장음표시 사용
241쪽
Vidimus non raro Iuvenes in Dai amore probe instructos , in quibus posteaquam aberrantes a via veritatis, aliquamdiu in infelici suo
itatu commorati sunt magnae adhuc notae praeteritae virtutis,ex acquisiato habitu, tempore regnantis charitalita relictae visebantur i ut dicto habitu, ingerentibus sese viiijs, repugnante, intra aliquot menses difficileelset dignoscere, an essent charitate priuati, necne; an studiosi virtutum, an vero vitiorum sectatores existerent. Et hoc usquedum clare aduerinteretur huiusmodi virtutum exercitia minimὸ suam habere originem ex praesenti imperfecti, sed ex praeterita charitate, & amore perfecto Iquem emigrans charitas post se, velut notam sui hospitij, quo usa suit, in animabus illis reliquit. Porro hic impersectus amor in seipso, Theotime,bonus est: quia cum a charitate sit productus,&suo modo spectet ad ipsius comitatum,
non potest non esse bonus , cum re ipsa fideliter seruierit charitati, quamdiu illa mansit in anima iusti, imo etiamnum, nunquam non prompta est & expedita ad exhibenda obsequiata, si in eam reuertatur. Quod autem nequeat exercere opera perfecti amoris, non ideo est eo temnendus: hoc enim fert secum conditio eius naturae. Ira stellae coh-llatae soli valde sunt imperfectar, quae tamen pulla herrimae apparent, si paratim considerantur: de quae nullo habentur loco praesente sol ,eo
absente, magni aestimantur . .
Quamuis autem amor hic imperfectus in se, uta ictum est, bonus sit, est nihilominus periculosus, eo quod persaepe eo solo habito , illi acquiescentes, nihil ultra requiramus. Quia videlicet complura tum e terna, tuin interna cum charitate habet lineamenta, quo fit, ut eum credentes esse amorem perfectum,turpiter decipiamur, aestimantes nos esse sanctos, dum, nobis in uana hac persuasione manentibus, peccata , quae nos priuarunt charitate, adeo tum magnitudine, tum multitudine crescunt, ut tandem iniquis armis cor nostrum expugnent, sibiq; illud subii ciant. Si Jacob Patriarcha non deseruisset perfectam Rachelem, sed eius lateri die nuptiarum semper adhaesisset, nequaquam deceptus fuisset; at quia siuit eam sine se comite ingredi conciaue, sequenti mane obstupuit, dum deprehendit loco illius Liam imperfectam adesse, quam tame crediderat esse dilectam suam Rachelem ., iquae fraudulenter a Laban subducta fuerat. Ne dubites, eodem modo proprius Amor noster, simulatque Dissiligoo by Cc oste
242쪽
mulatqtie charitatem derelinquimus, nos decipit, intrudens nostrae imaginationi habitum hunc imperfectum,qui aliud nihil est,quam imperfectus amor: quo non secus atque si verus & persectus esset contentissimus , usque dum clarum aliquod lumen nostris oculis detegat dece
Hemi nonne res est digna commiseratione videre animam in hac imaginaria sanctitate & animi quiete sibi non aliter blandientem, quain si omnem possideret charitatem, usque dum tandem deprehendit puta tam istam sanctitatem, meram esse fictionem, quietemque animi aliud non esse, quam lethargum quendam,laetitiam vero esse Puram putam
motionem, qua moveor λ si, examinando in particulari obiecta desideriorum, affectionum& propositorum, quae hic & nunc habes, inuenis unum aliquod, ob quod velis a--- gere contra DEI voluntatem, S eius beneplacitum, peccando mortaliter. dubioprocul, totus ille tuus sensus, tota illa facilitas ct promptitudo, quam habes seruiendi D so, aliunde non habet originem, quam ab amore humano & imperfecto. Nam si amor perfectus in te regnaret, cui dubium esse posset, quin amor h. e sinceras omnem a sectionem omne desiderium omnem designationem abrumperet circa obiectum, quod ita iudicaret perniciosum, ut ne pati quidem posset, neor tuum illud unquam intueretur . Verum, notata, quod dixerim examen hoc fieri debere de affectionibus, quas modo habes: non enim necesse est, ut imagineris ear, quae postea oriri possunt: siquidem satis est nos esse fideles in occasioni bus prae sentibus, iuxta diuersitatem temporis:habet siquidem quaelibetatempestas suos labores di difficultates. Si tamen
