장음표시 사용
172쪽
uod Diuinin amorsemper magis ae magis in quolibet nosirum possit augeri,
Aerum Tridentinum concilium asserit Da I amicos, euntes de virtute in virtutem, de die in diem renouari; id est, per bona opera crescere in iustitia, per Christi gratiam accepta, & magis ac ma- is per obseruationem mandatorum iustificari,
Omnia ista sacra verba ex propheta David, ex S. Ioanne, ex Ecclesiastico,& S . Paulo desumpta sunt.
Nunquam sciui in mundo exstare animal aliquod, quod cre-R scendo
173쪽
icendo non pertingat ad terminos & limites suae magnitudinis, misi Crocodilum, qui ctim in principio admodum sit exiguus, nunquam. cita viuit,cessat augeri, in quo aequaliter tuni bonos,tum malos representate Pia .r, per AE e eorum qui oderu, DEVII ascendissemper Magnus Rex & Pr pheta David; at vero boni crescunt velut aurora, & pergunt de splendore in splendorem. Permanere autem longo tempore in eodem consistentiae statu, impossibile omnino est, unde qui in hoc genere commer-cij non lucratur, iacturam facit. Qui non ista scala ascendit, descendit; qui non est victor in hac pugna, victus sit, oportet. ViuimuS inter pericula pugnarum & praeliorum, quae hostis in dies offert & infert: si norirc sistimus, perimus Non possumus autem resistere, nisi superemus, nec superare absque victoria, Nam , ut bene gloriosus & mellifluus Doctor S. Bernardus dixit: specialiter scriptum est de homine, quod nunquam in eodem statu permaneat, oportet eum Progredi, aut regredi
'ic ' Quod illud est an Avivis, nisi. Christus Iesus p Qui autem apprehendes, si non sequaris p quod si eum sequaris, perges & curres semper: non enim unquam ille substitit, sed cursum sui amoris & obedien
tiae eontinuauit se ne ad moriem, quidem mstrem crucia.
Ito igitur, inquit S. Barnardus: ito inquam, sed cum illo ito &tuc bare Theotime, nec alias tibi praefigas metas, quam vitae tuae: & , dum illa durat, tibi currendam est post Saluatorem, sed cureendum a denter & festinanter. Quid enim tibi proderit te eum secutum fuisse, nisi feliciter sequendo eum assequaris p Audiamus Prophetam,
dilutum ad tempus aliquod, sed usque ad aeternitatem. Et quia in aeternum vult benefacere, ei etiam dabitur merces aeterna. Beario δερ. , ψιὰ qua amsia r in leo com m , Infelices autem sunt illi, qui maculati sunt, nec ambulant in lege Domini. Soli conuenit Satanae dicere ;sedebo per Linera Ap lonis, simu- era H sim'. o detestabilis , tu sedebis , tune ignoras te esse in via, viam autem non esse factam ad sedendum.
