Ioannis Cantacuzeni Eximperatoris Historiarum Libri IV. Græce et Latine

461쪽

HISTORIARUM III. 74. 453

βασιλέα τον ιον, πρωτον αεν ουδ' αὐτοις προτερον oramuοκα A. c. a Dotiri γαρ ἐκάλει χρεία τις ' ον ισον δὲ λογον καὶ nερ αυrcium ωσπερ καὶ περὶ βασιλέως, qui δίκαιον εινα σω σθαι, τὸ και Bχωρὰ ρκων τινα ηδναν τοις ξεινα ἐπιβουλευειν, /ι δὲ π 5ραιρεῖσθαι τὴν ἀρχὴν, εἰ-ὴ φανερως αἱροιτο ἀδικεῖν. ὁ τους στερον ἐπ αυτου γεγενηuένους λέγει, hos ἐν οὐδένα περὶ ἐκείνων οαισθαι λογον βουλουον αἰδοῖ τῆ

ium asscrit. Si iuramenta intelligit, quae Imperatrici et imperatoristio iuravcrim, primit in quidem nec ipsis iuravi, cum id nulla

necessitas requireret, et ad me defendendum eandem orationem valere portore dico, qua de imperatote usus sum : quod nempe etiam sine iuramento nec illis quispiam insidiari queat, neque imperio eos movere, nisi maniscatum scelus designaro voluerit. Sinde iitra in elatis loquitur , qua ipsi postea patriarchae inquam dederim, quid cin Dominem revcritus, nullum super iis civium edere oogitavrram. Quia vero ipse ea in exaruci cogi deducete, si magis itido ipsum eicias se docuero , in bonam partem accipiat. Ego namque recenti imperatoris obitu , crina videlem eum ad rempti liticam tractandam so ingerere et ambitione atque imperandi gloria Prurire nec ignorarem, quam nihil prodesset ut sinodiappctitioni indulgere, multam eniti itide discordiarii in ac seditionummatoria in exorituram praesenti bam, Palatu litem eius Onatum infringero invidiosum a tyrannicae cuius dat allectationis videri, istiusmodi inccitis ac uitiis cogitationibus in lictatus, tandem si non ro publiear, at certo mihi in et prospiciendum et vitam meam a Publicori in cgotior in tropitii remotam , Otio honesto tranquillitali sit inandare decrcvi, o Ilomanis i torrirnorum incoin modorum capri et origo exstitisse uti ror Quare eo triti usus es at ad Au-gris tam . intriuii Procri ratione me bdicavi uvae auditionc improvisa obstupefacta, abdicationem Iuvi vica communem interPretata

462쪽

τοιουτων πάντων αττὰς ἐν παρ' u νοτέρων πρεσβεττης. snελδ. on των πολλων ἐκεινης λογων ἐπικλασίως καὶ πολτὴν ρφανίαν των παίδων βασιλέως ἀπιδων κα χηρειαν τὴν Psos ἐκείνης, καὶ ως άλωτα πολλῆς δέονται τῆς προστασιας, ἐν ἡ δικαιον ἐπιδείκνυσθυι, ἀξίας βασιλεῖ τῆς γλίας χαριτας

την εἰς τους παῖδας ἀποδιδοντα κηδειιονίαν, καν εἰ ἐλλωurio κινδυνοι περιπιπτειν, ἐπειθοuον - ου ἐν τως ἀπε-Dισώnrως, ἴσθ' υστερον τινα καταγινάσκειν χειν βοτλίαν ἀλλὰ καὶ πατριανο συι παροντος, πολλυ προτερον διειλέυγον βασιλιδι περ του ' δεῖν προσέχειν σνκοφάνταις, ιnολλο φυήσονται διαβολα κα συκοφαντιας κατ' -ου συρ- ο

τε τοιουτον κατηγοροιεν, ποῖον αν καναιτὴν ἐκ των λεγ

υένων τὸ φευδος συνιδεῖν, non ἐαπεσθαι προς δογον αἰMισεῖν του συκοφάντας αν δ' ἐφάπτοται τῆς ψυχῆς καὶ

