장음표시 사용
491쪽
Sane Thesalonicensi Episcopo communicanto ob metum imperatoris Anastasii Timotheo Constantinopolitano episcopo qui concilium Calcedonenso anathematigaverant, XL episcopi Hyllirici et Greciae convenientes in unum, per professionem in scriptis factam ut a proprio metropolitano discesserunt, et Romam mittentes Romano Episcopo communicaro in scriptis professi sunt. Et paulo post. Cum Dioscurus iunior manus imp itionem accepisset, recesserunt multitudines rusticorum dicentes. Quia nisi secundum quod continent canones sanctorum Apostolorum fiat, non recipietur Episcopus. Principes enim in- thronizaverant eum, Item post aliqua. Sexto imperii Iustiniano, Iohannes Papa Bigantium veniti et invitatus ab Epysanio Patriarcha non consensit, usque quo Epylauio praesideret utpote Papa Romanus. - CXXXVII. .
Mundi anno VI CCXVII Divinae Incarnationis anno DCCXVII anno imperii Leonis VIIII ' Gregorius III Papa R
manae praest Ecclesiae. Quo videlicet anno, cepit impius imporator Leo depi sitionis contra sanctas imaginea sacere verbum. Quod cum didicisset Gregorius Papa Romanus, tributa Romanae urbis prohibuit. et Italiae, scribens ad Leonem epistolam do: maticam, non opostem imperatorem de fido lacero verbum, et novitate violare antiqua d0gmata aecclesiae catholicae, que a sanctis patribus sunt praedicata. Et infra. In seniori vestro R. Gregorius sacratissimus vir Apostulicus, et Petri verticis . postolorum consessor, verbo et actu coruscans, removit Romam et Italiam necnon et omnia tam rei publicae, quam ecclesiasticae iurae in Hesperiis. ab obedientia Leonis et imperii sub ipso constituti. Et paulo post. Saue Gregorius sacratissimus praesul Romanus quemadmodum praedixi, Anestasium Constantinopo. litanum Episcopum una cum libello abiecit. Leonem per Epi-
492쪽
stolas tamquam impio agento redarguens, et Romam cum tota Italia ab illius imperio recedere faciens. Insansens ergo tisannus contra Venerabiles ymagines persecutionem Oxtendit, et contra Ρapam, atque recessum Romae ac Italiae seviebat. Ea vero
quae distuntur patrimonia S. Apostolorum in Sicilia, quae ab olim Ecclesiis auri dimidium et tria conserebant talenta publicae rationi Oxolvi praecepiti
. Predictus itaque Papa Stephanus vi pressus, et crudelitato Haistulfi eoactus, simul et iam ab ipso ad ristus est ire in Franciam, et sacere qum umque pMSet. Veniens Vero Pipinum pro vehit, virum in omnibus probatissimum qui praeerat tunc quinque rebus post regem, et debellaverat Arabes. Et occidit otiam principem eorum Abderachman, et multitudinem haud facito innumerabilem iusta Rhodanum fluvium, et amatur a gente non solum propter hoc, sed et propter alia praecipua gesta et praeficitur genti non ignobiliter primus. Solvento scilicet eum a peiurio in regem commisso eo lem Stephano. Qui et totondit
decessorem eius regem, et in monasterio cum honore et requie circumscripsi.
Ex opistola quam Episcopi Antiochias congrogati scripserunt Dionislo urhis Romae et Maximo Alexancteinso Episcopia sumptumox historia Rufini.