sed ad ambulandum,& quidem taliter facta est ad ambulandum, ut am- c., c bulare idem sit, quod iter pςragere λ Audi D E u M alloquentem uniun
Vera virtus nullis clauditur terminis, sed Plus ultra semper progreditur ;
174쪽
greditur; praesertim autem sancta charitas; quae cum sit Regina virtutum omnium, habeatque obiectum infinitum, videri posset mereri, ut fieret infinita, si eor capax infinitatis inueniret. Nihil autem est quod
eam impediat, quo minus sit infinita, nisi conditio voluntatis, quae ea n recipit in se, perque eandem agit, quae agit, qua obstante conditione, ut nemo unquam D Euri videbit, quantum est visibilis, ita nullus vir quam eum amare poterit, quantum est amabilis. Si extaret cor , quod D Euri amare posset amore pari diuinae bonitati, gauderet voluntate
infinita bona: at hoc non nisi in solo D so reperitur; Charitas autem inter nos mortales usque ad infinitum potest perfici, sed exci usi- ME. Volo dicerer charitas quidem semper reddi potest excellentiordi excellentior, sed nunquam eo pertingere potest, ut fiat infinita. Dat spiritus, seu mens diuina, nostram potest eleuare,& applicare ad omnes actiones supernaturales, quibus illi placet, dummodo eae non sint infinitae, quia interres paruas & magnas, esto plurimum hae excedant in magnitudine & illae excedantur, dum tamen semper aliqua reperitur proportio, excessus ille non est infinitus; at vero inter FINI-
do excedentium excessus non sit infinitus. Ad inducendam autem aliquam proportionem, oportet, vel eleuare finitum, & efficere infinitum, vel diminuere infinitum, & reddere finitum , quod fieri non potest. Atque adeo id verum est, ut ne ipsa mei quidem charitas, quae est in nostro Redemptore, qua est homo, quamuis sit maior, quam & homines & Angeli possint comprehendere. tamen in suo Assa seu ex seipsa non est infinita; sed solummodo in aestimatione suae dignitatis &meriti; quia scilicet est charitas personae infinitὸ excellentis, id est personae diuinae,quae est aeternus omnipotentis Patris Filius. Interim fauor, & gratia summa, quae excogitari potest pro no stris animabus, est quod crescere magis ac magis possint in amore Darsui, quamdiu hac in mortalitate commoranturr ibunt de virtute in virtutem, donec videatur DEus DEORvM in
175쪽
Euomodo Christus facile reddiderit amoris au
Ides , Theotime, quam vel calix aquae frigidae, vel Ni exigua paenis buccella, quam pia aliqua anima elargitur' pauperi lagi amore, res in veritate sit parua, & secun- dum iudicium humanum pene indigna,.quae in cogit tionem admittatur ;& tamen Dhus eam statim aliquo charitatis augmento compensat. Sicuti pili caprarum olina oblati tabernaculo, grato accipiebantur animo, & inter alias oblationes non postremo habebantur loco; ita exigua opera a charitate imPerata. Dεo grata sunt, & inter merita suum obtinent locum. Nam quemadmo cum ita felice Arabia non solu plantae natura aromaticae, sed etiam omnes aliae sunt odoriferae . participantesillarum felicitatem; ita in anima charitate praedita, non solum excellentes naturae actiones, sed etiam parua & mediocres, factae in charitate, participant virtutem sancti amotis, & boni odoris sunt in conspectu diuinae Maiestatim, quae, ob eas auget sanctam charitatem. Dico autem Mauri id praestate , eo quod charitas sua non edat augmenta ,. adinstar arboris alicuius, quae protrudit ramos se os .& unum ex alio prodire facit per Propriam virtutem; sed uti fides, spes &charitas sunt virtutes, quae ex bonitate diuina sua mi ducunt originem , ita ab eadem suam tabesse augmentationem&perfectionem, di hoc adinstar apum, quae
extractae ex melle, ex eodem accipiunt nutrimentum ..
