장음표시 사용
311쪽
separationis, 3c indignatur, ostendens per hoc sucunditatem, quam habebat, esto. nc cogitationem quidem ad bonum habuerit, quod posti dehata Cum Beata Mater Theresia scripto testata sit sinitIllud ne in litam esse ad rem praesentem , eam Placuit adferre & decla
Uerum, dicito mihi. Theotime, anima in D llo recollecta quare obsecro, se inquietaret Z nonne habet argumentum se componendi &manendi in quiete Z Nan quid qaaereret illa, δε- maeemere-Quid ei su pe re st aliud , quam ut dicat In-- ἀιρ - meum ego eruebo inum. non domnam. Non habet opus vllis discursibus per intellectum formandis, videt enim vis rone tam diisci praesentem suum sponsum ut discursus ei prorsus sine inutiles & sit perflui. Qu9dsi etiam non videat pec intullectum, nihil illius interest dum acquiescit eius praesentiae interv niente gaudio, de satisfactione, quam rccipit voluntas. Agedum, DEI MATER, Domina nostra & Magistra exiliens praegnans non videba Dominum suum infante sed eum senties intra sacra sua viscera, mi DEus,
quod de quale gaudium non sentiebat illa λ Et Sancta Elizabetha, nonne modo admirando ex praesentia Sa Iuatoris, quem tamen non vidxbat, die Sanctae Visitationis fructum capiebat Z anima non indiget in hac quiete constituta, memoria, irrione imaginatione quidem. praesentem siquiadem habet suum Dilectum. Quorsitio enim imago siue exterior, siue i terior ad repraesentandum eum, cuius tu frueris praesentia λ Atq; ita Iavoluntas est, quae dulciter de velut tener ε sagendo attrahit Iac dulciς praesentiae sui Dilecti, & percipit gaud um, omnibus a Iijs animae pote tiis Sc facultatibus uni cum illa dulciter quiescentibus. Non soIum autem vinum mestificatum usui est reuocandis & r trahendis apibus in sua alvearia, sed etiam is Mem reddendis quietis', nam quando mouent seditiones inter se, occidendo & conficiendo se in licem, earum gubernator non habet remedium vino mel Iificato pra stantius; quare dum illud fundit inter efferatum istum exiguum populum partes dissidetes, ex quibus populus iste constat, sentientes suaue de gratum odorem acquiescunt,& occupantes se fruitione istius suauitatis . manent compositae & tranquillae. Ecerne DEus, quando per dulcem tuam praesentiam in nostra corda iacis fragrantiam Thymiamatis, Thymiamatis inquam, quod longe deliciosius est quouis melle, tunc omnes .
312쪽
potentIarnostrarum animarum ingrediuntur gratae quietis domicilium una c um tranquillitate ita persecta, ut nul Ius amplius sit sensus nisi solius vo Iuntatis, quae ad instar Spiritualis odoratus manet ligata Se obligata sunt . ulis non Adae solum, sed Creatoris illius, sentiendo & non videndo bonum lacomparabile, quo ei praesens constituitur D avs.
De diuersis gradibus sim quietis , es quomodo ea sit
cunda, di in suis discursibus copiosa; sunt etiam alia faciIta & sexibilia quae super omnia sese reflectunt, S magnopere avent percipere quaecunq; faciunt: unde omnia voIunt videre ex explorare, quae in se & intra se aguntur; quo fit, ut perpetuo iam visionem siupra se ipsi , ad cognoscundum suum prosectum, reflectant reducantq; sunt adhuc& alia. quae sua quieti nunquani acquiescunt, nisi quasi sentiant, intue- antur, degustentq, iam illam quietem, S animi tranquillitatem. EGhi homines non immerito videri possunt similes ijs, qui probe vestiti coistra frigus, se minime satis vestitos esse crederent, nisi scirent quod tunicas gestarent; vel certὰ iis, qui licet videret sua cimeliarchia, seu secretiora conclauia plena esse auro &argento, no crederent esse se diuites, nisi illis constaret suorum aureorum numerus. Porro omnia ista ingenia communiter in suis orationibus sunt obnoxia turbationibus. Namsi Daus iis conferat sacram praesentiae siua quietem, eam voIuntarie deserunt, ut aduertant quomodo in illa se ge-.runt, examinantq; an solidum gaudium quietemque habeant, inquietantes se ad sciendum an sua tranquillitas vere sit tranquilla, & quietudo si vera ciu es. Ita ut loco, quo deberent suaviter occupare voluntatem in sentiendis intime suauitatibus D si i praesentiae, applicent intellectum ad faciendos discurus supra sensus& obiecta quae sibi efformarunt. In quo similes sunt cuipiam sponsae quae se occuparet annulo, quo inspou
salibus donata est, non contemplando ipse ni sponsum, qui illum: dedit. M m 3 Magnum
313쪽
Magnum est discrimen, Theotime, inter occupare se in D 1 o, qui nobis exhibet gaudium, S detinere se gaudio, quod nobis tribuit Davs.
