장음표시 사용
251쪽
ω omnia, quae ad communem usum. Ex qua vestiaria omnibus aequaliteris providetur iuxta cuiusque Fratris indigentiam. In Me etiam Conventa ultra se bonorum supradictorum perfectam communitatem viget Regularis observantia. stcundum rigorem Constitutionum nostrarum: & Novitii in hoe Conventuis Religiose enutriuntur, & educantur in omnibus exercitiis ad statum Re is ligionis nostrae spectantibus. Quare humiliter supplicant infrascripti Saerae se Congregationi disciplinae Regularis pro licentia recipiendi iuvenes ad ha- si bitum. Actum die v. Maii r or. is Fr. Antoninus Cloche Mag. Ordinis. is D. Iannuarius Grimaui Uicarius Generalis. ω Fr, Seraphinus Sanctorius Praedicator Generalis di prior. Sequuntur subscriptiones aliorum 23. Fratrum, quas brevitatis gratia printereo. Hoc documentum habetur in Archivo praefati Conventus primo se mularum libro, seu Pn recori insertum pag. 4 q. Haec documenta, & alia plurima, quae iustae molis volumen implent, transeripsit manu propria Αuthor disciplinae Monasticae ex Archivis Conventuum S. Mariae Sanitatis, S. Dominici Majoris, Sanctiss. Rosarii, S. Brigitae, S. Severi. S. Spiritus de
Palatio. IX. Porro Magister Vindex, paueis post annis ab hoc solemni iuramemto Sacrae Congregationi exhibito, in eadem S. Mariae Sanitatis Caenobio Votum paupertatis ad eiusdem iuramenti praescriptum Deo labiis suis distinxit. Quid nunc ad praefata documenta ex Archivis suis extracta respon. dei P Deposita in his damnantur , census vitalitu reiiciuntur, Generalis Magister cum viginti septem testibus sub iuramento exactam comm nitatem ab omni peculii Iabe immunem ibidem vigere adfirmat. Αlte.
rutrum ergo sateatur oportet. Aut periurii reos Patres suos: aut semetipsum communitatis Apostolicae violatorem . Ad commentum suum
Regularis communitatis geminati lacundae marsupii confugere nequit, cum Patres sui jurati adfirment, communitatem in Caenobio professionis suae cuiusque peculii expertem sartam tectam custodiri. Quae ita cum sint, non debuisset Congregationis-reformatae Alumnus, & Antiprobabilisa celebris adeo laxa procudere commenta . Quid si reviviseerent Maiores sui , qui tanto laborum, vigiliarum, persecutionumque pretio celebrem Congregati
nem illam suam ad praescriptum Regulae, & Constitutionum instituerunt 'Lustret, si per otium licet, sacra illa cubicula in extrema viridarii Caeno
252쪽
234 Defensio Deeruorum Concilii Trid. m.
hii professionis siue parte aedificata, quo Patres sui sese recipiebant ad is cra recollectionis exercitia peragenda. Offendet ibi parietes illorum sanguine tinctos. Sanguis iste clamat, aeternumque clamabit adversus librum Vindi eiarum , tum quod Doctrina sua scandalum iniecerit osoribus,& cultoribus in servantiae Regularis: tum quod Congregationis sin Resormatae famam deturpaverit .l Resormationis quippe causa, seiuncta a Provincia Regni illa sitit. Reformata hactenus semper audiit . Vindiciae ab aliis duobus ex Uicariis Generalibus, &Magistris approbatae aperte testantur, ibidem serpere peculiorum corruptelam , exactamque illam bonorum stmnium communionem o
solevisse . Nomen ergo Resormationis sonat, sed res periit. Si enim peculia non secus ac in caethris Provinciis sunt in usu, quid superest Resor mationis' Si bass petiit, qui consistere aedificium potest Iure itaque Pr, vincia Regni, suppresso hoc Congregationis nomine, Conventus, praetextu Resormationis, seu observantiae regularis separatos, sibi denuo subiici postulabit. Cessante quippe absolute, & omnino fine legis, cessat lex. Quid . quod si etiam vigeret observantia iuratae communitatis , vindieiae istae d
centes sapere garriam esse praefatam communitatem , ab eadem vel ipsos Cultores suapte natura abducerent, & ad desciscendum provocarent. Hi ne
est, quod si ex aliqua relaxata Provincia quispiam in peculiorum defensi nem erupisset, quali quali dignus venia fuisset. Uerum enim vero, quod Resematae Congregationis alumnus, eiusdemque Exvicarius Generalis Μagister in arenam ad certandum pro Fratrum duplicatis crumenis desce derit, in omnium sapientum, proborumque hominum reprehensiones, &censuras incurrit, neque excusationem, aut commiserationem aliquam meretur.
