장음표시 사용
181쪽
nos Se potentes viribus egere incitamento, ut bene impendant tum suam fortitudinem, tum alia sibi a Daci collata dona, &, ut dici solet, manu ducantur ad opus; ita quodammodo, ubi D E u s nostris animabus suum infudit amorem, di per eum fortitudinem & modum faciendi Progrelium in via perfectionis, non satis id est ipsius charitati, nisi et iam ille cum ijsdem animabus nostris pergat in via, eas urgendo, ... Iicitando, & impellendo. ad bene impendenda accepta chariis tum dona. inculcando etiam per inspirationes diui Pauli monitar
o ζ. ως currate, is bramum acer ιαιώ. Atque ita saepe nobis imaginari de-
, , bemus D Eura auribus cordium nostrorum ingerentem verba, quae dic
. Comprimis autem specialis DEI aduocatio&praesentia, animae res arduas, si regulares,& excedentes captum vulgarium hominum meditanti necessaria est. Nam etsi charitas, esto sit parua, set 'opensionis, di ut puto,sufficiens robur ad facienda opera necessaria ad salutem coinquendam nobis conserat; tamen ad aspirandum & aggrediendum actiones excellentes, di extraordinarias; corda nostra egent , ut subleuentur,ducantur, & propellantur manu, de motione eximii Amatori caelestis : qua subtracta manu, sicuti Princeps nostrae parabolae lice vestitutaees et sanitati) nequibat montes conscendere, neque celeriteriressus mouere, nisi eleuata & sortiter sustentata per Regem siponsumtum ita S. Antonius, de S. Simeon Stylites, qui omnino erant in oratia de charitate Da quando vitam prorsus sublimem&arduam elegerunt ; sicut etiam beata Mater Theresi , quando speciale votum ob dientiae ino nuncupauit; adde his S. Franciscum &S. Ludovicum,. Galliae Regem, quando iter ultra marinum pro Das gloriae susteperunz; quibus iure annumerari debet S Franciscus Xauerius, quando conue sioni Indorum vitam suam consecrauit: sicut & S. Carolus Borromaeus, quando utilitati blaborantium se voluntarie expolit: nec praetereundus est S. Paulinus, quando se, ut filium viduae a captiuitate liberanet, vendidit: nunquam hi, alijq innumeri tam ardua, lainque gene- rosa opera, vel animo designassent, vel re ipsa gessissent, nisi Dius cli
ritati, squam animis infusam inclusamque gerebant) inspirationes, aduocationes,lumina de specialia fortitudinis auxilia,quae illos animabant, dc ad
182쪽
& ad res arduas & extraordinarias strenuitatis spiritualis suscipiendae' impellcbant, adiunxisse G. Videsne Iuuenem illum Euangelicum, quem Christus amabat, &
quod hinc sequitur, in charitateόonstitutus erat, nullam omnino cogitationem habuisse vendendi ea. qua habebati, & collectum ex ijs precium pauperibus elargiendi, multoque minus Christum sequendi ,' imo vero etiam postquam Christus illi id inspirauit, nullum exequendi animum- concepisse s Theotime, ad magna opera non solum egemus inspirationibus, sed etiam singulari Ῥtitudin , ut ea iuxta inspirationem, executioni mandemus; nec Mim ad haec, sed etiam ad eludendos magnarum tentationum & extraordinariarum assultus, speciali & peculiari DEI prouidentia nobis opus est. Eum in finem vult nos D si Ecclesia
