장음표시 사용
421쪽
pria virtute non sufficit, rinocerotis huius idest terreni principis opitulationem querit. ut ipso superiacentes glebas contorat quas aecclesiae humilitas quasi planities vallium portat. Has itaque glebas rinoceros pedem premit et comminuit, quia pravorum potentiumque duritiam cui ecclesiastica humilitas resistere non valet, principalis religio ex potestato dissolvit. So-quitur. Numquid habebis fiduciam in magna sortitudino eius et derelinquens ei labores tuos Τ In rinocerontis formidine fiduciam Dominus habere se asserit, quia vires quas temporal, ter Drreno principi contulit, ad cultum suto venationis inclin vit. Quod enim tu mundo plus potest eo pro mundi auctoritato plus praevalet. Et infra. Bene autem subditur. Et derelinquens ot latiores tuos. Labores enim suos hinc renocerentis Dominus dereliquid, quia converso terreno principi eam quam sua moris mercatus est tecclesiam credidit. Qui videlicet in eius manu quanta sollicitudine pax fidei sit tuenda commisit. Sequitur. Numquid credit ei quod reddat semento in tibi, et aream tuam
congreget. Sem n enim verbum Dei. Area ecclesia, et infra. Ecce enim mod0 terrenus princeps pro pecclesia leges promulgat qui dudum in initio nascentis aecclesiae. contra eam laer varia tormenta seviebat. Ecce quaslibet gentes capere potorit, ad fidei illas gratium suadendo perducere, eisque eternam vitam indicat quibus captis presentem servat. Cur hoc Quia videlicet nunc aream c0ngregat, quum ut praedictum est aliquando superbo cornu dispergendo ventilabat.
Gregorius in XXXI libro moralium. Necesser est ut artificiosa virtute di camus adrersariorum pugnam et con Stanter aliquando appetere et prudenter aliquem declinare. Necesso quippe cSt ut per omnes quod agimus in mentis trutina positum hinc pondus illine fructum nostri lataris estimemus, et cum pondus fruetum superat, labores quisque innoxio declinat, dummodo se in aliis exerceat, in quibus lucro fructuum pondus laboris vincat. Cum vero subsequenti quantitate fructuum mensura laboris aut equatur aut vincitur labor non sine gravi
422쪽
culpa declinatur. Undo Prindicator sanctus cum Damasci valdo
obstinatas montes persequentium cernere eorum voluit adversitati confligere quia semotipsum quem prolatiirnm multis noverat vidit posse deficero. Et aut milli se illio aut pauci prodesse. Secessum ergo a curtamine petiit, et pugnaturus felicius ad alia se bella servavit. Non enim loco virtus sed loeo vi tuti desuit. Et iecirco sortissimus miles ab obsidionis angusta certaminis campum quaesivit. Ubi autem subiuganda regi proprio nulla adversariorum colla conspexit. subire bellum vel cum moris non timuit. Sicut ipse cum Gerosolimam pergeret. eum qui discipulis passionem illius per prophetiam praesellam prohiberent, sibimetipsi attestatur dicens. Ego enim non solum alligari sed et mori in Hierusalem paratus sum pro nomine Domini Ihesu. Neque facio animam meam pretiosiorem quamine. Quod igitur hic hostiles cuneos etiam prius ita passione
sua imperterritus petiit. illic do dispensatione suisso edocuit non do timore quod fugit. Qua in re pensandum est quod illo labores quosdam per dispensationis iudicium laudabilitor declinat, qui pro Deo maiores alios sortiter tollerat. Nam sepoab omnibus timor debilis causa dispensatio Vocatur, et quasi prudenter impetu declinasse so asserunt, cum fugienteη turpiter in terga soriuntur, undo necesso est ut in causa Dei cum res dispensationis agitur, motus cordis subtilissima librationopensetur, ne per infirmitatem timor surrepat, et sese per dispensationis imaginem rationem fingat, ne culpa Sese prudentiam nominet iamquo nes sie) ad penitentiam animus rodeat. quando hoc quod iniquo perpetravit virtutem vocat. Restat igitur ut in dubiis quisque deprahensus eum quaelibet sibi adversitas imminet prius intra semetipsum contra formidinem ot praecipitationem pugnet, quatinus ne formidolose se subtrah t. nec praecipitapter opponat. Valdo enim praeceps est, qui semper se advorsis obicit, et valde pavidus qui semper abscondit. Sed hoe m elius in bellis spiritualibus discimus, si sormam exercitii a corporalibus bellis trahamus. Neque enim ille dux sapiens est qui contra hostiles cuneos exercitum Praeceps admovet, nequo illo dux sortis, qui semper hoc
423쪽
ab hostis facio cavendo subducit. Seiro nam quo dux debet modo
ab hostili impetu exercitum cauto subtrahore, modo hostem circumfusis cornibus coartare. Quod nimirum sollicito persocii praedicatores exhibent cum modo persecutionis rabiem declinantes noverunt sapienter sed n0n enerviter cedere, modo autem persecutionis impetum contempnentes noverunt ei so titer sed non praecipitanter Obviare.
