장음표시 사용
91쪽
et Defensio Deernorum Concilii Trid. σα
ομῶ , vel duobus . . . . Si feri potes ad vos non pertineat qaia viais iis.
mentum pro temporum congruentia proseratur , utrum hoc recipiar uncis isque quod deposuerat , an aliud quod alter habuerat , dum tamen unicuique. prout opus es, non negetur .... Tamen s υ TOLERATUR infirmitatis hoe recipiatis, quod posueritis, in una tamen sice sub communibias ex ladi hus habere quod ponitis . Infirmitas seu imperfectio vocatur ab Augustino haec indumentorum inconfusa separatio , quam tamen tolerari concedit , dummodo vestes omnes in uno loco sub communibus Custodibus habeantur. III. Seraphicus Patriarcha Franciscus & D. Clara perfectissimam pauperistatem exactissimamque vestium communitatem aemulati, hanc vestium con susonem commendarunt, minime tolerantes, ut Regula Augustini concedit, quod vestes singulis separate custodirentur. IV. De hac exacta vestium communitate luce mer diana clarius est loqui S. Franciscum Salesium in sua Epistola, in qua duo pune a versat. Alterum spectat Consessarium extraordinarium concedendum Monialibus iuxta Prescriptum Tridentini Concilii. Alterum laudatam vestium perfectam communitatem, seu potius communitatis modum . Et quod res ita sese habeat, integram istius puncti Epistolae partem trau scribam, non ex versione aliqua itala, sed ex suo originali Gallieo aeditionis Parisiensis anni I 647. Epistola est LXIV. libri secundi Epistol. tom. 1. pag. ει 6.
D V, Primierement que te renoneement de toute proprietet & l'exactem communaute de toutes choses en un min 1 de tres-grande persection,
- & qui dici est re desidere en i tes les Monasteres & suiuy par mut oli
vi est riu les detix mors qui, comme di sent les Salesis, ont ruinε la chariteris o ne sera a senis dire, nosse votis, nostra robis, mu chemifetus , ou nosis mutandes s en efffect leur Vage nes pas indisserent, δι commun a t tes,, les Meun, les paroles estant peu de chose , si les essedis ne corrispon is dent . Et comme Peut estre dicte commune une chose que nul n e
92쪽
is grata amour propre , qui te fasse estimer si net, en comparasion desis auires. in ta frion de metire tout en commun es bim a de , qua tout ,, es ensembis en un cosse , ou en une garda robia , o que tine diseribuὸ ais tautes selon fura necessitu iniasti limem ce qussi leue faut, saeus avoir egardis autre chose γ' la necessitε , & a la volontὸ de la Superieure . Enis queique Congregations metae, on change de chapelcis, & tous Ies pe- is tits meuhles de devotion au sori 1 chaque come nee ment dari nee . is VI. Ubi in tota hac epistola vel unicum verbum de redditibus, de cem sibus vitalitiis, de pecuniis p Tota versatur in communi, & mutuo indinmentorum usu. Unice commendat, hortatur exactam illam vestium comm nitatem, quam S. Franciscus, OV D. maria tam ferventer inculcant. Blande
redarguit Moniales, quod tam delicati stomachi sint, ut indusia aliarum s rorum, tametsi lixivio purgata, nolint adhibere, & quod respuant hunc mutuum indusiarum aliarumque vestium usum. En totam communitatem, quam suadet Salesius , & a cujus observatione consuetudinem excusare absque Samctitatis dispendio testatur. Id prius dixerat Augustinus in sua Regula, tolerans hanc consuetudinem veluti humanae imbecillitati accommodatiorem. VII. Retractet ergo Magister Vita Clauseralis imposturam assistam SamRo Francisco , quasi docuerit sanctos esse Regulares libere non servantes eIactam rerum communitatem a Concilio Tridentino tam severe praescri'
