Fontes iuris ecclesiastici antiqui et hodierni edidit Ferdinandus Walter

581쪽

LXXXVIII. PREUSS. GESEN VOM M. MAEM 1845.

des justificati Ves. 80. Les comptes seront Vis 6s par l'έvδquo, qui tes trans- metira au ministre des cultes; et si aucun motis ne s'opposo hyapprobation, te ministre les renuerra k l'sivoque, qui les arrh-tera dffinitivement et en donnera dicharge. Dispositions transitoires. Art. 81. Les titres, les registros ou sommiers concernant plusleurs cures. d'un diochse, seront depossis au ssicretariat de lyarchevecti si ou sivech6 do ce diochse, pour y aVOir recOurs et en eire dei ivrsi tes extralis ou expiditions doni les titulaires auraient besoin. 82. Les registres, titres et documens concernant Padministration g6ngrato des gconomais, seront depossis ii nos archives impgriales, saus A en dolivrer des exp6ditions aux sitablis- semens qui ου'y trouverat ent intctesssis. 83. Notre grand-juge ministre de la justice, et nos ministres des cultes, de l'intdrieur, des finances et du trsisor imporiat, sont charges, chacun en ce qui te concerne, de l'oxέcu,

582쪽

chen solite.

583쪽

LXXXIX. ENCYCLICA DE DIEBUS FESTIS A. 1858.

Ε) cullus publicus.

X. Pii IX. encyclica dio 3. maji 18M emissa applicatione sacrificii missae in diobus

f es tis. Venerabilibus fratribus patriarchis, primatibus, archiepiscopis, episcopis, aliisque locorum ordinariis gratiam et communionem cum apostolica sede habentibus. Pius Papa IX. Venerabiles Fratres Salutem et apostolicam benedictionem.

Amantissimi Redemptoris Nostri Christi Jesu Unigeniti Filii

Dei tanta fuit erga homines benignitas et caritas, ut, Veluti optime nostis, Venerabiles Fratres, humana indutus natura non solum saevissimos pro nostra salute cruciatus atrocissimam quo crucis mortem perpeti, Verum etiam in augustissimo sui corporis sanguinisque sacramento nobiscum semper morari, ac nos peramanter pascere et nutrire Voluerit, quo ipse in coelum rediens ad dexteram Patris nos et sui numinis praesentia, et tutissimo spiritualis vitae praesidio communiret. Neque contentus nos tam

insigni ac plane divina dilexisse caritato, beneficia beneficiisde

584쪽

LXXXIX. ENCYCLICA DE DIEBUS FESTIS A. 1858.

cumulans, suique in nos amoris divitias prosundens effecit, ut probe intelligeremus, quod cum dilexisset suos, in finem diloxit

eos. Namque se aeternum Saeerdotem osse declarans secundum

ordinem Melchisedech, suum in Catholica Ecclesia Sacerdotium perpetuo instituit, et illud idem Sacrificium, quod ipse ad universum humanum genus a peccati jugo ac daemonis captivitato vindicandum et redimendum in ara crucis, pretiosissimo suo sanguine est uso, semel peregit, pacificans sive quae in eoelis sunt, siVe quae in terra, usque ad consummationem saeculi permanoro decrevit, et quotidie fieri, ac renovari jussit per Sacerdotum ministerium, sola offerendi ratione diversa, ut salutares uberrimique suae passionis fructus in homines semper redundarent. Si quidem incruento Missae sacrificio, quod conspicuo Sacerdotum ministerio peragitur, illa ipsa vivifica litatur victima, quae Deo Patri nos reconciliarit, quaeque omnem merendi, placandi, impetrandi ac satisfaciendi vim habens illam nobis mortem Unigeniti per mysterium reparat, qui licet resurgens a mortuis jam non moritur, et mors ei ultra non dominabitur, tamen in semetipso immortaliter atque incorruptibiliter vivens pro nobis iterum in hoc mysterio sacrae oblationis immolatur j. , Atque haec est munda illa oblatio, quam nulla offerentium indignitas ac malitia inquinare unquam potest, et quam Dominus per Malachiam nomine suo, quod magnum futurum esset in gentibus, a solis ortu usque ad occasum in omni loco mundam offerendam esse praedixit '). Quae quidem oblatio imessabili prorsus fructuum ubertate redundans praesentem aeque ac suturam vitam complectitur. Ea enim oblatione placatus Deus gratiam donumque poenitentiae concedens, crimina et peccata etiam ingentia dimittit, ac licet peccatis nostris graviter offensus ab ira ad misericordiam, a iustae animadversionis sevoritate ad clementiam traducitur; ea temporalium poenarum reatus et obligatio dissolvitur; ea defunctorum in Christo animae nondum ad plenum purgatae Sublevantiir; ea obtinentur quoque temPoralia bona, si tamen potioribus non officiant; ea Sanctis, et tu primis Immaculatae Sanctissimaeque Dei Genitrici Virgini Mariae eximius quidam honor, cultusque concili tur. Quocirca ex Apostolorum traditione divinum Missae sacrificium offerimusμ pro communi Ecclesiarum pace, pro recta

