장음표시 사용
361쪽
31s De bonis I cclesiarum in steris
rione poterit , quam vi que ad tertiam generationem
perueniat. Consentit Lex Longobardica, libro Σ.tit. 3 Lege II. ubi Imperator Pipinus sic edicit. Homo denarialis non habeat haereditatem in Iba generatione antequam et que in tertiam generationem Perueniat , o homo Cartulariui similiter. Eodem fere pacto, apud nos nobilitatis iura,& praerogatiuae insigniores non nisi tertia generatione continua firmantur. Vt vero Amund ijs sine legitimo haere de morientibus fiscus succedit, ita quoque dena rialibus & in votu Regis manumissis. Ita Legis Ripuari , tit. h. l. 4. θι homo denariatus absque tib risdi clerit non alium nisi si cum nostram haeredem relinquat. . 'Licet aute non ita luppleret lintalium calami talem denarialis manumissio, quin aliqua notas uallo ras antiqui remaneret: Attam in denaria
torum longe potiorem fuis se conditionem quam corum qui sub conditione census praestandi manumissi essent hinc maxime coniicere est , quod tributarij interfecti poena est tantum triginta sex solidorun denarialis vero ducentorum. Nimirum Regis maiestatem violasse credebatur qui ser-
uum eius manu exauctoratum, & in votum Imperi ac Reip. manumissum percusisset. Praeter Amundios, Impantes denariales, fuit de aliud genus libertinorum quod antiquae leges Aldios appellarunt .horum conditio longe ceteris
inferior, atque ignobilior: quippe qui minimam, de imperfectissimam libertatem asstqueremur.
362쪽
Liber tertius. 33 7 nec tam viderentur omni seruitute exempti, quam in mitiorem, ac clementiorem famulatus legem transtati. Vt enim veteres Romani cum conditione operarum praestandarum seruos suos manumittebant, quod liquet, ex toto tit. De operis Ibertyrum, quas etiam aliquando a senibus aetate confectis; & aduersa valetudine laborantibus inclementer exigebant, ut constat ex l. libertus T id operis libertorum,aliquando Vero extraneis elocabant, ut lucrum pretiumue operarum caperent, I Patronus, fi eodem tit. ita & Veteres Franci, ac
Longobardi cadem ratione seruos tua ditione & potestate duris aliquando conditionibus relaxabant, &non tam dabant libertatem quam muta - bant seruitutem. Quia vero hoc imperfectio pie latis genus Deo placere non potest, cuius oculis suaue,ac iucundii esse nil potest, nisi quod ex omni parte beatum est,ac perfectum, ideo in his manumissionibus testem adhibere Deum nefas eras, atque in conspectu altarium Aldios facere. Qui enim seruum , aut ancillam coram sacris altaribus manu miserat, censebatur illis plenam libertatem indulsisse. sicut qui Ful reat, aut fecerat, qotharius
ita Rotharius I 3 . tit. 33. De manumissionabus. Si ci cis servom,aut ancillam in Ecclesia, et circa altare a Whi modi, uberum, vel liberam dimiserN,sic maneat ei liber-
ta , sicut ei qui Fulsereat in quarta manu traditus Amund factis e L Nam qui alatum facere soluerit noueum ducat in Ecclesia r nisi alio modo faciat, qualiter 'γo iserit,sive et Carram, iue qualiter ei placuerit.
