장음표시 사용
151쪽
σασθαι ἐπικαιρον, ἁ μ ἐκείνης μνησόμενος ἀναπρ&ναι καia carit γχέαι τους περὶ εἰρήνης λορους κα ἀναστὰς ευθυς του-εδριου - τη χειρὶ κατασείσας σιωπην, πριν τι προειπεῖν ητην αἰτιαν, ἐζ ῆς εἰς τοιαυτα αυρ/ινῖτο, προσθεῖναι, πολλα κατα P. 4235μεγαλον δομεστικου βρεις δμξ ει πολέμιον κοινον καλαπιστον βασιλευσιν, ἐμιορκον τε κα φευδόμενον ob τα πολλὰ καλων, καὶ τελευταῖον εἰς αἰσχρα καἰ ἀνελευθέρους κατέληγεν ἐπιτιαια εχων δὲ περι αιτο πολλους ομοεις τε ἡβριμα καί προς παναναιδεια χωρεῖν ἐλοιuως παρεσκευασμένους, ἐκέλευεν ερε rotio τους πρέσβεις καὶ του ιιον ου με απτομενοι θρασέως οτου Καντακουζονου πατριάν ς' ἐπεβόων ού ros ' χριστ
unat-7ν καλυποκριτον καὶ τοιαυτα απτα δεινοτερα προσαγορευ-
quibus de pace sermone eonfundere atque evertere posset, oppo tune usurum se existimavi Et illico tu consessu surgens an que silentium indicens, priusquam Praesaretur aut causam adduc ret, ob tiam huc ferretur, multa adversus magnum domestieum maledicta congerebat, communem hostem, imperatoribus infidum, Periurum, mendaciloquum nomiuans laudemque in foeda et illi heralia convicia desinens. Et quia comites habebat, sibi maledice tia similes et ad omnem iuverecundiam proicetos , imperavit illis in Iegatos torquere commata. Ac monachum quidem impudenter lacerantes, acclamabant hic est Cantaeugeni patriarina, illusor Chriat et hypocrita , et aliis demum eontumeliosioribus vocabulis eum Proscindebant. guropulum quoque variis probris perquam iniurioso Iacerabant. Deinde ambos in aedibus, Di diversabantur, ita custodierunt, ut egredi nusquam possenti At imperatrix, ait quiatiorum illi etiam nihil dolebat, an quia seditiosorum impcius iam reprimere et coercere non poterat, silentio ista ferebat Archontesae primores illi, in quorum manibus iam erat res Publica, matrem magni domestici eum utpote Andronico domi inclusam a uetaeustodia, tutius servabant. Ubi belli amma Byetantii iam emic iit, alias quoque urbes, maiores minoresque . ad eius societatem dedita opera trauucere oportere iudicatum esti Ergo ad omnes imperatoriae
152쪽
νετο τὴν ροχον καὶ αυτος καὶ οἱ συνοντες. -υ μν έντοι
καὶ αυτοι νεωτεοιζειν πεχειρουν, την προθεσμίαν περιμένον
ρίσκειν , ὁθεν α ἀπ κα αὐτοῖς ποριζεσθοι το σωτηριαν. τῆ δ' ἐδοκουν ἐν τὰ λυσιτελουντα συμβουλε ιν Ἀνδε γαρ, βασιλίδος καὶ των περι αυτην, α λυσιτελεῖν αυτοῖς ἐνομον, πραττοντων, λους αργους προσηκειν πετο καθῆσθ- τι γε ἐν Auενος σεσθαί τινα μεταβολῆν καὶ κατάλυσιν τολοπολέuου, αρεκάλει τους συνοντας, 4 ιιι οφυεῖν, ησο φορμας παρέχειν τῆ πολαω.