585쪽

LXXXIX. ENCYCLICA DE DIEBUS FESTIS A. 1845.

571 mundi compositione, pro imperatoribus, militibus, sociis, pro iis, qui infirmitatibus laborant, qui afflictionibus premuntur, et universim pro omnibus qui opis indiget, et pro defunctis in purgatorio degentibus, maximum hoc credentes alumentum illis animabus foro, pro quibus oratio desertur, dum sancta et perquam tremenda coram jacet victima δ). Cum igitur nihil sit majus, nihil salutarius, nihil sanctius, mihil divinius incruento Missae sacrificio, quo idem corpus, idem sanguis, idem Deus et Dominus Noster Jesus - Christus Deo pro omnium saluto in altari per Sacerdotes offertur et immol tur, iccirco Sancta mater Ecclesia tanto divini sui Sponsi dilata

thesauro nunquam destitit omnem curam, operam, diligentiam- quo in id conferre, ut tam tremendum mysterium a Sacordotibus, quanta maxima fieri posset, interiore cordis munditia ac puritate perageretur, debitoque sacrarum caeremoniarum, ac rituum apparatu, cultuque celebraretur, ut ipsius mysterii magnitudo et majestas vel externa quoque specie magis eluceat, et fideles ad rerum divinarum, quae in tam admirabili ac venerando Sacrificio occultae continentur, contemplationem excitentur. Ac pari sollicitudine studioque ipsa pientissima Mater nunquam cessavit suos fideles filios commonere, hortari, et inflammare , ut ea, qua oportet, pietate, Veneratione ac devotione ad hoc divinum Sacrificium frequentissime convenirent, praecipiens, ut eidem omnibus do praecepto sestis diebus ipsi interesse omnino deberent, animis ad illud oculisque religiosissime intenti, quo divinam exinde misericordiam, Omniumque bonorum copiam sibi felicissime comparare pOSSent. Jam vero cum omnis Pontifex ex hominibus assumptus, pro hominibus constituatur in iis, quae sunt ad Deum, ut offerat dona et sacrificia pro peccatis, tum pro egregia Vestra sapientia apprime cognoscitis, Venerabiles Fratres, sacrosanctum Missae sacrificium ab animarum pastoribus esse applicandum pro populo eorum curae commisso, et hujusmodi obligationem ex Divino praecepto descendere juxta Concilii Tridentini doctrinam, cum idem Concilium disertissimis gravissimisque verbis edoceat , praecepto divino mandatum esse omnibus, quibus animarum cura commiSsa est, OVes suas agnoscere, et pro his sacrificium onsereεμ' . Notissimae quoque Vobis sunt felicis recordationis Bo-

586쪽

572LXxXIX. ENCYCLICA DE DIEBUS FESTIS L. 1858.

