장음표시 사용
351쪽
Do raptu Spirituali, de prima ei; steriti
Cliasis vocatur raptus, in quantum per illam Duus nos ad se attrahit, & attollit; raptus autem nuncupatu Ecstasis, in quantum per illum eximus & manemus e tra nos, & supra nos ut DEo nos uniamus. Et quamuis attractus, per quos trahimur ex parte DEI sint admirabiliter dulces, suaves & deliciosi, tamen propte vim & virtutem, quam habent tum pulchritudo, tum bonitas diuinata itrahendi ad se attentionem & applicationem Intellectus videntur no sollim nos attollere, sed etiam rapere & penitus abstrahere; sicut e con-.trario, ratione consensius comprimis voluntarii, & ardentis motus, per quem anima rapta effundit se in attractus diuinos, videtur non tantum
ascendere, & se attollere, sed etiam se vibrare extra se, & proijcere in ipsammet diuinitatem. Eodem modo philosophandum est de Ecstasi comprimis infami, vel raptu abominabili, qui euenit animae tunc quan- .do per voluptatum illecebras, & nefanda hostis humani generis iniecta illicia, gaudiaq; brutis propria, extra propriam dignitatem spiritualem, S infra conditionem suam naturalem collocatur. In quantum enim v Iuniari sequitur infelicem voluptate, & praecipitat se extra se ipsam, id est extra statum Spiritualem, dicitur esse in Ecstasi sensuali; sed in quantum turpia illicia & bestiarum esca potenter eam trahunt, & secum abstrahunt in humilem & vilem istam conditionem, dicitur rapta & abrepta a semetipsa: quia nimirum brutae voluptates eo usque eam abducunt, ut omnem rationis N intelligentiae usum eiuret; & hoc tam furiosa cum violentia, ut, quemadmodum dicit aliquis magnorum philosophorum. hominem existentem in hoc statu, & accidentali conditione, videri prolapsum in epilepsiam: ita intellectus remanet absorptus & obrutus. Ohomines usquequo eritis ita insensati, ut abiicere velitis dignitatem oestram naturalem, descendentes voluntarie, & praecipitantes vos in conditionem brutorum animantium Ata, chare Theotim , quantum spectat ad Ecstases sacras , eae triplici sunt in gener : Vna est I N T E L L E c T us, alter
352쪽
AFFlle TIONIS, & tertia ac T I ON Is. Vna est In splendore, altera in feruore, de tertia in operatione. Vna fit perinspirationem, ait ra per deuotionem, & tertia per actionem. Admirationis sit in nobi per inuentionem&indagationem nouae aIicuius veritatis. quam ante
non cognoscebamus, sed ne cogitabamus quidem cognoscere. Et si noua illa veritas, in quam incurrimus,est coniuncta pulchritudini & bo rnitati, admiratio, quae ex eis prouenit,magnopere est deliciosa: ita Regina Sabae deprehendens in Salamone plus sapientiae, quam cogitarata,
--- non Aa Masinitum. Et Iudaei, videntes in Saluatore scientiam,quam et inesse nunquam crediderant, rapti sunt magna admiratione. Quando igitur placet bonitati diuinae nostro intellectui elargiri aliquam specialem claritatem, qua, ut medio incipit contemplari mysteria diuina ex contemplatione minime ordinaria, sed longe sublimiore, tunc deprehendens maiorem pulchritudinem in illis, quam sibi imaginari potuerat
latissimum admirationis Iugreditur campum. Porro, admiratio rerum fratarum afficit & agglutinat ita arctὸ animum rei, quam admiratur, &noc tam ratione excellentiae pulchrituis dinis, quae ei detegitur, quam etiam ratione nouitatis istius excellentiae, ut intellectus non possit se satiare videndo id, quod adhuc nunquam vidit, & tam gratum est visu. Sed & nonnunquam ultra hoc D E v s animae communicat inmen, non tantum clarum, sed crescens, a-ora, is a perseetum m. & tunc, quemadmodum ii, qui fodiendo venam auri, seu arrugiam Ae fodinam repererunt, semper fodiunt ulterius& profundius, ut plus reperiant desiderati istius metalli: ita intellectus magis de magis se immergit in considerationem, Ad admirationem diuini sui obiecti. Nam sicut admiratio peperit philosophiam, & accuratam inuestigationem rerum naturalium; ita eadem illa etiam causa fuit contemplationis Ad Theologiae mysticae: de in quantum ista admiratio, quando est fortatis nos tenet extra, Ac intra nos ipsos per vivam attentionem dc appli- .cationem nostri intellectus ad res caelestes nos cons