. Gregorius in ultimo libro Moralium. Obedientia' est sola
virtus, quae virtutes Ceteras menti inserit, insertasque custodit. De qua Samuhel alti Melior est es, Hientia quam Victimae
et anscultare magis quam offerre adipem arietum, quoniam
quasi peccatum ariolandi est repugnare et quasi scelus ydolatriae nolle acquiescere. obedientia quippe victimis iure pra ponitur, quia per Victimas aliena caro, per obedientiam vero voluntas propria mactatur. Tanto ergo quisque Deum citius placat, quanto ante eius oculos repressa arbitrii sui superbia gladio praecepti se immolat. Quo coutra ariolandi peccatum inobedientia dicitur, ut quanta sit virtus ob lentiae demonstretur. Ex adverso ergo melius ostenditur qni do eius laude sentiatur. Si enim quasi peccatum ariolandi est repugnare et quasi 'scelus ydolatriae nolle acquiescere, sola ost quo fidei mori- tum possidet, sine qua quisque infidelis convincitur, etiam si fidelibus esse videatur. Hinc per Salomonem in obedientiae mstensione dicitur. Vir obediens loquitur victorias vir quippe obediens victorias loquitur, quia dicit alieni voei humiliter
subdimur nosmetipsos in corde superamus. Hinc Dominus ait. Non possum ego a meipso quicquam sacere, sed sicut audio iudico. Nobis quippe obedientia usque ad amorem servanda principitur. Ipse autem si sicut audit iudicat, tunc quoque o dit cum iudex venit. Ne igitur nobis usque ad praesentis vitae te minum obedientia laboriosa appareat, redemptor noster iudicat, qui hanc etiam cum iudex venerit servat. Quid ergo mirum si pec rutor homo obedientiae in praesentis vitae brevitato
se subiciti quoniam hanc mediator Dei et hominum et cum Diuitired by Coos le
424쪽
obedientes remunerat non relinquit' sciendum vero est quia nunquam per obedientiam malum seri, aliquando autem debet per obedientiam bonum quod agitur intermitti, et cetera.
Gregorius in II omelia super Egechielem. Iustitiam temperantia sequi debet quia plerumquo iustitia si modum non habet in eredulitatem cadit. Ipsa ergo iustitia vere iustitia est, quae se temperantiae freno moderatur. Ut in zelo quo quisque serveti sit etiam temperans, ne si plus servet, perdab iustitiam cuius servare moderamina ignorat. Idem in bmolia VI. Quicquid agitur in radice intentionis pensandum est, quo merito apud iudicium creatoris habeatur. Undo et idem creator dicis. Si oculus tuus simplex suerit, totum corpus tuum lucidum erit. Oculus videt intentionem corpus Vero actionem nominans. Qui si nostra intentio apud Deum simplex fuerit, in eius iudicio nostra actione tenebrosa non erit. Item ibidem. Imperfectum bonum est quod sic agitur, unde quid ei ex alio latero malis surrepat non attendatur, nisi sorte hoc quod sine cuiuspiam
scandulo seri non potest. culpa sit non fecisse. Item post pauca. Quia in nostro bono opero aliquando cavendum est scandalum proximi aliquando vero pronichilo est tenendum. Item ipso post pauca. In quantum sine peccato possumus, vitare scandalum proximorum debemus. Si autem de veritate scandalum sumitur, utilius permittitur nasci scandalum, quam veritas relinquatur.
