장음표시 사용
511쪽
Liber primuT. E'ie labores molliverunt. Puduit terram aduersus
tam religiosos cultores luctari, & inter tot innocentes vultus , quales olim ante primigenium sce. Ius parentum fuerant, noluit tribulos ac vepres tri-
stitia auiti criminis monimenta retinere. Itaque cum easterras, Praesules& locorum Do mini, Monachis cederent, nil inde sibi Decimarum retinebant. Aliunde si cui eorum locorum Decimae c
debitae fuissent,maxime Presbytero, qui Monaste- rium regebas: A t ille ut ostenclimus vivebat arbitratu legeque Monachorum & leui stipendio conductus cstera hospitibus suis liberalissime remit- possideint.
Hic vero quaeret aliquis unde factum sit , ut
Decimae prophanorum ac laicorum,qui circa Monasteria degunt etiam ad Monachos ex integro, pertineant; cui dubio facile respondetur.Nam cum adhuc vigerent seruitutes, certum est Monachos habuisse familiam conflatam ex seruis, mancipiis, colonis & originariis His vero casas & tuguria in co-finio possessionum tuaru Monachi extruebant. It que cum totus illi populus ex Monastico famulatu . ac seruitio constaret,qui terras,agros &pcsscssiones Monasticas colebat. Hinc fiebat ut ab eodem Presbytero regeretur qui Monasterio praeerat, aut ab alto,quem Monacniflipendio condicto, suae semi-
liae moderatorem ac I arochum cum institutione i Episcopi piaeficiebant. Itaque non mirum stan homines Parochias sui territorii maiorem plerumque quam in alias omm. auctoritatem Monachi
512쪽
ho De Decimis, Obtitioibiso Prim ti obtineant cum antiquituέ omnes isti Parochiatii essent eorum serusi quibus Presbyterum nominare& designare, Monachis facile indulgebant Episcopi. Fuisse autem omnes istos incolas maxima ex parte seruos oc colonos Monachorum, tum ratio, dum veterum monimenta suadent. Extat diploma
manu millionis publicae quo totum populum. , qui in suburbio sancti Germani de . pratis degebat Monachi illius loci seruitutis vinculo soluunt circa annum Domini ii sui. quod diploma e tabulario eius Mon sterii eruit Renatus ChUpinus, de exscripsit libro lecqndo de moribus Parisiorum tit. 8.e.. . . .. hq de ii Germani de prato I ariste ,
pro ducentis uris Pa si de quibus est nobis satis
iam, manum mortuam, foris maria um , ommmo tam sertitutem, quam habebamus, vel habere poter mus in iciis hominibus, vel eortim haeredibus , θκantum ad ycr oras fici, cor ora ri orn m, ubi viue decenter se transferre et oluerint , taliter in perpethum t mitti' mus quis H leni manumittimus, ac per . per bbcrtati lien .c cribimis donamus, i . De caeteris vero Plirochiis, quae extra lambicum
ctios duplici tatione peruersiris eri uir aut titu lo paupertati uino ne ita .ro l)-E
513쪽
cesserunt in annonam fratrum Deo seruientium Solebat enim Episcoporum pietas Monachorum rebus consulere,& prospicere, ne qui hominum cer- , uicibus calamitates iugi oratione & au stero victu depellunt,illi extrema inopia & calamitate premerentur. Idcirco cum ex antiquissimo ε ccle irae ritu tertia pars Decimarum in pauperum iolatiλ cederet, illam partem boni Praesules commodis ac fortunis Monachorum adscripserunt. Atque hoc titulo non alio possideri Decimas a Monachis perpctuo cre-
ditum est. I ta refertur ex Hieronymo ad Damalum Papam I6. quaest. I. can. quoniam. Quoniam quidquid habent Clerici pausterum est, π domus illorum, omnibus d boni esse communes, fusceptioni per gri str*m σιο vj., . iasi tum inuigilare debent: maxime curandum est illis , etide Decimis cir oblationibus, σ'ot s m xenodochiis, q qualem voluerint Potuerint sustentationem tim o dant, liberum enim st Monachis in stirituatibus υiris
