Ioannis Cantacuzeni Eximperatoris Historiarum Libri IV. Græce et Latine

발행: 1831년

분량: 624페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

91쪽

HISTORIARUM III. 13. 83

deseendente consalutarunt: quos illo ut ineptos obiurgavit pro- penusque in palatium, Augustam, salute dicta, ex calamitate aegram animi et aegrotam orpore consolatus, et expositis , quae DidymoVehi egisset quaeque Peloponnensiorum legatis Promisi,set , quaeque illis et aliis accre cogitaret, spes magnas ut conciperetatuue ut sibi fideret, quando pro eius et siliorum Romanorumque omnium tilitate omni studio alacritateque pugnaturus, et neque V iis, neque sanguini suo parsurus sit, hortatus est. Pune q de quantopere cum reditibus communibus auctus sit exercitus R. facile posse verbis demonstrari: Vere novo.

is opus futurum, cum ipse operi in fructus id demonstraverit deinde ollatis eum ea ob quae venerat, hi et illa ut commoda probavi et eousilium eius approbavit, ad deliberata opere expu- 3. Paulo post diem illum, dum in regia eum imperatrice de publica sermocinatur et ambo de rei, iis agundis consultant, torisissumitus et commixtus elamor exauditur. Interrogati te ea, triu-

Rhuc esset, negavit se eertui scire credere tamen ob item Dissilia πιν Corale

92쪽

A. c. 334i ἀντιλεγόντων, τον θόρυβον γίνεσθαι τουτονί. διωχυρ ετο δε καὶ πιστερον, οι δε αλλο οἰ θῆναι τῆν ρχων ουὁ γὰρ

οὐδ' uro τι ξδει των γιγνομένων. πειτα cio με oo ην θορυβος κα παρετείνετο ἐπιπολυ, νο μίσας καὶ αυτος νεώτερον τι ειναι, ἀναστὰς ἐξ ει μαθεῖν θέλων τῶν γινο μένων5τῆν αἰρίαν. ρα δὲ των βασιλείων τὴν αυλὴν πληθουσανανδρων , ο ἰσαν ου του στρατιωτικου καταλογου μονον, αλλὰ καὐτων ἐπ' ευγενεία λαμπρυνομένων νέων, και τον πατριαρχον ἐν ριέσοις αυτοῖς στωτα κα λογομαχουντα προς

αυτους διαφερηιένους αἰτία ἡ τῆς διαφορας ην, τι δὴ ior ἔδεον μειῆονος ιιιῆς οὐ μέγαν δομέστικον δίκαιον τυγχάνειν ειναι καἰ ιν τοῖς πολλοις μοίως πεζὴ των βασιλείων εἰσιέναι τὴν αυληπι δ οὐριονον νυν των όλων πραχμάτων ειτον αρχὴν ἀλλὰ και βασιλέως περιοντος, παραδυναστευ- ων ἐν αἰπολλάκις π εκείνου προσκεκληιμένος προς τὴν βα- i5σιλείας κοινωνίαν ἐν αἰειαι τε τον πατριαρχην διὰ ταυτα

ἐποιουντο, τι δὴ περιορ γη καὶ vi βασιλίδι παραινοίη ταπροσοκοντα ταυτα δὴ αυτοι ἐλέγετο, ου μιν οριορας

εχουσι τὰς γνωμας αλλ' οἷς μεν υνοια προς ἐκεῖνον ἐν ἐσπουδα ετ τε αλμως os ostio κα ἐλέγετο, ο ν ἐθεραπευοino II τον καιρον καὶ τὴν ριεγάλου δοριεστίκου δυναριι ησαν δεοῖ καὶ δυσχεραίνοντες προς τους λογους κα ξδόως ν κωλυ- σοντες, εἰ ἐξῆν, μωλωπ δέους συμφωνεῖν ἐδοκουν τοῖς πολλοῖς, οἰοιιενοι, ἐκείνου συνειδατος καὶ ἀφανως τὰ τοιαυτα

aliquam iurgantes si eos vociferari quin aliud nihil prorsus se

putasse postea assirmavit nequc uim ei ipse quid ageretur eie- sat Crescente et diutius durati te strepitu , ratus et ipse quippiam novi tentari, surgens exit, uti causam noscitet Atrium palatii picuum, non ex albo militari solum, sed etiam ex iuvenibus, ibi litate illustribus, et Patriarcham stantem in medio verbisque comipsis velitantem vidiri. Causa dissensionis erat, quod illi magnum domesticum maiore dignandum honore censebant et non rit unum de insima plebe aulam palatii pedibus debere ingredi, qui iam non solum pracesset summo imperio, sed delaucti quoque imperatoris collega et erobro ad communionem imperii ab eodem invitatus fuisset atque idcirco patriarcham arpebant, qui conniveret, ocimperatricem ossicii sui admoueret. Haec illi loquebantur ne erat Dua mens omni biis. Nam qui illum diligebant eique ex animo fludebant, quod scutiobant, id tu ore habebant: alii metu litius potentiae tempori inserviebant. Erant etiam , qui sermones hos aegrius serentes, libenter vetuissent, si potvissent nihilo miniis

