장음표시 사용
261쪽
CONTRA OPUS IusTINI FERRONII CAP.VIII. 3sctionem pertinent, non potuisse a summis Pontificibus limitari atque restringi, salso principio laborasset. Sicut enim iusta de causa ab Episcopatus ordine potest separari s ex. gr. per cessionem j toea Episcopalis iurisdictio ita lustia de caesis poterit ex parte limitari atque restringi ab ea auctoritare, quae Episcopis superior est : & siquidem hac
Tatione eam potuerunt limitare Vel restringere concilia et
iam provincialia . cur non potuerunt summi Pontifices , qui iure primatus ipsis conciliis provincialibus sunt superiores
In textum Febronii c. 8. q. 3. ubi nonnulla o xumdam antiquoνum sanctorumque Pontis .m gesta augenda potesatis conssio attribuit.
Cum Febronius de Pseud Isidoro queritur, ac si sius supposititiis decretalibus monarchica Romanorum Antistitum potestas superstructa fuerit & ad excessim aucta ; eum vero antiqui Tum saeculorum atque Pontificum, qui haec commema Ignor runt, disciplinam & moderationem identidem laudat. At c.8.3. humanae mbecillitatis vitium perstringens, quo sup riori paresari plerumque inritamonia addantin ad se Ie aiarius esserendum cum pressone inferiorum , huiusmodi , ut Vocat , augumentorum mitia deducenda putavit ex saeculo Π. i. Victore, ex III. in Stephano, ex V in Innocoris L
Magno. Quis vero ex ipsis tantorum ac tam antiquorum Pontificum nominibus , quoς tamquam sanctos Se ex parte etiam minyres tota veneratur Ecclesia , quosque ab omni iustu ac dominatu alienos ipsorum gesta testantur ' quis , inquam , non statim intestigat , excessivo pruritu carpendae potestatis Pontificiae Febronium abreptum , qui incompo emiis auctorRatia augumentum, Ze usurpationem quamdam
262쪽
in indicatis ab eo illorure gestis detegere sibi visus est ὶΙn. competens potestas inrmari non potest in iis , quae illi gesserunt, nisi generatim nRetur potestas illorum luprema j in. Episcopos , quam jure primatus ipsis attribuendam prin a Τ' baviunus neque ditestatis abusus ii sciem. appingendus , nisnegeturi justam. suisse causam agendi, cujus . defectu potesta, . te alias competenti utendum non fuisset. . De eius, vi . Cum S. . Victor obligare volebat Polycratem Ephesio. Doris Patrae rum Episcopum, ut in celebrando paschate se se consormas. a. '. rex Ger , HI quo non solum Romana cum omnibus Occidentalibus, sed aliae, etiam pleraeque conveniebant ipsius Orientis Ecclesiae ; nonne haec fuere omnium in tantae solemnitate celebranda consensio iusta ratio credenda est , qua Iem sane itai justam approsavit Nicaena. synodus ut eumdem diem edito decreto in tota Ecclesa servandum edixerit Z Si qii id in Victore hac occasione gestum non' omnino probandum videatur, illud unum est, quod in hac materia , non fidei sed disciplinae, quae & antiquorum auctoritate, & insignium Ecclesiarum consuetudine fulciebatur, non expediret cum tot Ecclesiis pacem & unitatem abrumpere, uti ne hac de causa abrumperetur ante aliquanto ab Aniceto, Pontifice obtinuerat S. . Polycarpus Episcopus Smyrnensis : lege epistolam S. Irenaei ad ipsum Victorem apud Eusebium. lib. s. . c. 24. Verum haec non potestatem impetunt, sed potestatis usum ad normam ejus, quod' expedit, exigendum insinuant . in quo cumi aliis aliter citra. culpam videri possit, non est absolute damnandus
Victor, si eam rationem per se iustam , sibique maxime
