장음표시 사용
251쪽
mae Trinitatis, ut in se traheret, & tractas sibi linprimeret omnes notis passionis,& admirandam repraesentatiouem Trinitatis. Atque hoc modo facta est similis rebus, quas adamavit. Amor,quo Apostolus sermbatur in vitam, in mortem & passumem Domini nostri,tam fuit magnus& fortis, ut v I TAM IPSAM, mortem & passionem Saluatoris traheret in cor dilecti & fidelis serui, cuius voluntas erat repleta dilectione , memoria, meditatione,&intellectus contemplatione. Verum , per quem canalem & tubum influxerat dulcis JEsus in cor S. Pauli per canale complacentiae,uti ille ipse de cyarat die e --Macrians nisi in reser Domini issis IESU HM. Nam si accurate notes, aduertes inter gloriari in aliquo,& sibi in illo complacere,captare gloriam,& deIectationem haurire ex re aliqua, non aliud esse diserrmen, quam quod is, qui rem a- Iiquam sibi ducit honori, ultra jucunditatem, adiungit honorem , honore non existente absque delectatione, licet delectatio possit esse sin honore. Anima igitur haec talem habebat compIacentiam,dc ita se honoratam esse a diuina bonitate, quae relucet in vita, morte & passion Saluatoris, sentiebat, ut nullam caperet jncunditatem, nisi in hoc unico honore . . Et hoc est,quod eum induxit ad dicendum: abst/-hilla ia
Euod per sanctam comptarentiam admoti uberibus Clyisi, νeddo maer similes infantibus.
quam beata est ilIa anima, quae, dum addiscla nosse, se scire DauM esse D su M, eiusq; bonitatem esse infinitam. I bonitatem, sibi intime complacet i nam Sponsus cae- per complacentiae portam in illam ingreditur, Ingressusque cum illa cinnat, ficut & ea cum illo. Pascimus&nos ipsos cum illo exerus dulcedine&Iaetitia, qua-. inde haurimus, simul & cor nostrum ex perfectionibus diuinis & ex laetitia, qua bene afficimur, nos satiamus '. Et resectio ista est coena ; eo quod requies inde sequitur,inducente ac Prouocante noSssianiter complacentia,
252쪽
plaeentia, ad dulciter requiqscendam in bono, quo delectamur, &d quo cor nostrum pascimus. Nam, ut scis, Theotime, corijs rc bus pasci- . tur,in quibus sibi complacet. Vnde Gallica lingua dicitur, HvNC PAscI HONORI avs, ILLvM DIvITIIS. Sicut dixit Sapies: Oi a seu ταο --restisti Sed & increata Sapientia testatur cibum suum, id est gaudium,nonem alium, quam sincere sotaurarem Patrώμι. Breuiter aphorissimus medicorum verus est, quo dicitur, moD SAPIT, NvTRIT; sicut& Philosophorum,
QUOD PLACET, PASCIT.αί - meus descenaere in horrnm suum. dicit tacra Sponsaia , remeιν Canes.