93쪽

ΠISTORIARUM III. 13. 85

roἀνο rto κινηθειο ἐπαινουσνγ δε τῆς βασιλίδος ἐπ τω ον λοιβον καταπιεΓλαι, Πάλλ' ἐκειντ ιἐν' ὁ μέγα δομόστικος Ny συνεβουλευσα μηδεν προσθέντι τοι εἰρημένοις ἀπελλινάπτω συνιδων ραδιως διαλυσειν τὴν φιλονεικίαν, μάλιστα ηερ μου γεγενημένην. -ο δε, μὴ την αιθάδειαν τιμα

ipso onseio et elam talia moliente dici. Patriarcha eorum asseruoni adversari, et nihil turbandum, sed iis, ita imperatrici et δῖdo domestico placuisscnt, obsequendum contendere. Cum irino esset controversia et iisque conspectu omites conticuissent, aliis quidem velut iratus nihil dixit patriarcham autom increpuit, quod hominibus insipientibus aures commodasset et verbortim cum ipsis digladiatione turbas excitasset. Proinde litigare cessaret domum sot/pesseret Postridie secum de lite acturusci et ita usque ad equum eduxit, hoe officio obiurgatum deliniens, quod ante non olebat, in enotralibus palatii valedicere ac reucri consueverat. Ad Mperatricem autem rediens, tumultiis causam narrat et quo acto p xxi reliam propter intempestivam concertationem reprehendisset ''dque stultorum sermones ineptos attendisset : et eum ut d RRm abiret, admonuisse Asseverabat item ac D cui testem acie- Mi se nulli iis horum esse consciit in sed ab imperitis quibusdam 'perbe ae stolide ea moveri. Quem eum de turbis scitatis eo

mendaret imperatrix, Sod illi quidem , inquit magnus domesticus, nihil verborum ad duret domumque discederet luteiligens, sic

94쪽

A AE 3 ii θητον παοαινω περιιδειν, ἀλλὰ λογοι κολάσαι προσκαλεσ

ι ἐνον τῆς γλωσσος τῆς ἀκολασιας ενεκα παρῆνεσα δ' αν, καἰ ἐπιπλεῖον ἐνδείζασθαι τὴν ργὴν τῆν προς αττους, εἰ

ἡ πεισθεῖσα κα ἡ βασιλὶς του ανδρας τε προσεκαλεῖτο καὶ

me itona mea potissim tim eatis exortam facile dirempturum. Tearit in moneo, Mi stili orbiam istam inultam De relinquas , verum accorsitos propter lingua protervitatem obiurgitos Moucrem etiam, ut te admodum illis iratam ostenderes, nisi brevi hinc pluribus

eorum scitis discessurus essem. Idcirco tibi quantum satis est eos Casii averis, causata Prosectioiiis meae necessitatem, venia illos im-

Prriito Augusta monotiti obsecuta, viros illos accersit inscitiam cxl robrat , quod inter leges regias edit eat et ii iis a toneris vorsati , nihilo amen barbaris rege careritibus Praestarent et quidqi id sibi obstitisset, statim turbas ac tumultum cierenti Perpendite ruina, ii retriit, quo nune amentiae prodi orius. Primum enim in ipso ita lati imperatoribus aperte rotiugnastis. Deinde cum patriarcha coinmuni omnium patre spirituali ci omni reverentia digitissimo, magis quana qui P cortiorum coniunctionem nos gruerari rit, altrrcati estis. Postremo etiam pro magno domestico videlicet vortia soci, tis quod ad vi, altiti et docentos, eum vestra indigere o P . si qua illi re a nobis tuis sit Ilo autem absurdissimum ess . non aliis, sed obis ipsis iudicibus tam in licet. Non enim modo dumtaxat quando ad iam stim ma rerum procuratio devoluta ostrari et vivo mi,oratore vobis nivibus hie praeerat, in ilibus im- Peratorem requirebatis vestrum contra illi nemo. Quare cum e

