장음표시 사용
241쪽
urando servandam adiguntur Sanctimoniales Haec recogitet Magi iter Vim do: deinde amicis divendat, quae scribit pag. t 8 I. Cum ita benque se pri
dem gesserit laudatias Ponifex eum Moriatibus Neapolitanae Urbis . . . qui fieri potest, ut postia moretum pro Reformatisne Regularium edens voluerit Monachis interdicere etiam in communi ea a au licitum usum reservatum peculium λ Benigne se gessit Clem. VIII. cum Sanctimonialibus Neapolitanis . Ergo missibile non est, Pontificem hunc praecepisse Monachis vitam communem ' Qui fori potest inquit Prosessor Regius γ ut postea --
luerit interilicere Monachis peculium etiam in eommuni ea a servatum J V
in levis es tarde pergit pag. IS a. aut ni um hebetis mentis, qui ita s citi eredis. Non omnibus adire Corinthum datum est. Acumen Prosessoris Regii illuc penetrat, quo aliorum communis obtutus non pertingit. Ο senaris sunt omnes , qui docent fieri potuisse, ut Clem. VIII. praeceperit exaltam bonorum communionem, postquam tam benigne se gessis cum Sanctim ninlibus Neapolitanis. Solus Magister Vindex naris emun hae, quia hanc negat missibilitatem. Perpende Dialecticam non Melesiastis, sed Regii P essoris. Negat fieri potuit te, quod reipsa De um a Clem. VIII. est. Illius Decrotum pro omnibus Regularibus editum, supra rescripsi. Tanta est Prosessor Regius eruditione ornatus , ut ignoret, Pontifices , & EcUesiam ipsam in aliquo peculiari eventu aliqua dissimulare mala, ut pejora vitet. VI. Subdit citata pag. I 82. A ertat velim recentior Gessi Utis, nee deessentia paupertatis fore Apostolis Monasticam Disciplinam , nec de necessitate praecepti Divini necusariam esse ad salutem , posserue ex adverβ si ut eum veto Mnasica paupertatis eonfisere utrumque peculium. Alioquim numquam Clem. VIII. indulgentiam eoncessisset recipis adi ad habitum, o ad silemnem professionem admittendi puellas ad monasterium eon sentes, tibi utrumque pectilium permittebatur ; eum super abdicatione paupertatis proprietatis J non secus ac super custodia ea litatis nee ipse Romanus Pontifex dispensare possi . . . . siservet ille, iterum opto , niamquam a Concilio Trid. laltim stiisse
praeceptum de exacta remmuni tata .
VII. In his ultimis verbis error est manifestus. Tridentinum bis, & ter adhibet verbum Praecipit. Materia, eodem Concilio adfirmante, gravis est. Poenae etiam in transgressores latae severae sunt. Praeceptum ergo gravissimum tulit Tridentinum: quod tot Pontifiees Summi subinde confirmarunt. Quod autem exacta rerum Communitas non sit nec de essentia vot , nec de pri cepis
