Deipnosophistarum libri quindecim;

611쪽

p. 6 r. IN LIB. IV. CAP. LI s. sa

Ves. s. Cave ne assentiaris Dalecam pio, qui ou παυσανT scribit, pro συσπασανTα, CASAU B. - Nempe toto coelo a postremorum versuum sententia aberraverat optimus aleca . de cuius erroribus h. l. admissis nil opus est ut moneamus. Vers si . Cum P αμαθά- σεθ' vitiose editum esset, nescio an consentientibus membranis monuit CASAUBONUS sic scriberulum, ut edidi-MUS Znγανικὴν αγὴ τ εθ' obetoc usi Em .ies )ωὲ &c,ri Zenonius herus, inquit inclemens .misereri nescius. DErat iii Zenoni dogma, ο σοφόν υκ si ip-εσθαι :n non cadere in sapientes misericordiam. παμα i STαι κυρίωMεν' iee G n, ut editum est, negamus esse graecam norationem et a repetan petita r' eet M a frequens apud noratores Graecos Iurisconsultos poenae servilis genius erat, tac lege atq- omine vendi , tu extra sine deporari tetur servus nequam Aelianus in Epistolis in I νυμensin Woy σομaei Neglan ἐπ' ἐξα ω X c., vide Reis-kii Indic Demosth in Te e radita Versus isto Grotius latine sic reddidit:

Ee me autem novi tres crematurum Diis

Dialicticos de genere suppostitio,

Et quia vos colire literas intingo, sapientiamqae , O maxime patientiam; periclum fruiam dogmatum, prιmum AEUIdem, fumo: mox tibi vos ignes assabit calori crus retrahentem Messiam, quem videro, vendetur illi Domino, sed Zenonio, O exportandus ut qui sapere haud didicerit.

612쪽

ss, ANIMADV. IN ATHENAEUM p. 6 r.

dicabat s. p. in quo quidem incontracta admodum iaalia ex parte corrupta legitur ista ecloga in hunc mo

αλιμα. De alimo nonnulla disputavit Caiau bonus ad II. 8. f. plura dabit OCHARTU Hierogoic P. I lib. III. c. I 6 col. 8 6 ubi, haec ipsa Antiphanis verba tractavit, contulitque cum Graeca libri Hio versione, cap. o. s. d. qui lociis inprimis ad illustrandum hunc nostium facit. Et ibi quidem ei Altae et adspirata vocali scribitur, quemadmodum Chic scribendum Bochartus censuerat. Sed ita fluetuantes video aliorum auctorum codices, ubi alimi vel halim fit mentio, Wiam parum adhuc ad liquidum deductum videtur, quodnam plantae genu vel At-μo vel Eλιμο adpellaverint veteres, quae duo etiam nomina a Plinio, Solino inter se permutata, confusa conqueruntur nonnullic vide Bodaeum a Sta pel ad Theophrast. IV. o. Salmas ad Sol in passim: ut discederea scriptura codicum nostrorum, in et .ιμα consentientium, nefas duxerim.Vers 3 τοιαύτα συλλέ*ονTgCE T Rωpύκω.

In superioribus editionibus post verbum UA Ai opTE continuo sequebantur ista, si Vminus recte etiam et cum accentu Tω κυρίω Κωpύκω β' ἐπι γα ομένω pineti Nec aliud habent veteres meoibranae ibi CASAUBONUS ii Non ausim, inquit, praestare sinceritatem huius lection niS, κανθω κυpi Xωpύκω δ' ενι p. Nam alibi simpli-nciter haec fabula Antiphanis inscribitur spυκoc. IX. 366. b. . os. c. Quamquam non hoc tam me mon et, quam quod divinare nequeam quid sit spιο κώ-npυκo . Dalecam pius fortasse non male, et T Κυγίου

ny Mys dy, Domini fera, Ut panarium et vel oryciis ut de M corymachia veterunt exercitatione accipiam US. α --

