장음표시 사용
461쪽
a humento universa giganta humano iudicio se ogare. Superim ost ista obstinatio, et sacrilega priesumptio, quam sibi suror pravus assumit. Et dum sibi semper amplius quam mitis iustitia deposcit assumunt. de saeclesia pereunt, et dum so insolenter extollunt ipso suo tu moro cerati, veritatis lumen amittunti Propter quod et nos temporamentum tenentes, et libram Domini conto in plantes, et Dei Patris pietatem ac misericordiam comtiantes, diu multum quo tractatu inter nos habito. iusta moderatione agenda libremus, ut lapis saιej nec censum desit quae increpet, nec medicina quae sancti Item idem ad Antonianum. Nobis autem secundum fidem nostram et divinae praedicationis datam formam, competit ratio veritatis, unumquemquo in peccato suo ipsum teneri, nec alterum pro altero reum seri cum Dominus dicati Iustitia iusti super cum erit, et scelus scelerati suler eum criti
Accepta simul potestato solvendi et ligandi et curationo peccata dimittendi, salutari doctrina admonemur, ne cum delinquentibus assiduo ignoscimus ipsi cum cis pariter torqueamur. Et post pauca. Si ergo inter dispensatores quaeritur ut quis sidelis et iustus iuveniatur. Qiiod si omnes delinquant et delinquentibus dispensatores ignoscant, nonno ipsi delinquentium se pondere onerant Τ Item in sermono de lapsis. Pacem putant esse, quam quidam verbis sallacibus venditant. Non est pax illa, sed bellum. Nec clesiae iungitur, qui ab evangelio separatur. Quid
iniuriam beneficium vocant ' Quid impietatem vocabulo pietatis appellant ' Quid eis qui iungitur flere et rogare Dominum suum debent intercepta paenitentiae lamentatione communicare so simulant, hoc sunt eiusmodi lapsis, qui griando frugibus, quod tur dum sidus arboribus, quod armentis pestilens vastitas. quod navigiis seva tempestas. Solacium spei adimunt, radices subvertunt, sermone morbido ad letale contagium serpunt, navem scopulis no in portum perveniat illidunt. Non conredit pacem laticitas ista, sed tollit. Item post
462쪽
pauca. An est quisquam maior Deo, aut divinitato bonitato clementior, qui aut insectum volit quia passus est Deus fieri Aut quasi illi minus potestatis ad protegendum secelesiam suum fuerit, auxilio nos suo putet posse servari 3 Et post aliqua. Qui aut pinnitentia criminis tollunt. satisfactionis viam cludunt. Ita fit, ut dum temeritate quorumdam vel promittitur salus salsa vel creditur, spes vero salutis adimatur. Item in eodem. Qui vos felices dicunt, in err0rem V mittunt, et semitam pedum vestrorum c0nturbant ' Qui peccautem blandimentis adulantibus palpat, peccandi somitem subministrat. Nec premit ille delicta sed nutrit. At qui consiliis sorti0ribus redarguiti simul ut luo instruit fratrem tiromovet ad salutem. Quos diligo inquit Dominus, redarguo et castigo. Sic Dp0rtet Domini sacerdotem, non obsequiis decipientibus fullere, sed remediis salutaribus providere. Imperitus est medicus, qui timentes vulnerum sinus manu parcente c0ntrectat, et in altis
recessibus virus inclusum dum servat exaggerat. Aperiendum valnus est et secandum, ut putraminibus amputatis, medela sorti0ri curandum. Vociferetur et clamet licet. et conuinoratur eger impatiens lier d0lorem, gratias agit pinstmodum cum senserit sanitatum. Et p0st aliqua. Caeterum si quis pimperata so-stinatione temerarius remissionem peccat0rum dare se cunctis putat posse aut ciuilet Domini priucepta rescindere, n0n tanti uunichil prodest. sed obest lapsis. Provocasse iram, non ServaSSesententiam. Nec misericordiam prius Immini deprecandam putare, sed coutemplo Domino de sua facilitate praesumere. Et post pauca. Et quemquam p se aliquis o xistimat, remittendi passum donandique peccatis b0num fieri contra iudicem velle aut prius quam vindicetur, ipse alios posse defendere 3 Item in
eodem. Deus in quantum patris pietate clemens semper et bonus est tantum iudicis maiestate mutuendus est. Quam magna delinquimus, tam granditer defleamus. Alto vulneri diligens et longa medicina nou desit. Penitentia crimine minor non sit. Item in eodem. Lamentari eum putamus eX toto corde
