장음표시 사용
461쪽
. 6 De Decimis. Oblationibus σ Primit s. insigni aliqua portione minuere Canones Vetue runt: adeo cum cresceret in dies praesulum erga Monachos beneficentia ac liberalitas, eam Hisbanici Patres in Concilio Toletano nono collecti πρeno aliquo coercendam censuerunt, prohibcntes ne Monasterio a se constructo Episcopus dare posset, ultra quinquagesimam partem census suae Ecclesiae,& siadem vellet pro sepultura propria ornare, non pollet ei lcm legare,atque attribucre plusquamcbris: To centesimam partem tui census annui. 'Bonae reri utipi 'μμm c suluim , pra sontis bobetiar vitae jub Atim aeternae renumerationis e cetiara cernitur praemium.
Qui 'uis itaque Oscoporam in Parochra sua. Mona- 'rium construere forte et oluerit, oe hoc ex rebus Eccle ke, cui praemot ditare decreuerit, non amplius ibidem, quam quadragesimam partem dare debelli: ut hac temperamenti aequitate seruata , cri. tribuit competens stubsidium conferat, cui tollit, damna grauia non instigat. Scclesia etino, vae monassicis non informabitur re gulis , alit quam pro suis munificare voluerit Nahuris, non amplius quam centesimam partem census Ecesesiae, cui praesidet, ibidim conferre licebita ea tamen cautela siri tata, ut tantummodo , Da placuerit ex his duabus rem nerandam assumat. Si eigo in fauorcin Monachorum, quorum disciplina o pietate Ecclesia insigniter floruit, non licuit Episcopo iura Ecclesiarum alienare, & insigni aliqua portione dςtruncare, quis Infauorem laicorum id sieri posse audeat asserere Θ Quis ius Deci- marum in eos transfundi licere existinaci, & Sacer-
462쪽
rimus dotum bonis ac censibua pinguescere, dum insano fastu eorum 'paupertati plerumque violenter in sultant. Quinto tam sanctum olim ha bitum cst ius De cimarum , & ad cas persoluendas tam inuiolabili Religione teneri populos autumarunt,ut eam praestationem in pensionem nummariam commutare, aut populos data pecunia ad Decimas solliendas inuitare, nefas esse ducerem Ita Christianissimi Reges nostri constituerunt, ne liceret populis Decimam pecunia permutare ac redimere. Ludo . uicus Pius capitulari 3 o. ad annum Christi s 18. De Decimis quas popallia dare non vult, nisi quoli=t E.nai modo ab eo redimantur , ab Di opis prohibendom .RR
est ne fiat: Et si quis contemptor fuerit inuentus, m nec
Epi copi , nec Comitem audire velit, si noster homo fuerit , ad praestentiam nostram venire compellatur Caeteri mero distranguntur , ut inuiti Ecclesiae restituant,quq etoluntarie dare neglexerunt. Iidem principes cum. intelligerent esse aliquos, qui Decimas dare negligeren t, eoque onere se ii
beraret data Epi opis & Comitibus pecunia,quam illi inter se partiebantur, vetuerunt, ne Religioni inpos ferum fas esset fucum face rc,& pecuniam pro Decimis stipulast Ita habere capitularium Caroli 3 Ludovici Imperatorum lib. i. capitulari 18. hctum es a nobis, quod in quibusdam locu Episcopi Comites ab incestuosis ab his qui Decimis non dant daadios accipiunt, a Presbγteris pro quibusdam negligentiis, inter se pecuniam diuidunt, quod penitis abolendum . Κi
463쪽
13 De Decimis, oblationibus m prim fis
decrevimus nefrte auaritiae locus detur constituimur Ct incestuosi i ta canonicam sententi am Pgnitentia muti,ctentur. Qui vero Decimas post crobras admonitiones o praedicationes Sacerdotum , dare neglexerint ex m-
Ex hac Decimarum Religione & immutabili leta ge factum est , ut olim Gregorius nonus reicindi iuberet compromissum factum inter praepositum Albanensem & Monachos Sancti Martini in Pana p. i, nonia. Cum enim diu mutuumque contendissent praefati Monachi, & prcpossitus Albanensis, de iure Decimationis cuiusdam: tandem eas simul inierunt conditiones , ut si praepositus impetraret a Rege donari praedicto Monasterio centum millia solidorum, Decimas in posterum Monachi abdicarent.&ius earum ad praepositum transfereretur. Istud ergo pactum ac com pro missum Monachi ad Papam retulerunt , quod ipse quasi simoniacam nunditationem exhorruit, dicens non licere spiria talia temporalibus pcrmutare. Ita enim rescribit Betoniensi de Funginens. Abbatibus, Mandamus quatenus si vobis constitorii de praemistis,cum permat rio de stiritualibus ad temporalia improbetur, pragictum arbitrium quidquid secutum est ex eo, vel ob id, iri se
