Deipnosophistarum libri quindecim;

501쪽

P. 38. IN LIB. IV. CAP. XVI. U

membr. derivatum erat; ubi deletula utique fuit coniunctiva particilla, quam redi ignoratu Herodorei libri sed

psit Epitomator, omissis mediis.

Πολέμω et' pri masi oti repli spo*ωντι Κανα- 2 pomis Tob - - - 'Ei po novi poc, pnαι μνημονεύομnire .peeTiue sp HAo dic Ac si p. c. Pro istis omnibus; in s. p. nil aliud legitur, ii hoc, pilet poc O ,πε ὶ τούτων *nrip statimque pergitur ad tertium versum it rela A σχαισι , omissis duobus prioribus. Quod Absita pro hi si expressum est in ed. Casaub id temere, inbuit editore factum nec sane quidquam ea scriptura promovebatur. In Ag γει contentii in Editt. Vert de s. A. Et verba supra scripta sic citat CASAUBON in Antimadv. tias et talia in ipsius editione As M legeretur m netque, Deest verbum qn ip vel παoα ει. α At non conveniebat Urrepsi M; quod deinde As ox et pro A. M postulaturum erat. Quare verum putavi irrari pro quo potuerat etiam psepe ponere Athenaeusta omnino vero adiecto verbo opus erat, quod nonnisi per librariorum incuriam interciderat. Nec vero ad ea sola, quae proxime sequuntur, pertinebat id verbimi nam non modo Cratini versus ex Polemone adter Athenaeus; sed quidquid toto hoc cap. XVI. continetUr, id omne ex Polemone ductum est. Quare dein subiicit Noster, Tαυτα, DI Hολέ-μ- pag. 3yc initio cap. XVII. Neque turbare nos de . bet quod, una coepisset idem Noster oratione infinita uti, μνημονεύοντα ΚpαTμο - - έ ειν, deinde ipsa olermonis verba in recta oratione adponat, M ύπολι c. tum A. iispo P ga et &c. Nam centie eadem ratione utentem videre licet, in citandis locis auctorum, e quibus sua depromit.

502쪽

.so ANIMADV. IN ATHENAEUM p. 38.

Est porro ad eumdem hunc locum Animadversio in e

sitem, scribis . vel profert cratinum in latis fecisse mention nem earum epularum quae Laredaemone celebrantur, exi., dicunttin locus Xenophontis est in Agesilai encomtonsi pag. 3o editionis Bassit. Is 6s. Lubi de magni ducis

nκαTisi sic μύκλα c. Scias autem, obscurum fuisse antiu quis criticis Xenophontis hunc locum quando Polemoni, vocis rediνα θεου interpretatione, integro commentarion erat persecutus Diversas super ea dictione veterum senii tentia no quoque observavimus. Nam Athenaeus pau-nlo post pag. 13 s. f. ex Didymo granimatico sep α pcpn interpretaturis repta To ioAixo Epμα, curram ligneum Di nnicatum Homeri interpretes Eustath ad Iliad. t. pag., in s med. nihil aliud fuisse volunt, nisi quem Home-uru πριγινδα ψυπερτρpin vocat, latini veteres ploxeonmum, Ut potuas sirpiculum, hoc enim e vitili materian constabat, ut incanathrum, ex eorum sententia qui Wλέ- dii lae . ..i po exposuerunt. ideoque etiam cum duplicatas liter scribunt, abiisse pn derivantes J, Hesychiusn diversas opiniones attigit ideo verba illius non sunt M praetermittenda. rem pet' sive potiuS Κανναθ ire quod n literarum series ibi desiderabat Lα ipsi ii MMαξα, πλε-

i, verba ita, nisi fallimur, git Plutarchus in suis codici.

503쪽

p. 38. IN LIB. IV. Ap. XVI. st

Mitterae similes in es psippi indu siet nil aliud agens libra-nrius alteram vocem omisit. Haec ille . Mihi emendatio ista tituli libri Polemonis , acet et spirio vapE EL-rd*αrTι Καναθpsu, tam certa visa erat, ut in contextum

recipere non dubitarem. Qui aliorum commentariorum titulos eiusdem Polemonis Grammatici consideraverit, qui magno numero partim ab aliis sed praesertim ab ipso Atianae nostro alii commemorantur is non dubitaverit, istam fuisse huius libelli inscriptione in cui d curtandae alterandaeque quid occasionem dederit librariis, in aprico est praesertini si per similia inter se scri-Hurae compendia cogites, quibus praepositiones respi rediph in manu scriptis libris trequenter solent efferri. De patria o LEMONI admodum dissentiunt inter se auctores, quorum sententias recensuit Vosmis lib. I. de Hil orie Graec cap. 8 pag. II S. Spartanum autem fuisse, vel n Sparta oriundum, colligi posse censuit CASAURON Us ex neo, quod ait ipse Polemo paulo post, rata Cetv ip υ μ