95쪽

ἀπερεῖ, mi r μας ἐχρῆν θορυβειν καὶ ταραττεσθαι εἰκῆ.M διὰ τουτο οὐκ ευεργεσιας, ἀλλὰ δίκης αξιοι παρ αυτ si mra δ υριας τὰς προσηκουσας τῆς αυθαδείας ἀπητησα ἀνενεινας, εἰ μὴ αντος παρητήσατο δεηθεὶς υπὸ υμον, αλλως is τι κα προς τῆν ἐκστρατειαν παρεσκευασθε , προς iv

κηδὲ περιεργαζεσθαι, ἀλλὰ παραχωρειν ἐκείνοις, οἷς τὰ

ri uum καλως τε ζεστι διοικεῖν καi, ἐάν τι σφάλλωνται, ἐπα

έ περ alterum m. P. praeieritis, tum e praesentibus discere vos oportebat, illum vestro

patrocinio non egere. Non enim est non est, inquam, quod ille, ε velit, non vel sibi vel aliis euraveriti. Quod eum ita sit, ethleantn omnes, nec vos temere tumultuari turbarique conveniebat,3tque ideo non gratiam , sed poenam ille vobis dehet et ego eou- digno superbiam vestram multarem supplicio , nisi ille id a vobis deprecatus esset, itod ad expeditioncm praeparamini: quo gaudentes, non moestos, ire docet, ut opinor. Quamobrem delicti grauam facio et de cetero ut quiescatis, impero ac rebus maioribusve vos curioso immisceatisci seu illis eas relinquatis , quibus easdem ne administrare, et si quid erraverint, emendare licet. Imperaui de tumultu si eos accepit ipsi de benignitate dataque venias ita agentes et prae aliis magnus domesticus ceteri quidem recesserunt domesticus restans, eum imperatrice de his, quae opus erant, de integro deliberavit. 4. Cum autem mentio de Apocaucho aeri euhiculi praesectove et quaesissentque, quoinodo eum punirent, nullam se aliam, -- imperatrix, nefarii criminis poenam Poscere, Praetur eam,

96쪽

A. c. ει ἐκείνου δικην ἀπαιτεῖ , i s αυτος ιμι ησατο αυτω, ωστε οἰκοι καθῆσθαι, μὴ ἐξιόντα , μητε των κοινων τε διοικουντα. δ' φασκε καὶ αυτος το δίκρ' ποέμουσαν ἡγεῖσθαι si τολαλγιιατις υλ ιιέντοι γε αυτ ο κατα γνωμον εἰναι προς υπεροθιον πιοντι στρατειαν τον προς την σπέραν των5δεηιένων διορθώσεως οπίσω τι καταλιπεῖν ου δὴ νεκα προς τε του περιοίκους Πέοσας θέσθαι σπονδα κα προς ' λέξανδρον τον Μυσῶν βασιλέα, να μὴ ποντος ταραοοιτο

χρὴ θαρρησαντα, Ἀνθρωπον πανουργίας καὶ ἐπιβουλῆς ιμ

qii se ipsum militasset, ut domi sedens, nunquam exiret, nec publiem muniis ullum attingeret Domesticus quoque hanc Poenatu eius ria citiori parem assicinare. Ceterum non placero si hi, cuin exorcitum Occidcutalom extra fines eduxerit, aliquid corrigendiim post se relinqui cuius causa cum Persis vicinis et crini Alexandro Moesorum rege foedris seriorit, ne, se absente ipsa bellis quatiatur. Existimare igitur e , Apocauchum ab ipsis venia donatum , rursus, tibi eo Dducor videbitur, adhineuduni Imperatrix recusare: De in se et liberos tantum inodo, sed in ipsum quoque eum malevolum multis rationibus demonstraro ex his praecipue, quibus Paulψaut eo ram ipsa arroganter et aspere in eum invaserat. via ergo utrisque tisi liari manifestissime convictus sit, qua re consistis o minem callidi si inum et insidiosissim tim ipse peregre abiens retro relinqueret 8 Non erit aut in alienum etiam eorum meminisse, quae iii Poratrico Praesonte Apocauchus in magnum domestieum iactarit; et Praotero antiquiorum maleficiorum, quibus eum remunerarit, a quo tantis orat beneficiis obliga ius r ut ex hac narratiouo patrat,

tum illius ardetis eue mereudi studium et ad veniam tu se cliv- Dissilia πιν Corale

