Ioannis Cantacuzeni Eximperatoris Historiarum Libri IV. Græce et Latine

211쪽

uonis , quae ex lactis evidentissima ducitur, negligentem, sermonibus maledicis aures dedisse, indeque non sibi dumtaxat, sed B manae quoque rei publicae maiorem tu modum nocuisse. Seisei- tantibus seminis, ecqua medicina malis ipso iam pro imperatores gerente, excogitari queat, Facilis, inquit illa. Etenim Cautacu-2enum etiam vivo inasperatore vestem imperatoriam non induisse, potestate tamen usum imperatoria. Nihil ergo novum, si quae in privata veste gesserit, eadem nunc in imperatoria gerat. ro eius porro tu me litimque meum imperatorem benevolentia, bello ne dum excitato, sitiam ipsius elenam eidem silio meo uxorem dandam inter nos convenit. Quod ubi nunc re persectum suerit, herulum parvo negotio sopietur et res publica uti prius ab eodem asmivistrabitur. Alioqui nihil obstabit, quin Romanus principatus sibimet exitio si vena inarum pars haec ut recte utiliterque Og in approbare pars alia omnia sentire. Postridie diluculo haec ADOcaucho cubiculi saeri praefecto, nuntiantur, qui extremum inde ibi sociisque periculum pertimescens, patriarchae aliorumque eon iuratorum aedos concursatis, Actum est, inquit, nostraque illa

212쪽

μὴ ἐξ ἀνθρωπων ἀφανισθέντας καινε τινι τροπω πανοικεσίαἀπολέσθαι. ιστε γαρ αυτοὶ, σα huis κατ' ἐκείνου κατηπό-

ρ νται, α πάντα χρὴ ἐνθυμου/ιένους, ἄσαν ἐπιδε ασθαι σπουδὴν, ωστε ιη μονον γίνεσθαι σπονδα ἐῆν, αλλὰ καὶ τον πολυιον, ω οἷοντε, ἀνάπτειν. ουδεν γαρή τουτο λυσιτελε-io στερον h/ιῖν. ἐδοκει ia οὐ κἀκείνοις δεινοτατα τα βασιλίAD βεβουλετιιενα σκεπτο1ιδεοις δὲ, fi χρὴ τον κίν)ννον διαφογεῖν, εδοκει δεῖν προς βασιλίδα ἀπελθοντας καὶ ὁ ἀπαταις χρησαι ἐνονς ἡ φοβησαντας ἀπειλαις, πείθειν αὐr' δι ορκων unεδουν, usi εἰ ιχ προτερον συνεπιVνοτιζοιντο καὶ αυτοὶ, μοτε ποαττειν, l3 ιζτε βουλευεσθαί τι περ τῆς προς Καντακουζηνον εἰρη7νης. P. 45s L υτιο δε συνθοιενοι προς βασιλίδα ῆκον προο V D0γορευσαντες δὲ, ξριεῖς' ειπον παντες καλιιάλιστα πατριαρχος, ἐν τοῖς πρωτοις ἐμε των Καντακου ηνου τετυγμένοι B φίλων, καὶ πολλῶν ἐκείνου καὶ μεγάλων ἀπολαυσα/ιεν τωrao εὐεργεσιων. μέχρι μὲν ουν κἀκεῖνο ευνους τε Ουῖν τοῖς βασιλευσιν η καὶ τα δίκαια διενοεῖτο πραττειν, ω δ' ἡγιωνὰ δεῖ οὐχ o πολεμεῖν, ἀλλ' υδ' ἀντιφθέγγεσθαι, λολuu.

8. ἔπιδείξεσθαι P. enim, nescio unde excita, pacem cum Cantacuχcnor lacere tu animo habet, quia et ipsum imperatorem esse pati potos et quia ele- nain, eius sitam impcratori filio nuptiis cstiua coniungere. Quae si aut nihil spei superest, qui ex hominibus ex torminati, in

atralit quodam modo cum tota stirpe intereamus. Recordamini enim vobiscum, quam multorum eriminum reum peregerimus. aoc iunia apud vos reputantes, Intendere ervos porici, ut o taut uin lae diis impediamus , sed ut hello, qua utum poterimus, saces subiicia mus quo nihil nobis utilius. Iudicarunt igitur et ceteri, imperatricem moliri tristissima. Quaerentibus autem, qua ratione periculose eximerent, placuit imperatricem adeundam, et aut technis aut minarum terrore adhibito, eam perpellere ut iurata promittat de Paeo cum Cantacti Z cno rc acturam quidquam, nec cogitati ramitiis corum quoque auctoritas accesserit. 34. Re sic composita, ad impcratricem gradiuntur eaque eon 8alutata, Nos, inquiunt, omnes et potissimum patriarcha inter Can lacuZeni amicos primum locum tenebamus, cui beneficia multa et

cxcellentia in acceptis erimus. Qua indiu igitur et ipse vobis imp. ratoribila studuit sensumque reole faciendi habuit, nemo nostrius