Deum timentibus Cr colentibas D cimas stobla tones, cunctaq; remedia concedere oe de iure suo in D mim' il lorum Grusium tran, rre,uec tam in 'auperibo piaupertatem,qu. cm R i ton m attendere Eandem rationem tradendarum Monachis Decimarum exprimit uo Carnotensis Epist. I9Σ. Licet enim D ciniae σ ρ tiones principaliter Clericali uebrantur militiae: potest tamen Ecclesia omne quod habet cum omnibυ pa peribus habere commune. Ouanto magis cum his pauperibus, qηι
revectis facultatibus propriis, non in angaria b ulantei Christi crucem, sequuntar pa Vpfr m Christ m Tutelae ac patrocinii nomine obtinuerunt Uc
514쪽
cimas Monachi , postquam eorum virtute ac doctrina faetiam, ut e cellarum latebris ipsos in publicam Ecclesiae lucem praesules educerent; & pascendis rcgendisque populis moderatores idoneos crea rent. Nam ab co tempore Parochiis sibi commendatis Curionem ac Rectorem e suo contubernio nominabant,quc in Prcsbyterorum insignibus conspicuum & auctoritate doccndae ducendaeque plebis inliructum in Parochiam mittebat Episcopus: Is vero parte tertia Decimarum, sibi ad victum &ve stilum reseruata, quidquid supercisci Monasterio tradebat ad alimoniam fratrum illic degentium. Unde ii luci Parochias, inius & commodum MO-nachorum ante annum circiter millesimurn,ex labenignitate Episcoporum transitis qui altaria Monasteriis adscribebant. Multa in eam rem argu menta conferrem, nisi in tabulariis Monasteriorum infinita extarent eius rei vestigia,& nisi libro seque-ti,itcrum occatio reditura esset huius antiquitatis il--- . lustratadae; Caeterum obiter notandum ex iis de Mona steri orum tabul is studium curam q; perpetuo ad hibuisse' Monachos, ut Parochiarum ac Decima rum faetie sibi ab Episcopis donationes, sumin tum Pontificum nutu ac diplomate niterentur, in de suis iuribus firmitatem x stabilitatem auem
c. b. Post a d cssierunt Monachi populorum guberna I culis admoueri, quod factum est in Concilio Cl romontano seb Urbano α. Ea enim Synodo cum cernerent Clerici luculentiorem sui funda ac patriis
515쪽
monii partem in Monachorum manum ac posics-ssionem commigrasse, & vix ullas esse Parochias, quarum Decimam Monachi non caperent, de suis bonis ac facultatibus recipiendis ac vindicandis ceperant cogitare. Itaque graues aduersum Monacho. querelas ediderunt, verum cum Vrbanus consul tissimus Pontifex cerneret rem illam in apcrtam seditionem ac tumultum erumpere, nec posse niti violata Ecclesiarum pace, res Ecclesiarum a possessoribus Monachis abstrahi, motus is os ac turbelas sic componendas censuit. Nempe ut quidquid tot retro saeculis Monachi sibi compara sse iit, id meorum dominio ac potestate remaneret: caeteruna ne Parochiarum regendarum consilio ac pro extu, Monasteria earumdem rebus ac fortun s deinceps augerentur, interdixitne in post erum Monachi ad gubernandas plebes accederent, & si quid bonorum de nouo ipsiis traderetur , id fieret volente consentiente Episcopo,cuius nisi auctoritas ac su fragium accellisset, omnis donatio nulla foret de irrita. Constitutio Vrbani de bouia ante Concilium Claromontanum partis quiete poludendis extat 'apud Gratianum i 6. q. r. can. Coneret uio expressa Vrbmus uex collectione Decretalium Bernardi Papiensis, tit. 16. . . cari de Capellis Monachorum. Canon. vero eiusdem: Synodi quae Claro montana siue Arucrna dicitur extat in antiquo exemplari in Bibliotheca clariis titiu capel- Puteanorum, Unde eruit.& publicauit Iuretus, in eliorum. EGI V o Lbι Monachi habitant,populus te Mona: am