uti orationibus iaculatoriis, ut v. g. Domine, excita corda nostra; o Dem. actionti no ras aspirando praeueni ; tua praesintia ct auxilio nos protege; Domiane ne tamdaueris; in auxilium nostrum respice, &c. vult, inquam , v pe
huiusmodi orationes obtineamus gratiam ad perficiendas actiones excellentes & singulares; quin & ad frequentius, & feruentius peragendas res communes & consuetas; nec non ad artantius minoribus & quotidianis, quae in nos inuolant, tentationibus resistendum, & contra maiores pugnandum de omnino expugnandum. Sanctum Antonium aliquando horribilis daemonum legio inuasit: quorum impetus cum sat diu, non absque dolore, & incredibilibus cruciatibus sustinui et, tandem vidit tectum suae cellulae findi per medium,& per factam fissuram radium casestem immittit qui radius temporis momento nigram illam, &tenebrosam inimicorum turbam dissipa sit, & omnem cruciatum, vulnerumque in illa pugna acceptorum actio itatem abstersit. Quare speciale in DEI praesentiam agnoscens, altum suspirium eam in partem, quaerat visio, emisit & dixit: ubi eras, o bone Issu, ubi, inquam, eras quaro ab initio mihi ut ferres amicto remedium, non adstitisti Antoni, caelitus ei responsum est : hic eram, expectans exitum tua pugna. Et quia tu e gregi:es strenue pugnasti, posthac semper te adiuuero. At in quo consistebat strenuitas &animositas magni istius militis spiritualis . ipsemet alia vice & occasione declarauit, dum oppugnatus a diabolo, qui se dicebat spiritum fornicationis) gloriosus D Ei Athleta, post plura verba S a eius
183쪽
eius strenuitate digna, inccepit cantare versum septimum Psalm: Ii 7.
Certe, Christus sanctae Catharinae Senensi reuelauit, quod i medio cordis eius fuerit in magna illiuUentatione, Quam habuit similem ei, quam quispiam generosuS dux, existens in aliqua munitione defendenda, habere posset, & quod sine suo succursu in ea pugna fuisse , peritura . . Idem dicendum & tenendum de omnibus magnis assultibus quos infernales inimici nobis intentant. Proinde perapposite cum Jacobo Patriarcha dicere possumus, quod elus nos custodiat ab o-
Vnde saepe repetere debemus sequentem exclamationem seu orationem, quae reperitur in eodem Psalmo. v. 6. Misericordia βUer νών
De Sancta perseuerantia in Diuino amore .
Vemadmodum i itur bona quaepiam mater dueen' secum tenellum nitum, iuuat&subleuat sicut ei opus est, sinens etiam ut passus aliquot ex seipso, in locis tutis & planis faciat; nunc manu eum apprehendenς & docens rectu gressus figςreta nunc eum inter braclita accipiensi tutae: Similiter D sus noster in du- filiorum sitorum continuam eorum curam geritia Id est, illorum . quibus inest charitas; jubens eos ante se incedere, & caute in difficultatibus, eos mana tenens ambulare di quin &eosdem gestat in aduersiς, Per quae videt vix eos posse pergere Quod ipse in Esaia declarauit dices:
xo. oarusseum ruti. Usus ie te dextera meri Atque ita magna. esse debemus 'animo, firmissimamque in DEO & in eius auxilio habere fiducian Si enim nota defuerimus eius gratiae , in nobis opus nostrae salutie,.
