Ad edicta veterum principum de licentia sectarum in Christiana religione. Item Methodus contra sectas, quam sequuti sunt primi Catholici imperatores ... per F. Claudium de Sainctes ..

51쪽

Adjdicta Principum stiani sint ac domos in quibus conuenerunt sic denuo constituant, ut

nihil contra disciplinam publicam faciant. Per aliam vero epistolam iudicibus indicabimus quid ipsi obser luare debeant. Quapropter secunduhanc nostram indulgetiam deo sito pro salute, pro republica,prbque seipsis stipplicen ut omnibus ubique

locis status Reip. retineatur simu S,& securi in laribus suis vivere valeant. Cum hoc edictum proponeretur per prouincias ius tu Maxentij de Constantini imperatorum, Maximinus orientalis tyrannus Christianos dimittere edictum praescriptum no publicauit, verbo tantum praetoribus mandauit ut bellum contra nos

remitterent. Ita propositam legem de impunitate ac libertate abdere lcogitauit. Ideo edicto non scripto

52쪽

Dὸ licentia Secturum. iudicibus praecepit ne nostros amplius persequerentur. Constantinus & Licinius parta .

victoria de Maxentio lege pro Christianis constituerunt, ac Maximino qui adhuc Orienti dominabatur &amicitia erga ipsos pretexebat, mittunt . Ille vero tanquam Tyrannus his cognitis moestus est factus.Deinde metu eorum qui hanc legem tulerant, velut sua sponte & authoritate

praesidibus sibi subiectis primu hoc

pro Christianis edictum necessario constituit,quo ea c5tra seipsum subdole mentitus est quae nunquam ab ipse facta sunt. Iouius Maximinus Augustus Sabino. Et dexteritati tuae & cunctis 'r' mortalibus manifestum esse confido,dominos nostros Diocletianum& Maximianu,patres nostros, cum

53쪽

AJὸdicta Principum

Omnes fere mortales deorum cultu relicto, Christianorum se geti commiscere vidissent,recte pr cepisse ut cuncti mortales a cultu deorum immortalium discedentes indubitatis poenis ac suppliciis ad religionem

deorum reuocarentur. Verum cum

ego steliciter primum in Orientem venissem, cognouissemq; plurimos homines qui Reipub. poterant esse usui, a iudicibus ob dictam causiim in loca quaedam exilio esse relegatos , cuilibet iudici hoc in mandatis dedi,ut nemo illorum cum prouincialibus deinceps seuerius agat, sed blanditiis potius δc adhortationibus eos ad cultum deorum reuocet. Cum itaque a iudicibus ista sicuti iusseram perficerentur, hoc est consequutum, ut nemo ex Orietatibus partibus vel exilio relegaretur, Vel

54쪽

De licentia Sectarum. 2

contumax esset,sed ob id quod nihil

Contra eos grauiter ac seuere fiebat, ad cultum Deorum reuocarentur. Postquam vero anno praeterito prospero successu Nicomediam veni Dsem,illicque morarer,accesserunt ad me ciues urbis illius una cum statuis Deorum,obnixe orantes, ut huiuo modi gentem nullo modo in patria ipsorum habitare permitterem. Uerum, quoniam sciebam quam plurimos illius religionis viros in ipsis habitare partibus, responsum illis ad hunc modum temperaui,quod petitione quidem ipsoru delectatus es

sem, Verum eam non ab omnibus

seri vidissem. Quapropter, si qui insuperstitione illa manerent, sic unicuique voluntatis suae liberum relinqui propositum, & si Deorum cultum agnostere vellet, ut simul cum

55쪽

Ad Edictu Principum

Nicomedensibus eadem ciuitate,ac reliquis quoque ciuitatibus uterentur, quae& ipse consimilem ad me petitionem eo studio detulerint, ut ne unus quidem ex Christianis in ciuitatibus ipsorum habitaret. necesse fuit ut amice & benigne illis responderem, quod hoc ipsu m etiam antiqui Imperatores cuncti obseruaru & diis ipsis probatur, propter quOS uniuersi mortales &ipsa Reipubliacae gubernacula consistunt. Placuit igitur tantam petitionem quam ad me pro summi Dei sui cultu detulerunt, confirmare. Quocirca, etiamsi potissimum deuotioni tuς etiam antea scriptum est,ac similiter mandatum, ne contra prouinciales huius modi gentem conseruare satagetes