ieiuniis. stetibus et planetibus Dominum deprecari qui ex primo criminis die lavacra cotidie celebrat, qui epulis assi uenti-
463쪽
bus pastus, et sagina largiori distentus, crudelitates suas post
triduo ructuans, nec cibos nec potus suos eum pauperum necessitato communicat, qui hilaris ac letus incedit, quomodo mortem suam deflet 8 Et post pauca. Ecce peiora adhuc peccandi vulnera, ecce maiora delicta, peccasse nec satisfacere,
deliquisse nec delicta dessero. Et in m. Sequi autem Christum quomodo possunt, qui patrimonio vinculo detinentur' Aut quomodo caelum petunt, et ad sublimia et alta conscendunt, qui te renis cupiditatibus degravantur. Possidere so credunt, qui ρο- tius possidentur 7 census mi servi Τ nec ad pecuniam suam domini, sed magis pecunia mancipati ' hoc tempus, hos homines Α-postolus denotat dicens. Qui autem divites volunt fieri, incidunt in tentationem et muscipulam diaboli, et desideria multa i no- .centia, que mergunt hominem in perditionem et interitum. R dix enim omnium malorum est cupiditas. Quam quidani appotentes erraverunt a fide. et inseruerunt se doloribus multis. Idomad Pupinianum. Quamobrem frater, si magestatem Dei qui sacerdotes ordinat Christi cogitaveris, si ad Christum qui arbitrio et nutu ac praesentia sua, et praepositos ipsos et ecclesiam cumpriepositis gubernat aliquando se si pueris, si de innocentia sacerdotum non humano odio sed divino iudicio credideris, si tomeritatis et superbiae atque insolentiae tum n gero Vel sero peni- .rentiam ceperis, si Domino et Christo eius quibus servio, et quibus puro ac immaculato oro sacrificia, et in persecutionapariter et in pace indesinenter ostero plenissime satisfeceris
communicationis tuae poterimus habere rationem, manente tamen apud nos divino censum et respectu et metu, ut prius Dominum meum consulum, an tibi pacem dari, et to ad communicationem aecclesiae suae admitti sua ostensione et admonitionem permittat. Idem in epistola ad pleiam de lapsis. Nam si in minoribus delictis quae in Deum committuntur, penitentia agatur iusto tempore, ct exhomologisis fiat, inspecta vita eius peragit penitentiam, nec ad communicationem venire qui possit, nisi prius ab Episcopo et Glero manus fuerit imposita hoc magis in gravissimis et extremis delictis cauto omnia et moderate secundum disciplinam Domini observari oporist.
464쪽
Quod quidem nostri presbyteri et diaconi monere debuerunt, ut commendatas sibi ovea. ad viam deprecandae salutis instruerenti
Iclom in optatota act Stephanum.
Si qui presbyteri vel diaconi, vel in tecclesia catholica prius ordinati fuerint. et postinodum perfidiae rebelles extiterint contra aecclesiam vel apud haeretic0s a pseudoepiscopis et antichristi contra Christi dispositionem prophana ordinatione pruinoti
sunt. et contra altare unum atque divinum sacrificia soris salsa et sacrilega offerre conati sunt, eos qu0que hac condicimne suscipi hum revertuntur, ut communicent laici, et satis habeant quod admittuntur ad pacem qui hostis pacis extiterint. Nec debere cos revertentes ea apud nos ordinationis et hun0ris arma retinere, quibus contra nos rebellaverint. Et paulo post. Quia et si ipsi postmodum ad aecclesiam redeunt, restituere tamen eos Secus non posse, qui ab eis seducti, et soris morte primventi. et extra aecclesiam sino communicatione et paeo perierunt, qu0rum animae in die iudicii de ipsorum manibus expectentur qui perditionis auct0res et duces extiterunt. Et iccirco satis est talibus reverentibus viam dari, non tamen det,et iudomo fidei persdia promoveri. Nam quod bonis et innocentibus atque ab oecclesia non recedentibus servamus, si eos qui a nobis recesserint, hon0ramus. -
Ex Imro Ambrosii cto rogitius gestis in Homolana occlesia.
Convenerunt me principes virtutum, comites consistoriani, ut basilicam traderem Arrianis. et procurarem ne quid populus turbarum movereti Respondi quod erat ordinis. Templum Dei a sacerdote tradi non posse. Acclamatum est. Sequenti diu in tecclesia etiam praesectus convenit. Caepit suadere ut p0 cinam basilicam cederem. Populus reclamavit. Ita tamen discessum est, ut intimaturum se Imperatori diceret. Et infra.