probabilem sequutus est..D. eausa ste- Μest autem iustior fuit causa Stephani I. cum in Α- fricanos, Vel Asianos excommunicationis minas intendit , eouatumina ut eos removeret a praxi baptiZandi redeuntes ad Ecclo, a Leciesis, siam , 'ui extrae Ecesesiam fuerant baptizati .. Haec enim praxis innitebatur sententiae catholico, dogmati contrariae ,
at nondum tum definitae, & magnis hinc inde concertati O- num nebulis involutae, atque magnis & synodorum parti cularium , & insignium Ecclesiarum auctoritatibus compro batae, quarum causa si S. Dionysius Alexandrinus bono pacis se se apud eumdem Stephanum interponens institit , ne communacationem in illos ad tu serm , non potestatem
263쪽
CONTRA opus I TINr FEBRONII CAP.VIIL 23' negavit sed potestatis usum ex eo quod non expedire existimabat, coercuit is Hac de re vide lib. De vi primatus
ruae potestati nihil praejudicii affere, usi sunt alii plures Se
ancti Episcopi, quἡ communionem non duxerunt abruma pendam, etiam ubi causa eran iustissima, cum gravius scandalunx timeretur iaSi S. Innocentius Ι- scribens as Decentium. Occidentis Ecclesias ad disciplinae ac rituum unitatem, quae dissensionibus aliisque scandalis obviaret , revocare studuit quis cum Febronio id ei succensendiim putet λ Nonne disciplinae consensio' ad muniendam ipsam unitatem communionis &fidei conspirat λ Nonne praeter universalis primatus ius p culiari iurae patriarchico in Ecclesias occidentales, Romanus Pontifex fungebatur, quo in idem unitati& bonum eam. dem in disciplina consensionem aequissime procuraret λ NOnne saltem hic muniendae utriusque unitatis scopus aptam rationem praeseri, ne Innocentii studium ad ostensionem &angendi Apollolicae auctoritatis consilium traducatur λEtsi Africani in litteris ad Bonifacium & Coelestinum se se opposuerint appellationi Apiarii seu inseriorum clericorum ad sedem Apostolicam nihil tamen in illis detegi , quo Apostolicum ius vocaretur in dubium , sed omnia
referri ad impedienda improba ipsorum clericorum effugia& fraudes ,. quae in eadem Apiarii causae fuerunt detectae , probavi late in G semationibue ad differrationem V. Ques-nelli par I. G 6. 11. 3O. pag. PII. & seqq. tomia a. Ο perum R Leonis novae editi Venetae insertis . Immo Romanae auctoritati in ea ipsa causa quantum re ipsa detulerint Africani ,. ibidem explicatum invenies. Qui ex hujusi modi gestix ius Pontificum non potest inficiari , incompetentis moliminis aut ambitiosi vitium Pontifici nequit imputare, etiamsi aliquid minus rectum ex alienae fraude. aut deceptione subreptillet. id Febronius reprehendere velit in Bonifacio I. seu potius Zosimo ex cap. s. 6. n. s. ignoro e neque enim loca ab ipso hic allegata ad hos Pontifices pertinent . Si vero respicit factum Coelestii , qui Romam prosectus Z sinuun Papam dolo malo decepit, & a decepto litteras obtinuit , quae postea detecta fraude revocatae A correctae sue runt
De Ianocentici l. Dei Astit se te opponenti bus appella tioni Apiarii. Reprehensa - in Bontin .eivm AZ
264쪽