Concilium Tridentium noS admoneta Inhoc Diqitigod by Cooste
184쪽
In hoc ductu, quem D E I clementia praebet nostris animabuc, iam ab ipsa prima introductione in charitatem, usque ad finalem eius dem persectionem quae non fit nisi in hora mortis, consistit magnum
perseuerantiae donum, cui DEus attexuit maximum aeternae gloriae do num, sicuti ipse dixit: μή seuer ueris snsinem, hie saluuae ein. Nam
donum hoc aliud non est, quam coaugmentum, cominissio , & leries ouaedam diuersorum fulcrorum, leuaminum & auxiliorum L quorum ope in continuo DEI amore, usique ad finem persistimus. Sicuti nutritio & educatio infantis alicuius sere nihil aliud est,qum mustitudo curarum, adminiculorum & subsidiorum, & istius generis officiorum infanti necessariorum, quae continue illi adhibenda sunt, usque ad aetatem, uua amplius ijs non egeata - Verum series & consequenti a praesidiorum & aduocationum , vulgo assistentiarum non est aequalis in omnibus, qui perseuerantat in aliquibus enim valde est breuis, ut videre est in illis, qui paulo ant mortem ad DEuM serio se conuertunt: sicuti euenit bono latroni, satelliti illi, seu Apparitori, qui videns in morte constantiam S. Jacobi, subito, facta professione fidei, effectus est stocius Martyris illius magni Apostoli; carceris item custodi comprimis felici, cui Sebalis commirusa erat custodia o. Martyrum L is cum conjiceret unum ex ios, nimio urgente frigore, animo deficere, palmamq; martyri; deserere, eius 1 Plabstituit loco, & temporis momento factus est Christianus, & simul oloriosus Martyr; Notario item, de quo sermo est in vita sancti Antonii de Padua; qui ctim totius vitae decursu fuisset homo impurus,& tal- sarius, nihilominus in morte factus est Martyr . Taceo uis umeros alios, ouos vidimus & legimus fuisse beatos, bene moriendo, cum tamen male vixerint. Et quod ad hos, hisque similes attinet, non egent magna varietate auxiliorum, quia si aliqua tentasio eos apprehenderit, possunta tantillo isto tempore, quo supersunt, cum charitate sita collata & praesenti auxilio diuino, per quae ad fidem adducti sunn, perseuerare. Aciportum enim apoellunt sine nauigatione, & suam peregrinationem a soluunt unico saltu. Quod honum potens DEI misericordia ita apDosite illis contulit,ut illorum inimici eos videant citius triumphare,qupia nare viderint. Quo fit, ut eorum conuersio, & perseuerantia I lx
185쪽
proprietatem, gratia, quam a DEo recipiunt, coninuendo scilicet tam cito felicem e vita exitum, quam initium suae praetensionis, non poterita facile & proprie vocari perseuerantia; quia tamen, quod ad effectum
attinet, locum tenet perseuerantiar, eo quod salutem conferat, ideo eam nomine perseuerantiae comprehendimus. In pluribus aliis prorsus 'contrarium est: in ijs siquidem perseuerantia multo est largior: sicuti videmus in sancta Anna Prophetissa, uti apud S. Ioannem Euangelistam habetur; in S. Paulo primo Eremita, in s. Hilarione, S. Romualdo, S. Francisco de Paula, &c. & hi quidem hisque similes, quis dubitat, qui
innumeris eguerint auxiliis, & aduocationibus, iuxta varietatem casuum de eventuum, quos spatio Peractae peregrinationis, ac durationis vitae suae experti sun . Manet tamen semper donum perseuerantiae inter ea, quae desiderare & sperare debemus in hac vita de quo & loquitur sacrum Concilium maximὸ esse desiderandum & ardentibus precibus a DEO petendum ; illud enim aliunde habere non possumus, quam ab ipsometa DEO, qui solus potest stantem, ne cadat, stabilire, bc eum, qui cecidita , erigere. Vnde continue illud petendum est; mediaque interim, quae Dgus ad illud obtinendum nos edocet, sedulo adhibenda: vi sunt ORATIO, IEIvNIvM, ELEEMOSYNA, Vsus Sacramentorum, conuersatio cum ιProbis, auditio & lectio verbi diuini. Et quia donum orationis & deuotionis omnibus liberaliter, qui ex animo consentiunt inspirationibus diuinis conceditur consequenter in nostra est potestate, in bono perseuerare. Dum hoc dico, non