mIseriam, in omnia se vertens, nunc rogare nune aprobrare et, ut brevis sim, omnem rudentem movere, quo me ad imperii moderamen revoearet. Atque istarum rerum omnium ipse erat internuntius. Postremo multis sermonibus eius expugnatus filiorumque odivitate et illius viduitate considerata quiDus utrisque curator et Patrisnus magnopere esset necessarius quem me illis praestare a quiim foret, si vellem sollicitudinem et curam istam erga filios amicitiae gratias imperatori mortuo persolvere quamquam cerne rem, quibus me periculis obiectarem, manus dedi, etsi non ita iii Provide, ut quisquam postea inconsiderantiae, arguere posseti Quin et audient patriarcha verbis pluribus imperatricem monui, ne alumniatoribus qui non pauci essent emersuri et mendacia eoutra me consuturi, quia videlicet invidia non eos sineret quiescere, aures daret, sed si quid eiusmodi in me accusarent quod et illa dictu falsum intelligeret, cum stomacho accusationem rcite ret, a sycophantas odisset. Si antem penetraret ius animum et dubitationem haberct, an verum esset quod deserretur, ne illic damnaret, neu ad ultionem progrederetur, sed iudiei arcessere tem usque ait de sensionem praescriberet. Ac si quidem improbu a Periurus iuvenirer, poena darem si eriminationes dissolverema

463쪽

HISTORIARUM III. r. 455

ποος ἐμὲ δεήσεσ ι, ἀλλ' ἀνυπευθυνον παρειχετο τὸν ρχήν. ἐαο δε υκ ἀνιέντος, ἀλλὰ βια μένου την πεδε τῆς δικος

5ἐπαγγελιαν, ἐπείθετο ἀναγκασθεισα, καὶ ορκους αλλῆλοι παρειχομεθα ἐπὶ του πατριαρχου, τὴν με μηδεμιαν κατ' ἐμου cdnὐφασιν ἐξενεγκεῖν ποτε, πεισθεισαν συκοφάνταις, αλλ' ἐπι V. 85 τὴν δικον καλεῖν καὶ ἐλεγχους ποιεῖσθαι των ἀδικομάτωροοι δε μηδέποτε περ αυτ ν ἀγνωμονοσειν, μηδ' ἐπιβου-ioλενσειν αιτῆ καὶ τοις παισ προς την αρχον, αλλῶ πῶν - τιουν πέρ τε αυτῶν καὶ τῆς κοινῆ 'Poυιαιων ωφελεια πρα

ναικειαν δεδιὼς ἀσθένειαν μὴ υχ ιατε , υτι μεγαλοφροσυνον καὶ λογισμων ἐπιδεικνυσθαι περιουσιαν, ἀλλ' ἁπα- i5τολοῖς καὶ περιέποις λογοι και συκοφαντιαι παραχθεισαπρος τον κατ' ἐμου πολεμον eusti η βασιλίς, τον πατρι- αρχην μονον αοαλαβων καὶ πολλων πομνησας νεργετο-Dμώτων πηργμένων παρ' ἐμου, ἔπειτα δεο ιν των περ ἐ- μου δικαιων ἔχεσθαι καὶ βασιλιι ι παραινειν, ἐπε συνεῖναι aoro πάντα χρονον μέλλει Βυζαντιω ἐνδιατριβων, μη πειθ σθαι τοι συκοφάνταις, μηδε προ δικης ἐριο καταψηφιζε- σθαι, ιος τῆς ἐκ τουτου oφελεια οὐκ εἰς ριονον με διαβαι- νουσος, ἀλλ' εἰς παντας κοινῆ Ῥωμωους oo δικαιον αυ-aeeusatores id quod essent, sycophantae nimirum, haberentur. Imperatrix hac oratione nihil mota, haud iudicio et probationi hua adversu in me opus esse dixit et imperii gubernationem ita reddidit, ut a rescrendis rationibus penitus me absolveret. M vero PerεCV rante et urgente, ut iudicium promitteret, nolens annuit et vicissim Praesente patriarcha iuravimus, ipsa quide in nunquam impulsu syeophantarum contra me sententiam pronuntiaturam, sed Probationes criminum requisituram et iudicibus rem integram reservaturam et ego autem, nunquam ei iniquum futurum neque ipsi et liberis eius propter imperium insidias uolituruin, sed quidvis, quod ex eius usu et re publica sit, suscepturum. Ilis ita gestis, adhuc muliebrem illius infirmitatem veritus ne sei licet parum praestans Reelsitate animi et maturitate consilii, fallacibus et artificiosis alumniatorum delusa sermonibus, ad bellum eontra me insurgeret, cum Patriarcha seorsum egi, meritorum a me ultro illi praestitorum memoriam ei renovans et orans, uti causam meam tueretur et Augustam . qua cum Byranti semper esset victurus , admoneret, ne sycophantis crederet neve ante iudicium me condenanaret, quando

id non mihi soli , sed Romanorum universitati quoque Prorutiarum esset quibus omnibus ille, ut pastor et tutor et magister a Deo ei Diqilia πιν Corale

