Deipnosophistarum libri quindecim;

421쪽

p. ias. IN LIB. III CAP. C. 3 et

a tere non vacat nobis. Patefacta librorum scriptura, viris linguarum Orientis peritis integrum permittimus de vi

aut origine vocis iudicium. To CT ooινικικα sic recte s. q. ut emendari tuost CASAUB. pro Te *οινικα. quod erat editum bu g-

v Quinam sunt isti resoriae Phoeniciae craptores, genere,, Tyrii, de quibus Cynulcus Ulpianum compellans, ait,n WAn Albae expiet oia c. Enimvero peregrinus sit in nreptab literarum oportet, qui neget pro 'Eoupreeip pi scri-nhendum esse Eae aera ιάθωνι. Huius antiquissimi Hi-Mstorici meminerunt multis locis Philo, Iosephus, Euse-Mbius, Porphyrius, alii Berytium quidam illum appeInlant, ut Porphyrius alii Tyrium, ut Athenaeus Sui-

M philosophus , scripsit Oriorum Origines lingua Phoenicum. MMOCHUM alibi invenire non memini: fortasse moen aut mo oc alicuius Tyrii nomen est, qui apud suos si vocabatur Mosche, vel, ut scribi obtinuit Moses Estis Malchtis proprium viri nomen, in Syria frequens re CASAUBONUS. - anchoniathonis vel Sanchuniathonis satis notum nomen et Uem non dubito quidem respexisse hic Athenaeum, sed quis nobis certa ratione docebit, quo pacto nomen illius viri scripserit Noster Equidem, tenens librorum scripturam, nam silet quidem Epit sed consentit s. A. cum editis satis habere debui, istud nomen, quo alii utuntur auctores, sub contextu adn lasse MocHI Sidonii, adeoque Phoenicii, praeter Nostrum . multi meminere auctores, quorum leuimonia coli legit Fabricius ad Sextum Empir pag. 62I.

κυναμυια. Quod editum erat. κυνόμυια, debetur puto sequioris sicuius librarii aut primi Editoris sedulitati,

qui membranarum scripturam κυνάμυια praeter necessitatem mutavit. Vide Eustath ad Iliad. - . s. 3s . . et r. item Hesych., Apollonii Lexic Homer in Xυναμυια. Adde Nostrum, IV is . a Diae Tra OTTpetaei ων -ωρ κοκκάλων. vide II. 3 . h. inibi notata. Ibid. μυστίλκνscripsi cum s. A. f. VI 268. f. Vitiose μυστιλάνου rep/c. d. Ven. AEas tum μυστιλAuid Cas. de quo corrigendo monuit etiam CASAUBONUS. n Utebantur, i ii quit, interdum vetere caro pane ad iusculi haustum aut

422쪽

npultis. μυστίλri vocabanti panem illum ., alia in M similem usum parata instrumenta Lege Polluc. lib. VI.

s, tiris. nam inde dixit Comicus Ru στιλλασθ- μ*ola LX pola, hamue ambabus manibus. α - Desunt ista Epit mae Myre, re Oskiris tenui, quod commode ex

coniectura quidem edidit Casau b.

, similem errorem ex eadem caussa quae u Timsipo pepe-Mrerat nobis Scribendum rcvspi, inducta syllaba quae M perperam geminata est e CASAU B. - Potuerat suo a bitratu Athenaeus, licet II 66. e. quo nunc respici , consueta vocis forma etium usum esse Nicandrum videriamus, tamen . . exotico nomini Graecam adiicere te minationem. At multo probabilius, immo vero certum videtur, syllabam v ex fatali librariorum errore, quem Casauh. notavit, adhaesisse. Quare utique r. v pCrescriptum malim. M. υToc Tohυν-υToxinc Sic recte edd.veti cum s. A. Hic igitur ipse emero oli Trac ed Cas. In NICANDRI vers. a. ex Georgicis, utique ii, Tre, i.