Haec pauca collegi ex Uindiciis Regulatium , non ut Regio Prosetari
invidiam crearem, sed ut Lectorem admonerem , ut sibi ab eisdem cave ret . Si quaestio, quam tractavi, de eis esset, quarum cognitio , aut ignoratio nihil ad aeternae salutis negotium conserret, indicta omnia, quae ha. Ehenus recensui, praeteriissem . Uerum, quia in hac nostra Controversia
summa rei vertitur , & ex eis est , quae Theologorum authoritate nituntur, in rem meam esse arbitratus sum patefacere praecipuos earumdem
Uindiciarum errores , ne ita eosdem imperiti inciderent . plures praeterii R ut brevitati contulerem, & ut in eruditum Adversatium obsequii , &silervantiae aestimonium exhiberem in iis omnibus, in quibus justa causae defensio permisit. EpI-
253쪽
Palam fit, milam excogitari in Me argumento doctrinam posse laxiorem illa, quam Advrsarii docent: Nullam illa benigniorem, simulque sanam, quatam in Disciplina Apostilis Monastica, tum in hoc opere propugnatur. UT unica veluti oculorum acie totius Controversiae statum, quid que probandum, quidve rejicendum, deprehendere lector valeat , que latius disputata sunt, contrahere in pauca decrevi. Quamquam enim utriusque Adversarii errata in duas peeuliares dissertationes collegi, & digessi; tamen . quia prolixius & per partes confutata sunt, nouillico totum suum produnt horrorem. Quamobrem operae pretium existimavi , EPILOGUM universi operis conficere, quem tribuo in partes duas . In altera, quia Adversariit in altera, quid ipse doceam, demonstrabo.
I. Τοῦ X he rerum communitatis virtutem, post reditum Redemptoris nostri ad Patris dexteram, numquam obtinuisse in Ecclesia Catholica defendit Claustralis Viti Author . Quod ut evincat, Communem Uitam ab Evangelista Luca descriptam Adi. a. σ nec persectissimam, nec pet- sectam fuisse, sed illius Sacri Apostolici Collegii alumnos sua privata habuisse peculia defendit. Author Vmdumrum e contrario, per iustinum fuisse lata
254쪽
tam bonorum communionem, quam Am perhibent Apostolorum , & iusque privati peculii omnino expertem . Verum negat, Claustrales hanc profiteri Apostolicam communitatem a Luca descriptam , sed aliam longe inferiorem, peculio nempe privato planam, quam appellat Regularem. Ex his duobus tam disparatis, oppositisque principiis eamdem deducunt conclusionem ambo Magistri peculium videlicet privatum apprime consonum esse
paupertatis voto ; bonorum vero comunionem aut parum , aut nihiI cum eodem affinitatis habere. Ut laxae, atque erroneae doctrinae horrerem deliniant,
vocum ambagibuς communitatis notionem involvunt. Bonorum communionem aliam appellant persectissimam, severam exactissimam. imperfectam, mitem, mitiorem aliam . Hac vocabulorum diversitate causam implicant,& imperitis non levem sucum faciunt . A cuiusque communitatis lege se solatos asserere non audent r sed tali honorum communioni se devinctos fatentur, qualem, post invectam hi minum societatem, gentes quaeque ob servant. In qualibet siquidem bene instituta Civitatis familia, eadem domus, eadem mcnsa, eadem pro vestitu pecuniae summa. Singuli vero domestici si fruuntur, si fortuna fert, peculiari crumena . Claustralibuς smi liter omnibus commune Coenobium, eadem pro vestiario pecuniae summa , commu ne Resectorium. Haec tamen Coenaculi eommunitas sorte inserior alicubi