93쪽
74 Defensio Decretorum Coneilii Trid. cte.
Em is mutilatio textus P. Ioannis Pauli Du Sauli. I. D Magister Vitae Claustratis pag. 36o. prolixum textum transcribit ex - - libro, cuius titulus: A se e Risusumi fi a P obbligavime dellissato Religios . Author libri huius est P.Joannes Paulus Du Sauli Congregationis S. Mauri. Hic sententiam describit , quae peculium non pugnare absolute eum Volo Paupertatis docet. Quae opinio etiamsi vera esset, nihil Pretiliarisis saveret, ut millies dictum est: quoniam satis est, quod peculium pugnet cum Praeceptis Ecclesiae illud vetantis, tametsi non repugnaret praecia se Pauperiatis volo. Allegat P. Du Sauli pro hac sua opinione ex antiquis Canonistis, qui scripsere ante Concilium Tridenti muri, Joannem Andream, Panormitanum , Oiliensem, Sylvelirum. Hi Authores solum docent, Praelatum posse urgente necessitate dispensare cum subditis , ut peculium habeant, fu, dentes, dispensationem hanc periculi plenissimam esse, ideoque non impertiendam sine evidenti necessitate. Ex Theologis post-Tridentinis laudat Ararium& Lessum, qui conceptis verbis oppositum docent. Quae tamen dicis causa
indicavi. Nihil enim habet Author iste quod Peculiarisis saveat, si integer illius textus transcribatur. Magister Claustralis, qui passim imponit adversario suo textuum mutilationem, istius criminis reum adeo evidenter se prodit, ut pilla videatur excusatione purgandus. Si quidem P. Du Sauli post relatamnum. x v I. opinionem, quae favere peculio primo aspectu videtur, quamque imtegram exscribit Authot Claustralis, e vestigio subdit num. xxv II. sequentia,
quae Peculiarismum causae iugulum petunt, eosque in praxi proprietatis labe inquinatos declarant. Et haec omnia alto praeterivit silentio Criticus Claustralis. Illa itaque transcribenda. D II, Ma s bene l' uso de livelli non sia per se stesso contro ii voton Mila Poveri , da peib molia occasione di seririo mortal mente. I. PercMis Cordinario succede, ehe quelli, per i quali questi livelli sono determinati,
m credom di averis massior rasione degli altri, se ne considerano come Pan droni, ne di oogono a lor placere , e non Iono punio dispost a toller is V, che veriano impietati in altri usi che per i Dro. II. In vece di laseia is ne ii maneggio at Ministri delia Casa, come ordina d Comitio di Tremo, is domandatio it danaro, e loro stem l' implegaso. III. Lospendono molt.
94쪽
. Dequentemente in superstuita, che sono contrarie alia poverti. IV. Hatis is no grande attacco a questo danaro, o ai mobili, cbene comprano. U. seu
is si lii)lli sono A serae desie dis metioni, e daeis inquietudisi, perocchὸ ciascua, Religioso si occupa pili a pensare cola bisogita che compri per prouedum se alle proprie necessita, che nuta brama di placere a Dio, e di ademptis re gli obblighi det suo stato, ed e sempta con tes pensiere. VI. Accade, spesse volte con questo uso di livelli che gli uni non solamente sono netris abbondanra, ma hanno ancora it superfluo, ne i mentre che gli altri, iis quali sono seneta livello, mancano det nepetario: il rhe ὸ corura ta e-- is munita des heni sabilita d si Apostolio e tae ei fiamo obbligati siseret me ne is Chio Hi d la quale richiede Quaglianeta di comori e d, bifigni in tuit' i mem.
M per ischivare tuiti questi pericoli, e tuiti questi inconvenienti, e incomis parabiimente piu sicuro, e pia utile alla salute ii non avere livello, o se vero se si ha, consonderio talmente con te attre solisnete dei Monastoro .is che non Pimpleghi in particolare per la persona alia quale assegnato; mah sprove la ai di tui bisogni dellamcnsa comune, come si fa nelle Case, civeis non v'ε I'ula de' livelli. Questa ἡ la Regesa che si ε posta nella Congrega-- etione di San Mauro per quei Religiosi, at quali i parenti sanno livello, oh dan det danaro. E' ordinato, che si prenda questo livello, o questo danam, se e sa confuso col rimanente delle entrate, e non se ne iacesa alcuna a se plicatione particolare at Religioso, a cui i pareoti l'aveano destinato. Ma,, vel Iuuti, nes quali la 'vertis, olosato desie cine non permetrum tenere ques'
is uso, e seneta questo non F Dpretis avere cis che ὸ necessario; s debiano almeno,, parre te sciuenti condietioni, acciκαὶ cotest tivelli nonpretisdictim asia salute. is L Uurne persuaso, che quando ii sivello entra neI AIonasera disiem comtine: , e che quello, at quale ἡ asiegnato, non vi ha manior diristo deli' ultimo se delia comunit, , imperci che i Religiosi lano ces incapaci per il voto delu poverta di potadere p*sa lcuna in parti solare. II. esser preparato diis euore di sottopors a qua lunque dispoisione cliene facesse ii Superiore, a tol- ω leraria parientcmente, senZa sussurare , e credere che egli ha autorita diis saria. III. Non ivthiems vi implegare it livetis, e Iasielare, Me i Miniseri ne . ,, pr edan. at proprio G gno. IV. Noo prendere occasione di chiedere colais superiure, o di sire regali, o servirlane in eois, xhe potano macchiare la
95쪽
ν is Defenso Decretorum Concili; Trid. m.