e. Tipor oppi se legendum putem. Ibid. Ad infinitivumiam rexi g Di parare, insit Nura j intelligemnitum verbum pέοι, a coniunctione ova pendens Metri nullam habens rationem Epitomator, ac ne Grammaticae quidem, quae optativum desiderabat, *ονλ gae scripsit sic certe noster s. V. Si verbum finitum velles, c*οπλίζοι opo rebat sed ne id ipsum quidem metro conveniebat, quia vocalis ob sequens s elidenda erat. Vers. 3. xi P paeμὲ ἐκTpί-ιρια c. χυypee edebatur. Sed CASAURONUs:

MMalo inquit scribi, typae . Quid sit Hypop, disput

di, mus libro XIV. ad pag. 6 8. b. Per Cautem scrioidi semper debere hoc nomen non per siAop districte

xit ae nobis dedere nostri libri Tradunt vulgo gramma. tici . esse ista novella tritici grana et sex hordei gratia A. eorticata sic dicta esse intelligitur ex iis quae mox sequuntur. Pro RTpi gieec est gliret id gire in m. D. Vers. d. μι , videtur adverbium esse, idem valens ac Midie aut μί pinu nisi maliteris pro accUs plura neutrius generis accipere, idem valente ac συαμ ι . . em. 6. Wrbs PE confreII. s. c., ibi Animadu T. I. pag. 38. med vulgo vero omissiceraut ex tr ema verba eos quintiu cun IV

423쪽

p. 16. IN LIB. III. Ap. C. fro

DHorum verborin interpretationem Athenaeus in eruditare paraphrasi Nicandri versuum , quae statim sequitur, non M praetermisit., Quas membranas dixit Casaubonus, equibus supplandum versum commendavit, non sunt eae metribranae plenius Athenaei opus exhibentes : nam nostrae quidem vetustissitnae, aliarum omnium parentes, nihil hic ab edita scriptura discedunt. Quae supplenda verba coni mendavit ille, ducta ea dixi Epitoma sunt, sed partim mutata Scilicet sic hoc loco scripsit Epitomator:

c sic penacute' δὲ νωμα αμ* αλωρ. Quorum verborum pars quidem manifeste ex ea, quae in pleniore opere sequitur, paraphrasi versuum Nicandri, quam deinde praetermisit idem Epitomator, desumta est. Sed quemadmodum ex versibus, quales vulgo in edd. .in membr.A. legebantur satis adparebat, intercidis sibi verba nonnulla sic ex subiecta Athenaei paraphrasi perspicue intelligebatur, quaenam sere essent verba quae intercidissent: Igitur de duabus rebus una nescia utra hic obtinuit: aut in suo pariter Athenaei exemplo deesse nonnihil intelligens Epitomator, vir nec indoctus sane, nec absurdus, supplere illud ex sequente Athenaei paraphrasi conatus est, ita quidem ut suo arbitratu verba paululum imis mutaret, nec tamen metri rationem cuius nec alias adis

modum studiosus fuit haberet aut in suo operis plenioris exemplo verba ista, quae in nostris membranis inte ciderant, quaeque adeo in omnibus libris, qui ex his derivati sunt desiderantur' integra ille invenerat, quidem talia fere qualia posteriori versu praeeunte Casauhon scripsimus; sed illa ipsa verba ex sequentibus Athenaei verbis paululum mutavit supplevitque.Posiremus NICANDRI versus in edd. .membri A. sic scribitur 3pue et g cp χλιαor in s. q. accentu caret isto

424쪽

sso ANIMADV. IN ATHENAEUM p. 16.

