Deipnosophistarum libri quindecim;

431쪽

a ritatem contraxisse sed id hoc loco voluisse Athenaeus

non videtur. Ex verbi illi S, Tot X pipos ,ε ops , perspicue adparet, prinatim declarare voluisse Delonosophistam, qua aetate vixerit Hippolachus et Uem si dixisset

Theophrasti fuisse discioulvar, satis hoc ipso declarata aetas hominis fuerat .absurde faeiurus erat scriptor, ab eo incipiens, ut diceret nobis, vixisse illum Laene. O viridis aetate. Sed posito hoc, vixisse Hippolochum horum aetate, commode utique factum erat, si doceret echores Athenaeus, aut in memoriam eis revocaret, quo tempore vixerint illi Samii ratres; quod fecit ille, monens tuisse Theophrasi res philosophi di petilas. Et de Laenaeeo quidem id ipsum iam ante obiter docuerat, III. Ico. e. rursusque diserte docet paulo post, IV. 13 o. d. Qinferius, VIII. 33 . d. De Duride quidem, Lyncei fratre Historiarum libris Waliis scriptis claro , nusquam alibi di serte memoratum reperio fuisse, ipsum Theophrasti discipulum : sed facile credi potest, eodem praeceptore

cum fratre usum fuisse. Quibus rationibus commotus, non dubitavi CORATO nostro, doctissimo viro, obtemperare, ad vulgatam scripturam, itaresn T c in Notis manu scriptis haec monenti rorimm μαθηταc. Hi en inin ambo, non Hippolochus fuere Theophrasti discipuli; nutriam notavi in Prooemio pag. Iv. editionis meae Cha-hracterum Theophrasti. . Qui an istam emendationem aliis etiam argumentis, quae me praeterierint, stabiliveis rit, tum libellum , qtiem dicit, nondum mihi contigerit Octilis usurpare, nescio. De Lynceo, Duride in Indice Auctorum plura dicenturet interim consuli possunt Vos sus De Historicis Graec. lib. I. cap. s. donsius De Scriptorib Hist phil. lib. II cap. a. sect 3 sq.ωCER TE αυTo μαθε et D poeti roAtar Lyncei intellige pisolas quarum collectio Athenaei adhuc aetate exstabat. sp ἐστιν dedit s. . . ceti, si edd. erba ista non habet p. si ινι συμπρpιφνρχθείγ Pstvνω πολυτελg2. Imperite siet; u sic editum erat. Mendose prorsu ει ι συμπ est in s. h. in rur* pyet et Jesurum hoc lac est interes se

convitila: eadem notione accepto verbo . Ua nomen o TM-

respicpopst ut in Lexico Polybiano, in Indice Graecit Epictet docuimus interdum conversationem , consuetudinem eum hominibus signincat. De illo verbi usu monuit Casa ub.

432쪽

38 ANIMADV. IN ATHENAEUM p. Iam ad IV. d. alieno loco cum ibi it mihi quidem avidetur alia notione illud usurpetur.

nproprie est praebibera O alteri calicem porrigere. Sed ponins Olet, Atac pro tradere, praeberes , ut cribit Pindarin Scholiastes ad VII. Oden Olympicam, Apeti To χαμί- nT,ETLi. O i. e. donare. Iohannes Chrysostomus, insti i

n superiore III iret f. dicebat Cynulcus, se Ulpiano

2 oπινειν φιλοTnσίαν, cum illi veterum testimonia su Pngereret, quorum erat cupidissimus. Similiter ait hoc , 33 co ecpTιvpo Tipsi Te inolet Lynceum Hippolocho, cum n eiusdem argumenti litera ad eum daret. c. CASAU B.

De Demosthenis usu illius vel bi, quem etiam Suidas in VI cetrissi adnotavit, vide Rei Skii Indicem Graec Demost h. Ad generaliorem eiusdem vel hi usum planius intelligendum valebunt haec exempla apud Nostrum occurrentia:

Thraαμια - - 'sparpo θην σέ γε μὴ μενο anμnipis boc. ενόμενο recte dedit cod. Uterque ιν εpo edd. De Lamia tibicina, Demetrii Poliorceris amasia, cons. VI. as et ex tr. .H. .XIII. Plutarch in Demetr. p. OOI. Mox, quod ait aere et Hetολφαίου του βασιλέω , epistolae Lyncei, qua illud convivium exponitur, meminerat Noster lib. III pag. m. e. f.