238 VINDICIAE AUCTORITATIS PONTIFIerneunt; non video cur hoc faciam Uversario prosit .. NIHIhic gestum ad ostensionem. & augumenrum iuris; sed unum illud exinde consequitur, summos Pontifices in judiciis cir. ca personas posse decipi, & aliquid perperam errore iam seribere, quod melius instructi corrigant. di m male Censuram contra A Leonem. Μά a Febronio ingestam 'L . '' iudicium Romae institutum adversum S. Hilarium Areis latensem prolixe refutavi in Observationibus ad Dissertatio. nem V. Quesnelli , ad quam idem Febronius lectores reis . .. ,. Θ. . mittit. ΗM Obsemationes jam ab an. Ips6. Venetiu editas, T. Maais, quae non solam particularem Hilarii causam explicant, sed Apostolicum quoque in ea aliis ue Episcopalium appellarionum causis jus luculentissime vindicant , si legisset Febronius
nescio. , utrum Iam confidenter potuisset sanctum Pontificem vellicare is Aliam. censuram , qua cap. s. q. n. g. eumdem sanctum Pontificem pungis , ac si auctoritatis suae commen
chedonensis ) confirmationem fuerit imperiatus , ipse S. Leci p.ris 1 re .lvit apertissime, cum eam a Marciano Imperatore potitam, non alio fine se dedisse protestetur , nisi ut iis o L. Viaret, qui dubium sparserant num definitionem fidei a Concilio editam approbaret , dum disciplinae canonibus novitatem inducentibus. acriter restitisset ia Id Leonis studium in is odienda & vindicanda fide commendat , non vero amplificandi iuris nisum subindicat. Sest quid. in his Febronii nisibus. excutiendix moramur pluribus 8 Ille certe nisus mirificus videri debet , quo amplificatoribus Pontificiae auctoritatis accensendum credidit etiam S. Gregorium Magnum, cujus studium ab dominatio. ne & ab augenda sua auctoritate alienissimum testimonia de humilitate ejusdem ab ipso Febronio laudata manifestum
265쪽
D qaLedam Ioea Febronii, ubi auctoritatem Pomi cum in provinciales Bnodos oe in major
lus eaos vellicat. Negari non potest , quin olim & per multa istula
pleraque in Ecclesiis gererentur auctoritate Episcoporum se Conciliorum particularium; Romanorum vero Pontificum minctoritatem , etsi summam ac plenam per se in universa Ecclesia, non tamen fuisse passim, nec ab omnibus requisitam. Serius quaedam inclucta, & ab illis gesta , quae prius non obtinuerant . Cum vero distinguatur potestas a potestatis usu potest enim quis etiam diutius non uti ea potestate qua fruitur ; adversarii Pontificiae auctoritatis male prorsus ipsi potestatem multis m facultatibus ex eo denegant , quia antiquis iaculis eisdem facultatibus ilia non est . Supremam plenamque potestatem , qua lammi Pontifices iure primaeus poterant moderari ae restringere Episcoporum faculi, tes , superius probavi, etsi prioribus laculis ipsam non ex. ercuerint . Eadem ratione potuerunt pariter moderari atque certis conditionibus coercere sicultates quoad Episcopos collis os in particularibus synodis , quibus non minus quam Episcopis ipsis potestate praestare certissimum est ex constitutis in prooemio De potes. Eccles , licet olim nihil tale ab ipsis gestum legeretur . Multitudo ac dii lamia Provinetarum atque regionum, temporum Vicissitudines , oiligentior discipimae custodia, aliaeque circumstantiae in causa suere , ne potestatem eiusmodi olim exerere utile Nel necessarium crederetur . Id autem non impedit quominus aliis atque aliis oborientibus causis ac circumstantiis , ubi expe. 'diret publico bono, potuerim Pontifices circa ipsa partic laria concilia qiuedam stat ere , & iaculetalem , quam an
Nonda potesso Ponti tela ex non usu priastorum secari
266쪽
Σ ci VlNDICIAE AUCTORITATIS PONTIFi Cinterioribus .saeculis non exercuerant, exerere & exercere.