Quare anima, cui DEvs in oratione sanctam & amorosam tribuit quietem debet, quantum in se est, abstinere a sui ipsius consideratione, sicut Lia quiete, quae ut bene custodiatur, non debet curiose considerari: nam qui illam nimis appetit, perdit. Adde, quod iustae regula recte eam appetendi & desiderandi si illam non affectare. EGquemadmodum infans quispiam, qui ut videat ubi pedes suos habeata, remouet caput e Matris sinu, & statim in eodem reponit, quia delicatu Ius est: ita oportet nos, si aduertamus nos distrahi, vel iam distractor esse curiositate sciendi quid in oratione actitemus, quam primum reponere cor nostrum in dulci de pacifica attentione Da I praesentiae a quanos auertimus. Caeterum, non est, neq; timendum, neq; credendum
subesse periculum aliquod perdendi sacram istam quietem per actiones
corporis, aut animae dum non fiunt, nec instituuntur leuitate aliqua, aut indiscretione. Nam ut dicit Beata Theresia eu Aperstitis quadam ita Metari istam quiete, ut nes inserare, negi excreare,ne' resti re Veia ob timorem ea amittendi. Quia D E u s, qui eam dat pacem, non aufert ob motus necessario exercendos, neq; ob distractiones, & animi euagationes, quando sunt inuoluntariae, & voluntas solide inescata praesentia diuina noria priuatumustu suauitatum, esto intellectus & memoria, non manenteriintra stationem & debitum ordinem, cogitationibus extranei, & inutiliabus evagando adhaeserint. Verum est, tunc quietudinem animae non esse tantam, quanta esset, si intellectus & memoria conspirarent cum voluntate. Verumtamen non ideo cessat esse vera tranquillitas spiritualis, ea siquidem regnat in voluntate, quae est magistra omnium aliarum facultatum. Vidi ego hisce meis oculis hominem summe unitum , coniunctum D Eo, qui nihilominus facultates N intellectus &memoriae ita habebat liberas ab omni interiore occupatione, ut peroptime audiret & intelligeret distincte quic Quid circa se ageretur, integerrimeq; recordaretur, esto nequi-rct respondere, neque se a D E o, cui per applicationem suae voluntatis erat affixus, separare: Dico taliter affixum fuisse, ut rettrahi non posset a sua ui occupatione, nisi magno cum dolore. Qui dolor etiam prouo cabat gemitu , quos edebat in validissima consolatione 6t quie- tudine, Disiligod by Cooste
314쪽
tudine;vti v demus teneriores infantes musiitare,&velut querelas deponere, quando ardenter lac desiderant, quin & postquam iam mammas fugere coeperunt I vel sicut Patriarcha Iacob, qui fixo pulchrae & castae Racheli osculo, Daisis prae Vehementi consolatione & teneritu- G n. ,, dine, quam sentiebat. Sic etiam animam,de qua mihi sermo est, habenis V.H. tem solam voluntatem sibi obsequentem & deuotam; intellectum vero, memoriam, auditum, & imaginationem liberam, similem credo insania parvulo, qui lac sugens potest videre; audire, quin etiam manus & brachia mouere, non deserto charo Matris ubere. Nihilominus tamen pax animae longe esset maior & suauior, si circa eam nullus fieret strepitus, nee ansa se mouendi, neq; quoad co , neque quoad corpus ei exhiberetur: adaequale enim percuperet suavitate diuinae praesentiae se occupare; sed, cum non valeat subinde ita omiamia impedimenta a se amoliri, quin in alijs facultatibus diuertatur, minimum seruat quietudinem in voluntate, quae est facultas; 'per quartia bono concupito fluitur . Nota vero, quod quando voluntas manet in quietudine mediante gaudio, quod capit ex diuina praesentia, non se mouet ad reducendas alias