장음표시 사용
261쪽
Sed quid est dicere, spiritus eius reuixit Theotime, spiritus non moriuntur propria morte, sed per peccatum solum, quod separata DEO, qui eorum vera est vita supernaturalis; moriuntur autem subinde morte aliena: &hoc contigit probo Patriarcha:Jacob, dequo nobis est sermo. Amor enim, qui in cor amantis attrahit bonum, & malum ex re amata; unum quidem per complacentiam, alterum autem per commiserationem traxit mortem amabilis Iosephi, in cor amantis Iacobi. Et hoc per miraculum quod nulla potetia alia patrare valet quam amoris. Anima probi istius Patriarchae plena erat mortis illius qui tamen vive hat & regnabat in quantum scilicet affectio, quae decepta fuerat, effectum de nunciabata. Porro,quando E contrario sciuit vere filium suum vivere, amor, qui tanto tempore creditam filii mortem in Patris anima detinuerataraduertens se fuisse deceptum, subito innoxiam istam mortem eliminans, eius loco veram ipsiusmet filii vitam collocauit. Atque ita reuixit vita noua, quia vita filii intrarat per complacentiam in eius animam, eandemque gaudio nulli secundo animabat. Quo gaudio cum expleta es.set dicta anima secundum omnem capacitatem cordis, nullo is loco habens omnes alias delectationes & gaudia comparatione istius: β -
verum, quando proprijs suis oculis per experientiam vidit veritatem magnitudinis & excellentiae chari sui filij mrerra Iessen, irru super coctum euutita in re ampl/- μιν dixitque ad Ioseph, inquit sacer textus, Iam la/-
ma eius incessit laetitia, & quam hic excellenter illam expressiti Quid
enim sibi vult per haec verbia , nune moriar lar siquiaemisHoctem e uenisi quod eius laetitia tanta erat, ut posset laetam Ac gratam ipsam mortem efficere, cum tamen rerum omnium sit terribilissima λ Dic age . Theotime, quis magis sentit bonum Iosephi, ille ne qui eo fruitur, a vero Iacob, qui de eo laetatur Equidem si bonum solum est bonum, eo quod nobis pariat gaudia, Pater tanto fruitur, imo maiore, quam filius inam filius cum dignitate vice Regis, qua condecoratus erat, multis conia sequenter in administrandis negotijs afficiebatur curis di solicitudini
262쪽
bus; verum Pater per complacentiam eodem bono fruitur, & id pure possidet, quod bonum est in excellentia & dignitate filii sui; & hoc absq;
onere, absque solicitudine di labore. M-- ω- - πιν ια. ecquis amabo non videt in homine hoc plenum gaudium t sine ipsa quidem morin valet turbare eius laetitiam, quid obsecro poterit unquam eam turbar di alterare λ Si eius anima vivit quiete inter ipsas mortis angustias, ecquis aliquando poterit eam extinguere AMOR & DILECTIO est FORTis velut MoRs, & gaudia amoris superant tristitiam mortis, quia mors illa nequit e medio gaudia tollere, imo ea facit vivere. Quemadmodum ignis qui, non sine miraculo se nutrit in fonte quodam prope Gratianopolim de quo igne praeterquam quod certo nobis constat, ipse S. Augustinus id testatur) ita charitas sortis est, ut suas flammas & consolationes in medio horribilium angustiarum mortis nutriata, & talite quidem nutriat, ut ne aquae quidem tribulationum eum valeant excitu.
m condolentia seu compassione, computentia Amoris in asione Domini.