quςnter extollit in Ecstasi . De Secunda by Corale
353쪽
E V S suprema sua pulchritudine Si incomprehensiabili bonitate ad se trahitanimos; duae quidem excellentiae sunt, sed non nisi una suprema diuinitas,unia pulchra, de simul unice bona. Quicquid fit, propter compositum ex bono & pulchro, quod Graece dicunt καλοκαγrονθ fit ἰ de illud omnes res respiciunt ab eoq; mouentur de continentur: dc ob amorem illius , bonum do pulchrum est desiderabile, amabile , de maximo apud omnes in pretio; propter illud
omnia agunt, omnia volunt,omnia operantur di cupiunta . Et quantum ad pvLci RuM, quia attrahit 3c reuocat ad se res omnes,Graeci nun
cupant illud nomine quod tramim est ex verbo, quod Graecὶ significata vocARE, Eodem modo quod ad bonum attinet, vera eius imago est lumen,& eam maxime ob causam, quod lumen dispersa colligat. reducat, & conuertat ad se quicquid reperita. Vnde sol apud Graecos nominatus est ex verbo,quo efficitur , ut res omnes sint collectae de coniunctae,&quae dispersae sunt recolligantur: sicut bonitas ad se conuertit res omnes,cum ea sit non statim suprema unitas,sed etiam summe viaiens: in quantum scilicet res omnes eam, ut suum principium suam conseruationem,& finem ultimum desiderant; atque ita,ut paucis multa dicam,2oNvΜ dc D vLCi RuM non sunt nisi una res: quia omnia pulchrum eo bonum appetunti. Discursus hic,Theotime, re totus constat verbis sancti Dionysi Areopagitae. Et, verum est solem,luminis corporalis originem, esse genuinam BONI 8c PvLCARI imaginem. Nam inter creaturas pure corporales non est ulla boni as,neque pulchritudo aequalis bonitati 3e pulchritudini solis. Porro pulchritudo & bonitas solis consistit in lumine, sne quo nihil esset pulchrum, neque bonum in hoc mundo corporali. Ille illustrat omnia vi pulcher,calefacit δὶ vivificat omnia, ut bonus, i quantum est pulcher 8c clarus omnes totius mundi oculos attrahit, imquantum bonus,ec in quantum calefacit, attrahit ad se omnes appeti
354쪽
eus, & omnes inclinationes totius mundi corporalis: nam trahit & attrahit exhalationes & vapores; quin & egredi facit plantas& animalia ex sua causa & origine. Quid multis p nulla omnino fit generatio, ad quam eator vitalis magni istius luminaris non coracurrat & aliquid contribuat. Ita DEus pater omnis luminis, maxime bonus di pulcher, per suam pulchritudinem attrahit nostrum intellectum ad contemplandum; perque suam bonitatem nostram voJuntalcm ad amandum. Vt pulcher autem cumulando nostrum intellectum delicijs, expandit S respergita
suum amorem in nostra voluntate, ut bonus, replens nostrain voluntatem suo amore, excitat nostrum intellectum ad se contemplandum, sed di amor nos prouocat ad contemprationem, & contemplatio rursus ad amorem Ex quo sequitur ecstasin & raptum omni modo ab amore dependere: amor enim est, qui ducit intellectum ad contemplationem, de voluntatem ad unionem: ita ut tandem concludendum sit cum magno S. Dionysio, amorem diuinum esse eestaticum, non permittentem amantes esse sui ipsorum, sed rei amatae. Hinc admirabilis Apostolur Passius existens in possessione diuini amoris, de effectus particeps eiu ς'
ec staticae virtutis, ore diu initus inspirato dicit: κώοero, non-- ego,sed λώπan me rara . Ita ut verus amator egrediens ex se in D Eum vivat no
amfius propria vita, sed vita sui dilecti, vi summe amabilis.