Ex CRATINI versibus trochaicis, duos posteriores alteri personae tribuit Date campius Equidem inittio latueram, alterius personae partes incipere a voce καλαζ, ex.tremo s. r. quae idem valeat ac καλώ, Ag Eis . .et est. Sed rectius adverbium illud cum verbo dii; si geti iunctum sinemus commode quatuor versus ad unius personae parte referentur: cui rationi non obstat, quod in duobus posterioribus vertibiis oratio recta sit in pri ribus obliqua De Copide, quam vocabant Lacedaemonii, confer eursium Miscellaneor. Laconi c. lib. I. cap. XI.

ubi, nonnihil de Aecla seu ' ικλω. De Leschis consu lendus idem lib. IV. cap. 6.f ati erro V oris Ilia Setc. Haec sunt, ut modo dixi, Polamonis verba , quae usque ad finem huius capitis continuantur Iox, de scriptura vocabuli et ix Adc vel re Iehu vide quae post Eustathium commode disputavit H. STEPHANU in Indice Thesauri, hac voce Istorum, quae h. l. in opere pleniore leguntur, mili fere habet Epitome: in qua post Cratini verba continuo haec se

504쪽

.s, ANIMADV. IN ATHENAEUM p. 3'.

de aee' rursus agitur, sic divisis vocalibus . κλον recte in nostro quidem cod. p. scribitur. Quod ait, Jιθίασι των συνιόνTωp c. intercidit haud adubie coniunctiva particula: nam manifeste haec referuntur ad ista, paulo ante, rei tapypρων ἀιδὴν σι/c. Quae hinc sequuntur verba, pet nμαTα, σύκα. T inpet 'mpo ic eadem iam citaverat Noster II. f. a. quo loco observationem nostram effugerat menda, corrigenda ex hoc loco in quo nunc versamur. Pro συκα T in re

quod consentientibus libris legitur II. 6. a. συκα ei ipsi scriptum oporteb2t. T : Tn πόλει κοπinu ei oυσι&c. Huic repugnare utique videtur id quod mox sequitur, κομίζουσι αμ- - sic si pbp. Id ipsum fortasse Epitomatorem commoverat, Ut Ela, opsi pro sic si ph scriberet. At Cities fantimi Tiasus fons sive riviis, non in urbe erant, sed in agro, ut docet pausanias III. I 8 pag. as . Quare istas et i πολ ρι, deleta a particula superioribus iungenda suspicatus sum nec enim satisfecit eursius, quem vide l. c., in Graecia Feriata, sub nomine Tibratosti .

nui editam scripturam. In utroque quidem codice nostro

Icopus es Aloe est quod hipsum teneri poterat. - n Co-n thallia Diana Spartae culta festo die Tithenidiorum , ne est quae in aliis Graeciae urbibus dicebatur obpο- nTpo*oc. Dubitari enim non potest, sic dictam quod fa-

insertum legebatur in editis, ignorant nostri codices mssti: quare delere non dubitavi. Caeterum dissicultate non caret hic locuset quem cum DALEC AMPIUS latine sic expressisset Quod Aerem Lacedaemonii, reliqui Dores et Og D

505쪽

p. 3o. IN LIB. IV. CAP. XVI. s3

h πνον , id est, coenam, vocabant: adnotavit dein CASAUR NUS : si ista verba, interpretibus non recte accepta, sicnverti debent: At illud tio dicitur,iκλop. aliis quidem n Doribus ignificat idem ac spmpor coena Putavit Polemon, nT , LAO aliud Spartae, aliud apud caeterosiora si-n gnificare., - Rationem suae illius interpretationis, pite sequenti nempe ad pag. 1 o. c. se adlaturum promittetur Casaubonus. Eadem Athenaei sive Polemonis verba, de quibus quaerimus , Epitomator sic acceperates OetereiRAop et ita ampli, Rethei Toci et psi repou id est, coenam Peto Jεῖπνον a Doribus vocari ae ixhor. At id si dixi set Polemon, omnes Grammaticos habiturus erat consentientes, neque certe censuram illam DIDYMI incurrere potuisset, quae pag. Ino. c. his verbis legitur Eetisnetli o Hoλέμων, καὶ, Jεῖπνον υνο αν' ακεJαιμονίαν αiκλον