Νocessarium nobis visum est Paulum Episcopum Antio clienum resistentem Deo, nec acquiescentoni vero fidei abici et ubiurari. Alium vero pro ipso aecclesiae catholicae constitui opiscopum Donnum nomine virum omnibus bouiis salain ornatum. Indicavimus autem vobis, ut sciatis ad ipsum vos scribere debere, et ab ipso communionis scripta suscipore. Donno igitur u episcopatu subrogatu, et Paulo sacerdotio absciso. et communione. cum do domo secclesiae nollet exire interpellatus imperator Au-
493쪽
relianus, religiogo satis do hoc sanctaequo decernit his praecipiens pecclesiae domum tradi, quibus Italiae sacerdotes et Romanus Episcopus scriberent. Et ita praedictus Paulus ad ca tera mala etiam hoo dedecoris acquisivit ut manu publica doaecclesia pelleretur. Et tune quidem talis erga nos erat Aurelianus. Processu vero temporis inmutare propositi sui bonum cepit, et malis consiliis depravatus, persecutionem erga Dei ecclesias meditari, eousque vindicatus quod dictatis iam litteris et scriptis, cum sola superent subscriptio, divina dextera
interveniens suscriptionem nefando dexterae deturbaverit. Morte subita condempnatur, quod epyorum Sanguine censebat, ut ostendero Deus quia non cum voluerit tyrannus cruciuamur, , sed cum probaverit ipse corripimur. ' -
Itom ox historia Paula ctiacom quam auhnaxuit hystorio Eutrosilii B. XIIII.
Dum Attila rex Hunnorum Romam obsessurus, eo loco quo Mincius fluvius influit Padum castrametatus esset vir sanctissimus primus Leo Papa ad eum accessit. Qui cum ad regem barbarum ingressus esset cuncta ut optaverat obtinens non solum Romae. sed etiam totius Italiae salutem reportavit.
Territus namquo nutu Dei Attila suerat, nec aliud Christi sacerdoti loqui valuit, nisi quod ipse peroptabat. Fertur itaquo post discessum Pontificis interrogatum Attilam a suis, cur ultra solitum tantam reverentiam Romano Pontifici exhibuerit quoniam inquid peno ad omnia quae ille imperasset obtemp.ravit. Tunc regem respondisse non se eius qui invenerat personam reveritum esse, sed alium virum iuxta cum in abitu sacerdotali astantem vidisse, Arma augustiore, canitie venerabili. illumque evaginato gladio sibi terribiliter mortem minantem nisi cuncta quae illo petebat expresse. Et infra. Mortuo Valentiniano III quem Transita miles AEthii cum XXX annis
imperium rexisset, peremit Maximus apud urbem imperium invasit, et post duoes menses a Romanis in campo martio occisus est. Et continuo Gensoricus Uvaidaelorum rex navibus
494쪽
ex Africa advectus, urbem omni pripsidio vacuam obtinuit currento sibi eodum sancto Leone episcopo extra portam. Cuius supplicatio ita eum Domino iuvanto linivit ut cum omniam eius potestate essent tradita, ab igni tamen et caedo atque suppliciis abstineretur. Quinta decima interim die, secura otlibera scrutatione, ab omnibus opibus suis Roma vacuata est annis a sua condicione mille CC et VIII ovolutis. CXU.
Gordiano cum per VI annos Romanum gubernasset imperium, Philippus una cum filio suo Philippo successit. De hoc traditum nobis est quod Christianus fuerit, et in dio Pasche
idest in ipsis vigiliis cum interesse voluisset, et communicam misteriis, ab Episc0m loci non prius esse permiSSum, nisi confiteretur peccata sua, et inter penitentes staret, nec ullo modo sibi copiam mistoriorum suturam, nisi prius per penitentiam culpas quae de eo serebantur plurimae doluisset. Fertur igitur eum libenter quod a saeerd0te imperatum fuerat suscepisse, divinum sibi inesse metum, et fidem religionis plenissimam rebus et operibus comprobans. Anno imperii sui VII cum filio Philippo a Decio occiditur.
Ex XI Ithro eiusdem hystoriae.