213쪽

HISTORIARUM III. D. uos

usi και ψαρ' ουδεν τὴν itiετερα λογισαμδεην σωτηρίαν, σπένδεοθαι - πολεμιωτατε τῆς ἰδίας φελείας νεκα, ιν - ωφέλειά τις εμπται ἐκ της εἰρηνης, αλλὰ μη βλάβη δεμ

ναἐο ἐκ των του πολέμου γενησομένων πασων - γαρ αυ-

rq περ της προς ἐκεινον εἰρηνης τῆς παρελθουσης διειλέχθης

-κτος, ιδ α μας διέλαθεν ἐπὶ πολλων εἰρημένα κοαις. ἐλεῖνον μεν ουν h/ιεῖς, ως κατα σου καὶ τῶν παίδων τα rατα καὶ διανοουuενον καὶ ηδν πραττοντα, σπερ Πλμιῶς Imuq πολέμιον τε ηγησί/ιεθα κα ουδενος, τογε εἰ ημας DVημον, ἡ μελησαμεν των βλάπτειν δυναμένων. εἰ δ' κ τινων ολων et εἰρηνο μαλλον συμφέρουσα ouιζεται νυνὶ ουδ' 'uεῖς ἐναντιωσομεθα προς τα φαινομεν λυσιτελεῖν, μονον

non diram serrum in illium eorripere, sedisce verbo ei repugnare Mutiuuit. Ex quo autem mentem iniustam et legibus adversantem induit et cui carissimus suit, eius liberos trucidare Romanumque imperium sibi asserere decrevit, nos hanc eius voluntatem inhumanam sceleratamque censentes, et hellum ei vestra causa intulimus, et eum ipsum, tum genus eius ac familiares summis lucommodis asseeimus. Et nunc tanta est animorum nostrorum conspiratio ut non peeuuias modo, sed vitam quoque ipsam pro vobis in illum bellando cupiamus prodigere. Itaque cum usque adeo promptoa propensosque in vestra ausa nos exhibeamus, iniquissimum fuerit, si tu nosis desertis et salute nostra despecta, privatum sectere compendium et eum hoste apitali foedus percutias si tamen compendium, et non omnibus, quae e bello exsistent, gravius dispendium paeem istam omitabitur. Quae enim de pace eum ipso ineunda multis audientibus disseruisti, nec nos latent. Quare nos eum ut in te a filios tuos teterri in parturientem et iam designantem, uim consensu et hostem decernimus et quantum in nobis est, nihil, quod laedere possit ab eo abstinebimus. Quodsi quibusdamRrgumentis pax in praesens videin conducere magis, nec nos ad- er abimur, si tantum communi mutum nostrum iudies et sente

214쪽

μων τοιαυτα πέπεικε λογιζεσθαι, ου ἀλυσιτελῆ μονον, ua

καὶ ἀδυνατα σχιδον τισι δὲ χρωμένη λογισμοῖς, αντακον ζ νον γῆθος φίλα σοί τε καὶ παισὶ δυνασθαί ποτε φρονησειν; δ γαρ ι θ' πο βασιλειος, μητε σου προτερον μηδὲν δε-t V. 3: κηθεῖς, ἀλλὰ πολλων ἐπὶ πλεῖστον χρονον ἀπολαυσας ἀγαθων, B πάντων ἐπιλελ σμένος ἐν βραχεῖ, ου περ τῆς ἀρχῆς μονον, ἀλλὰ καὶ περὶ σωτηριας ἐπεβουλευσε, πιυς αν εἴη δίκαιος

