장음표시 사용
81쪽
σa Defensio Decretorum Concilii Trid. m. f. X.
Ioannes Pontas. Magister Vindex pro peculio citat hunc Theologum pag. 37o. Magister Uitae Claustralis eumdem laudat pag. 36 . sed uterque aut sallit, aut fallitur. Legatur Pontas tom. 3. ver b. Religiosus casIx. ubi haec habentur: Nee deinceps liceat Superioribus σα & relato Tridentino Decreto sic persequitur: is Quae quidem verba prorsus innuunt, nec ipsis etiam Superioribustis ius istud attribui, ut Religiosorum, qui sibi committuntur, alicui ullius is rei stabilis, & constaRtis, uium, possessionemque permittant. Unde licetis inserre, nec etiam a sortiori licitum esse Ruligiosis res , atque bona eius. D modi possidere, quales sunt pensiones ad vitae tempus. is Legatur etiam cas. xII. quem citat Magister Claustralis, & iterum apparebit illius sinceritas
Franciscus Suarez. Communiter tum Theologi , tum Canoni Istae latentur Franciscum Suareet peculium Monasticum improbare . Et merito. Haec quippe docet tom. 3. de Relig. lib. 8. eap. x . Primum sententiam recenset, quae peculium licitum
esse Monachis defendebat, ante Concilium Tridentinum, eamque probat. Quo in sensu ' Si votum paupertatis absolute, & precisum a quacumque Regula.& lege Ecclesiae spectetur : quod adeo verum est , ut nemo sanae mentis negare ausit. Verum quia nullus Regularium ordo Votum paupertatis edit ut se, & secundum suam Metaphysicam, ut dicitur quidditatem, sed secundum Regulas Augustini, Benedicti, Francisci &e. idcirco quisque ordo Vo. tum paupertatis Monasticae ut propria Regula circumscriptum spectare debet. Omnes Autem Monachales Regulae exacta communitate servandum votum istud praestribunt. En verba Theologi eximii Le. cit. n. q. Tandem a LUert dum es , sententiam hane inrelligendam esse SOLUM IN GENERA II, oe ex vi isti Paupertatis UT SIC . In particulari autem unaquaeque
Religis servare ibet , F QUAM REGULAM PECULIAREM circa
paupertatis votum , vel materiam eius habuerit, quae cum hujusmodi m list
82쪽
er licentia eius repugner . Quia RR. Magi liri Vindex, & Claustrolis ad hanace doctrinam, quae in hac controversia primum , potissimumque principium est, animum non intenderunt; ideo cum caeteris Casuistis laxioris ethices in
recens tos errores prolapsi sunt.
Pergit Dotissimus Suarea alteram post Tridentinum versare sententiam , dc variis enarratis Theologorum placitis, definit num. 8. 9. Dicendum e ro censeo, Comitium novum aliquid praecepisse, laudatque pro hac sua sententia graviores illius aetatis Theologos Cordubam, Petrum Navarrum, Molinam, Lemium, Vatqueet, Aetorium , Basilium, ponce, & alios. In medium adducto Tridentino Deereto , & obvia communique interpretatione exposito, sibi obiicit Navarri interpretamentum his verbis. is Responderi autem po-
se test ex Navarro, habere aliquid nomine Conventus sub particulari, & pos, sessione privata, nis ex legitima causa, vel necessitate fiat, semper suinis se malum . & id tantum fuisse prohibitum a Concilio r Nam si licemis tiam ex legitima causa dedit, sicut id per se malum non est , ita nonis videtur a concilio prohibitum. M Sed hoc, ut dixi, non videtur fatisfacere menti in dii propter absolutam
si prohibitionem, propter vim illius verbi NON LICEAT. Duplex ergo
se legitima causa hic cogitari potest. Una est pertinens ad communem utili-- tem ipsius Religionis provenientem ex administratione talium bonorum, &- tune constat talem possessionem non esse prohibitam a Coneilio, quia noasi conceduntur illa bona in pecuatum proprie loquendo , sed in custodiam, si uel administrationem; & ideo si talia bona sunt immobilia, & fructifera, se debent fructificare Monasterio . Alia causa est pertinens ad particulare se eommodum ipsus Religionis: possetque possessio esse vel simpliciter necesse faria ad sustentationem, vel debitum usum, seu MinisterIum ipsius Reliis sionis: vel serum ad maiorem romno litatem , ornatum , vel libertatem. se Quando causa est prioris modi, clarum est non habere locum prohibitio-- nem Concilii, quia tunc non solum licet, sed suo modo debitum est. Si, quis autem rei e confideret, numquam illa causa locum habet in bonis i si mobilibus Religionis, & ideo de illa nullam exceptionem secit Concilium. M De Mobilibus autem in fine addit , ut necessaria non denegentur quan-- tum ad usum, & supellectilem convenientem Quando autem Cav- ω, fa es commoditatis priva ae, & cujusdam exemptionis, ac dispensationis, , si non a substantia voti, saltem a regulari & communi observantia eius,
