장음표시 사용
71쪽
s et Defenso Decretorum Concilii Trid. m.
Doctores minus devoti, & minus Religiosi aliquo moso excusare student peculium. Doctores vero pietate, & doctrina splendidi communiter peculium t probant. Ergo evidens est, alteram ex his opinionibus non esse tutam, alteram tutiorem: sed communis sententia reprobans peculium est probabilior, AD NINUS : ς:2: απουν anus, & securior: ergo Anti probabili ita nostri eamdem amplecti teneatur. Hoc argumentum addidit Carthusianus ad Amplius . Caeterum nec minimum probabilitatis gradum concedit ille opinioni ςxcusanti quoquam modo peculium. VIII. In istius Articuli XIII. ealce consuetum sophisma sibi objicit Ca ibusianus. riseremo σ id mihi objici potest, quia tam iustitie contra peculium Monaeiartim scribendo, quas innumerabises diversarum Religioniam per as in satu damnationis construo . Fateor consederatiosa aliquos terruit, π ad Ieribem vi de ista materia nimis remisse induxit. Gid igitur respondebo is IX. Utique pro praeserui aliud pro responsiuane non occurrit, nisi quod is zelo Dei, & Sanctae Religionis haec scribo, atque in genere loquor, & viam is securiorem. Ollendo. An vero aliquae Religiosiae personae habentes peculium is secundum modum, quem QUIDAM Doctores excusant, excusentur in speciali ex aliquis ea a occulta secundum quod aliqua sunt mortalia in gen is re, quae tamen in specie excusantur ae mortali, propter actus ΜODICIT TEΜ, vel SUBREPTIONEM, ego hoc inurim Divino committo iudicis: is securior autem via amplectenda es Resi Vo. X. Haec ultima verba ex integro Articulo detruncavit Author Vita Claustralis, ut hie inserret Carthusianum propugnare quidem communitatem, at non ut necessariam, sed ut tutiorem, quasi tuta esset opposita opinio. Quod commentum quam sit prodigiosum, & i solens , cuique legenti Carthusia num palam fiet. Cautissime loquutus est Doctor in usus. An excusentur habentes peculium, aut propter actu dicitatem, aut propter subreptionem, aut juxta modum, quo aliqui Doctores illud excusant, divino committit iudicio. Qii, similia non docet ' Quid quod ipsemet Carthusianus hoc eodem Articula inisciter medietatem hanc cavillationem praevenit his verbis. Et quamvis forte in aliquo casu excogitabili posset ad tempus aliter expedire, propter hoc
non os COMMUNIBUS REGULIS, legibus, σξε ceptis contradicendum, aus
XI. Sequuntur Rrticuli ejusdem Dionysii Carthusiani . Distrigod by Coo
72쪽
Quia Monachum habore peculium sit contra intentionem, oe jussionem Patrum Dinorum , qui Ordines msi erunt.
Quod Monachum habere petiatum ' contra Dinores Seholastras.
De vitiis Monactorum, qua ex peculis σ pinnietate sequuntur: σ qu mori proprietas e usu minus noceret, quam usus ab que proprietate .
Theodorictis de Monaseris. Legantur articuli m. XVI. & XUII. Dionysii Carthusiani , qui resere sententias, & argumenta, quibus praefatus Theodoricus peculium Monast, cum improbat, excusationes Nummi larum eonvellit. Et heine perspe cta erit sinceritas Authoris Visa Clauseratis eiusque dialectica, qua pag. 329. logicum agens, vellitationem instituit in camores & in celarent. Defendit, si valet, suam sinceritatem in allegandis Theologorum sententiis.
B. Ioannes Dominici, S. Antoninur, Ioanmes Excuria , Iclames de Nea si is Ioames μῶν, Ioannes de Tum remara. Thomas Caietamu . Omnes recensiti Auctores per summam hallucinationem , ut mitissime loia quar, laudantur in peculii favorem ab Authore vita Claustralis a pag. 23o. ad pag. 244. Textus Ioannis Dominici, S. Antonini, & Turrecrematae au
73쪽
sunt sub finem Disciplinae Apostolico-Μonasticae. Et Cardinalis Cadianus
legatur a. a. s. I 89. art. 9.
