Tractatus amoris diuini, constans libris duodecim, per reuerendiss. & illustriss. dominum Franciscum de Sales idiomate Gallico conscriptus inde anno 1629. Rothomagi eodem idiomate excusus. Nunc autem per P. Henricum Lamormaini, Societatis Jesu sacerd

발행: 1643년

분량: 652페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

341쪽

diuina dulcedine reddere & magis perficeret exempli causa, eum anima diutius experta est sensum unionis, perquam suauiter degustauit, quam sit ea talix quod sit Dai, tandem adaugens dictam unionem arctiore constrictione&intensiore cordis suspiratione ita Douliue dicit illa ,

tu.ifim tota, tota AEVI, vssa exceptione; vel certe: o Domine, sium vere oe osse volo semper magis tua: aut per modum orationis: o dulcis IESU, semper fortius at foratim me in eor tuum attrahe, ut amor tuus me degluιiae , totamsayorbe.it, in ab sesua dulcedinis.

Saepe alias unio fit, non per repetItas eiaculationes mentis, sed per modum continuae & insensibilis compressionis, & accelerationem cordis in diuinam bonitatem. Nam quemadmodum videmus magnam ali quam & grauem massam plumbi, aeris, vel lapidis, &c. esto cum impetu non proiiciatur, seipsam contra terram urgere, premere , in eamq; α, dum super eam iacet, ita immergere,ut cum tempore tota deprehendatur taliter terrae immersa,idque ratione inclinationis insiti sibi ponderis, ut per suam grauitatem semper tendat magis ad centrum. Ita cor nostrum semel Dao vnitum, si maneat in ista unione, &noni, beat impedimentum, a quo alio diuertatur, continue se per insensibilis unionis progressum deprimit, usquedum totum quantum immersumsit, in Dro, &hoc ratione sacrae inclinationis, quam amor ei ad Mmagis ac magis unienditin summae bonitati indidit. Nam, ut dicit Ap stolus Galliae S. Dionysius: amor est virtus seri , id est qua nos defert ad perfectam unionem summi boMi. Siquidem veritas est indubitata, quod diuinus amor, quam diu sumus in hoc mundo, sit motus quidam, vel minimum habitus activus tendens ad motum, qui etiam tunc cum pertigerit ad simplicem unionem, non quiescit, sed agit semper, esto imperaceptibiliter, ad magis de magis perpetuo augendam, & perficiendam

Ita arhores, quae amant transplantari,postquam transplantatae sunt expandunt suas radices, & in gremio terrae, quae eorum est elementum & alimentum, alte se inserunt ;& hoc nemine aduertente dum fit, postquam aute factum, nemo non notat. Sed & cor humanum transplantatum de mundo per caelestem amorem inDεuM, si strenue se in oratione

exerceat, cotinue se pandet,& diuinitati instret,unies se se arcti' semper eius

342쪽

Liber Septimin 233

eius bonitati. Et hoc per incrementa imperceptibilia, quorum progressus dum fit, non facile notatur, facile autem dum factus est. Si liquorem quempiam exquisitum, v. g. aquam Imperialem, ut vocant, biberis, simplex unio illius tecum fiet eodem momento, quo il- Iam sumes: receptio enim, & vnio illius hac in re idem sunt: sed deinde.