xo, ne at proprio livello, ni ai mobili, che saranno stati comptati eon que is danam, e considerare tutio questo come sostaneta dei Monastero , delia qua-- Ie se ne ha tanta parte quanta ne hanno gli altri. VI. Quando δε λ μ λ vetato anc proprie necessia , aver piscere , che si rim eme sa impietato si ne hisegni degli altri Religiosi delia communita. Final mente spropriarsi trese o quattro veste l' anno nelle mani det Superiore di tuti' i mobili, ehe si se hanno a proprio uis, e Pregario, che se giudica esserui qualche cola, Iah quale non convenga at voto di poverti , la levi, e ne disponga a suo
III. Hare omnia, a Magistro Vitae Claustralis a suo textu detruncata luisce ela ius evincunt poeulia hodierna Claustralium proprietatis sacrilegae plena esse. Numquid pectilia Claustralium nostri temporis officiales exigunt, e penduntqueZ Numquid propita egestate levata, quod est reliquum in communes usus convertitur Quid ergo imperitos seducunt RR. Magisia adulteratis Theologorum textibus Qua ratione allegant pro peculio P. Du Saule, eadem citare poterant Famanum , Muve , Cardinalem Petra , Authorem Disciplinae Apsolisο--nissici, & quotquot adversus peculium se ipserunt. Quis negavit unquam , facta hypothes verae necessitatis , licitum peculium esse reeensitis conditionibus coarctatum P At quis est qui praefatas conditi
res servet Quid si neeessitas iactata fictilia sit, & deliberate volita, tum a Praelatis, tum a subditis IV. P. Du Sauli docet, Clati halis solarum remmunitati ad Elis esse,
quae qualitatem commodorum, o necesstatem postulat. Addit non plus juras habere illum Claustralem in s.um censum et italitiam, quam in us ei dem Ca nobis. Haec sunt istius Authoris certissima principia. Ergo peccant peccato injustitiae, infidelitatis, & proprietatis tam subditi retinentes, quam Praela ti , qui in pari causa necessitatis usum census vitalitii concedunt Claustrali, cujus intuitu obvenit Coenobio, neglectis aliis Fratribus, qui 2 quali necessitate, & interdum maiori premuntur. Nisi sensui communi renuntient, sibiaque rationem adimant, numquam, admissis praefatis ineluctabilibus principiis, R crimine proprietatis purgabunt hodierna peculia. Quid , quod P. Du Sauli nec meminit Constitutionum Clementis VIII. Pauli V. Urbani VIII. Inno centii XII. & aliorum Pontificum, & Sac. Congregat. Declarationum, ad-Versus peculia, & omnes cavillationes ad excusandas excusationes in peculiis
96쪽
Threlui σ Comissae, quos post Concilium Tridentinum propugnasse peculium
ut licitum contendit Magi r Uindiciarum. L Emonstratum hactenua. est, graviores tum Theologos, tum Cisoni- stas, jure dumtaxat communi spectato, communi consensu peculium Monacticum damnasse, tanquam proprietatis vitio insectum . Inquirendum
nunc superest quid post Tridentinum Concilium Theologi & Canoesilae in hac controversia senserint. Quod , ut clarius praestem distinctis M. Authores
Martinus Navarius. Ante, & post Tridentinum de Monastico peculio Navanus scripsit. Et quoniam quae scripserat ante, Conciliis Decretis adversabantur, iccirco modo contra, modo pro peculio stat. Navamus linquit Fagnanus m a. p. Decr. c. m. nach. de stat. Monach. n. a. primus forte omnium praemittis proprium esse M. Fisis generis e . Addit Fagnanus n. q. Existimat NavarisI male ..... Pespme renouis Generalem S. Augusini σ c. licite potuisse concedere Eees sam cum horto, di aliis ad eam pertinentibus cuidam Fratri sui Ordinis ad vitam eius, ea lege ut solveret certos census annuos &c. nec licere eidem G nerali, aut Successori dictam adminifrationem sine tu a causa revocare absque peccato etiam mortali. Hos eosdem errores Navarro improperat Eminentissumus Petra in Const. U. Benedicti XII. fee. a. n. r. Natalis quoque Alexam der advertit, plus iusto Navarrum in hac materia fibulas laxasse Et tamen certum est Navarrum admittere praeceptum exactae communita tis , a qua lege dispensare posse Praelatum ait iusta occurrente causa. Illi Doctrinae laxitas in hoc sita est , quod valde facilem dispensationem reddat. In Comment. 3. de Reg. n. a s. proponit hanc quaestionem : An debeat censeri damnatur, σ infernalis satus Canonicorum , & Monachorum, quibus portiones pro victu, 8c vestitu assignantur P Pre parte affirmarae inquit quod si damnatus o infernalis faciunt illa i8. fundamenta σα Defendit ille hunc statum
97쪽
ν8 Defensio Decretorum Concili; Trid. O .
