Deipnosophistarum libri quindecim;

601쪽

p. sv IN LIB. IV. CAP. XLIX. det

h Brunckio olim collatus Veri . . Pro p δίμοισιν, quod tenent nostri codices, est pspώποισι apud Stob. CSext.

quod ipsum ferri poterat insic etiam olim ni fallor apud Sextum legebatur vide paulo post ad lit. c. notata. Vers. 6. In χειν nil mutant nostri libri et 'cet si Stob Senecae latini versus hi sunt:

Pecunia , ingens generis humani bonum: cui non voluptas matris, aut blanda potes par esse prolis non facer meritis parens. Tam dulce, quid Veneris in vultu micat, merito illa amores coelitum atque hominum movet. Ius, 33 Ceto,pιρμ. Pro si siu, quod in superioribus editi fuerat, Im habet ed Cas. 3. Veram scripturam sieta commode dedit S. D. aio έpns y ε; in v υτου Πολιτρία. In libris, qui ad DIOGENEM auctorem vulgo referebantur, fuisse HoMTριαμ, tradit Diogenes Laert VI. o. Ibid. καλα δὲ και ταύ-Tα. Sic S. D. cum edd. καλω γα και'. nn S. A. Did. Duo EURIPIDIs estis, NI WAoueto si Tne c. ex fabula Ueolo desumtos esse, Stobaeus docet Tit. XCI. tit. XCIII.

in Grotii Flori l. pag. 3 . Posteriori versu, pro . Uta κακισToc, quod ex Stobaeo adscivisse videtur priinus Athenae editor, in ed. Bas plane vitiose pae o rex. ex utroque nostro codice Caere o restitui, quod ipsum etiam apud Sextum Empir adu Math. I. a I eodem modo scribitur, itemque apud Plutarch de Audien d Poet. Opp. T. II pag. 3 . d. e. GROTIUS istos versus latine sic expressit:Laudare latum parcer non veneror DeIιm,

qui pessimorum saepe fit possessio.

Quum p α ματ si habeat nosti m S. A. licet nulla alia'. l. varietas scripturae adnotata sit, suspicatus sum, eodem modo hic scriptuni reliquisse Athenaeum atque XI.,6 . d. ubi laudatur o pυσιππas, prati Et Toc ta eres 'A α ων κ ιικων,3αὲμαTess quem titulum ita

602쪽

mentario A Bonis O Malis, quae est una ex illius Uagogis nempe non opus plenius .copiosius, sed ex eo genere Compendiorum, quas Ela et M sic vocabant Stoici. Vide A. Gellium XVI. 8. ad quem provocavimu cum de vocab. Eiiraediti disputaremus ad Epicteti Dissert. II. 6.3 . cons ipsum Epict. l. G I. s. 3. CII. I , do. Idem Chrysippi scriptum Origenes contra Celsum lib. IV. pag. Od. ed Spenc. breviori titulo sic citavit, pu-

In ALEXIDis es. 3. Quod pnTres υ; ευπα . olim edebatur id intemere .imperite prorsus positum erat. Ad sententiam percommodum, quod habet Epitome , νε-νnτα δ' υπαet . sed minime aptum metro Casauhonus, omittens particulam , consentientes habet nostras membr.

q. Sed claudicabat metrum, cui fulciendo si particulam post suetae I et inserui, praeeunte GROTIo; qui hunc versum a duobus praecedentibus avulsum, in Pierecratis fragmentis posuit, Excerptor pag. iis hac adiecta

latina versione, Ira es, auricios quamis, nemo resp/cit.