243쪽
Si tamen volueris animum tuum strenue aliqua in re spiri-li exercere per repraesentationem diuersarum occasion um & futurorum certaminum. poteris id utiliter facere,dummodo post actus istius generositatis imaginariae, quos praetentauit animus, non te aestimes magi strenuum , quam re ipsa sis. Nam olim fit ij Ephraim, mira faciebant, eiaculando sagittas, in certaminibus & tentaminibus bellicis, quae inter se instituebant,ubi vero ventum fuit ad rem, de cum hoste congrediendu, die pugnae terga verterunt, de ne tantum quidem animi habuerunt, ut unicam sagittam in partem aduersam emitterenta, imo, n ferrent quidem, vel unius sagittae cuspidem suorum aduersario
Quando igitur exercentur aliqui actus circa strenuitatis istius suturas occasiones, vel solum possibiles, si deprehendatur lenius sinceruindi fidelis, D a o aguntur gratiae, quia sensus ille semper bonus est, dummodo stetur in humilitate; inter confidentiam di diffidentiam, seu inter spem & metum, sperando quod mediante aduocatione &succursu diuino, agetur in occasione, quod nunc versatur in imaginatione; timendo tamen semper ne tunc, iuxta miseriam humanam, Nihil faciendo, animo deficiamur. Si autem dis dentia ista adeo esset immodica ut videretur nobis, quod neque vires, neque animum habituri esse- , mus, ac proinde timeremus, Ne desperatio aliqua circa obiectum te lationum, quas nobis imaginamuriorireturia, quasi non emcn us in charitate& gratia D si, tunc statuere debemus etiam repugnante sensu, nostro, & pusillanimitate nos manere velle fideles, fle constantes in omni eo. quod nobis posset euenire; includendo etiam tentationem , quae nunc nos amigit, Sc sperare quod tunc D sus multiplicaturus esset gratiam, succursumque duplicaturus omnemque assistentiam requisitam exhibiturus; & quod quam nunc non dat sortitudinem pro bello imaginario, & non necessario, nobis daturus sit, quando necessitas exposcere G. Nam si nonnulli in ipso assulm & certamine perdiderunt
animum, plures tamen excuta vano timore, animum resumpseruntis,&in praesenti periculo, & necessitate statuerunt facere id, quod nunquam fecissent in eius absenti Et certe complures servi DEI. sibi repraesentates tcntationes absentes, eo horroris & timoris deuenereuit,
244쪽
' ' ut omnem sere an mum perdiderint, quem tamen, videntes pericula praesentia resumpserunt & fortiter rem gesserunt. Tandem in his terroribus S timoribus, ortis ex repraesentatione futurorum certaminum & assultuum, dum putamus animum nobi ς' defuturum, satis est illum desiderare, & in Dro confidere, quod tempore certaminis eum nobis sit daturus. certe nec Samsonem ipsum semper eundem animum habuisse scriptura commemorat,dii sic de eo loquitur:
ώem in manΛ. Eodem modo quando consecit mille Philistaeos, qui eum volebairi e medio tollere in campo Lechi. Ita, mi chare Theotimo , opus non est nos semper habere sensum & motum animi requisitum ad disserpendum rugientem Leonem, fui circumis quarens 'Mem deuoret: potaset emim hoc nobis praebere occasionem vanitatis & praesumptionis. satin no habere desiderium strenuὸ pugnandi, &persectam confidentiam quod Dai spiritus nobis suo succursu & auxilio aderit, quando occasiose praesentabit rem bent segendi
248쪽
De sacra disini amoris complacentia, es primὸ in qua in consistat.