V M Sahiatorem meum super montem olivarum via deo & audio dicentem : n. .es-- ---ν
Eheu 1 mi dulis I x su, quid aliud dicere posjum, quam ecquis tristitiam mortis intulit in animam ipsiusmet
T AE , nisi amor; qui excitans commiserationem, per illam ipsam traxit nostras miserias in eximium cortuum Herme potest, ut anima deuota intuens abyssum afflictionum de&angustiarum in hoc diuino amante maneat sine ardente, sed & simul fine sancto amore Αt considerans alio ex capite, quod omnes afflictiones sui dilecti non procedant ex aliqna impersectione, nec desectis fortitudinis alicuiuin, sed ex magnitudine eximiae dilectionis, non potest non re Iut tota quanta in amorem dolore plenum,& exclamare: Nigra sum ex dolore, sed pεν εο-ρ siorem Ium re formose ex dilectione , per fio iacensiam. Huicte mι, me decolorarunt: quι enim pia i animasdelus
263쪽
Me tu, ct simul amans vidore tot tormenta in eo, quem amat p quam proprias ct non anti animo, torreri ct exsiccari inteuti dolor u igne λ Papiliones Nomadum perpetu s caeli bellique iniurijs expositi, fere semper sunt reserti, & puluere obductis &ego exposita intimis animi doloribus'. quos per compassionem ex maximis diurni mei Saluatoris afflictionibus sustineo, tota quanta cooperta sum angustij s& tranSfixa doloribus. Verum quia dolores illius, quem amo, ex eius proueniunt amore, quantum me affligunt per compassione, tantum me delectant per complacentiam. Nam qui posset fidelis amatrix no omnibus exilire gaudiis dum intuetur se a suo sposo caelesti unice amari3 ob id igitur pulchritudo amoris, est in turpitudine doloris. Esto lugeam quam maxime pastionem & mortem mei Regis, tota quanta fusca exusta & desideriis denigrata, non ideo desino sentire incomparabilem dulcedinem, dum video excessum eiura moris In medio cruciatuum & dolorum. Tentoria Salomonis, licet eleganti Phrygionum artificio, & admiranda diuersitate operum elaborata fuerint, non tot tamen in ijs eximiae pulchritudinis visebantur varietates, quot ego in summa semper dulcedine, amabilitate, S gratissima sensuum amoris varietate,& hoc in medio dolorum, in me experior. Amor aequat amantes: Eheu l video meum dile etiam, qui est ignis amoris, ardens so spinosio doloris ditineto; sed ego similiter tota quanta sa-mis amoris in ineto dolorum flammis accensa ardeo; sum Li L iv M inters PiNAs. Ne velitis respicere tantummodo horrores pungentium meorum dolorum, scd etiari r respiciatis velim pulchritudinc ira amabilium meorum amorum. Eheus dilectus meus eos suffert dolores, quos nullus alius sufferre posset. Hoc, hoc est . quod me afficit dolore, & in deliquium animi deiicit. Vertim volupe illi est amore inci ferre tormenta ;quin&laetus moritur, dum dolore moritur, ut viva in ego. Quare, Ut doleo ob eius dolores, ita etiam tota quanta eius amore laeta rapior INec tantum afficior cum illo tristitia sed etiam omnibus incedens laetitiis, in illo glorior. Iste amor, Theotime, suit. qui sacra stigmata in Seraphicum Amatorem sanctum Franciscum, & similiter in Angelicam Amatricem sanctam
Catharinam Senensem dolore ardentia Saluatoris vulnera attraxita, complacentia amorosa compassionis dolorosae cuspides exacuente,
eo ferὶ modo, quo mel penetrabiliorem, & sensibiliorem ab synthii
264쪽
amaritudinem efficit; & contra, suauiorix subtilior euadit odor rosarum ex vicinitate alliorum, si locentur seu defodiantur iuxta roseta; nam amorosa complacentia, quam traximus ex amore Saluatoris, reddit infinities fortiorem passionem, quam ex eius doloribus haurimus; sicut & reciproce, transeuntes ex compastione dolorum, ad complacentiam amorum, de laetatio longe est suavior, feruentior,& illustrior: tunc enim in praxin deducitur dolor amoris, & amor doloris, tunc compa iasio ainorosia, de complacentia dolorosa velut Esau S. Iacob, dum se . eollidunt in utero antinae, & tentant penes quem eorum futura sit Victoria, incredibiles conuultiones &agonias eidem animae creant: vn de ec stasis quaedam velut amanter dolo rosa,& dolorose amorosa exor tur. Et hoc modo MAGNAE S ELECTAE illa: animae S. Franciscus & S.,
Catharina incomparabiles sentiebant amores in suis doloribus, & similiter dolores in suis amoribus, quando sanctis stigmatibus Saluatori insigniebantur, laeti degustantes,& experientes quam suave sit pro amico pati ex amore: quem amorem Saluatorem in supremo amoris 'gradu in ligno crucis suspensum exercuisse meminerant. Ita oritur pretiosa unio cordis nostri cum corde diuino, quae, velut mysticus Benia
miti est filius doloris & simul gaudii.
