장음표시 사용
471쪽
χυτερόν πως doκει εἰρῆσθαι, συγγνωμη τῆ πάθει φυχὴ γαρ
ir. ἀσέλγειμε add. M.que nune reserat sed ipse periurus et alumniator et heII ineentor, quod antea per multas caedes et iniurias atrocissimas essicere nequivit, ut me interimeret, id nunc ex mendaciis amici se asseeutumam eonfisus, viseera aperit, ut ait, non ut humaniter me aecipiat. hoc enim pridem ipse obsecrans non exaudior, sed ut me devoreti IIae si aliquanto aculeatius dicta videantur, assectus meretur veniam. Animus enim pluribus pressus et exulceratus iniuriis , talia et multo etiam asperiora solet edere. Praeter cetera etiam poenam anathematis mihi condonaturum pollicetur. Si igitur de poenis xem tenens, ut debet, hae finsit et me decepturum sperat, volonsantiquum obtinenti ignosco. Sin autem , quid sibi in his liceat. ignorat, ut equidem reor, ego ipsum docebo. Homines quidam vitam sancte et divinis legibus convenienter instituunt, atque in xeligione firmi ae stabiles sunt ciuidam prorsus contraria via gradirantiar. Quotcumque igitur aut libidine alit periurio aut homieidio ad alio quopiam interdictorum se contaminant, aut in fidei do elrina errore aliquo ducuntur, hi sese a Christi parte abalienariant: nulla quippe societas lue ad tenebras Episcopi autem divinae vo- Iunisti interpretes et doctores sun L Itaque illi primi a spiritu docta, quinam propter Pertinaeiam in malo a Deo praecisi sint,
472쪽
A.c.43Oουν κεῖνοι παρὰ του πνευματος διδασκουενοι τους απὸ θηκεχωρισμένους διὰ τῆν πεοὶ τὰ φαυλα ἐπιμονον, διδασκομιτους αλλους , μὴ αυτοις συναναμίγνυσθαι, μηδε συνεοσίειν, c μηδε συνευχεσθαι, eo ἀπὸ θεου κεχωρισ/tένοις, ιν νῆ αελνοι ἐπιστρέφωσιν ἀπὸ των φαυλων αἰσχρονόμενοι το χωοι-sσμὸν κ ουτοι μὴ βλάπτωνται ἐκ τῆς ἐκείνων συνδιαγωγῆς. ραον γαρ ἄν τις μεταλαβοι κακίας si μεταδω τῆς ἀοετῆς.
αυθις παρ' αυτου του διδασκαλον ἐμπνεόμενον, κα τον διο laρισμὸν προσθεῖναι του σα δει, δείσαντα, ο εοικε, μὴ ' τερον ποτε η τοιαυτη ἐπεισέλθη νόσος, α νομίοωσιν ο
ἰδίων νεκα ἐγκλημάτων κα παθων ο νυν πεπονθε καλουτος τὴν οἰκείαν γνούσας δυναμιν δῆλον ουν, ως, αν τις imo noli χωρισμου θεον, καὶ πρῖν τυυς αρχιερεα φανερον ποι' P. 6 3 εῖν τοι αλλοις, κεινος π θεου κεχωρισται, σπερ ἡ
alios Oeent, ne cum ipsis commisecantur, neque cibum simul δ' Piant, neque ipsis, iit a Deo separatis, adhaereant quo separauses' ista pudefacti aut resipiscant, aut alii ex eorum eo usuetudine nihil detrimenti accipiant proclivius enim est a vitio, quam a virtute similitudiuem trahere. Quod si obiiciat , quorsum agitur chri tu dixit Omnia quaecumque ligaveritis super Ierram , erunt ligat mi eoelis at sanctum Petrum ipsum audiat, euius gratia pote ' Τdata sit. Is Clementi suceessori sti perspicuo ita praecipit Solye et ligabis . quae fas est. Ut Christus quidem Petro absolute δη det, utpote sciens, neminem immerentem ligaturum Petrus aut e Postea a magistro ipso instinctus, certos terminos onstitvat muit, ut videtur, ne olim morbus talis irreperet, putarentque ep pi, Propter privatas querimonias et animorum suorum pertur 'tiones auctoritatem se habere a Deo separandi quos luberet quia in Praeseus isti usum potestatis suae uescienti accidit. Pater o que, si quis ut a divina communi oue secludatur omine ruerit, exi m ntequam id episeopi aliis palam faciant, a Deo abiectum et ' elusum esset quemadmodum dio Petro Alexandrino pontifiei se Ario contra Christum scirente prius etiam, quam a saera synodo pN
473쪽
' εχ ο κατὰ μιστο μιανεῖς, καἰ προ τῆς συνοδου τῆς A. c. 343
ιεοας καὶ τῆς κτοαῆς του λοιπον τῆς ἐκκλησιας σωuατος , τετριηριένος παρα θεου ἀπεκαλυφθη καὶ γεέννης ζιος καὶ rii ἐν δου καταδικης ἄν τε ριηδε τοιουτον εἰργαμένος 5φαι νηται, ἀλλὰ νομοι θεο ποοσέχων κα ταῖς ἐντολαῖς, α μαλιστα μέλος εἶναι Αριστο ποιουσιν, ου αν ἀn' ἐκει-- χωρισθείη, αν παθους ἔνεκα ἰδιον οἱ οχιεοεις χωριζω
