장음표시 사용
101쪽
r Aut 1 GgL IIesmmittit, si aeger est. Idem Cato in cadem oratione eidem M. Coelio Trib pleb vilitatem opprobrans non
loquendi tantum, verum etiam tacendi, Frusto, inquit, panis conduci potest, vel tui taceat, vel uti loquatur neque non merito Homerus unum ex omnibus lacrsiten, α με ποε ni ἀκυτομυλ appellat modo verba illius multa, αυσμα strepentium ne modo graculorum similia esse dicit quid cnim est aliud αριε αοε es κολίαι ΘEupolidis quoque versus de id genus homin: bus consignatissime tactus est. λαλω αρυ ς , αδ ατύ mlγαε-: ιν quod Sallustium noster imitari volens, loquax, inquit, magis , quam facundus. tia propter Hesiodus poctarum prudentissimus, linguam non vulgandam, sed,
condendam esse dicit, proinde ut thetaurum ejusqueesie in promendo gratiam plurima , si modesta lar- cain modulata sit, Epicharmium quoque illud non inscite se habet ἰEx quo profecto hoc sumtum est;
Qui quum loqui non posset, accre non poterat. Favorinum ego audivi dicere versus istos Euripid non de iis tantum faetos accipi debere, qui impia aut licita dicerent; sed vel maxime de hominibus quoque posse dici stulta Mimmodica blaterantibus quorum lingua tam prodiga infrenisque sit, ut fluat semper aestuetque colluvione verborum teterrima quod genus homunes a Graecis significantissmo vocabulo λαλους appellatos. Valerium Probum Grammaticum illustrem , ex familiari eius docto viro comperi, Sallustianum illud. Satis eloquentiae, sapientiae parum, brevi antequam vita
102쪽
No CT AT a C C. Lib. I. uentia novatori verborum Sallustio maxime congriteret, eloquentia cum insipientia minime conveniret. Hujuscemodi autem loquacitatem verborumque turbam
magnitudine inani vastam facetissimus poeta listopli ne insignibus vocabulis denotavit in his versibus: Neoue minus insigniter veteres quoque nostri hoc genus nomines in verba projectos locutuldos in blatte-rones, ainpulacas dixerunt.
A P. XVI. Q od verba ishac seriadrigarii ex Annali tertio , ibi mille hominum occiditur, non licentia neque de poetarum figura, sed ratione certa ct proba gra natica dia sipuina dicta siιnt.
OUadrigari iis in tertio Annalium ita scripsit obi
occiditur mille hominum. Occiditur, inquit, non, occiduntur. Item Lucilius in tertio Satyrarum Ad portam mille, a porta est sex inde Salernum. mille, inquit , est , non, mille sunt. Varro in octavod cimo Humanarum: Ad Romuli initium lis milleis ceti, tum annorum est M. Cato in I Originum, Inde estser me virilis passuum M. Cicero in sexta in Antonium, Itane P inus medius in L. Antonii clitentela est e quis unquatu illo Pano inpentus est, qui L. Antonio niisse irimrinum ferret expensum e Ba his atque multis aliis, nille , numero singulari dictum est neque hoc, ut quidam putant, vetustati concessum est, aut per figurarum concinnitatem a Lmissum est sed se vidctu ratio poscere mille enim non pro eo ponitur , quod Graece χλιι dicitur , sed quod χλιάς. sicuti una χλιας duae χλιάδε , ita anhm mille duo millia certa atque direeta ratione dicitar.
103쪽
Αu OG pLL 11 dicitur quamobrem id quoque recte probabiliter dici
solitum, mille denarium in arca est, demisse equitum in exercitu est Lucilius autem , praeter quod supra posui alio quoque in loco id manifestius demonstrat nam in libro quintodecimo ita dicit. Hunc milli a vi qui vicerit atque duobM, Campanus sonipes suistιrsor nulliu sequetur Majore statio ac diversus videbitur ire. Item alio in libro nono:
Tu milli nummem potes uno quaerere centum.