516쪽
13 Decimis, Oblationibus . oe Primitiis.
copo con siis uatur, iiaut ex solius Episcopi arbitrio tamotis ordinatio quam Or di*ositio ,σ totiio vitae suae conuer atio predeat. Caeterum in Galliis cepit primum haec vigere constitutio de Monachis a Parochia rum moderatione rc mouendis. Liquet ex Epistoli sex a gesima nona Υ uonis Carnotensis Episcopi , in qua rei eri Episcopum Lemovicensem vetuisse, ne Monachi ui polierum aut Parochias regerent, aut populorum confestionem exciperent. Qua consti tione Galterius Monasterii praefectus cum vehementer indignaretur sic ad eum Yuo rescripsit. uantum, inquit, intellexi ex litteris ex parte vestra mihi nuper oblatis, grauiter fert vestra fraternitas, quod vacat censouicensis Dycopus in os nodo agen Sinterdixit om-s, . ad.Gaia mbos regularibus Clericis regimen Parochiarum O
confessionem poenitentium, qui rectius qui em fecisset, si omnes sacer lotes ad regularem vitam innita set . Haec tamen prohibitio licet aliquo forsan liuore Canonici ota nis fucia esse videatur , quanto salubrio tanto fraternitati vestrae d. bet esse acceptior. Vos enim eo per etiam Dci expeditius inceditis, si alienorum criminum di primentes fasciculos, cum qγotidianis vestrorum racessuum d p
Notand hi insuper quod ante tepora Vrbani Papae circiter annis so hoc est anno prope millesin io,rc- gnante Roberto Rege, consilium inicrant i piscopide D eclinis e Monachorum manu receptandis, eaque caussa Synodum habuerant, apud lancti Dyonisii Monasterium. Verum subita Monachorum tu
Tultuatio secit , ut populares eius loci Monachis
517쪽
: T iber primu in asi tanquam Dominis suis ac se moribus addicti in sa crum Episcoporum coetum rucrcnt & cogerent de fuga arripienda potius quam de recipiendis Decimis cogitare. Rem ita exprimit Aymomus Floriacensis De stylo de animo icriptoris iudicium sit penes lectorem. In ita. inquit, drebus in Monasterio S. Dion j baud p ocul a fiat si ,Cocilium aggrcgatμm s λ,-b his, quam plurimoru Di coporum. Qui cum de meite, de corrigendis tam suis quam subditorum prauis mori- sancti Ab- . bus, sermocinari debMissent, iuxta vulgare Proκerbium, eissu cunctum Atim sermonem, ad Decimas verterunt Eccle-sarum. quas aicis, ac Deo seruientibus Monachis auferre moliti, res lente eis in hac re, hoc V. cultore obbone, promiscuam in se dulgi concitauere manum. Ortaque flubito seditione, tantus in Episcopos timor irruit, ut publica statione relictu, possim qui que infg ret, inter qxos Seguinus Senonum Archiepiscopus Primatum Galbae in ea Synodo sibi usurpans, primatum quoque fuge arripuit. Et inter 'gicndum , curi inter sicapulas iritus , lutoque a popularibus oblitus, aegre euasit. Qui ui qμ e Epscoporum timor fugienti tum υeloces addiditatis , ut o mentissimo prandi, apparatu, quem sibi extruxerat, relicto, vicinae D rbis Tarisiorum moenia jugi
Haec historia ac progressus Decimarum MOnasticarum ante tempora Concilii Lateranensis. Sub inde vero hoc est paulo ante Latcranense Conci-
lium& consequentibus lacu lis, cum laici maxima ex parte in Sacerdotum Decimas inuolassent ac m-
518쪽
De Decimis, Oblationibus oe primitii, consilium iniere Episcopi ac Pontifices, qua ratio
ne fieri posset, ut suaderent laicis Decimas temere&pnrterius usurpatas relinquere. Nullum autem remedium commodius visum quam si pytestatem
facercnt iis dim, Decimas cui vellent Ecclesiue con- . tradere, seu MCnasteriis, seu Parochiis. Itaque cum fundatorum nomen ambirent plurimi & inseria marciat tabulis cartisque Monasteriorum, ereptas Parochialibus Ecclesiis Decimas Monachorum commodis dedicabant. Ex hoc tempore maxima parte Decimationum aucti sunt Monachorum roditus , & facultates mirum in modum amplificatae. Unde patet Decimas Monachis nunc temporis no competere nisii,vel paupertatis,uel tolerantiς titulo.