σιν. ὁ γαρ μέγας λαμπτηρ τῆς οἰκουριένης Ιωάννης ὁ Ου-B
i5πάθεσιν ἐκδοτους αυτους εποιηκυτες. εἰ μεν ουν τι καἰαυτος ἐMου τοιουτον χει κατηγορειν, οἷον εἰναι ἐιον no
henna inferorumque suppliciis dignum esse, divinitus demonstratam est. Si vero nihil tale Deisse certum sit, sed eum divinis Parere Praeceptis, quae maxime metunt ut in membris Christi numeremur, non utique ab illo separahitur, a motu aliquo turbido et a ratione averso episcopi illum iidelium communitate prohibuerint. agnum enim orbis terrarum lumen Ioannes ille oris aurei. Per nefas a grege suo episcoporum sententia inique depulsus o Pluribus miseriis opertus et anathemate percussus, de gloria sua nec hilum amisit. Verum is quidem cum Christo semper vivit et eam eodem honoratur qui autem illum communione multarunt. magis semet ipsos a Dei gloria alienarunt, invidia sycophantia , obtrectatione et aliis vitiosis motionibus quibus se subiecerant vel trecentis Ergo si ipse quippiam huiusmodi mihi potest obiicero. χuod me a Deo iure separet, proferat, ostendat, et poetiam modimeram atque ad emendationem peceatorum meoruin omnean diligentiam adhibebo si autem sua ipsius dementia, invidia et sycophantia inei latus, uia me illi iugulandum tradere nolui a Deo separare me statuit, videat, ne in se potius, quam in me, gladium detixerit. tiam ut praeclaro scriptum exstat apud magnum Dionysium, divinum numen eum ratione Puguante episcoporum assectiones non equitur. Cantacurentis II. o
474쪽
Si quis occurrat, utut e res habeat, non esse parvi pendenaam illam poenam ecclesiasticam sed ut ea solvare, multum in eo studii ponendum, aio etiam in hoc mearum partium nihil praetermisisse sed saepe et impense id orantem nullum unquam uetuque responsum ex aequo et bono impetrasse. Quemadmodum igitur ego ad usque a principio a iustitia non desiexerim, et quae ad ora-mune emolumentii in spectarent fecerim, isti vero sycophantiis et obtreetationibus tam rehria bellum conssaverint, Bomanosque malis rurimis involverint immo vero malorum omnium sontes et radites uerint, et alia quidem per se intulerint, alia me inferre coegerint, ex dictis perspicere iacillimum est. Quod autem non quoque haud Pacem cupiant, ne quotidie pereuntium miserieordia tangantur sed me Praeter ceteras iniuria in potestatem redigere desiderent, ut ipsi in totum imperium Romanum dominentur thoe enim etiam atque etiam eontendunt, ne alia de ansa hane legationem insi, tuerunt, ex iis, auae postulant, planum evadit. Nam si quid mod ratum et re publicae fructuosum meditarentur non tam prompte illi vanissimo criminatori obsequentes, me sibi subiicere atque ut
475쪽
εσοώενα κακα ἐκ του πολώου προσλογιζεσθαι, ἁλλ' εαυ-
πεντεκαίδεκα πευπέτωσαν του ἐρουντας, τι διαλυεσθαι συν-
tamdiu rem Romanam administravi, melius et utilius, quam ipsi, hoc monus obirem Patriarchae igitur et foetis nihil aliud in studio fixit, quam quod sibi a principio proposuerunt, me nimirum hac Irace Privare, quo ipsi securius imperare quean At ego boni om--Grais gratia, quod spectavi semper, pacis sum pereupidus eamque factio maximi si modo et ipsi a figmentia et mendaelis praelaeti eis Diculi recedentes eam complecti velint. Si hellum instaurarint, οὐ mihi emersura inde mala, praecedentibus, ut auguror, .uge graviora , sed sibi tribuant: nando ipsi oesis et Triballis urbes et regiones quasi praedam obiecerunt et adversum me auxiliarestac sciverunt; quibus quia resistere eum Romanis, quos dum non πα eo superest, ut et mihi auxilia ad hostes meos debellandos firmacom Parem nolo quippe meam meorumque salutem prodere. Ea vaero auxilia non aliunde, quam Persarum ex Asia suppeditabunt: et Lai et barbari et sacrorum culti nobis dissimiles obviis non narterit, sed alios quidem trucidabunt, alios in servitutem vendent. QOare si periturorum miseratione eommoti, ad pacem dare se vo leant, id ego quoque summopere vehementerque velim et diebus,et findeeim mittant, qui me de consensu illorum super hae re certi-