non esse reprobum his verbis. Concludo igitW pro Me parte negante, praeditium fatum vim esse DE SE damnationis, σ infernalem, modo concurrant sex. Adeo dissiciles sunt sex assignatae conditiones, quod licet iste status peculiι non sit dose, ut ille ait, reprobur, in praxi tamen plenus est periculorum. In omne latus se se vertit Noarrus pressus Canonum & potissimum Tridentini De. cretis . Modo adfiunn , modo negat. N. 34. inquit: Salum di νω ido postset defendi etiam post prae delam Concilium licere praeicium flatum limitatum sex indicatis conditionibus. Aud illi . Saltem disputando defendi potest non esse infernalem ejusmodi statum de se. Et nihilosecius neque hic pedem figit; quare continuo subdit: Licet disputando hoc septimum dictum desini missu, consulando tamen videtur tenendum y quod mens Concilii fuit, quod licet praediolus satus moderatus sit bonus, quia tamen es melius reducere ad antiquum originarium
Regulae, reducatur ad illum , quod praci abis faciendum es , tibi Fne scandala feri potes. Supponit hic Navareus Regulam de se praecipere communitatem.
Docet n. 32. Peccant Aperiores negligentes instituere, o componere, siet, resim mare , o magis contravenientes reformare volentibus, o etiam singulares imp uicntes ea, quia conιraveniunt menti, oe verbis Concilii, quia es peccatum.
Qiiid plura. Ille ipse praxim Monasterii Roncaevallae iacto repmbavit inquiens n. a I. Protesatus sui me nunquam accepturum portiones illas particuLtres in via flam , vesitum, quia ad unguem servavi, eo qued non erat mihi gratus -
- Doctus & pius P. Hiaeynthus de Casale Inclyti Capuccinorum ordinis hare Navarri verba reserens in suo libro inscripto I ritato deuin Retrecta RQgiosa hanc elicit Conclusionem pag. xco. - E non ε' acquieti, mai it medesimo se Navarro finchh per Apostolico indulto non usici da quel luogo. Tale sais it partito che per se elesse questo Dotiore, che pur tanto s'avvoglie per di is se gere , e o stato dei peculio non i reuale i percitὲ nolle eote dio costi eneta altro ei mole, che potersi disputare uri mnis . . . . . Ma quelis che piu mi preme e , che ii Navarro nons teme scutro di vivere in E L, se odi, dove si aveva it peculio con liceno , e consenso de Superiori: E- ehe altri s assicurino di volerio ritenere sema it consenso, aneti contra la vo
se QRurem quel Religiosi: chi non πως δε rutte te sopradii te verissime, e e is misissme dotirine, ebe in tri caseo is scio dei peculio e infrenati Colliges heiAc nullius csse pro moderno peculio auctoritatis Navarfi sentemtiam.
98쪽
tiam. Conatus est ille etiam post Tridentinum peculium illud a se ante Tria dentinum defensum propugnare tot conditionibus adiectis, quarum praecipuae reipsa minime servantur. Peculium propugnavit modo disputandi gratia , modo iusta causa urgente. Tandem peccare docet tum Praelatos neglige raresormare laxatam paupertatis legem, tum subditos huic resormationi resiste tes, in inquit, contraveniunt menti σ verbis Concilii Tridentini . Pestimo ergo RR. Magistri pro eo peculio Navarrum allegant, quod nulla lege vel,
Andreas Victorqllus Postilator Navam. In Summar. Consili. 7. n. s. eiusdem Navani haee scribit. Non sinanis rivilegio, vel immemorabili consuetudine, debent visere in communi, dimittere peculia ante Conciliam Hi concessa, oe ad primam Institutirem suae Regula redire, o ad reformationem Concilii
Grassus, Ea Ua, De Luca, Sancten, Caramuel, A S. Mino , A lonius a Spiritu Sancto, Tam risins, Pessietarius, qui adtigari solent in peculii pro um. Hi sunt Authorex, quos cinquit Fagninus cap. Monach. novisme emaquisivit sudissus laxiorum opinionum sectator Antonius Diana. Et tamen hi Authores , si reipsa expendantur , ea admittunt, approbantque principia iquae usum peculii damnant, maxime prout in praxi serpit. Paucis rem e pediam. q. IV.