potentias, quae dissipatae sunt: eo quod si id praestandum susciperet, hoc ipso quietem perderet, se a suo dilecto elongaret, & operam Istrderet huc & illuc discurrendo, ad deprehen- .dendas, & ad officium reducendas illas volatiles facultates,quae nunquam utilius reuocari possunt ad debitum officium, quam per voluntis in sancta quiete perseuerantiam . Nam paulatim omnes istae facultates retrahuntur gaudio; quod recipit voluntas, & ex recepto, certos quosdam iis ingerit sensus velut quaedam thymiamat , quibus excitantur, ad eamque, ut participent bonum,
315쪽
Prosectitio discursus diuerseram gradiaum sancta quietudinis . F δε excedente abnegataone sui ipsius , subinde en
N haerendo dictis, dicendum est sanctam istam quietem gaudere diuersis gradibus: nam subinde est in omnibus potentiis animae iunctis&vnitis voluntati, subinde solummodo in voluntator in qua quandoque est sensibiliter,& quandoque etiam imperceptibiliter: eo quod - nonnunquam eueniat, ut anima incomparabili perfundatur gaudio ex sensu quarundam internarum sirauitatum, quibus D susse ei praesentem indicat; Sicut euenit Beatae Ellaabethae in Visitatione . quam B. Virgo ad eande in stitui t; S alias anima flagrat ardente & suaui quodam desiderio,visit in Dat presentia, quae pro tempore eide est imperceptibilis: vii contigit duobus discipulis in Emaus pergentibus, qui ambulantes cum Saluatore non plene aduerterunt gaudium, quo assiciebantur, usque dum pertigerunt ad hospitium, di in diuini panis se et ione eum perfecte cognoverunt Quandoque etiam non solum antima aduertit diuinam praesentiam, sed etiam DEuM audit loquentem per quasdam illustrationes N persuasiones internas, quae sunt loco verborum. Non raro etiam sermocinantem eum sentit,& reciproce cum eo sermocinatur sed ita secreto, ita suauiter ac lentE, ut id fiat absque iactura sanctae pacis & quietis. Sic autem hoc fit, ut non vigilans, cun illo vigilet, id est, vigilat & simul loquitur cum suo dilecto , R id tam suaui cum tranquillitate & iucunda quiete , atque si dulciter somno indulgeret. Alias autem quandoque sentit sponsum loquentem, sed ei nequit re ondero, eo quod voluptas eum audiendi, vel reuerentia , quam ei habet, eam contineat in silentior vel certὸ quia illa adeo est arida, & spiritu Ianguida,ut solum ad audiendum, non autem ad loque dum vires ei suppetant,uti corporaliter nonnunquam euenit ijs , qui incipiunt obdormire, vel certe qui magnopere debilitati sunt ex aliqua infirmitate . Verum, tandem subinde neque audit s v v Μ DILEcTvΜ neque ei loqui-
316쪽
loquitur, neque sentit signum aliquod eius praesentiae; sed simpliciter nouit se esse in praesentia DEI, cui placet, ut illa sit ibi. Imaginare tibi, Theotime, gloriosum S.Ioan item Apostolum dormisse somno corporali super pectus Domini sui in ultima caena, & quidem indormissis ipsi uis et Domini & magistri mandato. Certe hoc in casu fuisset in praesentia Magistri sui absque ullo suo sensu. Et nota obsecro, maiorem adhibendam esse curam, ut quis se collocet in DEI praesentia, quam ut in ea perduret & maneat, dum in ea semel est collocatus. Nam ut in ea quisse ponat, applicanda est cogitatio, α reddenda est actualiter ad istam praesentiam attenta, ut dixi in Introductione. Uerum dum quis positus est in saepius dicta praesentia, pluribus iuuatur me dijs,ut in ea permaneat I dum, siue per intellectum, siue per voluntatem fit aliquid in Da vel pro DEO : Exempli gratia eum respiciendo, vel aliquid amore illiu faciendo,uel ausculiando eos qui cum illo vel de eo loquuntur & agunt aliquid gratia illius: vel tandem opus quodpiam agendo, quod in eiu