83쪽
64 Defensio Decretorum Concilii Trid. M.
, tu vitietur a Concilio prohibitum I impliciter babere aliquid pristim etiam is Nomine Gnisntus , habetque prohibitio locum in multis casibua, in is quibus antea non fuisset malum, quia ob rationes extrinsecas, ut se di is eam, poterat saepe illa sententia dari rationabit iter iuxta morem alicujuxis Religionis, ut V. G. propter multa bona merita de Religione, propteris insignem eruditionem in favorem litterarum, & propter alia. Huis ossi au- is rem exemptiones o dispensationes victetur mihi voluisse proti re Comistam, si praesertim quoad bona immuitia, σ hoe sensu dixisse non licere illa his , ais nomine Comemus. is Non modo Doctor eximius vetita a Tridentino peculia docet; verum etiam carpit ipsas excusationum praestigias , quibus obtegere proprietatis vitium solent adversarii. Asserit quippe, prohiberi potissimum a Concilio exemptiones illas , & commoditates, quibus frui soleo hant Baecalaurei, Magistri, & Iubilati . Addit, Concilium maxime vetare usum petuniae in futurum reconditae , idest in deposito sub tribus clavibus custoditae . plures alias quaestiunculas resolvit doctum & prudentia summa . Cardinalium responsa indieat. Consuetudines quasdam Montalium sub ex men inducit. In quibus casibus non repugnent Concilio, ostendit admonetiaque esse pravos abusus minime e sulandos, nisi necessiitas , aut ignorantia invincibilis excuset. Tandem cap. I s. convellit sophisma illud , quo distinctione Uus & d minii erimen proprietatis excusare student defensores peculii . Inquit ergo . Magis necessaria es pavertas seu modus eius in ipso usu, quam in dominio. Parum enim refert Religiogum non habere rem propriam , quoad dominium, spospit pro libito σ arbitrio suo de communibus bonis iasponere . Immo in Mero nantia quaedam imiavitur. Nom g od feri posset votum non habendi usum proprietarium, retento dominis, sociis, σ optime inulligitur, quia potes retineri fatalias ligata, σ impedita σου βηm actum , potesque ille modus paupertatis iJe interdum comeniens, ut infra explica mas de votis smplicibus Societatis I D. At e converso privari per votum dominis , oe retinere liberum Uum , repuisenantia est. Quam sit liber usus peculii in taenobiis laxioris disciplinae, &vera illa iactata dependentia a praelato, qui numquam rςvocat hujustodi usum, universus orbis testis est.
84쪽
Laurentius de P rinis. Admittit licitum perulium tom. I. de Ossic. subd. q. a. S. I. ex iustae fa , & ob necesse os Uul. Deinde g. a. clarius explicat quaenam sint
iustae cauis, respondetque en necessitatem , aut utilitatem gravem . Haec omnia suum verum sensum habent , neque ab aliquo negari valent. Quar. sequuntur directe statum quaestionis spectant. Audiant ergo RR. Magistri P.. Laurentium de P finis sic cit. pag. I 2. col. I. Dico secunia Praelatum Religionis non ministrantem necessaria subditis, cum
commode possit, ct scpraebentem eausam peculii, PECCARE MORTALI TER. Antonius a spiritu Sancto qui non est Rigorula in I. p. tis. ILCap. I. g. H. Silv. Sancheet &e. Similiter PECCANT MORTALITER
subdita dantes peculiis causam res endo Vita communi, eum illis necessaria minia 'antur. De qua communitate loquuntur hi Theologi De Apostolica ne , an de Regulari ' De communitate sane excludente peculia quaeque. Ergo de Apostolica . Sed audiant iterum quaeso hunc P. Laurentium de Peyrinis
tom. 2. in formulari Praelatorum cap. 3. n. I p. pag. Is9. sic differentem.