Milli passi in dixit , pro mille pagibus, de uno milli num
ruam, pro unis mille nu=nmis; aperteque ostendit mille vocabulum est singulari numero dici , ejusque plurativum in millia, .casum etiam capere ablati-Vum, neque caeteros casus requiri oportere, quum sint alia pleraque vocabula, quae in singulos tantiim casus quaedam etiam quae in nullum declinentur. Qila propter nillil jam dubium est, quin M. Cicero in oratione, quarta scripsit pro Milone, ita scriptum reliquerit Ante fundum Clodii, quo infundo, propter insana illas substructiones, facile mille hominum versabatur valentium monversabantur, lirod in libris minus accurate scriptis est talia enim ratione mille hominum alia mille ho)nines, dicendum est. A P. XVII.
uanta cum animi aequitate toleraverit Socrates uxoris ingenium intractabile atque inibi quid L Varro inquadam Satyra de oscio mariti scripserit. V Anthippe Socratis philosophi uxor morosa admota dum fuisse sertur xjurgiosa: iraimmoue molestarii muliebrium per diem perque noctem satagebat. Has ejus intemperies in maritum Alcibiades demiratus, interrogavit Socratem . quaeuam ratio esse , cur mulie
104쪽
NOCT ΑΥΤ Ic E. Lib. I. mulierem tam acerbam domo non exigeret intoniam. inquit Socrates , quum illam domi talem perpetior, insuesco exerceor, ut ceterorum quoque foris petulantiam Winjuriam facilitis seram. Secundum hanc sententiam quoque Varro in Satira Menippea, quam de officio mariti scripsit Vitium, inquit, uxoris aut tollandum, aut ferendum est qui tollit vitium, uxorem commodiorem praestat. vi fert sese meliorem facit. Haec verba Varronis tollere Sc ferres, lepide quidem composita sunt sed tollere, apparet dictum pro corrigere. Id etiam apparet ejusmodi vitium uxoris secorrigi non possit, erendum esse Varronem censuisse; quod ferri scilicet a viro honeste potest vitia enim flagitiis levioni
Quod M. Varro in quartodecimo IIumanarum, L. Eliaum magistrum suum ista ἐτυμολογα disserentemfalsa reprehenderit quodque idem Varro in eodem libro furis Em ωον dicit falsum. IN quartodecimoHumanarum libroM.Varro doctiss-mum tunc civitatis hominem L. Alium errasse ostendit quod vocabulum Gnaecum vetus traductum in linia guam Romanam, proinde atque si primitus Latine fictum esset, resolverit in voces Latinas ratione etymologica falsa verba ipsa super ea re Varronis posuimus. In quo L. Elius noster litteris ornatisimus memoria nostra erravit aliquotiens nam aliquot verborum antiquorum Graecorum, proinde atque essent propria nostra re didit causas falsas non enim leporem dicimuri ut ait, quod est levipes sed quod est vocabulum antiquum Gracum. multa enim vetera illorum ignorantur istio , pro iis, aliis nunc vocabulis utantur; ct illorum se plerique iaznorent Gracum, quod η-nminant Ἀἰωοι puteum quod
105쪽
qtio vocant φρευ Ieporem, quod λαγωὸν dicunt in quo non nrodo Elii ingenium non reprehendo sed indu-yriam laudo successum enivi fortuna, experientiam laus sequitur. Haec Varro in primore libro scripsit de ratione vocabulortim scit illame, de usu utriusque linguae peritissime , de ipso io clementissimc Sed in posteriore ejus libri parte dicit, furem ex eo dictum, quod vel ies Romani servum atrum appellaverint in fures peraroctem, qua atra sit, facilius furentur nonne sic vi- dctur Varro de fure errasid, tanquam Elius de lepores nam quod a Graecis nunc κλέπτης dicitur , antiquiore Graeca lingua, φωρ, est dictum hinc per affinitatem litterarum, qui φω Graece, Latine fur est. Sed ea res
fugeritne tunc Varronis memoriam an contra aptius
cohaerentius putari surci a furvo , id est nigri, appcllari; in hac te de viro tam excellentis doctrina non meum judicium cst.
II istoria super libris Sibyllinis, ac de Tarquini Super
IN antiquis annalibus cmoria super libris Sibyllin7s
haec prodita est. Anus hospita atque incognita ad Tarquinium Superbum regem adiit, novem libros serens, quos esse dicebat divina oracular eos velle venundarC. Tarquinius precium percunctatus est mulier nimium immensum poposcit rex , quasi anus aetate desiperet, derisit tum illa oculum coram cum igni apposuit, tris libros ex novem deussit , , ecquid reliquos se e Codem preci emere vellet, regem interroga it sed enim Tarquinius id multo risit magis dixitque anum iam proculdubio delirare. millier ibidem statim tris libros alios exussies atque id ipsum denuo placide interrogavit an tris reliquos codem preci emat Tarquinios
106쪽
ore iam serio, atque attentiore animo fit eam constantiam confidentiamque non insuper habendam intelligite libris tris reliquos mercatur nihilo minore preci quam quod erat petitum pro omnibus. Sed eam muliere lintunc a Tarquinio digressam posta nusquam loci visam constitit. Libri tres in sacrarium condit Sibyllini appellati ad eos, quasi ad oraculum, xv viri adeunt, quum dia immortales publice consulendi sunt.
