장음표시 사용
541쪽
Liber primus. IJ9 Cum itaque Carolus Magnus inconsulta hac
pietate,qua,prolet neglecta, parentes Ecclesiarum fundum locupletant videret Ecclesiam non tam opibus augeri quam communibus odiis ac publica inuidia fatiscere: decreuit eas oblationes in posterum fore irritas, statuitque res Sacerdotibus traditas ad legitimos haeredes reuocari,ita Capitularium Citii. lis lib. I. cap. 8. Ot.itum Ut ut nullus quilibet hcclesia ticis 'P''
ab his personis res deinceps accipere praesiumat, quarum liberi aut propinqui hac inconsulta oblatione, posent rerum propriarum exhaeredari, quod si aliquis ileinceps hoc facere tentaverit a synodali, velJmperiali sententia mo' dis omnibus feriatur. Eodem respexere sanctissimi Imperatores Capitularium lib. h. capitulo trigesi mo primo, ubi decernunt succurrendum orphanis exhaeredatis, quos nempe parentes delusi suavibus quorumdam aucupiis & ingeniosis adulationibus ab aditione haereditatis summouerunt. Imo ne Ecclesia pauperum se calamitate ac miseria inquinaret capitulo trigessimo secundo eiusde libri,decernitur
ne liceat Epistopis aut Abbatibus res pauperum emere aut quouis pacto eorum sibi patrimonium
arrogare. Propter prouisones pauperum pro q*i bus curam habire debemus, placuit nobis , ut nic Episcopi, nec Abbates, nec Comites, nec Vicarj, ne μ' dices nullusque omnino Ab mala occasione, vel malo ingenio res pauperum , vel minin potenIum , nec emcre,
Apud Longobardos ei qui filiam domi habet in capillo, non licet pietatis situlo, aut specie Religio-
542쪽
16o D8 Derimis, Oblationibus Pr mliise nis cuiust ibet donare plusquam duas partes suarum
facultatum. Ita edictum a Rege Luit prando legum Longobardicarum libro secundo titulo vigeum olege prima. De eo praecipimus qui filiam in casa habueri in capillo oe silium non reliquerat lcgitimum, τι de rebus sirus amplius per nullum titulum cuicumque per donationem aut pro anima siua facere pinsit nisi partes duas , tertiam vero relinquat Obae suae
sicut gloriosissimus Rothris Reae instituit. Quid sit autem habere filiam in capillo domi siue in casa
ex antiquis Longobardorum moribus exponendum apud quos nondum nuptae & elocatae filiae do
mi manebant,sparso & fluente capillo, vel in signulibertatis, cuius partem aliquam amittunt, dum conubij foederibus subduntur, vel certe, ut hoc pacto cogerentur se domi continere &a progressu in publicum, cui ea demum magis laudabilis est forma,
quae minus nota est,abstinere.
Inter ea demum quibus manus suas temperat Ecclesia, possunt computari res fisci ac curiae, unde Curiales, olim sitne Principis edicto nutuque nefas erat in sacrum ordinem prouehi. Quamobre Christianissimi Imperatores incommodam & errauem Rei p. consuetudinem e medio sustulerunt qua nonnulli, ut se militaribus obsequiis praestarent,liberos, dc molliorem Vitam longe a strepitu armo rum de bellorum iactatione ducerent, in solitudinem ac Monastcrium commeabant, aut sese Ecclesiae in seruitium dabant quandoquidem serui Ecclesiae essent omni onere sistati immunes: De liberis
543쪽
Lger primus IsI- hominibus qui ad semitium Dei te trassere Tolent , ut
prius hoc non faciant quam a nobis licentiam postu- Opit. 4.t. lent. Hoc ideo quia audiuimus aliqtios ex illis non Ρρ'' '
tum caullsa deuorionis hoc scisse, quam pro exercitu seu alia tunctione regali fugienda οῦ quosdam mero capiditatis caussa ab his qui res illarum concupi cunt
circumuentos audiuimus , m hoc ideo prohibemus.
Ex quo loco illustratur antiquus quidam ritus , quem nos agendo de Ecclesiae seruis praetermisimus : Nempe solitos quosdam ex affectu Religionis libertatem exuere, &sese in seruitium ac se miliam Ecclesiae transcribere. Quod autem aliquipio consilio fecerant, hoc alii fraude factitarunt:
nempe ut cognitionem iudicum ordinariorum &auctoritatem Prin cipum deuitarent,seruos se facie bant Ecclesiarum. Animaduertendum autem seruos sua sponte factos iis tantum operis ac praestationibus tasse obnoxios, quibus inter seruitutis auspicia sese dedicassent. Vnde ad tenuem plerumq'ecensum sedc prolem deuouebant, ut hoc pacto cie fenssione & immunitatibusEcclesiarum fruerentur. Insigne exemplum est apud Aubertum Mirarum donationum Belgicarum cap. 18. Vbi Gista quaedaGandauensiis se ipsam tradit cum uniuersa sobole in seruitium Ecclesiae sanct e Gertrudis Nivellensis. Verba traditionis sunt eiusmodi. Tradidi autem me sub hac bra indissolubili , Qt tam ipsa quam tota proge-genies mea si posteritas, 36. Kal. Aprilis, singulis annis pro capitali censu, ad capitale Virginis altare et num δε-
544쪽
Ist De D ecimis, Oblationibus ιθ Primitiis.