sensim Se quasi sine sensu,unio se amplificabit & dilatabit per progressum

imperceptibiliter sensibilem. Nam virtus illius aquae, penetrans Omnes partes, confortabit cerebrum, vegetabit & recreabit cor, nec non via res suas extendet ad omnes spiritus vitales. Ita sensus dilectionis, exempli causa, quod Daus sit bonuc, simulatque cor intrat, statim conficit unionem eum ista bonitate; verum si diutius aliquantulum ibi commoretur ad instar unguenti aut suffitus pretiosi, omnes animη paristes penetrat, expandit & dilatat se in nostra voluntate, &, claritatis causa, se incorporat cum nostra anima, iungens & vniens se omni ex parte nobis. Et hoc est, quod eximius Rex David nos docet, quando verba sacra comparat melli: nam quis nescit dulcedine mellis magis & magis se unire nostro sensui per continuum progressum sui saporis; quod mel re tentum diu in ore, de paulatim per fauces demissum in ventriculum, mirum dictu, quam bene afficiat sensum gustus. Eodem modo sensus 'honitatis diuinae expressus verbo S. Brunonis. 6 BONITA si vel Sancti Thomae Apostoli: DOMIN vs Maus, & DavS M v v s i vel Beatae Magdalenae: RAaao NIl vel Sancti Francisci : DE vs HEvs N OMNIA. sensus inquam hic, commorans aliquo spatio temporis in corde amor so, se dilatat, extendit immergitq; per intimam penetrationem in anima, di magis atque magis illam diluit & imbuit suo sapore, quod aliud non est, quam augere unionem: sicut facit pretiosum unguentum, vel balsamum, quod cadens supra gossipium, seu bombyeem miscet Ze unit se illi taliter per gradus semper sortiores, paulatim tamen ut tandem dici non possit an gossipium sit suffumigatum, an ipse sumtus, neq; an suffi-tus sit gossipium, vel gossipium sumtus. 6 quam beata est anima illa, quae in cordis sui tranquillitate sacrum sensum praesentiae diuinae amo is

rose conseruati nam eius cnm diuina bonitate unio crescet perpetuo,

esto id fiat insensibiliter de contemperabit imbuetque totam animam sua infinita suauitat . Porro , quando loquor de sacro sensu praesentiae DE I, hac in re non intendo loqui de sensu, qui percipitur, sed

i 3 de eo,

343쪽

de eo, qui residet In summitate, &supremo apice mentis, ubi diuinus amor regnat, & praecipua suaperagit exercitia.

De diuersis gradibus semcta unionis , νυ sit in

oratione.

NIO fit nonnunqua nobis non cooperantibus, nisi per simplicem quanda consecutione, dum sinimus.nos uniri cum diuina bonitate absque remissu aliquo: veluti pusio qu j lpiam cupidus quidem sinus materni, sed ita languidus , ut nequeat se ullo modo ad illum promouere. nec admotus ad illum, possit ullo modo stringere & fi miter adhaerere, sed tantum gaudere quod mater inter bracma ipsum accipiat, & pectori applicet. Subinde nos operamur. dum trahimur, currimusq; seduli, ut suavi eius bonitatis vi, a qua trahimur & constringimur per amorem, Obsecundemuc. Quandoque etiam nobis videtur, quod incipiamus nor' primi coniungere or adhaerere Dao, antequam ille se nobis coniun ata , eo quod actionem unionis nostra ex parte sentiamus, non percepta illa,quae est ex parte Dalr quae tamen dubio procul semper nos praeuenit, lice non semper sientiamus eius praeuentionem. Nam si non se uniret nobis, . nunquam nos illi uniremus: ille nos eligit & apprehendit semper antequam nos eum eligamus & apprehendamus. Verum, quando eius illicia imperceptibilia sequendo incipimus nos illi unire, nonnunquam ille Promouet nostram unionem, succurrens nostrae imbecillitati, & co stringens ac viaiens se nobis ita sensibiliter, ut eum intrantem ει penerrantem cor nostrum per incomparabilem suauitatem sentiamus. Sed quandoq; etiam, ut nos attrahit insensibiliter ad unionem, ita continuat insensibiliter nos adiuuare & promouere; nos autem nescimuS quomodo magna ista unio inter nos ac Davu facta sit. Scimus quidem perbellEnostras vires non esse sufficientes ad illam efficiendam, ita ut iudicemus

ea in partia , quod aliqua potentia secreta secerit in nobis actio

nem i

344쪽

Liber septimus.