Porro raptus hic amoris fit circa voluntatem hoc modo: DE per suaves suos illectus eam tangit, & tunc velut acus tacta per magnetem, vertit & mouet se versus polum, oblita insensibilis suae conditionis: ita voluntas capta amore caelesti, vibrat se & transfert in D A u N , derelinquens omnes suas inclinationes Spropensiones terrenas, intrane hoc modo in raptum non cognitionis, sed fruitionis, non admirationis,
sed affectionis, non scientiae, sed experientiae, non visus, sed gustus,& saporis. Verum est, ut alibi iam dixi, intellectum subinde intrare in admirationem, dum videt sacram delectationem, quam in sua ec stasi habet voluntas, sicut& verum est voluntatem recipere saepe delectationem, dum conspicit intellectum in admiratione. Ita viduae hae facultates communicent inter se suos raptus, dum intuitus pulchritudinis inducit nos ad amore eiusdem pulchritudinis S amor facit nos illam contemplari. Rarum est,ut quis calefactus radiis solis,non etia ij sidem illu-S s stretur.
355쪽
stretur,& illustratus non incalescat. Amor facile inducit in admirati nem,& admiratio vicissim ad amorem. Tamen duae hae ecstases intellectus & voluntatis, non ita sunt inter se colligatae, quin una possit esse sine altera: quia, ut philosophi habuerunt plus cognitionis, quam amoris de creatore; ita boni hristi ni persaepe plus habuerunt amoris, quam cognitionis. Et quod hinc insertur, excessum cognitionis non semper sequitur excessus amoris, sicut nec excellum amoris semper comitatur excessus cognitionis, uti alibi notavi. Porro ec stasis admirationis sola existens, nos non facit meliores,loquendo conformiter ei, qui in ec stasi raptus fuerat usq; ad tertium Caelu:
lignus spiritus potest intellectum trahere in ec stasin, ei repraesentans e gnitiones rerum admirabilium: quae eum supra vires naturalessuspensum tenenta. Et per tales cognitiones & notitias potest etiam attribuere voluntati aliquod genus vani, mollis, teneri & impei secti amoris, per modum complacentiae, gaudii & consolationis. Sed ut diabolus veram voluntatis faciat ecstasin; per quam anima se unice & potenter jungat bonitati diuinae, non est eius virium, sed id spectat ad spira tum supremum, per quem charitas DE I diffunditur in cordibus nostriW.
De notis boui raptus , es de tertia specie illius.