npso,s Tyoic Et ego quidem, pro 'ἐν χλ. u-hens J ε χλιαpo accepi, quod noster s. p. sic dedit et quamquam . voculam, quam cod. . cum editis habet, poterct etiam ex ex corruptam suspicari aut etiam ipsam

ferendam iudieare, pleonasticea ut haud infrequenter alias cum dativo instrumenti positam; ut . μύσTpois idem v leat atque nudum,corpore. Cogitari etiam poterat de

iungenda vocula .r cum voce χλια γν. ut esset una vox a X. Aitie pop, idem fere sonans ac No χλία opta sibi Laetim de quo significatu adiectivorum a vocula . incipientium, consule ad I. 26. a. Animadu Tom. I. p. Is squTum vero Ariet op corrigendum putavi licet vocem c Aisio tot Idem lueris scriptam, cum accentu in penubtima, noster s. D. teneat, sicut olim editum erat, non

ADepor, quod in Hoescheliano libro Casauhonus invenerat. Pro . κ β αίpas habet quidem .ecessis noster etiam ms. o. quod ex oescheliano codia ulem Casaub commendavit sed id haud dubie in arbitraturi ut saepe s let Athenaei verba suis mutare posuit Epitomator Tenendum equidem id iudicavi, quod cum editis vetustae

nostrae membri A. tuentur, apae ipso, idem valens acie eth/υeto, comede ex . patina. Quamquam enim apud n minem Grammaticorum verbum ac-μα pro Dipinxeadnotatum reperio, tamen nihil vetat, quo minus istae

quoque forma uti potuisse Nicandrum existimemus: usum autem ibi esse poetam verbo quod comedere vel eptilari 1-gnificaret, docet Athenaei paraphrasis, in qua verbUm, quod . l. poeta posuerat, per me; phou id est, comede,

exponitur cf. IV. Is a. a. III. s. e. Oeam petet si o te. T, ' sire P. Perperam Trip χρόαν m.

6. Paulo pos Top δ ὲκ ὴCetoido ita Particulam sta ex dconiectura adiiciendam putavi: nisi forte post sepa*ύρασον interpungenda fuerat oratio, ac dein sic pergendum fixag αν nTαι , Thrum se ne c. Similiter, paulo inferius, re particulam ex coniectura inserui. Ibidem .pιμνὶν tenui acute scriptum, ut editum inuem, consentiente Plato s. A. Sic psepo in genit editur apud Hesych in Zακτι .apud eumdem , pιμνο; nrepita. At alias ub

425쪽

p. 16. IN LIB. III. CAP. C. 381

scripsit. et ἐστιν sic scribe, prora, quod perperam hic posuit typotheta Aένει ικοφων, Anc .pχαία κωμωδYαστοι iiiiis , . Tosco sipo si Topσιν. Sicin lib. IX. L 38s adnac lib. XIII. 6 s. e. fabulae illius auctor NICOPHoren Athenaeo nominatur. Etiam Harpocration in opyακι - ditia os Pollux lib. IV. cap. II. sect. 6. atque aliis dii locis, Nicophontem veteris comoediae poetam agnoscunt nauctorem Aristophanis Scholiastes ipsum NMophontem; fiat fabulam illitus X sipo egetetopων ἐννα. nuncupat. Schol. D ad Aves, vs Isso. Suidae tamen Nικὴ*pari dicitur hicn Comicus, non solum in ea voce, sed, aliis in locis endram vero 'E Ustps sietTope c. Similiter Ephc immon epossietnc opli de Paradoram Nicophroni tribuit idem n non senael: Athenaeus, Comici interpres ad Aves, Pol-nlux VII. X. seel. 33. .X. XXXIV. sect is 6. Nin cophonti Scribit autem Suidas, Nicocharam, alium conmicum, Cipsum sipo si a repet edidisse quod confir-nniat Noster, qui libro XIV. pag. 6 s. Nic