To Καpsipo αμου; εστιωretoc Primo olim Macedonum cregi, Carano nomen fuisse proditur; ad quem convivium illud contra quod patitur temporum ratio a nonnullis recentioris memoriae scriptoribus relatum video Caeterum is, de quo hic agitur, alia ne etiam re praeterquamosulentia fuerit insignis nescio.

numero viginti. Miror, si hoc recte habet, qua ratio-nne, quove iure inter roAustrum pώπου; ευωχtas censeatur

433쪽

p. HS. I N LIB. IV. CAP. II. 38'

cn infra pag. 3 o. h. hoc convivium Suspicio nobis est.

nexcidisse literam unam, necessario restituendam, hoc di modo, ' .era siκοσι. C. Obiginti Certe non est numen rUS editus pro caetera magnificentia. Et erat Caranus D sponsus nec tentiis census, nec plebeii sanguinis et sponsam vero Protea illius filia fuit, ut arbitror, cuius originem di, nobilitatem commemorat aliquanto post Hippolon chus. Nam quorsus illa de Protea , si ad sponsae genus in-ndicandum non pertineant Ovide ad pag. ias. a. Hip-npolochi narrationem non integram huc transtulit au-nctor; sed summa tantum, ut ait illius capita re CASAUR. - Utique, pro tam magnifico epulo nuptiali, exiguus videri debebat numerus, viginti convisae Rursus v ro ipsa donorum magnificentia, singulis convivis distributorum, facit ut vix credibile sit, tantum fuisse numerum, quantus foret si centena et numerum intercidisse statuamus. Quare hanc quidem quaestionem in medio' linquimus. Confer quae rursus ab eodem Casaub paulo post ad pag. 3o. a. h. notata sunt.

cli est in msstis ait Casaub quod ille vulgato melius esse iudicavit. Mihi haud paulo commodior , atque etiam unice vera visa erat vulgata scriptura, quam eamdeni uterque etiam firmat codex noster. Non absuntli constructione, per adpositionem, quam vocant, infra pag. 2y.

ms A. .ed Ven. ias. πpogστεφανώθ in I. Exi κασTocms. o. quod ex Epit. Hoelah. tacite recepit Casaub citra necessitatem. Ibid. στλs DiIι χρυσn , Quodnam fueriti coronamenti genus Thadi , , explicamus libro XV in ad pag. s d. a. b. ubi editam quidem scripturam Tελε - io defendit Cas. sed recte eths disti habet s. . n Hip-

cum Schol ad Aristoph. Eq. docet Suidas Adde Pol

434쪽

sso ANIMADU IN ATHENAEUM p. et

D*θονά σεσωκυμέν Hippolocho est , quae Plauto fruices

s. De dictione vide valcken ad Heroret. IX. s.

tur, patrem sponsae fuisse coniectaverat Casaub. vide ad pag. 28. c. quod quietem parum probabile fieri videtur ex eo quod de eoden paulo inferius hac pag. e. f. narratur. De uiti avo, Protea vide insta X. 3 d. d. b. Eiusdem meminit Aelian Var Hist VII. 6. Quae de Protea cum nepote, tum avo hic habet oster, omnia praeteriit Epitomator pro A t. laeve Aeeκpientc sic hahet s. A., eodem modo editt. Ven Basi, Cas. i. quod in Are Ripi in mutat Um in ed. Cas. a. 3. Equidem Are- μίκnc scribendum censui, o Aeliani l. c. cum Arriano de Rebus Alex. IV. s. consensum Apud Curtium VlII.

I, 2I. editur, Hellanice, quae Asexandrum sicaverat. Vides eamdem nominis formam Ianice, a male sedulo homine auctam ab initio syllaba, citi non erat hic locus. Pro siti, temere cro scriptum in ed. Ven. Paulo post, mire turbata vulgo erat oratio Ante ip α πολυπὴTns , quod habent cum S. A. editione omnes. interpungebatur oratio in edd. vett .ms A. in vox ἐπιπλώ eto ad superiora referretur. Eam distinctionem delevit Casia lib. Qin ed. Cas. 2. . comma positum post Leeσιλέα; Inonini adu vero monuit idem CASAUR. Le-

435쪽

p. Iry IN LIB. IV. CAP. III. sa

anu Agi Top. p. lic&c restituta in suum locum vocenέπινεν , quae non abesse potest sine pernicie sententiae; si etsi ne in membranis quidem aliter. α - Sane, si recte habet p, verbum istuc in superioribus erat adiiciendum Deliis vero ut a nobis eoniect factum repeirticula, nihil desiderabatur, Ccohaerebat πιπλείσTopi Cetro TETirg. Quae vero sequebantur vulgo , - - , et cevetro c. ea miror intacta reliquisse doctum Commentatorem quae mihi quidem haud dubie in Caere o παν--os . quemadmodum etiam avus litus, nempe voraπὴTησέdia brsi mutanda visa sunt. Cons. XV. d. a. oelian V. H. XII. 26. Paulo pos non minus vitiose in edd veti Cms A. καὶ 3Tι πασι γουνιsy legebatur, ubi merito 33quetriecedendum curavit Calaubonus.