Quare, quemadmodum Margaritae, non solum natiuitatem, sed eidim alimentum percipiunt ex rore Matre sua, eum in finem, aperiente & attollente squamam ex parte Casti, vetulae mendicatura guttas, quae heneficio allioris seu trigidioris aeris defluund, oriente aurora eodem modo postquam fidem, spem & charitatem a bonitate caelesti recepimus, debet mu& corda nostra vertere, & tenere versu SCT-lum, ad impetrandam continuationem & augmentationem earundem virtutum. O DEUS sm oram nos faeit S. Eccletia Maten nostra da no-ώis si iis ι cr charitatu augmotum: id est, dae nobis imitationem eo
176쪽
rum, qui dicebant christo: nomiam adave nia dem; & secundum dictum S. Pauli, qui aiserit E UM selum potensem esse, ἡν fac in in no tranam ab
D sus Igitur est, qui monet, ut sua bene utamur gratia, secundum quod scriptum est, με .e , id est qui bene impendit receptos a D a o
fauores, μιαν ei, cs Mundabit. Ita omnino in praxim deducitur exhortatio Saluatoris: thesauricare ψώ- Gesanras m eaus quasi diceret: semper no
ua&noua opera bona iungite prioribus: ea enim sunt partes, & segmenta, quibus thesauri vestri constare debent: IEivNIvM scilicet , omisHo de. E LEEMOSYNA. Porro, quemadmodum in gaaophylacio templi duo pauperculae viduae minuta a Saluatore sunt. aestimata, & ut re ipsa per additionem rerum exiguarum thesauri augentur, & consequenter eorum valor crescit; ita minima opera bona, esto, aliqua etiam cum negligentia,& feruoris remissione,& non secundum totam latitudinem virium charitatis, facta sint. non ideo tamen desinunt grata esse D Eo, vel suum perduut valorem. Et, esto ex se ipsis non possent adiicere aliquod augmentum charitatis ad priorem amorem, quia scilicet minoris virtutis sint, quam ille, tamen Diuina prouidentia, qui ea aestimat, & ex sua bonitate, aliquo habet loco, statim ea compensat per augmentum charitatis in praesenti vita, & per assignationem maioris gloriae futurae
Theotime, apes deliciosum conficiunt mel , quod est praecipuum& primarium earum opus, sed cera, quam etiam conficiunt, non ideo cessat suum. esto sit inferior o valorem habere. earumque laborem
commendare. Cor amorosum, ut potenter suam adaugeat charita. tem, eius opera magni sint momenti, magnoque cum feruore prouu-cta sine oportet: si tamen non nisi parua, vel mediocria producat, non carebit sua mercede. . DEus enim gratum habebit eius conatum, id est , semper aliquantulum erga illud augebit. amorem suum . Nota DEuΜ. nunquam amare magis animam aliquam amore charitatis, quincidem conserat aliquid plus charitatis; . quia scilicet amor noster aduersus eum; est proprius & peculiaris estectus eius amoris ergan OS.. Quo vivat tu, respicimus nostram si ilitudinem, parentem in speculo , eo etiam attentius illa nos respicit; & quo D E u s benignius dulcessuos oculos coiiij cit in nostram animam quae tacta est ad citis R. . 3 inaa-o by Gooste
177쪽
imaginem & similitudinem eo reciprocὸ attentius & ardentius illa
respicit diuinam eius bonitatem, conando iuxta suam exiguitatem vicem rependere omnibus amoris diuini augmentis. Certe Sacrum Concilium Tridentinum ita loquitur: Si quis dixerit iustitiam acceptam non conseruari, atque etiam augeri coram DEO per bona vera ἰ sed opera ipsa frum seruanmodo stAna esse iustificationu adepta, non autem VOM AEuge da causim; anathema sit. Vides equidem, Theotime, iustificatio' nem, quae fit per charitatem, augeri per bona opera; quod bene notandum est, quia id fit PER BONA OpERA, ABSQvE vLLA EXCEPTIONE. Nam, sicut excellenter dicit S. Bernardus alia in re: nihil en excellum vel nihil di nctum. Concilium loquitur de bonis operibus indistincte&absque ulla reseruatione, & exceptione, nos docens, quod non solum excellentia, magnoque cum feruore facta opera, sed etiam parua & nonnihil remissiora sanctae charitatis augmentum producunt. Magna quidem potenter, parua autem lentiuS. Talis est D g 1 amor in nos, tale etiam desiderium, ut in eo amore, quem ei deferimus, nos crescere faciat: in hoc unico tota esse videtur diuina eius suauitas, vires omnes nobis reddat utiles, omnia acceptet in nostrum commodum ἔ opera denique nostra omnia, quantumuis humilia sint & debilia, conuertae in nostrum emolu.
