장음표시 사용
291쪽
columbae, ad excitandos siros compares ad amores suos naturales. Ita ille, qui dixerat, meditabor ut columba, exprimens suam conceptionem
alio modo , recogitabo, inquit, ante te, o mI DEus, omnes annos meos en a vi
o es , me Nam meditari, di recogitare ad excitandas affectio-k. i. nes, Vna eademque res est. Unde Moyses admonens populum ad recogitandos de manu DII receptos fauores . hanc adiungit rationem r
, e- , o eum νι--. Et Dominus ipsemet hoc mandat Josiue, dicetire
pia νονο- omn/a, quasiκ - μνην - est. Quod uno in loco expressum est per verbum MEDITARI, in altero declaratur per coGITARE. Et ad osten
dendum quod cogitatio reicerata, & meditatio tendat ad excitandas ms nobis affectiones, proposita, & actiones, dicitur in utroque loco, quod oporteat RECOGITARE & ΜEDITARI in lege, ad obseruandam eam, di in Hebr. praxin reducendam. Hoc sensu Apostolus nos hortatur. recoguare,inquit,
si diceret, meditamini. Sed quare vult nos meditari sanctam passiopstis. nem non ideo proscct , ut fiamus docti, seclut fiamus patientes&av. yr. nimosi in via ad scandendum caelum. ς--σδε HI xi luem suam Do meta P ea dis med/rano mea eΗ; dicebat David. Meditatur in Iese,quia illam dilexit, uidem dilexit, quia illam meditatus est. Meditatio aliud non est, quam ruminatio quaedam mystica, quae requiritur, ut simus munda animalia. Ad eam una ex deuotis custodiabus ovium, quae sequebantur sacrain Sulam itidem, nos inuitat, dum asse rit sanctam doctrinam esse velut vinum pretiosum, dignit proinde quod non sollim a Pastoribus & Doctoribus bibatur, sed quod serio & studio
se degustetur, &, ut ita dicam, mandatur & ruminetur. μυ- ναμm Fea
Cant. 7 Ita Beatus Isaac velut agnus mundus Sc purus , egrediebatur circa tem' pus vespertinum, pergens ad agros, ut a strepitu se abstraheret, cum DEO ageret, mentemque, D Eo directore, exerceret orando, & meditando. Apis vernali tempore pergit huc & illuc volitando super flores; de hoc non fortuito, sed exitistituto, non ad recreandum se sol unuDodo
visu variorum ti jucundorum forum, quibus prata passina sunt redimiata, sed .
292쪽
xa, sed ad inuestigandum & colligendum mes. Quod cum inuenerit, su-rt, eoq; se onerat, deinde delatum ad suum alveare, artificiose disponitae eo modat, separans ab eo ceram, ex illa Laciens fauos ad reponendum & seruandum mel pro insequenti Meme. Porro talis est anima deuota in meditatione: pergit illa ex uno mysterio in aliud, non tumultuariε, neq, solum ad relaxandum & recreandum animum visit admirabilis pulchritudinis diuinorum obiectorum, sed ex proposito S causa inueniendorum motivorum amoriS vel alicuius diuinae affectionis, quae .cum inuener it, ad se trahit, degustat, seque iis onerat; Se cum reduxerit ac collocarit in corde suo, in partem reponit quicquid proprium ad-αertit suo profectui promouendo; tantam facit conformia decreta &proposita quae tempore tentationis sint profutura. Ita caelestis amatrix velut apis inystica vadit volitans ex canticis incantica, nunc super labra, nunc super alas, & caesariem sui dilecti, ad eliciendas mille suauitates aianctionum amorosarum; notat minutim omne id, quod rarum &eharum inuenitis, ita ut, tota quanta igne sacrae dilectionis incensa loquatur cum co, eum interroget, audiat, coram suspiret, admireturq; sicut S ille ex parte sua eam cumulat gaudiis, inspirando, tangendo, &eor illi aperiendo: deinde lumine insignis claritatis, & prope infinitiae suauitatibus eam persundit : idq; modo ita secreto, ut non possit commode institui sermo de sancta conuersatione animae cum D s o : sicut si cer textus dicit de conuersatione Moysis cum D nor quod is sciliceo