464쪽

Io χ ρκων P. eius, providere atque consulere deberet. Ille e throtio urgens mox irassam iurabat, non minus, quam parcntem pro germano silio

sollicitum ore et ius meum ita defensurum, ut, si ipse adessem, melius non possem sycophantasque, si qui Prodirent , ut menda smanifestarios egregie confutaturum. Si id non possit, hoc uidem Plane obtenturum, ne indicta causa condemnarer. Cum irae de iis-clem etiam secundum et tertium inter nos necessario colloqueremur,

qua' dies decem post cuni ByEantio discessum emuerent a prae tecto cubiculi persuasiis, me ipsum de throno etiarbare velle et introducere e quamquam luculenter sciret esse meramea lumniam, helio huic principium attuIit. Ut autem ram iu se,

Mam Putabat, aniquitatem puniret . Imperatricem quoque id quod laus nemo potuissct dec pit, et armI. suscitavit, Pro dolor,

, ut altis Pacem curat, pacifici et mansueti magistri di se inulus, neque usiurandum toties nuperrime iuratum reveritus, curae o mauorum calamitatem . nam bello perpessuri essent secum cogi

465쪽

HISTORIARUM II l. r. 477

βουλων αἰ συκοφαντιων, ἀλλὰ καὶ μετὰ 'ν τοσαυτηρο cois A. 43Oαιιιατων χυσιν καὶ τὴν αἰναλωσίαν των δυστυχων Ῥωμαίων κα τὰς διαρπαγὰς καὶ τὰς λεηλασίας καὶ τῆν κοινον

πανωλεθριαν, ως εἰπεῖν, ου προς λεον κατεκάώφθη , οδε5οικτον λαβέ τινα των τυχουντων, αλλὰ πάντα μῶλλον φο-

ἀδικεῖν, δικαια ποιων αυτος ιιυνεται nἐρ των βασιλέως D

τωθον των ργων, τοιαυτον χειν do 'αν παρα τοῖς πολλοῖς. εἰ

medio tolleret nee usquc hodie insidiarum et obtrectationum satietas illum capit quin post tu utam essusiouem sanguinis, Post mise- Tos Romanos in servitutem abstractos, post ilircptiones ac Populationes, communeque et ultimum , prope lixerim , exitium , non ad Commiserationem flexus est, non aliquam humanitatis significationem erga orditos dedit sed omnia illi, quam Pax mccum, tolerabi- Iiora suerunt. Atqui dicet ortasse, quemad inodum dicere illum audio, ut imperati ei ad bellum calcar addat, se, quamdiu recta et iusta cogitantem et filiis imperatoris studentem viderit, mihi favisse et iurata actitasse, ab ossicii autum semila doloris, et in accius abeunte, iure ac merito imperatoris silios coiitra me claudere. Verum, O bone vir, quonam istuc argumento Si enim susticit tantula a stirmare et huc ad rem domonstrandam satis esse existis mari debet, ac tu homo insignis longeque felicissimus es , qui adeo citra laborem hostibus tuis evadas superior. At enim quotidiana figmenta tua et perversa actiones, in quibus cprehensu us, apud multos hanc te abere opinionem non si uent. Sin ariteruistuc non solum loqui, sed Qt putare insanorum est, relinquitur, ut Probationes assercnd.io si ut Quare si quippiam huiuscemodi dome noxii , Palam me redarguat si ab alio se acceptas dicat, te-

466쪽

τῆς μητρος καὶ του ιο ειρκτην καὶ τὴν ἀποστέρησιν τωνοντων καὶ την δοριευσιν των φιλων καὶ των συγγενων, οὐθπρος το ἀμυνεσθαι τρεπόμην, ἀλλ' oρων οι κακων ὁ προς

ἀλληλον τελευτησε πολεμος, ηχ ριην μῖν κινουμένου αἰBτους παροξυνοντας ἐν αἰτιαι γ γον αυτος tu, ab ειχον, μάλιστα ἐσπουδαζον καταλυειν, κα πρεσβείαν περ τῆς εἰρηνος