Quod divinare non potuerat Casati bonus, id propemodum ac tetigisse mihi visus est,OPPIER , in Observ. Philolog pag. gr. statuens, post συλλέ opis intercidisse tria verba, quae senarium complevissent, . T κω- ύκω. Et mediam quidem syllabam in repsa corripi docuit idem vir doctus ex Artiloph. Lysis r. ia i 3. ex Athen. XIV. 668. f. Iain deinde quidem si modo recte enotavi, nam haec scribenti non inplius ad manum est libellus nude se et X vpυκptam p. scribendum idem XOPPIER censuit, plane abiecto vocabulo vim quod

613쪽

p. 6 r. IN LIB. IV. CAP. LII. ss

a tamen minime de nihilo hic positum videri debebat; immo vero, ciliu quaenam vis Cratio esset, ipsum viri docti inventum declarabat. Nempe pro Rupitat, quod in vetustis membranis est, sequod idem ac opi valet Rupita oportebat ac fortasse quae vocalis tota in fine vocis videtur esse in membranis , ea, si curatius inspicias, signia esse comperietur aut si a certe fuerat in exemplo de quo illae descriptae sunt qua de permutatione literarum in fine voci im, cum alibi saepe, tum ad Polyb. I. Is , Io monuimus. Quidquid sit, ac mihi persuasi, κα τω κυρίω, Κωρυκι Liari preg vir hoc loco scriptum reliquisse Athenaeumn satis perspicua se tentia, quani in latina versione expressi. In ipso Fragna ex ANTIPHANI Coryco s. Pera, vers. 2 sq.

Clim o βὴλo esset editum, CASAU BONUS TO 'βολού(sic scribi iusserat equidem contractam formam Toυ So-

ri Od et . pag. 6OI, 2. Ac si hic, AZde crassam aifera n re, ut arbori librum. α - Vide vero, ne verbo Agustpaulo diversa nescio quae vis sit tribuendas verbi cause

o, si Aho, se non capere ait SAM PETIT Us, Misceli V. 8 pag. nec ullum sensum istud xx habere contendit. Rescribit igitur ob b αλα, neque fatim: qu abs is,inuisse, inquit, Pythagoricos, niihi non dubitim esti Non meminerat cum ista scriberet Petitus, vocabulum id o sigillatim de piscibtis usurpari ex quo, quid dicat poeta cuT EA . hae itaeorum satis erat perspicuum. Veris

legeretii in edd. inins A. Desunt tres posteriores versiis in s. D. Quod ad sententiam spectat, similem i, cum habes eiusdem Alexidis IX. 38 6. c. d.

614쪽

ss ANIMADV. IN ATHENAEUM p. 6 I.

o Te neti Sic S. A. pro et habent edd.Fragna ex ALEXI DIS Tarentinis eri . a. Iιε- χι s etpo T. TE; De usu verbi mi Acb .eius, ad dicendi artificium translato, consule quae it IACOB ad Antiaol. Vol. I. Part. II pag. 38 S. res versus GROTIUS in Excerptis exhibens

lidit:

fabulae

so citudineI re haec datur in diem Cis O aquae poculum cIJ Vitam carceris iii e viri sapientiae

erumnabilem.

Vis purus ultra simplex, nulla arte i, D. o gi' μέγα . ει- . n. inire p. i. Non hoc dicit, iacea farinae tinam abs tum edere, O nihil edere ni re tardactae Erat autem tui censebatur legitimus te unius . CASAU BONUS.mS. A. inserit /λια , II remos quinque versus huius

cis se plurima mox alia,

615쪽

IN LIB. IV. CAP. LIII.

n hic. . CASAU B. - Dalec ampita S, ex euam terpretariis erat. - Pro et Sergi quod vulgo ponendi , mps et 8 fi oportuli metri caussa de iii etiam Acissmonuit in potis msseis. Duo vero mox dein idem iii eisdem Notis nis stis raro et Tae E ET E et Tetetis et scribendum centuit: quod metrum, in t C, D que ac contextustionem. Scilice editionis Calatversi primo cum membranis expressum est :prima pers si

dices mssti nisi sive temere id

immoditarum ad ant, lumbi et illis et praci ioribus, eadem ntem Amin aetis a

s tuit illius tabulae h

616쪽

ss. ANIMADU IN ATHENAEUM p. 63.