πιστευεσθαι περὶ των μελλοντιον κα ταυτα - λέγων παρορα τον του πολέμου χρονον τῶν δοκουντων ἐφυβριστων πρὸς 20 αντον γεγενημένων. οισθα δ', eo τοῖς εἰθισμένοις αρροιν κα τιαασθαι παοὰ πάντων τοιαυτα άλιστα οὐκ νεκταε δ αρα του χρονου τριβομένου, ν προς ἐκεῖνον φαίνοιτο

lia eonfirmetur a multis enim approbata minime deeIpiunt. πο

ῶ quod nos sentimus, tu quoaue senseris petitionique nostrae, ut iustae , locum reliqueris, florebunt omnia. Sin forte aliud latuis,

nobis aperte indica, ut quisque, quam optime licebit, saluti suae

Prospectum eat. Omnes autem sensus nostros de praesenti rerum

atatu patriarchae, tamquam patri spirituali, ommisimus, ex quo clarius, quid velimus, percipere poteris. Haec ubi dixerunt, patriarcha protinos alios secedere iussit, solusque apud solam impera tricem remanens: Quis tam invidus daemon, inquit, ad hae non modo infructuosa, sed factu etiam propemodum impossibilia volvenda te induxit Z Quaenam rationes te movent, ut tantaeuienum tibiae liberis tuis unquam amicum esse posse existimes Qui enim ne rue ab imperatore, neque abs te prius ulla in re offensus, sed tutissime multis honis eumulatus, brevi omnium oblitus, non im Peri solum , sed saluti etiam vestrae insidiatus est, quo pacto illi ides in suturum iure habebitur idque eum non pane per temps belli in eum contumelios fuisse videantur. Non te autem fugit, quam is, qui aliis imperitare et publice coli ae honorari consue verunt, huiusmodi iniuriae intolerabiles sint. Si tempore procedente Pax cum illo necessaria iudicabitur, praestabit de omnium nostrum Dipjlias by Cooste

215쪽

το παρεδειν αυτην ου κίνδυνον σοί τε ονον καὶ παισὶν, αλὶ καὶ πάση τῆ μωαίων /γεμονία Ἀνάστασιν κα φθοραν rori ἐσχάτην ἀπειλεῖ που δίκαιον ν λυσιτελες προσδοκι-

- χαριν ἀγαθων, ειν καὶ σται Οὐσπερ ποπτευουεν, ἐκ τῆς ρονης, τα παροντα καὶ φαινοuεν ἀνθαιρεῖσθαι δυσχε

sententia taeere, quae hono sint omnibus, quam aliis non appellatia, ineonsulto quod in mentem venit exsequi. Quapropter si eorum postulatis annuens, eontra promissa nihil unquam te saeturam fidem dederis ipsi vicissim pro dignitate eommodisque tuis et pecunias

et oppositus corporum suorum et, si necesse erit, qua nil carius, ulmam sanguinemque suum pollicentur. Si aliud te velle cognorint, horreo dicere, quo tamen occultum haberi non debet mens omnibus una est et sacramentem inter se dixerunt, ut te eum liberis eontrucidata Byrantium occupent et Cantaeugeno, qua valuerint irtute, resistanti Si id minus poterunt, Alexandro Moesorum regi, urbe tradita servire malunt, quam aut Venetos aut Genuenses

Iatinos aut Cantaenaenum dominos perpeti uia gitur iustum eis iunt eorumque petitionem despicere non tibi solum ae liberis tuis

p rieulosum est, sed et toti Romanorum imperio vastitatem ae pervietem extremam minitatur quinam iustum aut utile, quaeso, pyopter exspectata ex pace bona praesentia et in conspectu posita

mala si erit, ut ominamuryno refugere Sed a quid mihi a priu-

216쪽

σειμένη, ἀλλ' οἰηθεῖσα, εἰ βελτίων του πολέμου εἰο νη

φαίνοιτο, πεισθἐσεσθω καἰ αυτους, δέχεται - ειρηυένα. αυτίκα τε ἐκέλευον ὀμνυειν ως ουδεν ουδέποτε παρα-45vπεσχημένα πραζαι η δ' ἀγνοῆσασα τῆν ἐνέδραν, κα ορκοος προσετιθει τοῖς Dηsιένοις , καἰ ὁ πατριαρχος ευθυς φωρισμον ἐπεφώνει, εἰ παραβαθείη τὰ satiouοσμένα. ζ ἐκείνωδ ουδέποτε κατέλιπον την βασιλίδα μονον, ωστε σχοὶ ν

