Deipnosophistarum libri quindecim;

621쪽

ii. 16r. IN LIB. IV. CAP. LIII. s

e apud nullum alium scriptorem mentio huius fabulae Aristophaneae occurrat, tamen nulli signuficata dubitatione BRUNCRIUS subiectam eclogam Comicorum principi tribuit, in Fragm. Aristophanis p. 26 . At, piet To*ta scribendum videri, non sine infigiat specie veri monuerat MENAGIUS ad Laert li I. 38. quem vide. ARISTOPHON-TIs quidem fabula, Hυθα opi Teti, cum ab aliis laudatur, tum ab Athenaeo, VI 238. c., XIII. 63. h. Sed nihil inpedit, quo minus pariter Hυθα tapsi gesserri potuerit eiusdem fabulae index : nam, quod discrimen nonnulli intermuta opeioυ .Hυθec opis etlic statuerunt, Ode quo vide eumdem Menag. ibid. illud quidem nec perpetuum, nec ubique vulgo observatum fui se consentaneum est. Nec vero illud praetereundum, a vetustis nostris membranis h. l. non Hυθα ογειοι scribi. sed Hυθα ίpoic quod mendosum quidem utique, sed tale, ut, cum praesertim o in frequentissime ei mutet noster librarius, decurtata illa vox ex Osee opis Tex cpossit videri cons mox ad vers. I. notata. Et Hυθα οpι- oraeli hic scriptum oportuisse, probabile etiam fit ex eo quod in ipsa ecloga adposita Hu et ops Tia nominantur, non Uυθανὴ ριοι. Caeterum nullus error magis in proclivi esse debuit librariis, quam ut Aristophontis nomen in Uri phanis detorquerent quod idem &apud Suidama in LIO et Epoc συμ . pag. 3 s. d. Κ iis . olim factum,&apud ipsum pariter Athenaeum nostium VI 238. c. ab Epitomatore commissum est , sive a librario certe qui nostrum codicem p. exaravit; nam ibi quidem purτο- σανnc pro 'Api To*ω scribitur in hoc codice. Verso Ti repo θεῶν, ἀμεθα &c. Sic edd. Ti,umoeta

ferebat metrum. Sed probum foret I Iphc Te 2εων, absque Ti. Sic fortasse quae praecedere debebat ut modo dictum est vox Hυ re opimet sic , ea temere in cita opois c

ναμ. Qtiod ait BRUNC l. c. se in secundo versu le- , ctionem regii codicis repraesentasse rare id partim ad istud initium versus pertinet ubi ous articulum , qui deerat editis, nassii bri a Inoscunt omnes partim vero ad Av-cem ossis quae percommode ita cripta in illo cod. B.

622쪽

quo olim runckius usus erat. Est is codex , ut iam sae fpius adnotavi, ab Hemolao Barbaro scriptus: Quidetur ea emendatio ingenio deberi Hermolai: nam in s. A. perspicue petat scriptum, ut in editis. Sed iam saepe permutatas istas voces a librariis vidimus Ctenendam h l. eamdem emendationem putavi. In S. D. omissa illa vox est. Quod in eod. veris dispo μενου; edidi idem vir doctus, id a GROTio accepit, qui is ediderat in Excerpi pag. do cuius est etiam Latina versio, quam Graecis versibus subiecimus. Commodius vero, quoad sententiam , videtur prResen tempuS 2 ινομένου , quod cuna editis tenent nassii videtur primam verbi syllabam brevem voluisse Grotius, quae in ινημ. potu longa est. Sed ne hoc quidem repugnat metro fit enim sic quartus

senarii pes anapaestus, quem in illa sede non respuit

comoedia. m. 8. et Co Petri scripsi cum Brunckio aes et o Leqtiidem tenent,ss nostri ambo cum edd. Sed fulcro isto indigebat labans metrum hexpeditius hoc videbatur, quam hi Toli Ap, quo usu erat GrotiuS. Vers. v. καTg- σθίωσι και του βὰRTυλου; Similiter praerodere digitos ait