Gregorius in omelia IIII super Egechielem. Ubi erat spiritus impetus illuc gradiebantur. Amare terrena, temporalia aeternis praeponere, exteriora bona non ad usum necessarium habere, sed ad volnptatem concupiscere, ultionem de inimicoquerere, de emuli causa gaudere, impetus carnis est. At contra amare celestia, contempnero transitoria, non ad fructum voluptatis transitoria sed ad usum necessitatis querere, de inimici morio tribulari, impetus spiritus est. Plerumque Vero im-
425쪽
potus carnis se sub velamine spiritualis impetus palliati et quod carnaliter saeit mentitur sibi ipsa cogitatio quod hoc spiritualiter facit. Nam sepo quis iraci indiae stimulo victus contra delinquentos zelo ilici,scendae iustitiae plusquam necesse est inflammatur, et iustitiae limitem in ultionem transiens agere crudeliter quam se agere iusto suscipiatur. Impetus igitur ea nis hine suspecie spiritus volatus est operi ut hoc iusto agi creditur sub discretionis moderamine non tenetur. Et sepe alius nimiae mansuetudini studens subiectomim vitia aspicit, atque hi per servorem etoli corrigero non studet, qui in eis crudeliter non corrigendo multiplicat. Fitque ut eius lenitas et sibi sit et subiectis inimica, qui torporem mentis suae quem patientiam putat per carnis spiritum ab impetu spiritus su longat Prima ergo nos cogitatio qui sit omne nostri cordis debet o cutere ne ad quaedam quae agimus, per apertum carnis imp tum ducamur, no prius dolectationibus animus seductus, mala esse cognoscat et tamen faciat. Secunda vero nos cura dolvit vigilantes reddere, ne se impetus carnis quasi sub impetus spiritus subiciat, et culpas quas agimus nobis virtutes fingat Sciendum vero est quia graviores culpae sunt Superducta specio virtutes imitantur. Quia illo in aperto cognitae animum consusione deiciunt at tuo ad penitentiam trahunt. Iste vero non solum in penitentia non humiliant, sed etiam mentes opinrantis elevant, dum virtutes deputantur.
Gregorius in VIIII omel. Stultum valde est si illi placero
querimus, quos non placere Domino ne inius. Et post pauca. Nam perversorum derogatio, vitae uostrae approbatio est. Quia
iam ostenditur nos aliquid iustitiae habere, si illi displicemus
quae non placent Deo. Nemo enim potest in una eademque roomnipotenti Domino atque eius ostibus gradus existere. Nam Deo se amicum do negat, qui eius placet inimicis. Et inimicis veritatis adfabitur sis , qui eidem veritati in mente subiugatur, unde sancti viri in voce libero increpationis succensi, eos ad
sua odia excitare non metuunt, quosdam non digligere cogno-
426쪽
Mundi Quod propheta ardenter exibons Creatori omnium quasi in munere obtulis dicens. Nonne qui te hoderunt Deus odoram illos, et super inimicos tuos tabescobam' Persecto odio et co-tera. Ac si aperto dicati Pensa quantum diligo qui tuorum
hostium excitare contra mo inimicitias non porti mos n.
Gregorius in pastorali libis IIII. Admonendi snnt peccati
nedum plusquam necesso est pacem quam possident amant ad perpetuam per enire non appetanti Plerumque enim gravius intentionem mentium rerum tranquillitas temptat, ut quo non sunt molesta quae tenent, eo minus amabilia quae vocant, et quo delectant praesentia, eo non inquirantur aeterna, unde et per semetipsam Veritas loquens. cum supernam pacem a terrena distingueret atque ad Venturam discipulos ex presenti provocaret ait. Pacem meam relinquo vobis, pacem meam do vobis. IRelinquo scilicet transitoriam, do mansuram. Si ergo in eam cor quae relicta est sequitur, nunquam ad eam quae danda est pervenitu iri Pax igitur praesens ita tenenda est. ut ex
quo diligi debeat et contemni. Ne si immoderato diligitur, diligentis animius in culpa patiatur, unde et admonendi sunt pa- uti, ne dum nimis humanam pagem desiderant, pravos hominum mores nequaquam redarguant. Et consentiendo perversis