tum decernatis, capite exhibita de rerum permutatione. Itaque Decimam olim non licebat pecunia r di moret , nec poterant Episcopi numinarium ce sum, elu, vice pacicisci,nisi tarte in Decima nutriamivum. Nam Nutri mimim, id est, Porcellorum Agnorum, de aliorum animalium Decimas mutare
464쪽
liber primus 9 ipecunia liberum fuit. Ita enim habetur capitula itum libro secundo cap.ra, de Nutrimine. Pro Dc Opi .li. cima sicut hi Inus consumido fuit, ab omnibus obstrue ς P tur. Si quis tamen Viscvρimm fuerit, q i argentum pro hoc accipere velit, sua maneat potestate iuxta quod ei, re illi qui hoc persoluere delet conuenerit. Ex quibus sic infero : Decimas olim Episcopis non licebat pretio distrahere , & in censum num marium commutare. Ergo mulso minus licuit eas, in totum vendere,alienare, dc laicorum potestati permittere, proindeque ius Declinarum laicis nullo modo competere potest,quia neque ius istud ilialis proprium est, neque potest ab Ecclesia illis in so- l .lidum tradi ac resignari
Quamobrem in iure Decimarum legendarlim Non pris
non possunt uti p scriptione aduersus Ecclesiam. istribuuxM
Nam quod vitio cepit temporis progrellu legiti- cui Mummum fieri non potest. Et certe praescriptioni aduer- Eeclesiam sus Ecclesiam locum aliquem tribuere quid est aliud, quam hominum auaritiam, atque ambitionem .ad quotidiana scelera arcessere,& rapinis ac Vfraudibus praemium ac stipendium polliceri. Deni- , que quando perlona ex te incapax est iuris alicuius obtinendi consuetudine, aut praescriptione tempo-
ris ad iustam possessionem fulciendam uti non potest. Ita in Decimarum controuersita discripsit Ale Λ: xander tertius ad Episcopum Parmensem cap. caussam de praescriptioniblis. Erat enim lis mota inter Arehidiaconum Rheginensem & nobilem quem-
465쪽
so De Decimis, Oblationibus oe Primitijs.
dam, de perceptione Decimarum tuebatur se notabili prescriptione longi temporis, respondet Papa inutilem esse praescriptionem , quia laicis ne quidem ex concessione Ecclesiasticet alicuius per sonae Decimas licet possidere. Mandamus. inquit, quatenus caii Iam ipsim debito fine decidas non ob, iante praestriptione icmporis , mel concesione Ecclesiasticiescula, siue per me, si idem eam opponere doluerit,quia
cam laici Decimaue detinere non pol int, ras nulla et , lent ratione praescribere.
Qua in re ut obiter dicam longe alia ratio est clerici, alia laici, nam clericus aduersus Episcopum potest quartam Decimarum& funerum praescribere si citata, ia por nn Q. quadraginta sine contentione possede
uersus Epise rit sede non vacante,cap. de via extr. de praescript
Docimi, Ratio est quia Clericus per se non est persona Deci-r Wς marum incapax at contra laicis est persona incapax, ideoque nulla consuetudo c pacemfacit cap. quinto ext. de consi Iudine. Tandem v imo loco addimus ius Decimarum
res spirita, elle e numero rerum quaeipiritales appellantiar. At
res spiritales lac quidem ex concessione sum mi Pontificis vendi,alienari, & in laicas personas transferri possunt, ergo nulla auctoritate possunt laici ac propibani, ius Decimarum sibi comparare. Esse au-
466쪽
Te Decimis inseo latis Decimae dari tosint, i, seudum. Quid pudum m huius nominis signi- sicatio ita glica, Origineudorum. Beneficium mfa- dum issem. QIandonam res Ecclesiae ceperunt in feoda ri. Coditiones in sto attonis. De Nonis quid sint castitia. Sarta tecta Ecclesiarum studatari j curabam. c.