Est ita iμων β'tac re miλλοτριωμένω Toυ Mc opela. istam iam esset bona mens a nobis alienata. Non damno ediis tam lectionem; sed neque manu exaratam improbo,nαπηλλα μέγαν ου σω*porgi et quasi esset istis strenuis pontoribus oneri ac molestiae mens recta, vel potius pu- si dori. α CASAUB. - Quam Casauh msstorum esse lectionem ait, ea Epitomatoris propria est, suo arbitrio saepe dictionem scriptoris nonnihil immutantis vulgatam

tenent veteres membranae.-o με M JORM. Duriuscula transpositio in istis diu mollius sonat scripta lectio, ἐμοὶ μὲν yoκω, - μαi. o CAsAUB. - Etiam hic a vulgata lectione stat s. A Mihi vero non tam transpositio duriuscula visa erat, quam insolens in tali connexione dictio illa, lxo Joκω cuius tamen aliud iam exemplum observavimus lib. I. 28. e vide Animadv. T. I. pag. ar3. Mox, αυτ α : si dedere mssii A. - . cum curre deesset editis. Dein re- hQ κοτυλιαία; ed Iasci Cas. Mendoso κοτυλι au ed Ven

436쪽

ssa ANIMADV. IN ATHENAEUM p. Ias.

intelligendo hoc aer c up vel in x si pecaeσθαι. conLaHoogeu Adnot. ad viger de Idiot pag. io a. Et id ipsum minc in s. p. sic scriptum reperio quod rectius videri

poterat. Nec tamen ausim delendam utique pronunciare particulam is et , quam cum editi agnoscit s. A. Vae fortasse pleonastica quadam ratione adiici potuit quamquam ea particula potius vocabulum o b Toc , quam hetor, ante se desiderabat. Pro cerri et re ac perperam .etis etriarac sic una voce scriptum est in utroque codice. συκαλλίθων πλr boc sietrgipop. Sic recte edd. veti cum mSStis Temere . rgipta ed Cas. Mox, πεπυρωμέroc com cmode ex Epit adscivit Casa ub quod addobo refertit r. νεπυptara grae, intelligere possis is omni, sed terminationem es cum re, ii palsiim alibi sic h. l. temere in membranis periΓUtatam puto. ω clam tib scripto tota, ut alibi dedit cod. A. ἀω edd. Paulo post , συ μύσTpoι ' pli Goi crecte d. Cassi cum Sstis. Aberat, Omed Ven. as.

Tirta etsπλs latre Ab xι , Alibi docebamus, id Theo. D phrast Char pag. dis . d. Cassis panaria veterum dii Graecorum, Romanorum reticulato opere solita fieri di, quare etiam Horatio, Iuvenali relictilum appellari vas nillud, in quo venales panes ad mercatum deferebantur; ,, Theophrasto aliisque Graecis Uc. Hoc nunc re-n petimus, ut explicemus ista Hippolochi dari ut fit pa-

dii naria plexa e loris, hantinis. Reticulati operis claris mn argUmentum vox πεπAg μένα. Lora elephantina fortassen aliquis capiat de corio e phanti . sed uesipetae arbitror apis

di pellare Hippolochum virgas quidni, lamelias' subtistae

Meet ebore, quibus ceu vimine utebantur in contexendis

D panariis istis. - Atque haec sunt trae postea L p. 3 o.

ram scripturam , quam dabant Ssti omnes, restitutam voluerat CASAU BONUS, ανασεσωσμ . id est, ut recte idem in Animadu interpretatur ratio nobis emaremur quae meet e fuerant apposita. Ideo enim inquit sportlis,las afferri iusserat Caranus, ut in eas convivae congenuerent quicquid domum ad se vellent conferri. α - Sed perperam psyρσωσμένω expreisserant operae, idque ex ed. Cas. I. in ed. a. dc . propctgatum.

