Deipnosophistarum libri quindecim;

592쪽

s, que curare fisa facere. In Sardanapali epigrammate .s, Papi id ostrum VIII. 336. a. E Eu crapnToc mu Top DS,Mop regis id est, genio indulge incuticulam cura Aoud

di, similia multa , pro uti plurimum aliqua re. Sic igiturdi, apud Cratetem Aoethra visi exponemus dedere fas, finis Plutarchus, ut vim huius vocis exprimeret, ύνεps, ipsi verbo usu est recte: nam best oeph *ακns est. 33 neglecta lenticula transbe ad patinas Verba illius sunt ins, commentario Praeceptorum salubri ima sive De Sani-ntate tuenda , T. II. Opp. pag. et s. e. f. J AυThe et Tig

5, olivam ne edito iram. Frugi homines carnium sipisciuma, loco olivas esitabant. Auctor tamen huius praecepti et-3, iam ab his monet abstinendum. Uniciae, ut scandixis, similia agrestia olera, non pauperum sed mendicorumn mensis conveniunt. Alterum praeceptum et o Aso κἀγ,, re rei stactu, Din ed. ven punctum ponitur post alterum

n nisi alieno loco positae sunt; quod verum censeo De-nhuere enim subiici hexametro versui, quo praeceptum, hoc continetur et per hiemem pro summis deliniis habendam inesse bothophacem id est , habenti bollophaeam non alias dedi litias hieme esse quaerendas Sequi debent ista , ολβο*α- dii, , resteti, set et3. Quae verba sunt cuiusdam . quin aut rem aut nomen βολβο*ακόc abominabatur. Est au-bitem Olbophaee, quam ex Aristophane Pollux nominat si veAtotaeenp. cc vide Poll. VI. r. ubi tamen non dicit ab Arisophanes sed a nonnullis ita vocari. Sed etων πόλσων

vel evaAgo meminisse ait Aristophanem Lu Veteres m

593쪽

p. Is8. IN LIB. IV. CAP. XLVII. D s

n Tetrahc , farinae Abactae masiam in fila de fiam O prox, ductam Ex quo facimus coniecturam, non ignorasse venteres genus illud edulii quo plurimum delectantur Pr di, vinciales, eorum vicini Allobroges quos Delphinatesii nunc appellant. Probe subactum sati s ae tritici excel-m lentissimi ducunt tractu in tenuissima fila, ex quibus ceuntela quaedain texitur; aliis filis flamen, aliis subtemensi referentibus deinde ubi opus conmistum est j so ensiaccatum , in ollam coquendum coniiciunt; fitque planen=pωμα. OAT Jεs , quod Erotianus in Lexic Hippocrat. nait esse mohoosc. Ipsi a tenuitate .subtilitate suorumn mentis vocant. Sed addunt Graeci, polphos hvminibvae M solitos immisceri; unde ratio apparet compositae vocis

u quibusdam polphi parabantur , ut lilio, anemone re CASAU BONUS. - Consentaneum erat, Ut statueremus, non alias sententiolas ex CHRYSIPP h. l. adferri, nisi in quibus Atrieulae fieret mentio Atqui, quam priorem se tentiam Casaubonus statuit, in ea primum non compam re iratieulas tum vero, per se absurde monitum v detur, hieme non comedendas olivas, sed urticam et absurde dico non quod urticam nimis miserum cibum existimemas nam iniri olerum numero relatam eam supra vidimus, II. 61. d. bovi ego e meis familiaribus nonnullos, qui eum tenella urtica animi caussa pro olere vescerentur ,

optimo spinachio delicatiorem repererant: sed quod hieme non suppetit urtica, quae comedi possit quippe quae

verno demum tempore nascitur. Itaque vox oh ohακόν , qua pulmentum ex lenti uia signifieatur cf. XIII. 8 d. d. ad priorem sententiolam referenda erat quod Ep. perspicue factum, ubi idem vocabulum cum superioribus verbis ningitur, Interposito puncto a sequentiabus separatur. Caeterum, idemne prorsus valda minet poλ . 'reicii sive Joh o*eten, ut pag. 8a. d. fcribitur 'oApotheexu Uam Pollux commemorat, an paulo divei sum quid sonem duo ista vocabula non vacat nunc di quirere. Qui id egerit, is praeter Pollucem ipsum inquae ibi notarunt Interpretes consulat cum quae ad Hesychium in Shψoc adnotata ab Interpretibus sunt, tuin

quae disputavit Salmasius in Homonym Hyles Iatri

594쪽

sis ANIMADV. IN ATHENAEUM p. I sq.