ἐποιου/ιον, κα την μην πῆτουν, καὶ ου παρητουμον τοιομὴ διδοναι λμας, ἄν ἐλέγχωμιαι ἐπιορκων αυτοῖς δε τοσον- τον ἐμέλησε του- δίκαια ποιεῖν, προνοιάν τινα ποιεῖσθαι του καταλυεσει τον πολεμον , oso ἐπ τοῖς προτερον γεγωνην ἐνοις με πολλὰ περιυβρισαντες καὶ λοιδορησάμενοι ἐκκλησιας , επειτα ἐρεσχελησαντες καὶ τους πρέσβεις κακαγ- 5σαντες, o s/άλαπα πέπεμ ναν ἄπρακτους. μετὰ τουτο -

ωσπερ εργοις αυτοῖς βουλομενοι καταφανες ποιεῖν, οτε του c δικαίου μεν ουδένα ποιουνται λόγον, οὐδε προφάσεως τινος ἔνεκα εὐπροσωπου ειλοντο τον πολεμον, ἀλλ' ἐμε ἀnοκτείνειν ἐκ Παντος τροπον ηρηφιενοι προσχημα του πολέμου ον υπερχοβασιλιδος ποιουνται ζῆλον , θεσπισματα επόμφασι πανταχῆ των πολεων ἄσα εισοδον ἐριο προ αυτας Παγορευοντακα κοινὸν ολέμιον αποδεικνυντα. καλου μέχρι τουτου

stes producat quod non poterit nisi rursum non argumentari, sed syeophantari tantummodo velit. Ego vero ex ipsa re firmamentum Potam evidentissimum. Neque enim antequam hellum uti excitarunt, neque statim ut excitarunt, vel meditatum esse, vel fecisse quidquam insidiarum filiis imperatoris, ostendi Potest sed post in tris meae filiique carcerem. post incarum fortunarum despoliationem, Post amicorum cognatorumque proscriptionem non ad ulciseenduin urn aggressus, sed adspiciens, quo malorum hellum mutuum evaderet, dolui quidem ab initio natum esse, et illud quasi flammam irritantes graviter peccare duxi ipse vero, itantum in me fuit, id exstinguere laboravi et legationem de pace misi et iudiesum petivi,

nec poenas, si periurii convincerer, deprecatus sum. At ipsi adeo curae non sui servire iustitiae aut cogitationem aliquam belli comprimendi suscipere, ut supra priores iniurias et maletaicta multo maioribus in conventu me onerarint et legatos scommatis illus insignitorque vexatos siue responso dimiserint. Adhaec velut opere ipso volerites declarare , se eontemnere iustitiam , ne colorem tum quidem seu velamentum belli honestum quaesiverunt sed ut me quoquo modo iugularent, ardens imperatricis tuendae studium si nixa lautes, edicta circumquaque per urbes missitarunt, quibus et

467쪽

HISTORIARUM II. 74. 459στησαν την τοπίαν, αλλὰ καὶ ἐν ὁ διατρίβοντι κέλευον A. c. i 343 τῆς πολης ριξ προβαίνειν , ἀλλ' οικοι κα υενον, την ἀναι-

ρουσαν ψῆφον περιι ἐνειν. τ ον ιι προς ταυτα ποιεῖν λ

γισμοῖς, ουτως ἀκλεως καὶ τίuως ἀποθνησκων, ἀλλα κατα- Dπλαγεντα προ τον ἀθροα των πραγματων μεταβολον, δουχα φρονεῖν καλανελευθερα, καὶ παοα ναι παρακοιμωμενω ἐμαυτον, ωστ' ἐπ εζουσίας χειν κακως ποιεῖν κα εἰς δε- 1Οσμωτορια γειν ωσπερ τα ἀνδραποδα ἐκεῖνα, ο σφας uroυς ἐκειν παραδεδωκοτες οἱ αεν οἰκουσι δεσαωτήρια, quευσεις προτερον πηιείνακτες καλαλλων πεῖραν δυσχερων πολλων, οἱ δ' ἐν Καρος ριοιρα γονται κα φερονται, παν το προσπιτα0οριενον es ἐκείνου ποιεῖν χοντες αναγκον καὶ ποίων II ου θανατων ἀνταξια υριων ταυτα et ποτε αν ὁ ξλιος ἐπεῖ-P. 603 δε μειζον κα παραδοξοτεραν τοπίαν, ωστε τον ἐκ κοπριας,