437쪽

p. lay IN LIB. IV. CAP. III. si

merito utique vocabulum Juλμυθον displicuisse viro doctissimo videtur: quo quidem perapte vlix vasculum III

gruntarium, sive duo vascula inter se connexa designantur,

de quibus diserte paulo superius lit. b. dixerat auctor

huius epistolae quo refertur quod nunc dicit ladio etα μονTe s et oTspoicet ubi quod o repoT po in sing. Um scripsit Epitomator, perinde fecit, ac si stipra pro An κυρουσβίo pariter una voces Atintibo dixisset auctor. 1 πρισθαλλουσιν ta si postprio CXbTpois Toli 'Astirpeti cris Toυp iuretpTge. Iraestantiam histrionum , sive et op ιονύ-ns o TsχrgTων, his verbis significari non est obscitrum. n Quare ita verte mingrediuntur norum triclinium histriones,n digni,tii vel Athenis per Chirorum solemnia producerentur,n Non est dubium , festum Atheniensium Chiros per Ul-ntos scenicos artifices solitum celebrariri ideo inter prae-ncipua oblectamenta, quibus ruerentur qui in ea rhen viverent, ponit mox Hippoloclitis V αι κῶ XύT 'Ocii 2Eαps p. pag. 3 o. Est vero nota ambitio eorumnqui publicos ludos Athenis suo sum tu edebant nullis D enim parcebant impensis, quo Oissent isti iones peri sitissimos coemere S sumtuosissimo choragio instructosi, in scenam producere. Non semel mirati sumus, smoυpii si usurpasse Hippolochum de histrionibus : quibus proen prie id verbum minime convenit; sed eis potius quo-nrum sumtibus ludi curabanturi histriones instrueban-3itur Cerno oratores Graecos legit, quin hoc sciat Istudii igitur observandum ., CASAU E. - At verbUm Agraoυp- giu non modo de tinere publico de expensis reipublicae caussa faciis, verum etiam de Uovis genere inserit, ne

servili quidem opem excepta, usurpatum fuisse, satis notum est .ab omnibus veteribus Grammaticis observatum. Cuius usus exemplum ahemu apud Athen XII. 38. e. Quid quod sigillatim etiam de artificibus scenicis adnotavit Pollux lib. II . sed . I 3. artis eorum exercitium a Demosthene quoque dictum esse et Asιτου siu T,BEM. Nam quos ibi lacυσικου; dicit Pollux, artisces scenicos in-

438쪽

telligit, ut ipse paulo post docet sect I De bet oic, dqui fuit tertius dies Anthesteriorum, quo die comicorum

poetartim certamen erat, consulendus prae caeteris Meu

hus in Graecia Feriata, sub voce 'Aνθεο ethpια, p. o sq.

s, ces Hippolocho nominati Nam quod Dalecampius o κλη- M povὴκ Tre Emendabat, ad theatraIi pegmata referens,n verisimile non est, nedum verum. Sed legendum pro-33fecto .npo Tot iaTαι, scripta lectione nonnihil adstipulanai te, quae ora non agnoscis. Potest legi is *α γον - DRTαι , quod tamen non probem Gnam rectum, veruma est ing o Tre Teti De eo genere hominum inludicro didi, es um est lib. I. cap. Xv. id I. s. h. T. I. Animadv. p. nis . Praestigias isto loco descriptas, similium multa-Mrum historiarum collatione illustravimus in libro De V D natione Theatrali. α CASAU B. Aliam rationem iniens To Upius in Notis ad Theocriti Scholia pag. 212. Letae

s,sius, Petrus Castellanus De Festis Graecorum ., Cui emendationi speciem praesertim conciliare aliqua in poterat id, quod Casaubonus dixerat, scriptam lectionem o ignorare, id est, caelipo arre eetae in msstis legi. Sed ludionibus, de quibus hic agitur, quid commune fuerit cum Ripog opire, id est, umbellarum ginatione in Minervae festo, de qua, cui Meursi liber non est manus, videat Harpocr. ad Suidam in Exi sp, aut Comici Scholiasten ad

Eccles 18. id quidem dissicile fuerit dictu Quod si vera sit scriptura a viro docto proposita, cogitaverit potius aliquis de loco illo Athenis, et caeho nominato , in quo ut Stephanus Byχ. docet , voce ni octa CPollux IX.s6. sedebant meretrices, taleatores conveniebant aliud. que genus hominumακο=. secet eurum. At ne id quidem satis con- 'venire videtur ibi enim sunt homines suo genio indulgentes inperditas voluptates sectantes; hae agitur de ludionibus, qui quaestus caussa alios homines ludicris quibusdam ac saepe etiam periculosis artibus oblectant. VIL-LEBRUNIUM, quid suis in Sstis repererit non promen , σκεοοπα ικTu tamquam unice veram ac nulli controver m

