장음표시 사용
161쪽
reuersi sunt e captiuitate, nepotes eorum qui ignem absconderant, eram requirenteri iuxta acceptum a suis patribus documentum, inuener rarit
illum in aquam crassam conuersum: quae hausta per illos: & effusa su ex sacrificia, jub'te Nehemia, simulatque radi j lolis refulserunt, acceri
sus est ignis i a imgnus, ut omnes summe mirarentur. 'The lare, inter tribulationes & dolores vivacis pce nitentiar. Detus persaepe in intimis cordium nostrorum receptaculis excitat sacrin sui amoris ignem: qui deinde amor in aquam multarum lacrymarum conuertitur, & per secundam mutationem , lacry mae ipsae conuertunt QT in longe maiorem amoris flammam: ita celebris illa & insignis Poenitens amatrix Christi, primo Saluatorem unice dilexit, postmodum ver amor in largos fletus se conuertit, se tus autem in excellentem amo
Et quemadmodum videmus ab igne vinum in aquam, quae fere passim vocatur aqua vitae, conuerti, quae, quia concipit & nutrit facile ignem , pluribus in locis vocatur AouA ARDarus; ita suauis&amabilis c sid ratio bonitatis, quae cum sit summe amabilis, offensa est per peccatum producit aquam sanctae poenitentiae, deinde ex aqua poenitentis proueniereciprocὸ ignis diuini amoris; unde proprie vocari potest A QvΑ v ITAE, seu ardens. Nec formides velim eam nuncupare aquam, est enim talis in sua substantiar quid enim aliud est poenitentia, quam verus dolor,& cordis pcenitudo 3 sed tamen ARDENs aqua, eo quod contineat vi tutem di proprietatem amoris, quippe qui prouenerit ex motivo suavi'& amabili. Et per hanc proprietatem elargitur vitam gratiae. Inde in quod vera poenitentia habeat duos diiserentes effectus: quia, in virtiate sui do Ioris & detestationis, nos seiungit & separat a PECCATO,& a CREA-Tu RA, cui inordinata delectatio nos affixerat: at in virtute motivi am ris, unde suam desumit originem, nos reconciliat, & re unit Deo nostro, a quo, illato ei contemptu, eramus separati, ita ut eo modo, quo nOS TC- trahit a peccato per poenitentiam, eodem nos vicissim iungat Deo per
Non intendo tamen dicere, quod perfectus Dei amor, per quem is amatur super omnia, praecedat semper poenitentiam; neque quod dicta poenitentia amorem semper Praecedat. Nam licet persaepe sic eu uiat,
162쪽
niat, nihilominus alias eodem tempore, quo diuinus amor nascitur in cordibus nostris, poenitentia nascitur in amore: quin & pluribus vicibus, dum poenitentia venit in corda nostra, Dei amor venit in poenitentiam. Et quemadmodum, egrediente Esau ex utero matris, Iacob, eius Gemellus, plantam fratris tenebat manu, ut non soluin eorum Ortus se inuicem consequerentur, sed etiam complecterentur, quasi colligati essent inter se: ita rudis & aspera poenitentia propter dolorem, prima nascitutivi alter Esau; amor autem suauis de gratiosus, uti Iacob, eam Per plantam pedis tenet, & ita ei adhaeret, ut unam tantum habeant originem: siquidem finis natiuitatis poenitentiae, est principium ortu persecti amoris. Porro sicut Esau primus comparuit, ixa communiter Poenitentia ante amorem se videndam exhibet, at amor, ut alter Iacob,
licet sit secundo genitus, subiicit tamen postea sibi poenitentiam, eam in
Aduerte obsecro, Theotime, quomodo dilecta Magdalena ploret ex amore: Tulerum conranum meum, inquit illa, tota quanta lacrymi Perfusa,-- ο ὐόνι posuerunae eum, sed ubi per suspiria & fletus inuenit eum.
