Deipnosophistarum libri quindecim;

541쪽

s observata adiicientes Ptito, iam Athenae aetate multum alteratum fuisse hoc carmen sed haud dubie plura de inde demum ab eis librariis, qui Deipnosophistae opus descripserunt, corrupta sunt. Quibus vulneribus parcam admodum medicinam obtulere nostrae membr. A. Epitom

is ti PHILOXENI fragmentum , ad praescriptit versionis Latinae Dalecampii, suo more Graece emendare, integritati restituere conatus erat URSANUM: qui totam etiam Eclogam, sic a se correctam, peculiari chartae inscripsit, quae exemplo editionis Basileensis, quo ipse olim usus erat, inserta est. Cuius tamen in emendationibus ad universum hunc locum spectantibus, praeter pauca cublibet facile obvias, nullam reperire mihi contigit, quae

eam veri speciem prae se ferret, ut prae caeteris notanis da aut hoc loco commemoranda nobis videretur. Hexametris versibus totum olim carmen comprehensum fuisse videtur quorum passim notinulli etiamnum i tegri supersunt; veluti primus huius fragmenti:

s lata facie scribitur non modo in Casauhonianis, fel& in ipsius Dalec ampli editione. Puto laeta facie vo- hierat. Festive vero Gallaeus interpres, ne rabie qui ammis Di bien grasse. Sed huiusmodi observationibus immorari, foret inotio abuti, in ludere nostris lectoribus

et coniectaveratruoEN ad Corinth pag. rso. Sed cumgυ - α ι habeat s. q. fortasse eυpώμασι debUerat , quod ad Trephot et Toyc referretur, quod paulo antet scriptum in eodem codice. Sic vero cxpae foret genitrivus doticus, pro et Zppi Ibid. 'ελεασματίοιο . Vocat

542쪽

hulum Iahset aegetio ex hoc ipso loco adnotavit, Ste aphanus in Thes. Ibid. μάχ, ct colorax bre c. Ad nominativum iopὴχ ooc retulit idem Steph in Thes. IV ssi cuius formae est etiam UOX λευκοβ et ipsae sopo X pξου , quae deinde lit.

d. legitur Epitomator, ut vidimuS,'io ρεχ pore scripsit Vsic certe noster s. D. tamquam a reeto casu to-νεχ ιor quod analogiae non minus conveniens; sic enim

equalis magninudinis cum ipsa mensa et quod atro Parodus supra pag. 36. h. - καλυμμα. pet TE nc dixit. συνό- βων , plicis ni omen , qui alias etυν ἀου; Sed quid turn re

phc, tio adiicitur , quid rinet rinc, quod praecedit

scis, e mugilum genere VII. 3o6. e. f. o . d. talibi: tum συνοσβ'αν πυphc fortasse conferri possit cum illo, λο- TαSoc polyta Ei , IV. 33. b. Sed longe absum, ut statuere quidpiam velim. Mox in sti μου; latet nescio quod

-α scribendum censuit IACOBs, in Animadu ad Asclepiadis Epigr XXVIII. vers. r. Tom. II. Analector Brunckii, ruri usque in Notulis, Sstis ad hunc locum nempe vocem praecedentem, Ut videtur, in duas dividens. Ut es in intelligantur quiculae de qui biis pariter Matro dixerat, supra , pag. 36. a. rei in Osιν κυ*α μὲν έσαν. Ad eam rationem, praecedentia verba sic fuerint refingenda , α ξανθον μέλι quod ipsum ecpῖον μέλι infra rursus legitur, lit . e. Sed in iανθαι μελικα . sc non modo cum S. A. consentit s. p. sed insuperi cripta per , μελικαpiore vocali dicavit Epitomator, vocabulum s=.ικαpio cri ex ipsius quidem sententia doricam vocis formam esse pro μελικnpi Ec, a sing. i EAι-