ncharem inhanc illitis fabulam nominat. α CASAU BONUS. In NICOPHONTIS vers. s. . κριIοπώλαιέ. Sic recte d. Cas. Corrupte dimitοπώλαι; ed ven. Bas. Restituis, mus ex Epitoma edix piri πάλαι . 'E κpios de genere ii sunt placentarum ., CASAUB. - Vide IlI. Iio. c. In veram scripturam cum s. p. consentit s. A. Nicophontis vel ba, continuo tenore vulgo descripta, in versiculos disposui anapaesticos dimetros. Si octonarios, lueris, deerit unum hemistichium sive primo versui, sive postremo.ακικύ; ιμι και λι οβ γανέω. Verba ducta ex Odyssii . sis tum ex Iliad. o. 2 6. r. 8 3. χ . 33T. Quibus

ex tribus posterioribus Poetae locis probabile fit, λινο- ανέω scripsisse Athenaeum. Alicam refectionis gratiandari notum est ex Hippocrate De Affectionib. Tom. II.n pag. 183 1 Poro . Tetigisti rum sy καὶ κέ χ op tas Roυ

426쪽

381 ANIMADU IN ATHENAEUM p. 2T,

is setταλικὴc; ὴρ και υpT λο ἐστι . Genere Thessa a sim fingi ab Athenaeo Amrtilum monuimus ad Praefatio item Auctoris, animadu T. i. pag. Ia confi lib. XIII. Pag. 68. d. κορυξασθαι. Censeo scribendum ess κοκκύξασθαι, emtinere At e vere et bre est certare, quod parum convenits, huic loco. De gallo gallinaceo fere usurpant Attici ver- DbUm αδ ριν, aut κοκκύζειν : quod ab interprete Comicis, alibi exponitur naen ἀ Asilet tiὴνο βοάν, hic simplicitern pro Ae si capitur, ut declarant sequentia, sti Jα 33 σκειν μα. ., CASAUBONUS. α - Mihi, sicut satis commoda vulgata scriptura, sic frigida visa erat docti coni mentatori emendatio. κομυξα. rbili non tam certare significat, quam impost capiti galea ad celetamen sese comparare ;&, de gallo dictum, erect cret ad pugnam cse comparare . Quaelibet autem disputatio conferri cum certamine solet.Uὴθά σοι και α θέαμα. Tet. Sic taciterie sStis puto Italicis correxit Casa ub consentiente nostro s. A. Corruptissime, mutila prorsus oratione, pro istis vera his in ed. Ven. Bassi nil aliud nisi hoc est, dirota coibi A. De vocabulo Italaeffetae vide mox lit. d. νTissipatis arrepeteta gpocta 'Aretatur u Libro XII si bni d. f. laudatur ANTIPHANES p petet . Suspicor nonnaliter etiam hic est scribendumet nihil statuo tamen re CASAUR. - A XV. 6so. a. rursus consentiente ut hoc locos stora 'Apetierepve Apetsi legitur. Quare altera potius scriptura suspecta videri poterat. In ANTIPI ANIS ex Antea veri . . in fine, nullum olim erat distinctionis signum, perinde ac si verbasaeae t. adsequentia referrentur. Ibi monuit CASAURONU sic scri-hendum esse, c*ασι Pg; Duorum, inqtiit, qui loquun-ntur, dixerat alter se habere hondrum Megamicum altera, subiicit, mirari se quod non Thessaliatim potius emerit, qui

ti optimus cluat. α -

Postremum verbum in ed. Ven Bas QCas. r. sic stria

427쪽

Dor . IN LIB. III CAP. CI. 38 s

ustum erat, inretnμένη. Ibi CASAU B. 1 Sententia, inquit,nes imperfecta. Ea autem, nisi utenda subest gravior, , ita scribenda :In ed. Cas. a. o. dein cnet iμέpis sic editum est cin ii- tisin, i. e. Percribratum, corrigendum censuit ille br. Ego in expedita Casau boni emendatione adquievi. Ex ms A. nullus ab ed Cas. I. dissensus adnotatus. In Epitoma haec desunt. Agitur in istis verbis de farina, quae in reliquis