α inuentum tenet illa, & possidet per amorem. Amor imperfectureum desiderat & requirit, poenitentia autem indagat,& reperit: Amo perfectus tenet & constringit, sicut dicitur de carbunculis Ethiopiae, qui naturaliter ignem suum habent perquam pallidum, sed positi in aceto, splendent, & radios emittunt clarissimos: quia amor, qui praece dit poenitentiam, ordinarie est imperfectus; at cum maceratus & imbuistus fuerit ac rore poenitentiae, se corroborat & in excellentem euadita
Negari non potest, quin aliquando eueniat, ut poenitentia, esto sit perfecta, in se non contineat propriam actionem amoris, sed sollim viris tutem N proprietatem illius. At dices, qualem virtutem aut proprietatem amoris habere potest poenitentiata, si non habeat eiusdem actionem λ Theotime, motivum perfectae poenitentiae, est Dei bonitas, ob quam offensam dolemus; porro motivum hoc, non est motivum, nisi quia mouet. & motum imprimit; sed motus bonitatis diuinae, quen imprimit cordi se consideranti, non potest esse nisi motus amoris, id est, unionis. Inde est quod vera poenitentia, licet non notetur, nec videatur propria amoris actio, semper tamen recipit motum amoris, & qu
163쪽
litate munitivam illius, per quam nos re unit & reponit in gratia cum diuina bonitate. Agedum nonne proprium magnetis est ad se trahere ferrum & sibi iungere & tamen videmus, quod ferrum tactum a magnete non habens neque magnetem, neque eius naturam, sed sol viri e ius virtutem & qualitatem attrahentem, non intermittat trahere, & set
unire alteri ferro. Ita perfecta poenitentia, tacta a motivo amor is, licet non habeat in se propriam amoris actionem, habet tamen virtutem &qualitatem illius, id est motum unionis ad vicissim iungenda & re uni enda corda nostra voluntati diuinae Sed inquis: qualis est differentia in ter hunc motum poenitentiae umentem, & propriam amoris actionem ΘΤheotime, actio amoris, est motus unionis quidem, sed qui fit per coma placentiam; motus autem unionis, qui est poenitentia, non sit via complacentiae, sed displicentiae, poenitentiae , reparationis, & reconciliationis. Qua igitur motus hic unit, habet qualitatem & proprietatem amoris: qua autem est amarus, & dolorem creat; habet proprietate poenitemiae: breuiter ex naturali sua conditione , est verus motus poenitentiae, habens virtutem & proprietatem unitiuam amoris Ita vinum theriacale , non ideo vocatur theriacale, quod propriam substantiam theriacae contineat; quia nihil omnino de theriaca inest tali vino, sed hoc nuncupatur nomine, quod inferior pars vitis seu planta, anteiluam plantaretur madefacta& macerata sit in theriacata, Vnde uuae & vinum inde prouenientia virtutem & operationem theriacae contra Omne genus veneni traxerunt.. Si igitur poenitentia, iuxta sacras literas, delet & extinguit peccatum, saluat animam, & D g o eam reddit acceptiorem, iustificat etiam; qui sunt effectus pertinentes ad amorem, & qui omnino videntur illi attribui debere, mirum videri non debet: nam & si ipsemet amor non semper insit perfectae poenitentiae, inest tamen sua virtute & proprietate, dum in eam insuit ex motivo multum ad amorem impellente, ex quo ille prouenit, iaNec mirandum est, quod vis & proprietas amori s ih ueniatur ii rpoenitentia, antequam is persecte sit formatus; videmus siquidem pertes exionem radiorum solis diverberantis glaciem alicuius sipeculi, ca-
larem, qui est virtus & propria qualitas ignis sensim ita augmentari,
ut ardere citius incipiat, quam perfecte ignem produxerit, vel saltem citius, quam ab eo proditinum animaduertamusia Ita enim Spiritu fan-
164쪽