coquus gloriosus, quem in Pseudolo Plautus induxit. Ludicrum HEGES ANDRI Epigramma in Coenicos Philoso aphos ex Athenaeo in tuam Anthologiae editionem recepit H. Stephanus, pag. 33 ubi quidem inscriptionem minus

commode iacit ic)pαμματι κουc Coinmodius Ela *ιλοσί- moti inscripsit Bruncta, Anallaci T. III pag. I a nescio unde sic vero etiam Epitomator scripserat, 'OTI pae cup

fas nominavit IOS SCALIGER , qui illud exhibuit in Notis ad Varron de Ling. Lat atque etiam Lucilianis versibus latine reddere conatus est vide Varr. de Ling.Lat T. II. d. i poni pag. csq. In verbis illis, ue

hranae, adiectum in edd. sive ex recentioris libraei sive ex primi editoris ingenio. Reel vero adiectum putavi:

in primam in sexta syllaba e positum, in persaepe alibi.

623쪽

p. 16c IN LIB. IV. CAP. LIII. sy

ctius dedit Casa ub quia notionem habet aestivam. Similiter vero jενειοσυλλεκTexIsti nominantur Cynici supra, IV. Is . a. ubi vide notata. Ibid. oetrent pure iiDι. Similiter dictum atque omaesta aerum , III. II 3. f. si vera illa scriptura, & λοπαδο*υο nTnc, VIII 333. b. Tertius versus deest in s. s. Ibi mendos editiones veteres ipαTαναπρpi re Aho dederant cum S. A. Uod partam feliciter, ac nescio quo sensu, in hμαTrepta vepi re Ahta mutavit Casau bonusa quod ipsum etiam ripsius Casau boni

manu in libro, quo is olim usus erat, sic scriptiim video Recte ιματανωπspis aeλλο Scalig. .BrUnck ex iμα-Tιον , p.rilium. Dein pnλι ποκαι λgetthaeio habent editi omnes , quod, caliger, runc tenuerunt, abSque et initio vocis minime quidem male nam sicut sine illo vocabuli augmento ratio constat versui, sic in commoda est sententia. Sunt enim si, imo apud Hesycla & Suid iidem qui es pueTSI στοι . id est, discalceati, absque casceis incedentes: quod ipsum haud dubie hoc loco dicere voluerat poeta Satis enim notum est ex Socratis imitatione

quorum alterum hac voce, alterum ea quae in eodem uocversu praecedit, indicatum poeta voluit. Quo spectat etiam quod in Elymol M. col. 6o3, o sic scribitum Ni λι- Toc, ανυπὴ ni To xxijsνοχίτων. Sed verum si quaeris, ipsum hoc vocabulum i Aimoc vel pii Aitrouc propriei ex Origine vocis non tam discalceatum , qui calceos no gestat, significat, quam id qliod est huius consequens , quisqualidos habet pedes scilicet ex pri negante particulari inver

vavit Eustath ad Od 3 . pag. , a Contra, qui calceos non gestat , discalceatus , Graece proprie i, sonat, ut quidem Elymologiis docet, Ol. IOT lin. Id quo vocabulo Theocritus IV. 6 dorica forma repreAt Toc uitis est; ubi originem eius longe diversam a priore ostendit Scholiastes, nempe a nomine hi , quod ivo Stire eo, calcetim, sonat, Ce privativo. Quare cum . l. apud Athenaeum sep vhi vox cum cc initio vocis dederint ve-

624쪽

s6 ANIMADV. IN ATHENAEUM p. 162.

teres nostrae membranae, minime aspernanda fuit ista ascriptura, quae ad metrum non minus, quam altera, apta erat. Sed de sesquipedalis illius verbi parte posteriore, Ag π λαι ι , quid statuetem, incertus haere-ham. Quid enim hoc sibi vult, leui in olivas spectantes' nisi forte intelligas, spectantes olivas si quas furari possint. Quare suspicabar, Aset. Astio pro SAE TEAαιο Oportuisse quod eo maiorem etiam veri speciem habebat, quod iam saepius ' de . iteras perperam interra e permutatas observavimus vide Nor ad II. i. a. id I . I 2 s. e. 3 o. h. IJ d. b. Sed, ne quid temere nutarem, retinuit id quod paulo inferius pag. 63. c. legitur, adprime huc perti