AEthor vita Claustralis , σ Author Vindiciarum perpetuo im iram quaesionis satum. Eorumclem hallucinationes in recensendis Theologorum authoritatibas. I. oties dictum est duo distinguenda in hac controversia. Alterum, quod legem exactae communitatis cuiusque privati peculii, vacuam: alte-mm, quod dispensationem ab hac lege in aliquo peculiari casu, necessitate,& rationabili causa urgente, spectant. Author Disci A soliω-Μο si a Dissert. a. oe 3. Theoriorum & Canon illarum Textus, quibus legem seu praeceptum evidenter ostendit ., in medium adduxit. Admonuit Lecto. rem eiusmodi Theologorum aliquos nimium faciles esse in dispensationibus concedendis, & potissimum Calaistarum nonnullos, ut Dianam, Cara. muelem , Bordonium , aliosque paucos laxissimas opiniones evulgasse . Et quia missis textibus dispensationem speeuntibus, attulit eos, qui legem ab Ecclesia Ialam esse evincunt, non verentur infidelitatis eumdem po- sulare . Res iacto evidentior evadet . Age ergo, Authores in examen
. Sylvςster Prieras.. Uest. Religio Q. Si P ut Non facit quantum poes Me magno scandali, Me visatur in eo mi, non est inflatu tuto. ar. dif83. Error. Abditi vero dictae eommunitati resi intes non quia non pos 3 sufficienter vivere , sed quia volunt abundare, m de suis scio modo facere, videntur in malo flatu. Laudatur a RR. Magistris idem Sylvester verbo Abbas, ubi concedit Praelatum 1b hac lege dispensare posse. Quid inde RPropterea ne legem negat Videndum superest, num licite dispenset sine urgentissima causa . An Tridentinum , & Pontifices non ademerunt Praelatis facultatem dispensandi ob infinita mala, quae in de
74쪽
de dimanant RR. ergo Magistri aut infidelitatis rei sunt, aut ignorantiae in Theologorum sententiis reserendis .
Franciscus, & Ludovicus Lopez. Ludovicus Lopeet a. p. instruct. cap. s. Decretum hoe Concilii Tridentia. Omnes Religiosos quoscumque intra sua monasteria degentes in eo uni contem dis reformarὶ , ominesque abusus eirca paupertatem promissam extirpare e sicque inhibere videtur Praelatis , ut Religiosis subditis aliquod peculium bonorum Ita .hilium, vel immobilium, e usmodi sunt redditus, vel census, possint eoncedere ne
sue quantum ad proprietatem, neque usum fructum , administrationem commm..dam , vel US M, scut id expresse indicit, ut neque ex eorum LICENTIAralia pupini subditi obtinere.
Franciscus Lopea de Texeda lib. a. tras. a. eonis. 7. dub. 2. n. 24. Religiosi tenentur ex merito β.e professionis oe satus de COMMUNI visere, ρο tamenti
esse eum his quae a Religione miniserantis , o memores esse debent disserentiae, distantia flatus Riligies a fatu Deviarium. At in , Religionum Praelatos ex meritis octicii sui teneri debitam adhibere adigentiam, diit Raeligiosi subditi visam transigant in COMMUNI, o ideo tenentur valde esse festiciti de necessariis ilias eonferendis pro UeIu o vestitu. Quare si illa non tribreant, eum eomm is possiisi , PECCANT MORTALITER, re sunt i igni Praelatorum o . eis, qui tribuunt ansam Raeligiosis , tit peculia quaerant , ρο istum laudabile paupertatis infringant. t Author vitae Clastralis nil habens qi:od reponat, pag. 34'. rescribit verba sui Commilitonis Magistri Vindiciartim, qui pag. ara. improperat Authori Disciplinae Apollolico. Monasticae, quod arte micuerit illa, quibus idem L .peZ permittit peculium iuxta urgente causa. At non ne millies dictum est, jure natum debitum peculium esse necessitate cogente ' Quid itaque legem Degatis ob casus quosdam peculiares Aliud commentum , quod Vindiciarum Author obtrudit, nimirum Lo et loqui de communitate Regulari, secus de 'solica, ut insulsum pratere . . . III.
75쪽
Defensis Meraiorum Concilii Trid. m.
Author vita Claustralis pag. 33o. scribit, Conradum reprobare tantum p cultum independenter a Praelato habitum seu irrevocabile . Adi verba Conradi non ex rivulo, ut fabulatur Claustralis noster, sed ex fonte hausta, nem. Pe ex I. p. q. q. - Tertio addimus, quod peculium Religiosi ad usus indeterminatos, tiere sit REVOCABILE per Praelatum , eiusque proprietate & dominio ea-- teat i si tale peculium continet bona stabilia, cuiusinodi sunt census, is & redditus, etiamsi aecedat licentia Praelati, prohibitum es per Concilium. Trident m.