Cum apud Thessalonicam seditione exorta, quidam ex militaribus vir impetu fuisset populi larentis extinctus, Theodosius imperator repentIni nuntii atrocitato succensus, ad ludos mensos invitari populum, eique ex improviso circumfundi milites atque obtruncare passim quosque occurrisse gladio iubet, et vindictam dare non crimini sed furori. Ob hoc cum a sacerdotibus Italiae argueretur, agnovit delictum, culpamque cum lacrimis professus, publicam penitentiam in conspectu totius aecclesiae exegit, et in hoc sibi tempus ascriptum absque
495쪽
regali fastigio patienter implevit. Quibus omnibus illud quoquo mirabiliter abiecit, leges sanxit in posterum, ut sententiae . principum super animadversione proluis, in diem tricesimum ab executoribus differentur. quo locus misericordiae, vel si res tulisset penitentiae non perireti . '
Ex chronica Vietoria Episcopi Tunnosia Africo quam a lesso late
GiΗBo V. C. Consule. Anastasius imperator Constantinopoli synodum congregat, et Theodoro Mopsiaesteno, et Theodorato Cypri, et Hybae Edosseno Episcopis, et Leoni Romano Episcopo et eius th0mo atque Chancedonensi v nodo, inferre anastoma persuasiti Et infra. Messala V. C. Consule Constantinopoli iubente AnaMasio imperatore sancta Evangelia tametquam ab idiotis Evangelistis composita reprehenduntur atque omendantur. Et infra. Boetio V. C. Consule. Vitalianus comes
Patricioli filius, fidei Catholico subversionem. et synodi Chalcedonensis damnationem, remotionesque orthodoxorum episcoporum, atque successiones hereticorum cognoscens, Virorum
sortium validam manum congregat, et imperatori Anastasio rebellati Felico V. C. Consulo Vitalianus comes Ypathiuin nepotem Anastasius principis Magistrum Romanae militie congressione facta XL et V virorum ex romana militia peremptis vivum capit, et vinculis aereis vinctum in custodia caveae se reo trudit. Et infra. Senatoro V. C. Consule Vitalianus comes cum manu valida barbarorum Constantinopolim veniens, in Sostono sediti Quod non aliter postulatus pacem Anastasio permittit nisi prius defensores synodi Chalcedonensis religatos exilio sedibus propriis reddat, et Romanae ecclesiae cunctus Orientis ecclesias. Et infra. Agapito secundo et Magno conss. Anastasius imperator intra palatium suum tonitruorum in roro fugatus, et coruscati0num iaculo percussus, in cubiculo quo absconsus fuerat moritur, et cum ignominia absque consuetis exequiis actum illum ducitur.
496쪽
. Valentiniant Theocloail Archalii cap. L.
Continua lege sancimus ut nullus Episcoporum, vel eorum qui aecclesiae necessitatibus servimini ad iudicia sive ordinariorum iudicium protrahantur, habent illi suos iudices, nec quicquam his publicis commune cum legibus.
Ex II Imro institutorum imPeratoria Iustiniani cap. L.
Nullius autem sunt res sacro et religioso et sancis. Quod enim divini iuris esti id nullius in bonis est. Sacrae sunt, quaerite et per pontificos Deo conseprata sunt. Veluti edes sacro et dona, quae rite ad ministerium Dei dedicata sunt. Quae etiam per nostram constitutionem alienari et obligari prohibuimus eXcepta redemptione captivorum. Si quis vero auctoritate sua quasi sacrum sibi constituerit, sacrum non est, sed profanum. D)cus Butem in quo sacro edes edificato sunL Sancti quoque, res veluti muri et porte, qu0dammodo divini iuris sunt, et ideo nullius in bonis sunt. Ideo autem muros Sanctos dicimus, quia
Ex I Ith. cap. Raroli et unici imperatoris.
Sacrorum canonum non ignari, ut in Dei nomino sancta ecclesia suo liberius potiatur honore, assensum ordini vMel, siastico praebemus, ut scilicet Episcopi per electionem cleriei et populi secundum statuta canonum do propria diocesi, remina personarum et munerum acceptione, ob vito meritum et sapientiae donum eligantur, ut exemplo et verbo sibi subiωctis usque quaque prodesse valeant.
Quia iuxta sanctorum patrum traditionem novimus res pecclesiae vota fidelium esse, et pretia peccatorum, ut patrimin
497쪽
nia pauperum, desque non solum babita conservare, verum etiam multa Deo opitulanto conserre tentamus, tamen ut abaecclesiasticis de non dividendis rebus aecclesiae, suspicionem dudum acceptam penitus amoveremus, Atatuimus, ut nequo nostris neque filiorum, et Deo dis usanto successorum nostrorum temporibus ullam penitus divisionem aut iacturam patiantur.