honorem & obsequium cedatis. Verum, manetur & mora trahitur in D AI praesentia, non solum eum auscultando,uel respiciendo, aut cum eo sermonem miscendo, sed etiam attendendo & aduertendo an ei placeat nos respicere, nos alloquio dignari , aut sinere, ut sibi loquamur: vel etiam nihil horum faciendo, sed simpliciter manendo, ubi ei placet nos manere, & ob eam causam, ob quam vult ille nos id facere. Quod si autem in simplici hoc
manendi modo coram Dao, ei placeret nobis imprimere tenuem &exiguum aliquem sensum, quo intestigeremus nos illi' totos quantos cia se, & illum totum nostrum, Daushone,quae isthaec esset gratia singularis,
desiderabilis,& pretio sal Chare Theotime, assumamus libertatem faciendi hanc imaginationem: si statua aliqua, quam sculptor quispiam sculpsisset, R i porticu potentis alicuius Principis collocasset, praedita esset intellectu, valens discurrere & loqui, interrogaretur : O belle sculpta statua, age dic cur in in hoc es loculamento p Ideo responderet illa, quia Magister
meus in eo me collocauit; & instando ulterius: at quare manes in eo
nihil omnino faciendo Ideo diceret illa, quia Magister meus hic m. posuit, non ut quicquam faciam. sed solummodo ut hic maneam immobilis. Quodsi iterato instaretur dicendor ast misera statua, quid tibi Nu
317쪽
prodest eo in statu morari Z Hemi responderet illata, non sum hic pro mea utilitate & commoditate sed ad obtemperandum ti Obsecundandum voluntati Magistri & sculptoris mei, quod dum praesto, mihi abundEsatis est. Et ii ulterius hoc modo eam aggrederer : age vero dicito mihi, precor, bella statua, cum tu Magistrum tuum non viduas, quom do potes gaudere, ei obtemperando omnino equidem fateretur illa, eum non video, habeo quidem oculos sed non magis ad videndum, qua pedes ad ambulandum Sat autem mihi est scire, quod charus me urMagister me vidcat, & volupe ei sit ine videre. Λt vero, si continuaretur disputatio inchoata cum statua, & ei diceretur,tamen tamen, nonne gratum tibi esset, si pollas te mouere , N ad factorem tuum accedere, &offerre te ad praestandum melius obsequium. Dubio procul, negaret illa, & protestaretur nolle se quicquam aliud facere, quam id, quod vellet suus Magister eam facere. Et quid igitur concludendum esset, tu aliud non desideras esse, qu1m immobilis statua intra concauum locul mentum inclusa Responderet tandem sapiens statua, non certe, non volo esse aliud, quam statua, in hoc proinde loculamento, quamdiu stul-ptori meo visum fuerit, contenta loco & eonditione mea manebo: hoc si quidem placet ei, cuius ego sum, quia per eum sum id, quod sum O quam bonum est se tenere re conseruare in D a I praesentia, esse item &velle semper parata esse ad eius beneplacitum. Nam ita agendo, ut mea
fert sententia, omnibus in occasionibus, imo & dum profundὸ dormimus, erimus adhuc profundius in sanctissima DEI praesentia. Ita profecto, Theotime: nam si eum amamus, indormimus non solum in eius co- spectu, sed etiam secundum eius beneplacitum, & non solum peta, sed etiam secundum eius voluntatem. Quinimo videri posset ipsemet Creator & Sculptor noster caelestis esse, qui nos in nostris collocet lectis velut quasdam statuas inter loculamenta, ut ibi instar auium in sui in nidis cubantium nidificemus. Deinde somno euigilantes, si bene perpendamus, deprehendimus D Euri semper nobis fuisse praesentem,& nos non elongatos, neque separatos ab illo fuisse. Mansimus igitur in praesentia eius beneplaciti; esto, eum non viderimus, neque aspexerimuri Et ita dicere poterimus, ad imitationem Patriarchae Iacobi, qui cum Gere. 18 euiuilasset de somno ait: -ere Domin-semn loco seo, & ego inter brachia . v νε- divinae eius praesentiae & prouidentiae ρο- nesseb. . Porro, Dissiligod by c