aor. Illud moneo, apud Erotianum, ad quem Casaubo brius provocavit, vocem 'SAgo non modo exponi per

Wωμα τι πολτωps , sed, diserte doceri, ex aliorum sententia synonyma esse Wὴλ*ου - ολ osc. De quo utcumque statuas, βολβο*ακ quidem vix aliud sonare, ni erit, quam, quod a nobi in versione positum est lenticulam ctim bullis coctam. Confer de eadem voce quae notavit Foesius in Oecon Hippocr vocem Elaeios . Mox, repetita vox sta stati, quae semel tantum in s. p. legitur, quid hic potissimum valeat, ac sit- ne ab Athenaei manu, an ex librarii alicuius nota marginali in comtextum fuerit invecta definire non ausim Nam, quod

in Latina versione sic scripsi, Papae s exclamabamus V

si papae I, mera ea coniectura nostra erat. In altera tententia, Boxso*ax V oli &c. post oli in s. p. in te pungitur oratio quod hactenus ferri possit, si pro inter rogandi signo accipias. Sed commodius carebimus puto illa distinctione.

, eet iudicium scribentium, Torum, sublata litera, quae per- M peram repetita fuit. α - Equidem id ipsum, Jιδασκst tibet pauctoritate nostri s. g. edidi quod ante nos iam a Brun-chio factum in Fragm. Aristoph. pag. 3o num. d. Nec vero aliter , Uto debuerat s. p. in quo mendole quidem fico in 'siet, sιν αυτ a sit scriptum. In S. I.

post voetaepnu temere repetitae sunt literae hir. In eiu dem ARISTOPHANIS versu ex Amphiarao, Ila Tomo ita

cum editis agnoscit s. A., ins O sed nitio Top opeditur apud Eustath ad Odyss pag. Ti, 6. Eπίχαρμοζ - - betpae p. peικραζ re agro. Ex his En-n CHARMI verbis male intellectis exsculpserat olim Ras-MMUS proverbium, folia senti iam attigis: quod nul-ntum usquam fuit, ut recte, Stephantis ad nonuit. re CASAU B. - Scilicet monuit, STEPHANUs in Animadv. in Erasmi Adagia is vertendum fuit. Olla senticulae eoque-33batur. Nam n geta non deducitur ab re aretoμαι, quc est mattingos sed ab g ομαι, quod est coquor. α -- Vulgatumn set firmat noster cod. A. sed X exet habet s. h. peti*αpriis uoletis. Fabula ANTIPHANis, quae hic ninscribitur oiret, ea est de qua libro XII peti*αpac sp

595쪽

p. HS IN LIB. IV. CAP. XLVIII. sset

ni tu . . CASAUB. - Veteres nostrae membr. A. cum editis libris h. l. Moistic tenent, oioic vero XI. II. c. itemque XIV. 6 a. a. Si initi titulo Alexidis fabula citatur. μοια, XIV. 6 a. d. ni ibi prorsus . Uμtistu pro a Uμotae legendum. Hoc loco 'Apetitsep cst oieci cedebatur: ubi it paraticulam, qua carere poteramus, delevi auctoritate nostrarum membranarum. Ibid. E O. , iuget' φακόν c. Corruptisssime haec edita erant. - ir; ' ἀ/regii a si, bc pistaecκaTων ἐπιχωρίων sic ed Ven Dei etiam novo errore, pro pακlip est *ακῶ in ed. Bas kCas. i. sed id rursus in *ακn mutatum in ed. Cas. 2.3 3. Proeta' istae etκ vero, ita Piodicae habet ed Cas. Adnotavit autem CASAU- BONUS: Antiphanis verba ita fortasse concipienda su