Ε ipsa, Theotime, hoc nostro saeculo complures h mines visi sunt, qui ipstinet, S cum illis alij se persaepe in vehementi ec stasii permansitic credebant: & tandecompertum est huiusmodi ec stases fuisse illusiones &deceptiones diaboli. Quidam Presbyter tempore S. Augustini, quoties volebat, rapiebatur in testas , et cantari faciebat quosdam accentus lugubres, S ad
356쪽
eommiserationem mouentes, di hoc tantummodo ad satisfaciendum curiositati eorum, qui spectaculum hoc videre desiderabanta , sed illud admirandum est, quod eousque eius ecstasis procederet, ut ne ignis qui dem applicationem sentiret, nisi postquam ad se redijsset: & nihilominus si quis paulo sortiori S clariori voce loqucbatur, velut a longe venientem vocem audiebata. Adde, quod, durante ecflasi, nulla in eo deprehenderetu respiratio. Philosophi ipsi certas quasdam species 'ecstasum naturalium, factas per vehementem applicationem animi ad res sublimiores cognouerunt. undevsque adeo mirandum videri non
debet. si malignus Spiritus simiam agendo, ad decipiendas animas, ad inducendos homines debiliores, ad transformandum se in Angelum lucis operetur raptus in ijs, qui minus bene ac solide instituti sunt in vexata
ut igitur discerni possint ecstases diuinae ab humanis At Diabolicis, servi Dat hoc in genere complura documenta nobis reliquerunta. Verum, quod ad me attinet, sat ad meum propositum erit, tibi duas notas honae & sanctae ecstasis proposuisse. I. est, ec stasim sacram, nunquam ita se applicare N adiungere intellectui, sicut voluntati; quae illam mouet, calefacit & replet potenti affectione aduersus DEuri, ita ut, si ecst sis sit pulchrior, quam melior, luminosior, quam minus conferens caloris, magis speculativa, quam affectiva, admodum est dubia, & suspicioni obnoxia. Non dico non posse haberi raptus, & etiam visiones propheticas sine charitate, probe enim mihi constat, quod sicut haberi potest charitas, & non rapi in ecstasim, neque agi spiritu prophetico, ita potest . quis rapi in ec stasim,& prophetiae Spiritu agi absque charitate; sed dico eum qui suo in raptu plus habet in intellectu charitatis ad D sula admirandum, quam sancti caloris in voluntate ad amandum, diligentem sui custodiam gerere debere. Nam verendum est ne aliquid subsit pericu- Ii, ne ecstasis ista falsa sit, neue eam hominem habentem inflet potius,
quam aedificet; ponens equidem cum cum Saule, Balaam,& Caipha inter prophetas,' sed interim eum relinquens in numero repro
II. Nota verarum ecflasum consistit in tertia specie ecstasir'. quam supra notaui: eestasis haec est tota sancta, tota amabilis, quae&alias duas coronat et di est ectasis operis ac vitae. Integra obseruatio
357쪽
mandatorum DEI non continetur intra septum & sphaeram activitatis virium humanarum, continetur autem ita confini js instinetu& humanae mentis, ut maxime conformis rationi&lumini naturali ita ut viventes iuxta DEI praecepta, non ideo simus extra nostram inclinationem n turalem sed meminisse oportet, praeter mandata diuitis esse inspirationes caelestes, pro quarum executione nota solum D si gratia attollino. oportet supra nostras vites, sed etiam trahi supra instinctus di propensiones nostrae naturaet quia licet inspirationis istae non sint contrariae rationi humanae , eam.tamen excedunt, seperant, & in illam dominatum sisti vendicant: itavi tune nonvivamus solum vita ciuili, honesta & Christi
na, sed vita una; si ita Iubet laqui, super humana, spirituali, deuota de eestatica, id est vita una, quae omni modo est extra & supra nostram