Quid geometra dicant schemata, quibusque Omnia ista
Larinis vocabulis appellent r.
FUVt rum, quae χηρο geometrae appellant , genera sunt duo planum, solidum haec ipsi vocant δάπεδον δενδερε A. Planum est, quod in dias partis solum lineas habet, qua latum est, qua longum qualia sunt triquetrae quadrata, quae in area fiunt, ne alti tudine Solidum est, quando non lon itudines modo aelatitudines planas numeri linearum ossiciunt, sed etiam extollunt altitudinem quales sunt ferme metae triangulat, quas pyramidas appellant vel qualia sunt quadrata undique, quae κυζους illi, nos quadrantalia dicimus. κυ-c P enim est figura ex omni latere quadrata quales sunt, inquit M. Varro, tessera, quibus in alveolo luditur: ex μ ipse quoque appellata κυζοι in numeris etiam simili ter ati et dicitur, quum omne latus ejusdcm numeri equaliter in sese solvitur: sicuti sit quum ter terna dicuntur atque idem ipse numerus triplicatur. Hujus numericinum Pythagoras vim habere lunaris circuli dixit: quod& luna orbem suum lustret septem, viginti dicbus r ut numerus ternio, qui Graece dicitur τρια , tantumdem eisciat in cubo Linea autem a nostris dicitur, quam γυμφαίω Graeci vocant eam M.Varro ita desinit Linea est, inqηit, ovilud quadam in latitudine Euclid c autem
107쪽
autem brevius, praetermissa alii tudines, γυμμη, ins escit μῆ- ωαπλοιάς. quod exprimere uno Latino verbo non queas, nili audeas dicere illatabile.
A P. XLsuod Palius Istinus Uranat ime contenderit Iegisse se librum P. Virgilii domesticum, in quo scriptum 6set:
ora Tristia tentantum sensu torquebit a ror, non sq:ιρ νμ vi legeret, sensu torquebit amaro.
V Ersus istos ex Georgicis Virgilii plerique omnes
sic legunt. At sapor indicii Juciet manifestas ct Ora Tristia tentantum sensu torquebit amaro. Niginus autem non hercle ignobilis grammaticus, in commentariis, quae in Virgilium fecit, confirmati perseverat non hoc a Virgilio relictum; sed quod ipse invenerit in libro , qui fuerit c domo atque familia
o ora Tristia tentantum sensu torquebit amaror Neque id soli Higino, sed doctis litibusdam etiam via. ris complacitum quoniam videtur absurde dici; βρον sensu amaro torquet: pium ipse, inquiunt, sapor sensus sit, non alium in semet ipso sensum habeat di ac proinde si quasi dicatur sensus sensu amaro torquet. Sed enim quum Favorinus, igini commentarium I disset atque ei statim displicita sic insolentia insuavitas illius , sensu torquebit amaro risit M Jovem lapidem , inquit , quod sanctissimum jusjurandum est habitum, paratus sum ego jurare Virgilium hoc nunquam scripuste , sed Higinum ego dicere, rum arbitror. Non enim primus finxit hoc verbum Virgilius insolenter sed in carminibus Lucretii inventum est nec est aspernatus auctoritatem poeta inge-
108쪽
No CT ATTICAE. Lib. I. shla&facundia praecellentis. Verba ex quarto Lucretilbaec sunt; dilutaque contra quum tuimur misceri absenthia, tangit amaror. Non verba autem sola, sed versus prope totos S loco quoque Lucretii plurimos sectatum esse Virgilium
A P. XXII., qui causas defendit, recte Latineque dicat superesse se ei, quod doendit, sup resse , proprie qui fit. I Rroboravit inveteravitque fassa atque aliena verbi significatio ejus, quod dicitur hic illi superest quum
dicendum est, advocatum esse quem cuipiam, causamque ejus defendere atque id dicitur, non in compitis tantum, neque in plebe vulgaria, sed in sero, inci initi, apud tribunalia qui integre autem loquuti sunt, magnam partem, superesse , ita dixerunt, ut eo verbo significarent superfluereis supervacare atque est supra necessarium modum itaque M. Varro in Satira,
quae inscripta est, Nescis quid este serus rebat, super-Iuisse dicit immodice Mintempestive fuisse Verba ex eo libro haec sunt In conpivio legi nec omnia debent, ct ea potissmum quasimul sunt βιωφελῆ, ct delectent potius: ut id quoque ideatur non defuisse magis quam superfuisse. Memini ego praetoris docili hominis tribunali me forte