In commercio virtutum moralium, parua opera non conserunt
augmentum virtuti, ex qua procedunt, imo si valde ii .it parua & debilia, eam reddunt debiliorem. Nam, exempli causa mag. l beralitas perie, quando rebus exigui momenti elargiendis sc dia metrquin imo ex liberalitate, fit parcitas; in commercio autem Virtutum, quae profluunt ex diuina misericordia , & praecipue ex charitate, nulla non istius generis opera conferunt augmentum. Porro mirandum non est, si diuinus amor, ut Rex virtutum, nihil habeat;siue paruum, siue magnum,quod non sit amabiter balsamum siquidem, Princeps arborum aromaticarum,neque corticem, neque solium habet, quod non sit odoriferum. Aliquid ne enim producere posset amor, quod non esset dignum amore, totumque non tenderet in amorem λ
178쪽
Anima charitate comitata quales in ea faciat progressus.
heotime , imitati supremum amoris, quem docemus . Magistrum: in medium adferamus unam parabolam , et siquidem olim versanti inter mortales, eosque docenti, ea methodus & modus adeo fuit familiaris, ut de eo dictum sit: sine non loPe-
Cum magnus quidam & eximius Rex, eximiam similiter unius e primarijs mundi principibus filiam matrimonio sibi iunxisset, & die
quopiam, quo liberius, iuxta suum votum, cum ea conuersaretur, in secretius sui palatii, conclaue illam duxisset, post aliquos ultro citroq; habitos sermones, ex certo quodam & inopinato casu deficiens animo eadit in terram. Hemi deliquio hoc adeo vehementer Rex fuit exteris ritus, ut parum abfuerit, quin & ipse animo defieiente, una cum illa in terram corruerita Eam enim magis, quam propriam vitam amabat. Idem tamen amor, qui, ea defectum animi patiente, ingenti dolore Regem affecerat, animu ei indidit, ut illam sustentaret, & magna promptitudine remedia, ad subueniendum malo , quod vitae & tori socia patiebatur, inquireret: unde adaperiens dicto citius repositorium, quod ibi erat, aquam cordialem, ut vocant pretiosissimam ex eo extraxit, qua cum os proprium replεnt, magna vi adhibiti, labra & dentes eius, quae in animi deliquio iacebat compressos aperuit, aquamque illam in eius os, flando, iniecit; quod autem in phiala restabat, super nasum, super tempora, & circa cordistillauit. Qua ex distillatione paulatim ad se rediit, & animos resumpsit; deinde Rex eam suauiter erexit, & virtute adhibitorum remediorum ita res illauit & recreauit, vi ceperit insistere pedibus, quin & cum eo sensim deambulare; non tamen absque aliena opei nam adhuc ipse Rex brachiis eam sustentans ducebat, usquedum tandem, tami valoris, tantaeque efficaciae applicauit circa eio cor epithema, ut plene restituta pristinae sanitati, sola via commode incederet; Rege aliquantulum solummodo manu de tra &
179쪽
tra & brachio eam sustentante. Qua in sustentatione quatuor charitatis officia illi praestabat I. animi sui amorem, eximiamque solici tuis dinem testabatur. II. Eam solari adhuc pergebat. III. Si quae praeteriti defectus animi reliquiae casum alterum minitari coepissent, Reginam sustentando, eum praeca irisset. Iv. Si vel locus lubricus, veIiter scabrum fefellisset vestigium, eam ne caderet, retinuisset, &ina scensu adminiculo fuisset: vel denique quando properare libuisset, potenter eam sublevasset. Quid multis summo, qui in probum maritum cadere potest, amore & solicitudine ad noctem usque illi praesto fuit; quin & adesse voluit, dum in suo Regali thoro ea collocaretur. Anima est D Ei sponsa, quando est iusta; iusta autem non est, quando non est in charitate, sicuti nec sponsa, nisi in conclaue delicatorum unguetitorum, de quibus sermo est in canticis canticorum, introducatur. Porro, quando anima, quae tali honore afficitur, comis