Queritur Febronius de illa aliquot apocryphis Pseud Isidori decretis inserta sententia , qua traditur concilia etiam provincialia celebrari non posse absque assensu vel auctoritate summi Pontificis . Duo hic in reprehenIionemst aga; . adduci queunt, restrictio potestatis conciliorum provincia. ρε- lium, & novitas anterioribus iaculis ignota . Si haec re-εilioru Pr --sub Pseud Isidori aevum fuisset inducta nulloque antiquo nee minuι- exemplo fulciretur; nonne aequitatem iptius saris vindicaret
u , miis , ob quam ab ipso Pseudo-Isidoro restringenda visa est gens ratis & illimitata illa eorumdem conciliorum auctoritasne tam facile Episcopos opprimerent, quod explicavi cap. s. I. De aequitate satis A De novitate autem plura Rapertiora proferre licet. Testimonium enim valde antiquum L. ti, siari. in eamdem sententiam inVenio apud Socratem lib. 2. cap.8.31s discussus. lex versione Epiphanii Scholastici in Tripartita lib. 4. c.9. Regula Ecclesasica iuber , non oportere praeter sentenotam Romani Pontificis concilium celebrari A Licet graecus Socratis textus vocem concilium non preserat; sententiam tamen eamdem continet, quae ad concilia pertinet e Cum eccloasica regula vetet , ne absque consensu Romani Pontificis quicquam in Ecclesa decernarur, utique in conciliis r occasione enim Antiochenae synodi haec regula producitur . Quamvis hic Socratis xextus multis materiem dederit disputandi; constat nihilominns hanc regulam esse valde antiquam, & Pseudo-Isidoro multo anteriorem, & apud ipsos Graecos vulgatam, & a Socrate receptam , qui ante Calchedonensem synodum scripsit. Idem principium aliis licet
verbis repetit idem Socrates lib. 2. cap. II. & Iegitur etiam apud Soromenum lib. q. cap. Io. Ex utroque autem
liquet hanc regulam deduNam fuisse ex Iulii L epistola ad Orientales Antiocheni concilii , in qua conquestus de
Eusebianorum Orientalium synodis , a quibus S. Athanainsius inconsulto Romano Pontifice depositus suerat, ait: Mignoratis hane esse consuetudinem , ut primum nobis scriba-3ur, . hinc quod issum es decernatur P Quod hic Iulius assirmavit de synodis Orientis , dum ageretur de iudicio
contra Alexandrinae sedis Episcopum , Socrates & MZom nus generatim de quibuslibet particularibus synodis accipien-
267쪽
CONTRA Orus IusTINI FERRONII CAP. VIII. 2 I erit ex consuetudine, suffragantur pariter gesta alius vetustioris Alexandrini Episcopi Dionysii , qui , ut notavit RCoustantius , cum in suspicionem venisset haereseos, ad Dionysium Papam delatus , se se purgare non distulit . Quod autem idem Cous antius subdit , hoc Apostolicae sedis speetale ius posse reseret ad Alexandrinae Ecclesiae originem , quae S. Marcum K Petri discipulum fundatorem habuit , non omnino probandum est et idem enim ius ratione originis competit non solum in Alexandrinae, sed etiam in Antiochenae sedis Episcopos, quam idem S. Petrus fundavit , sicut & in omnes Occidentis Ecclesias , quae a sede Apo stolica habent originem , ut Innocentius I. prodidit. Vera autem ac seneralis huius praerogativae ratio ex primatu divinae institutionis est deducenda , quo Romani Pontifices successores S. Petri in singulas tum Patriarchales, tum M tropoliticas , tum Episcopales sedes jurisdictionem obti
Ratio sane, quam pro suae sedis iure praemiserat idem Iulius in causa Athanasii aliorumque , quos Eusebiani impetiverant, his verbis exprimitur e oportuit omnibus nobiescripsisse, ut ita ab omnibus quod justum es decet ueretur. Epycopi enim erant , qui patiebantur , nec vulgares Eccle-sae, quae vexabantur, sed quas ipse Aposodi per se gubernarunt. Ubi vides idem jus sibi asserere , primum generatim in causis Episcoporum , multo autem magis in iis , quae spectarent ad Episcopos Ecclesiarum non vulgarium , ac tandem magis multo an causis Episcoporum Apostolica. rum sedium, qualis erat illa S. Athanasii Alexandrini , inquam Pontificia auctoritas non ex iure patriarchico Romani Praesulis in solas Occidentales Ecclesias competenti colligi potest ,' sed ex iure divino primatus ipsa etiam conis suetudine firmato cui cum patriarchicum ius praejudicare Non potuit, tum Vero male Febronius multos actus iurisi dictionis in Occidentales aut Orientis Ecclesias ad patriar.