ηψrium persolueremus , pro mortua manu tantumdem mssum aduocatum, praeter Lovaniensem Comitem,nubium censarium, praeter custodem altaris habentes, liberi
Haec de oblationibus licitis aut illicitis. Vnum superest dicendum quinam oblationes recipere post sunt. Soli Sacerdotes hoc possunt tanquam publici
dispensatores ac ceconomi,quorum arbitrio quaecumque ad altare referuntur debent pauperibus erogari. Propterea laici omnes, & qui sacris hono ribus non fulgent, a praerogatiua sumendaru oblationum tot canonibus arcentur. Qui quia a nobis supra libati sunt,non debent repeti. Vniuersimvero Calistus secundus in Concilio Romano cap. Sancitorum Patrum Canoniuens consonasentientes blationes de sacrat imo γ reuerendissimo altari Beati Petri, Saluator, γ μη iae Maria rotundae, aus de aliis Ecclesiarum altaribas, siae crucibus alaicis auferri penitus interdicim s, ub di irci ci one Zinathematis probibemus.
545쪽
Actenus de communi Ecclesiae fundo,& publicis sicrae familiae opi bus est disceptatum. Nunc quas sibi quisque,in eo patrimonio sortes vindicare possit, &quae sint priuata cuiustibet Clericorum iura,breui expendamus. Atque, ut in apice Ecclesiarum sedent Praelati, ut in eoru fronte maiestas Ecclesiae legitur, non secus ac in sole Dei praepotentis magnitudo :ita sor des & squaliorem ab ea digpitate longe amouendum veteres censuerunt. Quis unquam mortalium ea coluit sydera, quae aut perpetua teguntur nube, aut tam hebetes ac exiles radios fundunt, Vt vix aciem oculorum subeant Humanos hoc est diuinarum rerum parum capaces animos, nisi quae illustria sunt ac magnifica non mouent. Latebat in tenebris Deus , nisi lucem in ipso mundi exordio creasset. Ignibus ac tonitruis potestatis suae magnitudinem rudes Iudaeorum animos docuit, & qui sub paupertatis inuolucro la-
546쪽
tere decreuerat, dum miserrimae cruci figitur ipso noctis repentinae umbraculo prodidit selyderunt arbitrum ac mundi conditorem. Ita inopia Chri- si nulla esset, careret adoratoribus simplicitas, nisi paruisset sponte pauperem factum, qui diui. tias ac Imperia moderatur & eum cui honores ac Magistratus parent, in hanc infamiam non nece state sed voluntate descendisse. Itaque Episcopos licet amantes paupertatis, hoc est ab inani rerum caducarum studio magni animi auctoritate secretos, decet tamen opibus saltem moderatis assivere : ut hac etiam lpecie mortalium oculos alliciant, qui Deum,quem in ligno rudique lapide exsculptum praetereunt, auro argentoque fulgentem votis ardentibus venerantur. I taque Augustinum illum magni simul ordinis & Episcopij rectorem post dictum valediuitijs atque ambitioni, legimus tamen oblatas Ecclesiae facultates aequo animo recepisse, imo
tepescentem erga Clericos ciuium curam ac pie- possidiu, in talem nonnunquam sermonibu excitasse. Ise de
neglecto inquit Possidius a se libus Ga vhγticio
secretario,vnde altari necessaria inferuntur aliquando in Ecclesia loquens admonebat , quod etiam Beatisit
mum Ambrosium se praesente in Ecclesia tractauisse nobis
Et certe Episcoporum majestatem, sordes squalorque dedecent, quorum suppellex&fam iEa, quod de Augustino refert Possidius,) vinitis nimiu cultaque esse non debet ta nec plurimum
547쪽
abiecta ra causa Yuo Carnotensis apud Pascalem summum pontificem obsistebat, quo mi nus Tornacensis Ecclesia ab Episcopatu Nomo utensi avelleretur, ne in paupertatem dignitas Episcopalis 'incideret Praeterea linquit in com dignita Dis V., ἡ, ἡόcopalis paupertatem his diebus honeste ferre non valeat relinν Epis- prouidendum es ne ista disistiane uterol e Episcopus fat
nam Episcopis, Dioecesses lustrantibus a Parochis di M onasteriis praestandam veteres censuerunt. aqua initium facimus singulares Episcoporum reditus censusque enumerandi. Nam ut diuisio nem praemittamus. Reditus omnes censusque Episcoporum proprij. ad eum pertinent vel ratione dignitatis ac ordinis, quia nempe summo in omnes gradus ac Ecclesias suae Diocesis imperio , dominatur, vel ratione ossicii ac functionis alicuius sacrae, qua exercet. Functio autem&minusterium: vel ad publicum totius Diocesens regi- inen spectat vel ad consecrationem siue herα-
Me cica priuatae cuiusdam rei, hoc est seu loci, seu . personae. Qui reditus pertinent ad Episcopum ratione dignitatis sunt Cathedrati cum & tertia cseu quarta oblationum : aut ad eundem spectant tione ossicii alicujus publici, sum procurationes Circa ticum, Synodaticum. Tandem φbuentio nes, quas Epit copus sibi vendicat intuitu priuati alicujus muneris ac o ij,sunt ea,q*ae dantur pro
548쪽
166 Do turib Censibus Ehi coporum altarium consecratione, pro sacerdotum inaugu ratione. Dequibus singulis breuiter disserendum. D e procurationibis C rcatis Quibus iam competit
lustrare de Prouinciam procurationes ea jere Episcopi procurantur ut tropolitae, Ex, archi-Perio euae, Archidiaconi.