se Ad quae per viscera Domini nostri Iesu Christi, & per charitatem B. P. se precor Superiores, ut micires Ordinis respiciant , & non pexmittant obis nullius momenti interesse tot animarum ruinas, tot Religionis scandala :,, ciantque Superiores Religionis communitatem eme PRIMUM, & mari , mum Omnium bonorum, quae in illa reperiuntur: QUAM SI TOLLAs
ώ RELIGIONEM SUSTULISTI , TOLLE COMMUNITATEM, ET si RELIGIO NON EST RELIGIO, SED CONFUSIO EsT NON ,, STATUS PERFECTIONIS, sed STATUS DAMNATIONIS. si Sic
loquitur RR. Magi bi peyrinus vester. Audi nune Magistium Vindicem p. 234. is Quid S. Franciscus de Paula se prascribat in sua Regula, dum vel tangere pecunias vetat, optime ex-- pendit e Minimorum Familia Maximus Theologus Laurentius de Pe rLh ms. is Porro hie maximus Theologus ordinem Regularem sine communi vita statum damnatIonis declarat, non salutis. Quid si tam acriter i
quutus fuisset Disciplinae Monasticae Author Legant amabo quae ibidem adiicit hie Peyrinus ex B. Iordano. Tom. II. I XIII.
85쪽
μ Defensio Deererorum Concilii Trid. m. q. XIII.
Hie quoque Theologus pro peculio citatur a Magistro Vindice. Oppo
tum apertissime docet lib. a. de Iustis cap. b. I. uum. 3O. . Dico quinisse io, Superiores Religionum non possunt alicui Regulari concedere ulla bo. se na stabilia , ut sunt fundi, redditus , aedium locationes etiam ad Uum,. dumtaxat, vel admi rationem. Colligitur ex Tridentino sese. 23. cap. a. is de Regul. ubi se habetur . Nec deinceps &c. Navarrus Comment. a. deo Regular. num. I 3. & I8. putat hoc Decretum solum continere ius comis mune , esseque declarationem capituli cum ad Monasterium Zce. Sed lam, , ge verius es hic novum ius contineri, o intro iurio idque tum ad tollenis dos abusus, qui ex hisce concessionibus bonorum immobilium sequi s is lent , tum propter speciem proprietatis &c. is Advertit tamen p. Lemus, quod si de communi pciau necessaria non ministrentur, tunc licitum esse subditis peculium, ut omnes fatentur.
Franciscus RamireΣ Archiepiscopus Brundusinus. Magister Vitae Claustralis pag. 333. scribit: Romundi Ramiret testim nium punica fide dem alum fuisse exhibet Author in Dis Vindiciis Regadarium . Reapse Magister Vindiciarum hanc incredibilem imposturam astixit Anthori Diseiplinae Apostolico masicae. Indulgendum Magistro Vindici enset, si Ramirer obiter peculium e agitasset. At Ramirer integrum opusculum contra peculium edidit Lycii an. I 696. inscriptum: Quaesis Moralis falabritis exequenda, quam disputanda in gratiam Regudarium utriusque sexus , qui zelum Dei habent, o Disciplinae Regularis viro flagrant amare o An, qualiter teneantur ad Vitam communem a S. Concit. Trad. sese. 23. cap. a. de Regul. praeceptam, atque praescriptam. opus istud veluti in partes tres tributum est. In prima pag. 9. usque ad pag. 33. evincit RamireZ, Regulares utriusque sexus, qui expresse communitatem vovent nulla, potae ς1cusatione ab σαρα exi . Secundo a pag. 33
86쪽
24 sq. ostendit, seclusis Ecclesiae praeceptis, & attento solo voto pauperet iis, missibιle esse adimplere votum pauperratis, quoad subsantiam , absque
In Tertia tandem parte hanc conclusionem probandam exponit. Retu. gulares omnes utriusque sexus vi praecepti Ecclesiastici tenentur ad vitam tam munem a tempore Tradentini Conrilii . Hanc sententiam probat a pag. 19. usque ad finem, nempe usque ad pag. 88. In medium promit tum Concialii, tum Summorum Pontificum Decreta , quibus suam eonfirmas sentemtiam . Paragrapho X. explodit peculiorum excusationem petitam a contraria consuetudine. Paragrapho XI. refellit alteram excusationem , quae obtrudit inopiam Conventuum, his verbis. Omnes Regulares, quos audivimus se eo fare a praefatarum Decretorum observantia , in eo conmenian , quod ob in piam Mnaseriorum, quae tanta est, quod non possunt providere Fratribus Mnecusariis , ab obligatione excusantur . Praerepta autem Ecclesiastica, inquiunt, non obligant cum tanto in modo. Adiacunt pro fundanda sua tructitione x gistrum Leetanam, alios Doctores, quos non legreunt, vel ex eorum dictis solum acceperum qua propria intentioni viciebamur fovere, Mictis aliis , quaradisitus mellunt fundamentum huius excusationis . Integra prolixo parUrsepho consutat inanem praetextum.. Paragraphi x II. hic est titulus