sportulis praeter tres paulo ante nominatas Linerat. Ex ποAAnc intelligebam εκ πολλό tapetc. In eamdem sententiam ex Toλλου scit. χρόνου legendum suspicatus erat CORAT. sayppio et si v a et p.*nμα. γισTo*sipi c. ii Testimonii Aristophanis, quo probatur'ὴpopo vetere posuisset, se pro sorbitione, addi potest ex Hippocratis respi Hrebiai , libro loco paulo superius citato POMiματα, ερ

nechnTop, hi s)popop. Idem sapiens alibi, grJ po po*rietavn mentionem facit. Dixerunt autem Graeci po*ὴμαTα, quaen nostri hodie potans epais Theophrastus in libro De Igne, ii ab aquis separat po*nlarer hoc discrimine, quod sint cai-nματω .c etsp κα; παχύTepet. cc CASAU B. Κα σφιJαλσω Og μέμνηται &c. De forma genitivi casu σεμιβ αλgωc agi existimaverat Ville brune at si desola forma nominis locutus hic esset Athenaeus, s Maae dicturus erat, non μέμνηται. Verbum hoc, pnetre ad rei ipsus mentionem pertinet, non ad nominis aut certae cuiuS- dana formae nominis usum. Eodem pertinent particulae rei .. . , quarum haec vis est Similaginis vero etiam tempe, praeter Antiphanem, modo nominatumo mentionem fecerunt &c.

ΣTpχTTI si et et . In illa fabula risisse STRATTIDEM Euripidis Ore sem discimus ex Schol ad Euripid. Orest. s. et 8 ubi titulus huius fabulae traitidis ps taetopaei et ne vel 'Apθptavo peti et ii scribitur , id est, hominum corruptor, vel hominum percore vide Hesych in Pecisi, ibique Interpp. .Henr Steph. Thes III. 666. c. e. quae mihi haud dubie vera scriptura esse videtur, per iocum adludente poeta ad Euripideae fabulae titulum. Apspa Wop. et sc quidem, quod aliud nihil sonu nisi Oreses homo absurdus fuerit fabulae titulus.

428쪽

s8. ANIMADU IN ATHENAEUM p. a T.

, hic liber isse, finem nactus in sermone de cibis. Sic loquitur, i, quasi absolverit omnem borum historiam inenarratio-nnem quod falsum est; tantum enim de iis egit qui ad

n gustariones pertinent. Itaque lege sp et tapys fili Psy-nματωγ in sermone de bis huius generis; ex queis vid dii licet antecoenia constare solent. CASAU B. - Probo cetrepiTων ἐyεσαώτω , legendum CoRAE censuit sic

n Tre , inquit, sunt antecoenia illa Gallis hora foeutires' den quibus maxime egit hucusque., - Ista conclusio libri, quam totam praetermisit Epitomator, habet Utique nonnihil, tiod sinos turbaverat. Primum, cum ita abrupte, absque coniunctiva particula, dicat. Tχέτω choc suis spicatus eram 'EZET OCTEhoc scripsisse auctorem quemadmodum, verbi caussa in fine libri II ait, I sit p. &c. aut extremo libro VII. Tμ*ογηθε)c δὲ καὶ τούetraphc. At rursus proximum librum V haud fere alio modo, atque hunc ipsum , concludit absque coniunctione Tm Tουτοι ἐλο εχέτω και nos sti hoc c. Nain rei particula quod quidem satis adparet non iungendae orationi ibi inservit, sed ad solum nomen rumpe hoc pertinet. Quam eamdem cae particulam hoc pariter loco, ubi desiderabatur in editis, obtulere nobis nostrae membr. A. Ut autem illam, quam dixi, et particulam minus nunc hic desiderem, facit, quod totam hanc conclusionem ita scriptam videam, quasi per se staret, nec ullo modo parutem constitueret superioris disputationis Nam quum hucusque disputantes inter se inducti fuissent Deipnosophistae, concludit nunc librum pro reliquo suo instituto Athenaeus brevi colloquio, quod sibi cum suo Timocrate intercedere singit. CVide initium, finem Praefationis , lib. I. cap. I.