318쪽
Porro, quies haec, in qua voluntas non agἰt, nisi simplicissime aequiescendo diuino beneplacito, nihil omnino in oratione praetendens aliud,quam DE I conspectum sibi coram exhibendum, iuxta eius beneplacitum, est summe excellen quia pura & libera ab omni commodo proprior facultates enim animae nullum inde hauriunt gaudium, nullum ipsamet voluntas,nisi quoad supremum, & absolutissimum perfectionis apicem: in quo ei satis est, aliud non habere gaudium, quam illud, quod est manere sine gaudio, propter amorem gaudii & beneplaciti Dar sui; in quo magna cum sua satisfactione posita requiescit. Nam in hoc demum est supremum complementum amorosae ec stasis,son habere suam voluntatem in suo gaudio, sed in solius Dai; vel quod idem est non habere sirum gaudium in sua voluntate, sed in diuina . De Resolutione veI liquefactione animia in D E V M.
Es humidae & liquidae facile recipiunt figuras & termis
nos, qui illis attribuuntur, eo quod nullam in se ipsis habeant firmitatem, neque soliditatein, quibus circumscribantur . punde liquorem aliquem in vas quo piam, & videbis eum solius vasis limitibus terminatum subsistere: quod si rotundum illud sit, aut quadratum, liquor eodem modo rotundam vel quadratam vasis habebit fisa
Anima non est eiusdem naturae cuius sunt res siquidae:habet enim suas proprias figuras, & terminos. Figura quidem, quam habet, est ex eiu silem animae habitibus & incit nationibus; termini autem, ex Propria voluntate. Et quando Illa nimis inhaeret suis inclinationibus & propriae voluntati, eam duram dicimus, id est pertinacem & obstinatam.
Ure m. inquit D p u s, e--ἰσιιω-. id est tollam a vobis obstin tionem vestram. Vt silex, aut serrum, vel lignum mutent suas figurac, malleo, securi& igne opus est. Cor illud vocatur serreum, ligneum, vel
lapideum, quod non facile recipit impressiones diuinas, sed manet ilia. Nn a propria
319쪽
propria voIuntate inter inclinationes, quae nostratri deprauatam naturam comitantur. E contrario, cordulce, amabile & tractabile, vocatur cor liquefactum,& essulam. Cον meum, inquit Regius Vates, loquens
in persona Saluatoris existentis in cruce, anr,am cerri diruescens D
- δεο -nt- -o. Cleopatra, infamis Egypti Regina, volens videri superasse onmes excessus& profusiones, quas fecerat in conuiuiis exhibendis Antonius t curauit sibi adferri in fine conuiuij, quod i psa suo ordine fecerat, ampullam optimi aceti plenam, in eamq; unum e duobus unionibus, quos in auribus gestabat aestimatum a 3 o millibus aureo inni, iniecit, deinde cum is in dicto aceto resolutus & liquefactus fuisset, eum in foedi stomachi cloacam demissum sepeliuit; idem factura de altero, quem in aure astera portabat, nisi a Lucio Plauto adiudicante illi victoriam, impedita &prohibita fuisset. Cor SaIuatoris, verus orientalis unio, unice unicus, & pretii inaestimabilis, iactu in in mare incomparabilium amaritudinum, diebus eius passionis, se ipsuiri in se ipso lique- fecit &resoluit in dolorem vi & vehementia angustiarum mortalium undiq; prementium; sed amor sortior morte, emolliuit, fregit, & liquesccit corda adhuc longe promptius, quam omnes aliae passioneris