465쪽
Itaquo sanctis diebus ebdomadis ultimo quibus solent debitorum vincula relaxari, strident catente, imponuntur collo innocentum. Exi ntur immensa pondera auri, infra totum triduum. Respondent, aliud so' tantum aut duplum si peterentur daturos dummodo servarent fidem. Erant pleni carceres donogotiatoribus. Et paulo post. Honoratis inulta minabantur gravissima, nisi basilicam traderent. Convenior ipse a comit bus et tribunis, ut per me fieret matura basilicae traditio. Dicentibus imperatorem iure suo iussisse, utque in potestate eius essent, omnia tradi debere. Respondi. Si a mo peteret quod
meum est, me non refragaturum, quamquam omnia quae mea
sunt, pauperum si uti Verum ea quae divina sun imperatoriae potestati non esse subiecta. Et paulo post. Exigebatur a me ut compescerent populum. Reserebam in meo iure esse ut non excitarem, in Dei manu ut mitigaret. Et paulo post. Ante lu- com oecupatur ecclesia, id quod a militibus imporatoris dieitur mandatum, ut si prodire vellet, haberet copiam, se tamen
primis suturos si viderint eum cum catholicis convenire. Miω quin se ad eum cetum quem Ambrosius cogeret transitur .
Prodire de Arrianis nullus audebat, quia nec quisquam de civibus erat, pauci de familia regia, nonnulli etiam Gothi. Et i Da. Quid enim praestantius putuit dici a christianis viris quam id quod hodie Spiritus sanctus est locutus Rogamus Auguste,
non pugnamus. Non timemus, sed rogamus, hoc Christianos ducet, ut et tranquillitas pacis, et fidei, veritatisque constantia nec mortis revocetur periculo. Est enim praesul Dominus qui salvat sperantes in se. Sed veniamus ad pro sitas lectiones. Et infra. Tentatus est Iob, nuntiis eXaeerbatus mal0rum, temptatus malorum, temptatus est etiam per mulierem quae ait. Dic aliquid verbum in Deum et morere. Videte in quanta subito moventur. Gothi, arma, gelatiles. Multa mercatorum pena. Advertitis quid iubeatur, cum mandatur tradero basilicam hoc est. Dic in Deum aliquod verbum et morere. Non solum die adversus Deum, sed lac adueraus Deum. Mandatur tradero altaria Dei. Urgemur igitur praeceptis rogalibus, sed confidimamur Scripturae Sermonibus, quae respondit. Tamquam una
466쪽
ex insipientibus multoribus locuta es. Et infra. Mandatur donique tradero basilicam. Respondeo. Nec mihi fas est tradere basilicam, nec tibi accipere imperatur expedit. Domum privati nullo potos iuro temerari, domum Dei existimas auferendam 3 Allegatur imperatori licere omnia, ipsius esse universa. Respondeo. Noli gravare te imperator ut putes te in ea qii divina sunt imperiale aliquid ius habere. Noli in sextollere sed si vis diutius
imperare, subditus esto Deus. Scriptum est enirn. Quae Cesaris Cesari quae Dei Deo. Ad imperatorem palatia pertinent ad sacerdotem ecclesiae. Publicorum tibi maenilim ius commissa ina est . non sacrorum. Iterum dicitur mandasse mihi imperatorem. Dubeo et ego unam habore ira silicam. Respolideo. Noti licet Iudam habere. Quid tibi cum adultera ' Adultera enim est, quae non est legitimo Christi c0niugio copulata. Dum hoc tracto. Suggestum est mihi cortinas regius esso collectas, resertam autem basili- cam mei praesentiam poscero. Et infra. Qui ad invadendam ho- reditatem venerunt facti sunt coheredes Dei. Defensores halieo, tum ostes putabam. Socios tonsto. quos ad verrearios estimabam. Et infra. Tradero basilicam non possiim, sed pugnare non de- 0. Postea vero quia cognoverum c0rtinas regins esse sublatas, inde, cum populus me eo ire deposceret, direxisse presbv-teros, ino tamen noluisse ire. Et infra. Quid moraretur seri re si tyrannum putaret 8 Vetori iuro a sacerdotibus donata imperia, non usurpata, et vulgo dici, qtioil imperat0res sacerdotium magis optaverint quam sacerdotes imperium. Et infra. Nec mora,