Descripsio contemplatronιν, de primo discrimine seu disserentia, qua inur istam , meduationem depre-
ontemplatio, Theotime, aliud non est, quam amoi ossa, simplex, & permanens attentio mentis ad res di-d minas, quod facila intelliges, facta comparatione meditationis cum contemplatione Examina apum, seu noua earum soboles, usque ad tempus, quo persectam apum sormam induunt, &mel conficiunt, nym-
293쪽
phae nuncupantur; postea autem apes simpliciter indigitantur; simili modo oratio vocatur meditatio ad tempus, quo producit mel deuotio, nis, S deinceps se conuertit in contemplationem. Nam quemadmodum apes percurrunt loca sui tractus, ad hinc inde praedandum, & mel colligendum quod cum collegerint, collectum eIaborant ob delectationem , quam capiunt ex eius dulcedine) ita nos narditamur ad D Liamorem colligendum,quo collecto , DEuM contemplamur eiusq; b nitati perattentas PraebemuS aures, propter suauitatem, quam amoris ' beneficio in ea deprehendimus. Desiderium obtinendi amorem diu niim nos inducit ad meditandum, sed obtentus amor monet ad conte plaudum Nam amor causa est, quod ita gratam inueniamus suauitatem
in re amata, ut nequeamuS mentes nostraS eius visione & consideratione unquam expIere., Reg. Vide,Theotime,Regina Saba,quae postqua particulatim ac minutim
amorem, qui conuertit eius meditationem in contemplationem: unde velut extra se ipsam rapta , plurima di ita, quibus ollandi suin - .mis gaudijs se perfusam; Visio enim tot admirabilium rerum eius cordi sumnium ingenerarat amorem: qui amor deinde produxit in ea nouurri desiderium videndi semper plura, nec non diutius fruendi presentia eius,
mus comedere ad excitandum appetitum: at ubi appetitus fuerit excitatus, pergimus comedere ad satisfaciendum eidem appetitui. Hoc mo- - do in principio consideramus D EI bonitatem, ut voluntatem excitemus ad eum amandum, formato autem in cordibus nostris amore, ean' dem issam bonitatem consideramus ad faciendum Latis nostro amori , qui non potest se satiare videndo id, quod amat. Breuiter meditatio est mater amoris, sed contemplatio est amoris filia: Ideoq; dixi contemplationem esse amorosam attentionem. Nuncupantur enim filii nomine suorum Patrum, & non Patres nomine filiorum. Verum eli Theotime, quod sicut antiquus Ioseph suit corona &soria Patris sui, ei magnos conferens honores & gaudia, cum facienc. iuue
294쪽
iuuenescere,& velut praeteritos annos recipere in senectute; ita contemplatio coronat Patrcm suum, qui est amor, eumq; perficit S cumulata eximia excellentia. Amor eitim postquam in nobis excitauit attentionem contemplativam, attentio ista reciproce nasci facit maiorem &feruentiorem amorem, qui & ipse tandcm coronatur certis persectionia hiis, dum fruitur re, quam amauit. Amor efficit ut nobis placeamuctu visione Nos TRI DILECTI, & visio dilecti facit, ut iucunde muta in diuino suo amore. Atque ita per mutuum motum amoris ad visionenti & visionis ad amorem,sicut amor efficit pulchritudinem rei amatae magis decoram, ita visio illius reddit amorem amantiorem &delectabiliorem. Amor, interueniente imperceptibili facultate, facit pulchritudinem, quae amatur, parere longe pulchriorem. Et visio pariter excoquit & expurgat omnem ab amore scoriam, quatenus inueniat pulchritudinem amabiliorem. Amor impellit & velut urget oculos, ut sempe attentius respiciant pulchritudinem Dilecti, & vivo cogit cor, ut semper
Suod in mundo hoe amor aerjiarsuam natiuitatem,sed non excessentiam notitiae DEI.