αύT καλουνTtap. Quae verba quo pacto cum illis, de quilius modo quaerebamus, conciliari possint, non video. Nec enim satis est quod ibi a CASAU BONO adnotatur: MDixit Polemo, Hexo aliud Spartanis significare, aliud n caeteris dorice loquentibus his retaxorum valere idem ac

di Eimpos , coena vel conviυiti, Lacedaemoniis ita adpel-nlari apophoreta de quibus diximus f vide mox ad illa

Dubium nullum est, qui Didymi verba, quae adposubmus, ad ista Polemonis referantur, in quibus hic haeremus. Nec vero in eisdem Didymi verbis eo nomine reprehenditur Polemon, quod is αικλα a Lacedaemoniis dicta esse statuerit ea, quae post coenam adponebantur. Ad eam enim reprehensionem deinde demum progreditur

versamur, nescio quid in Polemonis verbis, ac nonnihil etiam fortasse intercidisse. Suspicari licebat, loclitum es se fortasse Polemonem de duplici nominis forma aliis, Era vel f κγop, alii merior vel ocinAo dicentibus; quorum

506쪽

as. ANIMADV. IN ATHENAEUM p. 3μ

alterum apud Lacedaemonios alterum apud alios Dores bin usu sitisse dixerit ille Grammaticus Sane quum ab aliis Grammaticis Suida .Etymologo non nisi alteram formam hiero velisiaepe adnotatam videamus, ab aliis v

ro utramque Ovide Hesych in Ainpos , A exoc preMκλsια .Eustath ad Iliad. pag. Isi,s . tum ad Od. μ'. pag., 8, 2 sqq. mirum videri possit, alteram istam etί po vel finyop, quae praesertim paulo magis etiam frequentata fuisse videtur, prorsus silentio praeteritam fui se a Nostro. Caeterum cum hoc loco confer XIV. 6 6. d. e. Tviae repμo; ουν ἐν κνι ι. lib. VI pag. 23 s. f. durici titillo citatur illa fabula, 'EA ri tib Hλούτω. In verbis

PICHARMI quae desunt Epit. nil variant libri, nisi

quod post g καλε φρ si cori, quod habent edd. Um s. A. temere omissum est pronomen Tic in ed. Cas. 3. Tra Pro Tot kωχgo pro X ET O correxi, monente CASAURON in Animadv. ubi hane versionem adiecit Vocavit te aliquis vide ad convivium e tu vide eripuis te fuga. Tu Dores non modo in primo casu usurpant pro C,

sed inin quarto pro σέ. Vide Maittaire de Dial. p. Is s. Et ruspiαλλω. 3, Eadem fabula sub finem libri LIV. 183 cm c. J V ὰλoc uno reicitii et fortasse apthres verumnis ius dramatis nomen Id erat usitatum viri nomen indi, Sicilia, ut scimus ex his oria Phalaridis. Sed &- γιαλ-

dii hoc Graecum vocabulum est, de eo qui caeteris praefat, dii aut vult videri praestare. α CASAUB. - Utrobique I g- ιἀλλ duplici clitera praeferunt vetustae membranae.

modum foret,set et is reporum, quod voluerat CASAUB. sed de sine magno incommodori ut quidem mihi visum erat Labesse potest articulus, quem ignorant libri. --a, Nunc dicamus Dait idem AsAUB. quid Lacedaemori ne vox re ho significaverit ex sententia Polemonis. MExistimavit Polemo, appellasse Lacedaemonios aestim , Da pophoreta quae dabantur convivis qui phiditia agita-33 erant. α - Eo nomine Grammaticum hunc paulo post reprehendit Didymus pag. ido. c. d. VConfer paulo ante notara ad pag. 3 p. b. LAPophoreta quae sint, quae dicit Casau bonus, si cui minus notum vocahulum, docebunt non Graeca Lexica, sed Latina Graece imaeopn bai di xit Didymus loco inodo citato.