nuntiatur imperatorem iussisse ut recederent milites de basili- . Ne lintoribus qu0que quod exacti de condempnatione suerant rederetur. Quo tunc plebis letitia fuit' Erat autem dies quo in pro n0bis Dominus tradidit, quo tu occlesia penitentia. relaxatur. Et infra. Ego tyrannus appellor, et plusquam tyrannus. Nam cum imperatore comites obsecrarent, ut prodiret ad ecclesiam, id quod petitum militum lacero se dicerent, respondit. Si nobis ius serit .Imbrosius, vinctum me tradetis. Et paulo post. Denique etiam speciali expressione caliginis praepositus cubiculi mandare mihi ausus est. Me vivo tu contemnis
Valentinianum. Caput tibi tollo. Respondi. Deus permittit tibi
467쪽
ut impleas quod minaris, ego quod patiar, tu facias quod spadones. Et infra. Adversus milites Gothos quoquo lacrimae meae arma sunt. Talia enim munimenta sunt sacerdotis. Aliter nec debeo nec possum resistere, sugere autem et relinquere ecclosiam non soleo, no quis gravioris culpae metu factum interpetret. Scitis et vos ipsi quod imperatoribus soleam deserro, non codero. Scippliciis sala me libenter offerre, nec metuere quae parantur. Utinam essem securus, quod ecclesia haereticis minimo traderetur Ad palatium imperatoris irem libenter, si hoc congrueret sacerdotis ossicio, ut in palatio magis stare quam in ecclesia. Sed in consistorio non solet reus emo sed iudex. Causam fidei in oculesia agendam quis abnuat' Si quis confidit huc veniat. Inclinatum iam idem imperatoris iudicium, quod lata lega patefacit. Et infra. Do templo Dei nichil possum d
cernere, nec tradere illud quod eustodiendum non tradendum accepi. Detudo conisulere me etiam imperatoris saluti. Quia nec mihi expedit tradere, nec illi accipere. Nec milii a sacerdotibus dicitur. Non multum interest, utrum Volens relinquas, an tradas altare Christi. Cum enim reliqueris trades. Accipiat enim vobis est liberi sacerdotis. Si vult sibi ess 3 consultum, recedat a Christi iniuria haec plena humilitatis sunt. Et in-Da. Sanctus enim Naboth vitos suas vel proprio cruore defendit. Si ille non tradidit vineam suam, nos trademus ecclesiam Christi. Quid igitur a me responsum est contumaciter' Dixit conventus. Absit a me ut tradam Christi hereditatem. Non tradidit Naboth vineam suam, ego tradam Christi hereditatem Τ. Sed ad hoc addidi. Absit a me ut tradam hereditatem Dionisii qui in exilio causa fidei defunctus est, hereditato in Eustoruit consessoris, hereditatem uiroclis, atque omnium retro fidelium
Ictem la epistola I. in Corinthios.
Et vos inquit Apostolus inflati estis, et non magis luctum habuistis. Erant enim et ipsi participes, dum paterentur reum
468쪽
tam ingentis facinoris incorrectum convenire, ut omnes uno consilio abicerent eum, si negaret emendare se. Si autem quis potestatem non habet quem scit reum abicere aut probare non valet. immunis est, et iudicis non est sine accusatore damnare, quia et Dominus Iudam cum fur esset. quia n0n est accusatus minimo obiecit. Sequitur. Ut tolleretur de medio vestrum qui hoc opus fecit. Cognito opero isto, pellendum illum fuisse de caelia fraternitatis. Omnes enim crimen eius sciebant et non arguebant. Plublico enim novercam suam loco uxoris habebant. In qua re neque testibus opus erat, neque tergiversati in ne aliqua poterat tegi crimen.
Ambrosius mediolanensis Episcopus Maximum a communionis consortio segregavit, admoncias ut effusi sanguinis domini sui Imperatoris, et quod est gravius innocentis, ageret penitentiam, si sibi apud Deum vellet esse consultum. Sed et illo cum penitentiam declinat superbo spiritu, non solum suturam, sed etiam presentiam vitam amisit, et regnum quod malo arripuerat, semineo timore deposuit.
. . Augustinus Honorato Eslscopo intor cetera.