Bartholomaeus Mastrius a Magistro Vindice falso laudatus. Disp. I 4. q. I. art. I. n. 4I. Tertio praepterea, modus specialis, quo R is ligiosi tenentur servare votum paupertatis, ut Doctores com mire docent, se est vivendo Uita eommuni . Utvere autem in communi , ut docet Bari h luccius noster lib. I. e. 3. de voto paupertatis n. 42. est Vivere in vera pauisse pertate , ia de manibus Praelati sincere recipere quidquid opus est euiis que ad suae vitae sustentationem , pur victum , Nesitum , cellam , mobria fi lia, utenslia , alia huis 'di , & aequo nimo retinere recipere, &' ' Aseria fiet manus obedientiae ad Ipsum Religiosum per
is resgn t0 ' κε, Libsu, id hune vivendi modum i qui licetis venerit. Tem y V . .. um piupertatis simpliciter observari possit, Μ λς xδ', Mi . his, & etiam Faber noster Disp. 43- ς. s. Cumis ut x L '' ., tib 1iri illi teρ in eo consistat, ut non habeatur domin '' UI Ei Emporalis, aut usus ipsus sine licentia Superioris: ND'' tis iniis spiritu Sancto Mina prospiciem disscultatem obsereandi pauia ' His vittim Me praedicta viro comm ni , ideo hunc Derialem visendi mo .mnis, praeseripsi, ut patet ex Concilio Tradentim loci eis. tibi satias
d nemini m. .... Ω- omnia in firmata fuerunt a Clemente VIII. in is Decreri
76쪽
,, Decret. pro reform. qua habentur tom. 3. Bidi. n. 6. π posera approbata, se m innovata a Sacri Congreg. Concilii aucimtate Urbani VIII. in Decretisse de Aposaias m ejectis.. Neque audiendi sunt, ut recte advertit Letana loci est. aliqui dicenter, se mentem Concilia , Summorum Pontificum, eae n. Congreg. eam suummoda. O, RHigios nihil habeant inam ibile, inde pendens a voluntateis Superioris: non vero quod non psisnt habere quaecumque Mna, sis mobilia , se sis immobilia amovibiliter tamen, er dependenter a Superiorum voluntate.
Non inquam Audiant RR. Magistri sunt audiendi: QUIA HOC EST , MANIFESTE ELUDERE VERBA CONCILII, PONTIFICUM,
, ET SACRUE CONGREGATIONIS, quorum Decretis expresse preeipiati turi, quod omnia a Religiosis quomodocumque acquisita , statim Superioriis tradantur, & Conventui incorporentur, o cum aliis ipsius bonis confunis dantur. Unde Azorum es intentum, non solum quod Religiosi nihil indepen- is denter a voluntate Praelatorum habeant, sed tit adminiseratia bonorum illorum is ad solis inciales Monaseriorum pertineat, non ad ipsos Relissos prium
se tim , UT INDE COMMUNIS victus vestius OMNIBUS Dppedi, rari possi, in quo vita communis confisit.
Non modo Mastrius, licet benignus Probabilista, docet vitam communem ab Ecclesia gravissima pnescribi lege; verum etiam testatur, hanc esse comis munem Doctorum Iementiam, subditque, ceteros Calatitas, qui oppositum d cent, deludere Ecclesiae, Conciliorum, & Pontificum Decreta.
Quaerit Tom. 3. tinct. II. q. q. an vita communis si sub praecepto Religi lis imposita P Respondet . Deciso a maiisa manifesse colligitur Ex Regula S. Augusini, qui non solum praeceptum posuit eirca virtutem vita eommunis , uir sint vobis omnia communia; sed etiam prahibitionem Area vitium ορ-
positum, dicens: Noa dicatis aliquid proprium: quod adeo vult servari, us . II. A