507쪽

3, I I. e. Falsus est iudicii dubio procul Dalecam-nsius, cum putaret desinere Didymum loqui in istissi

βιβλιολαδαν. Quod scribit auctor, id mum hune ediantis MMD libris Bιβλιολαδαν , oblivionem brorum, ni sive obsitiiseentem librorum Desse cognominatum, quod su Metum scriptorum saepe non meminisset de numero libro-3Drum consentit Suidas, cognomen vero aliud ei tribuit: MXαλκέντspo enim fuisse dictum, ut si latine dicas, MNOventral ves Aenoeorum a quod indefatigabili diligentiadi, in studiis uteretur. Non dubito allusisse auctores huius nappellationis ad Homeri cum hemisticiatum, scheso Isnμ o hTop rgiri. Ego Origenem potius Chalcentem ap-n pellaverim , cuius incredibilis assiduitas invigiliae sex D millia librorum pepererant. et IDEM. -n Leg βιβλι*nπλαθον, Ilibrorum factorem. Sed inest aliquid σκωπτικυ,, in ipsa vocabuli formatione, ut in Gallorum locinione,n falsev de Zivres allii dente ad Rapo πλαθον, quas diceret, i, tam faciti libros edentem, quas pupas fingeret. CORAT. Nolim solicitari vulgatam scripturam . quam uterque noster codex tuetur. Idem cognomen huius polygraphi haud obscure respexisse Quintilianus videtur, Instit. Orat. I. . Plini sunt, inquit, eiusmodi impedimentis Grammatico

rum commentarii, Mix ipsis, qui compos, manu, sch

iis moti. Nam Didymo quoque, quo nemo plura scripsit, accidisse compertum est , ut, cum hi loriae cuidam ut vanae r Puenaret, ipsius proferretur liber, qui eam eontinebat. ΠολυκμαTn . et M Aοικον κοic iσTopEL HOAυκμαTncri meti a Tola &c. s. . Ut tamen simul, prius aphnettico tenet indein i Topei. Ibid. ἀλλ rem etae. Haud fere dubito , quin obet vel os πέμμαTaescripserit auctores neque aliud pistorium opus.

iudicavi. Ettam taetro quidem, pro AG ιππων, haud

508쪽

dubie desiderabatur. Tum vero ferri quidem Es Eoyμn-μ spm poterat sed magis erat probabile, ex duobus librariis illum errasse, ii terminationem participii similem fecisset substantivo proxime praecedenti, quam hunc ex cuius scriptura vox . de qua agitur, ad superiora legitinae referebatur. .eti eti/αδρων καμαρωτών ξυλίνω αpματων. Perpe- fram ante Casauh καμαρω τώ editum erat, quod ab illo correctum est, consentientibus msStis. Cons supra, ad p. 38. c. notata. - Currus tecto vocat Didymus aeμχ- DpGTotic, ut Strabo naves tectas vocata ait Rct sipet I

Straho lib. XI pag. s s. d. ubi vide Casa uboni Notas. D Tacitus, cameras Quin ista quoque tecta vehicula Gra ncitarere septic nuncuparunt Pollux lib. X. cap. a. iect.

Dμὰpαι συTQ re resόμασεν ΗpὴJoTo Herodot. I. iss. Jpi Canathras Spartanarum virginum respondent Romannorum caryen. pilenta, quibu a Deoruni aedes me. n minae vehebant inr item plebeiae arcerae vicam den quibus Nonius, Isidorus, alii. c. CASAU B. reis c* αμίλ-ic piaατων ἐάγγμένων πομπεύουm p. 'Appellat opinor, et MiAλα; α μαT op ε ευ μένων , currils ne modo ornatu iunctos, quo iungi solent in ludis dii circensibus. Aliae virgines, inquit, Pompae intersunt tectis a pilentis , aliae curribus deferuntur aprificis., IDEM. - At illa quidem sententia Graecis in verbis non continetur, quae ita , ut vulgo leguntur, hoc sonant: aliae vero Pom- Pan i has tintrat curribus iunctis inter se contendant. Nescio an rati quodam modo scriptum olim fuerit, ae et .m C rebri vel sc 'Aμύκλα c g* -μά των ζευ μένων

509쪽

p. r. IN LIB. IV. CAP. XVII.