ηι ἐρας μιν αυτοὶ συνῆσαν ἐκ διαδοχῆς ἄλλο αλλος διαδεχο-Bμενοι καὶ συμμεριζομενοι τον χρονον τῆς ὴμέρας. πτος ὁ των τῆς βασιλιδος οἰκετίδων ησαν προς τουτο τεταγuoui, αι μισθον ου φαυλον τῆς προδοσίας εἶρον χαρυσίον παρα των συνωμοτιον, ς εδει τῆ βασιλίδι συνουσας, ει τι φθέγξαιτο, utri ντειν πατριαρχm ω- ω ἐκείνου καὶ τοῖς αλλοις πάντα ibλα γίνεσθαι τὰ εἰρημένα ὁ πατριαρχης γαρ τὴν οικοι πον τάπασι διατριβῆ καταλιπων βασιλείοις δεδιητῶτο, προφωιν κεν ως των ἐπιβουλων καθεζων τὰς ρμῶς, ει τις βουλοπρνεωτεριζειν τῆ r δεηθεία βασιλίδος φυλαξ n τῆς συνωuo οσίας τεταγμένος, να μὴ λαθουσα πράξη των μὴ κατὰ Πω-

eipio tuorum ommodorum studioso, et nune nihilo minus es' consulenti credis, latis rede, et quibus ei reumdata es malis, te si hera Tum Augusta metu anxia et allaciam non advertens, sed arbitrata , si pax bello melior esset, ipsos utique sibi eam suasuro

fuisse dictis snstragata est. Illico eam iurare hortantur, praeter Promissa nilii unquam saeturam. Impostiirae ignara iurat statimque Patriarcha anathema aeclamat, si contra agat, quam luraveri post id nunqualia solam reliquerunt, ut per otium,quid expediret, secum disqui reret: scd diem totum inter se partiti, alius alium excipiendo, cum RVersabantur. Noctu autem de famulabus eiusdem ad hoc ipsum erant se lectae, quibus non eontemnendum proditionis pretium dabatur a motu ratis, nummus aureus singulis videlieet. Eas cum imperatrice consabu

lantes, si quid secus loqueretnr, ad patriarcham nuntiare oportis x ἔrui rursus licta omnia ad sodalitium reserret. Et is patriarento plas'eserto, in Palatio habitabat, quasi audaciam eohibiturus, si quis imbdiator novi aliquid moliretur; sed re ipsa imperatrie custos a ovis ratis impositus, ne quid ipsis neseientibus, laeet et, quod eorum libi dini adversaretur. Et hae quidem Cantaeuaeno Didymotieli mor x' agebantur. Sub tempus vero, quo Peritheorium obsidebat, ad φ nachos in Atho monte, ceteris anetimonia praestantes, aeripati, MDiyitiae by Ooste

217쪽

quoque rogaus , ne Christianum sanguinem quotidi sumi sinerent, veritatis actum capessontes , Byrantium se conserrent et imi era hi in quam indigna factitarentur, edocerent si fortasse ab illis λ iem ad flammam imperium Romanum devorantem rcstinguen lamR dueeretur, iiam noli aliqua causa legitima, sed crac Se phon si e et obtrectationes suscitassent quod ipse requenter irrito oriatut diis erit, cuin , qui nune u emacula teneant, legatis nihil re udentes, erudelissimo eos pulsarint et omni petulantia in illos bacchati sint ae postremo vinculis et areeri tradiderint. Haec Rhi monae hi apud Atho legerunt, in talibus, ut pro commutat sal te, Ruium sibi molestiam recusandam consuertini; et ritu Sc Xaeri ' hi electique ex omnibus, princeps Isaacitis, vir venerabilis sum que sanctitate praeditus, et aurae praes retus , Macarius, et alii Miaceps monasteriorum ad montem illum praepositi non pauet iii etiam Callistus, qui postea Constantinopolitanae retarsiae Hui rebatum gessit et tum adhuc in sacerdotibus timorabatura et 3, 3. vii in Bat pedio monasterio religiosae vitae stadium deeri r 'h-i, multaquae et egregia pro virtute ortamina suscipiebat hi 'l' in delecti Byaantium venerunt, cumque inperatrice ut M tmacuetenus . si Diyiligeo