242쪽
224. Defensio Decretorum Concilii Trid. m.
eepto iuris Divini, quid inde Satis est eamdem gravissimo praecepto Maelesiastico imponi. Quod subditur, nee Summum Pontificem posse dispen sare super usu peculii , si exacta vita communis ad voti essentiam pertineret , ex imperitia nimium crassa dictum est . Aliud est , quod Ponti
sex nequeat solvere absolute a voto solemni sive Castitatis , sive paupertatis. Aliud longe diversum, quod in exercitio votae paupertatis in hoc vel in illo casu ob rationabilem causam nequeat peculium concedere. Hoc postremum quilibet Praelatus Regularis, nedum Pontifex Summus, conced re valet. Uotum paupertatis contractum mutuum claudit, ut aliaς adnota. vi . Quando Religio non providet de communi , vel quando bonum comis mune in aliquo eventu peculium postulat, quod raro accidit, quilibet, ut dixi , Praelatus dispensare potest . Permissio obtenta a Legato Neapolitano perperam opponitur, quia scilicet permissio suit ad evitandum majus malum, & scandalum, & ad partis petitionem pro casu particulari data. Author esse vellem Prosessori Regio, ut ab illis controversiis versandis abstineat, quas penitus ignorat. VIII. Quae de largitione munerum , & Constitutionibus Fratrum Conin Ventualium obtrudit pag. I 83. I 8 sese nimium vana sunt, & alibi
IX. Pag. 186. Docet in magnis Conventibus non posse servari exadtam rerum communitatem, tum quod Monachi alio saepe commigrare debeant, tum etiam quia in his magnis Conventibus non semel ea urgeat nece ssitas I artem Religios commoditatis iis praecipue debitae, qui plus laborant . Ut quid ergo iterum, iterumque nor vexat iudi metus etclator Pro hae Religiosa commoditate duplex peculium non ne P Alterum mobile, alterum perpetuum . Si observari nequit exacta rerum communit s, eo quod Fratres alio pergunt, eliminanda erit ex omnibus Claustris Regularium . Sed factum tot Religionum, in quibus & exacta viget communitas , & Fratres modo in uno, modo in alio Caenobio degunt, ostendit, quam sit lepida argument tio Magistri Vindicis. Plurima alia, quae seq. pag. consarcinat, praetereo, quod sint aut objecta millies convulsa, aut argutationes sponte corruentes. Brevitati morem gero , ne Magister noster clamete ut quid ergo iserum
iterumque nos vexat indiscretus zelator.
X. Pag. a38. scribit . Superest ergo solum- ut de Regula S. Caietani lenaei verba faciamus ad absolutissimum rc portandum de hoste trium
243쪽
Dum . Ubique triumphat Prosessor Regius . Tam rigidae paupertatis di- seiplinam servandam praescribit hic Sanctissimus patriarcha, ut vel petiti nem eleemosynarum suis Religiosis vetuerit. Et hanc Regulam nobis o ,eit , ut absolutissimum reportet de hoste triumphum ' Tiduciam in divi-ma Providentia Clericis suis in Patrimonium legavit S. Caietanus . Si Ckrici privati duplex poeulium retinerent, aliud in praesentaneos, aliud in s turos usus, fiducia esset in pecuniis, non in Dei Providentia . Quae pro aliquo eventu permitti valent, alibi declarata fiant. XI. Ultimo loco objicit duo Anecdota, Uride, inquit pag. 232. suscipis da . Antequam ea narret, advertit, Aut rem Disciplinae Monastica dode re, haud posse aliquem tuta consectentia ingredi eam Religionem , in qu
exacta rerum communio non servatur . Qua super re tempore Sixti W',
ct Clementis VIII. magna Orta contentio , & Neapoli turbae magna excitatae fuerunt , quas ut sedaret Cardinalis Gesualdus consuluit duos
CL Theologos Societatis Iesu , Cardinalem Bellarminum , & Petrum
XII. Votum P. Alagona reseribit pag. 234. his verbis . I. Moniales genentur simpliciter Iemare vota essentialis suae Religionis, O EA OMNIA,
QUAE SUNT NECESSARIA AD OBSERVANTIAM TALIUM
TORUM ESSENTIALIUM . it. Tenentur etiam servare illa omnia , sua praeeipiuntur sub praecepto in Regula : ex fantur tamen in aliquibus ea
fbus, ut se non ieiunant seria VI. scut erat praeceptum HI s non gestameiticium ntidis earnibus , ct smilia, quando consietudo inobservantiae peris trum quadraginta anno m cum bona fide sit praescripta . Quoad alia vora, quae sunt extra voιa, nec sunt sub praecepto , excusantur saltem a mort Ii . III. Noniales, quae, dum profitentur, iurant, o promittunt firmare r D asionem ordinatam a Summo Pontifice , obtigamar ratione promissionis , o iuramensi sub pereato mortali illa servare me. Omittuntur caetera brevitatis gratia, quia nihil peculiare continent . XIII. Uotum Cardinalis Milarmini . Ad I. Si ea , qua non obferi ammr , sunt necessaria ad observantiam suis ei alium, non possunt ex fare , qui ea non servans e nam eadem es ratio de his , ae de substantialibus . Subsantialia autem non possunt viti pretextu a Regularibus non obse ari , ut patet ex Dinocentis III. cap. eum ad Monasterium , re ex Concilio Trid.