97쪽

ΠISTORIARUM III. 14. 89

εοφυὴς δὲ φανεὰ κα προθοριος προς τὴν πορεσίαν, χρημ

λος τῆν διάθεσιν ἐγχειριζειν των λων. ὁ δ τα μὲν χρη- μα ως δια βασιλε παρεσχ κως, ἐπαγγειλάριενο δε κοιδιπλασίω των ωπὸ στρατ=που παρεχομDων τε βασιλικῆ αυ- τος εἰσφέρειν ταμεμ0, εαι βασιλέα ἐκεινου προελέσθαι

quentibiis tri hii cndam promptus animus tum linius erga hene me ritum ingrata volvulas et agrestis immanisque natura. Ille e Bithynia orirendus, homo obserarus, ex contemptis parentibus natus, primum qui desin multis vectigalium coactoribus mercedula seriptum Deit diate Androtile Asani, qui sui magni amitae imperatoris illius, uuin erectile servivit a quo recedens, occidentalium tin Ratum sive agminum militarium per oce identem distributorum domestieo , qui tum erat salinarum praefectus, se addixit. Is deseierum et ad ministerium impigrum certiens , pecunias ei credidit, ut ad imperatorem , ut Andronicum seniorem , aecedens, ei Persuaderet, duci etiam in annum sequentem alis negotiationem permittere At ille peenniis tamquam suis imperatori traditis, pollieit isque se duplo amplius quam dux in siseum eius illaturum, ad e potius eligendum salariumque reandum inducit. Sic eum ducem peeunia sua hoc inagistratu ei coisset, iam illustris erat et inter publieanos petivas serebati Deinde eum multis nominibus publice Irandem pecuniam deberet exspectareturque, ut in arcerem dare- 'η et ad sanitatem reductus , uiusmodi nequitias dedisceret, ab imperatore desectionem moliri coepit non enim alioqui supplicii m exstare potuisse cum autem videret eum case statum rerum, ut

98쪽

A. c. 3έ παροD. 4 δὲ καὶ γαρ δ' ὁ των βασιλέων προς ἀλλήλους

παντάπασιν ἐπετραπη την διοίκησιν των κοινων, ἀλλ' scivae αναγκαιοτέρων - προς τον ἐγαν δηιωτικον --γων, αυτος των ταπεινοτέρων ειχα , ξ ον ουδεαία τοῖς

κοινοῖς προσεδοκατο βλάβη, εο ν κακως διογκηαενοις μως οδὲ π πολλων- ραπευετο. ,εταζ δὲ καὶ πολλάκις βασιλεῖ προσκεκρουκώς δια τὴν φίλην πανουργίαν καλιιέλλων δι-Bδόναι δίκας, vin του εγάλου δουεστίκου την βαπιλέως ὀρ-rs ἀναγαγων M. g. o G κοὐνων sortasse. Andronicus iunior neeessario eum avo deberet contendere, Symiannem, cuius erat studiosissimus, rogavit, ut se illi commendaret. Is bello iam inter imperatores pullulante, magnum domesticum orare, uti et Apocauehum seisceret, non solum ad exactionem publicarum pensionum naturali quadam dexteritate praeditum, verumetiam Pectiniosum, ut bello commodaturus videretur: quas res initio quoque huilis historiae reeiter attigimiis. Hic itaque, magno domestico parario, iunioris imperatoris a miliaritatem consecutus, post quam belli maturitas erupit, a seniore statim ad eius partea transiit: non tam lio ei bene vellet, quam quod ob aes alienum imminens periculum sugeret. Et a domestico quaestor imperatorisereatus, atqtie ubi victoria ad illum respexit, rursus ab eodem mestico propemodum invito imperatore, neque id lineris in eum

qi adrare iudicante, rerum administrator institutus es Verumta- mr non omniiuodis commissa ei res liblica, sed ita, ut magis necessaria seu praecipua ad magnum domesticum referret, ipse leviora transigeret e quibus, seu bene an male transactis, communitasntillum sentiret nocumentum. iiiii mitius a multi observabat tir.

Et cum interim saepe etiam propter usitatam et amicam sibi nequitiam imperatorem offendissct a poeula aubiiciendus saet, Per ma-

99쪽

ri ἐρροσθη παραιτουμένου. εἰς τοιαυορον δὲ περιφάνειαν A. zi 4 tu ἀφανείας πολλῆς ἐλλον, ἐσκέψατο, εἰ δυναι το τον ευε μ ν φ ειμνασθαι τοῖς δεαντιαπάτοις. αἶς γὰρ βασιλευς οὐκ Ἀνδρονικος την νοσον ἐνοσησεν ἐκείνην την σφοδραν 5xui τελευτῆς γένετο ἐγγυς, βασιλιδι - τῆ ααετῆ κατε- λώπαν τὴν ρχην, ουπω ἐν παιδος vτρὶ γεγενηWένη , νουση δέ του εγαλω δὲ δωεστί- την διοίκησιν των Gινων καὶ το πάντας αυτῶ πείκειν καὶ μηδένα ἀντιλέγειν ποος ηδέν. ὁ δ' -ερ εθος - τελευτῶσι τοῖς βασιλευ-