218쪽

, 3Dτιον ἀφώοντο βασιλίδι τε συγγενομενοι, καὶ πατριάρχον κα των περλαυνον συνωμοτων παροντων, ἡμεῖς φασαν oriν κατασχουσαν Ῥωμαίους ορωντες συμφοραν, δεινὰ μἐν ρομεθα τα πραrrομεν κα περ δεινων. udi δὲ πλέον ποος ἐπικουριαν καὶ ἀποτροπον των δεινων δυνά μενοι συμβαλλε-Sσθαι, τοὐν αλλων ἀμελῆσαντες, περ των κοινῆ συ/HIεροντων Bἐδεομεθα θεου του μονο στῆσαι δυναι ἐνου τὰς προσδοκωμένας συριφοράς. ν δ το διεστοκος των Ῥωμαιων do τε μέρος ἀσμένως χωρ0ν προς τον εἰρηνον καὶ μαλιστα περ δοκοσιν παρειχε τον αἰτίαν παρασχέσθαι τῆς διαφορας, lo

vi εἰρῆνον α ιι ξ διὰ φιλονεικίαν τὴν Ῥωμαίων ηγεμονίαν

νυν τε διαν θειρομένην περιορῆν κα ετ δεινοτερα προσδοκω, ιιένον πάσχειν, αν μὴ ταχέως ὁ πολεμος καταλυθῆ. λεον οὐ καὶ αυτο λαβονιες των σηριέραι χεο μένων αἱματιον καὶ των δεσιιωrηριοι κατεχομενων κα των ἐλαυνομένων aevi C ἀνηκεστα πασχυνrων ἀνθρωπων, κυρωσατε τὴν εἰρήνην κώτων ολλων κα χαλεπων κινδυνων nαλλάξατε ' μαλος, λ

ως - θεος τε ὁ τῆς εἰρονος χορογος δοξασθέ κα βασιλις

τε κα πατριαρχος καὶ μεις et συγκλητος ου παρα πάντων μονον 'Pωμαιων, αλλὰ και ηριων των ταπεινων βια κωί

ζησθε ενχαριστια τῆς προθυμίας τῆς περ τὼ καλῶ καὶ τῆς

triarcha, eonii ratis item praesentibus congressi, ita loeuti sust. Cum cerneremus ala initatem, quae Romanos oppressit et, quia agebatur uiandum apparebat, tamen quia ad tantam vim mali de pellendam nihil avxilii allarre poteramus, reliquis posui abius Deo, qui solus impendentes aerumnas atque miseria averruncare potest, communem salutem incolumitatemque supplices commendabamus Punc quia cognovi inus, segregatam Romanorum partem , uuae Opi 'boncm praebebat maxime incepti huius dissidii, paeis esse eupi clam , Deo paeis largitori immortales gratias egimus, nulla uue seno ctutis et imbecillitatis ac laborum itineris ratione ducta, et vos ingatura adven mus, ut aer compleetamini ne ob diseordias vestra et nunc laceretur Romanum imperium et nisi primo quoque tempore hellum inhibeatur, atrociora formide Quamobrem et vos, qui dies unditur sanguinem et in arcerem ompactos atque in exilium proieetos et saevissime amictatos miserati, pacem ratam eonsciis a Isomanosque multis ac nefandis eladibus eximite, ut et Deus p.ri donator celebretur, et imperatrix ac patria retia et vos senatus, ψη

Romanis modo passim , sed etiam a uobis Ilumilibus propter se cilitatem in rebus honestis et sollicitudinem hominum insontio Dipjlias by Ooste

219쪽

IIISTORIARUM III. 35. III

iθεἰ δυναιντο τροπα δη τινι σερω των αοναχων τὸν αονοιαν πειnασθαι διαλυειν. καὶ τοτε ἐν ἐπαινέσαντες τὴν περτο κοινου σπουδον, κέλευον ἀναπαυλης τινος τυγχανειν, τον ne τῆς δοιnοριας πονον ἀποτιθεuένους. στερον δε - η πέλλοντο κεφα/μένους περλων ηκουσι τὴν πολογίαν πα- Mooσχεῖν ξενιζεσθαι δε υκ είασαν ni ταυτον , ἀλλ' λλον uλλοσε διέσπειραν, ως ἄν τῆ διαστασει, των σωυατων καὶτui γνωμαι διαστῶσιν, υποσχεσεσι καὶ λογοις ἰδία καστος διαφθαρέντες ἐτριβετο εν ουν ὁ χρονος καλου δευια των