IMPERATOREA Griitianus et Valentinianus et Theodosius Melitio PP. Placet rationabiliter consilii tenore perpenso districta moderatione perscribere, a quibus specialiter nece sitatibus urerclesiae urbium singularum habeantur immunes. Prima quippe illius usurpationis contumelia depellenda est ne praedia usibus caelestium secretorum dedicata sordidum nimium sece vexentur. Nichil Extra ordinarium ab hac. super inducti cuiusve flagitetur. Nulla translationum sollicitudo gignatur. Postremo nihil praeter canonicam illationem quam nd- venticiae necessitati sarcina repentina poposuerit eius fluctionibus ascribantur. Si quis contra veneriti post debitae ultionis acrimoniam quae erga sacrilegos iuro promerenda est, exilio perpetuo uratur. Dat. VIIII K. Iunii. Ravennae.
Volumus utque praecipimus, ut omnes nostrae ditiono auxilianto Deo subiecti, tam Romani quam Franci, Alamanni, Ba-ioarii, Saxones, Toringi, Fresones, Galli, Burgundiones, Britones, Inngobardi, Guascones, Beneventani, Cotthi, Hispani co-terique omnes subiecti nobis quocumque videantur legis vinculo constricti, vel consuetudinario more connexi, hane Sententiam quam ex XVI' Theodosii imperatoris libro capita vi- dolicet XI ' ad tuterrogata Ablavii ducis quam illi et omnibus
perscriptam misimus, inter nostra capitula pro lege tenenda consultu omnium fidelium uostrorum posuimus, lego cuncti
498쪽
perpetua teneant. Idem. Quicumque literas habens si vo petitor fuerit vel initio litis, vel decursis temporum curriculis si vo cum negotium peroratur, sive cum iam ceperit promi sententia, si iudicium elegerit sacrosanctae legis antistitis, illico sine aliqua dubitatione etiam si alia pars refrangatur, ad Episcopo rum iudicium cum sermone litigantium dirigatur. Multa enim quae in iudicio copiosae proscriptionis vincula promi non pytiuntur, investigat et promit sacromtictae religionis auctoritas. Omnes itaque cause quae praesorio iure vel civili tractantur, Episcoporum sententiis terminatae, perpetuo stabilitatis iure firmetur. Nec liceat ulterius retractore negotium quod Episcoporum sententia deciderit. Testimonium etiam ab uno Episcopo licet peribitum. Omnes iudices indubitanter accipiant. Nec alius audiatur, cum testimonium Episcopi a qualibet parte fuerit repromissum. Illud enim est veritatis auctoritate firmatum, illud incorruptum. quod a sacrosancto homine conscientia mentis illibatae pertulerit, hoc nos edicto salubri firmamus, et perpetua lege tenendum ceuSemus.
Ex eomes Iustiniant Imperatoris consi II.
IvpERATOR Leo Augustus Erithrio PP. Omnes qui ubique sunt, vel posthac suerint orthodoxo fidei sacerdotes et cle-- rici, cuiusvis gradus sint monachique in causis cirilibus ex nullius paenitus maioriε minorisve sententia iuditas ad extranea iudicia pertrahantur. aut provincia, vel loco aut regione quam habitant exire cogantur. Et infra. Praeterea nullis executor verare contumeliis clericos ullos, nullis impulsionibus molestare, nullis exprobare conviciis, aut corporalibus iniuriis satigare conetur. Hi qui huiusmodi aliquid aggressi fuerint, si amissionem cinguli et patrimonii, ultima protinus animadversiono plectendi. Privilegiis sane singulis quibuscumque sacrosanctis aecclesiis orthodoxo fidei et xenodochiis, si vo pis-chiis tam generaliter quam specialiter attributis perpetu0 perseverandis, nullus eas cariamquo sacerdotes, aut clericos cuius-
499쪽