cto iaciente in nostrum intellectum considerationem & cognitionem magnitudinis nostrorum peccatorum, quibus offendimus sepremam eius bonitatem; & voluntate nostra recipiente istius cognitionis reflexionem, Poenitudo peccatorum una cum quodam calore affectivo, δίdesiderio redeundi in gratiam cum D go , paulatim ita crescit, donec tandem motus iste eo usque pertingat, urat& vniat, idq; antequam amor persecte sit formatus. Qui tamen amor,velut sacer quidam ignis, immediate eo ipso temporis puncto ignescita Quo fit, ut poenitenti M. . nunquam perueniat ad signum & notam ustionis & unionis humani cordis cum D so quae est eius suprema persectio) quin tota quanta conuertatur ii ignem & flammam amoris, ita ut finis unius seruiat principio alterius. Imo, potius finis poenitentiae, est in principio amoris, sicut planta pedis Esau erat in manu Iacob, ita ut quando Esau absolue bat suam natiuitatem Jacob suam inchoaret: fine natiuitatis unius iuncto, ligato, &quod plus est, velut circumdato principio ortus alteri uin. Hoc enim principium perfectr amoris non solum sequitur finem poenitentiae, sed se ei affigit, ligat et &, ut verbo dicam, principium amoris se , miscet & immittit lini poenitentiae, & in momento istius mixtionis, poenitentia & contritio meretur vitam aeternam ω. Porro quia dulcis poenitentia haec exercetur ordinarie per quandam vibrationem de eleuationem cordis in D E u M , quae sere repraesentant modum antiquorum poenitentium : G-μm, . am DTV selua me,m
nonnulli dixerunt per orationem hominem peccatorem iustificari: nam oratio poenitens, vel Poenitentia supplicans, eleuans animum in D EuM,& rurium hominem peccatorem uniens cum ejus bonitate, dubio procul in virtute sancti amoris, qui ei sacrum motum elargitur, peccator obtinet remissionem. Ideoque abundare debemus huiusmodi orationibus jaculatorijs factis per modum feruentissimae poenitentiae &votis, quae nos reconcilient cum DEO, ut per ea coram oculis D E I Saluatoris manifestata tribulatione nostri effundamus animas nostras co-
165쪽
Eualiter isticia ad Diuiuum amorem impetrentia, nosju-πι es cs- mirentur vique ad ipsam fidem es cha-
Nter primam suscitationem a peccato seu increduli tate, & finale decretum, quo quis statuit firmiter o de re, saepe multum temporis interlabitur ἰ quo durante orare potest, ut oravit Pachomius, de quo supra distimus ; sicut etiam Pater miserculi illius lunatici Euam lici, qui referente S. Marco, asserens se credere, id est. incipere credere, aduertit statim se non satis credere: unde exclamauite
iaceo in obscuritate noctis infidelitatis; iam radij tuae fidei si a horia
Zontem animae meae exsurgunt, sed tamen necdum credo , ut credere
conuenit. Notitia haec adhuc debilis est , di mixta tenebris: eheu lDomine succurre mihi. Magnus etiam Sanctus Doctor August. hocs senniter pronunciat verbum: Audi siemes, o homo ct intelDge: non rura heri. ora ut traharis. Qua in locutione non intendit dicere de H smotu, quem Daus in nobis sine nobis producit, & excitat, quando nose somno peccati euigilare facit: quomodo enim petere possemus excitationem a somno, nemo siquidem orare potest, antequam excitetur psed loquitur de decreto, quo quis statuit esse fidelis. Existimat enim quod credere sit trahi; & ideo monet eos, qui fuerunt excitati, ut ro-DEuΜ credant, donumq; fidei petant. Et vero nemo inelius stire poterat difficultates, quae ordinarie jnterueniunt inter primum motum , quem DLus in nobis facit; & perfectum decretum bene credendi,quam S. Augustinus , qui, cum expertus esset tantam varietatem allectati num. 5: illiciorum ex congressu glorios Doctoris Ambrosii, & collationibus vltro citroque habitis cum Potitiano,& sexcentis aliis modis. non intermisit nihilominus conuersionem suam de die in diem differre , experiri difficultates prope infinitas, antequam ad fidem Catholica amplectendam se determinaret. Vnde verius illi, quam ulli alteri diei
166쪽
poterat,quod postea dixit aliis: Q. Augustine, si nori es tractus, si non cre ais, Deum ora, ut traharis, fidems complectaris. Datis trahit ad se corda, per delectationes quas iisdem cordibus elargitur. Quae delectationes hoc agunt in hominibus, vidoctrinam caelestem gratiamque sentiant experianturque suauissiamam. Verum antequam suauitas ista obliget, imo liget voluntatem per amabi- Iia vincula, ut sinat se trahi ad acquiescendum, & consentiendum perfectae fidei, sciendum est, quod sicut Daus assidue bonitatem suam in nobis per sanctas inspirationes exercet; ita & diabolus perpetuo pet tentationes ad malum animos nostros solicitat. Interim tamen relin quimur in plena libertate ad consentiendum vocationi Diuinae, vel ei- dissentiendum. Nam sicut sacrum Concilium Tridentinum dilii cide declarat dicens: Si quis dixerit tiberum hominis arbitrium a D Eo motum, excitatum nihil cooperari assentiendo excitanti atque voeanti, quoad Obtiisendam justificationisgratiam se disponati ac praparet, neque posse di K. 