nem insenfibilem sicut nautae, qui vehunt ferrum, eum sub vento mulia tum debili aduertunt suas naues potenter furri per mare , , cognoscunt

se vicinos esse aliquibus montibus, qui suis visceribus clauses teneanta magneticos lapides, a quibus trahantur imperceptibiliteE. Vnde hoe in genere vident cognoscibilem& perceptibilem pro*ressum prouenientem ex medio aliquo sibi composito& imperceptibili. Eodem pene

modo, quando videmus animam nostram magis de magis unire se D a in sub exiguis conatibus, quos facit nostra voluntas, recte ratiocinamut . nimis nos exiguum habere ventum, quod tamen celeriter nauigemur',

trahi nos a magnete animarum nostratum, id est ab aliqua secreta influentia diuinae eius gratiae, quam vult nobis esse imperceptibi- Iem, ut sic nobis plus pariat admirationis, & ne nos detinentes eius illiciis considerandis&sentiendis, purius&simplicius nos uniendo diuinae eius bonitati occupemuc. Aliquando unio ista fit ita insensibiliter, ut cor nostrum neque sentiat operationem diuinam in nobis, neque nostram cooperationem, sed inueniat sola unionem totam quantam insensibiliter factam, idq; ad imitationem Iacobi Patriarchae, qui nulla admissa cogitatione de Lia . , inuenit se matrimonio illi iunctum e vel etiam Samsonic, sed felicius dum inuenit se ligatum constrictumque funibus sanctae unionie antequam eos aduertat. Aliis etiam vicibus sentimus astrictiones, seu compressiones, unione se ipsam per actiones sensibiles faciente, Ze augente, idq; tam ex parte DEI, quam eX nostr .

Aliquando unio fit per solam & in sola voluntate, in qua subinde intellectus suas agit partes,quia scilicet voluntas eum trahit post se, ap- plicatque suo obiecto, ei impertiens speciale gaudium ad illud fixὸ intuendum , fere ad eum modum, quo videmus amorem dispergentenia profundam & specialem quandam attentionem oculis nostris tempor libus t eos insistere faciat & inhaerere rei, quam amamus. Aliis etiam temporibus haec unio fit ab omnibus facultatibus animae, quae se circa voluntatem colligunt, ut non se, per se uniant D a ornon enim omnes id praestare possunt, sed ut plus praesidii, commodi, de auxilii exhibeant voluntati ad conficiendam suam unionem. Nam, si

alta iacultates singulae applicatae essent proprio suo obiecto, anima per illas

345쪽

illas operans non posset ita persectὶ impendere se actioni, per qua visio

fit eum Da o. Et isthaec est varietas unionum. Vide S. Martialem: is suit, ut fertur, beatus ille puellus, de quo sermo est in Evangelio S. Marci, quem Christus Dominus accepit . elauauit,& tenuit sat longo tempore inter sua brachia . o eximie Mariatialis paruule , quam tu beatus es, quod apprehendaris,attollaris, pom 'teris, uniaris, iungaris, Ac appliceris pectori Saluatoris: quin & ostula ex sacro eiusdem ore suauissima accipias, no aliter ad ista omnia te coopeiarante, quam non renitendo diuinae gratiae &Christi humanitati l Contra, S. Simeon complectitur & accipit Christum in ulnas suas absque eo. quod signum aliquod appareat, quo colligatur ipsum Christum coopeis Lia . , . ratum fuisse illi unioni, licet cantet Ecclesia: Senex puerum portabat puerv.1. a temsenem regebat : S Bonaventura motus ea sancta &reuerentiali

humilitate, non solum non se viaiebat Christo, sed& retrahebat se a realielus praesentia,id est a Sanctissimo Eucharistiae Sacramento, quando die quodam, dum audiret Sacrosanctum Missae sacrificium, Dominus noster . venit se illi unire,deserens ei diuiniismum Sacramentum. Porro,unione facta, ah Theotime, quanto putas amore sancta illa anima in corde suo Christum clauserit 3 Contra Sanctae Catharinae Senensi ardente desideranti Saluatorem in Sancta communione, effundenti ac vehit pro iicienti animam suam , teneramq; erga illum affectionem , venit se illi iungere, ingrediens eius os, mille benedictiones secum in illud inducens. Atque ita Saluator noster incepit unionem cum sancto Bonaventura , S. Catharina vero, visa est illa,quam habuit cu saluatore incepisse; Sanciri ., cta amatrix vel dilecta, in cantico ita loquitur : ut & hanc & illam videa.