244쪽
et 26 Dejenso Decretorum Concilii Trid. m.
Am videtin &c. Quae sequuntur, Pertinent ad quaedam alia statuta Regmiae, quae contraria praescriptione abrogari valent . XIV. Haec duo Anec tota penitus evertunt, & in nihilum redigunt Vindicias Prosessoris Regii. Duo distinguuntur in utrisque Anecdotis . prismum, vota essentialia. Alterum, ea omnia, quae stim necessisιa ad obserim eiam talium votoram essentialium. Edisserat nobis Regius Prosessor, quae sint ista vota essentialia , & pollea, quae sunt ad votorum essentialium observantiam necessaria' Haec sunt, ut declaravit Concilium ipsum Trid. fessa XV eap. I. de Reseri Regia. laudatum a Bellarmino, eliminatio pec
lii privati, & exactae communitatis custodia. Ita cum Bellarmino, & Al gona docent Theologi omnes . Aium quippe , quod licet votum paupeditis ut se , & absolute spectatum, praecisumque a Regulis Patriarcharum,& a lcgibus Ecclesiae, stare possit absque vita communi : tamen, quia in praxi dissicillime consistere valet absque hac exacta communitate , idcirco Patriarchae omnes, & Ecclesia ipsa Spiritu Sancto illustrata hane commmnitatem cuiusque privati peculii vacuam tot repetitis canonibus, & d cretis praeceperunt . Objecta itaque Anecdota evidenter causam Magistri Vindicatoris improbant , damnantque . Duo ergo distinguere ex Bellarmino , & Alagona discat Magister Vindex . Primum est : essentia primaria ipsus voti paupertatis in ahdicatione dominii sita . Alterum e
communis usus honorum, quae abdicantur . Et haec bonorum communitas
est necessaria ad voti essentialis observantiam, inquiunt Alagona, & Bel- laminus cum omnibus Theologis, incentet modo P. Magi iter sibi triumphum sequentibus verbis pag. 246. Hi re ergo tam luculentis stata qua illustrium Virorum ino mentis ali id ad idisse, non ne es decerpsisse P Accedit, quod laudati duo Theologi, potissimum Alagona, subdant, servanda
esse non modo vota & ea, quae ad votorum scrvantiam necessaria sunt,
sed etiam quae sub praecepto imponuntur a Regula . Probatum autem est, rerum communionem praescribi a Regula sub gravissimo praecepto, eo quod adeo cum voto paupertatis monasticae connexa est , ut in praxi absque
ea consistere nequeat . Ergo duo istoridissima Amedoea penitus profligant Vindicias Regii Prosesseris . .
245쪽
CAPUT IX. CONCLUSIO ISTIUS DISSERTATIONIS.