' G E dic, amorne ad intuendum Dilectum, an visio ad
eum amandum magis valet inducere Z Theotime, co- gnitio requiritur ad productionem amoris, nunquam enim amare possumus id, quod non cognoscimus ἱ &qua mensura cognitio ad bonum intenta, se auget, e dem etiam amor capit incrementum, modo tamen nihil interueniat, quod eius motui remoram iniiciat. Nihilominus tamen euenit per epe, ut notitia producat sacrum amorem, nec tamen amo
hic moretur intra limites cognitionis intellectualis, sed longe ultra iIlam prosiliat. Quo fit, ut in vita hac mortali plus amoris erga DEvM, quam cognitionis de eodem habere posiimus. Vnde S. Thomas Doctor Angelicus asserit persaepe euenire, ut simplices, quin & taminae ipsae, abu
295쪽
dent maiore deuotione;& communitet capaciores sint diuini amoliracquirendi, quam gnari &Geti. Famosus Abbas Monasterii S. Andreae Vercellis, qui fuit Magis ed. S. Antonii de Padua, in suis Commentariis quos scripsitia opera S. Dioni:ij pluribus vicibus dicit amorem eo penetrave, quo scientia exterior nequit pcrtingere. In cuius rei confirmationem dicit complures Episcopos Olim penetrasse mysterium SS. Trinitatis, esto,vel nulla vel exigua. . doctrina fuerint tinctu Vnde etiam ad hoc propositum admiratu suum discipulum S. Antonium de Padua, qui absq; scientia mundana ..profunde ad instar S. Ioannix Baptastae mysticam Theologiareu, hiabiberat,quique proinde nominari poterat Iampas Iacidae & arden '. Beatus Egidius, virus e primis S. Francisci sociis, die quodam dicebata. S. Bonaventurae o beati vos, qui scientiis estis exculti, quia permulta stitis, quibus potestis. DavM laudaret nos autem idiotae quid faciemus λ Respondens illi S. Bonaventura dixit: Gratia, qua inducere valet ad amandam D EP M, susscit. Instat Frater Egidius, Pater mi,potestne
ignarus tantum amare DRvM, quantam Iitictatus Potest,. inquit S. B nauentu a : imotiis dico, quodsimplex quapiam flamina tantu ois DEVM. diligere, qMantum Do ν τε logi Hoc audito Frater Eglaius abreptus amoris feruore exclamauit: o humilis & simplex scemina, Saluatorem amato, Sc poteriS tantum utiere apud DK v M, quantum Frate .
- Bonaventura. Quo dicto, tribus horis mansit in ec stasti Voluntas equidem non perspicit bonum nisi interueniente itate Iectu, eo autem perspecto, non habet illo opus ad exercendum amorem.
Vis enim detestationis seu gaudij, quod sentit . vel sentire intendit exvnsone sui obiecti, eam sat potenter trahit ad amorem, & ad desiderium
eius fruitioniso Ita ut notitia boni, ortum tribuat amori, sed non mensuram Quemadmodum enim cognitio iniuriae cuipiam factar, eam commouet ad iram, quae, si non subito siuisecetur fere semper fit maior, quam requirat subiectum: eo q-d passiones non sequantur cognitionem, quae illas commouit, sed frequenter relinquat a tergo, & accelerent gradum sine ullo termino & limite versus suum subiectum. Porro id adhuc magis euenit in sacro amore, quia vollantas nostra non est applicata per cognitionem naturalem, sed per lumen fidei. Quae certo os facit de infinitate boni in D a o contenti, nobis praebcnxsati-
296쪽
Escientissima argumenta amandi DavM totis nostris viribus. Fodimus terram ad inuestigandum & inueniendum aurum & argentum erantiantes nun praesentes labores ob bonum solum speratum: ita uta notitia incerta nos inducat ad praesentia& realia opera: deinde quanto magis detegi mas venam arrugiae seu aurifodinae & cuniculi, tanto ardentius semper quaerimus. vlteriorem- Sicut reS exigua & pertenuis sensus excitat & incendit venaticos canes inferas . itae, chare Theotim ,
obscura notitia de obducta pluribus nubibus uti est notitia fidei, nor trahit magnopere ad amorem bonitatis, quam nobis detexli: O quam. verum est,quod scripfit S. Augustinus rindoctos& idiotas rapere caelum, nos cum. omni nostra doctrina demergi in infernum Tuo iudicio, Theotime, quis magis amaret Iumen, caecusne natus: qui omnes. discursus caelorum, quos formant Philosophi, omnesque quos iidem caelo tribuunt laudes perspectissiamas haberet an Agricola, qui clara visione illud intuetur, gratumq; habet eximiu solis orienti in splendorem p ille de eo maiorem habet notitiam I hic autem re ipsa sitauissimὸ eo fruituta Nec negari potest, quin fiuitio ista producat am rem magis vividium, magi in; animatum, quam simplex cognitio per discursus acquisita . Experientia enim alicuius boni efficit nobis illud intanities amabilius, quam omnes scientiar, quam de illo nancisci possemuri. Incipimus amare per cosnitionem, quam nobis exhibet fides de Dgrbonitate, quam deinde degustamus per amorem, amor autem gusturi nostram exacuit, irritatq; gustus demum consiimmat amorem, & ab omni imperfectionis scoria expurgat. Ita ud quemadmodum videmus, santibus ventis in mari, undas se inuicem comprimentes, & se astius, ve- Iut ad inuidiam,per occursum contrarium attollentes ac collidentes; ita
gustus boni exaltat amorem,& amor vicissim gustum, iuxta quod dixi
Quis obsecro magis amat D EvM, TheOIOgusiae Ocham, queri nonnulli omnium mortalium subtilis sinum nominarunt, an S. Catharina Gemiensis, Remina Idiota Ille melius sciti it per scientiam; haec autem per experientiam. Et quidem experientiam hanc profundd in amorem Seraphicum deduxit, illis remanente omni suae cuin scientia procul ab excellenti Catharinae persectitan .