libet gradus, aut monachos, vel prachiis aut xenodochiis orthodoxae fidei depntatos, Oxtraordinariis muneribus praecipimus praegravari. Eas enim sarcinas onerum quam plerisque personis diversa ratione permittimus, inponi beatissimis vitis nostro sinculo inconveniens emo iudicamus. Praeterea ne cui temeritas sua lucrativa concedatur et impudens calumniantium frenetur audacia, iubemus quotiens hi qui sacerdotes, Qv clericos, Sive monachos, ceterosque superius designatos, in iudicio praeposita actione convenerint, si causa cognita convincti fuerint sino iuxta eos et legitima petitione pulsasse, omnm eis expensas, sumptusque quos ab exordio ceptae controversiae ipsorum, vitio tolerasse eos constiterit, redhibere cogantur, ut hac saltem censure iustitio formidini revocati, improbas si duui conflictionibus occupati acquiescant a tam insopitis clamoribus iurgiorum magistra deinceps necessitato retinere. Dat. II Non. Aprilis. Ex eodem Constit. II. Imperator Constantinus Felici Episcopo inter cetera. Divi Principis idest nostri genitoris statuta multimoda observatione caverunt, ut clerici privilegiis pluribus redundarent. Itaque Oxtraordinariorum munerum a praedictis necessitas atque omnis molestia conquiescat. Ad parangariam quoque praestationem non vocentur, nec eorumdem suo- cultates atque substantio, omnibus clericis huiusmodi praerogativa succurrat. Dati VIII Id. Decembris. Ex eodem. Constitutione eadem. Imperatores Valens Gratianus Augusti ad Cataphroniam . Presbyteros, Diaconu Subdiaconi, Exoreisto, Lectores, Ostiarios etiam personarum munerum experto esse praecipimus. Dat. III Non. Martii. . . LII.
Ex Ithro novouarum primo conat. VII tit. HU.
Non liceat pecuniae datione Episcopum fieri. Is autem qui
conSeerat oum, admonere aut praedicare ei debet quod si non Obser verit canones sanctos, et Deo alienus erit et religiosis Episcopis non connumerabitur. Nam canones patrum Vim legum habero oportet. Sin autem aliquis pecunias dederit, eoque
500쪽
modo creatus Episcopus fuerit, non solum ipse sed etiam qui consecravit eum inter episcopos non erit, sed pecunia vel res
datae Consecrationis causa. sacrosanctiη pecclesiis addicantur.
Sive Episcopus sive clericus est qui dedit. Si autem qui accepit, n0n solas res amittat, Aed etiam gradum atque hon0rem clericatus. Similiter autem et si lutcus sit qui pecuniam, vel rem accepit, et ipsas amittat, et aliud tantum quantum accepit, Pene notane sanctae aecclesiae praestare compellatur. Sed et si magistratum gerat et in magistratum esse desinet, ut exilio ir- . revocabili condempnabitur. Si autem aliquis Presbyter aut Diaconus constitutus pecunia data ad episcopatus apicem pervcnerit, non solum Episcopus esse desinet, sed etiam priorem gradum presbyteri vel diaconi amittat. Consecrati0 autem Episcopi fiat omnem ante populum christianitatis, ut sit facultas unicuique. si velit contradicere. Et paulo p0st. Quod si is qui contradixit calumpniator proliatus fuerit, vel contradictionis iudicium deseruerit, et peregerit causam, prohil eatiir Sagra comm uuiouo in omni vita sua ab eo qui c0usecravit Episcopum.
Item ex uti. ooclem VI cap. CCCC.XXVIII.
Ante omnia illud observari sancimus ut nemo sub praestatione auri vol alterius rei Episcopus consecretur. Et pr0pterh qui dat et qui accipit, et qui mediator factus est, Sacerdotio vel clericatus honore removeatur. Quod autem pro ea cata Sadatum est. illi ecclesiae vendicetur, cuius sacerdotium voluit.
Si autem laicus erit qui ,1r haud causam aliquid accepit, vel mediator rei factus est ea quin data sunt in duplum plus ab eo
exigantur aecclesiae Vendicanda. Non solum autem ea quae data sunt vindicare praecipimus, sed omnem cauti0nem super ii quocumque modo exp0sitam et pignorum obligationem et o
mnem aliam qualemcumque actionem cessare sancimus, ut
ille qui promissionem accepit, n0n solum cauti0nem reddere, sed et aliud tantum quantum cautio continet conveniatur ecclosiae dare. Item ex libro eodem comtit. II. Imperator Leo Arma-