nuctoris sui se pace disiungant. No dum humana soris iurgia metuunt interni faederis dissentione seriantur. Quid est enim pax transitoria, nisi quoddam vestigium pacis aeternae 3 Quid ergo esse dementius potest, quam Vestigia in pulvere impressa diligere, se ipsum in quo inpressa sunt nou amare, hinc David cum totum se ad Aedera pacis interno constringeret, testatur quod cum mala concordia non teneret dicens. Nonne qui tooderant Deus oderam illos et super inimicos tuos tabescebam. Persecto odio oderam illos et inimici facti sunt mihi. Inimicos etenim Boi persecto odio odisse est, et quod facti sunt diligere,
et quod faciunt increpare, mores pravorum premere, Vile P desse. Pensandum est igitur quoniam ab increpatione quie- Rcitur, quanta culpa cum pessimis pax tenetur, si propheta 3 26
427쪽
tantus hoc vel ud in liostiam Deo obtulit, qui contra se pravorum inimicitias excitavit. Hinc est quod Levi tribus assumptis
gladiis per castrorum media transiens. quia seriendo noluit peccatoribus parcere. Deo manus dicta est consecrasse. Hinc Finees peccantium civium gratiam Spernens, coeuntes cum
Madianitis perculit et iram Domini iratus placavit. Hinc per semetipsam Veritas dicit. Nolito arbitrari quia venerim pacem mittere in terram, non veni pacem mittere, sed gladium. Maturum namque cum incaute amicitiis iungimur, culpis ligamur, unde Iosaphat qui tot de aute ac vila p coniis attollitur, de ab hac regis amicitiis pene periturus increpatur, cum a Domino per prophetam dicitur. Impio praebes auxilium et his qui oderunt Deum amicitia iungeris, et iccirco iram quidem Domini merebaris, sed bona opera inventa sunt in te, eo quod abstuleris lucos in torra Iuda. Ab illo enim qui summe rectus est eo ipso iam discrepat. quo perversorum amicitiinvita nostra concordat. Admonendi sunt paeati, ne si ad curreptionis Verba prosiliant, temporalem pacem sibi perturbari formident. Rursumque admonendi sunt, ut eandem pacem dilectione intogra intrinsecus teneant quam per invectionem vocis sibi extrinsecus tribuant. Quod utrumquo David promense peribet servare cum dicit. Cum his qui hoderunt pacem eram pacificus, cum loquebar illis impugnabant me gratis. Ecce et loquens impugnabatur, et tamen impumatus erat pacificus, quia nec insanientes cessabant reprehendero, nec reprehensos neglegebat amare. Hinc etiam Paulus alti Si fieri potest quod ex vobis est cum omnibus hominibus pacem habentes. hortaturus enim disgipulos ut pacem cum omnibus h berent, praemisit dicens. Si fieri potest. Atque subiungiti Quod ex vobis est. Difficile quippe erat ut si male acta corriperent, habere pacem cum Omuibus possenti Sed cum temporalia pax
in pravorum cordibus ex nostra inerepatione confunditur, imviolata necesse est ut in nostro corde servetur. Recto itaque
ait. quod ex vobis est. Ac si nimirum dicati Quia pax et duarum partium consensu subsistit. si ab eis qui corripiuntur ex. pollitur, integre tamen in vestra qui corripitis mente tenea-
428쪽
tur. Unde et idem rursus discipulos ammonet dicens. Si quis non obedit verbo nostro per epistolam hunc notate, et ne commisceamini cum eo ut confundatur atque illico adiunxit. Et nolito ut inimicum existimare illum, sed corripito ut fratrem. Ac si diceret. Pacem cum eo exteriorem solvite sed interiorem circa illum medullitus custodite, ut pacata mente sic vostra discordia seriat, quatinus pax a vestris cordibus nee abnegata discedat.
Gregorius in pastorali. Qui abscondit frumenta maledicetur in propriis, frumenta quippo abscondere est, praedicationis sanctae apud se verba retinere. In populis autem talis quisque maledicitur, quia in solius culpa silentii pro multorum quos corrigero potuit pena damnatur. Si medicinalis
artis minimo ignari secundum vulnus cerneret, et tamen Secare rezusarent, profecto peccatum Datornae mortis ex solo torpore committereul. Quanta ergo culpa involvantur aspiciant, qui dum cognoscant vulnera mentium, curare ea neglegunt
Sectione verborum. Unde et bene per prophetam dicitur. Maledictus qui prohibet gladium suum a sanguine. Gladium quippe a Sanguine prohibere est, prinlicationis verbum a carnalis vitae intersectione retinero. Et infra. Si ergo ille Dei dicitur qui ad serienda vitia gelo divini amoris excitatur, profecto esse se Dei de ant qui in quantum suificit increpare vitam cadinalium recuint.