nedieii XIV Decessoris Nostri Litterae die 19. Augusti anni 1744 datae, quibus de hac obligatione copiose, Eapienterque loquens, ac Tridentinorum Patrum mentem uberius explicans et confirmans, ad omnes controversias, quaestiones dubitationesque amovendas, clare aperteque declaravit et constituit, parochos, aliosque omnes animarum curam actu habentes debere Missae

sacrificium pro populo sibi concredito peragero omnibus Dominicis aliisque de praecepto festis diebus, et illis otiam, quibus ipso in nonnullis Dioecesibus dierum de praecepto sestorum n. merum imminuens permiserat populis in servilia opera incumbere, sed caverat tamen, ut ipsi populi obligationi de Sacro audiendo satisfacere deberentq). Non mediocri certo jucunditato perfundimur, Venerabiles Fratres, cum ex relationibus, quas de vestrarum Dioecesium Statu cum summa Vestri nominis laude, ac pari animi Nostri gaudio ad Nos, et hanc Apostolicam Sodem, veluti officii vestri ratio postulat, mittendas curatis, agnoscamus, animarum curatores sujusmodi sui muneris obligationem diligenter implere Dominicis et aliis, qui adhuc ex praecepto seriantur,

diebus, Missae sacrificium pro populo sibi tradito ceIebrare haud omittunt. Sed minime ignoramus, pluribus in Ioeis id a parochis jamdiu praetermitti solere aliis diebus, qui antea veluti festido praecepto erant colendi juxta Constitutionem felicis memoriae Urbani VIII Deeessoris pariter Nostriq) et quibus haec

Apostolica Sedes annuens variis Sacrorum Antistitum postulationibus, ac prae oculis habens causas, rationesque ab ipsis e positas, dum imminuit sestos de praecepto dies, non solum pedimisit, ut populi servilibus operibus vacare possent, Verum eum indulsit, ut ipsi ab obligatione audiendi Sacrula essent exempti. Ubi enim haec benigna Sanctae Sedis Indulta in lucem prodierunt, statim plurium regionum parochi existimantes, se hisce diebus ita reductis solutos esso ab obligatione peragendi Sacrum pro populo, obligationem ipsam implere plane neglexemini. Hinc porro invaluit consuetudo, ut earundem regionum Parochi commemoratis diebus sacrosanctum Missae sacrificium pro populo applicare cessaverint, nec defuere, qui ejusmodi consuetudinem tueri ac desendere non dubitarunt. Nos igitur do spirituali universi Domini gregis Nobis divinitus commissi bono vel maximo solliciti, ac non parum dolen-

587쪽

LXXXIX. ENCYCLICA DE DIEBUS FESTIS A. 1858. 573tes, ex hujusmodi praetermissione fideles illorum locorum populos maximis spiritualibus fructibus privari, tanti momenti no-gotio occurrere statuimus, cum praesertim noscamus, hanc Apostolieam Sedem docuisse, parochos diebus festis etiam reductis debere Sacrum pro populo celebrare. Et sane quamvis Romani Ρontifices Decessores Nostri enixis Sacrorum Ai tistitum petitionibus ac variis pluribusque fidelium populorum ae locorum rationibus permoti sestos de praecepto dies imminuendos siem fuerint, ac simul benigne concesserint, ut populi hiseo diebus servilia opera libere exercerent, quin Sacrum audire deberent, tamen iidem Praecessores Nostri in hisce Indultis tribuondis integram inviolatamque legem esse Voluerunt, ut scilicet prae- dietis diebus nihil in Ecclesiis unquam innOVaretur, quoad comsuorum divinorum officiorum ordinem et ritum, utque omnia eo prorsus modo peragerentur quo antea peragi solebant, cum emin-ciata Urbani VIII Constitutio plene vigeret, qua sesti de praecepto dies servandi suerant praescripti. Ex quo parochi facito intelligere poterant, se illis diebus minime expeditos esso ab obligatione applicandi pro populo Missam, quae potissima ritus

pars est, animo praesorum reputantes Pontificia Rescripta eo plane, quem prae se ferunt, sensu esse omnino accipienda, et illa strictissimae esse interpretationis. Accedit etiam ut haec Sancta Sedes in plurimis peculiaribus casibus de huiusmodi parochorum onere consulta haud omiserit per suas praesertim Congregationes sive Concilii, sive Fidei propagandae, sive sacrorum Rituum,sivo etiam per Sacram Poenitentiariam saepissime respondero et odicero, parochos eidem oneri esse obnoxios applicandi pro populo Missam illis etiam diebus, qui de festorum ex praecepto dierum numero fuerant sublati. Itaque robus omnibus maturo examine perpensis, atque in consilium adhibitis nonnullis Venerabilibus Fratribus Nostris. S. R. L. Cardinalibus Nostrao Congregationis Tridentinis De-eretis tuendis, interpretandisque praepositae, hanc Vobis, Venerabiles Fratres, Eucyclicam Epistolam scribendam esse censu,