quid est dicere , O Qv EFACTA est, nisi, non se continuit amplius intra se ipsam, sed se effudit in diuinum iam Amatorem D v v S praecepit Moysi, ut loqueretur ad petram, futurum ut ii Ia daret aquam. Non est igitur mirum, si ille lique fecit animam caelestis suae amatricis, dum ei dulciter loquebatur. Balsamum natura sua ita sipillam est, ut neq; fluia dum, neq; liquidum sit: & quo diutius seruatur, eo magis spissatur, &tandem ubi induruerit, fit rubeum & transparens, sed calor illud di sibi-uens, fluidam efficit. Amor effecerat Sponsum sui dum & liquidum,
unde sponsa eum nuncupabat oleum effusum. Et ecce nunc afferit illae se esse amore Iiquefactam: --- , inquit illa, βquefactas. . Hiae Mam ω sica M- est. Amor sponsi erat in eius corde, & sub eius pectore vel-mt vinum nouum N potens, quod in vase contineri non potest, nam se in omnes partes diffundebat: Et quia anima sequitur suum amorem, pom
& animam sitam ju ςor siponsa ita sponsa reciyroce effudit animam suam
320쪽
in eor sponsi. Et sicut favus, ut patet ad oculum tactus ardentibusTolis radi is egreditur & emui ex seipso, & derelinquens suam formam, lique scit in ea parte, ex qua a radiis tangitur: ita anima huius diuinae amatri- eis ad vocem sui dilecti se effudit, egrediens ex se ipsa & limitibus siuae nataturae, ad sequendum illum, qui ei loquebatur. At, quomodo fit lacra ista em io & liquefactio in eius diIecto p
Eximia quaedam compIacentia amantis in re amata producit certam aliquam impotentiam sipiritualem, qua efficitur, ut non videatur anima amplius habere virtutem & potentiam in se ipsa manendi. Quareia , quemadmodum balsamum effusum & liquidum quod amplius non habet firmitatem & soliditatem in fluit, & fluendo tendit in rem, quam amat: nec se iacit, nec vibrat, ne quidem per modum eiacuIationi , multo minus se firmat uniendo, sed pergit suaviter fluendo, ut res liquida) intra ipsam diuinitatem, quam diligit. Et sicut videmus nuber .ento meridiano spissatas, sundere se S conuertere in pIuuiam, ac dein, non valentes ulterius manere in se ipsis, cadere S defluere ad partes inferiore ς', intimeque se miscere terrae quam humectant) vr no
nisi res una videatur ex utraque . ita anima, quae quamula amans, remanebat adhuc in se ipsa, per sacram istam eiu uxionem & sanctam fluidita- tem egreditur & relinquit se ipsam, non solum ut se uniat Dilecto, sed vese totam cum & in illo misceat&liquefaciat. Vides igitur probe,The t me,quod fluxus animae in Dau M suum aliud non sit, quam verissima ec-stasis, per quam anima tota est extra limites sui status naturalis, totae mixta, tota absorpta in DEO QO. Vnde euenit, ut ii, qui perueniunt ad sanetum hunc excessum diuini amoris, postea ad se redeuntes,nihil co spiciant in terra, quod iis Iubeat, & viventes in maxima exinanitione sui ipsorum,sint valde Ianguidi, & velin mortui in omnibus iis,quae Oectant ad sensus,perpetuoque habeant in corde illa MAxIMAM seu Apophlegma
Beatae Virginis Theresiae de Issur QvOD DE vs NON EST,ΜIHI NIHIL EST. Et videtur talis fuisse affectuosia seu amorosa passio magni Amici CaeIestis sponsi, qui dicebat: ego, non iam ero, sed sinis in me Christari & vita n stra abscondita eLTex-α-σmDE . Nam, amabo, dic Theotime .; Si gutta una aquae Hementaris iacta in quempiam Oceanum constantem
aqua genuina uiueret,& loqui posset, & dicere quo esset in statu nonne prae gaudio clamaret Z O mortales, vivo equidem, sed non vivo ego Nn 3 3psame