. . . AEa ex fasiones levioris momenti explodaentur.
., Quidam non audentes negare obligationem ortam ex voto, vel ex praeuis cepto, aliam viam ad se excusandum invenerunt, asserentes, leges Conciisti lii, & Summorum Pontificum non esse praeceptivas , sed pure poenales sis vel tantum exhortationem aut Consilia . Hac autem excusatio, sicut in
is noris ponderis vi, ita potes esse causa majoris damni. licet typis prodiis ta ab aliquo Theologorum non inveniatur Εν r. reiicitur . Nam lexis Concilii .prout e luatur in Bulla Clementis VIII. iis verbis praecipis υLM tam communem: Nulla quorumque Superiorum dispensatio, nullaque licenis tu quoad bona immobilia , vel mobilia praelata , fratres excusare pol sit , - quominus CULPAE & pceris ab eisdem Concilii Decretis impositae , &is ipso facto incurrendae obnoxii sint. Ecce: Lex Fratres transiressores Demne I a fiorum
87쪽
68 Defensio Decretorum Concilii Trid. O .
- culpae supponit. Culpa mim non incurritur ob transiressionem eam i rum, nee legis pure poenalis. Ergo m. 1. Praeterea Summus Pontifex rellis facultatem dispensandi cum Fratribus, immo praecipis Diablis, ne credant Superioribus asseremibus, se in hae lege difpensare posse: Si reum lex pure poenalis esset, vel tantum exhortatio, aut eomsilium, minus prudenter tolleret aer a Superioribus facultas dispensandi, ρο δε diiis praeciperetur negare eisdem fidem, s poena imponenda non si contra significationem adiculus magni Molmi.
3. Nam in decretis apparet iam Sanctiss. Pontificem absulisse a Superioribus Regularium facultatem et essendi , seu recipiendi ad Ordinem , nis Vita
ommunis in iis Monasteriis insituatur . . . . Unde apparet , quod secundum mentem Pontificis, o Sac. Congreg. dependeat conservatio Μο seriorum,
Religionum , vel illorum defructis ex OBSERVANTIA , - INOBSERVANTIA VITAE COMMUNIS respectrae: manifestim es extinctionem Μο-nasmorum , ET Religionum poenae MORTIS aequivales e , quae nunquam im ponitur a Legislatore, xus intendat in conscientia obligare, uti tradum tammu vitre Ductores in matria de legibus. Alii etero respo tilent, quod Demia promulgata a I. Iulii lautum obligant Fratres habitantes in Mona iis, in quibus juvenes reeipiuntur ad habitum, aut commorantes tibi educantur Professe usque ad ne otium, non um omnes. Sed his FRIUOLA sunt : nam Sura mus Pontifex in eisdem Decretis inna. vat o confirmat Decretum Sini Concilii Trident. Bullas atque De ria su rum Praedecessorum . Sed tam Decretum Concilii , quam Talia , o Derecta
aliorum Pontificum, Regulares omnes, quorumcumque ordinum tam viros quam Iarminas comprehendiant, ut Iustra monaimus o rem moderna Demia pariformi-tπ omnes comprehendunt. Num enim es, quod moderna Demia maiorem mim habene olligandi Fr Ius Praefatorum Monasmorum, quam ecteres: nan tamen careri excluduntur, . nec eis P istunt urim pri ιιm. Ita absque Visa commvni . Sed Summus
Pontifex ditam diatus infiι-ela pro Ecelsa gubematione , imposito omni bapracepto , commorantes in Domibus, in quibus eiarantur Nottis , o Iuni πι Professe , prae extris regne intendis ad vitam et mnmem , M a suia mento incipiat hanc fabricam omiualem : σ ne s aquatitre vellens omel e gin, cogeretur audire sol lamenta, eos lites, tot quoimonias, quot sunt F 'rres in quolibet Mnaseris.