v. idi tur experta: ego dilecto meo, dicit illa, ct ad me conuerso eim: nam tantum est, quantu si diceret: vniui me dilecto meo,& reciproce ad me eius conis uersio, ut se uniens magis mihi, reddat etiam totum se meum. Dilectinmem fascicuti 'rrha, inter ubera mea commorabitur ,&ego in sinu meops si ' eum complectar velut fasciculum suauitatis. Adhasit, inquit David,an

ma mea post te, D EVS mei , s dextera tuas cepit me. Verum praeuentam se fatetur, dum dicit: Dilemia metu mihi, ct ego illi, quod est dicere; facimus quandam specialem unionem, qua ille iungitur mihi, & ego illi,& ad ostendendam unionem hanc semper fieri gratia Dai, quae nos ad se trahit, & per allectus mouet animam nostram, eandem animat, ac promouet Diuili reo by Corale

346쪽

Liber Septimus. Is

monet motum nostrae unionis aduersus illum, clamat velut impotens rerahe me. Verum ad testificandum non permissurarri se , ut trahatur, uti apis quispiam, aut malefactor triremi alligatus; sed ex parte sua coo- peraturam se, cte adhibituram debilem suum conatum ad potentia dile-eti sui illicia: Grremimia quit illa, in odorem unguentorum: Sciendum autem est,si aliquantulum sortiter per voluntatem trahatur, omnes antinae potentias ad unionem accursuras e trahe me,inquit illa, di curremus,spo sus non nisi unam trahit. & plures currunt ad uniooemia. Vnica la est voluntas,quam Daus poscit, sed omnes aliae potentiae currunt post illam. ut una cum illa DEo vniantur. Ad istam unionem diuinus Pallor animarum nostrarum prouocabat charam suam Sulamitidem, quando dicebat: -- -- per bract-- σαώm. Vt bene imprimatur signum in cera,non ilum applicandum est,sed etiam ante premendum: ita vult ille, ut nos sita unione adeo forti &arcita uniamus, ut signati eius nota perpetuo illius ma

Sanctus Saluatoris Am premit Nurget nos,ahi quale exemprum excertentis unionis 3 iunxerat se naturae nostrae hunianae per gratiam, ve- ut vitis suo palo,seu ulmo,ut eam quoquo modo participem efficeretis sui fructus; videns autem unionem istam per peccatum Adami essedisibis utam,longe potentiorem & arctiorem fecit per incarnationem; Pe quam natura humana semper manet in unitate personae iuncta diuinitati. Ut autem non solum natura humana in communi, sed omnes omnino in particulari homines intime possent se unire eius bonitati, sacrosanctum Eucharistiae Sacramentum instituit, cuius quilibet potest ruparticipem facere, vi scilicet Saluatorem sibi ipsi realiter & per modum cibi unire possita. Theotime, Vnio ista Sacramentalis nos ad spiritualem, de qua nobis in praesenti est sermo, magnopere iuuat . solicitatque, ut eam frequen

347쪽

De Amore DEI,

De sipremo gradu unionu per sustensionem es

raptum.

Iue igitur unio animae no1trat cum Deto fiat imperceptiubiliter,siue perceptibiliter, DEus semper eius est alictorr& nemo potest se illi unire, nisi eum adeat, neque villis potest illum adire, nisi ab illo trahatur: ut ipse diurnus

Quod ide eius caelestis Sponsa etia protestatur,du diciti

Porro persectio istius unionis in duobus consistit punctis. I. visit pura, II. ut sit fortis. Agedum, Theotime, nonne possum accedere mortalem quempiam, ut ei loquar, ut eum melius videam,ut rem quampiam ab eo obtineam,ut unguentum,quod secum gestat,odoratu percipiam, vi denique ei innitar &tunc accedo verE ad eum, & me cum illo iungor sed appropinquatio & vnio non sunt intentio principalite . sed ea adhibeo solummodo ut media, &dispositionem ad rem aliam obtinendam. Quod si ad illum accedo,N me illi iungo, non alio aliquo fine,quam ut illi sim proximus,& approximatione & unione ista fruatia . tunc est approximatio purae & simplicis unionis. Sic plures accedunt ad Christum, aliqui ad eum audiendum Vt s. Magdalena,alii ad sanitatem recipiendam ut Hemoroissa,alii ad eum adorandum, ut Magi, alii ad seruiendum & obsequia prestanda, ut sancta Martha, alij ad incredulitatem suam superandam, ut sanctus Thomar Apostolus; alii denique ad eum nungendum ut Magdalena, Joseph, de Nicodemus; sed diuina Sulamitis eum quaerit, ut inueniat, & eo inuento, aliud nihil quaerit, quam arcte eum tenere,& tenendo nunquam a se