Fuctum pomorum seuorum. Descendit autem caelestis sponsus in hortum C nxi. suum, quando venit in animam deuotam: nam siquidem eiu ς 'Τ 'delti sunt esse cumsis hominum ubi potest melius diuersari, quim in regione spiritus, & animae, quam fecit ad imaginem & siinilitudinem suam pIn horto hoc ille ipse plantauit castam & iucundam amatricem compla.centiam, quam habemus ex eius bonitate ex qua, di in qua nos pascimus, sicut& eius bonitas sibi complacet &pascitur in nostra complacentiata. Quo fit, ut iterato nostra complacentia augmentetur, eo quod ipse sibi complaceat in eo, quod videat nos in se nobis complacere : unde reciproca haec gaudia faciunt amorem incomparabilis com- Placentiae, per quam anima nostra facta hortus sui sponsi, & habens ex eius bonitate pomaria deliciarum, ei reddit fructus; ille si quidem sibi complacet, de complacentia, quam illa habet in ipso. Et hoc modo Dat cortrahi inus in cor nostrum, in quo ille ditandit pretiosium suum baIsamuiri. Jtaomnino exercetur id, quod caelestis sponsa tanta cum
Theotimeta , quid sunt cellaria Regis amorum & castarum cogitationum, quam eius ubera, quae abundant varietate omnium suauitatum &deliciarum pectus& mammilla: Matris sunt cellaria & promptuari thesaurorum infantis. Alias enim is non habet diuitias, nisi illas solas, quae ei sunt super aurum & topatio iam 5 & super reliquum totum
Anima igitur,quae thesauros Infinitos persectionum diuinarum in suo dilecto contemplatur,dici non potest quam diuitem se existimet, eo quod amor per complacentiam omnia bonia, & gaudia chari sui
253쪽
sponsi emeiat sua. Et sicut infantulus aIiquis paruos quosdam ergia
matris ubera facit motus, & velut tripudians , dum videt ea discooperta,& matrem singulari cum amore ea sibi porrigentem suo modo exilit gaudio: ita anima deuota persentiscit cordis cxultationes,& velut quaedam tripudia prae gaudio incomparabili. & delectatione nulli secunda , quam capit ex aspectu, de intuitu thesaurorum, & perfectionum Regis sanctissimi amoris e praesertim autem, quando videt quod ille ipse magno eum amoris indicio eos thesauros sibi ostendit, & quod inter eius
Persectiones, ea excellentissim , quae ex eius amore Oritur, reluceatis.
Age dic,nonnε anima ista habet causam exclamandi, o mi Domine Rex, quam amabiles sunt tuae diuitiae, quam & tui altiores opulentit o quis laetior est, tune qui eis frueris, an ego, quae inde laetitiam ingentem capio λ ambo, ambo exultantes gaudemus, recordantes tui sinus , tuorumque uber uin tam foecundorum in omni excellentia & suauitate; ego quidem quia Dilectus meus iis fruitur; tu vero quia dilecta tua inde laetatur. Hoc enim modo ambo ijs fruimur; siquidem te tua bonitas ob meam laetitiam facit gaudere, &amor meus de tua fruitione me facita exultare. Ah iusti & boni amant te i qui enim posset quis bonus esse,& non amare immensam bonitatem p terreni Principes haben suos thesauros in suis ci meliarchiis pinacothecis, seu quod idem est in suis intimis conclavibus; arma autem in suis armamentariis,sed caelestis Princeps in suo sinu suum gerit thesaurum; arma sua in suo pectore. Et quia eius thesaurus, eius est bonitas, sicut arma eius sunt amores, SIN us& ps cetus similia sunt suavissimae cuipiam Matri,cui insunt duo pulcherrima ubera, quae velut duo cimeliarchia abundant dulcedine eximii lactis, & armata sunt talibus telis ad subiiciendum charum suum pu- sonem, qualia ipse pusio sugendo eius ubera, potest fabricare.
Ideo autem natura collocauit ubera in pectore, ut calor cordis ibi faciens concoctionem lactis, sicut mater est nutrix infantis, ita ei uiadem etiam cor sit nutritium, & lac cibus, totus quantus aromatibus amoris conditus, millies centies melior quolibet vino Nota interim .