S. γραμμήτων M. πραγμGων P. transmittuntur epistolae, quibus praecipitur, magnum domesticum
hostis loco habeant ad se venientem nulla exeipiat nervis omnibus et resistant eumque disperdant. Hae ut illi nuntiata sunt et ad luculentam confirmationem aliquod huiusmodi epistolae apportatae, eum suis nimiopere conturbatus, euram aestu uetuavit nihil tamen novi tcntarunt, diem oratoribus reversuris praefinitam prae stolantes, indecorum rati, prius quidquam inceptare. Ea ubi assuit, nec legati usquam comparerent et neque litteris, neque internuntiis, uae acta essent, iunificare possent, propterea quod caute cust iebantur quotquot optimates Didymolichi versabantur et duees item exercitu simul ad magnum domesticum adeuntes, auctores erant, ne procrastinaret, omni iam praetextu sublato, et de ipsorum etiam salute incolumitateque ogiraret. Placuit onsilium. Cum enim imperatrix cum actione sua utilitates suas curarct, haud illo sibi sedendum arbitrabatur. Nihilo minus aliquam adhue conversio nem bellique dissolutionem sperans, suo ne animis conciderent neve bellum irritarent, hortabatur.
153쪽
πν--ην εἶχεν ἄν τινα λογον ἰσως, ποῖος τὸν τροπον ai
i 3 alliode M.tio venit eum litteris, quibus imperabatur, ut se abdicaret a domi
suae privatus viveret, neve extra portam Didymotichi pedem esserret, uoad ipsa de eo pro arbitrio statuisset. Causam mandati sui nolle in praesens patefacere paulo post ipsi et omnibus manifestam fore. Antequam autem hae litterae conscriberentur, aliae, pocaucho di-ςtante, exaratae fuerant, selle contumeliarum et irrisionum plenae: quas mitti imperatrix vetuit, vix eius auetoritate quiescentibus, R uibus ad mittendum impellebatur. Illis in conventu apud Didymotichum recitatis, eteri quidem omnes scriptorum absurditato tinniti, bellum capessendum nee perditis hominibus suae salutis 'pportunitatem esse condonandam dictitare. At magnus domesticus ima se inter sacrum saxumque stare videns et nec ipse ultra pro-utandum censens , ad consilium resert quid tali praesertim tempore iaciendum sit, exquirit a princeps ipse consilii, hunc in modum disserit. Quae nunc sit rerum dissicultas perturbatioque, Viri tommilitones et quanto amictior status hic laturus sit, omnibus obis aine discrimine exputare licitum est. Ego vero si aut modo e peregrina regione adventarem, aut apud vos degeus, velut unus 4 media plebe, ignorarer, esset sortasse, cur mores ingeniuntque
154쪽
A.c. a 3434 ηθος, ἐφ μων διεξιέναι. ἐπεὶ δ' ἐκ πρειος ἡλικίας υχρι
ρασθαι παρέχεσθαι λαγκαζομην, ουχ ηττον αν μοι συνει-5
δικαι ως πεπολιτευ/ιενον παρ' μῖν se αυτον ἀποδεικνυς, παντα παφω τα is δεερα εἰδοσιν εως μεν ουν περιῆν ὁ βασιλευς, ἐκεῖνος τε ἐμοὶ πολλῆν ἐν τοῖς πραγμασι παρείχετο iοP. α 5 τὸν ροπην καὶ πάντα ου ἡττον ν εαυτῶ κα τα μέγιστα
ἐπορεπε διοικεῖν. ἐγώ τε τὴν an ευνοιαν παρειχομον κεισπουδὴν, σα προσῆκε τον φιλουμενον ποιεῖν, ουδεν ἐλλειπων.