'ntire, si velit, sed veluti quoddam inane, nihil em ino agere, meres pastiue se habere, anathema sit: Certe talem, si quem reperiret Ecclesia, excommunicaret, & reprobaret. Quod si non repellamus gratiam sancti eius amoris, illa per continua augmenta eo usque in nostris animabus se di latat, quousque eae integre conuertantur: & hoc ad instar magnorum fluviorum,qui deprehendentes planities apertas, se dilatant,& maiorem atque maiorem semper locum occupant. Quod si inspiratio, quae nos traxit ad fidem, non reperiat in no- his obstacula, trahit nos usque ad poenitentiam & ipsammet charitatem. S. Petrus velut aues apodes, de quibus supra, sublatus& excitatus per it spirationem,quam oculi misericordissimi eius Magistri ei impertiti sunt, sinens se libere moueri, & portari a suavi vento spiritus Sancti, respicitasa itares oculos, qui se excitarunt, legit in illis, velut in libro vitae, benignam peccati sui condonationem, quam diuina bonitas ei offert; indeque haurit justum spei motivum; egreditur ex aula de palatio , contaderat horrorem contractae labis, eandemque detestatur, fleh, gemita, prosternit miserabile cor suum ante cor misericordiae Domini & Magistri sui, clamat, veniam petit, proponit posthac fidelitatem, nullo vnquam tempore, aut euentu violandam; & per progressum istorum mo tuum, in praxim redactorum, beneficio gratiae, quae eum ad bonum d
167쪽
cit, ei assistit, & eontinue adiuuat, tandemque peruenit ad sanctam pemcatorum suorum omnimodam remissionem. Ita de gratia in gratiam procedit, iuxta quod Sanctus Prosperasserit, quo scilicet'egratia. non
Atque ita, ut punctum hoc concludam, anima praeuenta gratia, sentiens primos Dgrattractus, consentiensque eorum dulcedini, velut post longum animi deliquium, incipit suspirare, di in haec atque his simi
lia verba prorumpere : O, chara missons, amice mi, trahe me, etiam atque etiam te obtestor, ct supra tua brachia me attolle ἰ nequeo enim aliter pra iam auore progredi. Verum si me trahab, simul ambo curremus, tu me adiuuaaia Orefoeillans odore unguentorum tuorum; ego autem eo recreata, pro viribuae tua
adiutorio se retans ct odorans tuas suauitat , quib- relevor, que dum lausamos acri tui amoris, id es3 salutari unctione iustificationis, perfundar. Viden', Theotime, quod illa non oraret, nisi exercitata esset, sed quam iaprimum est, & sentit suaves attractus diuinae bonitatis, orat, ut traha
tur, & tracta euois .iam mandatorum DEL Verum minime currere , si
unguenta, per quae illa trahitur di attrahitur vi & virtute pretiosi scii ci doris, cor ei non vivificarenta. Et quo fortius currit appropinquans ad suum caelestem sponsumia, eo deliciosius semper sentit suavitates, quas ille dispergit, usque dum tandem ille ipse in eius cor, adinstar effusi halami, illabatur. Vnde praeoceupata gaudio inopinato, & opinione
citiἰis concesso exclamat: O sponse mi, o basimum suauiter influens iasinum ancilla sua : quid mirum s a lesentia a dilexe ne re minu eHoc modo, amantissime Theotime, inspiratio caelestis ad nocvenit, imo di praeuenit, excitans oluntates nostras ad sacrum amore tria. Quod si eam noS non repellamus, pergit nobiscum, quiri & .os ambit cingitque, ad nos excitandos & semper longius ac longius in amorem propellendos :& si nos eam non deseramuri illamin me nos deseret priusquam nos deduxerit ad tutum charitatas portum, nobi ς' exhibendo tria illa officia, quae Archangelus Raphael suo charo Tobiae exhibuit r' comitatur enim nos in omni itinere sanctae poenitentiae ,
seruat ab imminentibus periculis & assultibus diaboli; & laudem in omnibus nostris difficultatibus consolatur, animat,viresque ad cassuperandas suppeditata. Breuis
168쪽
