장음표시 사용
321쪽
ipsa meta, at vivit in me hic oceanus, & vita mea absorpta est In hae abysso. Anima in Deto liquefacta non moritur. Nam qui mori posset absorpta in ipla vita sed vivit illa, non in se, quia quemadmodum stellae, nulla sui luminis facta iactura, non amplius lucent in praesenti solis, sed sol ipse lucet in illis, & absconditae sunt in eius lumine, ita anima, non perdita propria vita, mixta cum DEO, non amplius vivit in illa. Tales fuerunt, ut existimo, sensus beatorum Philippi Nerii & S. Franciscixauerit,quando pleni, imo Se redundantes consolationibus diuinis,peia. tebant a Dao, ut se tantisper ab ipsis retraheret, eius siquidem erat vo- Iunias, ut eorum vita adhuc paululum maneret in mundo: quod fieri
non poterat, siquidem abscondita erat in ipso Dao. De Vulneratione Amoris.
Mnia ista verba amorosa tracta sunt ex similitudine, quae
est inter affectiones cordis,&passiones corporis. Triastitia,timor, spes, odium & aliae affectiones animae non ingrediuntur corinis In illud eas trahat amor. Non enim odimus malum,nisi quia contrarium est hono, quod nos amamus; timemus malum futurum, quia priuaturum est 'os bono amato. Malum quodpiam, quantumuis sit malum, tamen odio nunquam prosequimuria, nisi qua amamus bonum, cui est oppositum. Qui parum amat Rempublicam, parum ei curae est, esto corruat uniuersa. Qui parum amat DEuM, non multum odit peccatum. Amor est prima,imo princeps, & origo omnium passionum, ideoque primus intrat cor,&quia penetrat & pertingit usque ad intimum voluntatis fundum,ubi suam habet sedem,dicitur laedere cor: idem est,inquit Apostolus Franciae, penetrans & acutus, intrat proinde mentis intima. Aliae equidem etiam intrant affectiones, sed ductu & interuentu amoris. Ille enim est, qui transfigens cor, iis praebet ingressum estque una '& sola cuspis iaculi,quae laedit,reliquis solum dilatantibus laesionem, aeacerbiorem creantibus dolorem.
322쪽
Porro, si laedit ille, consequenter infligit dolorem, Poma dicta .
Cranata per colorem suum rubeum, per multitudinem suorum gran rum probe inclusorum, & ordine dispositorum, perq; pulchras suas coronas, genuine, ut inquit S. Gregorius, repraesentant sanctissimam cha ritatem totam quantam, ob suum ardorem erga DEvΜ, rubicundam,& omni varietate virtutum cumulatam; ea proinde sola obtinet, & gestat coronam compensationum aeternarum; sed succus granatorum, qui,ut probe nouimus, est gratus bona valetudine utentibus, & laborantibus aduersa, taliter mixtus est acori, & dulcedini, ut nequeat disceriani an laetificet gustu, vel eo quod eius acor sit sub dulcis, vel eo quod eius dulcedo sit sub acida. Certe Theotime, amor ita est ex acido dulcis, ut ei' dulcedo,dum in hoc mundo versamur, nunquam perfecte sit dulcis eo . quod non sit omni ex parte absolutus, nec pure expletus & in perfectio ne consummatus. Nec tamen ideo cessat esse magnopere gratus, acore perficiente suauitatem eius dulcedinis, &vicissim eius dulcedine conis diente gratiam acoris. Sed qui id potest fieri, cum videre sit quempiam iiuuenem liberum, sanum, & comprimis egregium, contrahentem & ineuntem familiaritatem & conuersationem cum iis, cum quibus ei non exis pediebatn postea non agentem usquequaque circumspecte nec caueniatem a quibus, cauendum erat: hic mihi crede, volens familiaritatem