363쪽
De bonis cclesii rum in I ecie, Tristis itaque ac seuera fuit Aldiorum conditio, nec multum a seruitute dissentanea: itaque Aldio ne consensu Domini stipulari, negotiumve vl- una pertractare,vendere, aut alienare quidquam e peculio nefas fuit, ut notat idem Rotharius i. . tit. de prohibita alienatione. Nulli liceat Aldio qui vηdfacius non est sine voluntate patroni sui terram,
aut mancipium vendore, neque liberum dimittere. Praeterea lAldios in Clerum prouehi religio non sinebat, ut constat ex Canone 63. Contil. . Toletani propterea quod a patrono adhuc seruitute tenen-
D e libertis in patrocinio Ecclesiae con hiulse. Tres ordines libertorum Ecclesiae. Libertorum omnium caui fas tra-ciabant Episcopi. Liberti religiosi quinam fuerint. Quotquot in Ecclesia manumittebantur eos fuisse Ec- cles in libertos ostenditur. Manumisiones non fiebant 'in Mona 'cri s nisi ex priuilegio. Ritis manum istendi
in Ecclesia. Γ bula, ij sertulari, qui fuerint. EClesia, cuius hoc singulare studium est libe
rare calamitatibus mortales, di antiquo Natalium splendori restituere, e quo paterno scelere miserrime deciderunt, perpetuo libertor si vin - lex fuit, suasque interposuit partes; ne iugo ite durae seruitutis subderentur, si quando eos
364쪽
Liber iret u . 3J dominorum indignatio ad pristinae sortis acerbi talem reuocaret,& impia leuitate ipsos paenite rei traditae libertatis. Propterea solebant ad Ecclesiam confugere liberti , eiusque auctoritatem, ac maiestatem aduersus iniurias patronorum inuocare. Ita Canon 29 Concili j Agathensis iubet libet bos iusta seruitute manum istos ab Ecclesia defendi. Lib. rtos legitime a Dominis suis lactos Ecclesias nece litas exegerit tMeatur, quas i qα te augientiam aut peruadere, aut ex 'oliare praesium ' erit ab Ecclesia repellatur. C'nsentit Parisiense quintum tempore Clotari j L. Regis, ubi Domini contumaces qui
Episcopos adire noluerunt, eorumque iudicio, ac sententiat: se libertis latae obsequi, communione pelluntur. Can. 1. &Capitul. addit. . C. 63. Atque ut Ecclesia commodius libertos iuuare posset,& aduersus temerariam, ac praecipitem Dominorum iracundiam tueri, cautum olim ne libertorum caussae, quando de manumissionum
negotio agebatur , alibi possent quam in foro
aepiscoporum agitari. Nimirum iis temporibus Iudice Haici Ecclesiarum splendore infensi, Episcoporu tribunalibus inuidebant, & aegre ferentes manumissionum solemnia , non amplius coeram. Prietote sed in presentia Numinis peragi, vexa tant edictis atrocibus libertos. si quando ipsos Dominorum furor ad Laicorum fora propelleret. Vnde natus Canon . Matisconesis,Synodi secundae, Delibertorum caussis ab Episcopis iudican
di , ubi Ps textatus , & Papulus viri Beatissimi
Concit. 'a risiense s. tempore Clotari, Regis. can.
Capitulariu,dditione, Libertorum caussae ab
365쪽
isio . De bonis Ecclesiarum in lites ,
dixerunt, Decernat itaque m de mi eris libertis et r.
Concilium auditori tutis vigor insimis,sui ideo plus a iudicibus, is
sisA, n 7. fliguntur, quia sacris Iuni commedati Ecclesi δε vis quo qui iam duxerit contra eos actiones habere, non audeat
magistratui contradere, sed in Episivi tantum iudici, in cuius praesentia litem contestans, quae sunt iustitiae , ac meritatis audiat: Indignum est enim, et hi qui in sacro-yancta Eccclesia iure legitimo noscuntur manumisii, aut per Epistolam, auiter Testamentum, ut per longinquitatem temporis ibertatis iurefruuntur, a quolibet iniustifisime iugulenntur. Et si vero,omnium libertorum caussam egerit Ecclesia quantum ad iura manumissionis pertinet, possitque hac ratione eorum omnium vindex, ac patrona appellari. Erant tamen liberti sin- Tres ordines gulari clientela ,& obsequio Eccles e conssecrati, Ede est.' quorum tres ordines fuisse reperio. Primus est eo arum qui ex voluntate manumittentis, & religioso Patroni consilio ad operas Ecclesiae praestandas deuouςbantur; & ea tantum conditione liberta tem recipiebant,ut in posterum in Ecclesi e patro, cinio , & clientela Vertarentur.
Fuisse autem eius generis libertos, ex antiquist ho um ' monimentis liquet, hos leges Visigothorum Re ni '' ligiosos libertos appellant, libro f. tit. 7. lege tr. Ne liberti Religiosi ad οἴ equium reducantur ae edi, et verba enim legis significant aperte, libertos eos, de quibus sermo et , religiosis locis ex voluntate: manumis oriam deputatos. Q ossi et de quorunici que libertis, aut flecta iter ὀe
366쪽
g et asticis: dignitas Ablimauit honoris, dat praefixis sensiorum locis deputauit, vel ordo Religionis, mel ordi
natio manumiitcntis,non erμnt ad hominum patrocinium' reducensti contentione qualibet haeredis .