Gregorius in Vendentes et ementes do templo eiecti sunt, quia qui dona Spiritus sancti vendunt vel omunt, non sunt infra catholicam ecclesiam sod extra cum paganis et hereticis. Idem in regesto ad Vigilium episc0pum. Eum quem qum pretio ordinat, agit ut hereticus fiat. Idem in eodem. Qui sacros ordines vendunt, Vel emunt Sacerdotes esse non possunt, sed sunt pseudockristi et pseudoprophetae. Gregorius Nagiatizenus. Qui donum Dei pretio mercatur, in sacro ordino
429쪽
nulla ratione manere potest. Hieronymus super Matthaeum. Latro enim est. et templum Des in latronum convertit specu, qui lucra do religione sociatur. Cilliu siluo eius non tam cultus Dei, quam negotiationis est occasio. Cotidie Ihesus ingreditur templum Patris et eiecit tam Episco ra quam Presisteros et Diaconos et laicos et universa turba do speclesia sua, et unius criminis habent vendentes pariter et ementes. Idem super γseo. Omnes horetici nichil disserunt ab errore gentilium. Idem. Non oportet hereticorum benedictiones accipere, quia maledictiones sunt. Nicholnus II. Erga simoniachos nulla miserico diu in dignitate servetur. Ambrosius. Non est vas Vendere mysterium sed offerre. Non enim pretio laxatur Dei gratia, nec in sacramentis lucrum quaeritur, sed obsequium sacerdotis. Non tam seu sat est si lucrum ipse non quaeras, familiae quoquo tuu3 cohilaendae sunt manus. Nec hoc exposcitur, ut te solum immaculatum castum quo custodiat. Non enim dicit Apostolus te Solum, sed te ipsusn castum custoeli. In expiabilis est enim
venditi culpa mistorii. Donique Moabitae et coleri non introibant in ecclesiam Domini usque in III et IIII generationem
dotiue culpam auctorum multiplicis succus fio generationis almieret. Sed cum illi qui in Deum idolatria, errore deliquerant, ut tot generationes essent multati. profecto durior videtur esso Sententia, quio Gleχi semen usquo in aeternum pro cupiditate habendi prophetica au toritato dam utitur. Augustinus. Nullum peccatum sine cupiditato committitur, et omnis illicite appetit,
istius aviditatis est morbus. Nullumque iustitiae in nullo cordo vestigin m in quo sibi avaritia secit habitaculum.
Nicholaus servus servorum Dei. Reverentissimis et sanctissimis qui ad Concilium convenistis. Inter cetera. Lege Imperatorum non in omnibus re cclesiasticis controversiis utendus
esse, praesertim eum conVeniat evangelicae ac canonicae sanctioni aliquotiens obviare: Ad quod ostendendum duorum heωriim Innoeontii scilicet et Gregorii satis susticiunt testimonia. Sanctus quidem Innoepntius in decretali epistola sua ad Ale-
430쪽
xandrum Antiochenum Episcopum alti Nam quod sciscitari inquiens utrum divisis imperiali iudicio provinciis ut duo metro- . poleos fiant, si duo metropolitani debeant nominari. Non ergo visum est ad mobilitatem necessitatum mundanarum Dei secclesia commutari, honoremuo aut divisi0nes perpeti. quas pro . suis causis faciendis, duxit Imperator. Beatus Augustus Grego- rius Me scribens ad Theoclistam patriciam inter cetera. Si enim inquid religionis causa coniugia debere dissolvi dicantur, sciendum est. quia et si hoc lex humana concessit, lex tamen divina prohibuit. Ecce quemadmodum imperiali iudicio non possunt recclesiastica iura dissolvi. Ecce qualiter quod lex humana concessit. lex divina pr0hibeati Non quod Imperator legibus quibus sepo ecclesia contra hereticos utitur, Sepe contra D rannos atque contra pravos quosque defenditur dicamus penitus renuendas, sed eas quod evangelicis apostolicis atque canonicis decretis quibus postponendo sunt. nullum posse inferre pruriudicium asseramus. Et infra. Quoniam divina lavente gratia tantum cupimus huiusmodi scelus secundum creditum nobis colitus ministerium ab ecclesiae sucio radicitus amputare, ut . si hac vico idem Lotharius monitis salubribus ac dessinitioni- bus nostris per legatos et epistolas nostras regulariter sibi. missis noluerit obedire et ad penitentiam competenti satissa-
ctione praemissa quantocius repedare, a uobis atque a totius ccclesiae corpore canonica atque o stolica sententia efiicienter una cum omnibus fautoribus et communicatoribus suis peni
Nicholaus Episcopus servus servorum Dei piissimo et dilectissimo filio superatori gentium atque tranquillissimo imperatori Michaheli a Deo protecto semper Augusto. Et infra. Ninergo quales sint sacerdotes Domini, sed quid de Domino loquantur est Vobis magnopere praevidundum. Non in Vicariis
beati Petri Apostoli vobis est attendendum qui sint, sed quid
pro correptione inrclesiarum, quid pro salute vestra Satagant.
Neque enim illos inferioris dicetis scribi et pharisei dicenti-