadem prorsus verba apud Athenaeum vel hodie leguntur vel olim legebantur. Sed vide viri institutum moremque Ctim superiora Athenaei verba quibus continebatur transitus ac veluti via sternebatur ad tractandam quaestionem de dictione Tectripsi op Ita p, quae mitio huius pag. ira commemorata erato suo loco praetermisisset Epitomator nunc, ne tamen prorsus 1lentio premeret oscillos nonnullos orationis, quos ibi sparserat Athenaeus, verba ista Toιούτω ψωνω δὲ βι-: hoc loco posuit, eisque si λλα προπίνω σοι c. ita iunxit, ut nonnihil muraret, hisque adaptaret verba ista ΣοφοκAnco si sic adoptavi, ut a Casaubono partim in ipso contextu posita, partim in Animadversioniblis commendata erant. Reete enim o*oκλἀ iam ipse Casaub incontextu potuit, pro mendoso o*ὴκAsic, quod cum ti A. habebant editt. Ven. as quasi cohaererent ista mih Σο*ίκλs, Idem s. A. dein absque lacunae indicio sic scribit C egi siet voti c. Ex quo fit probabile, non prat dis scripsisse Athenaeum, sed nudem o*οκλἀr Ai sy, eamdemque vocem At si ab imperito aliqtio li vhrario in post fuisse corruptam. Nec enim opus erat adiecta a praepositione, quae frequenter etiam omitti in huiusmi odi citationibus solet Sic eadem ipsa fabula apud Steph Bya in sic et non aliter citatUr nisi o*sκλἀ ELCaeterum consul omnino BRUNC RIUM, in Fragmentis ex Sophoclis Ai gyia num et Tetigit etiam hunc locum PALMERIUS in Exercit pag. s6. Ubi monuit, apud PaUsaniam II pag. IS8. Tαυε ιο nomen edi flavi illius , de quo hic agitur.

Sc. An calidam, veteres hi hei in in conviviis . don quo hi aliquid Athenaeus disputat multis Iulius Pollux M lib. IX se . s. CASAU B. Ibid. in ps,petetn pra

Ea πολι ,1 Sc Olim continuo tenore haec ita scripta

399쪽

p. at IN LIB. IV. CAP. XCVI. D

tavit haec CASAU BONUS mn Eupolidis versus ita digere D scribe:

n invitare amicos ad sacrificiorum epulas. lynceus Sa-i mius, s apud Athen. IV. 13 i. f. si sip'o 2 υων ἐστὶν, no Moepi rarum et' εμ . Accipe σπλα χνα, ut in Suetonio idis sus, de victimae parte quae non adolebatur, sed conis,nvivis apponebatur. Sic ille de Vitellio O c. 3. Ne musacrificio quidem aut itinere ullo temperavit, quin inter ait uria ibidem satim viscus O farra pene rapta e foco manderata

s Non meomachi sunt. isti versus, sed Diphili, apud Athen.

VII. y2. b. n Συ ίνεσθαι,πλαχ μοι; dixit pro man et Asi UM , ex visceribus epulari paullo aliter libro se-ncundo ad II. 6. d. explicabamus eυ; ipάσθω Jpυπέ-D ECIP, pro comedere. Hic ipso ec id potius est quodn Latinis ima esse. Iuvenalis LV. I . Tertia ne action cessaret cuicum lecto, Una simus , ait De istis, o χαλ- Dulo dimetir TE , praetermittenda non sunt quae scribitri Pollux IX. s. 'E νω δε, ἐν ται Θεσμοφορια σύ-

Casau b. Quin potius constanter fere, ubi per re scriptum id verbum in edd. legitur, et dare meliores libros

400쪽

sta ANIMADU IN ATHENAEUM p. 23.

iam saepius vidimus. Ut autem verborum Tip πέτ- etsi inter se sedes permutarentur, metri ratio litique postulabat. Potest vero pronomen Tipli vel ad substantivum 2υn referri, vel pro accusativo sing. mala accipi, ut hoc dicat poeta, κέκρυ Tipet et Tetsi dίη sed priorem equidem rationem prZeferam. In ANTIPHANIS vem. I. pro Og, o commodius y b rumo scribetur cum BRUNCRIO , in Notis ad Aristoph. Plui. s. 88 . In vers. a. perperam ZisIEp - .ομα habented Ven Bas kCas. 2. 3. Recte n: p -ψομαι ed Cas. I. In s. A. plene etiam,vJενα scribitur sic, vers. 3.έχοιμι quorum UtrumqUe teneri etiam poterat. Vers'. α δ et petriret ps pii ita. πεβ Tn et 'Epet Galenus, in Lexico Hippocratico, verbum TFέps interpretatur, S- σον πα=ἐ M , id est, tormina adfert, torquet. Eam rationem

si sequamur, nominativus hic intelligendus fuerit et bitti p, Nempe fria icta aqua; quia calidam noli se dicit is qui loquitur Fortasse vero impersonaliter etiam accipi poterit id verbum, telligendo limo TpEgos Tis o Tpεφη με, si me

M pUtant emendationis egere. Anulum intelligit de genere Deorum, quos Phaescos vocabant. His putabant inesses, vim sanandi, aut potius avertendi morbi Aristophanes,

Quibus ex Aristophanis verbis probabile utique videri poterat, sicut ibi Eustocμου, sic, hic apud Antiphanem iEpTατου , pro proprio nomine esse accipiendum : in quo praeivere Casau bono cum alii, tum Dalecam pius, hante hunc Erasmus, in Adagio, Non ines remedium adversus sycophantae morsum suffragatuSque, in aliis Brunckius est, in Notis ad Comici tui. l. c. At quUm Usquam, quod sciam oέpTαTac iit proprium viri nomen occurrat malui cum viro docto DLTHEIL, in Notis nassiis. pro communi, adpellativo, quod aiunt, accipere, Praestam imum annularum eius generis artificem intelligere;

라틴어 텍스트