anie , πη αν έλλουτι si rex sc πολλol, rei e petor RH, ζωμ, μαλα αδί c. Hoc est Quando evida feram ad fa-n crum Amyclaetim quod iam denubiant baraces multi, On panes, O iustallum suave admodum Moris erat, copidasn celebrare in Amyclaeo templo: eo igitur conveniebant, i, tam sacrificii quam convivii apparatum deferebant. a Epilycus lao vocat oviPaec o M si μυκλαἀν Epὴ .n Non potuimus aliud excogitare, quod luti loco magis D conveniret. Eleganter vero ait poeta , baraces , qui minii Lacedaemone parari incipiebant, dare significatronem irmae, minentis festi Dorice, έλλοντι vel rex re Quer Tendictum fuerit pro παραγ ρλλουσι. ut si quis hodie di alcat libam id genus alia, quae pridie Oschophoriorumn sive Ramalium nostrorum studiose confici solent, indis, cia esse instantis eius solemnitatis. Apud Strabonem n Pausaniam aereTα AAsi inprio eth dicuntur, qui de morum n re fisa indicebant. Pro si et aesc Dalecam pius emendatv re sipet Ecet quoniam sequitur, ToυTo lip si si es, aes gain Acbeti, oύγ',3 λίπα c. Nos e contrario, posterion rem scripturam emendandam ex illa priore assirmamus: nita enim abstergendae maculae illorum verborum: Toυ-NTo lip Ap ακε sic, quemadmodum edidit Cain

Mync vocis huius frangite vel se presi, de qua iam non Mnihil dictum ad III. I id. f. Animadu T. II. p. 3o sq, n varias interpretationes doctorum hominum recitantina, Hesychiusis qui Etymologicum magnum composuit :nsed praecipuarum expositionum auctores ex Athenaeo, naut potius ex Didymo novimus Hesychii verba, in i, vulgatis libris corruptissima , ita scribe : sipetesis'. Thir po*υpαμ α Tα ἀσμα nc 'ATTικο . . , ripae et . Onhosneta et Toλυπnp. Mox iterum: sipree i pree rex re is nσι καPpυραμα σTpo dic Ao α*' o α μαζαι spopTcti, Re in ipsων τολύπαι. Ex his verbis discimus, quid appellaveritim et oc*υpαμαTα μαζα Eratosthenes : universam nimirum n massam, quaera mactra subacta es, priusquam in Iuresi, macas diiudatur. De obpis magis libro priore diximus

di, capite XXIX. ad III. I Id. f. Animadu T. II. p. o 3. In Sed notanda vox pira in Hesychii glossa. Ostendit enim,n Lycophronem, cum spακα; exponeret ToAύπα , nonniolum de macis tolypis cogitasse, verum etiam de lana-

510쪽

Brum glomis. Redeamus ad EPILYCUM. Est vero caete a Drorum verborum emendatio plane insignis; rei si peto a DRα ἰωμoc μαλα αβ υ; ex istis, se Trebia δωδ' μα-DσTot immo, ut dixi, tra moeteto habebant libri omnes M μαλα αygiis in quibus etsi certa latent verae scriptu- Metae vestigia veritatem tamen ex illo puteo Democriteo D ανιμ α .extrahere prope erat nefas, nisi poetae lo-ncum suis verbis expressisset Didymus, in continenti su

M'Eρατοσθspnc. de repetoυ δὲ και ξωμεν τινα καθη 'υαμ, 3 νον πρ ιTTωc. Id est Quibus verbis diserte significat EpitP, ctis, in rapidibus solas apponi malas eri nam seu vox s M pακε; significate non narum glomos , t ait L cophron s malit primam massam natarum, tit Erat henes panes, ii ac ius quoddam exquisitae suavitatis. Ita concipimus Dindymi verba, in edita lectione pessime affecta, inpropter nomissas parentheseos notas, inpropter mendas dequbribus iam diximus postrema Ad mi luce meridiana cla.'rru probant, non liter fuisse concipiendam EPILucidi, sententiam, tiam uti est a nobis factum. Omnes me,

Bbranae hiae nos destituunt nisi quod lipsc scriptum in Millis squod etiam est in nostris offendimus; quae vera

Sc. In editt. vett. sic legebatur, Aλα μην συθ spei o- είσκοι, ἐπε c. omissis decem verbis, quae ex Epitome supplenda monuit, schelius .in contextum recepit Casaub. Eadem vero verba, noster s. D. .ms A. recte exhibent. Referuntur autem haec Didymi verba ad illa Polemonis, quae pag. 32. b. legebantur. Quod describendo illo nomine per literam caninam praecipit Didymus, id etiam apud Plinium observatur, qui porctim pissitam, quem ToTώμιον sipo Athenaeus vocat, VIII. 333. e. apud Lacedaemonios orthragoriscum vocari scribit, lib.

XXII. et s. Sed & absque, litera apud Hesych vulgo sic scribitur Upρα , ικoc perperam omissa quoque et litera ,

olpio μι pop. - n Caeterum Osic ad hunc locum Assima, BONUS neque Polemon, neque Didymus vocem Laco unicam Laconice extulerunt: nam Lacones dicebant aliter.

라틴어 텍스트