intendo enunciare, quod perseuerantia originem suam trahat ex nostrai Potestate ; scio enim contrarium, quod nempe ea procedat, ex diuina misericordia, cuius est donum, omnium donorum pretiosissimum; sed intendo dicere, quod, etsi illa non profluat ex nostra potestate, veniata tamen in nostram potestatem, mediante voluntate, quam negare non' possumus esse in nostra potestate : nam etsi gratia Diuina nobis nec ensaria sit, ut velimus perseuerare, tamen voluntas haec est in nostra potestate: diuina siquidem gratia nunquam deest nostrae voluntati, qNam-si . diu ea non deest nostrae potestati. Et re ipsa, secundum sententia & opinione s. Bernardi, Apostolii, secuti, semper cum veritate dicere possum':
186쪽
uod felicitas moriendi in diuina esuritate sit steriale
Ita omnino est, nulla enim creatura potest nos auellere a sancto am re , sed nos ipsi& soli eum deserere, di spontanee derelinquere possumus. Et, si hoc excipiamus, nihil omnino est, quod aliunde ti
Atque ita , charissime Theotime . iuxta monitum sacri Concilii, omnem nostram spem in D Eo collocatam habere debemus, qua salutem nostram, uti in nobis coepit, perficiet, modo eius gratiae non desimu '. Non enim putandum est , quod is qui dixit Paralitico Ha , cs 3am amou. ποώpersere. simul etiam non dederit virtutem ad euita i030 3tandam voluntatem peccandi in posterum . Et prosecto, nunquam fi- ''deles exhortaretur ad perseuerandum, nisi paratus esset ijs dare vim &robur ad non amplius peccandum. Vo fidelia fusi e - mo rem dicitur per Ioanne Episcopo Smyrnensi,&μο coronam si Iuliar iamquit Apostol', Apo
cur ' ρ bravium reporretΜ. His ita se habentibus cum magno Reg CO
Davide tape saepius nobis a Deto petendum est donum perseuerantiae ῖ sperandumque quod ipse nobis benigne elargietur, si ex corde, cum eo
Andem postquam Rex caelestis duxit animam , quam amat, usque ad finem vitae, etiam illi adhuc adstat in beato illius exitu, ex quo & per quem eam trahit ad thalamum nuptialem aeternae gloriar: qui est deliciosus fructus sanctae perseuerantiae. Et illia tunc, Theotim , tota quanta amore insammata aduersus dilectum suum sponsum, sibi repraesentans multitudinem & magnitudinem fauorum &auxiliorum, quibus praeuenta di adiuta fuit, dum in hac vita peregrinaretura
187쪽
retur, incessanter auxiliatricem & ductricem manum, qua conducta,tracta, & lata est in via huius vitae, deosculatur, simul & confitetur, a diuino suo Saluatore omnem, quam habet felicitatem, se habere; sibi siquidem totum id praestitit, quod magnus ille Patriarcha Jacob ad iter suiunconficiendum exoptauit, postquam vidit scalam, quae ad caelum usque
Gen. rg pertingebat. Ο Domane, dixit tune fetix illa anima: tu mecum fuisti, me custodisti in via, per quam ambulaui; mihi pro nutrimento tuorum Sacramen torum panem exhibuisti; tu me veste nuptiali, charitate puta, induisti; tu satinam ct incolumem me ad eommorationem, seu domum, qua tua est, deduxisti. o Pater mi aeternet quid supereIt, o Domine, ct Saluator mi, quam, ut prostrata ad pedes Disthea tua Maiestatis,protester te esse Deu men an omne auum ei. * Tenuisti certe, tenuisti manum dexteram meam, O in voluntate tua deduxisti