est illa , quae in faeculi familiis obtinet . Nullus quippe illhic domestic
rum in communi mensa peculiari, & selectiori ferculo vesci . infirmitate sublata, audct. Qui vero in Coenobiis peculiis affluunt , manducent ne incommuni mensa ex uistiores dapes, factum est, quod ab experientia pen' det . Alio quoque titulo imperfectior est haee, quam Adversarii propugnδnt, Regularis communitar. Nam filii similias adulti , exuptis opulenti ν ς tu ris suarum artium , & professionum congruos proventus conferunt mmmmunem utilitatem. Contra Claustrales, itixi, Adversariorum doctrin m ,
RQ sensus vitalitios, & lucra omnia, quae praedicatione, te bone , li Vς vlixi colligunt, sibi appropriant, solo adiecto gravamine petendi liς ς' 6λ Praelatis, qui nunquam eam denegant , 8c jam per tacitum Ris Πlam in eonsuetudinem abiit,iI Exactam vero honorum eommunionem , quae census Vitalitios , qu ς δε praedicatione, eleemosynis, haereditate, lectione, & quocumque RED Mre, aut industria parta, in universalem omnium utilitatem confert, iςῖς, nullo voto, nullo veto praecepto imponi, tanquam cemisimum.
255쪽
priae cauis principium defendunt, propugnant . Alterum illorum certissimum principium necessario cum primo connexum est , nulla lege , nullo que pαcepto ab Ecclesia vetari peculium . Quin adiiciunt peculium Monasticum a Chrillis propositum , in Evangelio exaratum, concessum a P triarchis, adhibitum a Sanctis, sementum esse Sanctitatis , Fraternae con eordiae alimoniam, charitatis divinae propulnaculum. Preceptum e contra rio exactae communitatis, ut immane iugum, quod nec Patres eorum potuerunt, nec se portare posse aiunt , execrantur, & ut Rigoris rum Arbstarchos traducunt, qui hoc propugnant mandatum.
m mirifiea Hsinctione praecepti STRICTIM , σ LARGE aecepti.
I. Uemadmodum acuti Adversarii sinceram Monasticae communitatis notionem vocabulorum diversitate obnubilant , atque penitus destruunt; sic praeceptum, quo Ecclesia huic communitati astringit Claustrales, suntli vocabulorum involuero eludunt. Author Vita Clauseralis COMPUS doctrinae suae paucis per tringit a. p. di . V pag. his verbis. R
rum communitas parum , aut NIHIL commune habet eum paupertatis υ
to, quod Deo nocust vini Clauseratis : Nec ea STRICTO praerepto Clauser Idus praescripta es. Ex quo ρrincipio hic eriamus φιλ. Hactenus ici universa opere ab olute negavit p ceptum communitatis. Sub finem dumtaxat cavillosa particula doctrinae errorem temperare studuit . In recitato textu primum conllituit Rerum communitatem parum, aut NIHIL eommurae habere cum paupertatis isto, quod Deo nuncupant Claustrales. Quam sit haec
Doctrina Sacrae Scripturae, Santiis Pati ibas, Conciliis, ac universae Ecclesiae iniuriosa, atque infesta, alibi ostensum est. Ultima textus pars: decea STRICTO praecepto Claustratibus praescripta est, paulo severius dicutienda occurrit. Nee ergo ST RICTO praecepto praeseripia es t Quid est STRICTO t Ia universo , vastissimoque Probabilista armamentario nou dum reperire nobis licuit distinctionem adeo festivam, & peregrinam. Probabilissae laxiores non raro p eceptum aliquod, quod revera est, rarare negant: aut illud loco consilii habent i aut tandem prascriptione contraria sublatum contendunt. Nemo vero istorum tam peracutus, ut distinguat prace. ceptum