f Ludi vocabulum apud recentiores tantum at ' ctores reperitur,& ante nonum seculum men- tio nudi nulla extat: huius nominis originem plurimi a fide repetunt, qua erga Dominum, silue se- reddi niorem tenentur, quicumque prydium agrumue , 'd'Pseudi nomine acceperunt: in antiquis Angliae te gibus fetidum , siue leo dum, idem est ac stipendium: Vnde tituli plurimi extant in legibus Malcomani, de feodis seu stipendiis Magistratuum atque officiariorum, ut titulus de feodo Cancellarii, cui pro feodo cartς centum libratarum terrae, assignantur decem librae & pro scriptore duae Marcae, legum erim Malcomani capite secundo. Ibidem cap. 3 titui. est
Q Od recentiores seudum antiqui beneficium ς' - appellarunt Taceo quae de beneficiis Romanorum militum omnes scribunt, dc qui fuerint milites be- . neficiani tanquam satis dictum do recantatum prae-
467쪽
g , Dὸ Decimis, Oblationi us Primitiis. Vox benefi- termitto, vocem autem beneficii pro nudo, ante P VM μη rior bus iaculis usurpata,nemo ignorare potest,qui antiquitatem vel ab ipso a limine salutarit. Historia Almonii, ubi loquitur de Lotharingia, quae antiquum fuit Regum Franciae . ex Carlomanica stirpe patrimonium, ait illam a Lbthario in bene , is,iae ficium traditam Othoni Imperatori, hoc est in seu vi xi , dum cum onere nempe praestandae fidei ac exhibendi obsequii. Dedit at lcm coibarius Rex Othoni Regi in ben dicio coibarium Regnum. quae caussa magis
himonid, contristavit corda Principum Francorum myc. apud bb. ς Aimonium lib. s. cap. 44
d ώς ' i Sigebertus Gemblacensis ad annum ioc . aiti amn roo . Imperatorem Henricum Balduino Castrum Va lentianas, quod in finibus Mosellanae Regionis, & Lotharingue situm erat, ac propterea controuer sum, Balduino beneficiasse. Fcudum autem, seu beneficium definiunt Iuriscixum ς-p ad 1 Dudorum cap. primo hoc modo. Bene-R m ' sitim seu seuduni erit illud , quod ex beneuo ntia alicui ita datur, ut proprietate quidem rei immobilis beneficia- r.e penes dantem remanente, u ructus id in rei itai ad accipientem transeat, ut ad eum haerede ues di m
colos famineos, si de his nominatim diectum fuit in perpetuum maneat, ob hoc fit illio sui haeredesse i- ter Domino serviant,sive id struitium quale esse debeat nominatim expressum sit, sire e praetermisium.
Vnde autem nudoru origo nata sit non conue-
Ol tho G i. nie 4nter iuriS interpreteo. Hac in re peritiores, qui
468쪽
Liίer primuA 83dorum a Longobardis deducunt, quorum Duces ac Τί ' Principes capta, atque expugnata ea parte Italiae, '' δ' quae inter Alpes & Appeninum sita est agrum militibus suis ac tribunis diuiserunt,cum iis conditioni- ' bus quae habentur conscriptae in libris nudorum. Nec tamen inficiandum, speciem quandam Dudi longe ante in Gallia viguisse. Refert enim Iulius 'Caesar lib. 3. de Bello Gallico, Gallorum Proceres ac praecipuos, circumducere secum in bello Soldu o rios quosdam atque Ambactos, quorum fidem ob strictam sibi ac deuinctam tenet,& quo plus auctoritate diuitiis & genere pollent, eo maiore Ambactorum numero stipari ac circumfundi. Verum ne a scopo videamur aberrare de seudis Gildues Ecclesitae dicamus. Beneficiorum ergo, seu nudorum genera duo reperiuntur in antiquis leguac historiarum monimentis. Aliud enim dicitur bene
ficium Regium, aliud beneficium Ecclesiasticum. Beneficium Regium fuit praedium agerue regi3 dominii, qui militibus ac nobilibus, fruendus utendus dabatur a Rege, ad emerendam ac obstringendam eorum fidem. Beneficium istud in mansis, seruis,colonis & seruientibus erat constitiuum. Vnde quibeneficium Regium habebat, illud colere tenebaturne incuria, ac negligentia beneficiarii sterilesceret, atque inutile redderetur. Ita cauetur legis Longobardicae lib. 3. tit. 8. l. i. Quicumque suam beneficiam
occ sione proprii gesertum habuerit ρο infra annum p - V quam Comes,vel Missus noster notum factam habuerit, ipsum beneficium amittat.