Mσιλα nTeti sunt, qui se interrogando syllabas captant. M Respicit dialectiorum interrogationes, Wsophistarumi, elenchos. Non placet quod in Epitoma inveni, συλλα 3, οπευφιλαλi Tui Sila Uitaliter videatum, per me licet in-n terpretetur de iis qui nihil nis sillogismos soritas loqvun-etitur, quique minutis in tam aestinctilis Dbνios cruci ini. e. ASAU BONUS. - Mihi non displicebat - α ,:Tαι , quod ubique edittim erat : sed, quod in oescheliano codice Epitomae invenerat Casau bonus, idem ipsum non modo noster pariter s. p. sed etiam vetere membr. A. dabant adeoque recipi hoc assobis restituique auctori debuit. Veri . . ii ii Trepseti et si ire sunt quos Latini vocant bnaretalogos ride quibus plura ad Suetonium. ad August.)i cap. q. ScriptUiam Excerptortim etsi non probo, ad-nscribam tamen fidei meae caussa, nTrepsetisασι.ync. α CASAU BONUS. - Noster S. p. cum S. A. verum tenet, sicut editum erat.

'Apaec et et Tocris o Γελ- έν ἀ ΓασTpoA I lethc. x, Epi-,, grammaris ud debebant sequi versus Archestra de Diodo-Mro Aspendio e sed longissimo hyperbato obscuravit audi, etor seriem sermonis. Principium hyperbati est in his D verbis, si tu op με ιζ c. finis vero in istis, longo postri intervallo, i. I 63. c. J A TE TpeLTos Og, ω Κυνουλκε, c. Dui. Et os ob A reeto calum qio ire , quem h. l. pom

625쪽

XIII. O . a. de eodem scripto ut videtur loquens. De PERSAE nonnihil dictum supra, ad p. 1 o. b. Ibid. συν

n STILPo Dialogos IX ediderat non magnae rei, vel Dio,, gene Laertio teste. O Laert. II. Eo. ENONI Stoicis Commentariorum mentionem facteus auctor, librum, opi-,,nor, intelligit ab eo editum 'Eptii Tinii; si pnc, De Arten amandi Sed QDe Republica libri turpiculi erant; sae-npe ut illorum discipulos ipsius puderet. c. CASAU B. vide Laert. VII. q. .ibi Menag.

ntarum , immo a Persa eos nani ad hunc proxime refer.ntur verbum ii Tei: refert Athenaeus, πω Λαί ἐπι-M γύσεσι Πηστεω Quomodo trulliri vinar tis sit uteri.ndum ' Hoc significat viχυσι , qua voce etiam Varron utitur. Mac vinum hauriebant, cratera, quae mensaenerat apposita dicitur Cotysipυσι c. . CASAUBONUS. Dalecampius interpretatu erat, Quo modo vinum libationibus a undendum sit At vocabulum vi 3σι , pro trulla vinaria, vel uti quo e maiori vase vinum hauritur ,

quod in cyathum infundatur, iam supra occurrebat, IV. 3 E. d. rursusque ii fra ex Menandro citatur XI. 8 . d. De quo vide Varron de Ling. Lat. V. 26. Zg. i. d. Bipont. Cleric ad Menandri Fragm. pag. ISO. Nec vero de vinaria solum trulla usurpabatur, sed perinde etiam de otiaria quo sensu saepius citatur a Polluce VI. io 3. X. set inios Casauboni interpretationem huius loci adoptavit Gallicus interpreset commens it fracti se servi des porca merseri in Sed valde ego fallor, aut longe aliud quid spectaverat in illa quaestione Persaeus. Nempe b- σει; quae quo pacto instituendae ni praeceperat ille, sunt genus aliquod propinationum, simile his quas Dasis Angli adpellant, nos hodie cum illis adpellare consuevimus. Mos, quem dico, huiusmodi erat: sub unem convivii poculum, cui merum vinum infusum erat, o m. si hoc

vocabant manu tenentes, nominabant vel honoris caussa nomen principi alicuius viri, vel amoris causia nomen amasi aut amasiae, cuius in honorem libabant par.