compolitis, ad dicendi artificium translato, consule quae docte collegit IACOB ad Antilol. Vol. I. Part. II pag. 38 s. Septem priores versus GROTIUS in Excerptis exhibens

p. 88 sq. sic latine reddidit: A. thagorismi bubulae

actitae onatae solicitudines illas saginant. Praeter haec datur in diem cuique horum panis asstis, aquae poculum et cvictus nihil praeterea. I. Vitam carceris commemoras A. Atqui se viri apsentiae addicti vitam vivunt aerumnabilem. Ve s. q. peto rare preph sta panis Pirrus putris, simplix, nulla arte Faratus vide adi i s. f. Vers. I, D. y gQ μέγα β ει- Crysti Cetri Tn αλ--ων κοίλη μix p. 1, Non hoc dicit,3 quinque diebus eum cot iam hordacea farinae nam abs D mere et sed, quinto quoque die solum edere, O nihil edere ni diis mariam factam ex hemina farinae hordaceae. Erat autem ii coryl.r, octava pars, hoenicis, qui censebatur legitimus di, ni odiis diurni ali inenti personae unius. α CASAUBONUS.

Post ysi' u het perperam S. A. inserit,iet , in reliquis tamen ni mutans. Postremos quinque versus huius eclogae, excepto verbo ire cυ; sin plurima mox alia, omisit Epitomator. In Fragm. ex Pythagorissante, Vers. 3 cum Tay Πυθα d optat vulgo legeretur, ou Uυθα opsiois scripsi, quod sermonis usus inmetrum desiderabat. Ves. q. ποιον-ctis Una voce edebatur. Divisis vocibus me o h bet s. osi si malle se significavit CASAU B. quod quidem cum subiunctivo i Captius videre convenire. De argumento eclogae , haec notavit idem CASAUBO-FUM , Dixerat alter , ex limare se, convivium amici icta ridi, a quo erat invitatus futurum ex instituto dianisciplinae Pythagoricae, sine carnibus; sed pro illis datum M iri caricas, vas pissas , caseum A sint ilia. Respondet

illicet Longe aliter stilumnas nam convivatorem victimam essen mutaturum, omnium quas haberet maxime Visam in

617쪽

p. 61. IN LIB. IV. CAP. LIII. iis in C A P. a III.

Ret Toc Ap Ti*a pn - - νωγαπsetae M φ. Fabulaen nomen de eo interpretor qui fugitivum retraxit h. CASAUR. Ibid. Vers. a. Buccea, quam describit poeta, parva erat e

a=Tου πρόσθεν , id est, ex ante rure arte, ex qua poteratum-

3ispici CAS B. - Dalecampitis , exiguam primum in terpretati l erat. -- Pro,pbcbgp, quod vulgo ponebatur,

'rpber 8s oportuli metri caussa de quo etiam IACO Asmonuit in otis mssiis. Quod vero mox dein idem in

eisdem Notis msstis pro re et cc ETE, καTα-α- ω scribendum censuit tanquod metrum, inquit, aemnqUe ac contextus flagitat re id quidem aliam habet rationem. Scilicet ante oculos erat docto viro exemptu in editionis Casa libonianae fecundae vel tertia: rn quibus versu primo huius eclogae, pro reo impri quod habent cum membranis superiores editiones omnes temere et octi, Expressum est quare pari ratione deinde revulsi; in prima pers sing. Oportuisse iudicaverat. Scripturam κα- Tet pec ETCvero, cum editis, agnoscunt ambo nostri codices mssti nisi quod in m S. D. κατεψα set scribitur sive temere id factum , sive constitio in praei impers, ponere verbuni voluit Epitomator Caeterum quum te rius Versis vulgo sic esset scriptus,