Theotime, comparationem lactis & vini ita videri sacrae sponsae propria, ut non sit satis dixisse semel a mammillis siti siponsi superari vinum, nisi id tribus iteratis vicibus repetat. Vinum,Theotime, est lac uuarum,&iac est vinum mammularum. . Ita sacra sponsa dicit Dilectum suum esse botrum
254쪽
botrum pro se, at non quemcunque botrum, sed botrum Cypri ex vineis Engaddi, id est habentem excellentem odorem. Moyses dicit Israe litas posse bibere sanguinem uuae meracissimum EtJacob patriarcha describens filio suo Judae fertilitatem haereditatis, quam erat habiturus
in T ERRA PRO MIs SI ON I S,sub ista figura prophetiZauit veram Christianorum felicitatem, dicens futurum, ut Saluator laueν ν--δε id est sanctarn Ecclesiam, .nsum ' quod cst dicere in proprio sanguin . Sangui, autem & lac non magiS inter se differunt, quam omphacium & vinum : nam sicut omphacium calore solis mattirescens, mutat dolorem, & fit vinum gratum & idoneum propriumque nutritio ni: ita sanguis conditus calore cordis, imbibit pulchrum colorem a1-hum, & fit nutrimentum apprime conueniens infantitam. I. ac, quod est cibus cordis totus quantus ex amore conditus,
repraesentat scientiam & Theologiam mysticatu, id est dulce cum lapido
proueniens ex seruenti & suaui complacentia, quam recipit animadum meditatur persectiones diuina bonitatis; at vero virrum significat scientiam ordinariam de acquisitam,quae profunda & efficaci speculatione sub praelo plurium argumentorum S disputationum exprimitur; laeautem, quod animae sugunt ex uberibus charitatis Saluatoris, sine comparatione melius est eo vino, quod cx discursibus & ratiocinationibus humanis trahimus. Hoc enim Iac habet originem ex caelesti amor , qui illud praeparat suis filijs etiam antequam vel cogitationem de eo alia quam concipiant; habet etiam gustum suavem N amabilem, cuius odor
superat omnes suffumigationes & Thymiamata; halitum insuper efficita suavem & ab omni malo odore liberum, uti est infantis lac ad lita sugentis; confert praetcrea laetitiam sine insolentia, inebriat sine me tis hebetation , non tollit sensam & intellectum, sed potius e
Quando I Ictae patriarcha filium sirum Iacob amplexatus est,
flat/m visensit να- flagrantiam, ex gaudio inenarrabili dixitar
bus proueniebat fragrantia,gerebat Iacob, sed Isaac inde habuit complacentiam & laetitiam. Anima, quae per amorem tenet suum Saluato rem inter brachia affectionum suarum,quana dulciter & deliciose sentit
fragrantiam Persectionum infinitarum, quae in illo inueniuntur, Etai quanta
255쪽
quanta eum complacentia dicit illa intra seipsam trire αδ-μαν adorsoria remu t o quam eius ubera sunt pretiosal spargentia odorem unguentorum summὶ eximiorum i Ita animus S. Augustini dubius de perplexus inter caelestia gaudia, quae se ei consideranda offerebant, una quidem ex parte mysterium natiuitatis Domini sui; ex altera autem mysterium passi ortis,veluti raptus in ista complacentia, exclamat: In medio positin, quo me verra- nescio: λης iactor ab ubere, hinc pasiora vul
Euod sacra complacentia cor nostrum tradat D E O. s faciat nos sentire perpetuum desiderium iis usa
Mor, quem habemus erga DEuM , suam capit originem l ex prima complacentia, quam sentit cor nostrum si inul-
atque conspicit bonitatem diuinam, primo scilicet mo- . mento, quo incipit tendere versus illam. Dum autem augemus & corroboramus dictam complacentiam, interueniente feruenti exercitio amoris, uti declarauimus superioribus capitibus, tunc in cor nostrum attrahimus perfectiones,
diuinaque bonitate fruimur per laetitiam, quam inde capimus, & in pra m reducimus primam partem feruentis de suauis gaudii, quod sacria spono exprimit dicens r δε-- -- mihi. Sed quia complacentia istaeis tam suauis & amabilis, quam in nobis existentem habemus, non cessata esse etiam in D llo, in quo & ex quo illam accipimus, illa nos vicissim tradit diuinae bonitati; ita,ve per sanctum hunc amorem complacentiae fruamur bovis,quae sunt in Duo, non secus atque si nostra essent. Veis Tum , quia perfectiones diuinae sunt fortiores nostro intellectu, intrando illum reciproce possidenti. Ita ut non solum dicamus Davuesse nostrum per hanc complacentiam, sed etiam per eandem pronun- ciemus nos esse illius.