543쪽

bat, quod idem valeret ac πυγιωμενοι, ignit , fervidi s 1-ve elixa notiione , califacientes.c re si ' ἐμὲ καi et i p. Sic scribendum docuitΚOEN ad Corinth. pag. I 23. Ibid. σα- olore fi Tre. OE, να μα 2go i c. Sic corrigendam monstrosam vulgo scripturam perspecte monuit IACOBs, in Notulis msstis. Post corrupta in vocem σαφυοιI Uerisum aut crucis signum posuerant editores Diae reginidis ac dedit codex noster A. Mox idem codex et etμspo dedit. Ibid. πέ- μιγ' μελοικασιi . In his latere ἐμ ip g μέλοι καi tu, monuit OEN, loco modo citato : vere haud dubie; sed quid de litera et in mi facerem , non liqUebat, qtlare vulgatum tenui, quamvis vitiosum. Ibid. θοινατα-

ieci corrigit IACOB in Notis mSStis. Mox, To istac correxit primus editor Mendose et gμωc s. Dein, WAE Xo , non, Asiae po habent editi omnes, consentiente quod sciamo sto: nescio, ex errore librarii, an ex dialecto. και σ*ύ; . ex hetMox s. Ibid. Iuras p. 'κ so κώ- c g. Sic recte s. A. Et posteriora verba sic corrigenda esse perspecte etiam viderat IACOB S. Idem vero vir doctus, pro pig*θα, O Itb legit in Noli mSSti S. Ibid. λευκο*opινοχρόου; vocabulum legitime compositum , eiuSdein formae cum λευκόχροο , quod idem 2 λευκo ptac valet, colore albus Medium in compositionem receptum est vocab eo isti, quod cutem significat , praesertim suillam; quo utitur Athenaeus X. 38 i. c. Ibid. p.rυκυ α μιispit. Si λυκυ et legas, ferri poterit vocabulum i spi et repro Ernc , non illepide cona possitum. Post id ipsum vero vocab fuerit interpuugenda OrZrio, quae sic dein perget eius is c*ιλέων τι ( dorice pro pi=έωσι lagoi inc , Odor pro TosToti *IAE Tres , σθοι r. Ibi hi ab aes idem videtur esse ac superius siA,Teec, O amice nisi potius etiam hic eodem modo, mi A.- Tres scriptiim oportuit. Post qσθοιc rursus interpungen

544쪽

so ANIMADV. IN ATHENAEUM p. Id .

quin pro eo quod vulgatum erat, Core rasi , nulla fere adlata mutatione 1 scriberem non dubitandum putaveram et ac ne nunc quidem assentiri doctissimo ACoas

possum , Rex re et Noe corrigenti. λα -e, scit. κρέα, camnem leporinam, sive leporem ad mensam paratum vocant

Graeci Sic apud Nostrum IX. doo. d. inpassim alibi : sic saepe Aristophanes , quod, Polluci, uitaeta, aliis

Grammaticis observatum. Quod sequitur, peto sev p, pro pae trepta positum esse eadparet utrum ipse sic scripserit poeta, an a librariis perperam detortum sit vocabulum . definire non praesumam. s. v dbulum moσσύζυ et nescio utrum a poeta sic fuerit compositum, an ex confusione duarumiectionum aut ex interpretatione natum potuerat poeta

vel ora udi dicere vel oμὴ υ et, quae sunt neutra pluralia a singularibus m(υF ομο υξ. Paulo post in et m

sve didebat , concretum illud lae caseum esse mollem Hora sp, quod pro vulgato , μὲ posui, injri maluissem, solennem adseverandi vel iurandi formulama sed veritus

sum, ne non conveniret metro cuius tamen rationein

illa in regione non expedio. Quod sequitur, c κερον εTre bo iusi , id dedit,s A. Pro nums , quod hic ediis tum erat, MAITTAIR de Dial pag. or pime cum circumfl scribere iubens, ut unicum exemplum primae pluralis imperfecti ab silici, dorice sic formatum, citavit. 5 λ o agi corrigit IACOB in Notis msstis, ad sententiam quidem commodissime; sed vereor ne, nimis remotum sit a librorum scriptura, ina huius poetae stylo alienum. Fuerit ita rum sive forma magis dorica iaac, quae a librariis cum ista permutata fit imperfectum e hi sit l, eo venio ut sensus idem sit ac verbi nλθομεν. Sin metrum primam longani desideraverit aut g μs pCvel Iμs, scripserit poeta, quod a sing. Da Eli, Ei, legitime formatum videtur aut nitas Uvel nitas Labsiμl fetur. Videtur autem revera metrum primam illius verbi longam desiderare ut penultimus versuS, permutata verborum duorum sede, talis fuerit .c κδ op nμεν εται οV ἀμα μὲν ἐξαναε ιpeia pquem dein exceperit postremus ille :