Crotium, ut Pherecrati hunc versum tribueret, AsAU- BONUS induxerat ab Alexidis versibus in sua editione hunc avellens .in fine sic scribens, oύPaeli pet,snetimo is psae est Tis . De quo additamento etiam in Animadv. monuit: Pherecratis inquit, est hic versus, nTIs,nTα ευπαTpissct quentali opst, ut docet lectio quam De Epitoma restituimus. Sensus hic est: Nemo unquam si vidit pauperem, qui inter nobile locvim suum obtineret. ευ- παTpi; et dicuntur bono genere prognati, qui patrem suumn ciere queant posse etiam patritios, quamvis nobiles, dii in paupertatem venire quis dubitat Ergo ertini qui- dii dam oesineta sumera iJαι quod negat tamen poetarn quia, ut ait ille, pauper ubique iacet, neque unquam pros, nobili habetur . - Atqui verba ista, neri moti spa-κpαTnc, quae . . leguntur in Epito me, nihil ad istum versum qui Alexidis est; sicut duo praecedentes, cum quibus arcte cohaeret pertinebant sed alii seste ad eos

spectant versiis, quo paulo post auctor noster ex pherecratis orianno adponit. Nempe Epito inator, omisiss

603쪽

Hos'. IN LIB. IV. CAP. L. f.,

enim scribitur in Epit. o re, interposita maxima distinctione huiusmodi V qua solet uti ubi ad alia transit, sic pergit in i ro ovε αTnc isso κύλιξ σοι και Παπε

brevior Id spectans, puto, DUPIU Emend. in Sula. Part. III pag. m. 33. 3ἀπεζαν μοι *hs, scripsit. Sin productam pronuncia veris eamdem syllabam quod ipsum per prosodiae leges licitum fuerit, nihil desiderabitur.

Ver . . Sic edebatur, κα κυAικα καν pre si v c. Ubi CASAURON Us monuit: n Scribe κα κύλικα, ανTpα-n gyrum, Tu op πίω. Da poculam, O edendum aliquid, ut Meo libentius bibam. Quam emendationem spernens ToUPIV l. c. rei et psi iv μ' scribendum veluti pro auctoritate, suo fere more, contendit. At nihil certius illa scriptura, quae a Casaub coinmendata erat, quam firmant etiam nostrae membr. A. In Epit in paulo ante

docui, omissi duo priores versus. Haud semel librarios fefellit verbum pipredissi, quod tamen saepius occurrit apud Nostrum. Vide III. 3. . . q. a. II. 36. e. III. 6 s. e. VII. 32d. b. μεθ' ων λη - τἀν πολυτελωρ. Jntellige, ex sequentihus, verbum sic nempe itas,' psae si ' μη;έν ων νε-

Top 'o luti novae o p. Haec Cynuicum fecit Io-M qui Athenaeus consuli consilio, ut esset occasio dicen-ndi de voce h)Hoc quae deinde sequuntii r. Enimvero, , cur de Athenaeo iure expostulemuS, caussam praebet no- , his iste locus ubi cum tam musta de nomine byχecndisputentur, quid hic eo verbo intestigere debeamus, Mnon est ab illo expositum. Certissimum est, falli inter-Mpretem, qui in vulgata significatione o Xo accipiens,n de generas tantum disserentia hic agi putavit. c. idcilicet verisba continuo sequentia EAαφανTω I. πανTων, καὶ ἐπὶ vω κί Uy κἀλισTee, sic interpretatus erat Dalecam pius: Arriserunt omnes, ideo potissimum , quod masculino genere com

604쪽

s ANIMADU IN ATHENAEUM p. I sq.

chum enuntiasset Dii quasi aliud nihil tota hac disputatione in ageretur, Uam ut probet auctor, non solum o Uino sed bo Udi dixisse veteres Ille vero ea de re ne coisngitavit quidem isto loco quod assirmare licet absques, ulla temeritatis suspicione , eius verba saltem legenti.

v Quid nonne suo loco dictum est libro III. vide ibi

li pag. 6. tota, inpraesertim sub finem. ubi de eonehiae

M ostreis agebatur, utroque genere solitam eam vocem n usurpari. Tlicis res, ait, reto scpρὶν λε ομενα κα Ddnλυχω καὶ ἀρσενικω . Nos arbitramur, caussam nona, adiectae interpretationis esse, quod in communi usu tuncas versaretur vox κὴ χoc ea notione qua hic accipitur. , Quare hoc tantum docere instituit Athenaeus, etiam an-ntiquos notum habuisse eum cibum, Cita appellasse Cntum vulgo nominabatur. Quod si recte divinamus, citibus quem auctor intelligit appellatione , χου, faban est non fresa, sed integram cum folliculo, quam Ro-n mani conchem inconcham dicebant. Sensus igitur est Pentit Cynulcus dari sibi panem, O cum eo aliquid, non den lautior Ius cibis , sed vilioribus raptitata ait , lenticulam , de