in voce terminaretur ii e versus sedis verba illa καθα - ν; et υμαικρc ad praecedentia-ne, an ad sequentia e sent referenda, non liquebat Casau bonus, quat in parten acceperit, non declaravit. Datecam pius in cum eo Gallicus interpres, tertium versum in ii pres Are finiunt:& Καθανε α υνα iccc cum sequentibiis iungunt Vos,

ut mulieres , perquam multa celirrime devoratis. Quam rationem, quamquam de ista mulierum Graecarum virtute nihil mihi constat, nolim quidem praecis improbare sed commodius ad superiora referri ista verba mihi visa erant, quum praesertim etiam legitima senarii mensura cum illis Arisbae decurrerent. Epitrimator, omissis su

qtientem Antiphanis eclogam ex Thombaecione Osive qui

alius fuit illius sabulae index retulit, sic scribens 'Avet,

618쪽

sit opa υκ i ii p. non scio et nisi forte proprium nomen Ali-,, hi citarii Antiphanes . Boμ υλiω Sed cogitemus am-n plius. c. CASAU BONUS Scilicet Aoμ υκ irapi erat editti m. Sed Do sine ire habent membr. A. Uod Θομβυκι valet De vulgata olim scriptura monuitio P-

Pirus in Observ. Philol. pae et s. vitiosam haud dubie eo se, Win toto Graeco sermone nullum simile verbum aut vocabulum reperiri. Et ille quidem , conferens hunc loctim cum III. Ias. f. ubi vide notatara utrobique apBoμ υλιmpi legendum censuerat. At quoniam terminatione, vocabuli non nisi ex mendosa huius loci scriptura, quam editi libri dabant, acceperat vir doctus superest, ut ex huius loci cum altero collatione coniectemus, Boμ

υλ in hic oportuisse, quemadmodum ibi dant libri omnes. Contra, si scripturam huius loci cum ea contuleris quae est apud Polluc. X. I s. ubi Boα υκicis rursus probabile videbitur, apud Athenaeum pariter cum hoc loco,ttim altero ,rilli. et s. f. prorsus ut apud Pollucem , is Boμβυκίω scriptum oportitisse. Menique illud certum videtur, initialem hoc loco literam serperam senescio quo casus invectam esse in in B utique nautandam. Sed,

quod ad consonana spectat, quae terminatione, vocis praecedit, fortasse Utraque scriptura vera fuerit, Boμ- βυλίω, ACBομβυκ iram ac fortasseri eadem manente notione perinde, promiscue utroque nomine, Boμβυ- Aiocri vel B μ υλιoc de Boμ ύκιο , ferebatur olim fabulae illius index. Certe in vulgato Graecortina usu ambo ista nomina promiscue versabantur, idem significantia, nempe enisalcultim nescio quod ex Aptim vel Vespartim genere cui partim ex Suid discimus in Boμβυλι dic, partim ex Hesychio eadem voce, collata cum voce Bὴμβυκε; tacum Schol ad Aristoph. Nub. I S.

In verbis ex illa fabula hic prolatis, haud aegre quidem

agnoicas hunc senarium,

Sed praecedentis sequentisque versus disiecta ac mutilatastant membra. In extremis verbis, erat Daemia dedit in s. A. etet P αχμὴ Cedd.

619쪽

161.

IN LIB. IV. CAP. LIII.