Etiam in Hungaria fuisse ciuscemodi libertos lacris locis deputatos, patet, ex eo quod sanctus Lud illaus decernit ne liberti, qui pro salute ani- inae manumissi sunt, aliis in posterum quam Fres- . byteris serviant. Ut autem pro ani marum se late li- berati mancipati fuerint, eo tenore t men di Ecclesitae sterimaist ii Auemini nili soli ibi presbter ρ amisistrent La ' ei'2ό ό distaus lib. i. decreti cap. 3. p nin Italia pares conditiones manumissionibus adhibitas docet Leo Marsicanus Chronici Cassi ' 'nen siis lib. i. c. Io. Vbi de donatione Leonis Bene- Omeris,
uentanuloquitur recentet, beraros, Inquit, suos Cissinens an illas omnes prius per Cartulam libertate donauit, atque ita demum liberos cum curtibus propriis ceteris c sitis rua possidere videbantur in ius monasteri, potestatemque M*zp νη- . redegit ascilicet lege visinguli eorum quatuor per men- bri Diso- 'sem veras ibi necesse fuerit monasterio impendant, rea ista, sat atque Abstantias nulli omnino nec inter se vendere, aret donare praesumant, resique istorum qui sine liberis de- senecti essent in ditione monasteri, deuenirent, i c. Apud Longobardos quoque idgenus liberta-- tis concessiim docet Astulphus lib.3. tit. de ultimis voluntatibus, ubi ordinationem eius qui familiam libertate donauit, ea conditione ut religiosis locis deseruiat,vult stabilem firmamque consistere. Si quis Longobardis per Cariam in Ian tale,
367쪽
aut in Ur tudine res scis ordinaurrit, dixerit eas ha- bere loca venerabilia σ Iamilias per quas res sed exco luntur liberas esse dixerit ea conditione ut in ipsis Rel gm s locis redditum Iacicnt , secundum ipsius statutum reddant omni tempore, iuxta domini sui pr.eceptionem.
ipsi di filii eorum, sint liberi de suis personis fictu Do
Etsi vero aeternitatis studio flagrantes antiqui, seruos suos pro animae remedio manumitterent,& Ecclesiarum obsequiis deuouerent, eos tamen . aliis quoque de causiis video seruos suos in fauo - rem Ecclesiarum manumisisse: si enim in Magnatum familia essent , tam bonae indolis mancipia, ut de iis in clerum prouehendis Ecclesiae Antistites cogitarent, solebant Domini ipsis relaxare seruitutis vincula, de coram lacris aliaribus liberos di-naittere, ut ibi uti laico mancipatu in Christi fami . Iiam Clerum que transirent, in quem nefas erat seruitio prophano obligatos admitti. Ea autem manumissio fiebat in Ecclesiis coram sacerdote, aut Episcopo, iis quibus postea docebimus ceremoniis. Exempla insigne extat inter Cartas Vua ronis diaconi, quarum una sub Ludovico Alema norum Rege conscripta, continet manumisso nem Sigmari cuiuscum his Hrbis conscriptam, L. Auectoritas Ecclesiastica pat nier ammonet insuper ri se possas Regia canonicae Religioni ad nsim praebet, et rquemcumgie ad sacros orinta ex propria Iumilia pro -m . mouere Ecclesia quaeque eligerit, in prie nita sacerdotum canonicoram simul γ Nobili in Lucorum, eius cm
368쪽
sebiectus est, manumissione jub libertatis testamentoso
lemniter roboretur circo ego in Dei nomine Engit ira , quondam meum famulum nomine Sigimarum acris Ordinibis dignum in entia nobilium vitorum, liberum ab omni vinculo seruitutis dimitto.