si qua multa iam isa sunt, es quam ocant conchem Non mani, Graeci Peteres o Lop. Memineris, Romae hos, sermones haberi itaque Top καλουμppo debemus expo-Mnere, eam quae vulgo hic vocatur conchis Quid con-nvenientius lenticulae coniungi poterat quam conchis , Nam .hanc pauperum fuisse Os et ex Iuvenalis Sa-ntyra III tus as J CXIV. 13 i. notissimum est. D Martialis: lib. VII. Epigr. I. Jn cum Saxitari ponatur cauda lacerti,M O bene is coenas, conchis inuncta tibi ces Adde eunt dem Martiat. lib. V. Epigr. o. .XIII. . J. Memineris etiam Cynuicum esse quibo Ua nominat.n Solitus hic vir rerum appellationes quae erant Romae M in usu, inter loquendum retinere, cum magno saepe au-Mrium To Κειτου κρίτου Ulpiani fastidio. Sic libro III. D L pag. Ia I. e. f. pastoritia fistula exceptus est, quod D Jικὴκetae appellasset quam Romani decoctam. Ergo etiam n hic, conchem appellan Ebri or risum meretUr con Viva-nrum ., CASAU BONUS. - Solent interdit in Graeci, quae vocabula latine iii is tertiae declinationis terminantur, ea graece in or secundae declinationis formare. Sic panis apud Messapios ararios erat, ut docet Noster III. II o. c.

605쪽

p. 16o. IN LIB. IV. CAP. L. s s

sic catilis, e καυλὴco laetiis , .ssic si si qua stin il genus alia. Sed illud utique parum congruum quod,

cum non modo Latine trire conchis in foem gen diceretur, sed, Graecus auctor TIMON ad quem mox provocat Coenu irs, pariter in foena gen. o Xoc usurpave rit ipse tamen Top κὴ χo in masculino usurpet. TIMONIS vers. I. υτ μοι sis ii et iaposipsi Otis μοι ἐκetae in re ' edebatur similiterque paulo post, a soc*lptam et oύσων ων ἐκταίων μαζιop. Ibi AsAUBONUM: Hoc vuli, inquit, Timo, ut indicat mox Cynul-,, cus sibi , homini frugi is parco κίγχo magis placere

nienda sunt nobis verba Timonis : nam e hic est quod

n diem factam quae expositio si admittattir, caussa nullan est cur miremur non probari Timoniis. si et Eaeetet in .n Quae enim voluptas, aut magam aut paneni sex die-nbus serrratum comederet Viderint docti, quam hoc qua--drare putent Timonis menti: ego absurdum centeo. Pro- Dbabilius sit interpretari seTrein , grandem ut grandis Odi, lenta apud Persium , Invigilat Aiquis randi passa s-ntinia Proprie est ara quae sex hominibus alendi fissciat. M Sic panes Eκταιου interpretatur Hesychius, Tου ἐκ γοι - nνίκων ἐξ choenix autem , it scribit Diogenes Laertius vi- Deus erat hominis diurnus. Ita possumus exponere editam nlectionem it Tocin μα α At neque in inanu exaratis Athenaei di, codicibus, neque in Epitoma invenimus Retrei scriptum: M sed vel et vel anetera Legendum Listimo, aes era ex-ntra versum quidem in versu autem n Tns vel gili; sinam utrumque rectum, ut docet in Tθνικola Stephanus 3, Favent coniecturae sequentia Cynulci verba quibus si comparat has maZa cum Eretriacis quali inniteret, si utrumque genu a loco, unde afferretur, nomen in Ve-i,nisse. Quare sensus erit: non placere Timoni clios longe 33 arcesitos, cuiusmodi e ma a Teia, aut Lydia caruca et sed n pro omnibus deli iis, in quibae parandis tantum alii Ohoris si ponant, abunde Cicerabilem O fordidam conchem, sitantum Graecorum omnium cibum. Vulgatum Retreis imperitae nescio cuius hominis coniecturae debetur. In Epitoma quidem dees primus Timonis versu cum maiore secundi partes se in s. . sic scriptum 'ni c., iaquari criptura salis eripicue id, quod coniectaverat Ca- Anima Via. II. M