Sta pag. I. a. .f. tum initium ipsius tractationis, cap. 3. lib. I. pag. a. a. Et confer aliorum librorum partim

initium, partim exitum. x Vocabulum ara Diocpis ,

429쪽

p. et . IN LIB. III CAP. CL 38 s

ipstini verbum aeTαφTp *ριμ, eadem ratione, qua hic Athenaeus utitur, Polybio frequentatum saepe observavimus de quibus videsis Lex,con nostrum Polybiae num p. 33y. De illis verbis, et aptista VJ T. Tων, lubens ORATI nostri amplecterer coniecturam, si vel apud Athenaeum vel apud alium auctorem usquam illa dictio re et spmetes e yε μαTre ea notione, quam hic Obtinere statuit Vir doctus posita reperiretur. VILLEBRUNIUS voce in Og ia stet ipsam per se illud eduliorum ge-nUS , quod Galli entrees vocatur, quae sunt fere eadem

de quibus adliti agebatur, desiignare hoc loco suspicatus erat sed huiusmodi strictioris acceptionis usus vocabuli illius vereor ne nullum aliud proferri exemplum possit: atque in ipsa illa extrema Deipnosophistarum disputatione, ubi primum prolatum est vocabulum Jέσματα , hac pag. 12 . a. pertinebat illud non tam ad eos cibos, de quibus adhuc agebatur, quam ad alios deinceps commeniorandos. Quare, si merito suspectum hoc loco effeta

het vocabulum J'εσματων , coniectare licebat, povom ματω scripsius Athenaeum cons. II. S. c. ibiqtie notata: eamque voces ab imperito aliquo homine, qui eius vim non percepisset, in I ε μαTω estie mutatam. Sed nihil magnopere impet ire videtur, quo minu statuam mus, illa verba Tois N L ei Cetoia ars p Ttarum P εαμ. ET, pnonnisi ad brevem illana disputationem, quae de usu vocabit licto maeret proxime praecedebat, quaeclue adeo ipsa totius libri huius extremum arguinentum erat, pertinere. De HIPPOLOCHI convivio, coni III. 26. d. e. praemsertim vide quarti libri initium. In ipso fine, et poc- κευα ωμεθα in coniunetivo modo cripsi cum nembra A. ubi earu3ασκευα ομε α in indicativo erat editum.

430쪽

ANIMADVERSIONES

IN ATHENAEUM.

E ARGUMENT haec monuit CASAUBONUM: Exhausta materia universa Gussarionum, supererat ut ad coenam ipsam nos deduceret convivator Quod tamen ab eo factum non est: nam ad ciborum hi floriam non est rediturus ante librum septimum, ubi Pisces enumerantur: qui filerunt coenae legitimae caput Liber ille ita incipit, Tetragλουμένου .p' pii res ivγου. Conferri debent cum istis verbis quae scripta sunt extremo libro III. λετω et ac nil βίβλοc ambo Cλὴ oic Toliris i rapta Og μα- ω ένυσαθὴν καTαα οφ Tu p To JE,FOUM. ToTωpbin; ποιησίμεθα. Quartus liber, quintus sextus, varios Sermones continent, habitos a convivis dum post, sationem exspectatur coena. Initio istius narrat Deipnosophista, qua magnificentia Caranus Macedo nuptiarum suarum Iolimma celibrarii. re

diem scriptura ita re his T c, quam cum editis libris tenet titerque noster codex , Theophrasi discipulum faciebat Hip-Folochum quod nusquam alibi memoriae proditum est. Ac fieri quidem potest, adiisse illum hominem olim Athenis Philosophi Eresti scholam, in ea cum Lynceo a initia-

라틴어 텍스트