Cum persequuntur vos in civitato ista fugito in aliam. Quis autem credat ita hoc Dominum fieri voluisse, ut nece sario ministerio sine quo vivere nequeunt desererentur greges quos suo sanguine comparavit. Numquid hoc fecit ipse, quando portantibus in Egipto parentibus parvulus fugit, quando ecclesias congregaverat, quas ab eo desertas fuisse distamus Numquid quando Apostolus Paulus ne ullum comprehenderet inimicus per senestram in sportum dimissus est et fugit manus eius deserta est quae ibi erat aecclesia necessario minist,rio, et non ab aliis se tribus ibidem constitutis quod oportebat
469쪽
impletum est Τ Fit is quippo volontibus hoc Apostolus secerat,
ut seipsum servaret tecclesiae quem propriae persecutor ille quo-robati Faciant ergo servi Christi, ministri verbi et sacramenti citis, quod praecaepit, si vo permisit. Fugiant omnino de civitato in civitatem quando eorum quisquam specialiter a perseeutoribus quaeritur, ut ab aliis qui non ita requiruntur non des ratur incclesia, sed praelarant cibaria conservis suis, quos aliter vivere non posse noverint. Cum autem omnium idest Episcoporum vel Clericorum et laicorum, est commune periculum, qui
aliis indigent non deserantur ab his quibus indigent. Aut igitur ad I a munita omnes transeant, aut qui non habet romanendi necessitatem, non relinquantur ab eis per quos eorum est aecclesiastica supplenda necessitas, ut aut pariter Vivan
aut pariter sufferant quod eos paterfamilias volet perpeti. Quod si contigerit, ut sive alii maius, alii minus, sive omnes equaliter patiuntur, quae eorum sint qui pro aliis patiunt apparent. Illi scilicet, qui cum se possint talibus malis eripere fugiendo,no ultorum necessitatem desererent manem maluerunt, hino maxime probatur illa caritas quam Iohannes Apostolus commendat dicens. Si Christus pro nobis animam suam posuit, sic et nos debemus pro fratribus animam ponere. Xam h qui fugiunt, vel suis vel alienis dovicti necessitatibus, sacoro non posuit. Si comprehensi patiantur pro se ipsi, non pro fratribus votivo patiuntur. Qui vero propterea patiuntur, quia fratres qui eis ad christianam salutem indigebant deserere noluerunt, sine dubio suas animas pro fratribus ponunt. Et infra. Cur enim sibi putant indifferenter obtemperandum esse praecepto, ubi legunt de civitate in civitatem esse fugiendum, et mercenarius uon exortet, qui videt lupum venientem et fugit, quia
non est ei cura de ovibus' Cur non istas duas veras sententias, unam scilicet ubi fugam sinitur, aut iubetur, alteram ubi arguitur atque culpatur sic intelligere student ut inter so ro-periantur non esse contrariae sicut non sunt 8 Et hoc quomodo
reperitur, nisi attendatur quod iam superius disputavi Τ Et panto post. Vel sicut fugit sanctus Athanasius Alexandrinus Episcopus, cum cum specialiter apprehendere Constantius cu-
470쪽
peret imperator, nequaquam a caelatis ministris deserta plebo catholica quae in Λlexandrui co in monetrat. Cum autem plebs manet, et ministri fugiunti ministeriumque subtrahitur, quidonim nisi mercennariorum illa fuga damnabilis quibus non est cura de ovibus' Veniat autem lupus non homo sed dialmius qui plerumque fides apostatas esse persuasit quibus cotidiani ministerio Domini Corporis Ribulum defuit, et peribet inii r-mus in tua non scientia sed ignorantia. Diater propter quem Christus mortuus est 3 Et infra. Magis timeamus ne sensu interiore corrupto pereat castitas silui, quam ne sumium violenter constru prentur in carno' Quia violentia non vi0latur pudicitia, si mento servatur. Quoniam nec in carne violatur quando voluntas patientis sua turpiter carne nutritur, sed sine consensu tolerat quod alius operatur. Non quia ista non sint vitanda cum possint sed quia potius serenda sunt quando vitari sine impietate non possunt. Et infra. Si autem ministri assint pro viribus quas eis Dominus subministrat omnibus subvenitur. Alii baptigantur, alii reconciliantur. nulli Doministi Corporis communione fraudantur, omnes consolantur, edificantur, exortantur, ut Deum rogent qui potenκ est omnia quis timentur avertero. Parati ad utrumque, ut si non P, test ni, eis calix isto transire, sat voluntas eius. pia mali aliquid non potest velle. Et infra. Denique sanctus David ne se committeret periculis praeliorum, et fortassis extingueretur sicut ubi dictum est lucerna Israel, a suis lim petontibus sumpsit Donipse h0c praesumpsit. Alioquin multos imitatores socisse igna-Viae, qui ei uti crederent hoc seeisso non consideratione utilitatis aliorum, sed suae perturbatione formidinis. Et paulo post. Quod si eotenus seviat illa pernicies, ut solos ministros persequatur. Quid dicemus 3 An relinquenda est a ministris sugientibus tecclesia, ne a morientibus relinquatur 3 Sed si lasci non quaeruntur ad mortam, possunt occultare qu0quo in oepiscopos et clericos suos, sicut ille adiuverit in cuius potestato sunt omnia, qui polost et non fugientes per mirabilem conservare polantiam. Et infra. Quamquam si inter Dei iniui-stros inde sit disceptatio. quia eorum maneant, no fuga sut