256쪽
eeptum sinictum, & Praeceptum laetum. Hanc distactionem primus omnium invexit Author Clatisralis Vitae. II. Ab illo enixe postulamus, ut edisserat nobis diversitatem inter praeceptum suctum , & praeceptum largum . Cedo . Qui violat praeceptum hoc non fractum , perpetrat ne peccatum frictum , aut peccatum largum Tum: Si peccat peccatum non sirificiet , descendet ne in insernum striditam, vel in
infernum lingum Denique interrogare possem strictim ne, an torquendus fuerit qui exactae communitatis praeceptum non strictum transgreditur His iocis, & sibilis contemnenda est sutilis, atque chimerica distinctio, quae, si consisteret, leges omnes eliminandae ut inutiles , essent. Legislatores resormare iura omnia, cum Civilia, tum Canonica deberent, unaque addere e Praeci. pimus praecepto fricto, & non praecepto largo S e. Sed quid ultra inane commentum refellimus, cum supra dos. a. luce meridiana clarius ostensum sit, Ecclesiam praecipere sub poena peccati mortalis, idest damnationis aeternae. exactae communitatis observantiam. Quare haec pauca delibavi, non ut errorem convellerem , sed potius, ut studium , & artem Adversarii patefacerem in defendenda affliela, & desperata causa . III. Alterum principale membrum , quo Author Claustralis suum essicit Doctrinae CORPUS, in hoc situm est, quod observantia vel inobservantia Regularis, tota pendeat a Praelatorum voluntate . Silentii eustodia, iei niorum praxis, abstinentia a carnibus, rarus e Coenobio exitus , quod nemo aut alterius cellam ingrediatur, aut solus absque socio discureat per Ct- statem , communis vita peculio vacua, & caetera omnia Regulet, & COη-
257쪽
CONSECTARIA, quae Aatur Clauseratis ex CORPORE
D Rimum emolumentum, quod ex praefato Doctrinae CORPORE Clam ' strales percipiunt, est tanta opulenti peculii abundantia, quanta satis sit& necessitati, & honestae voluptati, ut supra ostensum est , nec vacat ea omnia commoda, quae Author ille concedit Regularibus, repetere.
In hoc consonario horror Doctrinae Vitae Claustralis magnopere apparet. Inquit enim pag. 4os. Praelati Regulares nee gravissimi, nee gravis, nec LE VIS peccati rei sunt, s vitam communem Dis non inυehunt Monasteriis. Ineis pie ergo Tridentinum sess. XXV. eap. I. inepte Pontifices , & Regulae omnes praecipiunt Praelatis Regularibus , potissimum Generalibus, & Pro. vincialibus, Disciplinam collapsam resormare , praecipue quoad exactam V tam communem. Haec est, inquit Concilium Tridentinum, basis , & sum. tamentum universie Disciplinae Regularis . Cedo . Uita communis est ne saltem praecepto largo praescripta 8 Hac in hypotesi vel benigniores Proh bilistae docent, peccare graviter Praelatos, qui in desuetudinem abire sinunt, aut , cum possint, non instaurant, Constitutionem aliquam maxime ex praecipuis, tametsi ad nullam, vel levem culpam obliget. Caeterum, si verum principium sit, quod nullo praecepto, nulla constitutione , nullaque lege , exacta rerum communitas imponatur , verum quoque Consectarium est. Sed erroneum primum: ergo & postremum . Subdit Claustralis nostet ibidem: Peccarent qkidem, utique GRAVISSIME Praelati s peculii ab fis aut in rebus superfuis, aut pratas imprudenti conniventia permitterent ,σ pro viribus tollere eos non eurarem, vitamque communem , Pam prascriabunt jura, non inveherent . Peracute de more . Peccarent ergo Praelati , si