Non potest verbis efferri, Theotime, quantopere saluator desideret intrare animas nostras per istum amorem dolo rosae complacen
Ecquis est ros iste, & guttat illae noctium, nisi afflictiones,& dolores eius passionis p Certe margaritae, suti saepe diximus nihil sunt aliud, quam, guttae roris, quae beneficio algoris seu frigoris nocturni supertaciem
maris demissae, recipiuntur inter squamas Ostrearum seu matrum maris garitarum. Eheul quasi vellet dicere diuinus amator animae, impense oneratus sum doloribus & sudoribus meae passionis, quae vel in tenebris noctis, vel in nocte tenebrarum, quas sol suos abdens radios, in incitatissimo suo meridiano cursu fecit, transacta est. APERI IGITvR CORTOM, o amica mea si onsa, ex parte mea, sicut ostreae margaritarum sita in squamas ex parte solis aperiunt, &super te effundam rorem meae passionis, qui conuertetur in margaritas consolationis.
265쪽
De amore beneuolentia, quam exercemus erga DEUM per
E V S amorem, quem exercet aduersim nos, sempe inchoat per beneuolentiam, in nobis voleas,& producens omne id bonum, quod habemus di quo in bono postea sibi mire complacet Fecit David Regem secundum cor suum per beneuolantiam, deinde eundem secundum idem cor suum inuenit per complacentiam. Omnium primo creauit uniuerstim propter hominem,& in uniuerso hominem ἰ tribuens unicuique rei gradum bonitatis conuenientem perpuram beneuolantiam: post approbauit omne id quod secerat,& videns: totum esse bonum per complacentiam, requieuit ab opere suo Verum amor noster erga Da uri contrario modo incipit, pe
Complacentiam scilicet, quam habemus in suprema bonitate, & infinita. Persectione, Dam constat nobis esse in diuinitate ; deinde venimus ad
exercitium beneuolentiae. Et sicut complacentia, quam habet D Eus: ex& in suis creaturis. nihil aliud est quam beneuolentiae continuatio aduersus easdem; ita beneuolentia qua in DEuri ferimur, non est res alia ,
quam approbatio complacentiae & perseuerantia in eadem quam in ec, repo sitam habemus Porro amor hla bene dentiae erga Dgumhoc modo exerceturi Nequamus vero desiderio aliquid boni DEo desiderare, eo quod eiuς bonitas infinities persectior sit,quam possimus vel desiderare, vel cogitare, Desiderium autem non est nisi de bono futuro, nullum autentia bonum futurum est in D go: oivire siquidem bontimita est illi praesens, ut prie se haboni in diuina eius Maiestate aliud non sit, qnam ipsemet, diuinitas Cum igitur non valeamus facere aliquod absolutum desiderium pro Dro, facimus imaginaria &conditionalia hunc in modum r
αμι -- α- --es νώ, qui Plenus infinita tua bonitate, nullius habeor indigentiam, &ex consequenti, λη-- meorum mn Mos nec rei alicuius r
at si per imaginationem rerum impossibilium possem cogi tare te re alia qua indigere, nanquam cessarem illam tibi exoptare, esto ea res vita α latentii
266쪽