chicum jus perinde retulit , quasi nihil exinde inferri posist pro iure primatus, vel patriarchicum ius iurisdictionein
primatus excludat . In Romano enim Pontifice utrumque Ius probe cohaeret, ita ut qui actus illi non competunt ex jure patriarchico extra dioecesim Occidentis, competant ex juxe primatus, quod extenditur in universam Ecclesiam.
cum patriam chico in manci poni, vsee a
268쪽
VINDICIAE AUCTORITATIs PONTIFICIAE Lmus solo. Cum SoZomenus loco laudato eam Iulii rationem , qua orientalium Synodorum contra Athanasium ausus rein
pressit, sic exposuit: Legem esse Pontificiam apud Nicephorum melius Ecclesasicam in ut pro imitis habeantur , quae praeter sententiam Epistopi Romani fuerint gesta; prae-ιvit certissime illis quarumdam Pseudo-Isidori decretalium sententiis, quibus conciliorum gesta Apostolica approbati ne ita indigere dicuntur, ut nihil sit ex illis ratum , cui non accesserit Apostolicae Sed is auctoritas . Cum autem Iulius loquatur de Episcoporum causis, quae inter maiores censentur; de his tantum Sozomeni locus est accipiendus , non vero de quibuscumque aliis provincialium Concilio. rum judiciis & causis. Id sane, quod Umquam novum OPa. i. e. 4. s. ponit Febronius, nullas SI nodos nec ipsarum decreta rata v I p . yy- eile posse, si careant auctoritate & confirmatione Aposto.
lica ; ad iudicia potissimum de Episcopis pertinet & adn. ..un, ω cost sex, de quibus alia atque alia Pseud Isidori de.
maioribus R. Creta ab eodem memorantur, atque carpuntur. Novitatem
uiris,' Vero hac in materia purgant illa, quibus majores ea e Se Episcopales praesertim in Occidente vel olim ad Sedem Apostolicam delatae suerunt non solum in causa appellatio. nis , Verum etiam in quibusdam Episcoporum causis primae cognitionis, de quibus egi in Observationibus ad distieri. v. Quesnelli tom. 2. editionis S. Leonis . mximas quoque Orientalium Ecclesas in magnis negoriis, in quibus opus effer disceptatione majore , Iedem Iemper consuluisse Roma. nam ' π , quoxies usus exegit , ejus auxilium posutasse . Ep. s. Hia. testatur Bonifacius I. Quis ignorat hac in re aliarum insi. ,- h gnium Sedium Orientalium praerogativam λ Antiochenae Sedi, quae S. Perimm habuit auctorem , nonne hoc ius in toto Oriente eiusdem Sedis Antistiti Alexandro asseruit Ιn-n o,. ., D centius I. Z in scut metropolitanos auetoruate ordinas sim. i. as,. gulari, sic ceteros non sine permissu conscientiaque rua 'snas Episcopos procurari. Et rationem post pauca addit r uo enim re maxima expecta idest , ut explicat Gustantius , ad te per inet j eura , praecipue tuum debenι mereri iudicium. Quem textum non immerito commendavit Nis laus Ι. epist. 42, n. q.
bi dicam de CP. Episcopo , postquam Constanti. nopolim'Imperii Sedes translata est y Socrates lib. 3. c. 28.