v. triarcha, reste S. Bernardo, tenens DEuΜ fortiter, paratus est eum diis mittere, modo sibi impertiat benedictionem: at Sulamitis non dimittet, etiam accepta ab eo quacunQue benedictione. Non enim illa vult benedictiones D E i , sed D E u M benedictionum, dicens cum Dauider quid Disiti so by COOste

348쪽

Liber Septimus. 289

Hoc autem modo fuit gloriosa Mater apud crucem filii sui. Hemi ηί 'quid quaeris o Mater vitae in hoc monte Caluariae,quid inquam quaeris piauero, dixisset ilia,silium meum . qui est vita vita mea. Et quare eum quaeris p ursim cum isto : at modo luctatur eum tristitiae & mortis fluctibus. - minime qua rogaudia, non inuestigo delicias, sed filium ipsum meum quaero, re ut ubique eum quaeram, facit amorosum cor meum , quod auerse unire amabili filia, dilecto meo. In summa,intentio animae in ista unione non est alia,quam esse cum dilecto. Verum quando unio animae cum DEo ita est arcta, ut indissolubilis videatur,vocatur a Theologis IN MAEs Io, vel ADHAESIO quia per illam anima haerct capta, annexa,agglutinata & affixa diuinae Maiestati,eo scilicet inodo,ut vix possit se separare,&ab ea recedere. Considera, amabo, hominem attentione I suauitate musicae harmoniae quae t nullo persecta harmonia requisito deficiata , nulliusque aures o fendat ) captum & abreptum; vel rei, quae musica longe sit inferior, inescatum,exempli causa, lusui chartarum,uelles quidem hominem ab eo lusu abstrahere, sed non vales , quantumuis domi sint magni momenti negotia, quae ut conficiantur, egent eius opera quam maxime; nam adeo lusui addictus est, ut operam lusurus sis, si, etiam esurientem & sitientem coneris abstrahere. o Theotime,quanto magis assxa & coniuncta esse debet anima, quae D su M suum intime amat, quando infinitae eius diuinitatis dulcedini unita est,&simul capta & abrepta in obiectum incomparabilium perse ctionum. Talis fuit S Pauli vasis electionis, qui clamabat: Mam, erucifixuuium enm Christo. Idem etiam protestatur, quod nibit, nec mors quidem eum separare possit a Christo Domino & Magistro suo. Hic etiam amoris effectus vigebat inter Dauidem & Ionatham: nam

tum per antiquos Patres, quod scilicet amicitia, quae habere potest finem, nunquam vera suerit atriicitia,ut alibi dixi. Vide, obsecro, Theotime, pusionem affixum uberibus & collo matris suae, si inde velit quis eum abstrahere, ut ad cunas deserat, qui

349쪽

id faciendi tempus est is nihil non agit defendens se pro viribus,ne Gutra

amabilem deserere cogatur, si manus uua, qua se affixum matri teneta , separetur, altera eam fortius apprehendit, si omnino inde toIlatur, plorat, & Qxum cor & oculos in eo tenens, in quo non potest renere corpus, matris auxilium implorat, usque dum diu multamq; cun ventilatus, o dormiat. Ita anima, quae per exercitium unionis eousque peruenit, ut

capta & affixa diurnae bonitati, et inhaereat, non potest inde abstrahi, nisi magna vi, nec sine dolore, ita fortiter, quod semel ilIa apprehendit, tenet i Si diuertatur eius imaginatio, tenet se intellectu, qui si etiam ei a