545쪽

p. id8. IN LIB. IV. CAP. XXIX. dyr

e tiagar πειτα dirae Jρ νίπτρ' Idσαν καTliris p ta . Versu penultimo , ut irem regi sti scribamus, pro vulgato ereπαρipsop, cum metri tum, ipsius dorici diomatis ratio poscere videtur. Versu tili pro aereTα χειphs, quod hic edebatur, missis iapi hoc eodem loco dabat noster s. ridem rursus cum editis lib. VIII pag. AOO. e. Eodem vers mendos cyrus et scriptum erat in ed. En Bassim Cas. I. pro tio recte Eri et in ed. Cas. 2.3. de sic etiam in nostro codice.

Aetae petiisetcaeri; pitaps Κλεοπατ- εν Κιλικία. Cum mendose in veti editionibus HAικί legeretur, in Lucia intellexerat Dalecampius. Sed ἐν Κιλικis, quod restituit Casuti bonus , quodque paulo ante recte bique posititinerat, Ic quoque tuentur S. Og in p. itemque Plutarch. in Antonio p. y26. e. f. a rei et D iii et, repta rivi; Tpωμναῖ ἐμεμέριστο, κασTQq gpsi ova et g s. ii κυλiei quid fuerint, libro XI D explicatum. c. CASAU B. - Scilicet κυλικsse lib. XI. p. 6o. d. e. f. dicitur poculam rapostorium vel arma met pro vocabulo κυλικε ον , ita notione accipiendo, perperam interdum κυλίκιo scribitur, veluti v. yy f. Eademque ratione h. l. Casau bonus vel κυλικε et legendum, vel vocabulum κυλίκια eodem modo accipiendum sibi persuaserat. Fortasse vero fatis fuerat, in seri, hoc quidem loco, ubi hanc scripturam cum editi ruentur am-ho nostri nassii itemque V is . c., passim diibi apud Nostrum, cum H Stephano OThesaur Gr Ling. II. as . e. pro diminutivo vocabuli κύλιξ habere; ballatitas ,

nlectabantur. Exemplum hoc insigne,, quod narrat, Suetonius in Nerone cap. et . Similia in aliorum Impe-

editum erat veram scriptiiram dedit S. A. Epitomator hanc narrationis parte in praetermisit. Ibiae et rej-χυα α βαθn et ii v*n ων α β φων ων. CASAUBONUS, Tn ια. Eden S, Tωμα; Optaptai vero cuni superioribus

editoribus in contextu omittens, haec ad h. l. adnotavit :

546쪽

3, Secuti sumus membranas , cum rei nχυ ια βαθ bus cripsimus, id est erra)γυα et Testantur tamen eruditi ho-nmines, in Farnesiano codice scriptum esse W πυκνα,,, α quod placet minus. Sed quid sibi volunt mem-Mbranae, in quibus constanter scriptum reperimus abi etsi*n Tu Si P ων Non video qui ferri appendix nista queat, nisi scriba inus et . psit Tων α νβ'pώνων , n& per popωνα intelligamus coenationes Proprie, ut di, scribit Vitruvius, Graecis rJptapes Alabant Oecos tibin coniuυia mira solent esse. Sed Aegyptiam reginam eo. a patram non adstringebant leges plebi Graecarum mulie-nrum positae s Et viros illa, non mulieres, coena exci-npiebat Athenaeus lib. XII. pag. s a. c. d. I ip si Ta

nge alia ibi sententia est favent tamen haec verba nonnis, hil coniecturae nostrae. α- In mendosum Tων έν ων consentiunt nostrae membr. A. Tam certam vero Casau-hon emendationem iudicavi, ut adoptare non dubitarem.