Non furari, non mentiri, nociturpitudi ne laxuria se inquisar Diu M orare, non ita vanum iurare, Patrem amare & honorare, nor occidere&α est secundum rationem naturalem, & secundum hom nem vivere, sed omnia nostra hona relinquere, paupertatem amar , eamque nuncupare & habere loco matrix ac Dominae honoratae ac deliciosae r habere opprobria, despectus, humiliationes, persecutioneς', Martyria pro selicitate &beat studine,se intra term os absolutae castitatis continere,& tande in medio mundi huius vivere cotra omnes opiniones, & mundanorum hominum axiomata, contraq; cursum fluuii huius vitae natare; per continuas re signationes, renunciatione x & abnegationςs nostra ipsorum infracto pectore pertransire noni est hum no, sed ut sta dicam, super humano modo vivere: non est vivere I . nobis,sed extra& supra nos. Et quia nemo potest hoc modo: exire e tra se & supra se ipsum generose scander: nisi eum pater aeternus trahat ; ideo hoc vitae genus debet esse continuus raptus & ecstasis perpetuae actionis& operationis. -rimo , dicebat Apostolus, ta est Aseranduri cum Chris is E in Mors efficit,ut anima non uiuat amplius in suo corpore nec intra corporis septa: quid sibi ergo vult, Theotime, verbum Apostoli, M o R I v I Es Tis est ae si dixisset vos amplius non vivitis in vobisinedipsis, neque intra sphaeram propriae vestrae conditionis naturalis; anima
vestra non amplius vivit secundum se ipsam, sed supra st ipsam. Phoenix in hoc
358쪽
is hoe est phoenix, quod in nihilum redigens propriam vitam, fauore se calore radiorum solis adipiscatur suauiorem de vegetiorem , dum abscondit antiquam sub cineribus. Bombyces se a vermes sericis mutantur, & ex vermibus fiunt papiliones. Apes nascuntur vermes, post fiuntvmpha ambulantes supra suos pedes, ct tandem evadunt an musivi volantes. Nos idem facimus. Theotime, si sim ux Spirit Ies : deserimus enim vitam humanam ad viuendum aliam eminentiorem, quae sit supra nocipsos, abscondentes interim. totam hanc nouam vitam in D E o curae Christo, qui solux illam viden illam cognoscit& elargitur. Nostra noua vita, est amox caelestis, qui vivificat,& vitam tribuit animae nostrae: & amor hic totus est absconditus in D llo, &in rebus diuinis cum Christo. Nam siquidem, ut dicit iacet textus Euan Iij, postquam Christus paululum se videndum exhibuisset suis discipulis, fas oculis eo--- Christus ergo est absconditus in caelo in Dao: Christus autem. est noster amor, & amor noster est vita animae nostrae. Nostra igitur vita est abstondita in D so cum Christor & quando Christus,qui est amoenoster, & ex consequenti vita nostra spiritualis, apparebit indie IudiciJ, tunc apparebimus & nos cum illo in gloria, id est I a s u s Christus nosteCamor, nos sorificabit, nobi& communicans suam felicitatem & splen
uomia amον At vita anima a s contimatio, disicurius vitar
Nimae ess primus actus fle principium omnium motuum vitalium hominis , & ut loquitur Aristoteles,eu principium, per quod vivim- ω smimm S intelligιmin. Ex quo sequitur nos cognoscere diuersitatem vitarsi se iuxta diuelsitate in motuum: Hinc est quod animalia illa, quae non habent motum naturalem, sintsine o- inni 1 ita. It i, T luci inae amor est primus actus ac principium vitae nostrae deuotae, vel spiritualis, per quod vivimuS, senzimuS& movemu ... s. 3 Talis, Disiti co by Cooste
359쪽
Talis autem ess vita nostra spiritalis, quales sunt motus nostrI assectivi,
unde cor illud, quod non habet motum & affectionem, consequente non habet amorem; cum e contrario cor quod habet amore, non sit sine motu affectivo. Postquam igitur amorem nostrum in Christo collocauimus ex consequenti vitam nostra spiritualem in illo posuimus. Caeteriim absconditus nunc est in Deo in caelo, sicut Deus absconditus fuit in illo, quaindiu vixit in terris. Ideoq; vita nostra abscondita est in illo,& quando ille comparebit in gloria, comparebit vita nostra, & amo noster cum illo. Ita S. Ignatius, reserente S. Dionysio dicebas amorems rem crucifixum: quasi dicere voluisset: amor meus naturalis & humanus omnibus cum suis passionibus, quae ab eo dependent, affixus est cruci:
eum ut amorem mortalem, qui vivere faciebat cor meum vita mortali, morti tradidi, & sicut Saluator meus crucifixus fuit, & mortuus secundum vitam mortalem, ut resuscitaretur ad immortalem,ita ego mortuus sum cum illo supra crucem, secundum eius amorem naturalem, qui erat vita mortalis animae meae,is re Marer ad vitam supernaturale eo amore, quo Beati in caelo, Deum amant immortaliter.