88쪽
raxit nobis quidam e Regularibus , qum alias priaentem eredebamus, reformationi bene assectum, quod maioria praecepta non est gramis sed levis i umde stib moriali ad illam servandam non tenentur. me retalimus non quia putemus die um dignum impugnatione , sed ut i gentes nobis compatiantur, quibus datum es inter tales visere. Materia levises, pro qua tantum taberat oe semper laboravit Ecclesia ' Si ergo non gravis, sed levis es e non ergo grave, sed leve onus erit. Si ergo non groe onus, cur ita gravantur, ρο ut sic dicamus, humoros illorum ita opprimit, quod putam, se infulscientes ad portandum cI Tandem alii non contemnendae auctoritatis , oe scientia viri nobis rescripse. runt, se dolere de praecepto, quia putabant futurum esse occasionem ruinae spis rualis piarium Regtilarium . . At contra tale dictamen oporteret integrum scribere librum ; sed quia uni miu putationem promisimus, ρο iam valde remit, cogimur brevia1 illud impugna re. Et r. Nam si praefatum de et admitti iactamen , Omnes leges deberent DL Ii, nee Iegislatores prudentre ecinderent statuta. Nam sicut aiebat Apostolus, Pe eatum non novi, nisi pre Iegem m.
a. Nam Christas Dominus, Apostoli , re primities Chrisiani vitam mmmunem velant, o tamen non retraxit Dominum a tali modo vivendi , quod inter
discipuus unus aderat, qui fur reat, Gr loculos Babens. Nec Aposeoli, aut pria militi Christiani abstinureum a communi vita , quamvis exorrus fuisset rumor Graecorum adversus hebraecis &c. Neque ex eo quod Anania , oe Saphira, diaetendito agro, partem pretii ad pedes Apsolorum attulerunt, oe partem sibi ν tinuerunt , a vita eommunis insituto recesserunt, sed providerunt de remedio, MIedaretur rumor σα
Punica ne fide, RR. Magistri, allatus suit Textus, quo Archiepiscopus Ra-
mire2 evincit gravissimo Ecclesiae praecepto astfictos Regulares esse exactae communitatis observantiae Tantum ausus inest, ut imposturas adeo crassas adeo incredibiles divendere valeant homines minus cauti.
Ad natio ad Magiserum Vinaltem, ut imitetur Archiepiscopum i. b. ι Ramis et, qui sis Hibit loci eis. pag. 8
se Merito nctis obiici poterit, quod dum intra Claustra degeremus , nonis adeo Religiosam duximus vitam, nec fuisse tam stricti iuris , prout mo-
89쪽
go Defensio Decretorum Concilii Trid. m.