mus, ut certam et constantem normam legemque constituamus

ab omnibus parochis sedulo, diligentorque observandam. Quamobrem hisce Litteris declaramus, statuimus atque decernimus,

parochos, aliosque Omnes animarum curam a tu gerentes sacrin

sanctum Missae sacrificium pro populo sibi commisso celebrare, et applicare debere tum omnibus dominicis, aliisque diebus, qui ex praecepto adhuc servantur, tum illis etiam, qui ex hujus Apostolicae

588쪽

574 LXXXIX. EΝCYCLICA DE DIEBUS FESTIS A. 1858. Sedis indulgentia ex dierum de praecepto festorum numero sublati ae translati sunt, quemadmodum ipsi animarum curatores debeant, dum memorata Urbani VIII Constitutio in pleno suo robore vigebat, antequam festivi de praecepto dies imminuerentur, et transferrentur. Quod Vero attinet ad sestos translatos dies id unum excipimus, ut scilicet quando una cum solemnitate divinum officium translatum fuerit in Dominicum diem, una tantum Missa pro populo sit a parochis applicanda, quandoquidem Missa, quae praecipua divini officii pars est, una simul cum ipso

officio translata existimari debet. Nunc vero paterni animi Nostri caritate illorum parochorum tranquillitati prospicere volentes, qui ob assertam consuetudinem memoratis diebus Missam pro populo applicare omiserunt, eosdem parochos ob omnibus quibusque praeteritis omissionibus Auctoritate Nostra Apostolica plenissime absolvimus. Et quoniam non desunt animarum curatores, qui peculiare aliquod reductionis, uti dicunt, Indultum ab hac Apostolica Sede obtinuere, concedimus, ut ipsi hujusco Indulti beneficio perfrui pergant juxta tamen conditiones in Indulto expressas, et doneo parochorum officium exercuerint in paroeciis, quas in praesentiarum regunt et administrant. Dum autem haec statuimus, et indulgemus, in eam profecto spem exigimur sore, Venerabiles Fratres, ut parochi majore usque animarum studio et amore incensi huic obligationi applicandi Missam pro populo diligentissime ac religiossime satissa-cere glorientur, serio considerantes uberrimam coelestium praesertim munerum, ac bonorum copiam, quae ex hac incruenti,

diviniquo Sacrificii applicatione in christianam plebem eorum

curae commissam abunde redundat. Cum vero Nos minime lateat, peculiares casus contingere posse, in quibus pro re ae tempore aliqua hujus obligationis remissio parochis sit tribuenda, sciatis velimus, ab omnibus Nostram Concilii Congregationem unico adeundam ad hujusmodi obtinenda indulta, illis dumtaxat exceptis, qui a Nostra Congregatione fidei propagandae praeposita pendent, cum opportunas utrique Congregationi contu- Ierimus facultates.

Nihil plano dubitamus, Venerabiles Fratres, quin pro eximia

vestra episeopali sollicitudine omnibus et singulis vestrarum Dioecesium parochis, nulla interposita mora, sedulo manifestare velitis, quae in hisce Nostris Litteris de eorum obligatione applicandi pro populo sibi commisso sacrosanctum Missae sacrifi-

589쪽

LXXXIX ENCYCLICA DE DIEBUS FESΤIS A. 1858. 575eium suprema Nostra auctoritate confirmamus, ac denuo constituimus, Volumus, praecipimus et mandamus. Αe persuasissimum quoque Nobis est, Vos maximam adhibituros esse vigilantiam, ut animarum curatores hanc etiam Sui muneris partem diligenter impleant, ac studioso observent, quae a Nobis in hisco Litteris statuta atque sancita sunt. Optamus autem ut harum Litterarum exemplar in Tabulario episcopalis cujusquo

vestrum Curiae perpetuo assemetur. Cum autem, Venerabiles Fratres, probe noscatis, sacrosancto