Sanctus Thonias dicit nos scienti as, antequam eas calicamus pec , Κλ. I 1 olana
297쪽
solam confusam notitiam, quam de ijs habemus, magnopere diligere ridem dicendum est de cognitione bonitatis diuinae, quod scilicet ea voluntatem nostra applicet diuino amori; sed, postqua voluntas est in progressu eius amor pergit sua sponte crescens per dilectionem, quam habet ad se uniendam summo bono. Λntequam infantes degustarunta mel &saccarum, difficulter inducuntur, ut in os admittant: V erum posteaquam capti sunt eorum dulcedine, longe magis in illa ferunturia, quam vellent eorum educatores: dum enim illa perdite amant singulic momentis desiderant. Fatendum tamen est voluntatem attractam per delectationem, quam sentit in suo obiecto, longe fortius in illud ferri,ad se eide unienda, quando intellectus ex parte sua ei excellenter proponit bonitatem. Tunc enim & trahitur, &simul impellitur, impellitur autem per cogni- Uionem acceptam ex delectatione: ita ut scientia non modo non sit contraria ex se ipsa, sed valde utilis deuotioni. Et si simul iunctae fuerint,dicivi x potest, quam utiliter manus inuicem sibi porrigant; quamuis eueniat non raro, quae nostra miseria est. ut scientia impediat ortum deuo- tionis, quia nimirum Aen iis inflati & animum effert in superbiam, superbia autem, quas est contraria omni virtuti, omnimodam perniciem infert deuotioni. Certe eminens scientia Cyprianorum, Augustinorum,
Hilariorum, Chrysostomorum, Basiliorum, Gregoriorum, Bonaventu- rarum, Thomarum, non solum multum illustrauit, sed magnopere excoluit,& ad apicem perfectionis eorum deuotionem extulit,sicuti vicissim' eorum deuotio non solum exaltavit sed quam maxime eorum scientiam auxit Z persecit. Secunda disserentia inter meditationem contemplationem. -
Editatio minutim S per partes considerat sua oblecta, quae sunt propria ad nos mouendos; at contemplatio una simplici, & collecta visione in unum aliquod obiectum, quod amat, fertur: & consideratio sic unita fa- 'cit motum fortiorem & vegetiorem. Spectari potest pulchritudo diuitis di pretiose alicuius coronae duobus Digiliaco b, Cc oste
298쪽
- Dus modis: vel considerando speciatim omnes eius fores, dc pretiosos lapides,ex quibus composita est; vel non consideratis,ut dictu est, separ tim omnibus partibus, sed considerando totu opus , R encaustum illius simul Vna ac simplici visione. Primus modus similis est meditationi, i qua consideramus, exempli causa diuinae misericordiae effectus, quibuς excitemur ad eius amorem; secundus autem si initis est contemplationi, in qua respicimus uno mentis tractu de intuitu omnem varietatem eorundem effectuum, velut unam pulchritudinem compactam ex omnibus suis partibus, quae faciunt unam solam scintillationem insignis splendoris Meditantes videmur numerare persectiones diuinas, quas videmus in uno mysterio; sed contemplantes, totam summain inferimus. Sociae fc comites sacrae sponsae, petierant ab ea qualis esset eius dilectus, quod se sic adiurasset λ illa respondit mirabiliter omnes eius pulchritudinis
ea, plena bracinthia. eruris . In eoia a marmorea e ita pergit meditando stimam
istam pulchritudinem particulatim, usq; dum tandem per modum contemplationis omnia eius ornamenta, de talenta simul concludat: GH -,A-, inquit illasia, si mi es δοι- fideras G οῦ μοι es dici in meus,Hipse es a-
Meditatio similis est illi,qui viola Damascena, rosam, rorem marinum, thymum, jasininum, florem arboris aureae, distiniste de separatim unam post alteram odoratur; sed contemplatio resert eum, qui odoratur aquam distillatam de compositam ex omnibus istis herbis de floribus , hie enim uno solo odoratu percipit omnes illos odores simul unitos, quo alter diuisos 5c separatos ab inuicem odoratu perceperat Nec ulluin est dubium, quin hic unicus odor, qui prouenit ex confusione de permixtione omnium odorum istorsi, solus sit suavior de pretiosior, quam omnes odores, ex quibus ille unicus est compositus, separatimq; odoratu per ceptus. Ideoque caelestis sponsus tanti facit, quod a dilecta sua respiciatur uno solum oculo, de quod eius caesaries ita sit composita, de complicata, ut videatur unicus crinis; sed verba textus audito: Hunc 'cor C, ne. .