ἐπε δ υτο δόξαν οὐ τα uid πάντα διοικουντι, ε ἀνθρω- πων ἐγένετο ἐκεῖνος, γω μεν ουειν μερον ἐλογιζομην προ is ηκειν ἐμαυτω ἡ τῆς εἰς ἐκεῖνον εὐνοίας δεῖγμα σαφέστατον
τὴν εἰς τους παῖδας προνοιαν καὶ βασιλι δα την ἐκείνου γα- μετον ζενεγκεῖν. κα διετέλεσά γε μετα τὴν ἐκείνου τελευτον χρι νυν ουδὲ των δεοντων παραλείπων, ἀλλὰ κα σω- V 344 ματος καὶ χρηματων ἀφειδων κα πάντα πραττων καὶ μηχα-MaBνωιιενος ni τω συνδιασωζειν ἐκείνοις τον αρχον. ἐν Ουδ' ἄχρι νυν με ορθως καὶ δικαίως ἐπολιτευομον, στερον
meum vobis expliearem. Sed quoniam a primordio aetatis usqNe ad hoc tempns non soliti apii vos vestris legibiis institutisque vixi, sed Romanorum quoque imperium secundum imperatorem rexi, ex quo id ille accepit, in quo coactus sum, me aut benigniorom aut severiorem experiundum praehere omnibus non minus vos qualissim , quam egomet ipse , cognitum perspectumque habetis. Quare ne de anteacta vita mea plura dicam, ut doceam nimirum , me honecte ac iuste inter vos vixisse, nando quidem nostra nania perspicii nostis. Quamdiu igitii superfuit imperator, multo me res Imperii gubernantem amore prosecutus est, nee magis sibi, quam mihi omnia, qtiamvis summi momenti, regenda permisi Cui ego in amore ac ludio respondebam ne a me osticium ullum desiderari patiebar, quod ii diligitiir, se diligenti praestare debeti
Postquam autem ille nutu ac voluntate universa moderantis Dei, inter lio minos esse desiit, id solum negotii redebam mihi datum. ut evideritissituum mei erga ipsum amoris argumentum, solicitudinem atque curam in liberos et coniugem eius ederem. Et quidem ab eius obitu usque hue nihil praetermisi, sed nec corpori meo Pecu niisve Pepere nihilque non see et tentavi, ut illis imperium conservarem. Neque vero cum hactenus pro eo ac debili fideliter
iusteque praefuerim, demit magnitudine potestatIs inflatus mihi Romanum Imperium asserturus et personam istam in imperatoriam Diyitia i Cooste
155쪽
ωσπερ α προτερον, εἰχό/ιον ουδεν καινοτυιων, ουδε προς το λυσιτελουν ἐμοὶ τα πραγριατα οἰκονομων si ιδ αν τις a 'θη δικαίως, εἰς ἐμαυτον ιετάγειν πειρασθαι τὴν ρχην. ἐπιτροποι τε γα ἐχρησάμνῖν των ἐπαοχιων κα των πολεων, Dor mi προτερον ησαν βασιλέως τελευτωντος, καὶ τὴν τρα- tu' M. πως ευνοοσουσιν μοι ἀλλ' ὁπως μάλιστα τῶ κομmulaturus eram. Namque de praeterito, res ipsae hoe testabuntur r uper futuris, non solum cum cogitationum mearum testem do εed etiam ex ipsis praeteritis a quid probari posse dico. Si eui ista , ut sucophantae praedicant, concupiscebam, quid probl-bebat, quando imperatore moriente, illius sitos habens, palatium custodibus muniebam, et post diem tertium, imperatrice accedente, omnia erant in manu mea, ut iis ad arbitratum uterer, quin illos e medio tollerem mihique imperium ei tra sudorem ac laborem retinerem nullo iam relicto, qui se mihi auderet opponeres Atqui me non tantum nihil huiuscemodi machinari apparuit, sed cum in nonum diem a morte imperatoris omnia in tutissimo υnstituissem, quatodiam deinde removi et doni meae, sicut antea, rem curare p'blicam perrexi, nihil novi incipiens, neque ad meum commodum eius gubernationem dirigens unde conari me imperium oecupare vi piam iure putavisset. Qui vivo imperatore erant, eos provin-οδrum urbiumque praesectos reliqui et ut exercitus non mihi bene ellet, sed ommuni plurimum prodesset, omnimodis elaboravi. qui etiam dum foedera eum barbaria finitimis nivi nemo est, qui me privatum aliquod compendium communibus emolumentis
156쪽
A C. 34iγῶ χρη μοι ἔσονται , πάντα ἐπραγματε. 3, πν. - μῆν dua ἰ τοῖς περιοικοι τῶν βαρβαρων σπονδὰς θ ενος, νου