existentia propria,quin & omni eo, quod in mundo est, esset comparanda. Quod si tu existens id quod es, & quod non potes non esse, e sic Gpossibile, ut augmentum alicuius boni postes recipere, o mi DLus, quanto tenerer desiderio id tibi procurandit Tunc is aeterne D sus, vellem cor meum conuerti in votum,&vitam in eam in suspirium,ut tibi bonum hoc desiderarem. At quia, o dilecte animae ineae, non desidero potita me desiderare aut exoptare bonum tuae Maiestati, mihi ex toto corde complaceo in supremo gradu bonitatis tuae, cui nihil omnino, neque etiam per cog tationem potest addi. Verum, si desiderium hoc esseti
Possibile, o 1NFINITA Divi NITAS, O DIvINA INFINITAS, vellet anima
mea esse hoc desiderium, & aliud nihil l tam ea desideraret pro te desiderare id, in quo sibi infinite complacet, quod non possit tibi desiderare t impositialitas siquidem faciendi hoc desiderium prouenit ex infinita infinitate tuae perfectionis, quae superat omne votum N Omnem c Ο-gitationem. evibrando atque iaculando huiusmodi amoris tela: Ahiquantopere amo impolsibilitatem tibi optandi & desiderandi aliquid
honi o mi Dgus, quandoquidem iIla prouenit ex incomprehensibili immensitate tuae abundantiae, quae est adeo infinita, ut si inueniretur desiderium infinitum, infinities satiaretur per infinitatem bonitatis tuae, quae illud conuerteret in infinicam complacentiam. Vnde notes velim desiderium hoc, quod concipitur per imaginationem rerum impossibilium, posse nonnunquain inter sensus insigniter spirituales, S seruores extraordinarios usurpari. Et hoc exemplo S. Augustini, quem ferunt tali modo saepe fecisse,mi D E ,egosum Augustinuesct tu DEUS,verumsi,quod
tamen non ein, nec esse pσtest, essem D E V ' π tu Augustiarin, vellem tamen eqs , mutando tecum conditionem, esse Augustiniu , ut tu esseι
DEUS. Est & adhuc aliud genus beneuolentiae erga DEu M, quando considerantes quod nequeamus Dau Μ in semetipso augere, desideramur eum in nobis amplificare, id est, maiorem semper & maiorem efficer complacentiam, quam in& ex eius bonitate habemur. Et tunc, mi Theotime,non expetimus complacentiam ob delectationem & gaudisi, quod ille nobis confert, sed ideo solum, quod delectatio haec sit in D so. Nanin ii non desideramus compassionem ob dolorem, quem
trahit in nostra corda, sed ideo quod dolor iste nos viat, di coniungita F f 1 . dolori
267쪽
doloroso dilecto nostro, ita non amamus nos complacentiam, In qua tum illa nobis confert gaudium, sed in quantum gaudium hoc accipitur in&cxvnione gaudii &boni, quod est in D Eo, cui, ut arctius uniremur, vellemus placere ex complacentia infinities maiore , , ad imitationem sanctissimae Reginae, & Matris ipsiusmet AMOR is, cuius sacra anima magnificabat,& perpetuo D Euri extollebat; atq; ut intelligeretur istam
exaltationem fieri per complacentiam, quam habebat in diuina bonitate, declarat spiritum suum exultare gaudio, quod habebat in D Eo salutari suo. Euomodo desiderium exaltandio magni andi DEUM, ab oblectriti ambiti is delectaιionibus terrenis nos abstrahat , sad perfectiones ditimas alsentos reddat.