606쪽

D ANIMADU IN ATHENAEUM p. Ista

Eubonus, non in re continebatur praesertim si a conferas quod mox sequitur, ala*ὴprei direpta Tέω μα- ων, quod perspicue sic scriptum in nas. A. similiterque in Epitoma, ubi praepositi his verbis, ΣώπὰTpoc etsi

pέτρια λευκαλ*ιTop pdiri, sic pergitur Asi*opo dili reis E αυTn μαζαι, sic rei aesta Tita. Quare nulla ratio subest, cur probe in μα ' tri maluerat Palmer in Ex.ercitat pag. y . deTn ου legamus, Eni. intelligamus oppidum Bithyniae Maram autem Nam non tam cum Casa ub dictam existimem, quod e eo arcessi consueverit Athenas quam quod in ipsa Teo exunia ratione pararetur, id Telorum morem Athenis in delicatorum culmis parari soleret. Pottaerat tamen farina, e qua coinficiebatur magari ex eo insula adferri. OUTE et pro Ren ii Aυδων. De caraeca Lydorti, satis li-nhro XII. Lai f. c. .alidi. CASAU B. - Ferri poterat Retpυκii .mox volpυκ- , quod habent edd. hoc loco, atque etiam libri omnes pag. sis. c. Sed secutus sum a Coritatem nostrarum men)hr. A. in quibus et poen quidem mendose scribitur pro καρύκκn, sed mox dein perspicile recteque Res pυκκων. In Epis utrobique deest id vocab. Cons. IV. 32. f. .ibi notata. Vers. a. αύα- Ascis ex eisdem naemhr. A. revocavi, Vae quidem mendose in prima literabiles h hi habent, sed in quo perspicue et ech a contineri videbatur: quod cum probum esset, nil opus erat cur in aeuis Tae A. sive ab editoribus favea iunioribus librariis mutaretur quamquam, hoc per se rectum fuerat. Habet vero etiam aeυαλἐγ S. P. teste illebrunio codex C. vero OH NAsi referente eodem. Idem VILLEBR. pro pi scribendum pirii. q. se et i contendit; λιτ καὶ αἰαλέη γ ec, in nominativo ca

ilia Sopatri fabula paulo ante dictum ad pag. Is 8 d.

607쪽

net S. A. In Epit haec talia desunt. Ubi quid sibi velito articulus adiectus, non exputo et ac velim scire quo pacto eum Casaubonus acceperit, qui nihil ad ista verba adnotavit. Certe nihil adest, quo vel praepositivus, quem vocant, articultis o referri possit, vel postpositivus ita si quidem sic cum accentu scriptum voluisses. re prorsus deletam malueris voculam, possit suspicari, ip-JpE κυpeio seriptum oportuisse quasi dixisset, viri ca-mni Sed non convenire 'idetur, ut ista compellatione hospites scios adlocutum esse convivatorem statuamus: nam quamvis invocati ad coenam Cynici isti venissent, vide IV. 6 . a. tamen semel admissos aeque liberaliter ac caeteros convivas haberi consentaneum erat. Itaque

suspicatus sum , κυνοσσὴ si hic scripsisse Athenaeum: quod vocabulum . nusquam alibi riuod sciamo hodie occurrens, Hesychius nobis conservavit, per 2 npEυTec exponens Significat autem proprie canIInr a datores, Ut idem Iere valeat ac breυAκot quo nomine per iocum insignitos subinde videmus eos e Cynicis, qui inter alios eminere viderentur, haliorum quasi essent ductores Cons. IV. Is f. e. WAnimadu T. I. pag. s. ad I. i. d. Sed magis utique probabile mihi videtur, sic scripsisse Athenaeum,