τε si βασιλίδι ' ααίους διελάιιβανον την πίστιν ἀκραιφνῆ φολάζειν καὶ παιδὶ βασιλέως τε γε- σουένω ἐξ αντῆς, καἰ

που αντον, uta δε καἰ σταυρον ἐκ των πολυτιυητων λίθων

gnum domesticum, iratum sellicet exorantem evasi Iam vero euntis tetiebris in tantam claritato deductus, quomodo enemerenti uo uani maxime eontraria rependeret, secum consideravit. Nam eum Andronicvs iunior morbo illo dissicillimo onssietatus mortique proximus, uxori ad filium parioniluna iam vicinae imperium, magno autem domestico leariam gubernationem reliquisset, ut citra ter- mersationem omnes Parerent, ille . quod consuetudo tenet, imperatoribus de vita excuntibus , successoribus benevolentiam ac fidem 3ubiectorum stabilire volens, iuramentum, quo omnes dem suam ratam sacerent, in haec ι rba conceptum proposuit. Romanos Annae imperatrici et silio imperatori ex ea nascitur sinceram et intcgr in fidem et magno domestico hodientiam pracstituros. Xenainiperatoris maior praeteribatn omnino, quod ita filius constituisset renim posse duos, idque feminas, unum imperium regere. Hoc illa eius in fautores graviter tulerunt, tametsi magnus domesticus

eam ossiciose coleret Siquidem hinc eam perturbatum iri suspica-Glaba magno dioecet cum cruce ex preciosissimis apillis on- laeta, quo verbis esset fides, ad eam eleriter misso, de lethali morbo imperatoris certiorem sciat Deum rogans, ne eos tali im- Dissilire by Ooste

100쪽

V. 3i9των προσδοκωιιένων, ἴτω του παντα δικαίως καὶ συμμνε- ροπως ταλαντευοντος οἰκονομιουντος, οδἐ αυτον ποπτευειν

βασιλίδος οργὴν νοριισαντες α αυxοις τα ἐγιστα σοι βαλέσθαι προς το του εγάλου μυεστίκου περιγενέσθαι καὶ κα

ταλυσαι τὴν ἀρχὴν πολλο προ βασιλίδα ἀφιγένοι, ἐπεὶ is

ραων η ὁ βασιλευς κα ἀπήλλακτο τῆς νοσου , αγανακτεῖνυπερ αυτῆς προσεποιουντο καὶ πολλὴν ἀνωυοσυνην του μεγάλου --τίκου κατεγίνωσκον. or βασιλέως τελεττωντος, ο αντον, εἰ νιέτρια διενοειτο , ταῖς βασιλίσιν uφοτέραις εδε τὴν ρχῆν συνδιασωζειν καὶ Mάλιστα ἐκείνη, τι 34-2οφοτέρωθεν τε παιδος καὶ του συνοίκου βασιλέως ν ' Ρω- Buαιων προσῆκε βασιλεία, οδ υλίγον καὶ του δικαίου αἰτου προσήκοντος poοντίσας, πῶσαν τὴν ρχὴν περιογαγεν εἰς εαυτὸν, σπερ τι παραπετασμια τος κακουργίας Ανναν τὴν

peratore orbari sineret. Si quid eorum, quae eluerentur, Veniret, sic moderatiles, qui omnia iusto utiliterque seu per librnm dispensat, nihil ipsa tristius ex rerum mutatione timeret quand quidem non minus eam quam parentem nam marci Cum illa in iram se esIunderet, quibus pridem ex splendore magni domestici dolebaut oeuli, qui complures raut, et in his ortissimus Po- cauchus et antesignauus atquc inccutor sceleris Syrgianues, tunc maiore accensi ivvidia, quod perspicii viderent rerum esse dorminum , imperatricis cna iracundiam ad opprimendum magnum clomesticum et eius vicariatum evertendum pluriano sibi ad innacuto suturam confidentcs, cum iam imp. morbo solutus convalescoret, frequentes eam conveniunt, eius vicem se dolore simul aut magnum domesticum pro iniquissimo accusaui, quod inperatore animam agente, quando ipsum ambabus inperatricibus, si quid inodestum et humanum cogitaret, imperium servare oportebat et illi potius cui utrimque et ex filio et ex marito deberetur, illi parum Ponsi

SEARCH

MENU NAVIGATION