Titulo paupertatis, quatenus iis olim ab Episcopis
. concessae sunt cum extrema inopia fratres premeret
insolitudine de una aeternitate sollicitos.Toleranti et titulo possident quidquid laicorum manibus recepere, a tempore Concilii Lateranensis. Certum est
enim titulum istius possessionis sola patientia ac to ierantia praesulum legitimum euasisse. Si enim laici possidere Decimas iure non potuerunt qui fieri potest, ut iustam earum possessionem in Monachos transmiserint Z ne titulo patrocinii & administrationis nil superest quo Decimas sibi vendicare..
possint Monachimon enim amplius Ecclesias administrant, neque per confratres regunt, scd solum ius pressentandi retinent. Atius simplicis praeten lationis nemini potest suis cere ad vindicandas il ccimas , nam Sc laici eo iure potiuntur , neve
519쪽
Liber primus . In tamen pars ulla Decimarum ad eos spectat. Exsolo
vero titulo Monacharusnem mi DecimaS congrue re posse,docet Innocetius Papa I 6.q. I. can. Mona
ebus ubi Monacho Decimarum legendarum facultata tem concedi posse decernit si modo fuerit ad Clorum promotus. Caesera de Decimis nepe quibus ex rebus solui oporteat ex foeno, apibus, hort m e tallis piscibus facilia sunt de obuia iidcirco ab lita discutienadis abstineo Fleni sunt earum rerum forcnsses Iibri, . Ros antiquiora ta recondit lora tantum lactamur. Te oblationibus. Diuisio oblationum. Oblatio urimitia rum ex Graecorum praxi. Ubinam uua benedicitur. Orationes super fructus nouos. κολκων benedictio Lacoe mel quo festo offerri licet. Oblationes Arme virum ex carnibus coctis. Concilii Anti Ador. canon e cimpensis o hominibus lineis exponitur σc.
CAPUT XIII. . O llationum ritus & conditio commode e
ponetur, si dicamus quatum rerum fierentiablationes, a quibus receptarentur, & quinam ad oblationes faciendas idonei essent, quosve censura acclesiastica ab eodem honore reij ceret O blationes non ex quibusvis rebus fieri sinebat .lim EcclAia: quaedam enim Maiestatem altaris & L . Ecclesiae sanctitatem dedecent , quaedam etiam
poli unt. Vnde duo genera oblationum damnati
520쪽
i33 De Decimis. Oblationibus oe Primis , animaduerto, prophanas nempe & superstitiosas c,h6,ἡ, Det prophanis Canon est inter Apostolicos ad Amst; p 3. scriptus, quo cauetur ne quid offeratur ad altare praeter incensum & oleum ad luminaria. M
Ne cui liceat adferre, ad altare quidquam aliud praeter incens na vel oleum ad luminaria tempore sacra oblationis. Excipiuntur tamen hoc Canone oblationes, s φρύν & ιαφυλης. i. nouarum Dugum &vuae recentis. Vnde manavit apud Graecos ritus benedicendi fruges nouas 5c uuam recentem. Ben dictio uuae fit a sanctissimo Patriarcha infesto Dor mitionis Mariae ; in altari sacrae aedis Elam emaru, ut testatur Balsamon ad Canonem tertium Cano-halamon nu postolicorum. Ritus vero benedictionis tanem i. Α- fructu Πm quam uuae recentis, habetur in Eucholo-PRR'' gio Graecorum cap. trigesimo nono, cui titulus