Specimen dialecticae Regii Professoris , ei que sinceritatis. mument.t peculiaris , vi quorum miscitur , illum ipsum sacri iuris iurandi vinculo afrietum ess e communi vita peculii vacuae riuiis dicteria monserosa.L F TActenus errores morum Doctrinae, & obtrectationes probatissim rum hominum famae infestas delibavi . Antequam Dissertatioui huie finem impono, in rem meam est, ut specimen dialecticae , & sinceritatis Regii Proselibris exhibeam. Qua de re primum universim, post si ollatim dicam. Methodus universalis illius haec est. Ex quibusdam factis particularibus , & contingentibus colligit regulam universalem , & certam, ignorans, quod a particulari ad universale pessima sit illatio, sicuti Regulae illae Summulsi , qua ostentat, praescribunt. Ut Regulas Monachales, Decreta Concilii Tridentini , & Pontificum Bullas, quae vitae communis p culti expertis observantiam praescribunt , eladat , quo se recipit P Confugἱt ad iacta quaedam peculiaria. Opponit plura decreta, &Constitutiones aliquo-xum Regularium, quibus permittitur peculium. Licita ergo haec sunt. Quae argumentatio ipsissima est ae illa . Chrulitanorum plurimi semper violarunt praeceptum jejunii Quadragesimali se ergo lax Quadragesimae nulla est. Seu, ut aptius dicam: Plures Cestilianorum Provinciae ciborum quadragesima Iium Caritate urgente , obtinent privilegia utendi ei bis vetitist ergo lax delectum iborum praescribens, commentitia est. Laxata in pluribus Sacrorum Oidiis num Provinciis disciplina Regulari, peculia invecta sunt. Concilia, & Pontifees adversus eiusnodi corruptelam continenter plurium Decretorum uoce reclamarunt. Regularium nota pauci semper reluctati sunt. Quid hinc cob
Iigit Doctor Theologus t Regulares , inquit , etiam post Tridentinum , α Constitutiones Clementis VIII. aliorumque Pontificum, peculiis usi sunt. Esego Decreta laudata interpretanda sunt iuxta usum, & praxim Regularium Quod reapse hoc sonat Decreta Conciliorum , & Constitutiones Ponti fiaciae aptanda sunt moribust, & corruptelis delinquentium: minime vero a1 Praescriptum Conciliorum, ad Pontificiarum Conit itinionum amussim cou-Ff 1 formandi
246쪽
tormandi sunt Regularium mores. Huic basi tota superli ruitur Vinditiarum machina, ut adductis textibus palam in hoc opere factum est. II. Dialecticae universali respondet particularis. Unam, & alteram argumentationem nunc indicabo. Sub initium disputationis plures paginas implet hae argumentatione . Apostoli , & primigenii fideles in Ierusalem
ex voto non servarunt , neque vi praecepti vitam communem . Ergo Regulares eidem vitae communi vi alicuius voti, sive praecepti non sunt astriacti . Quae argumentatio clarius exposita haec est . Apostoli non voverunt paupertatem Evangelicam : ergo neque Regulares eam vovent . Apostoli non voverunt castitatem; ergo nec Monachi , nec Moniales eamlem v veni. Haec est illius argumentatio sere in terminis, ut dicitur, pag. 34. ubi ponere lectoribus studet , B. Humbertum ordinis Praedicatorum Generaselim non doeere Regulares astrictos esse ex praecepto vitae communis. Curt ia, inquit, Humbertus docet, Apostolos eam ex voto non servasse. Haec iulius prima argumentatio: atisculta alteram . Anthor Disciplinae Monasticae obiter indicavit controversiam illam luper origine Regula Augustinianae. Argumenta recensuit, quae in utramque partem afferri solent, quibus evi