permitterent peculium expendendum in rebus Itipei fias ct pravis Immunis ne a culpa esset Pater familias, si id permitteret filiis suis. Peccarent, ad dies
258쪽
dit, GRAVISSIME Praelati, si instaurare omitterent communem vitam , quam praescribunt iura. Ecquam vitam communem praescribunt jura Comis munitas dominii est de essentia primaria voti . Communitas usus bonorum nihil eum voto innitatis habet, nec ullo stricto praecepto imponitur. Quam ergo communitatem praescribunt jura , quamque si negligerent instaurare
Praelati , gravissime peccarent e Collig t hinc lector , quam sit Magister Claustralis in disputando suus; nam passim evidentissimis anti logiis se se
Quam recensuimus Doctrinam patentius confirmat Adversarius noster in sua Visa Clauserati pag. 4os. Nee Praelati, nes subditi Vitam communem non servantes, o peculia non projicientes in extremo damnationis periculo versan-1M ..... Et sane quis audeat id asserere postquam noverit , nec ex propria STRICTIMQUE SM Regula praecepto, nec ex ipsamet paupertatis natura, nec ex Ecclesia lege ad communem vitam eos esse ab binas Conset arium legitimum est, principio admisso. Hoc est erroneum e ergo & illud. Repetit iterum suum illud STRICTIM, illudque applicat Regulae praecepto, inquiens: Nec ex proris , STRICTIMQUE .icto Regtila praecepto. Errorem hunc convellunt sui ipsus Constitutiones, ut alias diximus, & dicendum saepius est, his verbis in i pis primo Prologi textu . Declaramus , quod unitas m dium in his, quae Dei sunt, secundum Regulam viseram est in PRAECEPTO, SICUT ο communitas rerum . Praeceptum charitatis est ne praeceptumsTRICTIM, aut large acceptum λ strictim, inquit. ErgyStrictim accipiemdum est praeceptum communitatis, cum leges declarent, charitatem esse in praecepto SICUT & commussitatem rerum c ratione tamen diversa . Nam ad illam ex Divim legis praeceptor ad hane ex ipsius Regula praecepto sims imimur , inquiunt praefatae leges, adduntque 2 Et ideo circa unitatem cor diam , o communitatem rerum magna diligentia adhibenda es . At, ut adeo STRICTIM urgeam Adversarium, ut nullum ei pateat perfugium, quaero, cur Constitutiones Ordinis haec duo dumtaxat distinguant a caeteris aliis ejusdem Regulae statutis Legat responsum in Textu IU. earumdem Coninstitutionum. Praecipiam autem in Regida nullum , vis quod de. natura suo Ut Urione tritim vetorrum, ves Divinae, aut Ecclesiasticae legis . Praeceptum autem
259쪽
ratione trium ritorum , potissimum est Rerum communitas , ut declarant leges ipsae. Denique declarant leges istae sub lit. L. caeteras alias Constitutiones ad culpam nota obligare, nisi habeant annexum praeceptum . Trans gressores minarum Constitutιon m , quando sunt purae Consitutiones, σ NON HABENT PRAECEPTUM annemm .... non olligamur ad culpam. Ergo evidens est, rerum communitatem severo praecepto, a caeteris Constitutioni-hus distincto , imponi . Alioquin inepte leges apposuissent illud peculiare praeceptum, illudque cum pracepto charitatis comparassent. Quod adiicie
Author Claustralis, ad rerum communi atem nee ex ipsus voti natura, neo
ex ipsius Ecclesiis lege esse Mytrielos Regulares, iam supxa refellimus ut patemtissimam falsitatem Facti.