Herba aproxis nuncupata, uti alibi diximus adeo magnam habet affinitatem cum igne , di simul ad eundem propensionem, ut etsi ab eo st
256쪽
st remota, tamen, quam primum in eius aspectum venit, flammam illius attrahat , S una ardere incipiat. Et quidem ignem concipit non tam aex calore illius quam ex splendore, qui ei obiicitur. Quando igitur per attractionem se unit igni, sit nosset illa loqui, quidni diceret 8 Dilectus mihi ignis, meus est . siquidem eum ad me attraxi, eiusque sammarum iucunditate nunc perfruor suauistime, sed & ego vici uim sum illius; cum enim si ad me traxi, ille me in seia, visertior& nobilior, redigit. Est meus ignis, & ego eius sum herba; eum traho, ct ille me pro libitu comburit. Sic cor nostrum positum in praesentia diuinae bonitatis, ubi attraxit perfectiones illius per complacentiam, quam ex ea capit, pol in vere dicere: Bonitas DE a tota quanta mea est, fruor siquidem erus excellentijs, S ego totum illius sum, quia me eius gaudia possident. Per complacentiam anima nostra velut velHS Gedeonis, se totam implet rore casesti, & ros est velleris, eo quod in illud descenderit, sed vicissim vellus est roris, S ad rorem spectat, eo quod madefactum sit perrorem, & ab eo suum acceperit valorem. Et quod plus est,unum habet alterum, velut margarita habet concham, di concha margaritam: margarita est conchae, quae eam ad se traxit, sed & concha est margaritae, quae dedit valorem & aestimationem. Complacentia nos efficit posses ωres DEI, dum trahit in nos perfectiones , & nos efficit possessos λDTo, applicans S affigens nos eius perfectionibus. Porro in ista complacentia ita animam nostram explemus gaudiis, ut non ideo cessemus ulterius adhuc eam velle satiare; sed & dum degustamus bonitatem diuinam, adhuc vellemus cam amplius degustare, & nos satiando vellemus semper comedere, sicut& comedendo sentimus nos satiari Princeps Apostolorum Petrus cum in sua prima Epistola dixisse tProphetas antiquos manifestasse gratias, S praerogatiuas quae aliquando futurae erant inter Christianos. & inter caeteras praerogatiuas,passionem Domini,& gloriam, quae passionem esset secutura, lain per RESVRRECTIONEM CORPORIS, quam per exaltationem eius nominis, in sine concludit Angelos ipsos desiderare videre mysteria Redemptionis in nostro Saluatore ς νη- inquit, siderano Auis pros cer At re sic se habente, quomodo intelligendum est, quod Angeli, qui vident re- demptorem, & in eo omnia mysteria nostrae salutis, desiderent nihilomi- , nus adhuc eum videre Theotime, omnino semper eum vident, sed vi- : Ee . sione
257쪽
sone ita gratis delictosa, vi complacentia quam habent, eos explanquidem di isturet, at minime sublato desiderio; quin imo, eadem eos facit desiderare, non subtracta saturitate,neq, vlla ex parre imminuta fruitione pcr desiderium, sed potius adaucta, sicut nec eorum desiderium sutiscatur per fruitionem, sed in siibtilius enadit. Gaudium de bono, quod semper explet gaudentem, nunquam flaccescit, sed renouatur, di virescit in dies magis. Estque semper amabile 'semper desiderabile. Continua autem laetitia amatorum caelestium producit desiderium, quod perpetuo explet desideranteiri; & continuum desiderium, facit nasci in ijs gaudium, nunquam non desideratum . Bonum finitum terminae desiderium, quando tribuit laetitiam, & aufert eandem, quando dat desiderium, eum nequeat postideli & limul desiderari; at bonum infinitum regnare facit desiderium in ipsa possessione,& possessionem in desidcrio,qiua habet, quo per suam praesentiam, expleat desiderium, di etiam unde faciat perpetuo vivere per magnitudinem suae excellentiae; quae nutrit in omnibus iis, cqui illam possident γdesiderium semper completam, & gaudium nunquam non desiderans de cupidum. Imaginare tibi, Theotime, eos, quῖ ore temni herbam dictam Scit