Nam quid est aliud respicere sponsum uno solum oculo, quam illum vix dere
299쪽
dere limplici, sed aeeurata unione, non multiplicatis respectibus Ttis quid etiam aliud est ferre crines una colligatos, quam non disperger suam cogitationem in varietatem diuersarum considerationum p o quam beati sunt illi, qui facto discursu super multitudinem motivorum,
quae habent ad Dau Μ amandum, suos respectus & aspectus ad unam solam visionem, & omnes suas cogitationes ad unicam& solam conclu- sionem reducentes, continent mentem suam in unitate contemplationis, & hoc exemplo S. Augustini, vel S Brunonis, qui pronunciant secreto in anima sua per admirationem permanentem amorosa haec Fer-ha : O bonitas, bonitas, δ bonitas semper antiqua, s semper noua i Exemplo etiam eximij S. Francisci, qui humi flexis genibus in oratione totam noctem haec verba sine ulla intermissione enuncians & inculcans transesit .vΕ . tu A FUS re D EIVS, mem toimi Hoc de eo referes Beatus Frater Bernardus de Quintenral,qui ea suis auribus excepita. i. Co siste oculos,Theotime, in S. Bernardum, qui cum uniuersam
passionem Domini per partes meditatus fuisset, deinde ex principalibus punctis simul iunctis, fecit fasciculum dolorisamorosi,& ponens illum
supra pectus, ad conuertendam meditationem in contemplationem, solata voce dixit: Dr LxcTvs MEus est fasciculus myrrhae pro me.
Sed vide etiam maiori cum humilitate,& deuotione mundi Creatorem,quomodo in creatione uniuersi primo super suorum operum bonitatem per partes & separatim, meditatus sit, ea scilicet mensura, qua videbat producta; midit, inquitsiriptura, lumen es bonum, Calum item stterram es res bonas, postea be M oe plantas, solam,unam stelias ct animalia,
in summa omnα creaturas, sicur eas unam poctaueram crearat, esse bonaι; Uxdum tandem uniuersum esset mearum oeperfectum, diuina meditatio, ut ita dicam, se mutauit in contemplationem ἱ quia videns omnem bonitatem, qua μrat in suo opere,vno iactu oculi, v idit, ita quit Moses,cuncta qua fecerat, Praenesine bonis. Partes differentes separatim consideratae per modum meditationis erant quidem bonae; at consideratae unico solo oculorum visu omnes simul, in forma conte rationis, inuentae sunt non solum bonae, sed valde bonae. Sicut plures rivi, se videntes, & efficientes virum fluuium potentcm ad longe grauiora portanda onera,quam multitudo eorundem riuorum separatim portare valeat.
Postquam magnam quantitatem diuersarum affectionum pi
300쪽
rem per multitudinem considerationum mouimus, ex quibus meditato est composita , congregamus demum virtutem omnium istarum affectionum, quae ex confusione & permixtione suarum virium producunta certam quandam quintam affectionis essentiam; & quidem affectioniς magis activae magisq; efficacis , quam sint affectiones,ex quibus illa procedit, quia licet non sit nisi una, comprehendit tamen virtutem & pro-Prietatem omnium aliarum affectionum , quae vocaturatactio contemplatiust .
Sic diestur interTheodogos,quod Angeli sublimiores in gloria, habeant cognitioncm DEI, & creaturarum longe simpliciorem, quam inferiores; & quod species , vel ideae, per quas illi videnta , sintvnitiersaliores; quo fit, ut Angeli minus perfecti rideant per plures species, o per diuersos aspectus; magis autem persecti per pauciores tum species , tum aspectus'. Hinc eximius S. Augustinus , quem sequitur DiuusThomas,dicit in caelo nos non habituros magnas huiusinoidi vicissitudines, neque varietates, neque etiam mutationes & reflexas' cogitationes, quae eunt di redeunt de obiecto in obiectum, & ab una rela aliam: sed una fora cogitatione , , diuersitatem plurium rerum earumque cognitionem recepturos'. cote quanto magis aqua
se remouet & elongat a sua origineis, tanto magis se diuidit S dissipat per diuersos sulcos, nisi magna solicitudine simul contineatur: sic etiam perfectiones se separant &diuidunt iuxta quod elongatae sunt aD so, sua scaturigine; sed quanto magis eide appropinquant,tanto se arctius uniunt usque dum felici sorte sint absorptae in ista summe unica persectione , quae est nitaS necessaria, & melior pars, quam Alagdalena elegit, & quae ab ea non aufertu