illam deserere sentit, quod amor adhibitis parum honestis aspectibu ς', gestibus,verbis, quin imo & crinibus improbae alicuius puellae, quasi tot sagittis, quot illa habet crines, vulnerarit & laeserit miserum suum coria,& ita quidem laeserit, ut totus sit tristis, marcidus,& stupidus. Et quare id obsecro p nisi quia est laesus: & quis eum laesit, nisi amor ata quandoquidem amor est proles complacentiae, quomodo potest laedereti dolorem infligere Respondeo: quandoque obiectum, quod amatur, est absens: & tunc, mi chare Theotitne, amor vulnerat cor per desiderium, quod excitat: quod desiderium, cum nequeat adimpleri magnopere affligit animam. Si apis aculeo suo infantem quempiam pupugisset gratis omnino illi haec occcineres: B chara progenies, apis, quae te pupugit, illa ipsa ' est, quae mel conficit, quo summe delectaris Id quidem verum est, diceret puer, eius mel suaue est meo gutturi, sed punctura admodum do- lorosa, nec quamdiu eius aculeus inhaeret meae malae, valeo quiescere:
323쪽
,ides enim sacrem meam totam quantam esse inflatamiar Theotime. amor verε est complacentia,&ex consequenti admodum est grata, mo do in nostris cordibus infixum non relinquat desiderii aculeum; quem dum relinquit simul insignem creat dolorem: qui dolor, quia prouenid 'ex amore, non potest non esse amabilis & amandus. Audi eiaculatio-,tii nes & evibrationes dolo rosas, sed simul amorosas amatoriin Regile
Dpo e-3 Ita sacra Sulamitis, tota macerata in dolorosis amoribus . C, . α. loquens filiabus Hierusale, hem inquit illa : αὐ-os o Ba -- AI -ς---
Notandum autem dolorosas laesiones amoris esse complures&S diuersas. I. sunt iacula,quae amor nobis infligit,&vocantur vulnera eo quod cor vulnerent, quod alias videbatur fanum, integrum totumq; sui ipsius, ac prorsus indiuisum quamdiu no amabat ubi aute incepit amare,
incepit & a se ipso separari,dividi,vt rei amatae se traderet: talis autem diuisio non potest fieri absq; dolore, siquidem dolor aliud non est, quam
diuisio rerum vita praeditarum, quae sibi inuicem adhaerent. II. Deside- 'rium pungit di laedit incessanter cor . cui inest, uti diximus. III. Loquendo de amore sacro, in eius praxi est quoddam genus laesionis&vulnerationis, quam DEus ipse nonnunquam operatur in anima illius, quem magnopere desiderat in amore perficere. Admirandos cnim quosdam sensus ei & illicia nullis omnino secundata, ex pura puta bonitate sua immittit,velut premens eum Nilicitans ad se amandum ἰ de tunc anima illa totis viribus sese vibrat, velut altius volatura, &ad diuinum suum obiectuin peruentura; sed inutili conatu, quia non potest illa tantum amare, quantum desiderat; & tunc quis dubitet eam talem dolorem sentire, cui non sit inuenire similem λ eodem enim tempore, quo Potenter ad volandum versus suum dilectum attrahitur, etiam non minus efficaciter affixa maximis huius mortalis vitae miseriis retinetur quominus propriis viribus possit volare: quo fit ut exoptet alas columbae, ut ad domicilium suae quietis valeat volare: at nullas inueniens, grauite inter suarum evibrationum violentiam & impotentiam propriarum virium cruciatur. Infelix ego homo,diccbat unus quispiam eorum, qui Iaborem
324쪽
raborem istum experti erant, uiae ma liberabis de corpore mortis huius tunc si aduertis, Τheotime, non est desiderium de re absenti, quod cor vulneratinam anima sentit DavM sibi praesentem, qui eam iam ad cessam vinariam duxit, & super eius cor amoris trophaeum plantavit: qui licet etiam tunc totam siuam esse conspiciat,tamen adhuc urget, de premit illam, &per interualla temporis mille eandem iaculis sui amoris petit, eique per noua media ostendit,quanto ille sit amabilior, qua ab ea anactur &c.Illa autem non ijs pollens viribus ad eum aeque amandum,quibus amor pollet ad conandum, videns nisus suos esse imbecilliores, quam ut digne euvaleat amare,iuxta suum desiderium, eheu l incomparabili se tormcnto