99쪽
. Diana. De more colligit Tom. 7. morat tras . 3. decis 28. aliorum laxiores quasdam eonclusiones, missis principiis, e quibus pessime interdum elicitae sunt. Praeceptum exactae communitatis silentio praeterit. Usum peculii lieitum aD serit, nulla adducta ratione, & falsissima atque arbitraria interpretatione, verba & mentem eludens Tridentini Concilii. Rescribere non erubescit illarum opinionem, quae Sacrae Congregationis Concilii Tridentini interpretis Decisiones rejicit. Quam opinionem magnae temeritatis ream postulat Eminentissimus Cardinalis Petra. Rejicitur ergo Diana ut laxitatis Patronus.
Iacobus de Grassis. Se ibIt T. p. lib. 3. eap. s. n. 33. posse Praelatum dispensare in usu peculii iusta de ea a magnae utilitatis vel mesistatis Monasterii. Quia Contalium Trid. non indarit m m ius, sed tantum ren at, o revocat ad memoriam antiquum itis. Cap. Non dicatis Ιχ. q. r. Praelatis Regularium, ne sine iussa causa propter importunitatem, VEL SINGULAREM UTILITATEM aliquorum Regularium, variis modis id pro rantium, concedatur PRAECIPIT. Tridentinum non inducit novum ius, sed novo praecepto , novisque poenis observantiam antiqui tu is instaurat, atque severe inculcat. Prohiberi Praelatis, ne peeulium concedant ob sugularem subditorum utilitatem, sed ob necessu ratem, vel magnam utilitatem, non Fratrum, sed Mona ieris, dispensari in
usu peculii posse, docet Grassius.
Barbosa, & de Luca. Augustinus Barbosa in sese. as. eap. a. Concilii Trident. Aliorum opiniones colligit nihil de suo promens. Barbosa in re Canonica alter mihi videtur Dia
100쪽
ni in re Morali. Aliorum opiniones insarcit aut nullo , aut exiguo de mctu, & , ut Diana, frequenter laxiora amplectitur. Nec mirum. Brevi quippe intervallo, nempe ab anno 1629. ad I 6 I. ingentia illa volumina con scripsit, ut advertit Ioannes mutat lib. I. cap. 9. Eo autem tempore Pro habilimi Regnum dominabatur. Verum haec per transennam . Cap. eum ad Iuditi. . nihil habet, quod peeulio faveat. De Poteae Dis p. g. relatis variis opinionibus, ei adheret, quae peculium ob iustam causam concedit. Dispem satio ex iusta causa legem supponit. De lege praecipiente exactam rerum communitatem , de onere auferendi causam habendi peculii, nec verbum Barbosa habet. Perperam ergo pro constituendo, aut negando praecepto exacte communitatis Barbosa affertur. Cardinalis de Luca lib. I . p. I. de Regul. Dec. s . causam in Foro orat pro Henrico Brocca adversus Monasterii Licii ei rea decursas annuatitates, quas Monasterium sibi applicare contendebat: Sub finem disputationis n. I . obiter addit, hodie tolerari, permissive tamen, ut evidens est, ab Ecclesia peculium, dummodo practi tar compatibiliter cum satu paupertatis . Statum controversiae praesentis de Obbligatione instaurandae communitatis nec oblique tangit perdoctus Cardinalis.
Τhomas Sancheet lib. 7. m De l. cap. I9. usum peculii licitum docet, sed qua conditione' Necessitatis causa. En quae scribit n. 21. Tertio diameitur , non Ube in bono satu Priamum, qui in quantum potest , absque gramisiandalo , ncn nititur Religiosos vivere in commiani , ae super os usus vita re. Similiteν peccant mortaliter subditi dantes molli causam resistendo vita om-m, cum illis nectigaria amniserentur 2 o smiliter graviter murmurando,
o magis querelas fundendo. Quid ad haec Anti probabilistae Magistri Tom. II. L f. VI IL