,π- faciat, ut ipse similiter mittam arbarosque lam paratos in Disilia ' Cooste
476쪽
Thraciam transmittere ne sinam. De eonditionibus postea internos conveniet. Si renovare hellum mavolent ac nihil respondebunt, equidem post diem praestitutum, quod in rem meam sit, nihil omittam , Deum hominesque testatus, me ad arma ingratiis redire et imminentium cladium quod ad me attinet, nullius ausam esse: ipsi vero saltem urbibus suis aveant ne a harbaris penitus con quassentur quarum calamitas non minus, quam mearum, mihi eurraeae sollicitudini est. Hae ubi imperator legatis super eriminationi bus patriarchae respondit, ad eundem et alios de iisdem rebu3 liueras dedit, a Ioannem Chrysobergem una eum legatis ad impe ratricem misit. 5. Legati Didymoticho nondum exeesserant, eum alii heri superveniunt qui ante omnia veniam sceleris aut imperatorem Mgant, quod non olum meliora constilenti non paruissent, sed is super legatum eius mactavissenti Deinde miserias, in qua stultiti sua Praecipitassent, tragice commemorant opem agitant, . nisi ab ipso consequantur, unditus perituros. Etenim postqu-
477쪽
πασι του φαλη , εἰ τοιαυτα γένοιτο τουτου ειεν ουν νεκα
i5ῆκον οἱ Φεραῖοι ,α ἐδέοντο βασιλέως δεδακρυuενοι πέρι
πειν σφισιν αρχοντα καὶ παλλάττειν - κινδυνου βασιλευς ε το,τε αστατον τῆς των ανθρώπων τυχης συνορων ,
hostiliter devastasse: rhem eontinenti ae longinqua obsidione ad eam alimentorum penuriam redegisse, ut iam periculum sit, ne same ad extremum consumpti intereant. Ita Pheraei medio iam incliserimine vix tandem, quid expeditet, videbant malo enim aeeepto stultus sapiti Et scitum feeerant, ut in Cantacueten ditionem soconferrent, utpote crate ob amicitiam qua eum illo devinctus esset obsidionem laxatures id quod est actum. Nam ut ei tamquam imperatori sanatum aeclamarunt eiusque in sacris memineruut Crates induetas aliquantas fecit et nonnihil ab urbe recedens castra posuit. Quicumque vero de Triballis proceribus imperatori bene volebant, Pheraeca monebant, ut quam itissime eum adirent praesectumque ab eo acciperent si namque ratem omnimodis obsidionem soluturum. Veniunt Pheraei et flentes imperatorem obsecrant, ut pra seeto dato periculo eos liberet. Imperator humanae fortunae, tabilitatem perpendens, qui uti prius superbia inflati ne verbum audire de subiectione sustinuerant, quin etiam legatum erudeliter immaniterque dissecuerant, et a perquam contumaces a Prae avdentes ostenderant, ii nune humile et persus Iaerimis . Press --
Iam tibus veniebant, et illa petebant, in quibus si tune utiliter Disilia ' Cooste
478쪽
σιλευς διὰ τὴν jλικίαν τὴν ' υαίων ἄγειν δυναται αν ,πῆ τε βασιλ4 4 τουτου ητηρ υ διὰ τὴν γυναικείαν ἀσμνειαν-ονον, ου γαρ αν ἐξαρκοιο προς τοσουτον πραγ- ον
ηρῆσθαι, σπερ ἐν φρουρῆ διάγει τοῖς βασιλείοις, HI ν
suadent obtemperassent, In tam aeerbos asus nunquam inesessa rax deinde considerans, qualem urbem, nempe modis omnibus prae sinutissimam, Romanum Imperium amitteret. eontinere aeris non potuit. Tum legatis respondens veniam commissorum dedit
honoque animo esse iussit, se eorum causa facturum omnia. Istis
modi verbis eos deliniebat, et ex magnis angoribus ae desperatios recreabat iterumque Byrantinos egatos Gersens, Videtis, inquit' hat, quas aeruinnas Romanis hellum hoc generarit meidentalmenim urbes universas suae ditionis ae potestatis Teibali se eerox timeo, ne etiam tota Macedonia potiantur, cuius oppida in praes non pauca obtinenti t Pheraei, quod ex ore legatorum per si stis, a fame et hoste simul obsessi, nisi a nobis su ueratur, disti. se tueri non poterunt Licet igitu iam, quantum uer ὐ μfactum sit, discere. quidem miror, unde putetis posse vos impervium retinere, cum qui ipsum defendat et onservet, habeatis e minem neque enim inter vos est, qui praeesse alii et mmm- Providere sciat nisi fortasse praesectum ubiculi nominetis. nec imperator propter impuberem aetatem Romanum principat ire erit, et Augusta . eius mater, non solum propter semineam uoue