sauciatam deprchendit: nam quot faxit illa vibrationes ad altius volandum, in suo amore desiderioso, tot subit succussus sibi non exiguum dolorem insere utra. Cor hoc D si sui amantissimum, desiderans amare infinite, videthene,quod nequeat,neque satis amare,neque satis desiderare. Porro. desiderium hoc, quod nequit expleri, generoso amatori est velut iacu- Ium lateri infixum. Verum dolor, qui inde oritur,non ideo cessat ess amabilis quia quicunque desiderat bene amare, amat etiam bene desiderare. Et quidem miserrimum totius mundi se aesthnaret. si non continue desideraret amare id, quod summe est amabit . Desiderans am
re recipit quidem dolorem, sed amans desiderare, recipit dulcedia
o me miserum quid dimirus sum, Theotime λ caeli incolae videntes DauM adhuc amabiliorem esse,quam ament, animo deficerent, & aeternum perirent desiderio magis & magis amandi, nisi sanctisisima D grvoluntas impertiret illorum voluntati admirabilem quietem,qua suauiter fruuntur: nam amant illi tantopere supremam illam voluntatem, ut ad minimi eius mirum illoru voluntas subsistat,& suauissime acquiescat, gaudeatq;,du in suo amore terminatur per voluntatem eius, cuius bonitas est obiectum ipsius amoris. Qu9dsi hoc non esset, eorum amo aequaliter esset deliciosus &dolorosus. Deliciosus quidem ob possessionem tanti boni; dolorosus autem ob summum desiderium adipiscendi maiorem amorem. Daus igitur extrahens continue, si ita lubet dicere, sagittas e pharetra suae pulchritudinis,laedit animam suorum ama lium, iaciens eos clare videre,quod longe miniis eum ament, quam sita, . O O amisi.
325쪽
amabilis. Is mortalium, qui non plus desiderat amare diurnam bonutatem, quam amat, non satis amat: sufficientia enim in hoc diuino exercitio non sufficit illi, qui vult subsistere di cessare ab amando, quasi satis amare G.
De nonnndis aliis mediis, per quae Amor sanctin vulnerat corda.
Ihil ita vulnerat cor amorosum, quam si videat cotis aliud amore vulneratum sui causa. Peticanus nidum extruit in terra; quo fit ut serpentes ad eum irrepant, & pullos Pungant. Quando autem id euenit, Pelicanus, ut excellens medicus naturalis, cuspide sui rostri toto corpore ea intentione sauciat pul-y los, ut una cum sanguine venenum . quod morsus serpentium in omnibus corporum partibus aspersit, egrediatur. Et ut nihil veneni intra illos haereat, sinit totum eorum sanguinem foras fluere,& per consequens permittit illam exiguam progeniem mori. Deinde videns pullos mortuos, se ipsum grauiter vulnerat,& sanguinem suum super illos fundit, qui, cum eo perfusi fuerint, vita noua N puriore reuiuiscunt. Eius amor cos ad mortem usque sauciauit, & statim
eodem motus amore se ipsum vulnerati. Nunquam vulneramus cor aliquod vulnere ex amore proueniente, quin nos ipsos vulneratos subito deprehendamus. Quando anima intuetur DEu M suum sui amore vulneratum, continuo ipsa reciproce accipit etiam vulnus. Vulnerasti tor meum, dicit caelestis amator ad Su- Iam itidem, & Sulamitis subito exclamat: Dicite Diuecto meo, σμια amore langueo. Apes nunquam laedunt, quin ad mortem usque ladantur. Nos etiam videntes Saluatorem animarum nostrarum amore pro nobu vulneratum usque Ad mortem, a mortem quidem crucu, quomodo amabo, possemus non vulnerari pro illo λ dico autem vulnerari plaga tanto dolorosius amoros , quanto illius suit amorosius dolor osa. Nec tamen unquam posuimus tantum mare, quantum cibis amor Sc in Or, suo a no