Mor igitur beneuoleti e facit, ut in nobis magis Ze m gis semper augmentu coplacentiae in & ex bonitate diauma desideremus. Et quide, ut anima amplificatio nem istam complacentiae in nobis efficiat, solicite se priuat omni alio gaudio, ut sit expeditior ad placendum DEO. Religiosus quidam petiit a deuoto fratre Egidio, uno e primis & sanctioribus comitibus S Francisci , quid sibi esset faciendum, ut gratior Dgo, efficeretur . Respondit Egidiue CANTANDO. VNA AD v ΝΛΜ, v N A AD v Nu M scilicet ANIMA ad D suu 'Quod postea explicans dixit: da semper totam tuam animam, quae una est, Deo soli, qui&ipse unus est. Anima per delectationes diffluit &earum diuersitate abstracta dissipatur & impeditur, quo minus attente di integre se possit illi uni & soli delectationi applicare , quae ex Deo solo e et capicnda. Verus enim amator vix ullum capit gaudium, nisi in re amata. Hoc inodo gloriosius Apostolu, Paulus,omnia is sterco, a chri Wo eo ara arbιρμό--. Et sacra sposa quae tota est pro silio dilecto quid agiti Dilectis. meais mihi, ta ero, G. Quodsi animae, quae sic aifecta est, occurrant
268쪽
2I creaturae, quantam uiS sint excellentes, imo sint ipsi Angeli non illis adhaerebit, nisi qua temas adiuuare, S. promouere possunt eius desiderium.
Gloriosa & pia amatrix Magdalena obuios habuit Angelos circa sepulchrum, qui dubio procul ei locuti sunt Angelice, id est, suauiter, quippe
volentes tollere, vel mitigare amictionem, quam aegro gerebat animo, sed contrarium accidit. Nam tota cooperta lachrymis, neq; ex eorum verbis, esto suauissimis, neque ex splendore Vestimentorum, neque ex gratia tota quanta caelesti, quae ex eortam habitu ac statu. resplendebat; neque denique ex amabili decore eorum vultus, ullam cap re potuit complacentiam. Sed plena lachrymi S dixit: Trulerunt Domιnum meum, S nesus msueruns eo: & vertens se vidit dulcem suum Saluatorem, sed in forma hortulant, qua eius animo flagranti desiderio videndi Dominum, minime satisfactum est: quia scilicet plena dolore mortis sui
Magistri, non vult flores, nec consequenter hortulauum: eiuS enim animum crux, claui, spinae, occuparant; VNv M. v NuM quaerit illa CR v-C I F I x v M. Alii mi chare Domine hortulane, si sorte vita functum dilectum meum Dominum , velut lilium contusum Sc marcidum in te tuos flores plantasti, cora πιιών, ta u. t iam totam. Verum illam suo non prius compellat nomine, quam peni rus versa sit in gaudium: MARIA: iti,nse.& illa: RAE BONI. Nihil prosecto eam poterat satiare, neque illi pla- aci. io cere, nec commoratio quidem cum Angelis, imo ne cum ipso quidem Saluatore, nisi existente in forma, in qua olim ei cor rapuerat, & adhuc raptum detinebat. Reges seu Magi , neque in pulchritudine ciuitatic Hierosolymitanae, neq; in magnificentia aulae Herodianae, neq; demum in claritate apparentis stellae complacere sibi poterat: eorum cor & animus quaerebat paruam speluncam & Infantem Iesum in Bethleem. Miner Lit. L/kkώ, ad lectonu, & sponsus sancti amoriS inter cognatos & notos, amisso v. . I a s v, non valebant commorari: dolenteS xquirunt eum unicum, qui obiectu inerat suae eomplacentiae. Desiderium augendi sanctam com placentiam resecat omne aliud gaudium, ut maiori cum efficacia exer- iceat illud, ad quod diuina beneuolentia excitat. . Porro ut summe bonus , sum meo; dilectus sponsus adhuc accuratius meliusq; magnificetur, sponta nullum non naouet lapidem, ut inuen- tam eius faciem intueatur, id est semper maiori & ardentiori cum atten- tione Cooste
269쪽
tione consideret particulatim ornamenta, decora & persectiones, quae in eo visendae sunt, inuestigans media & motiua,quibus continue incit tur ad magis & magis sibi complacendum in incomprehensibili eius bonitate, quem medullitus amat. Sicut David in compluribus sacris suis psalmis, per partes & minutimopera & admirabilia D Ei describit, &adnotat; ita ardens amoris igne sacra sponsa in canticis dirigit, veluta aciem pulcherrime ordinatam omnes perfectrones fui sponsi ad prouocandam animam ad sanctissimam complacentiam, & ad magnificentius exaltandam eius excellentiam, nec non ad inducendas magis magisque alias animas ad amorem, di lubiectionem amabilis sui sponsi.