ζαντι η χιον ἐν χερσιν ὀλίγαις νοον ῆυέραις προηκον βασιλειοι χρείας γενομένης, ἐκ τῆς οἰκίας τῆς ἐμῆς σκινηορρορα οπὸ διακοσι ἐνέχθη υκ ἀλίγου ζιά τινος α με τα τὴν χρειαν τῶν επι την φυλακὴν ἐκεινων τετανυένων ἀπο
salutarem conseri, pro filiis autem imperatoria de suorum side e curis ut pugnaretiir operam dedi. Ex quibus universe hae luςφclarius est, me nullo dolo et sinceriter eorum loco clavum tenuisse Si enim ea versabam animo, quae alumniatores isti obiiciunt, ut nihil aliud, certe toto Romano imperio sparsas easque , ut pii quoque citis, immensas opes atque opias mihique ad hellum o Portunissimas colligere oportebat. Nun videre est, praeter eost rum greges et frugum tibertatem, quibus cougregandis fortasse exi stimaret quispiam suspicionem vitari aegre posse, magnam me mauri argeutique vim ubique. Quamquam dum quiddam admirabitqdico quod admirabilius est, praeterii. Non enim tantummod' sparsam pecuniam ineam non contraxi, sed et praesentem ac suppe ditantem partim in usus communes liberaliter insumpsi, parum quam in auibus habebam, Byzantii libens reliqui Paueis igitur ante prosectionem meam diebus eum indigentia in palatio extitis et, e domo mea vasa argentea admodum preeiosa supra ducenta prae bita sun Quorum custodes eum rogarent me, ut post usum δreeiperem, supervacaneum duxi assirmavique, nihil interfuturum aureum in aerario imperatoris, an in aedibus meis servarentur. Pr e terea eum insulas et urbes, maiores minoresque obtinerem must νDissilire by Ooste
157쪽
παροντων ταων, ουτ ει τις αλλοθί που διατριβοι, δυ-
quarum alias meis sumptibus aedificavi, alias dono ab imperatoreae epi, nulli earum praesidium imposui, ne quo initiis eas possiderein ulla eura dignatus sum. Nee, quisquam eoarguerit, aut s isse, aut tacturum fuisse quippiam , quod mihi utilo cum animo
meo constituisse Nec in hoe credo, ecusabunt, aiod otio ac desidiae deditus et hellandi inscitia nil illim operae pretium secerim. Ego vero non ex laboribus dumtaxat meis, sed omnium Romanorum testimonio, non sollim vestro, qui nune mecum militatis, sed equi vetantii et alibi terrarum vivunt, veritatem evidenter enitar demonstrare. Cum namque multi, summi atque infimi, et omnes
aeque mei cupidi sint aliique sanguine eoniuneti , alii amicitiae vinculis insolubilibus mecum copulati, quique multis iam uni et
eompluribus in rebus amoris erga me praeeipui doctrinenta dederent, nullias neque vestrum, qui adestis, neque alibi degentium, docere possit, se ullum de me erimen nosse, quorum accusor. Et tamen
unusquisque non plane stolidus confitebitur, me solum talia moliri non potuisse, sed et copiis et amicis longe dissimis et apparatu plurimo indiguisset ex quo si uo vulgo, at mei amicissimi lice-Diyitia i Cooste
158쪽
A Q Mi τιας διοσε αν, προς τὴν ἐπιχείρησιν συναιρο ιDης, καἰ φώλων των γνησιωτάτων Mάλιστα καὶ πολλῆς παρασκενῆς, Q ης - ἐνῆν, εἰ-ὴ τους πολλους, αλλὰ τους γε επιτηδειοτάτους, P. 4etiui τὴν διάνοιαν καταστοχα ζεσθαι τῶν γιγνοuένων. εἰ δε τίς
τι τοιουτον ξελεγχειν χροι, παριτα κα δεικνυταλ αλλ' υκ5αν χοι θω γαρ ἀνδριας εν κα συνέσεως - ἐμπειριας τῆς προς τους πολέμους πολλοῖς α παραχωρήσαιμι καὐτων πάλαι καὶ τῶν νυν τροπων δε εὐθυτ τος ut λοθείας ουδενί οἷς μάλιστα νυνὶ θαρρησας παρρησια*-αι τοιαυ-
5. παρε&ω ri titio ποπτευθεὶς P. i5. συνοι δυων p.ret colligero, quid sibi vellent quae serent. Si quis tale aliquid Probare potest, aeeedat licet et probe At non poteriti E iii idem