assistere, atque ibi adu atum non incelebrem sic postulare , ut extra causam diceret, remque quae agebatur. non attingeret tunc praetorem ei, cuja res erat, dixisse, advocatum eum non habere: quum is, qui verba faciebat, reclamasci, ego illi V. l. supersum, respondisse praetorem festiviter tu plane superes, non ades. M. autem Cicero in libro, qui in scrinius est de jure civili in item redigendo, verba haec potuit Nec vero scientia
109쪽
suris nauioribiu suis AElius Taber defuit, doctrina eciam supersiit in cilio loco superfuit, gnificare videtur, supra fuit de praestitit, superavitque majores suos
doctrina sua superfluenti, tum limis abundanti disciplinas enim Tubero Stoicas dialecticas percalluerat. In libro quoque de Rep. secundo id ipsum verbum Ciceronis non temere transeundum Verba ex eo libro haec sunt: Non gravarer, Laeli, nisi ct hos velle putarem. ipse cuperem te quoque aliqvirm partem brius tostri sese nionis attingere e praesertim quum heri ipse dixeris, telaebis etiam superfuturum rerum, si id quidem fieri or potest, ne desis omnes te rogamus. Exquisite igiturvi comperte Iulius Paulus dicebat, homo in nostra memoria doctissmus, superesse non simplici ratione dici tam Latine , quam Graeces Graecos γλεινα in utramque partem ponere vel quod supervacaneum csse , ac non
necessarium, vel quod abundans nimis Massiuens χxsuperans. Sic quoque nostros veteres superesse alias dixisse, pro superfluentiri supervacuo neque admodum n cessario, ita ut supra posuimus Varronem dicere alias ita, ut Cicero dixit, pro eo quod copia quidem 5 facultate ceteris anteira, supra modum tamen largius prolixiusque sueret, quam esset satis. Qui dicit ergo se superesse ei, ouem defendit, nihil istorum vult dicere e
sed nescio quid aliud indictum inscitumque dicit. At ne Visilii quidem poterit auctoritate uti, qui in Georgicis ita scripsit:
Primis ego in patriam meci , modo vita supersit. hoc enim in loco Virgilius ιικυρωriρω verbo usus id
tur quod superfit dixit pro longinquius diutiusque ad-st. Illud contra ejusdem Virgilii est aliquanto probabilius: Florentisque secant herbas, furiosique ministrant,
Farraque, ne blando nequeant superesse labori.
significat enim supra aliorem esse, neque opprimi a
110쪽
oc A hic Lib. r. Ibore. An aurem superesse dixerint veteres pro restare&perficiendae rei deesse quaerebamus. nam Salliistitas in significatione ista non superesse , sed superare disit verba eius in Iugurtha haec sunt Is pleruntque seorsum rege Mercitum ductare, se omnis res exsequi solitus erat, qua Fugurtha fesso aut majoribus astriclo superaverant. Sed invenimus in tertio Ennii annalium in hoc versu: Inde ibi memorat unum superesse laborem. Id est, reliquum este restire quod quidem divise
pronunciandum est, ut non una pars orationis esse vi , cratur, sed duae Cicero autem in secunda Antonianarum, quod est reliquum , non superesse , sed restare dicit Praeter haec , superesse, invenimus dietum pro si perstitem esse ita enim scriptum est in libro epistolaruni M. Ciceronis ad Plancum, in epistola Asinii Pollionis ad Ciceronem verbis his, neque deesse reip. voles, re V superesse per' iod significat, si respublica emoriatur&pereat, nolle se vivere in Plauti autem Asinaria manifestius id ipsum scriptum est in iis versibus , qui sene ejus comoedia primi,
Sicut tuum vis unicum enatum tuae
Superesse vitae sospitem si perstitevia Cavenda igitur est non improprietas solum verbi, sed etiam pravitas omnis squis senior advocatus adolescenti se superesse dicat. A P. XXIII. mis fuerit Papiritu Praetextatus quae re istius causa οὐ ζήnomentist historiaque isti omnis super eodem Papirio
HIssoria de Papirio Praetextato dicta str laque est a
M. Catone in oratione, qua usus est ad milites contra Galbam, cum multa quidem venust ate atque lu-ε atque munditia verborum ea Catonis verba huic pror