MOR non est aliud, uti diximus, quim motus Ec Influxus quidam cordis, qui fit erga bonum interue niente complacentia, quae ex dicto bono capitur. ita ut illa sit magnum motivum amoris, sicut ipso
amor est magnus complacentiae motus. Motur autem iste sic aduersum DEuri exercetur. Scimus, fide nos edocente , , diuinitatem esse incomprehensibilem abyssum omnis omnino perfectionis , infinitam in excel- Dd lentia,
249쪽
ientia, Ae infinite summam in bonitate. Et hanc veritatem, quam nor fides edocet, consideramus quam possumus attentis,ime per medit tionem. respicientes immenlitatem bonorum, quae sunt In DEO, et mnia simul, velut per aggregationem omnium perfectiomini; vel disti cte considerantes eius excellentias separatim, id est unam poli alteram sexempli causa, eius omnipotentiam, immensam sapientiam, infinitania bonitatem, aeternitatem & infinitatem. Porro, i nostrum liuellectuna summe attentum I docilem reddidimus ex consideratione magnitudinis bonorum,quae in hoc diuino obiecto reperiimtur; fieri non potest, quin nostra voluntas in hoc bono complacentia tangatur: & tunc Me tes nostra libertate, & auctoritate, quam in nos ipsos habemus, pron camus cor nostrum, ut replicet, reuoluat & roboret primam suam complacentiam per actus approbationis & jucundae fruitionis. o tunc dicisa ima deuota, quam Iulcher ω, arteete mi, quam pulcher es. totuι desiderabilisas, quin imo ipsummet defiderium Talu ess dilectis mem . amicis eordis mei. o filia Hierusalem, ὸ benedium sit m aeternum D E U Smem, qui eam boniti esse Hem ' sine moriar, flue vivam , quam felix ct fortunata sum videre DEUM meum isa disitem in omnibus bonis, ut eius bo πτώ sit infinita ct insinitas tam bonat Ita approbantes bonum, quod videmus in D Eo, ct meo mcundantes,exercemus actum amoris, qui nuncupat m complacentia Nam
gaudem de bono diuino infinities magis, quam de proprio. Et isto est amor, qui tantum pariebat gaudium sanctis. quando poterant enarrare perfectiones sui dilecti, qui & eos prouocabat ad enunciandum ca
Ille est Dius cordis nostri per hancce compIacentiam: quia pe illam cor nostrum illum complectitur, & sibi situm reddit; ille est Do-sTRA RAE REDITAS, quia per istum actum fruimur bonis, quae sunt i DEO, & ex ista haereditate omnis generis deIectationes & gaudia, velu aquam haurimus. Per hanc complacentiam bibimus & eomedimus spiritualiter persectiones diuinitatis: quia nobis proprias reddimus, a e mensaDEI in corda nostra trahimus. Oue1
250쪽
ues Iacob Patriarchae attrahebant in sua viseera variet emcolorum ex diuersis coloribus virgarum, sier ε----. c. e
Ita anima capta iucunditate complacentiae, quam pcrcipit ex consideratione diuinitatis, & in ipsa diuinitate infinitas cxcellentias, attrahita etiam in cor suum varios colores, id est multitudinem rerum admirabilium,& perfectionum, quas in D Eo contemplatur, & contemplando, interueniente inligni gaudio, omnes reddit suas. o D Eus optime maxime, qualem di quantam laetitiam habituri sumus in caelo, quando dilectum cordium nostroriun intuebimur velut mare quoddam infinitum, cuius aquae sunt purae perfectiones & sncera honitas i tunc, velut cerui, qui diu multumque a venatoribus & canibus agitati. & male excepti, tandem peruenientes ad clarum & frigidum quempiam sontem, inde trahunt ad se algorem eximiae illius aquae; ita corda nostra post languores & desideria, ubi peruenerint ad potentem dc vividam scaturiginem diuinitatis, trahent per complacentiam omnes persectiones SuI DILECTI, eom. exoriente in eorunde co dibus immensa laetitia perfruentur , se ipsos replentes immortalibus deliciis. Et hoc modo dilectus sponsus in nos intrabit velut in suum thalamum, ut animabus nostris aeternam suam communicet laetitiam : sicut ille ipse dicit, quod videlicet, si Iegem sui amoris seruemus,
. venturus sit ut commoretur in nobis.
Tale surtum amoris dulce est atque nobilo, quippe quo quis,ι non detracto suo dilecto colore, eius se coloribus colorat, non spoliato eodem, se exornat eius veste, non re ulla ei ablata, omnia ab eo accipit, &, illo nulla in re depauperato, eius bonis se ditat: sicuti aer accipit lumenta, non imminuto splendore originali solis &speculum gra- . tiam vultus hominis se in illo contemplantis , non diminuta ea gratii quae est in ipso homine.
hominibus peruersis. Et sane ille dici potest de probis, quod scilicet facti
sint amabiles & similes reb quas recto amore dilexerunt Vide obsecro cor S. Clarae de Monte Falconis, quod tantam voluptate voluntatem, iucunditate hausit ex passione Saluatoris, & ex meditatione sanctiq4Dd a IURDiuiti su bν Ooste