77쪽
58 Defenso Decretorum Concilii Trid. O .
mn solum in re non inveniatur proprietas; sed nec etiam is ore, cum dieis Non dicatis aliquid proprium , exemplo primitivae Ecclesiae Aet. Nee quisquam eorum, quae possidebant, aliquid suum esse dicebat. Et ratis potuit 6se, quia licet sine tali vita communi pessi observari Totum paupertatis ..... Adhuc tamen videns, quod e tali vita eommuni dii ulter, σ valde H FH-D Obseruari missi praeditia Religiosa pavertas , dicium praeceptum posuit ad
vivendum in communi . Item advertens Ecclesia a Spiritu Sausti educto IZ novo praecepit, modum e praescripsit visendi in communio non siclum iu θ enalibus Rettilis Religioseorum , verum etiam in Concilio Trid mino fessi a s. de Reg. item in Decreto Clementis VIII. quae omnia ab Urbano VIII. adprob tra suere, notismo Decreris Gerae Congregationis. Author Vindiciarum respondet pag. 47. Donatum eam mmmunitatem dumtaxat asserere esae praeceptam , quae in abdicatione proprietatis confisis. Hre communitas, Reverende Magi iter, est de essentia voti . Subdit . In eas nego Amicus ad sua Castra pertrahis Lunensem, quem revera habet hosem aper. tum. Iu clarius infra constabit, cum integram Donati textum lauda ro, nosti fidalis 'at emina detexero. Quid reponendum homini , qui imposturas proximo affingere in delicii ghabet Oro , obtestorque Lectores omnes , ut legant praefatum Donatum Laynensem citat. lom. q. rram xv. g. q. pag. I 87. ut propriis oculis imposturam deprehendant Magistri Vindicis dicentis : Cum integrum mnati temium laudavero . Ex hac scribendi formula quisque colligit truncatum fuisse textum, cum tamen certissimum sit fide summa. allatum esse, cum in laudata qu. s. q. nec verbum aliud Donatus habeat. Continuo aurem, nempe quot. s. probat Monialem cogi posse ad Vitam communem . Et post quatuor alias quaestiones instituit q aestionem Io. in qua evincit Tridentinum no vo jure astringere Rezulares ad vitam communem , ct oppositam consutat
Tandem pag. I9I. instituit quaest. x r. in qua hoc proponit dubium. Aa ego Monialis habens anutios redditus, at supra censenda st infernalis er dum nata' Et cum haec ita se habeant , non puduit Magistrum Vindicem seribere pag. 2oo. hoc quaesitum de Moniati damnata contineri in ipsa citata quaestione quarta, inquiens: O ergo N Itas elucescat, integrum eiusdem Donati remum laudandum censui o immessime enim post verba ab Amico relata quaeritari Menialis me. Verba ab Amico relata haben ur is A. pag. mihi I 87. Dubium
78쪽
bium de Moniali damnata habetur q. x I. pag. I9 I. In quaestione quarta deis finitur existere praeceptum exactae communitatis. In quaest. xi. discutitur num mutis si damnata, si necessitate premente habeat annuos redditus . Author Disciplinae transcripsit verba, quibus Laynensis probat dari praeceptum communitatis , quia unicus illius scopus erat ostendere , & Theologorum auctoritate evincere, reipsa hoc praeceptum ab Ecclesia impositum esse . Et quia non transcripsit aliam quaestionem disiunctam & separatam , quae e sus panicularis necessitatis, non absolutam extilentiam legis spectat; ideo ne minus sincere textum exposuit ' Quomodo R. Magi lier probabit quaestionem x I. immediate consequi quaestionem quartam relatam ab Amico' Verum. ejusmodi inventa familiaria illi sunt, idcirco praetereunda.
Emanuel Rodericus Docet Tom. 3. q. χλ art. D. necessitatis causa licere Monialibus retinere
redditus vitalitios quando, Admini ratio oe possessio es penes quamdam Religiosam, qua depositaria vel bolfera voeatur a periore designata, o illi Man fesantur necessitates, o causa, ad quam pecunia exigitur. Primum ergo Rodericus damnat omnia moderna peculia, quae administrantur reapse ab ipsis laxioris disciplinae Regularibus , quorum qui pluribus abundant, lautius nutriuntur. Sed audiamus quae subdit Rodericus . Unde insero, quod Religiosis aut Religiosus, qui dicta possident, ut non sui animo parati ea ad Stiperioris
natum relinquere , peccant manifesti contra votum paupertatis.
Nee exisλο c pergit Rodericus esse tutum, quia praedicti redditus possudeantur authoritate Praelatorum a pnedictis Religiosis particularibus, quod ex Concilio Tridentino probat Petrus Navamus. Ais enim Concilium . Nee Ibceat Scc. In hoc enim Decreta prohibetur RegularibMs Praelatis etiam admini
Dationem, usum fructum , vel USUM POSSE CONCEDERE Audiane RR. Magistri sophismatum suorum consutationem NON ERGO SOLUMConcilium Reg&laribus proprietatem prohibet, UT ALIQUI explicare eonan tur. Id omnι iure naturali , ω' voto Paupertatis etiam Papa dispensante les prolabitum. Prohibet igitur Comitium Utim fructum , adminimationem, commendam, qκα alias ex Papa concestone, vel Superiorum licitum erat. Η Σ Volens
79쪽
ω Defenso Deoratorum Concili; Trid. m.