cere alii contendunt, solis Monialibus , alii etiam Fratribus ab Augustino propositam fuisse ejusmodi Regulam. Doctor Theologus latera instat, clamatque, eruditorum eommunem esse sententiam, quae Regulam praelatam Mo. nialibus tantum datam fuisse docet. Quin sententiam Erasmi, & aliorum, qui Erasmo accesserunt, tanta confidentia divenditat, ac si res extra controversiam esset constituta . Authores laudat pro illa sententia stantes , Autriusque partis indicta praeterit argumenta. Verum hoc nihil ad nos. Audi festivam, & ab Stoicis ipsis risum extorquentem, argumentationem. Post quam recitavit coniecturas illas, quibus eruditi Regulam, quam n c Plis res sacri ordines ut Augustinianam profitentur . abiudicant Augustino, hanc elicie conclusionem. Quamias ex hisoria nuper libata Moralis seu Theologi ea DECISIO spmee proflueret, ex eaque Iariti nimiam foret primitus osten
dere non teneri ex praecepto ad exactissmam communem vitam eos, qui S. Di Augusini Regulam protentur; operinus tamen res rota , ctrc. pag. 3ῖ. Hae
itaque est illius validissima argumentatio. Quia Regula, quam sub nomine Augustini profitentur Regulares, non suit ab Augusti no conscripta pro Viris , hine sponte profuit, vi praecepti illos ad vitam communem non astrimii. Oblisatio itaque R d rium ad vitam communem ex hac criticλ comtroversa
247쪽
troversia pendet, suerit ne haec Regula Viris, an Sanctimonialibus tantum praescripta P Quid plura . Veritus haud est tantum stupiditatis, supinaeque ignorantiae imponere Disciplinae Apostolieo-Monasticae Authori . Conceptis quippe verbis illi assingit, quod ceu primordiale principium preiecerit, Reo gulam laudatam praescriptam suilla Monachis ab Augustino, ut hinc insediret , Regulares vi praecepti subjectos esse observantiae communis vitae . Et quoniam accusatio incredibilis videtur, illius verba sunt transcribenda. V
se rum , inquit pag. 29. ) ne in itinere obstringar e via in diverticulum', decurrere, ea primitus examinanda censeo, quae sunt veluti primoriuialia se sui si stematis dogmata, & mesupposta quaedam suae adsertionis . Primori igitur S. P. Augustino adjudicat Regulam , quae sub eius nomine habe-
,, tur Tom. I. Operum eius au Servos Dei data , ut inde non ignobile se formet argummium ad miseendam necesitatem pracepti , quo ob iringunturri eam protentes, quia in ea dicitur: Lee sunt , quae, ut obsimetis , pracipimus. Idemque pariter praeceptum ex Regula S. Benedicti probare conatur. Sed is utrumque procul a vero ab re facile demonstratur, & ptimo eriticem hiis storicam libando, deinceps vero Theologico criterio easdem Regulax ex is minando. Quis enim emunctae naris criticuς, modo non sit avitae cuiuia se dam nobilitatis praeiudieio detentus, in praesentiarum adseret, laudatam Re -- gulam genuinum istum esse M. P. Augustini PIII. Ita ne deliravit Author Disciplinae Monasticae , ut hanc chimeram formaret' Nonne ille sub initium illius digressionis veniam petiit a Leci
re, ut pauca de illa controversa dieeret tanquam parerga praeter propositum, & ab instituto aliena P En illius verba. Priusquam rem aggredior j a is flore veniam peto, ut pauca, re obiter de Augustini Regula praefari mihi l
ceat . Diis. v. cap. 7. num. F. Post recensitis utriusque partis argumentis n. 6.
se digressionem claudit. Sed de his plusquam fatis, m ad id, quod proposui explicandum, gradum faciis. Ubi vel vola, vel vestigium, quod indi-eet ex praefata quaestione illum voluisse in rem suam quidpiam colligere Puderet Authorem Disciplinae Monasticae eousque insanire, ut vellet aut a praecepto communis vitae solvere professiores Regulae Augustinianae , si Regula non sit Augustini: aut contra, tali praecepto eosdem subdere, si ab Augustino imposita Monachis Regula fuerit. Sit haec Regula Augustini, sit B nedicti Anianensis, sit cujusque generis hominum, quid ad rem, qua de agitur Praecepto vitae communis subjectos Regulares asserimus , quia votum
248쪽
aro Defensio Decretorum Concilii Trid. m.