me, oe cum gloria suscepisti me. Talis igitur est ordo & series nostri itineris ad vitam sempiternam. Pro cuius adeptione prouidentia diuina iam ab ipsa aeternitate multitudinem, distinctionem & continuationem gratiarum necessariarum addictam vitam consequendam, cum admirandis circumstantijs, &, i- tatis causa, dependentus aliorum ex alijs, voluit primo saepius dicta prouidentia vera & sincera voluntate etiam post lapsu in Adami,
omnes ho--ιμ-sfieri: sed id modis mediis conuenientibus conditioni eorum naturae libero arbitrio condecoratae. Id est, voluit salutem eorum omnium , qui volent praebere consensum donis &auxilii rgratiae &fauoris, quae illis praeparauerit, obtulerit, & dispertierit ea intentione M
Hos autem inter sauores voruit vocationem primum locum tenere, eamque taliter voluit esse contemperatam nostrae libertasi,ut vel eam acceptare, vel pro nostro libitu reiicere possemus. Iis autem, quo in praevidit eam acceptaturos, voluit motiua ad poenitentiam incitantia conferre; ijs vero, qui obsecundauerint huiusmodi incitamentis, statuitesiaritatem elargiri; &iam habentibus eam decreuit dare auxilia gratiae ad perseuerandum in illa; ijs demum qui bene usuri sunt diuinis hisce auxiliis, ita tuit perseuerantiam finalem una cum amoris sui gloriosa felicitate conser ,- Possumus igitur reddere rationem, ordinis effectuum diuinae prouidentiae, quae salutem nostram respicit, descendendo a pruno usque ad ultimum, zod by Corale
188쪽
vltimum, id est ab ipso fructu, qui est gloria, usque ad radicem pulcher
rimae arboris, quae est redemptio, morte, caeterisque Christi meritis nobis comparat . Diuina enim bonitas dat gloriam propter meritia; merita autem Propter charitatem, charitatem vero propter poenitentiam; poenitentiam intuitu obedientiae advocationem; obedientiam ad vocationem intuitu vocationis; vocationem denique intuitu redemptionis Saluatoris: cui redemptioni tota mystica Patriarchar Iacobi scala innititur: & hoc tam ex parte caeli, siquidem ea usque ad amantiismum aeterni Patris sinu in pertingit, in quem electos, eos glorificando, recipit; quam etiam ex parte terrae, quandoquidem plantata est super sinum & latus transfixum Saluatoris , Crucifixi N mortui in monte Caluariae. Et haec series & ordo effectuum prouidentiae diuinae sic ordinatus fuit cum consequentia &cohaerenditata, quam habuerunt ad inuicem in aeterna D E I voluntate. Quod S. Mater Ecclesia testatur, quando in una solennium suarum orationum praefatione sic Dauri affatur, omnipotenssempiterne D EVS, qui vivorum domi naris simul ct mortuorum , omniumi misereris , quos ruos fide ct opere futuros esse pranostis. Quasi fateretur, profitereturque gloriam, quae est cumulus Se fructu; misericordiae diuinae aduersus homines, solum sic collatum iri, quos diuina Sapientia praevidit vocationi obedituros,obtemperaturos, fidemque vivam, quae per charitatem operatur, suscepturos.
Vt summatim dicam, omnes isti effectus absolute dependent Redemptione Saluatoris, qui eos promeruit summo rigore iustitiae, per seruentissimam promptissimamq; obedientiam, quam tenuit exercutims --mrerem, ta quiaem mortem seris ἰ quae est radix omnium gratiarum,
quas recipimus nos, qui sumus spirituales calami, inserti eius cauli seu trunco. Quodsi, postquam inserti sumus, in illo manserimus, dubio procul, via gratiae ab eo nobis communicandae, fructus gloriae, quam nobis praeparauit, uberrimos feremus; Sin autem fractis surculis & calamis in ista arbore similes inueniamur, id est, si, repugnando, resiste
doque interrumpamus progressum,&seriem effectuum eius benignit iis, haud mirandum erit, si tandem omnino amputemur, & in ignem ae ternum, tanquam rami inutiles, proiiciamur.