φασιν, ανθρωπον, υπ' ἐμου γεγεν μένον καὶ μέγα σεμονο- μενον αν καὶ βλέμ/ιατος ἐτυγχανε προσηνους et λογον τινὸς δοκουντος υριενως εἰρῆσθαι, τουτον βριζειν χειν εἰς μεαοκα τῆ αυθαδεία καὶ κακοτροπία χρῆσθαι o. α δὴ παντα V. 48:σωζειν μαυτον εἰλοιιν; καὶ τους συνοντας καὶ ο πολλάκις ὁ μακαριος του οντι βασιλευς ἐκεῖνος γναγκαζε ποιειν,

xenti Neque intra hos limites se continuit eorum improbitas quin etiam hie Didymollelli versanti mihi imperarunt, ne pedem extra Portain urbis efferrem . sed domi sedens sententiam capitalem e spectarem. Quid per ipsam veritatem quaeso vos hic me facere

oportuit intra parietes latere et necem exspectares Quis me non fatitum numeraret, si sIe, nulla cum laude, quin potius cum dedecore morerer An perculsum tam repentina rerum conversione illi- heraloni a servilem gerere animum tradereque me praesccto cubietali, qui iure suo mihi sacere male posset et in arcerem trudere, ut alia mancipia, quae uitro se illi tradiderunt quorum quidam bonis suis aut sub praeeonis vocem subiectis et variis acerbitati-hias asstietati, carceres incolunt, alii non arcus quam Cares aguntur raPtanturque, necesse habentes exsequi quodcumque ille mandaverit Et quibus tandem a mille mortibus haec ac uiparanda non sunt aut quando sol hac insolentia quidquam vidit insolentius atque Inusitatius, ut ex stercore, quod aiunt, homo servus meus, qui multum gloriaretur, si a me placido vultu dignatus aut verbo amiciore appellatus esset, nunc petulanter in me insultare sulimque fastum et malignitatem expromere possit Ob hasce causas me meosque ervare volui ct quod saepenumero vere beatus ille impe

468쪽

του τε κα των λων σωτηριας ἔνεκα. καλε ἐκείν--χρι Βνυν ουδέποτε παυσα ιην περ εἰρηνης δε- ενος αυτων α' ἀνθεοικον δοκῶ θεριζειν πάντα γὰο αυτοῖς μῶλλον η ηειρηνη, νεκτά. σκεφωμεθα δὴ ποτερος ἀδικῶν φωνεται και ἐπιορκων, ὁ την τε αρχον τοῖς ορκοις ἐπεμείνας, χρις οἶκατὰ κρατος κατελυθοσαν no των πολεμουντων , α ιιεχρι

αντον επειτα ἐξετασπιιεν κα τα κατα μέρος, παρα τινων

eessitatis me adigentibus, sacere et ita meam privatam ineolumita tem eum totius rei publicae salute incolumitatoque coniungire Ai ρος ex illo usque nunc pacem os poscor nunquam destiti. Sed a thericum meter videor omnia vim illis Deilia sunt ferrique porsunt, pacem solam pati non possu ut Iutrospiciamus igitur, uter Iaesisse ac ei crasse videatur is ne iiiii a Principio iurata ser δ' vit, donec hostes per vim iidem regerunt, et adhue Pacem peii Iaratus arma Poneret an quoi nec aute, nec Post quid illam pro abile actitasse constat. Et quoniani patriarcha mihi eladein belli adscribit et hoc me crimine adspergit, ago uter e duobus suu cladis polius auctor sit, consideremus. Primum enim, opinor Funumquemque culpam incommodorum belli in eum tra ferre a lustbellum prosectum est nam salutis ausa sese tuenti emo adhuς dicam scripsit. Deinde sigillatim inquiramus , a quibus bonorum Publicationes , caedes, exilia, carceres , eculei. Nonne ab piit'

nonne lacrimis, uoune cruoribus universas civitates repleverunt Nonne Pu communes Romanorum hostos impunc volitantes ubiqR' optimates coutrucidarunt Z nouite publicam privatamque Romanorum Pecuniam in res nihil profuderuut Mitto ni in dicere nostr is,