qua sortitudine, qua prudentia usque militari, et superiorum et nostri saeculi multis concesserim probatis autem moribus ac veritatis studio nemini; quibus potissimum nune consisus, h:ie libere sum prolocutus. Si igitur neque ex his, quae ipso uicere cov- tendi, neque ex vobis . qui mecum semper suistis, Vel suspectus vel reus eorum videor, quorum in me adornata est accusatio, nemo me iure reprehendes, quasi iniuria super his rebus succenseam. Decebat enim Augustam, testem ab initio integritatis meae et eius, quae mihi eum imperatore intercessit, uimitabilis et admiratione dignissimae amicitiae ac post obitum Ilius pro filiis ipsaque eurarum mearum et impigrae solicitudinis, non credere reophantis perversisque hominibus; sed a m legitime recteque pro ipsa imperium regente, rationes suas suspensas habere. At post quam daemon uispia in invidus et in pernicie invehenda exercitatus. Vera et iusta des me re tere nou sivit magisquo inimiciim Pro amico,
159쪽
ego quidem in hac causa nihil agere, sed vestrae me sententiae permittere et quod iudicaveritis, in eo alacriter vobis obsequi in animum indux3. Imo vero ego primus, ita in praesentia mihi illentur expedire, edisseram. Vestrum erit, aut sus agari dictis meis si ea probaveritis, aut unumquemque sententiam proferro huiusmodi, quae et praesentem miseriam tollat et nituram multo maiorem impcclia et clim vos, tum Romanum imperium universummuservet Arbitror autem, omnibus nobis nihil vel utilius soro et salutarios, quam si ad imperatricem ultro prosectus, ei me sub-ileiam, ut pro potestate et Iudicio sit de me statuat Et si quiadem, ut patrona iustitiae, iudicium constituere temptisque dele ioni praescribere voluerit, Deo veritatis praeside alique appellasione gaudente, fretus, omnia, ut revera sunt, falsitatis et sycophantiae, quod erit acillimum, convincam et ita totius imperii temperatione abiens et sycophantiae atque invidiae occasione omni ublata, privatus vivam, pii blici muneris nihil geram; nec si qua tuni est mortalium, eo me aut verbis inducere aut vi impellere inunitatur. Si neque iustitiae, neque honestatis ullam rationem
in 'ns, obtrectatoriim sermuuetilis cultus canta et occupata, in-
160쪽
ἐν δου συνων, πρὸς τα/nαττοι ενα ἀναισί πεῖν. α ιν υνεμοιγε πασι Ῥαγυαίοις δοξε κοινῆ λυσιμελεῖν, τοιαυτά ἐστιν. ωιιῖν δὲ εἴ τι τουτων λυσιτελέστερον ζευρεθῆναι δυνατον, ωσπερ φον, μαντον πειθυμενον παρέξομαι. βέλτιον γυρ, αν αρα καί τι σφάλ-αι, τοῖς πλείοσι πειθομενον τουτο -- ο
σχειν, ἡ τῆ σφετέρα θαρρήσαντα συνέσει, τα μεγάλα --
μ λ καὶ ὁ συγγενικος πόλει ος σχε τὴν ἀρχον, ου ἰδώμονον ἔκαστος ἐν εαυτὸν, αλλῶ καὶ κοινῆ πάντες πολλὰ
πολλάκις περὶ τῶν αιτων ἐβουλευσάμεθα, ως περι πραγμα- των ἀναγκαίων καὶ σχεδὰν περ φυχῆς αυτῆς ἔκαστος που ολὴν ποιου/ιενο φροντίδα. θεν ουδε νυν δε σε τα Mona
Io αδεῆ add. M. feram omnia hilariter longeque malim vincula et carcerem et bonorum proscriptionem et si quid his etiam arcerbius est, perpeti,
quam ivile bellum serere. QuIs enim omnium certius me novit mala certissima, quae ex hoc bello Prossuxura sint quorum, tantum abest, ut auctor esse velim ut non magis cupiam, ea ab alio induet vivus cognoscere . quam apud inseros eorum, quae hic agantur, seusum ullum habore. Quae in commune Romanis bonosor indicavi, haec sunt. Si quid his utilius cxcogitare potueritis. ego, ut dixi, vobis obsecundabo. Praestat enim, etiamsi quid offendam sortasse, hoc mihi pluribus obtemperanti accidere, quam dum mea ipsius sententia nitor, magna quaedam soliciter gorere. 25 Hunc in modum magnus domesticus disseruit. Quotquot autem aderant optimates et principes exercitus, velut ab una mente et lingua, Et prius quidem, dicebant, ex quo ipsa novitas per audaciam coepit bellumque civile extitit, non solum quilibet separatim sed e communiter omnes multum ac saepe eadem in deli- heiationem adduximus proinde ut de rebus necessariis ac tantum non de anima unusquisque per se anxio solitati. Quare nee iam