hoe bello ubique pereuntium, dignis gratiarum aetionibus ollaud

mini. Haec oratio Augustae non molesta, sed grata potius et ab eius mente an aliena accidi Nam cum patriarcham ecterosque se iret esse vasere os a fraudulentissimos , studebat, si quo modo Posset, bello dissoluto, eum Cantacueten pacem et foedus constituere. Religione autem iuramenti impedita, qua per dolum ab illis obligata fuerat, ut nempe, nisi omnibus expetenda pax Videretur, ne ipsa eam sanciret, concilii sententiam necessario exspectabat. 35. At patriarcha et coniurati monaehorum dictis, quibus sibi exitium parari ducebant, gravissime offensi, paeen manifeste repudiare non audebant, ne non impudentes modo, sed etiam de industria improbi viderentur. Circumspiciebant autem, si qua via eorumdem eoucordiam dirimere possent. Ac tunc quidem , laudato eorum ossiet pro re publica, ut fessos de itinere, aliquantum requiescere iusserunt, Promittentes, postea se visuros, quid eis responsi darent. Divertere porro omnes eodem non sinentes, alium alibi eollocabant, ut quemadmodum corporibus, sic animis quoque Promissis et blanditiis seorsum unusquisque corruptus, separaruntur. Fluebat igitur tempus et dicta in ventos recesserant, neque mouacti Di jlia my

220쪽

A. 43D ἐκεῖνοι δὲ ὁρωντες, ως μαλλον αὐτοῖς ιρετέος ἐστῖν ὁ πόλεμος, ἡ ' εἰρηνο, μετὰ τὸ πολλῶ δεοθῆναι περ αυτ

ἐπε πρὰς σκήφεις καὶ προφάσεις καὶ ουδεν Ῥες ωριον καταφευγοντας, τον ἐπανοδον irουντο τοῖς δε υδε τοὐτολυσιτελεῖν εδόκει, στε ἀπελθοντας τους μοναχους με ἀνατιθέναι τὴν Διαν του πολέμου, Καντακον ν Ἀετε βασιλεῖ, μαλλον ιρεῖσθαι τῆν εἰρηνην καὶ δικαια και συμφέροντα τοῖς πασιν ςιουν συι ι/εαρτυρεῖν ουδε γαρ υμτριά τινα προστησεσθαι αυτοῖς νόμιον πρὸς τὸ τους δ ιιονς ἐκταράττειν καὶ τὸν πόλεμον κινεῖν ἐξεπιτηδες γὰρ avrinio D λάλους τινας καθιεσαν εἰς τὰς πολεις κηρυττοντας, ως udi

τακουχνὰς ου δ' ακροις si τὴν εἰρηνον παραδέχοιτο, ἀλλοτὰ δεινοταr του βασιλέως παῖδας διαθήσειν πειλεῖ, εἰ

πολέμου κινδυνευοντα, ἐν ζῆλου μοιρα αὐτῆς προς τῶ μι-

3. εἰς add. . ante Οὐδεν.

curae erant. Qui ementes, eos bello quam pace gaudere ma*i33ciam toties super ea rogati, ad obtentus quosdam et causas commeo titias confugerent, revertondi potestatem petiverunt. At istis neshoc eouducere visum est, ut digressi monachi ipsos belli, Cantacu Zenum pacis auctorem praedicarent testimoniumque serrent, issi' iustitiae consentanea et universitati fructuosa postulare. Non enim quibusdam levibus ratiunculis usuros arbitrahantur, quibus populo Perturbarent atque ad arma incenderent eum ipsi ex instituto bl 'terones quosdam subornatos per oppida dimisissent, qui proclam reflt CantacuZenum ab auditione pacis abhorrere et minari, se relata vi etoria imperatoris liberos facturum mortales miserrimos, ac perae que alios, quotquot amore iustitiae pro ipsis contra se pugnaverivi Incitabant igitur populos, ut filiorum imperatoris iam orphanorum vicem dolentes, ab eorum capitibus hominis iniurias propulaareo Ob hoc itaque eommentabantur, quomodo inter monachos litem et dissensionem sererent. Ac Macarium quidem . aurae praeseciv metropolitam Thessalonicensem designantes, eo perduxerunt, ut QR tantum ab aliis monachia dissideret, eosque Cantaenetenismi arsu'

라틴어 텍스트