626쪽

s6, ANIMADV. IN ATHENAEUM p. 62.

tem vini, id est in terram effundebant, reliquam vero cpartem ut consentaneum erat ebibebant. Hae sunt rei Tων,κpes Tomo Ttapri nam sic pro vulgato epodiet; haud dubie cum Toupio legendum ε χυο sic, quarUm Theophrastus meminit apud Nostrum . . da . . vel d. Eiusdem moris idem noster Athenaeus alibi quoque menistionem fecit, ut VI etsi a Sta6 I. b. quem posteriorem locum si clim Plutarcho contuleris, in Demetrio pag. 'oo et videbis in eadem re hunc pariter scriptorem et lic arreptaetrὴTop ενιχία t dixisse. Idem vocabullam eadem notione ex Valesii coniectitra Polybio olim restituimus, lib. XVI. cap. II, et nostrae edit ubi illud in i νιλύc sis nullo sensu erat detortum. De eodem, quem dixi, more in primi is porro conferendus Theocriti Scholiastes ad Idyli. XIV. S., qui pleraqUe ex his. Vae commemoraui, iam occupaverat, ToUPIUS ad Theocriti Idyll. II. si .

prarare C. Dalec ampitis ita accepit, ut accusativo taprei ο- μένm; avspep Taec ad ipsos et re e petistic referret: Quando venustate gratiaque commendabilis admittendi itiando tit

fastuos amandandi. Similiterque iam olim BUDAEUS acceperat, in Comment Ling. Graec pag. S. ubi prei PD epoti interpretatus est , decore conspicuos, decorem sentanis res Quae ratio nescio an propior sit vero quam ea quae a nobis tentata est, cum accusativo illos ad convivas retulimus attamen, in eadem ratione, prei bμgpse non tam intelligendi fuerint decore conspicui, Ut venusate commendabilis , quam qui formae laudem aucupantiam, qui sibi placent, delicias faciunt di nempe hi, si naodum teneant, ferendi siminii sit perbi Unt, Ut etspopωνTgc amandandi. His scriptis, incidi in COR Avi nos ri eruditam ad

627쪽

Quod olim sic edebatur, o Σα*pονίσκου ιλ σocpo ' ocet pi Tettiet &c mireris a Casaub non in Animadu saltem Esse correctum et erat enim perquam absurdum. At eodem modo tamen etiam in s. Eo distinctam orationem video Rectius in ed. en sic distinguitur, o G*poris Esu, cpe Asc ope , oc etsplic Manifeste Σω- ονίσκου, c. por, Socrates est V si AED*oc autem , quem licit , Persaeus. Dissi macrati cu cet 'ArTι σνου To 'Aκ poeb ικον. De Antigono Gonata Agitur cuius praeceptorem olim fuisse Persaeum, Aelianus docet ar Hist. III. v. ubi vide quaed huc spectantia adnotavit Perigonius. Did Letorio Et κυωpio ApsiTob. Atticulum, uti deerat editis, recte dedit codex noster uterque Rem copiose narrat Plutarchus, iii Arato, P. Io 3 sqq. Ibid. Co o CusipTωc si seu και σTpαTn o ἀναθοέ, μὴ γ op o Tos E ω sp ω δια- sc . Recte etsi vetaec dedit s. p. Mox vero in voce et steti b desiit Breviator, sequentia omittens, usque ad illa verba Tyci ioc y o Xαλκ. Dein, cum sic ederetur.

c Um praecedentibus, TyxTn os si rescc iungi iussit CA SAU BONUS scripturam vapTωc etiam commendans, ut esset sententia : i Quod solus omnino aptans etiam bonus si ductor exercitus sit futurus. Quod per se utique non incommodum foret sedishpo dedere veteres membranae quod ad sequentia haud dubie pertinere mihi

visum erat, ironae accipiendum. Συμποτικυω pravit Ah tap. Sic s. c. quearadmodum supra Συμποτικου αλονου, lit. h. Hoc loco, cum operarum errore Συμποσι κω in ed. Ven. AEas legeretur. tacite id Casaubonus in sua edit in .uμποφιακω muravit.