eam: nam, ut fertur, ii nunquam esuriunt, neque sitiant, ita satiat illa neque tamen inde amittunt appetitum, adeo delicto se illos susteneati Quando voluntas nostra D E v Μ adinvenit, in eo conquiescit,oq; eo summam capit complacentiam Nec tamen intermittit exercere motum desiderii sui; sicut eum desiderat amare, ha amat illa de derare. Habet defiderium amori & amorem desiderii. Quies enim minime consistit in hoc, ut quis immobilis maneat, sed in hoc, ut nullare e eat, non consistit in non habendo motum , sed in non habendoe
Ingenia perdita & flagitiosa habent aeternum motum absque ullius. tranquillitatis admixtione. Nos mortales, qvi adhuc sumus in huius 'mimili peregrmatione,modo motui modo quietem in nostris affecti
nibus habemus: Spiritus autem Beati semper habent quietem in suiς' motibus, bc motus in sua quiete. Atque ita soli os o inest quies fine
Quamui, autem iuxta co ditionem orditur iam huius vitae non habea
258쪽
mus qnietem in nostro motu, tamen quando aliquid tractamus spectans ad effectus exercitiorum vitae immortalis, id est. quando exercemus sancti amoris actus, inuenimus requiem in motu nostrarum actionum, &motionem in requie complacentiae, quam habemus in nostro dilecto, recipientes hoc modo praegustus futurae felicitatis, ad quam anhelantes aspiramur. Si verum est chamaeleonta ex aere vivere, quocunque ille it, in aere habet unde se pascat; quod autem iIle se moueat de loco in locum, no ideo se mouet, ut quaerat unde se expleat, & satiet, sed ut se exerceati suo alimento, ut pisces in mari. Qui expetit & desiderat Deum, dum eum possidet, non eum desiderat, ut quasi absentem quaerat, sed ut affectionem hanc in bono ipso, quo fruitur, exerceat. Cor enim non facie . motum hunc desiderii velut praetendens habere fruitionem, siquidem re ipsa iam habet, sed quasi se cxtendens ac dilatans in Duitione, quam iam possidet, non ad obtinendum bonum, sed ad se recreandum, & cum delectatione ei immorandum; non ut eo fruatur, sed ut in eo laetetu Sicuti nos ambulamus. & movemus nos v. g. ad quempiam deliciosum hortum, ad quem cum pertingimus non cessamus adhuc ambulare ,&iterato nos mouere, non quidem amplius, udad hortnm, illum veniamus sed ut exspatiemur, & tempus in eo commorando iucunde transmittamus. Ambulauimus ad fruendum amaenitate horth in eo dum sumuς inambulamus, ut nos exhilaremus in fruitione illius: Dominum. γ
onfirmamin/: 'narιre faciem erarasemper. Semper is quaritur, quisemper amatur et
dicit magnus Ecclesiae Doctor S. Augustinus: amor quaerit quod inuε-nit, non ut habeati sed ut semper habeat. Tandem Theotime, anima , quae versatur in exercitio amoris com- Placentiae . perpetuo clamat in suo sacro fitcntior SAT EsT, Αav Nox
ego, siue uiuam. mea parum interest, dum dilectus meus aeternum vivit vita triumphis plenistima. Mors ipsa non potest cor, quod nouit summum suuin amorem vivere dolore quopiam afficere. Sufficita animae, quae amat, eum, quem amat plusquam se ipsam, redundare aeterris bonis. Et hoc ideo, quod illam animat, non vivit illa in stipsa, sed eius dilectus vivit in illa. Ee a De
259쪽
De amorosa compasione , seu condolentia . per quam eo Laermia
passio , condolentia, commiseratio seremiserico dia aliud non sunt, quam assectio quaedana, cuius beneficio efficiniux participes passionis, S doloris illiur,