mittit peccatum aliquod, ea dit in spirituale deliquium. Et casus iste
eli vero inopinatus. Quis enim unqua in in mente madmitteret creaturam rationalem recedere velle a suo Creatore, & supremo suo bono, ob res nullius momenti, ut sunt escae & illicia peccati Caelum hoc videns nonne merito obstupesceretp &si Drub subiectus esset passionibus animi, nonne ipse ob hoc tantum malum m animi deliquium posse cadere videretur, sicuti quando adhuc erat mortalis, ut nos ex amore redimeret , in cruce voluit exspirare Z Verum, quandoquidem nulla exigit necessitas, ut amorem suum iterum erga nos testetur moriendo pro nobis, iam aeternum vivens quando videt animam praecipitatam in barathrum iniquitatis, ordinarie ad eam iuuandam accurrit, & cx maxima
misericordia portam cordis aperit per quosdam impulsus& rc morsus conscientiae, qui procedunt ex pluribus apprehensionibus & luminibus in corda nostra evibratis cum ses utaribus motibus t per quos velut per aquas odoriferas, & vitales animam ad seipsam reuocat, & in sensus reducit, Totum hoc, chare Theotime, Daus agit in nobis sine nobis, &hoc ex amabili sua bonitate, quae prouenit ex singulari eius clementia. Nam quemadmodum sponsa nostra in Ino mansistet deliquio emortua ς si et Rex efficacibus cum remediis practo non fuisset; ita anima tota quanta haereret in peccato perdita, nisi DEus si lagulari bonitate praeue -' niens, illi adfuisset. Quod si anima sic excitata, adiungat suum con-
180쪽
sensum motui de insimul gratiae, obsecundans & obtemperans inspirationi, quae praeuenta est, ct simul acceptans succursus& remedia requisita, quae DEus ei praeparauit, eam ipse refocillabit, &per diuersos fidei, spei, de poenitentiae motus deducet usque dum plane restituta sit sanitati spirituali: quae aliud non est, quam ipsa charitas. Porro, dum illam deducit per eximios virtutum choros, per quas eam disponit ad suum amorem digne recipiendum, non deducit solum, sed tali modo eam sustinet,ut quemadmodum illa ex sua parte,quantum potest graditur; ita& D sus sua ex parte eam portat & sustinet : unde difficile dictu est, an
incedat,an vero portetur. Nam, non ita portatur, quin ambulet, &tamen taliter ambulat, ut si non portaretur, omnino non ambulareta.
Vnde more Apostoli dicendum est: ambulo non ego se , sedgratia DEI
Verum, anima restituta pristinae sanitati per excellens sacrae chastatis epithema, quod Spiritus sanctus cordi eius applicauit,potest quide per se gradi & pedibus insistere, sed tamen in virtute datae sanitatis per eximium sancti amoris epithema. Proinde quod per se ipsam sita
incedere, id totum adscribendum est D go, qui sanitatem istam, & fortitudinem adeo florentem revividam ei contulit, ut iam ambulare valeat , quod ante nequibata. Nam siue Spiritus Sanctus per motiones, quas imprimit cordibus nostris,nos fortificet,vel per tharitatem iisdem nostris cordibus insulam, nos sustentet; siue per modum praesentis au-' xiiij nobis succurrat, nos attollens & portans,vel dicta saepius corda nostra consortet, iisdem amorem infundendo & refocillando, semper i illo & per illum vivimus,ambulamus & operamur.
Sed esto, mediante charitate animis nostris infusa valeamus amisbulare coram DEO, & progredi in via salutis, tamen honitas diuina semper animae, cui amorem suum contulit, praesto est, eam continue manu tenens. Sic enim I. amoris sui dulcedinem erga illam patentius ostendit. II. perpetuo cum ea pergens anim in ducens de virtute in virtutem. III. Eam erigit contra malas inclinationes,&prauos animi habitus, per praeterita peccata contractos Ι V. & vltimo, conseruat di defendit illam contra omnis generis irruentes tenta tiones.
Quemadmodum videmus, Theotime, saepe homines, alioquin s S nos