Valens autem Concilium in hoc reformara praedictas licentias , ae libertas squae malorum , non bonorum semina sunt iam praedictam edidit C situri nem, quae quidem maxime necessaria fuit in Republica Chrimana ad adferitisnem debitam , quam ex se dare Regulares debent saecularibus , oe ad pra- priam eorum prefestionem , o Disciplinam retinendam , Hrique valde eossentanea es censenda . Quod alibi concedat Rodericus peculium ob iustam causam, non propterea negat legem, quae absolute peculium vetat.
Ioannes Aetorius. Theologus iste perdoctus Tom. I. lib. I a. cap. 9. inquirit quis. 2. An liceat Montatibus faminis nutu, o concessis Superiorum retinere , σ pomere
mos redditus, sue census certos ad istam . Et relata sententia Navarii, aliorumque respondet. Iure novo Concilia Tradem ni tu esse interdictum, nimirum Sess. 23. cap. a. de Regia. uta sic Mbuur r Non liceat Superioribus
bona stabilia alicui Regulari concedere, etiam ad usum fructum, vel usum , vel ad ministrationem, aut commendam. Hie ibi. Sed redditus, census annui inter bona Iubilia numerantur, ut colligitur ex Hement. Exies f. eumque an i redditus de versi signis Permittit tamo Concilium, ut adimi ser rio bonorum Monasterii sive Comentus sis penes Griales eiusdem Monasmi Cambit nutu Superioris amatabiles. - pones. Si admini ratio bonorum sabilium esse potes penes ofeiactu nutu Superiorum revocabiles , qu e Nequis esse penes ipsos Religioseos primm res P Respondeo , in ante jam dixi , hoc non esse de iure naturali, Disino, aiat Canonico antiquo vetitum; sed a Concilio Tridentino, sir merito improbitum, oe sutiatum. Quoniam cum huiusmodi honorum usus, adminiseratio privatis Monaehis conceditur, SOLET ESSE CAUSA multorum malorum, kι DOCUIT EXPERIENTIA . Item cap. ri. q. s. Ea igitur es laud
tilis vitae consuetudo, qua veses lineae pelticeaeve, aut cujusvis generis in communi loco servatur, ρο inde m sngulas hebdomadas, menses, vel annos m um cuiusque diseribuuntur . . . . ubi nullus apud se habet vestes praeter ear, qua ad quotidianum usum cessariae sunt : nalius dona ad se missa accipit: nulluὲ apud se pecuniam tenet prater eum, cui bonorum communium adminiseratis,' σ cura
80쪽
ρο eura remmittitur: nullus item in annum sua in coelia ex vesibus , libris, aut supellectile habet aliquid eo amplius , quam quod ad suum usum fueri ea Superiore concessum : ubi denique communis es omnium vicitas , communis mensa, communis vessius in communi aliquo loco solitus asser ri.
Contra viro ea IMPROBANDA consuetudo ubi Resigiosorum quis saliquid apud δε habet ere.
. Paulus Layman. Relata utraque opinione pro & contra peculium haec scribit lib. 4. tr. s. c. 7. n. II. is Non autem permittendum, ut imposterum sine urgentissima se causa introducatur . Parti m quia credibile est Tridentι-m Concilium eis.
D cap. a. f. Ne deinceps &c. propostum fuisse eiusmodi stabiles redditus, scuis annuas pecunias portiones OMNINO INTERDICERE : quia et amis Cardinales censumDit . is Hocciae est defendere vetitum a Tridentino peculium non esse '
Franciscus Sylvius. Perdoctus hie Theologus tom. s. opusc. verta Relig. n. g. post explicatam quamdam quaestiunculam , quae spectat ordinationem cuiusdam Monasterii, in quo pecuniae rediguntur in massam communem ea lege , ut primo ex eisdem provideatur illis, qui maxime indigent, habita tamen ratione ejus, qui eas deposuit, in qua nihil proprietatis se reperire asserit, sequentem qua stionem proponit. ἡ Utrum vero liceat Monachis sive viris, sive mulieribus ita, , habere vitalitios redditus, ut ipsimet illos recipiant, receptos custodiant, & pro is occasionibus expendant, dependenter a voluntate Superioris Uarie dispu- ω ri potest . Et quamvis Miranda Diana , m alii quidam videantur in
se mare , in NEGATIVAM tamen PARTEM puto relalvendum propter ,, illa verba Tridentini: Nec deinceps liceat Superioribus σα . x