- - . to pietσαι *nri. De STRATTIDIS Phoenius, alion loco diximus . CASAU B. Nempe in Animadu ad lib. II cap. XXIII. quo toto capite Casau bonus recens uni fabularum traitidis instituit. Prior STRLTTIDIS versus, Urepetipso rei p. c. totus ex Euripulis Phoeniss duetus est, ubi legitur num. 6 . Ibi vide quae a VALCRENARIO notata sunt. Desiderabatur apud Athenaeum in editis P . particii lata quam ex Euripide se adiecisse in traitidis fragmento profitetur GROTIUS in Noti ad Excerpt. p. 8 s. Sed rapit Athenaeum nostrum dedit eamdem particulam uterque noster codex nastu S. De posteriore versu consule ERAS MUM in Adagio, In sente ne iamlom.

608쪽

s. ANIMADV. IN ATHENAEUM p. Iso.

MLaurentius, M. VARRONEM in Latinis scriptis suis fecis cnse mentionem Graeci proverbii, T ἐν Λακ μυγον. Idnverum esse testis A. Gellius libro XIII. cap. a . Videte,ninquit, ne ex imetis semper atque in omni loco mortales mul-nuos pro multis hominibus es dicendum; ne plane flat Graen cum illud de Varronis Satyra proverbium, Tu et Tasaest ii, μύρον. α CASAUBONUS. Ex hoc loco ubi oνα- Tope suum Varronem vocat Larensius, suspicatus erat vir doctus, cuius Adnotatio iac nonnullae in Athenaeum exhi-hentur in ed. Cas. 3. pag. To3. non Aoepi petio scriptum

nomen oportuisse huius convivatoris, sed spupcios, id est, Terentius: quae satis speciosa coniectura esset, nisi nimis saepe in Athenaei libris illud nomen, semper eodem modo repὴναιο scriptum , Occurreret. Did. Pro In pudiretr hoc, rectius fortasse fuerit Epimetris io e. Certe latine non tam bene Menippius dixeri S, quam Menippeus. Σύ βέ μοι δοκεῖ Κύνουλκε, Tobete et aere se sic et d

b, bet proverbii speciem illud. . δέ μοι ἀοκεῖ - - Desi

n homo bonus O magnus, qui hoc nescias Fatuos vocabanti, longos O magnos , Ut apud Graeco Latinosque poetasn passim Versus est Homeri Iliad. - . si o8. ου siae c

n ro, verum ex Timonis illis sumit Laurentius. Sed alitern fortasse distinguendum, producta parenthesi usque ad nili rei, ut sit sensus Theodorum Cynicula in hoc Tin moni similem esse, quod gaudeat magis Cynulcus dicin asci titio nomine, quam eo quod a matre fuerat inditu in ;,, sicut Timo lubentius audiebat MIσαρθ- Toc , quam in o. Caeterum hanc coniecturam infirmant quae dicimus M de Timone sequente capite. . CASAU BONUS. - vide eumdem Casau b. ad pag. 63. d. Statuit Athenaeus, ipsum Coenuictim maluisse hoc nomine adpellari, de quo confer paulo ante ad lit. b. adnotatas Uam eo, quod mater a nativitate imposuerat quae locutio ex Odyss er . . ducta est. Proprium hominis nomen Theodorti finxerat auctor vide XV pag. s. e. N 6s a. b. At hactenus non cum Timone Sillo' apho conferre hunc debuerat Casa tabo-maS; quem eumdem cum Misanthropo statuens vir doelis

609쪽

d simus, mire a temporum ratione aberravit. Erat enim Timo Sillographus, Phliasius Pyrrhonis discipulus, aetate multo iunior, quam ille qui Mia ecppptaetro solet cognomianari, qui tempore belli Peloponnesiaci vixerat. OTI o repli vpo Tep μνήμnc TETύ iiκρ Tπι- si M. Sensu casstim inni alities e vitio sunt erat id, quod adhuc vulgabatur, meep oreo et pra quod quidem in vetustis etiam in embr. . nam in Epit desunt is a omnia' eodem modo legitur. Certissima emendatio, quam in contexit reponere non dubitavimus, politissimo debetur CoRAvi nostri ingenio. Malim re pre et po T. pra, in-,, quit id est , ante Timonem, cuius testimonium de κὴ -n is laudaverat Cynulcus. c. Simillima ratione eodem hoc libro pag. I a. d. legitur, v po Tipo ETησιχὴpo