326쪽
bis iure expostunt. Adhuc est & alia laesio amor; s,quando scilicet anima probe sentit se D Euri amare,di tamen Daus illam tractat, quasi nesciret se ab illa amara, vel dubius esset,& diffidens de eius amore. Nam tunc, mi chare Theotime, anima extreme angustiatur, eique intolerabile videtur sentire, & pati vel solam simulationem, qua D s us videtur disti-dere de eius amore. Afflictus S. Petrus habebat,& vero etiam sentiebat cor suum redundans amore in suum Magistriim & Dominum ; Sc tamen dominus distimulans se scire id, Petre, inquit, amaι me plus his λ dicit ei:
Etiam Domine tu scis quia amo te. Instat Saluator : Simon Ioannis, amas
me Tuscis, inquit, quia amo te. Et dulcis Magister ad eum ulterius probandum, quasi diffidens de eius amore: Petre, inquit iterum, amas me po Domine, vulneras miseriam meum cor, quod grauiter afflictum clamat amorose, sed simul & doloro se: Magister mi, tu omnia sicis, tu scis quia amo te. Die quodam fiebant exorcismi circa quempiam a Daemone posisessum . N cum malignus spiritus premeretur, suum ut ederet nomen esum; in uiit, Daemon, infelix ille diuino priuatus amore, & subito S. Catharina Senensis, quae ibi coram praesens aderat, sensit se turbari, & omnia sua viscera in uerti , eo solum audito vocabulo , P R I v Α - Tvs AMOR g. Nam sicut Daemones ita magno odio prosequuntur amorem diuinum, ut tremant, quando vel signum aliquod videnta, vel audiunt dulce Issu nomen; ita illi, qui summe Christum amant, dolore & horrore, contremiscunt,quando vident indicium aliquod, vel intelligunt verbum quodpiam, quod priuationem sancta amoris repraesen
Clim s. Petrus probὸ sciret Dominum omnia scire,ignorare non poterat, quod etiam sciret ab eo se amari; sed quia repetitio interrogationis, A MAs M a habebat aliquam diffidentiae speciem; illa Petrum summe affligebat. Eheu inisera anima quae licet sit sibi conscia, quod
potius mortem esset electura, quam D s v M vel leuiter, sciens& volens, offensura: interim, ne minimum quidem ex parte DEI experitu
amoris feruorem, sed e contrario summum frigus, quo pene emoritur, praeq; debilitate cootinue cadit in imperfectiones, quas non potest non magnopere semire; ea enim anima diffidens Theotime, magnoperei cet sauciata, de hoc ex magnitudine dolorosi amoris, quod videat DavM
velut dissimulare quod sciat se ab ea amari, & ut creaturam quampiam OD 2 . ad se
327쪽
ad se minime pertinentem derelinquit adde, et videri , quod a me dissuarum imperfectionum, distractionum, & cordis ariditatum Dominus in se immittat hanc sagittam , velut exprobrationem qua ςi expTObret.
quomodo tu audes dicere, quod ιu me amas, siquide m anima tua non est mecum PQuod certe amanti animae est instar iaculi animo infixi: nam si non am ret, non esset afflicta Ob apprehensionem, quam habet de nota redam lase a Christo. Subinde Iaesio haec amoris oritur ex λIa reministentia, quod olim D svM non amauerimus, sero ιe amam antiqua s noua pulchritudo, dicebat sanctus ille, qur annis triginta vixerat in haeresit vita transactata horrori est vitae eius praesenti, qui vitam superiorem, non amando supremam bonitatem transinisit Ipse nonnunquam amor Iaedit nos per solam considerationem mitatitudinis eorum, qui D E I amorem contemnunto Ita ut ob hoc summe affligamur, di velut animo deficiamus: uti deficiebat, qui dicebatar