cons. V. y3. c. sv πάχυα habent eaedem nostrae membr. quod in unχυαire Utandum putavi, monenis

te etiam OUPI ad Schol. Theocr. II 6 . pag. 2Is Lubens equidem πυκνα accepissem, quod e s. Famemno

adfertur sed videtur illud recentioris cuiusdam docti viri coniectura potius esse, quam codicis scriptura et quae si revera etiam in illo codice legitur, ingenio librarii nostro codice posterioris accepta referenda fuerit..μν πετασμένω DETota Tois Eup. Praeclaram CASAUBONI emendationem rursus non dubitavi in conis textum recipere. Is ad scripturam olim, consentiente nostro codice, vulgatana haec adnotavit : Quid significet M hic dictio . At ei, non scio , mendae suspicionem D movet illud quoque Toic, quod hie non convenit , M sed Tae . Suspicor scribendum et oi καλυξι nihil

nenim convenientius in mentem nobis venit: καλυE auis dii tem proprium rosam vocabulum esse nemo dubitat. di, Sensus est super rosas , quibus pavimentum erat co ratum,n retia fuissi expansa , ne ingredientium cssibus auferrentur, diis soli planitias aequalis ubique corrumperetur. Retium istum dii usum nemo mirabitur, qui observaverit consuetudinem M veterum , involucris pellucidis aut etiam reticulis in vobeti vendi rosas, quo facilius earum fragrantiam percipe-nrent M. Tullius in Verrem libro quinto, sive De Sup-

547쪽

p. HS IN LIB. IV. CAP. XXIX. y3

hupliciis O cap. XI. Nam , ut mos fuit Bhbniae regibus,

n Significat, pontem theatro fuisse impositum , super quem di, fictilium istud antrum est instructum. c. CASAU B. Pe a ligneum interpretatur SOPING. ad Hesych in Ze- in. Coenaculum temporarium reddiderat Dalech.

Mmt .Latini quoque sic loquuntur. Hi sunt illi ipsi ,

n quos in vita Antooii appellat eleganter Plutarchus aecnsiet in ταλια κnpee . . CASAU B. - Vide Lexica Latina , in Acroama , cons supra, pag. I 2. f. De verbo Ag'ου si confer IV Ias. d. inibi notata. Ibid. sτέ-

Ad set. stipa st Epior adiecitam malles vocem pure et DC: quae e sequentibus quidem poterat intelligi, sed commodius hic diserte adposita fuisset. In s. A. est eneri u fortasse nσι νυκToc olim fuerat scriptum Verba ista rapvs ω cum in versione latina praeteriisset Dalecam pius, monuit CASAUBONUM 3, Haec ex veteri more lucem ac-ncipere debent Soliti enim antiqui, non Iudaei tantum,

M(de quibus ex sacris literis constat sed, Graeci

,, Latini tecta suarum domorum ita confecta habere, ut ,, in ea spectandi caussa adscenderetur, quoties aut pom-npa ducebatur, aut alia caussa stimularet. De Graeco Drum te diis constat ex hoc locos nam ita vertendtim est: di, cum tota Atheniensum urbe essent qui jacibus e tectis praelan cerent Lucianus in Somnio s. Gallo cap. an. O . q. M oπὴTs,posοιμι, καi rei et T. , αριίγTρ ε με αλω eti- , θάντο κριβωσΠωμακέναι stidio . Tacitus, de Agrip-M pinae adventu Brundusium Atque ubi primum ex alton visa es is, compliatur non modo Portus ' Proxima maris ,

548쪽

33st moenia ac Meta. - Plutarchus in Cicerone se P.