asperum quid agatur,sed illis patienter obtemperetur, & nec ab offici

libu S

56쪽

De licentia Sectarum. libus, nec aliis quibuscunque contumelias vel exagitationes patiantur: rationi consentaneum putaui etiam hisce literis dexteritate tuam admonere,potius blanditiis& adhortationibus prouinciales nostros Deorucura agnoscere facias. Quapropter si quis sit apte sponte Deoru cultum agnoscendum esse duxerit, eiusmodi complecti co ueniet: si vero nonnulli religioni su ae peculiari adhaerere voluerint, id illorum arbitrio relinques. Debet itaque deuotio tua quod iniunctum est custodire, nec .vlli data sit haec potestas, ut prouinciales nostros contumeliis & concussionibus premat: quadoquidem sicut & antea scriptum est, adhorta

tionibus magis & blanditiis prouin i. ciales nostros ad cultum deorum reuocari decet.

57쪽

Ad edictu Principum Euseb.G Tandem si inu lationis suae imp D

',caf IO. tiens arma contra Constantinum ar

ripuit, a Licinio profligatus legem tulit pro libertate Christianorum plenissimam, quae sic habet.

Imperator, Caeser, Caius Valerius Maximinus,Germanicus, Pius, Fortunatus, Augustus,Prouincialiunostrorum praefectibus indesinenter & quouis modo consulere, & ea nos illis exhibere velle couenit,quibus consequi possint, quae potissimum prosunt Qus vero utilitati, comoditat1que communi, & Reipublicae compendiis conducant, ac V-niuscuiusque menti sint accepta,manifestum credimus, nemine esse qui ignoret, sed unum quenque ad idip- sum quod factum est recurrere, ocquem uis mortalium hoc cognoscere & in seipso habere.Clim igitur &

58쪽

De licentia Sectarum 2 cantea scientiae nostr e innotuerit, ex eadem causa propter quam a Diocletiano & Maximiano felicis memoriae parentibus nostris, Christianorus,nodos amputari prςceptum fuit, multos esse ab officialibus conquassatos & spoliatos, idque etiam num porro fieri contra prouinciales, nostros, quibus potissimum competen ter prospicerestu demus, ita ut facultates ipsorum absumantur, mis. sis literis ad uniuscuiusque prouinciae praesides, anno praeterito statuimus, ut siquis huiusmodi ritib', vel religionis ipsius obseruan tiar adhaerere voluerit, huic licere ut inoffense propositum suum sequatur,&a nemine impediatur ac prohibeatur, esteque illis liberum sine ullo metu&suspitione,quod cuique placuerit facere. Ouin ne nunc quidem latere

59쪽

Medictu Principum vos potest , iudices quosdam iussa

nostra neglexisse , ac subditos nostros de mandatis nostris dubios reddidisse, idque effecisse, ut cunctantius cultibus illis adhaeserint,qui ipsis tamen magis adlubescunt. Vt igitur posthac omnis suspicio, haesit tio, ac metus auferatur, edictu hoc publicare decrevimus, quo cunctis manifestu fiat, licere illis quotquot haeresim illam,& religionem setiari volui ex hac nostra largitione, sicut cuique cordi est & adlubescit,ita religione illa uti, quam pro more suo exercere voluerit. Quin & hoc illi, permittitur, ut dominica oratoria construant. Ad haec ut maius sit hoc nostrum donum etiam illud constituere dignati sumus,ut si quae dotri'& praedia ad ius Christianorum antea pertinentia, iussu maiorum no-

60쪽

De licentia Sectarum. 27strorum ad ius fisci transierunt,aut a ciuitate quapiam occupata,vel alias diuendita, uti e dono cuipiam sunt tradita,haec omnia ad priscum Christianoruius reuocari iussimus, quo etiam hac in re pietatis ac prouidentiae experientiam cuncti capiant.

Ad eos qui haec edicta pro Christianis transferunt ad haereticos. Cap. VI.

VI verbis ac rationibus Impe

ratorum infidelium abutuntur, pro haereticis aperte significant eam se inire ratione, qua per Principes emersit atq; accreuit Christianismus ac fides catholica, Vt emergant hqreses & crescant authoritate Regum, a quibus comprimi oportuit. Non enim suis edictis expectarunt illi imperatores, quasi sua