n digenarum doce me e si de eo dicitur, qui aliquid coqueni, dum curat; ut in Apoththegmate Antigoni regis apud Plura tarchum, ὴὲ po E ειν. Ego suspicatus eram dari fortasse mandatum servo, qui se alium esse, quidem indigenam , dicebat. Sed in tam brevi fragmento nil certi definiri potest veterum librorum maxime scriptura consulenda est. In Epit haec desunt. De sic b ii nil ex nis. A. enotatum video, nisi esse in eo codice n pro Q quod si in eodem viris per theta , ut in editis, scribitur quid sub eo lateat nescio. Deinde vero idem sic habet, pecκnp. si nuce istaecne in quo perspicue iaci , pinetaea continetur: ubi metri caussa is particulam interserendam putavi. Denique pro Titiis, idem s. A. Turgis hambet, id est, Tic Ic. Quod de Obssis sorore, nomine Phace, ait, id hinc ex-dcerpsit Eustath ad Odyss. t. pag. ias init. Ibid. Atio i- μοιχo; pripiet Nio Tων. Vide notata ad pag. Is T. f.

596쪽

ss ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. sae

n rerum a lentibus denominatarunt. Aegyptum lentibus dnabundare scribit etiam Plinii s. re vide sin XVIII. Iet, si aliosque auctores ibi ab Harduino citatos LMSed vidi, dentur Graeci ae si ob appellaile, a cibi huius vilitate,nhommes abiectos, nihili hoc est, eos qui hodieque di, Italis Gallicis aqvini nominantur. Non enim caret ioco, si quod ait Cyn ulcus lenam esse Alexandriam cpακίνωNMSimilis iocus in his D καὶ ΣωπκTpos o si tof πα- Dpta tocismpnται, βρώμα ι α κ . a. Alibi poetam huncat Aoια o Ppsi pol vocant; III. f. a. I hic sexto p r dii costa pro risitio, , Vfuit enim Paphius, alludens ad paeaelii dii legumen Chomines ut videtur preeipo. c. Inde fa- sibillae rei 3 pnc, merito suspectus mihi neque ullam n fabulae huius mentionem facit Suidas Censeo scriben-ndum, Ut saepe alibi, g Brenae isti Paullo post vocat B ν' Ti et Beeκ in pag. 6o. a. itemque XIV. 6 d. nc Dat lib. XIV. pag. 6s6. f. ait, Σώπατ- έ Breae sedi, I x ναμω. Suidas scribit: in Σώπατροψ κωμικὴ b, cisse alae tibi Athenaeum mentionem fabulae Sopatri, cuis, titillus occe i. Locus, quem respicit, extat initio librin sexti . . CASAUBONUS. - Vido Athen. VI 23 o. e. Inde nempe ansa ioci, quo *ακιo pro Ure *ta dicentem Cynu cum inducit Athenaeus. Eiusdem fabulae titulum, κἀ etiam alibi commemoratum a Nostro, lib. XV pag. yo2c ubi ad eum locum bono ctim Deo pervenerimus,s stituemus auctora ex vetustis nostris membranis de quo loco iam nonnihil dixi mus in Praefatione Tomo primo praefixa pag. oo. Porro Σώπατ oc et xχίJι citatu

apud Nostrum IV. 1 f. a. Et apud Suidam in Σώπατ serere myge diserte adnotatur, fabulae illius Athenaeum in Deipnosophistis mentionem fecisse. Quare adsensus sum Casa ono, pro vulgato rex id v, qt id quidem inv tus noster codex tenet, Bακχίδι scriptum oportuisse In SOPATRI versu posietiori perperam sic distincta de ehantur verba, μόναν κολοσσὶν, ἀκινο αpTO E Hiειν &in s. A. non modo minor distinctio, sed plenum etiam punctum post OAocetur intersertum. Inde psielpo et petopranem e lente confectum reddiderat interpres. Recte vero innas. p. indeque apud Eustath. Od. v . pag. 2ys, . iun-

nuit AsAURONUS sic distinguendam orationem docens ,

ut a nobis factum n Negat,a inquit qui haec loquitur,

597쪽

p is S IN LIB. IV. CAP. XLVIII. sy

emptis se panem comedere, cum appositam Ar tanta copia letineticulam cernat. Colossum aereum magnum lentic larem appela lat paropsidem in qua erat Iens apposita cuius magnitu-aidinem, altitudinem, plenitudinem declarat collos ap-npellatio. cc

Ex EURIPIDis versibus , duo priores T vel et Ia &c.

cti itan et os Eetiis c. leguntur etiam apud Stobaeum, Serm V pag. 3. omisso auctoris nomine . sed in ea serie cum aliis positi, ut Menandri esse videri possent, quamvis nihil cum Menandro commune habeant. Inde vero factum ut apud eumdem Stobaeum, Serm XXXVIII. pag. 33 ubi iidem versus simul cum tertio rursiis sine auctoris nomine recitantur, nam in Veneta quidem Stobae editione nomen poetae non adiectum rursus M . nandro eos temere adscripserit Gelarius. Ex eisdem e sibus nonnulli etiam apud alios leguntur auctores, qu laudavit Musgrav. T. III pag. s .ia . Id. .Fabricius ad Sextum Empir adu Mathem. I. et a Iairarmentorum numero ex incertis fabulis retulit Musgravius.