is do apparemus, postquam immerito Cathedram Episcopalem ascendimus, is atque imitantes Phari saeos imponere onera gravia , & importabilia superis aliorum humeros, quae digito nostro noluimus attingere. ἡ Si ergo nobis ita objiciatur , Fatemur, & graviter dolemus, quod nonis suerimus ita religiose conversati, quod vita nostra possit aliis proponi
,, ut exemplum ad imitandum. Si tamen, sicut revocavimus enata corde, se possemus revocare anteactam vitam opere, De cor scrutatur sic ubis vere cum Divino adjutorio curaremus , quod saltem imitaremur aliosis Christi servos , qui Regulam, praecepta, & vota diligentius servare satari gunt. Frque proponimus opera nostra imitanda, sed solum doctrinam sequen
Absit , ut quae pius, & perdoctus Archiepiscopus in sui humilitatem, &deiectionem scribit, Magistro Vindici applicare ausim. Incontaminatae illius
Vitae candorem, motumque integritatem veneror, atque suspicio. Libri dumtaxat Vindiciarum errata corrigenda demisso animo insinuo, exemplo pii si mi Archiepiscopi Ramirra proposito . Errata negari nequeunt , quia typis prodita. Impedimenta, quae forte veritatis luci tenebras offundebant, ablata . Erso nulla adest excusatio , nisi corrigantur . Qui sequutus est erra tem sequatur & poenitentem .
Summa Pisana, RUella, Angeliea, Sylvesbina, o Tabiena.
Author summae Pisanae nec obiter versat quaestionem de praecepto exactae communitatis: solum dicit, quod Abbas concedere potes ALIV ID quantum ad usum. Quis hoc negat 'Author summat Rosellae refert opinionem Panormitant , asserentis posse, iusta ursente causa, Praelatum dispensare in peculio cum aliquo subdito. Idipsum docent Angelux de Clavasio in Summa Angelica , & Joannes Cagnatius in Summa Tabiena. Numquid verba ipsa allegata a Magiltro Vitae Claustralis pag. 336. ex Summa Tabiena produnt census vitalitios, reddimius , & peculia separata P Asserit tantum posse Praelatum concedere usum alicujus rei etiam ad libitum utentis. Indieat ne utrum illa res sit ex communi patrimonio , an ex censu vitalitio , qui nec in communi mendicanti bus tum licebat Sylveo
90쪽
Sylvester prieras docet esse in malo statu Religiosos , quI , quoad fieri
potest, non vivunt in communi. Facta hypothesi, quod antiquata sit communitas , admittit polle Praelatum indulgere usum peculii, quo fratres vivant,& induantur, Lege tunc naturae praevalente. Hi sunt summillae Ante-Tridentini, quos Magister vita Clauseralis affert in praesidium peculii. Nemo unus illorum, excepto Sylvestro, versat quaestionem de lege exactae communitatis e Summi larum more obiter narrant posse Praelatum aliquo in casu impertire aliquid subditis . Ex his dispensationibus Magister Claustralis colligit demonstrationem in Camesres revoca. tam , inquit ille, in Caesare, qua probat nullam reperiri legem communitatis.
Haliscinario Magistri vita Claustralis in alleganda Disola
S. Francisci Salesii in I orem peculii .
- Uoniam iure merito penes omnes Catholicos magno in presio est S. Francisci Salesii auctoritas , e re sua censuit Author vita Clauseratis excerpere textum ex quadam ejusdem Sancti Epistola, quo suum oculis imperitorum inlacaret peculium . At frustra . Quandoquidem continuo ac tota illa Epistola exposita fuerit, palam siet R. Magistrum minime assequutum illius genuinum sensum fuisse. II. Ut res perspicua fiat, animadvertendum in communitate vestitus duplicem oecurrere observantiae formam . Substantia istius communitatis iti hoc sita est , quod ab uno vestiario induantur ex communi Patrimonio omnes, & quod vestes ab eodem in communi Uestiaria cella custodiantur. Haec, ut dixi, substantia communitatis vestitus. Accidit autem, ut fit m gis aut minus perfectus illius communitatis modus . Si vestes non modo conserventur in communi Vestiaria , sed etiam confundantur , ita ut imdiscriminatim indusia istius cedant altera hebdomada in usurri alterius, persectissimus communitatis modus erit. Si contra indumenta potissimum i teriora separatim custodiantur , ita ut indusia semel concessa ad usum unius fratris non destinentur ad usum alterius, tum consistit eric a communitas , sed modus persectissimus non est. Haec distinctio tota habetur in Regula Augustini . La illius verba : Vesei vestras in unum habeatis Iub um