, stoteles quid responderit, apud Diogenem licet legere.n Laert. V. eto Simile quid etiam apud una pium in Maedesio. M CASAU B. - De CTESIBIO Chalcidens confer I. I i. c. . Ibid.

628쪽

sis. ANIMADV. IN ATHENAEUM p. 63.

Ad imitationem Iliad. st . ars dictum, ut solet alibi passim fidem Timon Homerum imitari , unde Letae M ph Tiμων vocatur Eustathio, hunc versum ex Deipnosophista citanti, ad Odyss. re . pag. 3 Nihil autem mutant libri, Wrsκγου μματ' ἐχω idem Eustathius eo spectare conlactaverat, quod Jυσμ opere deformi facie fuerit ille paralitus. NESTON, in Hermessianae e pag. s. vertit, cui lumen aciemtum. Mihi, frequentem literarum ain, permutationem cogitanti, de qua paulo ante addit a. huius pag. dixi quae permutatio in ipsis etiam vocabulis s-κpoc inici 'c apud eumdem Nostrum aliquoties manifeste admissa est d, id a V. 18 . f. IX. 368 d. probabile visum erat, aspo fortasse h. l. oportuisse et hinnuli Mu- is halens, id est, mobiles , quibus prompte circumspicis expiscaris, ubi lautam aliquam coenam adipiscaris. Sic, quod de coide Homerus dixerat, pre ira Asitoio, id ad oculos transtulerit Timon et contra, cor eidem homini esse rigidum, motum, durum ait; scit qui, si quid erogandum est, flecti nescius, ymbolarum exactor Out ait NESTO l. c. a more Cynico diceret, obc J αλλουσέ ἀνιύ, αν ἀ ERTopos et bee Eustathius i. c. ni

MNASALCAE Epigramma ex Athenaeo in Adpendicem a Anthologiae retulit, Stephanus pag. et s. Brunck in Analect T. I. pag. y3. Um. I . Habet etiam Eustath. ad Iliad. v. pag. 216 init. Confer IACOB Animadv. in

ckio scripsi, ut consentiret cum dorica forma, si graevs. i. .cum g oAr μόνα s. 3.BATONI Comici Eclogam in Excerpta sua retulit Guo bTIUS pag. 83 sq. cuitis Latinam versionem Graecis veris sibus subieci. Vers. I. pTαυρο καλ- quasi s καλα

stic voco ad rationem redde Idam. Duo verss. c. . eisdem verbis ex Platonis Comici Συμα παTOpT supra citati sunt, III. io 3. b. tibi vide notata. Veri . . Apppων α λαστα . Sic Edd. In m S. A. suo more Ap8ptaetra absque apostropho scripsit librarius. Veri . . dixsse et o chsου . Articulus deerat ed Bas. A Cas. quem recte dedit ed Veia clim S. A. Ex tota ecloga Epitomator nonnisi verss. io adposuit es. 8. Ante uris*υκε, e c

629쪽

p. 163. IN LIB. IV. CAP. LV. Hi

c superiore versu intelligendum videtur τιμιώτεpore quasi

tapoAo io Oolgi Tic, υχὶ κυθop. nTanta, inquit, te diffidentia tenet, ut totum rem a sum-3im mane circumferas ampullam , diligenter considerans sub-n inde quod intus es oleum rati iure aliquis putat, Ora a lini, iam te huc illuc gestare, sed horologium. Qui ex dii fidentian metuunt alicuius rei iacturam , solent ei incubare ,