269쪽
CONTA OPUs IUsTINI FEBRONII CAP. VIII. 2 3 legem memorat Attico Episcopo, qua sat rixum est ne pr.
ter sententiam Episcopi Consantinopolitani tilia flat Sacerdotis idest Episcopi ὶ ordinatio. Extat quoque aheodosii lex ad Philippum Praesectum praetorio Illyrici praecipiens , ut in Illyricianis provinciis, squid dubietssiis emery is ά Gὸ. τι.M.
id oporteat non at ue scientia viri reverenιisimi sacrofan- m. iὐώLMeiae legis antisitis urbis Constantinopolis anae , quae Romae δ' i' veteris praerogativa Iaeratur , conventui facerdotali sanctoque judicio reservari- Haec reservatio ei iundamento innixa , quod Constantinopolitana urbs Romae veteris praerogativa Dratur; nonne eamdem praerogativam jure potiori tributam praesumit Romanae urbis Episcopo, ut in causis dissicilioribus nihil absque eius scientia atque consensu fieret Revocata quidem eadem Theodosii lex fuit , non tam epistola Honorii ad eumdem Theodosium , quam rescripto Themdofii ipsius: sed cum revocata suerit , ne Romani Episcopi praerogativis preteiudicio esset ; hujus jus praecipue in ripiscoporum, aliisque dissicilioribus causis , cui praeservanda
ea lex rescissa fuit, confirmatur. Mirandum itaque maxime est, Febronium ausiim suisse hoc antiquissimum j Ro- ν.s .h;; manorum Pontificum tribuere supposuitiis Isidori decretis, eontradi ausum quoque suisse notare non solum Innocentium III.- sed etiam Tridentinam synodum , quae idem ius in causis denti m t majoribus Apostolicae auctoritati tribuit , ac si Isidorianis P vh nis commentis Maepta, ius probaverit, quod nunc detecta ipsorum decretorum falsitate corrigendum esset. Ita praeiudicium male constituti systematis hominem huc adduxit , ut oecumenicam quoque synodum totius Ecclesiae Veneratione con. secratam docere, & ad sui systematis regulas iure evocare se posse censuerit. Alias ipsius Febronii animadversiones, &correctiones ejusdem concilii videsia cap. I. S. n. I ., R cap. 8. q. s. n. s.
270쪽
ViNDICIAE AUCTORITATIs PONTIFICIAE
Num auctorit, Pontisicia utilitati aut necessitati Conciliorum generalium
onatur Haec quaesita cla utilitate a 'necessi rate concittarum generalium, de qua nonnulla ingeruntur a Febronio , non erat praetermittenda , ne auctoritati Apostolicae obesse credantur ea quorumdam antiquorum restimonia , quae utilitatem aut necessitatem illorum commendant . Expendentares est tum in fidei materiis , tum in canonibus disciplinae. In quaestioni laus fidei ad has dirimendas absolute necessariam non esse concilii generalis auctoritatem testatur n. 4. rentra Augustinus , probatque evidentissime antiquis exemplis, animadvertens plerasque haereses sne concilio generali suis le sopitas . Romanae sediς fides' a summis Pontificibus defini-ra , cum qua omnes debent unitatem servare , deberet per se tussicere ad c troversiam finiendam , ut ne generalis concilii. convocatione opus esset, quemadmodum S. Flavi nus in causa Eutychis scripsit . Ubi vero ei auctoritati quamvis infallibili dissidentes non pareatit , vel maiori bis turbis excitatis gravius resistant ; utilia vel etiam necessaria haberi queunt , & habita sunt ejusmodi concilia , dissensiones componeremur facilius , Sc vel dubitantes ad
unitatem adducerentur , vel pertinacium contumacia palam Nouum ra- fieret. Hoc novum examen atque iudicium sicut nihil prae-
'T, '.. judicat auctoritati & infallibilitati conciliorum generalium, praeiudieat post quae aliqui dubia & difficultates produxerunη , ut de τλ. .ia: Calchedonensi definitione vidimus , post quam ob compe
in definitio. scendos Eutychianorum motus novum judicium Leone Im- - - peratore postulante ab omnium provinciarum Episcopis his