Ex Aeolo quidem desumtos ait Fabric. l. c. sed nullo certo indicio nam Plutarchus, ad quem provocat, titulum fabulae non nominavit. Omnes quinque versus adposuit A. Gellius VII. 16. Vers. 3. Perperam apud Athenaeum re*υχ' υμ iis et c*gi erat editum, consentiente mS. A. Recte rotius in Florileg pag. s. QMuSgrav. μασCorrexere , quod dabant Stobaeus pag. 33. Sextus

Empir WAillus Gellius id ipsum vero apud Athenaeum

etiam noster s. D. exhibebat. Ves. q. ων υ απα κριπλησμopia habet s. A. cum eia quam scripturam Grotius tenuit Epitomator duos posteriores versus omisit, qui nec apud alios auctores leguntur, excepto Gellio, e quo πλησμον in recto casu recepi cum Mus- gravio. Ri vi or uToc IASO*oc. Vide Fabric ad Sextum

Empir adu Mathem. I. secit. 88. .eumdem in Biblioth. Graec. T. I. pag. do. Diae versiculos illos, 'ApκριμάTpi Sc. MUS GRAvIUS in Fragm. ex incertis labulis, num. 163. sic disposuit, quasi duo essent versus, quoruna

posterior a verbis T δ' ακαιpo initium caperet quos quonam decurrere metro censuerit vir doctus, mihi non liquet. Equidem, utcumque potui, tamquam versiculos

e choro lyrico decerptos distribui. In superioribus editi

599쪽

D et IN LITIT CAP. XLIVS et

600쪽

nibus continuo tenore, veluti nullo metro adstricta, scripta haec erant.

arei lyncris c. Vide Laert. VI. 6. Qibi Menag. EURIPIDIS versus ex Stipplicitus leguntur num. 863 sqq.ed Musgra v. Nihil in ius apud Athenaeum variant libri, nisi quod veris a. perperam h p habet s. . ubi recte ach ω S. Eio. Sed inter Athenaei codices QEuripideos nonnulla est dissensio de qua Marsilandum consule Musgravium ad Euripidem Quam versus ridiculam par diam commemorat Noster v I et O. e. f.

scriptura fuerit. Sic VII pag. 28 s. d. eiusdem CHRYSIPPI

commentatio citatur rapi Tων δι' αυTα,3εTων. Quae paulo ante leguntur verba, s soικεν. cum deessent ed ven.

Bassi, adiicienda ex sua Epitoma monuerat Hoeschel. adiecit Casiaub consentientibus nostris mSstis. Mox, pro Iυσου; est υσου; in s. A. Idem ipsum vocabulum bdein subintelligi par est ad verbum p αμενον. Qui sequuntur EURIPIDI versus, m χρυσὲ IgEίωμα Sc excepto quarto, leguntur etiam apud Stobaeum Serm. LXXXIX. qui in Grotii Florileg est Tit. XCI. Esse autem ex Fabula Et tophonte ductos, in ora adnotavit GrOtius, piit e Senecae Epis . xv. ubi idem quinque versus, quos citavit Stobaeus, in latinum sermonem conversi leguntur, adiecto haud obscuro indicio, esse e Bellirophonte Euripidis ductos. Nam in impressis quidem Stobae exemplis index fabulae non magis declaratur, quam vel apud Athenaeum nostrum, vel apud Sextum Empiricum, qui 'UatUor priores versus eosdem, qui apud Nostrtim legum tur, citavit lib. I. Advers. Mathem sect et s. Apud N serum, Veri . I. Ogiiωμα recte tenet S. D. sed Isiίαμae

mendose S. A. permutatis inter se literis, Cee, cuius permutationis alibi notabiliora occurrunt exempla. Vers

nae codicibus conseruit Stobaei codex stus Parisinus, a

라틴어 텍스트