paupertatis edunt iuxta Regulas ab Ecclasia approbatas, quieumque sint iularum Regularum Authores. IV. Plurimas alias non dissimiles argumentationes alto nunc silentio praeistereo , in decursu operis jam relatas. Satis quippe hinc, veluti ex ungue leonem, colligere quisque valet, quae sit Regii Prosessoris critice , quae ratiocinandi vis, quae antri sinceritas in causa gravissima. Quaestionis statum di simulavit. Potissima controversiae fundamenta praeteriit. Ratiocinia inepta, turpes anti logias Adversaria ex arbitrio imposuit. Perturbate, & consula laxiorum Calaistarum opinationes consarcinavit, atque coacervavit in suas Vindicias, ut imperitis quibusdam sucum faceret . Duplicem somniavit viatam communem: alicram vocat Apostolicam peculii privati expertem di auteram appellitat Regularem duabus condecoratam crumenis . Utrasque tamen frequenter confundit: & ut causam adversarii odiosam essiciat , eam
iuriorismi suligine tinctam asserit. Illud etiam admiratione dignum , quod Magi ster Theologus, Conciliorum, & Pontificum Decretis pressiis, quo se
verteret nesciens, hoc unum reponit: Gmnisi Theologi reo utent. Quae Cancinis larum , & Theologorum responsa non aliud peculium comedunt, quam quod ad prospiciendum verae & non fictae necessitati satis sit: Emeritus autem Theologus noller pro eodem habet necessitatem alendae vitae,& commoditatem , & abundantiam deliciarum , quibus appetitiones intra limites honestatis saturentur. Haec omnia adductis textibus in loco palam
V. In illius capitis calae Regius Prosessor me cogit aliqua proferre documenta , quae illum ipsum spectant. Ut supra indicavi, ex quorumdin. Fratrum depositis arguit ille universalem, ablolutamque legem peculii permittendi. Prae aliis autem Fratribus, qui deposita habuere privua, quatuor enumerat e sua Congregatione S. Mariae Sanitatis his verbis pag. I9ς. ἡ ΕΣ , nostris igitur quatuor consulto eligo , quia notissimos Orbi , N. amico is haud ignotos, nimirum Cl. N. Dominicum Gravina ... F. Gregorium M , NFlZa.... F. Thomam M. Ferraii S. R.. E. CardinaIem, & F. Raphaelem.
si Philamundi. is VI. Culpae mihi nota vertat , sed sibi eruditus Theologus , qui ad haee
scribenda me compellit, si ea documenta protulero, quae illi istasse miniis me arridebant. Sciat ergo, suae Congregationis S. Mariae Sanitatis reformis. tionem, quemadmodum caeterae iam L Regularium reformationes, ceu PO iissimum
249쪽
vissimum fundamentum praeiecisse exactam pauperiatii observantiam. Huic observationi privata Fratrum deposita repugnare iudicarunt Sanctae Relammationis institutores , promotoresque , videlicet Reverendissimus P. Si xtus Fabri Magi iter Generalis, Cardinalis Alexandrinus S. Pii' V. Nepos , &ordinis Protector , Carditialis Carata Uice protector , qui Reformationis negotium ardenti rata promoverunt. P. Marcus Marius & P. Augusti misCastofusco Perusinus delecti a Generali fuere ad tantum opus aggrediendum. Siquidem laudatus P. Augustinus Perusinus, qui primus fuit institutus Prior eiusdem Conventus S. Mariae Sanitatis anno 1383. antequam Regimen suum capesseret, Epiliolam scripsit ad Generalem Sirium Fabri, cui novem proposuit quaesita solvenda, quae inter duo paupertatem a depost rum Iabe immunem spectant. Hoc est initium Epistola lingua italica exa
Pol λ V. P. Reverendi . reli' Illuserio. Sig. Cardinati Reeprotritore sonorifolini, Me io vada es servietis di Dio, e loro in Napoli, per si negotio della nuσω riso aetione, la supplico , e, mi faecia fuere prima eci omissis duobus quaesitis alio spectantibus , quae ad paupertatem pertinent , exscribuntur m ordine, quo sunt in Epistola.