Quando igitur in oculos incurrit quispiam, qui in oratione habet raptus, per quos egreditur extra α, & ascendit supra se ipsum i
Dgo,& nihilominus non habet in suavitaec stases, id est, non agit vitam sublimem, & D s o confixam per abnegationem m danarum concupiscentiarum& mortificationem propriarum voluntatum, & inclinationum naturalium. cum suauitate quadam interiori, cum simplicitate &humilitate cordis, praecipue autem cum continua charitate, crede mihi, Theotime, eius raptus sunt admodum suspecti, & periculosi: sunt isti raptus proprie ad inducendos homines in admirationem, non autem ad sanctitatem. Nam quid boni potest animae illi euenire, si per orationem quidem ad D guM rapiatur, quando in sua conuersatione & i modis agendi inter homines rapitur & abripitur affectionibus terreniin, humilibus,& naturalibus, quid inquam illi prodest, esse supra seipsam in oratione, & sub se ipsa in vita & operatione λ Esse Angelicam in meditatione , & brutam, bestiisque similem in conuersatione λ Est claudicare in utramque partem, & iurare in D so, & in Melchon. In summa est vera nota, quod huiusmodi raptus & ec stases non sint nisi occupationes me atis humanae, de deceptiones spiritus maligni. Beati sunt illi, qui
360쪽
vivunt viti seperhumana, siue supernaturaliter ecstatica, quae si exaltata septa illos ipsos, esto non rapiantur supra se ipsos in oratione . Complures sancti gloriose vivunt in caelo, qui nunquam rapti fuerunta, neque in ecstases, neque raptus contemplationis senserunt; nam quam multos Martyres, quam illustres Sanctos & Sanctas legimus in historiis, qui in suis orationibus aliud non habuerunt priuilegium, quam deuotionis & feruoris 8 At nunquam Sanctus extitit quispiam, qui non habuerit e cstases & raptus vitae re operationis, superans se ipsum & suas inclinationes naturales.
Ecquis non videt, Theotime , ec stasim hanc vitae & operationis esse illam, de qua potissimum loquitur Apostolus, quando dicita:
sitio ego, sed non ambin ego , Me u/t in me cir ων , nam ipsemet explicat alij ς' κό- terminis scribens ad Romanos, dum dici tr vererem nost-m hominem erurista in , ω
En duo homines repraesentati in quolibet nostrum, Theotime , & simul repraesentatae duae vitae et una veteris hominis, quae est vita antiqua: quemadmodum dicitur de Aquila, quae cum senuerit repit super terram, tra- hens suas plumas, non valens amplius volare ἰ altera vita est noui hominis, quae etiam est noua vita, uti est Aquilae, quae liberata & exonerat antiquis suis plumis, quas excussit in mari, assumit nouas,& facta junior, volat in nouitate suarum virium. In prima vita vivimus secundum veterem hominem, id est, sita-cundum vitia, debilitates & infirmitates humanas, quas contraximur per peccatum primi Parentis nostri Adami, Nideo vivimus in peccato Adami, & vita nostra est vita mortalis, imo ipsam et mors. In secund vita vivimus secundum nouum hominem, id est, secundum gratias, fauores, leges &suauia a Christo nobis data decretar &quod hinc sequitur, .iuimus saluti nostrae faciendae, & fructibus redemptionis, animae nostrae decerpendis: & noua vita haec est vivida, vitalis & vivificans. Verum, quicunque peruenire vult ad nouam hanc vitam , eum transire oporte . Per mortem antiquae, crucifigentem carnem cum vitiis & concupiscentias illius, & sepelientem sub aquis sancti Baptismi, aut sacrae poenitentiae. Et hoc fere ad instar Naaman, qui submersit & sepeliuit in aquis Iordani vitam suam veterem, pessuna insectam lepra, ut viveret noua vita, sana