Adversarius noster pag. 4o . suae Vita Claustralis exponit suum Consecta rium I U. ubi haec habet: Nemo es tantae eaeritatis, qui non videat, posse RHgulares ethia tonsileatia in is Corusi is commoransi , m quibus eiusmodi usus in
an re postus es, o x: multas Visa ad Concinianum Criterium exacta mn obser matur. R ducat iub oculos eruditus Adversarius, quae ille scripsit paulo ante
pag. 4οῖ. & μδ. nempe C sectarium illud sponte sua dimanare ex hypothesi Iegis Ecclesalseae praecipientis exa: am rerum communitatem . Lex , seu praeceptum exactae communitatis latum ab Ecclesia evidens est . Ergo tam verum est Consectarium inde dimanans , quam verum est, quemquam de bere occasonem violandi aliquod praeceptum vitare . Quare mirifica est Adversarii fidentia, qua caecitatis arguit eos, qui manifestam veritatem propugnant . Sed festivum est quod subdit i Communis visa ad Concini rem criterium exacta. Non aliam communitatem , ut millies dictum est , Comeina exigit, praeter illam, quam Regulae omnes, Concilium Tridentinum,
Clemens VIII. & caeteri Pontifices omnes praescribunt, quamque in praxi servant Sacri illi ordines , qui at propriae professionis praescriptum vitam agunt. Quid ergo cavillatio ista ad Concinianum Criserium singulis paginis obtruditur ' Non alio pertinet haec frigida clausula , nisi ut amictae , &desperatae caesae latebra aliqua quaeratur. Si bona fide causam egisset, dum descripsit ex Disciplina Apostolico-Monassica Epistolam Natalis Alexandri,& authoritatem D. Bernardi, debuisset una exscfibere germanam interpre-T . II. H h tati
260쪽
rationem, qua Divi Bernardi doctrina expolita ibidem est. Legatur iterum laudata Disciplina Dissert. V. cap. XI. pag. 239. seqq. item cap. XII. f. a. pag. 248. ut sinceritatem Claustralis nostri quisque deprehendat.
Magister Claustralis in suo Consectario V. pag. 4op. docet, posse ad libi, tum absque omni culpa transire Claustrales a Religione, seu Congregati ne, vel Provincia , in qua viget observantia Regulam, ad aliam Religi nem vel Provinciam , in qua collapsa sit Disciplina , antiquata vita communis, serpantque corruptelae peculiorum, & aliarum legum transgressiones. Hune transitum prohibet Tridentinum Concilium sess. XX. cap. I9. Et ab Ecclesia damnata est doctrina, quae defendebat, posse quemquam libere se conjicere in proximam occasionem violandi aliquod praeceptum. Lega Disciplinam Apostolico-Monasticam Diss. U. cap. II. pag. 241. & seq.
I. Hactenus Consectaria recensuimus, quae Adversarius ipse e suis principiis deduxit. Liceat nune nobis paucis indicare alia absurda , quae illius principia
II. ABSURDUM PRIMUM . Nullum est peculium adeo opulentum, quod retinere Claustrales nequeant. Nam si peculium neque vi voti , n que vi praecepti, neque lege ulla Ecclesiastica vetitum est, absolute licitum erit. Si absolute licitumr cur non in magna , sicut & in parva quantitate ' Cur terminis ainandum, si nulla lege arctatur ' Et re ipsa audiυi ipse Viros in Theologia laureatos ita effari . Eccur nobis non licet centies ceniatena millia aure um ex Superioris nostri licentia habere Τ Quae lex id prohibet Non votum paupertatis. Hoc quippe cum solo dominio pugnat, & in sola dominii abdicatione stum est . Quoties autem ex Superioris n. tu hane pecuniarum summam retinent, dominium abdicatum est, & purus usus facti habetur. Cur ergo centena , & centies centena millia repugnatha re ex Praelatorum veniat Quo se recipiet Author Vita Clausimus, ut hoc