Dεus, sine dubio; paradisum praeparauit solum pro iis, quo T praeuia
189쪽
praevidit futuros suos. simus igitur, o Theotime, eius per fidem & per opera; di ille erit noster per gloriam. Porro, ut simus illius per nos λ- Iummodo stat: nam licet sit D a I domum nos esse D n r, est tamen donum, quod nemini unquam mus recusat, sed illud omnibus offert, ve, iis, qui corde persecto ei recipiendo consentient, re ipsa conferat. Aeobsecro, Theotime, aduerte quo D a us ardore desideret nos suos esse rea siquidem intentione totum quantum se nostrum e tacit, nobis d nando tum mortem, tum vitam suam, vitam quidem ut ab aeterna mor- te eximamur, mortem autem ut aeterna vita perfrui mereamur . Dia. pace igitur maneamus, Dinoq; serviamus, ut eius simus in hac moriali vita, ac multo magis in sempitern Euod ia hae vita mortali nequeamus ad perfectam eum D EO unionem pertingereia
Ecclas Lumina ineessanterfluunt ut inquiit Sapiens,ad I cum unde exeunt, reuertuntur. Mare, quod est locus eorum scaturiginis,est etiam locus ultimae eorum qui tis; omnis siquidemeorum motus alio non tendit, , quam ad eoriinde cum sua origine unione. Audi S.A gustinum hunc in modum DEo loquentem. Cor meu- ad te ero i , σ nunquam qmescit nise in te, at quid mιhi es2 in celo pr aer tepo mi DEUS quid aliud prater to volo is terra λ qvi G DEVS eordis mei, pars mea ct portio mea - aternum. Nihilominus unio ista, ad quamι cor nostrum aspirat, nequit in hac vita mortali ad suam perfectionem pertingere. Possumus quidem in hoc mundo nostros amores inchoare, sed non nisi in altero consummare MCane. Caelestis amati ix, seu sumini Amatoris sponsa dilectissima , ia
misset. Hi e timue nam is innumeri S consolationibus facit, suam voilla praesentiam persentiscat, eundem teneat: sensus eni in reperti sponsidita; dedictiLest quam sortes Procreet affectiones, quibus eum ample
190쪽
xatur, imo comprimit, protestans se nunquam eum dimissuram. Eta hoc agit sapientisti me: nam affectiones istae tendunt in decreta aeternaἰ non enim cogitat eum osculari Osculo nuptiali, usq; dum cum illo commoretur in domo matris inae, quae est, ut dicit S. Paulus, Caelestis Hierusalem. Α-bo, Theotime, aduerte, quod illa haec agens nihil minus cogitet, quam suum dilectum tenere, velut quodpiam amoris sui mancipiumr cogitat quidem suarum esse partium eum introducere in heatum Matris suae domicilium, sed non nisi volentem, cum illa per eundem eodem introducenda sit, sicut introducta fuit Rebecca in tentorium Sarae per dilectum suum Isaac. Animus vehementi & ardenti amoris paΩsione praeoccupatus semper aliquid potestatis &praerogatiuae vult hahere in id, quod amat. Hinc est, quod ipsemet sponsus fateatur sibi a
sua dilecta cor abreptum, ab eadem captum ligat uinque uno crine colli CIt.eim, ac demum se eius amoris captiuum ess .
Perfecta igitur coniunctio animae cum Duo non fiet nisi in caeis Io, ubi, ut dicitur in Apocalypsi, erunt nuptiae Agni. In hac quidem vita caduca & transitoria anima est sponsa, deuota & promissa Agno immaculato, sed necdum ei coniuncta Matrimonior fides & promissa data sunt, sed matrimonii executio differtur. Vnde nobis semper est locus in hac vita renunciandi de contradicendi, licet ex parte sponsi nulla nobis detur occasio ; ille siquidem fidelis noster sponsus, nunquam nos deserit, nisi nos nostra infidelitate R. perfidia ad id faciendum, illum
cogamus. At ubi caeli erimus incolae, & nuptiae diuinae istius unionis fueri ni celebratae, vinculum nostrorum cordium cum summo illo principe Dro nunquam dissoluetu .
Verum est, Theotime, quod dum expectamus magnum illud onculum indissolubilis unionis, quod a sponso in caelo, sede gloriae, accepturi sum', interim aliqua per innumeros sensus, & mot' internos nobis gratiae, suae praesentiae, figat oscula; si edim anima aliqua subinde no reci
peret huiusmodi oscula, neque traheretur,'en'eree in odorem sumeneσ-
-m fui dilectisponsi. Propter hoc, iuxta genuinum Hebraicum textum, &traductionem 7o. Interpretum, plura exoptat oscula: O titur, inquit illa, me obeuia oris sivi. Verum, quia minuta ista vitae praesentis oscula referuntur ad osculum vitae aeternae, non sunt ea nisi praegustus quidam .
Praeparativa, & pignora illiu ς'. Vnde sacra vulgaris editio praeclare T 1 oscula