3. me modo uuiae, ehe is rema per Ia osse ano desti reale μυena P. Secundum Constitutiomes .
s. Se gli pare ordinare, ine verum Ema asservare cosa alona appresso quasi Posia Sec re, nὸ altro Religioso. R. Nihil. VII. Animadvertendum, Magistrum Generalem Sirium Fabri respondisse servandam esse paupertatem feerandum Constitationes. Quid inde Ergo absque deposito quopiam , ut ex responso ad quartum quaesitum patet . Laudata Epistola asservatur in Archivo eiusdem Conventus S. Mariae Sanitatis, i serta primo Formularum libro vulgo protocollo pag. 41s. Tam alte illorum Patrum animo insidebat , privata Fratrum deposita cum voto Monastica paupertatis pugnare, ut damnationis reos reputarent Fratres illos , qui deposita retinebant. Cuius rei testes affero omni exceptione maiores, Fratres nempe Conventus pariter Neapolitani Sanctis. Rofarii, qui obfirmate restia terunt Reformationi, quam illuc invehere pertentavit Cardinati; Alexandrinus
250쪽
Defensio Decretorum Concilii Trid. O .
nus. Porro Fratres isti haec testantur in codice Mis. qui extat in Bibli theca eiusdem Conventus. I deiti Frati della Sanita and ano spargendo nes volgo questi ignorama, tabe i Frati di S. Dona re, e d. S. Pistro Martire eram in istato di ιμ- natione, peria e ten avi A deposito di danari. Plurima alia documenta, quae Resormationis Congregationis illius primordia spectant, missa nunc facio, in tempore sorte daturus. Perlegat acta Ma. P. Marci Masset vulgo de Madiciani si exarata a Cl. P. Gravina, Chronicon Μst. P. Antonini Morino, Historiam Nisi. Resormationis Provinciae Regni: revolvat libros Formalarum, &plurima alia monumenta, quae omnia custodiuntur in Arεhivo ejusdem Conventus S. Mariae Samiatis, ubi ille professionem Monasticam edidit. UIIL Opponet sortasse Doctor Theologus, haec, q- recensui , mon menta vetusta esse, atque desuetudine antiquata. Quid si documentum proferrem, quo evincerem, illum professionem emisisse in Conventu S. Mariae
Sanitatis tempore piner propter illo, quo Patres eiusdem Caenobii sacro iure iurando testati sunt Sacra Congregationi super disciplina Regulari, exae amita vigere communem vitam absque omni peculio, Novitiosque severiori Regulari observantia ibidem imbuist Juramentum solemne Magistri ordinis S27. Patrum manu firmatum, oculis subiicio iuxta Formularium Innocentii XII.,, Nos instascripti fidem facimus, & in verbo veritatis testamur, quod in hocis Conventu S. Mariae Sanitatis de Neapoli Ord. Fr. Praed. Provinciae Regni is perseverat exacta, persecta bonorum omnium communitas iam a mul-- tis annis stabilita : di ob eam rationem concessum est a Sac. Congreg. is disciplinae Regularis, quod iuvenes habitum ordinis nostri induantur, &h in hoc Conventu ad annum probationis admittantur: & in actuali Visis, latione Magistri Generalis Ordinis, presente etiam Adm. R. P. Uicariois Generali ejusdem Congregationis, inventum est. quod ita perfecta bonorum ,, communitas stabilita est , & omnia bona Fratrum particularium tum quon ad omnes pecunias, tum quo ad vestes, & alia, sue sint census vitalitii, is sive eleemosinae ex praedicationibus, sive undequaque provenientia, omnia se sunt eonfusa cum bonis, & redditibus Conventus, & ipsis incorporata j se xta Decreta Sanctae memoriae Clementis VIII. & Innocentii XII. S. Sae. se Congregationis Disciplinae Regularis; ita ut ex ipsis omnibus aequaliteris provideatur tam tem re sanitatis , quam infirmitatis r & est stabilitais Vcstiaria communis , in cua repostae sunt omnes Fratrum vestes, aes. omnia,