e apud nullum alium scriptorem mentio huius fabulae AH- phaneae occurrat, tamen nulla significata dubitatione BRUNCRiUs subiectam eclogam Comicorum principi tribuit, in Fragm. Aristophanis p. 26 . At, pCT Togis scribendum videri, non sine infigia specie veri monuerat MENAGIUS ad Laert IlI. 38. quem vide. ARISTOPHON-TIs quidem fabula, Hυθα opi et oci, cum ab aliis laudatur, tum ab Athenaeo, VI 238. c. e XIII. 63. h. Sed nihil impedit, quo minus pariter Hυθα α σι ι efferri potuerit eiusdem ab illae index : nam, quod discrimen nonnulli interii setis opsioυ .Hυρανογιστα statuerunt, Ode quo vide eumdem Menag. ibid. illud quidem nec perpetuum, nec ubique vulgo observatum riti se consentaneum est. Nec vero illud praetereundum, in vetustis nostris membranis h. l. non Hυθα ογείοιc scribi sed Osee , po ic quod mendosum quidem utique, sed

tale, ut, cum praesertissimo in frequentissime permutet noster librarius, decurtata illa vox ex Osee opis Tec cpossit videri cons mox ad vers. I. notata. Et Hυθα epis Taeli hic scripturn oportuisse, probabile etia in fit ex eo quod in ipsa ecloga adposita Hu vi ops Teci nominantur, non Nυθανόρειοι. Caeterum tillus error magis in proclivi esse debuit librariis, quam ut Aristophontis nomen in Aristophanis detorquerent quod idem &apud Suidama in

LIυ α ίpα α συμβ. pag. 23 s. d. Κust.)olim fac uiri,&apud ipsum pariter Athenaeum nostrum VI 238. c. ab Epitomatore commissum est , sive a librario certe qui nostrum codicem p. exaravit; nam ibi quidem pio To- σανnc pro piereto *ω scribitur in hoc codice.

ferebat metrum. Sed probum foreti ph Td 2εων, absque Ti. Sic fortasse quae praecedere debebat ut modo dictum est vox Hυ et opi;Tα C, ea temere in I Epois Sc

, ctionem regii codicis repraesentassee, id partim ad illud

initium versus pertinet, ubi Tobs articulum , qui deerat editis mssti britas noscunt omnes partim vero ad vocem quae percommode ita scripta in illo cod. B.

620쪽

ss6 ANIMADV. IN ATHENAEUM p. gr.

nsit optat/κιλ p. non scii nisi forte proprium nomen Ali-Mhi citatur Antin hanes, Boμ υλ ip Sed cogitemus am- , plius. c. CASAU BONUS Scilicet oμβυκίωνι erat editti m. Sed oμ υ, ira habent membr. . quod Eoμβυκίω valet. Me vulgata olim scriptura monuitio P-

Pirus in Observ. Philol. pag. et s. vitiosam haud dubie e se, Win toto Graeco sermone nullum simile verbum aut vocabulum reperiri. Et ille quidem, conferens hunc loctim cuna III. IE s. f. ubi vide notata ) utrobique pBoμ υλ impi legendum censita erat. At quoniam terminatione, vocabtili non nisi ex mendosa huius loci scriptura . quam editi libri dabant, acceperat vir doctus superest, ut ex huius loci cum altero collatione coniectem US, Boμ υλί hic oportuisse, quemadmodum ibi dant libri omnes. Contra, si scripturam huius loci cum ea contuleris quae est apta Polluc. X. I s. ubi Boρ υκ iωs rursus probabile videbit tir apud Athenaeum pariter cum hoc loco,ttim altero ,rili I. ias. f. prorsus ut apud Pollucem, o Borum uisum scriptum oportuisse. Menique illud certum videtur initialem hoc loco literam serperam senescio quo casuo invectam esse. SC in B utique nautandam. Sed,

quod ad consonam spectat, quae terminatione, vocis praecedit fortasse utraque scriptura vera fuerit, Boμ- βυλίω, ACBομ υnim: ac fortasseri eadem manente notione perinde, promiscue utroque nomine, Boμ υ- Aiocri vel Bομβυλι bc kBομ ύκιοι, ferebatur olim fabulae illius index. Certe in vulgato Graecorum usu ambo ista nomina promiscue versabantur, idem significantia, nempe animalculam nescio quod ex Aptim e Vespartim genere cui partim ex Strida discimus in Bομβυλιoc partim ex Hesychio eadem voce, collata cum voce Bὴμ βυκε cum Schol ad Aristoph. Nub. I 8.