, subinde illam subiicere oculis suis, quibus ipsi miseris, vix credunt Theophrastus, in eius vitii descriptione , n etcpi Avio Tirecta Characi cap. s. ed Casaub J re ii*έγων αυToc 3 3 6ιον, καὶ κατα σταδιο αγῶμε μ πό-n σον στίν. Quae verba pluribus ibi exposuimus. ΚαTα,, μανδαγριν est diligenter aliquid explorare. An autem in am-n pulla oleum insit, nec-ne, motitatione aut ponderen cognosci poterat: nam ampullae, ut alibi dicebamus,,, ad Theophr Charact. pag. 6y ed Casaub J scorteaen fuerunt, aut fietiles vel ex aere. Notabis antiquisti-nmum morem circumferendi horolog cuius nullum aliud n testimonium puto in literis antiquis extare, nisi quodn Vitruvius horum memini lib. IX. cap. s. appellatque si viatoria, pensilia. odie multiplicis formae horologian nunt elegantissima, quae iam non utilitatis, sed ornan menti gratia, etiam proletariorum mulieres sibi appen-ndunt. . CASAU B. - Apud Epictetum, Dissert. I. Ed, i .

philosophi Cynici in itinere supellectilia sunt i κυθoc

orsipae. Quod hic dixit poeta καταμανθαμ- eth Arei optaidem spectaverat auctor Epigrammatis pag. 2I. a. cum βλεπελαιου Cynicos nominavit, si vera ibi illa scriptura De horologio , cuius hic fit mentio, nonnihil iam di putaverat Casaub ad I. I. e. Animadu T. I. pag. I S. Asde, quos ibi laudavi, Menag. ad Laert. I. i. Salmas. Exercit Plinian ad Solin pag. Isqq. Ipsam quoque hunc locum tetigit SALMASIUS ibi pag. di 6. monenS,M non posse ex his versibus colligi , quod Casau bonusii coniecerat, iam tum vulgata fuisse horologia viatoria Oxi pensilia, quorum meminit Vitruvius quae recentiorisi, inventi est constat is meque vero ad liviidura per

630쪽

386 ANIMADV. IN ATHENAEUM p. 63.

ducta quaestio de Horologiis veterum adhuc videtur. Hoc cloco, ubi ampulla olearia cum horologio quodammodo confertur, videtur aquarium Uoddam horolose tim vel chreydra intelligendum : quam video ILLE BRUNII quoqUetitisse sententiam Caeterum, illud ab eodem ILLEARUNIO vere monitum videtur, verba Vrgyια ει & πσρι- ep. si hoc loco non tam notione circumferendi, huc illae restandi esse accipienda, quam notione invertendi. Sane,

quam ic, cum indicativo pro infinitivo construi posse videtur pronomen autem personale facile per se poterat subintelligi.

V ων σου ii mi. Nec parentheseos signa adiecta dhabent superiores editt., nulla prorsus distinctione interiecta sic scribunt baiμων σου πspi ob κυνη; c. Nec aliter,s. d. In Ep. desunt haec de Timone , simul cum Archestrati Persibus Monuit autem CASAU BONUM , Scris hendum , si peti του μάρου προσκυνεὶ βια eeGTD

Mihi satis visum erat, ne i quod verbum omisit librarius, cum ad consectitionem orationis non adtenderet animum, xsequens verbum psi*s huc referendum putaret pergit CASAU BONUM , De Epicuro dixit Timon in , Sillis, O nempe teste Athenaeo nostro, II. et s. f. J να-N Tpi oepi inspos, Tiic o λαμυρώispo oυJ. p. Ex reliquiis at poematum Timonis apparet quam diligens in Homerim lectione uerit. Multa enim illius usurpat pro suis, vel 33 παγαλλακτω , vel leviter immutans, ut hic versus uenim Homeri est, O Od. . diis. J si Tot etυ spn

ii homines, quibus nihil palatum sapit , sic describit Ar

라틴어 텍스트