strahatur, eidem subiecto manet aflixa per voluntatem, si etiam per violantam distractionem deseratur a voluntate, pedem singulis momentirrefert eo, ubi charum habet suum obiectum: a quo penitus non potest se abstrahere: renouat enim quantum in se est suae cum illo vnionis sum uia vincula per frequentes reditiones & reuersiones, quas velut furtim exercet, in hoc experiens laborem & dolorem S Pauli. Premitur enim is illa duobus desiderijs, PRIMO, vi sit libera ab omni exteriori oecup tione, ut in interiori cum Christo commoretur; sECvNDo, ut nihil ominus se conferat ad opuS obedientiae, quod ipsamet unio cum Christo illam docet ab ea requira. Porro Beata Mater Theresia praeclarε dicit, unionem,quae premit usq; ad eam pertactionem, ut nos teneat affixos in Christo, non disserre a raptitia suspensione vel suspendio animae, sed voeari eam solummodo unionem, vel suspensionem, aut suspendium anima quando breuis est,quado autem longa, nuncupari ec stasim vel raptum, quia ipso effect ci animata Deto suo ita firmiter, ita arcte inhaeret,ut non facile possit liberari, non

enim amplius est in se ipsa, sed in D Eo. Sicuti corpus crucifixum no amplius est in se ipso. sed in cruce, & hedera affixa muro non amplius 'est in se ipsa, sed in marin

Verum, ut e uitetur, Omnis aequitrocatio, scito, Theotime, ch

ritatem csse vinculim, quidem persectionis: proinde, qui magis ahundit charitate, magis etiam deuinetus & coniunctus est Da o. At nobis 'non est sermo de ea unione, quae est Permanens in nobis per modum habitus, siue dormiamus sine vigilemus : sed de unione, quae fit interueniente actione, ' quae est non postremum exercitium charitatis & dii

ctionis. Imaginare igitur tibi S Paulum, S. Dionysium,S. Augustinum,

350쪽

Liber Septimus. 29I

S. Bernardum, S. Franciscum, S. Catharinam Genuensem, Senensem, dic. adhuc extare in hoc mundo,& prae lassitudine ex multis laboribur', DEI amore susceptis, dormire. Repraesenta tibi alia ex parte bonam& sanctam aliquam animam, minus tamen illis sanctam, quae eodem tempore fuit in oratione unionis: quaero ex te, Theotime, quis eorum magis sit unitus, arctiusq; DEo deuinctus, magnine dicti Sancti, qui dormiunt in somno pacis; an anima, quae orat Z Dubio procul sunt magni & admirabiIes isti amatores, quia pIus habent charitatis, & eorum assectiones' licet aliquo modo sint dormientes taliter sunt obligatae &deuinctae Domino suo, ut ab eo separari nequeanto. SED dices mihi: quomodo fieri potest, 't anima, quaere ipsa versatur in oratione unitiva, di quidem usque ad ecfla sim, minus sit unita DEO, quam sint et, qui dormiunt, quantumuis sancti sint Z lv. Theotimer illa Iongius progressa est in exercitio unionis, hi autem in spis iam facta unione, hi uniti sunt, &non se uniunt, siquidem dormiunt; illa autem versans in exercitio & praxi actualis unionis se primo unita Caeterum, exercitium hoc unlanis cum D E Ofieri potest etiam Per breues & quasi momentaneas, at per frequentes aspirationes cordis

nostri in D llu M, fere uti, orationes iaculatoriae fiunt ea intentione , ωΑh I g s v mr, quis mihi elargietur gratiam, ut sim unus Spiritus tecum Tandem, Domine ini, reiecta muItitudine creaturarum, solam tuam veritatem voIo; o D E us, tu Ius unus es, & sola unitas animae necessaria Eheu chare cordix mei amice, inito miseram unicam animam meam,

ogo Guine Magnes ferrum trahit & sibi iungit, agedum I E s v mi, esto magnes mens, esto tractovcordis meti qui me trahat, me iungat, me premat & vniat in aeternum meum Spiritum Paterno tuo pectori Heu taquidem pro te & ad te factus sum, quare non sum tecum,& in te 3 Ah iniittam istam Spiritus, quam mihi dedisti, in mari bonitatis tuae, ex quo processit, absorbe: o Domine mi, si*sidem cor tuum me amat, cur me non rapit ad se, hoc siquidem unicum est meum desideri nisse mes,

SEARCH

MENU NAVIGATION