ai TE G προύφαινo ἐπ ιμ κα 2 et o sipopb: Cave nassentiaris doctissimo viro , qui mpo*αιpsi .e Tων σὲ cudi interpretatur pectare e lecto, cum, cetrelagi sit praeluceta re Haec CASAU BONUS , plura etiam alia de tectis veterum, Romanorum praesertim, adiiciens quae, ut nihil huc facientia , consulto praetermisi. Καλλικολα τε σα o gusela tire To p στρατοπέ25 disp. dyil retI. 33 Imperatorem Callim coenomae intienisse Caligulaedi, scribit Athenaeus, quod si ris esset natus. Sed haec didi caussa proxima non estri verum illa, quam ex Latinis di, scriptoribus, Dione norunt omneS. α CASAU B. Ibid. i ομα στ γέο oιὴpυσο &c. Plura numina recenissens Dio Cassuis, LIX a6. quorum formam, attriblita subinde sibi sumsit Caligula, Bacchum silentio praeteriit: at non praeteriit Philo in libro De Legatione ad Caium, ac di se I l. d. Francos Itisi ubi etiam ipsa illa adpel

M Redit Allienaeus ad temetem Graecorum uiuum, de quo,, dicere instituerat libri huius initio, Cait Elc vestiret

Mκ ip pikr. Cui bono adiecta sint ista, et si 'sp μα , di, non capio m delenda censeo vel mutanda . . CASAU BONUS. - Nil mutant libri neque quidquam mutandum mihi videbatur verbis istis viam sibi parat Deipnosophista, qua eo, unde digressus erat, redeat. αύT Tu et hiare dicit illa, quae de Antonio & Caligula modo commemorata sunt, quae non solum id quod satis est fugerant; sed Cipsum humanae sortis modum, immZne Udnitam,

3oo. Aristot. His . Anim. I. g. Hesych. Walios. HERODOTI locum , de quo mox agitur, habes lib. IX. cap. is extr. Ad vulgatam apud Nostrum scripturam,

549쪽

p. 3 8. IN LIB. IV. CAP. XXX. α;

nniti Athenaeus ipse memoria hic lapsus. α - Quibusnam in libris iraeμpor repererit doctus Animadversor nescio. Noster s. q. perspicue V ταμνο habet ut editi et nec ex recentioribus msstis Parisiensibus aliud adnotavit illebr nec in Aegiana collatione Romana varietas scripturae ad hunc locum adfertur Epitomator a Utem totum locum praetermisit Praeferendam vero putavi scripturam apud Herodotum vulgatam , quoniam saepius eadem apud eum occurrit, facile autem ab illa in istam , quae apud Athenaeum obtinuit aberrare potuere librarii. Apud Pausan VII pag. 3 6 in aliam partem erratum est; ubi Tetre uoc vulgo scriptum , ut ad Herodot observavit valckenarius. Quod ait Noster, ob eησι 'EpὴPOTO; - - με-

iiis magnifice paratum, sive, magnas divitiis insertissim fuisse monuit idem CASAUB n memoria lapsum videri Athennaeum Audiamus inquit Herodotum 'Aetetes Doc o

di, Aga rei esipisti sipiet equidem malueram αυτὴν Mαμ- , δίνιον &c. Attaginus , honoriis Flius, Thebanus, cum n magnifice omnibus rebus necessariis se instruxisset, hospitio

ncus in alienissimum sensum a Dalecampi detortus Sin esset verum, ait Athenaeus , quod dixit Clitarchus, Boeo-ntos, cum Persas conviυiis exciperent, non aliud eis a se

sisti isse quam illas ciborum quisqvilias, quibus folii ipsi se Iiasere sverassent opinor Persae, neque illis opus fusis flaren in acie contra Graecos in campis Plataicis: quippe queis iam n tales cibi pernitiem attulissent. sp H, si aeriae auctoris, tale Homeri licet tueri: omnes alii H λαταια semper. n repreTαTTεσθαι θιc AAnc dictum pro eo quod est M Usitatius, rapsc Tobc EA An paec. Utrumque invenient ti-nrone apud optimos scriptores hoc tamen vel maximex, viros doctos videtur in errorem impulisse. Sed inrespi- si ipsc a male acceperunt pro vincere: nam idem signifi.