Inuenio & heredes Episcoporum , ac Clericorum,ut de facultatibus E clesiae agellos ac praedio. la, utenda, fruenda, Obtinc rent, liberos suos Ec-- 'clesiarum obsequiis mancipasseexl. 4. lib. S. Vui- iit de Ecclesigotorum legis, tit. De Ecclesia ilicis rebus. bu, Ee z. Secundus ordo libertorum , quorum patrocinium habuit Ecclesia. ex iis constat, qui licet e .
familia non essent attamen manumissionem fue- ,
rant in Ecclesia consequuti, quotquot enim sacrisceremoniis Deo praesente,& spectante libertatem accepissent, in patrocinium, ac clientelam Ecclesiae migrabant, eiusque liberti credebantur, propterea quod Ecclesiae intuitu, & in fauorem religionis censebantur Domini, ipsos sua potestate, ac Imperio liberasse. Ideoque acceptam Ecclesiae libertatem perenni obsequio compensare certabant. Cum ergo e manumissionibus in Ecclesia celebratis cresceret sacra familia, & sacerdotium numerosa clientium turba spledesceret, quid mirum . si Orientalis Ecclesia supplicandum Principi decernit, ut manumissiones in sacris AEdibus apud Graecos fiant, eo more quo in italia celebra bantur. Ita enim habetur in Codice Canonum Ecclesiae Africanae Canone 6 4. n Leg.
369쪽
3 6i , De bonis Ecclesiarum in Ipecie,
et i in Ecclesia celebrentur ab Myeratore po Grendum.
Quando vero manumissiones in sacris AEdi bus peragi solitas audimus, non sunt passim quaelibet aedes Lacrae intelligendae: non enim in Monasteriis olim, de oratoriis Monachorum licuit ma numittere, sed tantum ubi Epis opus, aut Sacerdos praesens esset, ut eorum beneficio ciuilem ii bertatem reciperent, per quos scelerum nodis cximi, & Daemonum mancipatu poterant liberari. Quamobrem priuilegia manumissionis ex indulgentia praelatorum aliquando fuerunt Mo-Gre lib. i. nasteriis erogata. Ita Abbati Eusebio concessit Gregorius Magnus, ut liceret manumissiones in ' Ecclcsia sua facere. D,ou lue dero de his quae a nobis praedii ii iij nostri fenda postulant reuelante Domino deliberare possimus, Clericos ex laicis ordinari, necnon manumisiones apud te in eadem Ecclesia solemniter cele
Quod vero liberti, qui beneficium manumissionis in Ecclesia acceperant, essent in patrocinio , ac defensione Ecclesiae, & ad eius familiam pertineret, multis argumentis potest confirmari.
Siquidem, si sine liberis& legitimis haeredibus es sent, his Ecclesia succedebat, unde si casu fortuito aliquis libertos in Ecclesia factos interficeret, is. Ecclesiae pro horninis nece satisfaciebat, & mul- , AT iii, ctam pendebat octoginta solidorum: Liberii qui ad i ἴccinam dimissi sunt liberi, mel per Chartam libertatem acceperunt occidantur solidi soluantur Ecclesiae, vel dis rius.
370쪽
Liber urti η. 3 61 Secundo, libertus in Ecclesia manumissus, si sua culpa inseruitutem reciderct scrutis Ecclesiae fiebat, non eius qui malaumiserat, Si ancilla dimissa
bulam , ac lacros ritus, auctoritatem patronorum e r.
habuisse, leges Ripuariae, clarismie indicant, illis enim decernitur, ut in Ecclesia manumissi sub tuitione Ecclesiae consistant. eidem obsequia impendant: seruos suos alio ritu quam Ecclesiastico non manumittant: & non alibi quam in Ecclesia, ubi relaxati fuerunt mallum teneant, si absque liberis decesserint, rcclesiam haeredem habeant. Ita vero rem se habere textus lems satis indicat.
tit. 18. De tabularijs. Hoc etiam iubemus , ut qualiscumque Francus, . Le ei m-puarius, seu tabulariusseruum suum pre animae suae remedio, sto pro pretio siccandum legem Romanam liberare hμφὴ -- doluerit, di in Ecclesia coram Presstyteris, Diaconibus, seu candis Clero, plebe, in manu Epi copi seruum cum tabulis tradat, Epi copus Archidiaconuiubeat, ut σtabulas secundum Legem Romanam, qua Ecclesia vivit, in scribere faciat, uese tam ipse, quam omnis procreatio . eius liberi permaneant, o sub tuitione Scclesiae consi ant, mel omnem reditum status, auseruitium tabulari, eorum reddant. Et nullus tabulariis denarium ante Regem piae' mat jactare. duodsi fecerit, CC. folid. cu . tuae . ni BHominus ipse tabularius , ct procreatio eius tabulard