Tvi semes et TopTα κα Neto ore. Ita hoc dictum est, quasi unius eiusdemque fabulae titulus Eo et aerei sio Oafuisset , quemadmodum eiusdem Epicharmi sui fabula . cui titulus T κα Θα Areccae. Sin quod res esse videtur duae sunt diversae fabulae Topetae si si commodius foret sic scriptiam, Cetae Topetet aere sv Negeroi c. Sed vulgatum tenent veteres membranae nisi quod super extrema syllaba vocis Topetae, super prima vocis Nae σοι; superscripta utrimque sit liter ii, communes Graecorum o mas Topeti, Ni urore indaeans Fabula quidem Epicharmi Topica nullo alio auctore, quod sciam, nisi a Nostro

h. l. citatur: Nασου; vero praeter Nostrum citavit etia iii

Pollux X. r. .Pindari Scholiastes ad Pyth. I. ut monuit Meursius ad Hellad pag. D

n concha hoc est, Paruni conchis. o liciop, ut apud Latin nos lenticula. et CASAU B. - Mihi vero eo reto utique legendum videtur, cum praesertim αλλανToc etiam in genitivo sequatur ut sit,iκpop κογχα κα μικpopNAAαν- Toc. Posterius hoc nomen cum accentu circumflexo scriptum recte dedit s. . pro Ahsipeto , quod erat editum. Ad postrema verba adnotavit CoRAc , Fors sic emen-

Mihi poetsTμnμέγo legendum videbatur, praes

610쪽

sso ANIMADV. IN ATHENAEUM p. Ism

Diodor Sicut in Excerpi de virtutibus vitiis, T. II.ed Nesset pag. 82. UT X. Pag. q. d. Bipont. SO PATRI eclogam vulgo incipiunt a verbis di ω καTακαυσσιν. Mihi, Uoniam praecedentia et AsiTα μι-ύμgroc, perapte cum istis cohaerent, posterius hemistichium senarii essi chini, illa ipse etiam poetae verba esse visa eranr mi. d. Bene habent editi κα μὴν, dein

isces i. Pro dii, , doctissimus IACOB in Notis msstis υμ μ corrigit ubi mihi quidem, ut metri respectu, sic ad sententiam percommode stare utilgatum videbatur. Tipe, verus, rectus et vide Lexic Polyb. Indic Graec Epictet.

WMpet ei thc, experimentum Vertim, certum.

Veris T. μὴ θρν καπνίζων. SextUs versuum OPAM TR sic editus a nobis ut habetur in membranis Lego. 33etro oc νυ καπpi ων. Sensu est, Volo de vobis, o phidii Iomphi, timere experimentum, utrum vere an falso de mal

birum tolerantia vos ractetis. imbos, ad Cnem admotos fumi mo cruciabo , deinde, si quem Mesras crus reducere viseron tam torrebimini, addicam illum hero Zenonio O immiserico D diu ea legerat extra sine deportetur; qui quidem sapientiam xi ementiatur, O falso nomen philosophi sibi vindicet Haec dii men poetae: ita cognita, obscuri nilii in illius em, bis cc CASAUBONUS. - Totam Sopatri e togam praetermisit Epitomator. In poet, quod habent vetere mem-hranae, perspicue et pho psi continetur; quod idem valet ac r=ὴTερον , ut ad I. E. . vidimus, ubi simili comis pendio omissa terminatione scripta eadem vox. . Neque aliud quid porro circumspiciendum videtur Syllabaetor, quae absque accentu sequitur in eisdem membranis, ex imperite accepta glossa irrepsisse videtur cum in vetustiore aliquo codice repos bc illud per praetor fuisset expositum. Ad sensum itidem optime GROTius in Excerpi pag. I. poetspe scripsit. Quod caerebi vi dicit

αν. vide Schol. min. .Eii stat h. pag. ad 3 sq. Iam ver, in posteriori hemistichio utique desideratur particulae aliqua, qua fulciatur claudicans in vocula clip

라틴어 텍스트