quem amamus. trahentes miseriZm,quam amicus noster patitur, in cor nostrum. Vnde appellata est luisericordia, quasi diceret cordis miseria; sicut complacentia trahit in collamantis delectationes, & gaudia ex re amata. Porto amor hic, qui tum hunc,tum illum producit effectum per virtutem, qua pollet tam ad uniendum cor amantis, cordi eiuS, qui amatur; quam. etiam ad emcienda bona & mala amicorum communia. Nota,Theotime quod id,quod dicitur de coinpassione, per multum illustret illud, quod re*icit complacentiam. Compastio trahit sitammagnitudinem ex magnitudine amoriS,quam ipse amor produxit, Hoc modo magnε sunt eopamones,magna cordoliae Matrum ob affli Mones filiorum moru, maxime autem si sint unigeniti,
uti saepe tacrae Iitteraeie stantur: quem non sensit doloreinΑgar ob filium ' Ismael, quem intuebatur in deserto fere siti morsentem Qua commiseratione tacta non fuit anima Dauidis super miseriam & stultitiam sui Absolonis p Hem l nonne vides maternum Apostoli cor infirmantis cum infirmis, &vsti Zelo, pro iis, qui scandalizabantur, continueq; dolentis, L Co, ob perditionem & reprobationem Iudaeorum, qui n& quotidie moriena a. v.a; in pro charis suis filiis spiritualibus Verum comprimis considera,quomodo amor, omneS Paenas, tormema, labores se vulnera, dOIores, com passiones, cruces & tandem mortem ipsam nostri Saluatoris trahat i
cor Sacratissimae Matris. Eheul illi ipsi cIam, qui crucifixerunt eorpus diuini eius Filii, etiam cor amictissimae Matris crucifixerunti illae ipse spinae, quae infixae sunt capiti Filii, etiam dulcissimae Matris trans fi xerunt &pertransierunt animam. Eadem mensura, qua Filius dolo-
260쪽
Tem, habuit illa commiserationem, sicut di eosdem dolores quin & eandem pasiiones per compassionem. Paucis, gladius mortis, qui transfixit corpus dilectissimi eius Fi lij, idem transverberauit coram antissimae Matris. Vnde perapposite
dio tum pectoris, tum cordis. Cum Iacob Patriarcha accepisset trita 'φ' 'stemaicet falsum, mincium de morte filii sui Ioseph, nosti quanto dolo
hoc est , ad Lymbum, seu smum Abrahae, ubi credo esse filium λε.
Compassio trahit etiam suam magiastudinem ex magnitudine dolarum, quibus aduertimus aseligi eos, quos amamus. Nam licet exigua sit amicitia, tamea si mala , quae videmus toIerari ab amicis, sunta magna, ad magnam in scommouent commiserati em. Vnde videmus a Caesare de fieri Pompeium; sic ut & a filiabus HierusaIem, tempore passionis Christuim, tam misero in statu positum t esto complures earum non magnopere assicerentur erga illum. Amici etiam Job,quam is contrarij, tame videntes euincomparabilis miseriae exhibere spectaculum, malo eius ingemuerua. Et quanto putas dolore in dies co Iacob Ratriarchae Iancinabatur, dum animo reuolneret filii fur mortem tam crudelem, quam fuit, credere -- ἀ---- ώθ pegmω ' Verum , commiseratio praerer omnia ista, mirum in modu roboratur ex praesentia obiecti,quod qnis patitur. ob hoc,misera Agar recedebat a Ianguente, & prope animam agente filio suo, ut compastionis sitae dolorem modo aliquo subIeuaret quando dicebat r non videbo filium meum morientem. Sicut e contrario Christus plarat videns sepuIchrum amici sui I .azari; & charam suam ciuitatem Hierosolymam; & saepius dictus Patriarcha Jacob miro tangebatur dolore quotiescunque filij sui Iosephi cruentatam vestem intuebatu . Porro,quanto plures sunt cause augentes complacentiam iuxta moduirr& mensurara qua amicum diligimus, tanto magis gaudemus ex .eius bono; quod quo est excelIentius, eo etiam excelIentior est compi Centia, quam ex ipsa capimus . Sin autem amicum eo bono fruentem conspicimus gaudium hoc nostrum in immensum excrescir. Vbi Patriaris cε ...cba Iacob restiuit filium suum vivere, DEus bone, quae eum non inuasit a .