LVstrari& recenseri Diocesias ab Episcopis,
antiquissima consuetudo & pene Ecclesiae cooptanea. Quid enim aliud Pauli, Petri & aliorum ex Apostolico coetu peregrinationes & fre ruentes in prouincias excursus ad confirmandos deles, ad resecanda heresesn initia, nisi imago quaedam & effigies solemnis illius circuitionis, qua episcbpi suas Diocesses obeunt, Lustrans Uniuersia in cistuitu pergit , sn circulis suos reue=titur. Soles itaque sunt Episcopi, quos non uni tantum ciuitati, sed toti Prouinciae Deus praefecit: liorum luce &aspectu , ut ad solis redeuntis ami- cubae teporem, stores pullulant, germinant plantae, pulsa pectoribus vitia ac errores virtuti cum faciunt &honestati. Adeoque tam fatale est Ecclesiae, Episcopum uno tantum loco consistere quam luge fidum ac deplorandum foret orbiv niuerso,soleba non moueri.Verum antequam ad honores 5 censius in lustratione Prouinciarum
549쪽
dum primo duplicem lustrationem ab Episcopi
institutam a unam quidem tin prouincia propri3 statam & ordinariam: aliam in prouincia alienδ& vicina Nam si tarte aliqui se vicinia Episcopus decessisset, tum ad eius Diocesim regendam &componendam, ad iusta&funebre obsequium vita functo Episcopo persoluendum aliquia epropinquo aduentabat, cui Vissitatoris nomen veteres imposuerunt. Secundo , animaduertendum non solum proprios Episcopos, sed etiam Metropolitanos solitos Diue lustrare Dioecesses sibi obnoxias. Nam
Canone 11. Codicis Canonum Ecclesiae Africanae, Honoratus Ic obanus hortantur Aureliu Carthaginensem, ut velit prouinciam Mauritaniam visitare pro consueto more. At Aurelius annuit
se id facturum , nisi Barbarorum insidiae prohibeant. Et certe administrationem Dioeceleian sibi subiectarum habent Metropolitani, administra tionis autem pars est: visitatio. Unde cum Yuo Carnotensis nonnullis de rebus D. Aimberti Senonensis Metropolitae sui iudicium iubiturus esses et . eundem hortatur ut Dioecesim Carnotensem lustret, interlustrandum iudicium de negotio ambiguo & litigioso instituat Epistola i82. Procurationes autem &census Metropolitis exhibitos testantur variae Pontificum decisiones. Lucius tertius Monasteria omnia Bononiae ius sit procurationes exoluere, Rauennati Metropo-
550쪽
i 1s De Ire ibus o Censibαs Di coporum. litae renitente aduersus eam pensionem Abbate Sancti Proculi res Monachorum omnium geren- Σ Τ' te , Capite Sopite. De Ce sibi. Innocentius ter
urbio Parisiensi, ad praestandas procurationes Se precerit x. non ensi Metropolitae, quando Dioecesses lustrat.' 'R Capite cum ex sic. De traebcriptionibQ. dc epist. SI lib. s. plebanos quosdam iure Metropolitico, Bituricensi Episcopo subiectos,iisdem teneri pensionibus decernit cu Archiepiscopus eas Parochias ex ossicio vissitat. Eandem Metropolitani procu randi necessitatem expressit Greg. nonus, Cap. semnuper. De ubiBeneuentanum Archiepisse copum , dum prouinciam siue suo siue Pontificis nomine lustrat, iubet ab Ecclesiis excipi d curari. Hanc Vero procurationum exhibendarum legem etiam usque ad summum Pontificem quando Prouincias oc imperia lustrat, extendi animaduerto. Anno quippe 878. cu Ioannes Papa Fran
ciam appulisset, iussit ab Episcopis Regni sibi sti
pendia praestari ,& annonam erogari, ita apud 6imψiψη 'Aimoinum: Ludovicis autem mittens ei quosdam Episcopos, petiit, ut usque Trecas veniret, ibique ab Spiρο-
pis istius regni stipendia sibi dari fecit Legatis quoque & Nuntiis Apostolicae Sedis
si,nocent. procurationes deberi rescripsit Innocentius tertius ad Primicerium,& Clerum Mediolanensem,Cς0βλhη - cap. cum instantia De Cens ibin Gonc Eme- Concilium Emeritense Canone undecimo. PL- si M' V l se sancto Concilio, Cttam a Prybicris, Τμ-