cillitatem tantae rerum moli sustinendae impar est, sed tum Disilia ' Cooste
479쪽
των κοινων τῆς χωρας διεφθαρμένης. προς τουτοις δὲ κώοἱ επα δυνά ιενοι καὶ βασιλεῖ σπιιπραοοντες προς τὴν ρ- χῆν οἰ εν διὰ τον εἰς ιι ευνοιαν χρηuάτων ἀποστερηθέντες καὶ προς-εωαν noλλων προτερον κακων ἐλθόντες,αονυν οἰκουσι δε-ωτηρια, οἱ δ' τι μνῆσθησαν εἰρήνης, ωντες ο κακων ὁ πολε ιος χωρῆσει, καίτοι γε κακεῖνοι
testate ab rehontibus spoliata, in palatio non seeus atque in stodia manet, parumque ab iis differt, qui in careere victitanti Quid vim ill erat, amabo, si ei nihil neque consultare, neque agere quod opus sit conceditur, sed illorum decreta probare et aequi cogitur Urbes autem perdidistis: nam alias ipsi Moesis Pr Litam societatis contra me dedistis, alias Triballi subegerunt reli-rvis inter me vosque divisis, earum partim intestinis agitanturiscordiis et sibimet exitio sunt, partim a nobis foris obsessae iugum Recipere coactae gravissimisque attritae incommodis, in extremaa dissicultate coniectae sunt, ne alia fere conditione sunt, quam si ab hostibus subiugatae orent. Pecuniae iaculis nulla. Nam et aerarium est exinanitum et thesauri absumpti, ornamentaque imp xatoria divendita, et in egregias istas classes, unde nulla rediit utilitas, impensa rint, de nostra enim tam inmensa pecunia taceo, et publiea vectigalia, vastata regione defecerunt. Aude huc, quod opulenti et imperatoris defuncti in gubernando administri alii, quod mihi vellent, pecuniis spoliati et variis antea vexati modis, nune carcere incolunt alii, quoniam cernentes, quantam vim incomm dorum o bellum esset ariturum, quamquam eiusdem primarii
480쪽
λίαν κα τα ικρὰ λει μανα ταυτα , α τῆς ' tiαιων πολε- λειπται ἡγεMονιας διαφθεῖραι ' των πρέσβεων δε προ --δεν ετερον ἀντειποντων των εἰρηuένων, i τι, βασιλῖς oratoωσπερ ηγγελτο αυτῶ τοῖς βουλευuασι ιυν αρχόντων πε- σθαι ἀνάγκην χει , ἀλλ' αυτὴ των πραμάτων ουσα κυρια , τα δοκουντα πραπτει, πάντων δουλευοντων ἀκριβως ,,ουδεν
ρηθῆ, ευδολον, ως ζεστιν υνα πραττειν ἄττα αν ἐθελη. ἄν δ' ἐπ αυτων κελευωσι τους που ἀπαγγέλλειν α δε- iam ετέραν ἀπόδειξιν 'τεῖν του ταληθῆ περ αυτῆς isth
nune iussu praesecti ubiculi sedent quod et protostrator modo contigisse intelligo et pars exercitus, quae mihi savere visa est, Periit; altera pars, ut suspecta, contemnitur; quae restat, modi eat. Unde igitur, quaeso, imperium constituetis ac firmabitis, cum quod vos tueri ac servare possit nihil habeatis Quae omnia et vos ponderare, et imperatrici ac patriarchae ceterisque nuntiare communiterque aec decernere, nec insano consilio etiam paro. istas principatus Romani reliquias disperdere oporte cum legati in uno tantum contradixissent assi assentque imperatricem non ut ei renuntiatum esset, ab archontum iudicio ac sententia penderet, sed per sae esse rerum dominam, quaeque si hi viderentur, ea iseere, omnibus ei aeeurate obedientibus: A ego, inquit, nisi liqvidissimo scivissem, quid dicerem, nihil frustra temereque protulissem. Quod si Vos ignoratis, rei periculum faciam. Chrysobergi enim leg/io me eommittam quae solus soli imperatrie iudicet, quod et ali eo uevi. Si a facere ab ipsis archontibus permittetiar, enumerit, licere ei quae velit. Si ad se referri iusserint, non Mi Probatio requiretur, ii me verum de illa dixisse cognoscatis. a
locutus, simul eum illis Chrysobergem mitti, diebus quiaderi Diqilia πιν Corale