469쪽
84 De Decimis, Oblationitas ct Primitiis. 'Beneficii vero Ecclesiastici mentio eΣtat in prae-- fatis Longobardorum legibus & saepius in capitularibus Caroli Magni, Ludovici Pij, Caroli Calui &aliorum. Vbi interim annotandum Commenda tionem rei Ecclesiasticae a beneficio distingui. Comedatur enim res Ecclesiastica; ut auctoritate Prim. v. bE cipum ac Magnatum inuiolata consistat: Daturauia quid, da tem in beneficium, nomine stipendii & honorariae cuiusdam mercedis. Id elicio ex lege α. tit. 4 . Lb-kT. . . gobardicae legis, in qua diserte commendatio abe- neficio secernitur. Cetera υero homines liberi qui et ei commendouioncm, vel bene icit in Scb asicam Liboni, sicut reliqui homines iusti iam faciant.
Exposito beneficij & nudi nomine, atque di- stincti ope, videndum quae res Ecclesiae in nudum . dari possint, de quando ceperint in feodari,siue im-
beneficiari. Nonnulli beneficiorum & nudorum Ecclesiasticorum originem trahunt a Carolo Martello, in cuius famam, ut diximus initio libri secundi, omnes et)Z sies es paene ReligioniS Zelo irruerunt: is enim cum multa
vj I , ' & grauissima bclla confecisset,partim contra Rad-bodum Frisonum Regem Catholicis rjtibus insen-Αbiis .i s sum, partim Raginfruidum &Hilpricum,
certi ut io' partim contra Saracenos, & eorum Regem Abdi-
aeum. rarnam, partim contra Gothos quibus amplissimas urbes Gothicae Rcgionis Nemausum Agathen de alias bitulit,cum in qua multa & Religionis ,& fidei caus apr lia ac coctii tussi rcnue peregisset,iuili tem suum Ecclesiae bonis ac reditibus ornauit,ad
470쪽
tempus, quandoquidem regiae facultates inter tot turbas ac motus rerum, ad stipendia non suffcie bant. Eius nomen vindicauit Baronius a stylo atroci S pungente scriptorum, quos ante citauimus. At ante Caroli Martelli tempora, res Ecclesiae a laiciso crepatas, questus Bonifacius Moguntinus apud Zachariam summum Pontificem.
Quidquid sit, plurima Ecclesiae praedia militibus
in Beneficium tradidit ipse religionis ac pietatis vindex Carolus Magnus, ut eiu idem capitularia te- . stantur,in quibus frequens beneficii Eccclesiastici mentio, quam postea inseremus. A Carolo Magno, rebus ad Ludovicum Pium deductis, spes erat studium & pietatem tanti Impe ratoris profuturam EcclesiGad res suas recipiendas. sed cum a filiis ipse multa diraque incommoda Ia- teretur, & indignum tam sincero Imperatiae laeculum, propriae fclicitatis impatientia laboraret, coactus est ipsemet Ludovicus e rebus Ecclesiae sibi amicos captare,& Monasteriorum prς dia relin q ue re in beneficium iis qui habebant: dum eius filij noua in dies e peculio Sacerdotum ac Monachorum beneficia suis militibus impendebant. Vnde auctor vitae sancti Gotberti queritur Abbatias eo tempore disii patas & Alta hetisse Monasterium maxima sui patrimonii parte spoliatum,eorum videlicet beneficiorum praetextu. Quae ipse indignabundus male. ficia nominat, in titulum , inquit, cum trα clare illic profecit, usq; ad disiensionem quae extitit inter a uicum Caroli Magni sitam liberos e ,ea enim