credens quod a D Eo non exaudiretur, flebat die quodam, singultienς & vaIde lamentans, quem cum audisset pius quispiam, ad eum accurri quasi E mortis faucibus erepturus, ita enim eiulabat ac si ei guttur frangeretur at eum inue mens Ium, cur inquit, miser homo ita cIamar pHemi responditi Ile: clamo&simul ploro, quod cum Christus tantum. passus sit nos amando, nemo id recogitet. His dictis de nouo resumpsittachrymas,quo ex facto pi' & misericors ille homo qui ei subuenire voluerat, una plorare incepit. Verum, quomodocunq; id se habeat, hoc in vuIneribus a diuino amore acceptis admirationem habet quam maximam, quod scilicet huiusmodi dolor tam gratus sit omnibus, qui eum sentiunt de ei consentiunt, ut nolint cum dolorem mutare dulcedine totius mundi: dolo non est in amore, veI si quis est, est dolor amabilis de dilectus Seraphin tenens aliquando sagittam auream, ex cuius cuspide egrediebatur modica flaminata, vibravit in cor Beatae Matris Theresiae, de cum vellet eam extraher , non aliter erat borice huic Virgini, quam si sibi cor euellere tuc, nam dolor tam erat vehemens , ut non haberet amplius vires, nisi ad edendos modicos N admodum debiles gemitus; is dolo nihil-
328쪽
nihiIominus ita erat amabiliri, & delectabilis, ut nunquam eo carer posset. Talis fuit sagitta amoris, quam D E v s eiaculatus est in cor S. - & eximiae Catharinae Genuensis, in principio eius conuersionis,unde factum, ut tota mutaretur, & quasi toti mundo, & rebus creatis mortua . esst, ut dein soli viveret Creatori. D ILE CTUS est fasi με myrrha 8e vicissim fasciculus myrrhae amarus est reciproce DILECTus, qui tamen suaviter commoratur inter ubera suae dilectae; id est D I L EcTvs Nivra
DILECTI SsIMOR vM DILECTISSIMUS.
. De languore doloroso cordis, dilectione vulnerati.
E S atis est nota, amorem humanum polIere viribur non solitin ad cor vulnerandum, sed etiam ad inferendam corpori infirmitatem mortalem: quia, quemadmodum passio & temperamentum corporis valet ad inclinandam animatri, eamq, inclinatam, ad se trahendam : ita etiam affectiones animae plurimum habenta, roboris ad mouendos humores, & mutandas circumstantias corporiin Sed&praeter hoc, amor, quando est vehemens, magno cunia impetu transfert animam in rem amatam, & ita efficaciter eam occupat, ut Omnes suas alias operationes tam sensibiles, quam intellectuales deserat ; Se ita quidem deserat, ut ad nutriendum & ad promouendum illum amorem, videatur anima seponere omnem aliam solicitiidinem, omnequo aliud exercitium, quin & se ipsam prorsus negligere. Unde Plato dixit ramorem esseyauperem, pannosium, nisum, disialceatum, miserum, sine domo. cubantem foris humi, anteforessemper indigentem. Est P A v P E R, eo quod inducat omnia ad relinquendum propter rem amatam: est sINE DOMO quia egredi facit animam e suo domicilio ad sequendum omni tempore id, quod amatur: sis T MIsER & vilis, pallidus, macer & exhaustus ',' quod somni,potus, cibi iactura subeatur ,' est Nunus, & nudis incedit pedibus, quia facit, ut omnes aliae affectiones derelinquantur, viliqῆ Pendantur, ut res amatae apprehendantur ;CvBAT FORIS, super nudum, quia causa est, ut cor manens sub dio pateat amanti, inducens ut suae ν , o O 3 passiones
329쪽
Passiones per suspiria, per querelas, per laudes, per suspiciones, & deniaque per zelotypias manifestentur; cubat velut vile mendicabulum ante foreS, quia facit amantem perpetuo attentum, ad os, & ad oculos amati ; quin & affixum eius auribus, ut & loquatur & fauores eius emendicet, quibus nunquam expletu . Sunt autem oculi, aures, & OS verita simae fores animae. In summa, ad eius spectat vitam, semper egere: nam si semel sit expletus, non amplius est ardens, & consequenter non amplius est amor .