469쪽

ΠISTORIARUM III. 74. 46i

ολίγον ὰλ δε τὸ λειπομενον κα φαυλον; ἐμοὶ δε τι τοιου-

ναμιν μὴ δυνάμενος αντικαλστασθαι, ζ νάγκης βαρβαρους

ει τις εἰς ουρανον τοξευων , επειτα Περιπειθομενος Π κατι- οντων των βελων, ουχ αυτ ο, αλλ' ουρανο προσλογιζοιτο τὴν λίαν τῆς πληγῆς. υτ μεν ουν την τε κατα τας πο-

inspectorem occultorum abditorumque omnium testem laudo, In unam uti utilitate collocare statueram. Nonne urbes alias quidem Moesis tradiderunt, alias libentcs Triballis crin iserunt Notine barbaros ipsi primi Romanis induxerunt Macedoniamque incursarunt, et in servitutem Pluri in os abduxerunt Nonne 'thraeiam totam erebris expeditionibus velut hostium provinciam vastam aedesertam reddiderunt Z Nonne recentissime Morrham ut a me stantem, deformarunt Z Nonne communia vectigalia omnia sustulerunt Nonne exercitus partem quidem, ut adversariam, ipsi ontriverunt, part cm, ut suspectam, reliquerunt, quae autem adhuc restat,

ea et numero et genere infirma est ' Quid ego similes nisi quod Moesos et Triballos invadentes repello eumque istas Bomanorum reliquias corum copiis non possim opponere, necessario barbaros, illorum imitatus exemplum, socios mihi adiungo. Utri igitur populationum istarum ac pestis causa exstiterunt, vel potius utri populatores fuerunt ac postem ipsim et dederunt Nonne ipsi 8 quibus perinde contingit, ut, si quis in caelum iaculans, postea telis in sodeeidentibias itineratus . non sibi God caelo causam plagarum tribueret. os igitur Romanis oppidatim, quanta verbis explicari nequit, calamitatem invexisse, tot in captivorum tamque direpta oregionis maxime reos esse, pacem auribus respuentes, tantum ut

in perderent, ex his liquet. Subit autem patriarchae nequitiam Disilire by Ooste

470쪽

δεοθέντος καi αλιστα αυτου, οἷα δὴ ποοστατο τῆς se νης κα καθουέραν εἰρήνην πασιν ἐπιλέγοντος, τοτε εν ου dinora

ἐκαμφθη, ονδε α σπλάγχνα φασκεν ἀνοιγνυναι τὴν ἐκκλη-5

τοις γινouένοιο πάντες ηδονται, αλλα τῆς πάτης αὐτῆς Β εἰς τα φαυλα συναρπαγῆς θρηνουσιν αυτους Ἀπειτα οδ'

ἐκκλοσία ισἰν ουτοι, αλλὰ το κοινον των πεπιστευκότωναθροι- ἐκκλησία προσηγορευται ' ίν σπερ ξαίρετα set Bri σκοποί εἰσι καὶ των οναζοντων οἱ λογάδες - ἰ μά-aoλιστα το αριστον καὶ τῶν ρθων ἐχοuενον λογισ/ιῶν, uni

προσέχουσιν eo δίκαια καὶ λυσιτελουντα των μεμιανων τῆ

ἐκκλησία κα προηρηιιένl ἐξαρχῆς καὶ πραττοντα υτ ρουν uo προτερον κέκλεικε α σπλάγχ' 4 ἐκκλησία, υτ ρον

magis, si enim magia vocanda est, quam inenriosItatem in negotiis

admirari quod, cum saepe ac multum pacem rogaverim, et ipsum Praesertim , ut praesidem a patronum pacis et quotidie paeem p Precantem omnibus, tum quidem precibus nunquam cesserit neque Viscera eclesiam aperire dixerit: sed erant duriora chalybe nunc ubi ommenta et menda ei praelaeti cubiculi audivit, quibus patnihil est iucundius, repente mitis a mansuetus apparuerit. Ta metsi interrogarem libenter, tiamnam hane celesiam dicat. 3 enim universam episcoporum fraternitatem, sciat illam nuncinam viscera clausisse, sed aperta hucusque a prineipio tenuisse plures quippe eorum mecum sentiunt, eosque propter bella et aedes multae crudelitatis condemnant. Sin autem se et satellites suos, Primum quidem nec ipsi omnes approbant quae sunt, sed aes cir eumventos et eodem seeleres implicatos deploran Deinde non consciunt ipsi ecclesiam, verum tota fidelium frequentia celesia Vocatur euius velut praecipuae et eximiae partes sunt episcopi et monachorum oetus lectissimi quorum ut quisque est optimus et rectissime sentiens, ita maxime idem, quod ego sentit, ut qui ecle aiae Christianae inde ab initio aequum et utilem me voluntate et

opere exhibeam. Non igitur mihi prius viscera clausit ecclesia, ne Diqilia πιν Corale

라틴어 텍스트