Missae sacrificio magnam fidelis populi contineri eruditionem, ne intermittatis unquam parochos praesertim, alios tuo divini verbi praecones, et eos quibus demandatum est munus erudiendi christianum populum, monere, hortari, ut fidelibus populis tam sancti tamque admirabilis Sacrificii necessitatem, praestantiam, magnitudinem, finem, fructus studiosissime et accuratissime eXponant, explicent, ac simul fideles ipsos excitent, inflamment, quo eidem Sacrificio ea, qua par est, fide, religione ac pietate frequentissimo intersint, ut divinam misericordiam, et Omne, quo indigent,

beneficiorum genus sibi comparare queant. Neque desinatis omnem operam et industriam impendere, ut Vestrarum Dioecesium Sacerdotes ea morum integritate, gravitate, eaque totius vitae innocentia, sanctitate emineant, quae illos omnino docet, quibus unis datum est divinam consecrare Hostiam, ac tam Sanctum, tamque tremendum perficere Sacrificium. Quocirca omnes sanctissimo Sacerdotio initiatos etiam atque etiam monete, urgete, ut serio meditantes ministerium, quod acceperunt in Domino, illud impleant, et continenter memores dignitatis, ac coelestis potestatis, qua praediti sunt, Virtutum omnium Splendore, ac salutaris doctrinae laudo resulgeant, summaque animi contentione in divinum cultum divinasque res et animarum salutem incumbant, ac seipos hostiam Vivam et sanctam Domino exhibentes, ut mortificationem Jesu in suo corpore semper ci umserentes puris manibus, et mundo corde placationis Hostiam rite offerant Deo pro sua ac totius mundi salute.

Denique nihil Nobis gratius, Venerabiles Fratres, quam hae

etiam uti occasione, ut iterum testemur, et confirmemus praecipuam, qua Vos omnes in Domino prosequimur, benevolentiam,ao simul Vobis addamus animos, ut majore usque alacritate pergatis omnes gravissimi pastoralis Vestri muneris partes strenue ac sedulo obire, et intentissimo studio dilectarum ovium saluti incolumitatique consulere. Diuitiaso by Cooste

590쪽

XO. CΟΝST. DE IUDICIIS MATRIMON. A. 1743. Pro certo habete, Nos paratissimos esse ad ea omnia Iibentissime agenda, quae ad majorem Vestram ac Dioecesium vestrarum utilitatem procurandam conducere posse noverimus. Interim vero coelestium munerum auspicem, ac studiosissimao Nostrae in Vos voluntatis testem accipito Apostolicam Benedictionem, quam intimo cordis affectu Vobis ipsis Venerabiles Fratros, eunctisque Clericis, Laicisque fidelibus cujusque vestrum vigilantiae commissis amantissime impertimur.

Datum Romae apud Sanctum Petrum die III. Maii Anno CCCLVIII. Pontificatus Nostri Anno Duodecimo.

F) Ius matrimoniale.

XC. Benedicti XLV. constitutio III non. novembris 1741 data de ordino iudiciorum in causis matrimo- nialibus. Benedictus Episcopus, Servus Sorvorum Dei. Ad Perpetuam Rei Memoriam. Dei miseratione, cujus judicia incomprehensibilia sunt, et viae investigabiles, in suprema Ecclesiae specula immerentes constituti, ut super universum Dominicum gregem EXcubias sedulo agamus, ad commissum Pastoralia officii munus pertinero dignoscimus, subnascentes ex infernalis hostis astutia, et hominum malitia, abusus, quibus et animarum saluti pernicies , et Sacramentis Ecclesiae injuria insertur, radicitus evellere, et potestatis Nobis desuper traditae operam interponere, ut et humana cohibeatur temeritas, et veneranda Divinao Legis AerVetur auctoritaS.

g. 1. Siquidem Matrimonii foedus a Deo institutum, quod, et quatenus naturae officium est, pro educandae prolis studio, aliisque Matrimonii bonis servandis, perpetuum, et indissolubile esse convenit; et quatenus est Catholicae Ecclesiae Sacramentum , humana praesumptione dissolvi non posse , Salvator ipso oro suo pronunciavit, dicens: Quod Deus conjunxit, homo non separet: ad aurea Apostolatus nostri pervenit, in quibusdam Ecclesiasticis Curiis inconsulta nimis Ddicum facilitate infringi, et tomero, atque inconsiderate de eorumdem Matrimo-