439쪽

p. Iro. IN LIB. IV. CAP. IV. si

dilae obnoxiam lectionem obtrudere nobis conatUr contenditqU σκέpe aut e po graece conνicia dici esseque adeo κεροπαiκicis, homines qui mutuis in sese coniiciendis conviciis spectatores auditoresque Hectent. Quem quidein virum supra quam par est doctissim uni, nos de trivio homines, donec vocabuli illius Rhoc e caeho , apud Ul- Ium Scriptorem aut Grammaticum Graecum, vestigium aliquod eprehendere nobis contigerit, cum sui S κρεο-παικTera plurimuin valere iubebimus. Nostri codices am-ho σκληpοτεκTres perspicue exhibent, non omissa clitera, sed cum vocati s in penultima syllaba pro rei, quem errorem merito primus editor correxit. Hoc ipsum igitur vocabulum erae An poetet in Tret, donec falsi fuerit comvicium, tenere consultum duximus; intelligentes periculo. fos ludiones, dura . e. dissiciliam periculosa ludicra peragentes. Eodem de genere sunt mussires, quas mox dicit, glaei* κυβιστωσαι, i. e. gladios factu rotatorio superantes, ita ut caput deorsum spectans gladiis imusineret, O in eos ruitvrum videretur; ut bene interpretatur Olearius ad philostr

vit Apoll. II. r8. p. o. Confer Xenoph. Convivia p. 6set.

accentuum rationem, qua commode usi sunt superiores editores. Sic diserte distinxit Suidas cuius ex praescripto o vo Tos est TC πινεμρporum, potus , id quod bibittim;(pro quo alias quidem frequentius etiam Thetoethi , ut IV. Is a. b. Wis3. c. Alibi vero pro edita scriptura et Gomp,

chius ait, uetorio et ita , ipsa asyla bibendi , potatio. Hoc loco, partim recte, oxytonam utrobique vocem fecit

nesse 2ὴκκ. Mirum tamen unde manarit edita lectio, quae ni miihi etiam antiquis habetur, v n. Antiquissimin Graeci eam vocem a Syris mutuati theba enim illis D videntur usurpasse pro sua Hesychius certe agnoscit, i, interpretatur κιβώτιον. Thebas inde esse nuncupatas A. dino Phoenice , non ignorant qui alia multa tractus

440쪽

s, illius nomina ad suam originem facile revocari animad es, verterint. CASAUB. - At tam parum felix , quam

ab hoc loco aliena, videtur ista viri doctissimi obseris ratio. De originatione nominis, quod urbi a se conditae Cadmus imposuit, nihil certi haberi, intelligitur ex his quae super ea quaestione a Bocharto in Chanaan lib. I.

cap. 6. prolata sunt. Vocabuli si pro Ri Metira usurpati apud neminem ex omni Graecorum scriptorum numero, olvi profanr Ulgo vocantur, vestigium ullum, quod

sciam, reperitur. Quae in hanc partem ab Hesychio sub voce iisti, Mi iis aliisque Grammaticis adnotata sunt,

ea unice ad Exod cap. a. s. 3 a spectant, ubi Alexandrini interpretes Hebraicum nomen tenuerunt. OHoc

quod de Hesychio dico ipse etiam CASAURON Us postmodo animadvertisse videtur. Nam in Animauersonum eius ditione tertia, post ista verba interpretatur ni ώ- top. et haec inserta video: Graeci interpretes Exodiri cap. 2. Hi ni vel disi dixerunt; quae vox fuit B. Au-ngustino incognita, ii ipse scribit: puto allusisse eo He-nsychium . . Quae verba, cum non legantur in Edit. I. ne in Addendis quidem, fortasse ad oram exempli, quo olim usus Casa ubonus erat, reperta sunt ipsius manu adscripta. Apud Athenaeum hoc loco a vera scriptura di -κ nil deflectunt nostri codices cons pag. 3o. d. In ed. ven. Bas non dispis, ut ait Casaubonus, sed di a scribitur, duplicato errore dii is scriptum esse in cod. Par. manu Hermola Barbari exarato, ex illebrunt ad hunc locum adnotatione CT II pag. 6. disco Eam script tiram haud dubie Hermolaus in alio codice ab imperito librario descripto, repererat. Est autem x vulgatissimis librariorum erroribus illa literarum imperita permutatiori cuius ratio a nobis explicata est in Notis ad Polyb. I. 3 , y Nec rara in Allienae codicibus confusionis eiusdem exempla, quorum nonnulla a nobis indicata sunt Animadu ad II. I. a. T. I. pag., i. Confer quae paulo post ad pag. 3 o. h. de vocabulo Usp notabimUS.

DAM . paulo ante verbo διαλυμαι usus est in eadem sen-

라틴어 텍스트