N tandem, chare Theotime. modum & progressum ineffabilis suauitatis plenum,quo D Eus animam e Peccato, velut ex AEgypto eductam, de amore in amorem, quasi ex hospitio in hos tium deducit, usque dum plane in terram promissionis introducat: volo dicere , in deliciosos sanctissimae charitatis hortos. Quae, ut verbo dicam, est amicitia, & non amor sua quaerens commoda, seu quod idem est, amor concupiscentiae. Nam per cha-Titatem DEuM amamus propter sui ipsius amorem, considerata eius bonitate summe amabili. Amicitia autem haec, est vera amicitia: quia est reciproca r cum enim Daus aeterne amarit eum, a quo vicinsim amatus est, amatur, vel amabitur temporE , quis dubitet esse .&agnosci debere reciprocam DEus liquidem nequit ignorare amorem, quem eius causa nostro gerimus pectore, quia ille ipse eum nobis elargitus est; neque etiam nos potest latere amor, quem habet aduersum nos; eum siquidem nobis commendans, tanto studio publicauita,& quicquid nos habemus boni, ut veros effectus eius beneuolentiae recognoscimus. Et tandem continuE nos cum illo nostra omnia communicamus, &ipse similiter per sanctas inspirationes, per amabiles ad Omne bonum prouocationes, sacrasque commotiones non intermittit
ad cor nobis loquii dum sine intermissisione sua in nos liberali manu effundit beneficia, sanctissimaeque omnis generis affectionis testimonia exhibet: nec non apertὸ nobis ut fidis suis amicis sua reueIata secreta; & pro cumulo sanctissimi & suauissimi, quod nobiscum habet, commercii, se ipsum in cibum & potum nobis in sanctissimo Eucharistiae Sacramento exhibeta . Et quod ad nos attinet, omni hora, omni momento cinn eo per sanctas orationes, si ita nobis lubeat, agimus; habentes omnem vitam, omnem motum, & existentiam, non so
lum cum illo, sed in illo & per illum.
169쪽
Porro amicitia ista non est simplex amicitia, sed dilectionis amicitia, per quam DEu M. eligimus, ut amore peculiari eum diliga mus. Eli filia , inquit sacra sponsa ex millibiti, dicit ex millibus, at clicere vult ex o matbus. Inde est, quod dilectio ista non sit dilectio sim- plicis excellantiae, sed dilectio incomparabilis 2 charitas enim amati, D Euri per amorem inaestimabilem,& praerogatiuam eius bonitati debitam, adeoq; exaltatam supra omnem aliam aestimationem,ut alii am res vel non sint veri amores comparatione huius; vel si sunt veri amores, hic amor infinities iis sit i loci Proinde,Theotime, non est amor, quem vel vires naturales, vel humanae, vel Angelicae valeant producere, sed spiritus sanctus tribuit, & effundit in corda nostrata. Et sicut anim e nostrae, quae. vitam corporibus communicant,. nota habent Originem ex nosti is corporibus, sed in ea infusae t per naturalem D Ex prouidentiam; ita Chalitas, quae cordibus nostris vitam spiritualem elargitur, non est educta e cordibus nostris, sed in ea fusa est, ut caelestis quidam liquotia, Per supernaturalem prouidentiam diuinae eiuς Maiestatis . Propter hoc ighur, & plura alta,vocamus eam charitatem,am citiam supernaturalem, eo quod Dauri respiciat, ad eumque tendat, non secundum scientiam naturalem, quam ab eius bonitate habemur', sed secundum supernaturalem cognitionem fidei. Et inde est, quod ea cum fide & spe resideat in supremo mentis apice, & vehit Regina summa cum Maiestate resideat in voluntate, sicut in throno, ex quo super omnem animam suas suauitates & dulcedines effundit: eam hoc modo efficiens totam quantam pulchram , gratam & amabiIem diuinae bonitati, ita ut, si anima sit regnum, cuius Sanctus Spiritus Rex existat,
si anima est Regina sponsae magni Regis Caelestis, charitas eius est coronia , quae miri regiaque dignitate eius caput exornat verum, si anima suo cum corpordi est paruus mundus , charitas est eius sol, quia Omniae condecorata, Omniae calefacit, omnibusque vitam tria
170쪽
i ta , sed incomparabilis, quae summa est&super naturalis. Quae proinde est vel ut sol in tota anima, quam suis condecorat radiis in o- l mnibus facultatibus spiritualibus, quas perficit, in omnibus poteni liis, quas moderatum; at vero in voluntate velut in proprio solio,ve in ea resideat, induc atque ad Dauri suum amandum, & adorandum super omni M. O beata illa anima , in qua sancta ista dilectio infusa perseuerat, omnia siquidem cum ea pariter animae illi ad votum proueniuno t