onor, mi Theotime, non est in eo, qui honoratur, sed in illo, qui honorat. Quoties enim euenit eum queriri. honoramus non modo non scire nos id ei praestare, sed
ne cogitare quidem Z quoties eos laudibus extollimus, qui nos non norunt, vel,si norunt, tunc dum laudamuri dormiunt λ Et tamen secundum communem hominum
existimationem & consuetum modum res concipiendi, videtur magnumquidboni alicui praestari& donari, quando ei defertur & laudum tituli attribuuntur. Nec tergiversamur dicere, hunc aut illum honor loria, fama, laude esse diuitem, esto probe & verὸ sciamus totum id esse extra eum, qui honoratur, nihilq; ex eo emolumenti recipere, iuxta id, quod attribuitur S. Augustino : O miser Aristoteles, laudaras ubi non es, o ub. es, cruciaris id amab8 Caesari, & Alexandro Magno boni accidit ex eo, quod tot verba vana complures leviculi homines eorum laudibus attribuum pDavs plenissimus bonitate, quae exsuperat omnem laudem di honorem, nihil emolumenti, nihil auiquarii, ex omnibus laudum en comi j quas ei decantamus, accipit. Certe ex eo, neque ditior,neque maior, neq; laetior, neq; etiam felicior efficitur, quia eius felicitas, gaudium,
270쪽
magnitudo & diuitiae non sunt aliae, neq; esse pollunt, quam infinitaς diuinae bonitati c. Nihilominus tamenta, quia secundum ordinariam noliram apprehensionem, honor habetur unus e maximis effectibus nostrae beneuolentiae, aduersus alios, & cum exhibendo non modo nor praesupponimus indigentiam in eis, quos honoramus, sed protectamur potius eos perexcellentes esse, ideoq; conari & studere die noctuq; debemus hoc beneuolentiae genus in D E v M conferre: qui non solum sibi delatum acceptatygratumq; habet, sed etiam, ut maxime conforme, &ita proprium nostrae conditioni, ad te itandum amorem, quem ei, tumigratitudinis, tum subiectionis titulo debemus, ut sibi uni & soli digno honore deferri praeceperitia Anima itaq; quae magnam complacentiam ex infinita DEI persectione consecuta est, animaduertens non posse se ei augmentum bonitatis exoptare, eo quod infinities plus ille habeat, quam illa, non dico es desiderare sed ne excogitare quidem valeat: minimum desiderat, ut, eius nomen benedicatur, exaltetur, laudetur, honoretur, & denique semper magis ac magis adoretur. Et incipiens ipsa a proprio suo coriade non cessat illud ad sanctum hoc exercitium prouocare; quin de velut sacra apicula, volitat huc & illuc super flores operum Sc excellentiarum diuinarum, colligens ex illis dulcem varietatem complacentiarum, ex quibus mel caelestium benedictionum, laudum, honorificarumq; cori sessionum educit re componit, per quas, quantum valet, magnifica glorificatq; nomen sui dilecti, ad imitationem eximii Psalmistae David, 'qui qum velut corona circumdediliat, & quasi in impetu spiritus percurrisset admirabilia diuinae bonitatis opera, super cordis sui altare imm labat hostiam mystia am vociferationis & exaltationis vocis suae per canidia, nec non psalmos admirationis & benedictionis. Ciremata ta amme a
Veruin aduerte, Theotime, dc siderium laudandi D s v M, quod immimps nostris excitat beneuolentia, prorsus esse insatiabile: anima cnim quae hoc genere laudis capta est, vellet infinitam copiam enc Omiorum habere ,. ut ea decantaret suo dilecto; quia videreius perfemones est . plus quam in initas. Vnde deprehendens se minime esse idoneam ad satisfacienduin suo voto, tentat summos cordis 3 affectionis conatus . vi quoquo, tande modo lauded omni cx parte laudabilem eius bonita-