Scio equidem, Theotime, Platonem de abiecto, vili , demisero,
mortalium amore, ita locutum fuisset Verum proprietates istae non ideo absunt ab amore caelesti& diuino: nam conijce, amabo, paululum oculos in primos doctrinae Christianae Magistros, id est principes, &antesignanos amoris Euangelici Doctorcs, & audi quid dicebat eorum unus, qui abundantius caeteris in eam usque horam laborauerat; dicebat
seqq ri a ue. Quasi diceret: ita abiecit sumus, ut si mundus sit palatium, nos hqs eius aestimemur scoparij, si mundus est pomum, nos eius sumuS ramen- 'φ' tum &quisquiliae. Quis, amabo, eos ad tam miserum statum adduxerat , Amor r& hic idem amor fuit, qui nudum S. Franciscum statuit coram suo Episcopo, & nudum mori fecit super terram: idemque eum toti uinvitae decursu fecit mendicum. Sed & idem fuit amor, qui magnum Franciscum X a uerium, pauperem, egenum, & pannosum ad extreii os orbis Indos & Iapones misit, idem quoque amor eximium Cardinalem S. Carolum Mediolanensem Archiepiscopum ad extremam paupertatem inter omnes diuitias, quas tum ortus, tum dignitas ei dederant, redegitarqui, ut dicit eloquens Italiae orator, Dominus Paniga rota, erat instar canis degentis in domo Domini sui, qui non aliud comedcbat, quam parum panis, nec aliud bibebat quam parum aquae, nec denique alius erat ei lectus quam stramen. Audiamus, amabo, S. Sulam itidem, quae in hunc sere modum se ipsam depingit, ac describit quamno, ratione mitti conflationum,
330쪽
ρωlueraunia, ct ex tot vulneribus ct imbus,quibus me amor excipit,tota quanta contrita sed tamen nolite me considerare, quia fusica sum. Sum equ dentanigra, quia Dilectias meu S, qui ei Z meus Sol, iecit radios sui amoris super me ἰradios inquam, qui splendent innato ι lumine,sed per ardorem me adusserunt, ct sebnigram reddiaerunt, suoia traditu 2 stlen dore me decolorarunt. Passio amorosa nimio me a it honore , dum talem mihi dat stonsum , qualis eΗ meus Rex. At vero eadem passio, qua mihi loco matris est, sola si quidem mihi dedit
stonsum, minime autem ob mea merita, habet alias proles , qua me nimium quantum exercitant, rebus1 aduersis 8rope enecant, redigentes me ad talenta. languorem; υt, licet una ex parte similem me e ciant Regina assistenti lateri Regis; ex altera, parem vinearum cultrici, qua in msera habitans eas, tantum vineam csstodit, ct quidem nonsisam, sed alienam . Omnino,Theotime, quando laesiones& vulnera amoris sunt frequentia & magna, nobis immittunt languorem ἱ dc accersunt amabilem amoris infirmitatem. Quis unquam amorosos languores sanctarum
Catharinae Senensis, & Genuensis, vel S Angelae de Ful ignis, aut Sanctae Christinae, vel Beatae Matris Theresiae, aut S. Bernardi, vel demum Sancti Francisci posset describere λ Et quod ad vitii num attinet, tota eius vita non fuit aliud, quam lacrymae, quam suspiria, quam querelae, quam languores sine cestatione, deliquia denique amorosa Sed nihil inter ista ita est admirandum, atque stupenda communicatio, quam dulcis 'IEsus ei fecit ex amorosis N pretiosis doloribus, per imprestioncm suarum plagarum & stigmatum. Theotime, sepe hoc admirandum consideraui, & de eo hanc cogitationem formaui: magnus hic DEI seruus, homo prorsus Seraphictis, conspieatus vivam Saluatoris crucifixi imaginem , effictam in uno luminoso Seraphi , qui ei super montem Alvernum apparuita supra quam cogitari potest, fuit emollitus,& simul consolatione atque compassione summa praeoccupatus. Nam intuens pulchrum illud amoris speculum, quo ne Afige
li quidem possunt via quam satiari illud respiciendo ; hem l prae gaudio &dulcedine animo deficiebatis: at, etiam videns alia ex parte vitiam &quasi spirantem repraesentationem plagarum, & vulnerum Saluatori sui crucifixi, sensit in anima sua gladium perquam violentum, qui sacratissimum Virginis Matris pectus, die passionis tanto cum dolore inte